mmmm% J VOOR DE VROUW 1 C&Ï.ÏC m. m WX BC0-TG«KiMN TRST^ iJJ j?J 3ESCHIKT VOOR MEER JAN EEN MENSENLEVEN tzEËI 5 [ÈEEZT- Soms loopt opeens alles mis. MEISJES VAN FIBERGLAS MEDISCHE RUBRIEK VOORZICHTIG MET ZONNEBADEN Beschermen ïNSDAG 15 MEI 1973 LEIDSE COURANT PAG1N 11 icii.r uiximie*in «uumtm «w»*-®4"* ilkleurig zijdeborduursel op linnen. Hierop staan verschillende lettertypen, die als voorbeeld golden voor het merken van het linnengoed. Lang geleden mocht een vrouw if meisje nooit „stilzitten". „Le- Éigheid is des duivels oorkus- Meen paardetand en een rouwehand moeten altijd gaan'' Ircren de slogans die onze voor- luders hanteerden om hun doch- lers tot oppassende joffers op te loeden. Een meisje uit de 17e |euw las of studeerde niet; ze trerd geen hondentrimster, kap- Éter of masseuse. Ze handwerk- p. En dit deed ze dag in dag uit pet overgave en plezier, „voor dicht" door haar moeder of de >aaister, het handwerkkussen op Ie schoot en de naaikorf naast laar stoel. Het versieren van kleding was de oudheid een diepgevoel- e behoefte", zegt mevrouw M. M. Schipper-van Lottum, unsthistorica. Wat zij niet weet ar. de oude merk- en stoplap- en die eigenlijk oefenlappen laren om het borduren van kle- en en linnengoed te leren, is de weitc van het weten niet Het bekijken van zo'n oude merklap is een blik in het ben van vroeger, waar rust eerste. Godsvrucht, eerbied iroor huwelijks- en gezinsleven, lyinboliek, teruggrijpend tot cul- jrer, van het Midden-Oosten, riekenland, Sicilië, Italië, Ipanje en de Balkanlanden is in lappen verwerkt. In later euwen nam het Christendom eel bestaande borduurmotieven iver, maar het blijft de vraag if de zoete deerntjes, gebogen iver hun merklap wel wisten wat eraan ten grondslag lag. )e oudste borduurlap in Neder- and vertelt in zijn tekst: „Trins Pieters dochter wonende tot Op perdoes heeft deze doek genaaid anro 1641". Dit betekent dat een meisje uit een klein dorp bij Medemblik in de 17e eeuw uren lang heeft zitten priegelen om het zuivere linnen te versieren met prachtige motieven. Mis schien heeft ze diezelfde motie ven wel aangebracht op haar linnengoed voor de uitzet. Mis schien zat ze bij iedere steek te denken aan do jongeman van haar keuze, die dit linnengoed mooi zou vinden... Dat de motieven oud zijn blijkt uit het schilderij van de Heilige familie van Joost van Cleve, Antwerpen 1520, waar op een ta fel naast spoeltjes garen een ge vouwen merklap ligt met dezelf de motieven als die op Trins' lap voorkomen. Dit veel gezien 17e eeuws wit- werk - (platsteken en het tegen elkaar trekken van steken uit de serie Perzisch Ajour, in de 17e en 18e eeuw op hemden, nachthem den, beddegoed, mutsen en zak doeken) is de voorloper van kant, aldus mevrouw Schipper, „Er is al kant uit linnenimitatie door het wegtrekken van draden in de lengte en de breedte; de overblijvende draden worden omslingerd, zodat er gaatjes ontstaan. Later vindt men die gaatjes te klein; er worden stuk jes stof weggeknipt, de gaatjes kregen een overspanning van naaldkants teken (point coupé of weggesneden draden). Om streeks de Middeleeuwen was er veel te handwerken, bij te hou den, te repareren. Veel kinderen zulien in die tijd hebben gewe ven. Kleren werden gemaakt door de linnennaaister, alleen het corset kwam uit handen van een kleermaker. In de lagere stan den gingen kinderen die geen gouvernante hadden of naar kostschool moesten, na de lage re school in de leer bij een lin nennaaister. Vanaf 1775 maak ten meisjes uit de gegoede stand echter hun eigen kleren niet meer. Dat „hoorde niet". Wel mochten ze kleine sieraden ver vaardigen. De eerste merklappen om tot kantversiering te komen waren opgeluisterd met het witwerk tot 1574 om de kleding die zichtbaar was (randen van hemden, mut sen) mooier te maken. Pas in 1574 komt er echte kant uit Brussel en Mechelen, die echter voor de meeste mensen te duur was. Het witwerk bleef gebrui kelijk voor linnengoed en la kens, dat betekende miljoenen steken maken, stof wegknippen en de opening weer opvullen. Per dag kwam men misschien niet verder dan 5 cm in het vierkant. En dan te bedenken dat de geborduurde lakens in de bedstee heel breed werden om gevouwen, zodat de mooie rand wel 50 cm te zien was; onder de dekens was het verder versierd met kloskant, die al bestond maar veel goedkoper was dan Brussels kant. De platsteken in zijde voor de borduurlappen op losgeweven linnen 2e kwart 18e eeuw zijn tot motieven gevoegd, barstens vol symboliek. Men vindt er de levensboom met wortels in de aarde en takken tot in de hemel. vogels (hemels symbool van eeuwen her), levensschepen (mogelijk huwelijksschepen) en huwelijkskransen. Het schip heeft bij alle volkeren een ande re betekenis gehad. In een tentoonstelling in het Mu seum Bredius (Den Haag) han gen deze merk- en borduurlap pen (die het meisje m%cht ma ken als ze aan „siersteken" toe was), tot 17 juni stil achter glas met hun verhalen. Ze zijn in bruikleen afgestaan door het Haags Kostuummuseum, Haagse particulieren, maar kwamen ook uit alle delen van het land: (ADVERTENTIE) dan karnt de loodgieter waar je al maanden op wacht net op het moment dat je weg moet. Of je man belt op dat hij gasten meebrengt als je juist de prak van gisteren op gaat warmen. En dan valt weer de receptie van Anke uitgerekend op de dag dat je in de bejaarden-bibliotheek helpt, zodat je geen tijd hebt om je te verkleden J Ja om u tc helpen met de loodgieter en de gasten daar is Vinke niet op gebouwd. Maar voor kledingproblemen kunt u wèl op Vinke bouwen. Die receptie bijvoorbeeldwat vindt n van die fijne pakjes met jacquard effect of chemiscr japon met lange, korte of zonder mouw, voor bibliotheek èn receptie tegelijk? Vinke mode voor langer dan vandaag. Noord-Holland, Friesland, Gro ningen, Noord-Brabant. Alle hebber. regionale verschillen. „Ik kan zo zeggen of een lap uit Groningen of Zeeland is. Je ziet direct uit welke streek die komt" (Mevrouw Schipper). „De Groningse hebben altijd twee kleuren, bijvoorbeeld bruin met turquooise groen. Je kunt er ook de streekgewoontes uit opmaken en de omgeving waar zo'n borduurstertje gewoond heeft. Op doeken uit Waterland komt steeds eenzelfde kerktoren tje voor, we denken dat het 't ketkje van Edam is dat als voorbeeld heeft gediend. Maar zeker weet je het nooit. Je kunt ook zien of de doeken met ple zier zijn gemaakt, of gewoon voor het vaderland weg, als soort broddellap