CHARLES CORVER: ENGELSE STUL
,lk laat keihard voetballen, maar
ik heb een hekel aan zeuren"
jWi1
„Scheidsrechter
moet zijn eigen
plafond kennen"
ZATERDAG 26 MEI 1973
Voorburg Het begrip dat ook
een scheidsrechter niet onfeil
baar is, begint steeds meer door
te dringen tot de kijkende mas
sa. In tweemaal drie kwartier
kan, en mag, een televisiecom
mentator enige fouten maken;
kan, en mag, ook de scheids
rechter verkeerd waarnemen,
als het maar niet tot pertinente
blunders leidt. En toch wordt er
dan gezegd: „Hij wordt er goed
voor betaald dus hij mag niet
falen, geen enkele keer. Wie
j verdient in anderhalf uur hon-
derdentachtig gulden, zoals een
i scheidsrechter in de eredivi
sie?". Charles Corver (37) is
zo'n betaalde scheidsrechter
in de eredivisie. Vorig jaar heeft
hij zegge en schrijve elfhonderd
gulden overgehouden aan zijn
hobby. Daarvoor was hij bijna
week in week uit in actie, tufte
hij in zijn Ford Taunus GT naar
de verste uithoeken van het
land, offerde hij vakantiedagen
op, was zijn zondag geen gezins
dag met vrouw en twee kinde
ren, zoontje van twee en doch-
1 tertje van acht. Charles Corver
tilt er niet zwaar aan maar wil
toch wel even het sprookje uit
de wereld helpen dat een
scheidsrechter zo lekker verdient
aan zijn hobby.
,,Ik was zeer onlangs in Zweden
om de interland tegen Tsjecho-
Slowakije te leiden. Lees dit
maar eens". Er komt een pagi-
naatje uit zijn zakboekje; de
vergoedingen van een Zweedse
scheidsrechter in het amateur-
voetbal. Dat in Zweden een
amateur maximaal 150 pre
mie mag krijgen, lijkt buiten de
amateurbepaling te vallen. Tn de
eerste klas amateurs ontvangt
een scheidsrechter 350 Kronen
1 225) per wedstrijd in de
i tweede klas 150 en in de derde
klas 80. Bij de amateurs, Cor-
I ver: „Dat krijgen ze als verlet
omdat ze zondags in actie zijn.
Mag voor mij hoor. Maar neem
nou ons. In ons keiharde voetbal
verdienen we 180 per eredivi
siewedstrijd. Daarvoor train ik
minimaal twee avonden in de
week, daarvan moet ik belasting
betalen en de kosten onderweg.
Als je niet in de buurt fluit, ben
je gauw een uur of acht in de
1 weer. Ik ga met de auto. Voor
mijn eigen gemak, akkoord,
maar' ik mag de trein declare
ren. Stel, dat ik naar MVV
moet, vijfhonderd kilometer. Ik
i krijg dertig gulden trein, de
E auto kost me 125. En dan re-
f ken ik zuinig. Als ik in het bui-
i tenland fluit, krijg ik niks voor
het leiden, we! zeventig gulden
dagvergoeding. Het kost me ech
ter drie vakantiedagen en dit sei-
zoen ben ik er al zo'n stuk of
twaalf kwijt. Als ik een scheids-
rechterspak moet kopen, moet
ik 150 neertellen. Nou, en zo
doende hield ik vorig jaar
netto elfhonderd gulden over".
Charles Korver is sportman
in hart en nieren. Maar het mag
wel eens openbaar worden ge
maakt, vindt hij, en terecht.
Maar hij is het er roerend mee
eens, „dat je een prestatie moet
leveren want je krijgt er geld
voor".
Je zult het Charles Corver niet
horen zeggen, maar hij lévert
prestaties. Dat heeft hij in zijn
komeetachtige carrière altijd ge
daan, anders zou hij niet al vijf
jaar betaald voetbal leiden. Ko
meetachtig? Hij fluit al elf jaar
Beste honderd
Charles Corver: ..Toen ik in de
vierde klas KNVB floot en ik
naar betaald voetbal kij
ken, dacht ik „dat kan ik ook".
Dat viel goed tegen tpen het
eenmaal zo ver was. Je mag in
je scheidsrechtersloopbaan eigen
lijk geen klas overslaan. Je
moet naar je top groeien. Maar
die ligt bij de een hoger dan bij
de ander. Als je eerste klas
KNVB flujt, kun je toch altijd
tot de beste honderd
scheidsrechters van het land be
horen. Ik heb razende bewonde-
voor die mannen die altijd
maar de reserveklas fluiten. Net
als voor hen, die op een zater
dag drie wedstrijden van pupil
len achter elkaar leiden. Er zijn
zo veel mensen die belangeloos
in de voetbalsport werken, ach
ter de schermen. Op hen richt
zich de publiciteit niet, of zel
den. Daarom ben ik ook rappor
teur, op zaterdag. Dat hebben ze
voor mij vroeger ook gedaan.
En dan zeg ik: er is talent vol
doende bij de scheidsrechters.
Je hebt wel eens iemand van
wie je zegt: dat is een goeie.
Maar dan willen ze te snel stij
gen en kennen ze hun eigen pla
fond niet. Ze onderschatten ook
drempel die ligt tussen het
amateur- en het betaald voetbal.
Je kunt nis voetballer zo maar
van de junioren in het eerste ko
men en het goed doen. Als
scheidsrechter dien je alle klas
sen te doorlopen. En dan heb je
dikwijls hetzelfde als de goede
voetballer bij de amateurs die
lemiprof wordt. Hij maakt er
'iets van. Gaat hij terug naar
*'jn oude club, dan is hij er
Weer helemaal en jaagt hij zijn
'!°eg omhoog. De voorbeelden
'ggen er toch".
Naar de zoveelste wedstrijd. "Of het ere-, eerste divisie of het buitenland is, maakt niet «uit. Voor mij bestaan geen gemakkelijke
wedstrijden".
Mevrouw Corver: "Ik heb miji
een fijne hobby heeft".
„vechtwedstrijden". Het gaat er
stevig an toe. Ik ben vroeger
altijd een harde voetballer ge
weest, dikwijls ook lastig voor
de scheidsrechter in de tijd (elf
jaar), dat ik aanvoerder was
van Tonegido. Nog heb ik in
Voorburg een beruchte naam als
keiharde en onverzettelijke spe
ler. En dan spe'^n v/« ~'f:id een
partijtje op de training, e
neem ik deel aan scn-.usrech-
terstoernooin".
Charles Corver, de scheidsrech
ter, is nog fel in het veld maar
uiterst rustig in zijn uitspraken
lussen de lijnen. Hij schreeuwt
niet, hij maakt geen overbodige,
driftige gebaren. Dit seizoen
floot hij zesendertig wedstrijden.
26 in de ere-, 8 in de eerste divi
sie, 2 bekerwedstrijden, en nog
eens vijf duels in het buitenland.
op het voetbalveld leren kennen. Bij ons thuis was ook iedereen "Tonegido". Ik vind dat hij
Die-eenheid
keihard
'arles Corver scheidsrechtert
fliaar voetbal ook nog, mondjes
maat. „Elk jaar de Nieuwsjaar-
^dstrijd van mijn club, Tonegi-
De oud-spelers tegen het hui-
P'ge eerste elftal. Dat zijn pure
Charles Corver over het nemen
van niet ju:ste beslissingen:
„Stel dat ik in die wedstrijden
voor de eigen competitie per
duel twaalf buitonspelsituaties,
en dat is niet verl. meet beoor
delen. Dat zijn er dan zo'n vier
honderd. Als jéén procent ver
keerd z t en dat v.oden doe'pun-
ten, h:b je er vier op je gewe
ten. Als het vijf procent is zit je
al aan twintig. Of je dan even in
de publiciteit komt? En als er
televisie is, laten ze het ook nog
eens uitgebreid zien. Ik heb on
dervonden dat het in vijftig pro
cent van de buitenspelgevalien
onmogelijk is om zelf waar te
nemen. Dan moet je het aan je
grensrechter overlaten.
Maar de verantwoordelijkheid
blijft altijd voor de scheidsrech
ter. Je kunt een beslissing nooit
afwentelen op een grensrechter.
Ik vind de scheidsrechter en de
grensrechter een drie-eenheid".
Waarnemen is ten nauwste ver
bonden aan conditie, een van de
pijic/s (met kennis van sp 1 en
egels, behoorlijke persoonlijk
heid en het onontbeerlijke beetje
geluk) die Charles Corver op
somt als dwingend te behoren
lot de bagage van een goede
scheidsrechter. „Maar conditie
alleen is niet voldoende. Heel
veel scheidsrechters trainen al
leen daarop en niet op spier
kracht. Dan zijn in de winter,
met harde of drassige of ongelij
ke velden, de spieren zo aange
slagen. Op orze training sjou
wen we met elkaar op de rug.
I.i de loop der jaren krijg je na
tuurlijk ook een schat ann ei va
ring".
Ik we:t nog dat ik voor do eer
ste koer Fey oord foot. M ei-
lijk, hoor. Ze WilLn je uilp obe
ren, kijken wat je durft. Als je
dan een gele kaart geeft, schrik
ken ze en bedenken zich een vol
gende keer wel. Niet dat ik zo
met gele kaarten wapper. Ik
geef geen tien waarschuwingen
per jaar maar als het terecht is,
doet het er niet toe wie het is.
Cruyff heeft er vorig jaar een
van me gehad, dit seizoen twee.
Israel en Van Hanegem kregen
de kaart, net zo goed als ie
mand van Veendam. Dat maakt
voor mij niets uit. Ik doe dat
rechtvaardig. Bovendien zou ik
het verschrikkelijk vinden als ze
me voor een home referee zou
den uitmaken of zeggen dat ik
bepaalde spelers zou voortrek
ken. Ik laat me ook nooit verlei
den een wedstrijd als gemakke
lijk te beschouwen".
Stevig spe'en
Hoe bereidt Charles Corver zich
voor op een wedstrijd?
„Neem ExcelsiorAjax. Nor
maal wordt dat een nulletje of
zes. Maar Ajax kwam uit Spar-
je (Real Madrid) en zou dus wel
eens wat mat kunnrtn sp'v n.
Excelsior had voor het eigen,
ld ge kor n cn ik v r-
i sp-
(lat d° p!
n. Ik dr»-h1
wedstrijd, heerlijk. Ik heb nog
geen tien keer gefloten. Als ze
veel van elkaar pakken, kun je
ze in die sfeer ook laten spelen.
FeyenoordAjax, ook zo. Die
kunnen wat van elkaar hebben
en dan ga je de tolerantiegren
zen wat verleggen. Vaak zijn
wedstrijden, waar geen enkele
inspiratie in zit, de moeilijkste.
Je moet dan oppassen ze niet
lauw te benaderen. Ineens slaat
dan soms de vlam in de pan en
is het te laat. Ik ga altijd gecon
centreerd naar een wedstrijd,
ook als het er een tussen de
laatste twee van de eerste divi
sie is. Bij een uitspelend Sparta
moet je zeer attent zijn. Dat wil
er dan Engels tegenaan gaan en
dat kan niet iedere tegenstander
incasseren. Ik moet trouwens
zeggen dat het incasseringsver
mogen van onze spelers niet
groot is".
Nist zeuren
Sparta ligt Charles Corver, die
zichzelf in wezen een Engelse
scheidsrechter noemt. „Ik fluit
in de Enge'se st'il. Ik Wijf v eg
als ik niet nodig ben, ik mani
festeer me nadrukkelijk als het
moet. Natuurlijk houd ik reke
ning met de mentaliteit van een
speler. Dat wil zeggen, in de be
nadering. niet bij wat ik toesta.
Als iemand veel praat, weet ik
dat. Maar hij moet niet tegen
mij zeuren, eigenwijs zijn. Ze
weten het van me: ik laat kei
hard voetballen maar ik heb een
hekel aan zeuren".
Charles Corver, verkoopleider
bij Heineken, is „vergroeid"
met voetbal. Hij is secretaris
van de Belangenvereniging
Scheidsrechters Betaald voetbal,
rapporteur van amateurscheids-
rechters, voorzitter van de kan
tine- en ballotagecommissie van
zijn „eigen" Tonegido, waarin
hij speelde en waarvan hij twee
de voorzitter en voorzitter van
de jeugdafdeling was, houdt le
zingen (beperkt tot drie per
maand maar tienmaal zo veel
aanvragen), verricht aftrappen
(„soms bellen er drie op een
avond, maar ik kan onmogelijk
alles inwilligen"), geeft scheids-
rechterscursussen. is in het bezit
van het D- en C-trainersdiplo-
ma (trainde zeven jaar Tonegi
do) en is nog even fel als in de
tijd dat hij zelf voetbalde.
„Ja, ook nu nog. Dan worden
mijn ogen donker maar ik blijf
rustig in mijn uitspraken".
Hij heeft een bijna ideéle bena
dering van zijn taak. „Ik vind
dat je de rancunes van spelers
zo veel mogelijk moet wegne
men. Je moet ze ook op ver
schillende manieren benaderen.
Scheidsrechteren is niet alleen
een kwestie van techniek maar
ook van overwicht op de spelers.
Kijk eens. ik loop op het veld
niet de populaire jongen uit te
hangen maar ik wil wel het res
pect. Ik zou ook graag meer
uniformiteit willen. Ik bedoel:
we moeten optreden tegen spel
bederf. Waarom? Niet voor de
scheidsrechter maar om het pu
bliek een aantrekkelijker kijk
spel te bieden. Dat lukt al aar
dig. Vroeger lelden ze de bal de
tribunes in. Nu niet meer. Shirt
je trekken is sterk verminderd.
Tijdrekken bij uittrappen even
eens. Maar dan moeten ze wel
allemaal één lijn trekken en
geen eigen regels gaan maken"
lange weg
weten van me dat
peiken sf-" k,f-
AZSparta bijv. w
Charles Corver voert zijn taak
gewetensvol uit. Het is te mer
ken aan de cijfers die hij van
zijn rapporteurs krijgt. In zijn
zakboekje staan achter elke
wedstrijd twee cijfers. „Ik geef
mezelf na afloop een cijfer. Je
weet zelf heus wel of je goed
hebt gefloten of minder goed. Ik
rit altijd toch onder het cijfer
van de rapporteur".
Charles Corver zal de laatste
zijn om te ontkennen dat hij
geen fouten maakt. Maar er is
van hem wel eens gezegd, dat
hij ze met allure maakt.
Hij heeft met succes de lange
weg afgelegd van onderafdeling
naar top. „Het is een lange weg,
enorm lang. Ten minste acht
jaar maar reken in doorsnee op
vijftien. En als je dan niet ver
der komt en toch blijft fluiten,
moet je enorm enthousiast zijn.
In hun algemeenheid zijn
scheidsrechters ook dc meest
nthousiaste voetballiefhebbers.
En als ze standvastig fluiten,
komen ze er. Het gebeurt te
veel dat een amateurscheids-
rechter een tien fluit en dan zit
er ineens een vier tussen".
Dat is bij Charles Corver elf
jaar geleden begonnen met
scheidsrechteren en nu al vijf
jaar in het betaald voetbal,
waarvan vier jaar in de eredivi
sie kennelijk niet het geval
geweest. Hij is er een geworden
van het zeer kleine groepje dat
zich „top" mag noemen en hij
werd vorig Jaar geplaatst op zo
wel de UEFA- als de FIFA-lijst.
Een van het groepje in het be
taald voetbal van wie nog
(soms) hardnekkig wordt gezegd
„dat ze er immers voor betaald
worden".
Charles Corver lacht er min
zaam om. „De minste contract-
sp br, van wc'ke vereniging
i jk, kost altijd meer per jaar
de vier-, vijfduizend gulden
voor ici b:taalde scheidsrech-
n bl jft er ook nog eens
rr dan elfhonderd per
j aar over
HERMAN VAN BERGEM.
Foto's: Milan Konvalinka.
"Je mag bij mij stevig spelen maar hel moet wel binnen de
grenzen blijven"
"En dan kost hel de gele kaart, wie hef ook i
"Dan denk ik: zal ik ze lalen spelen, de sfeer van het duel ii
aanmerking nemend".
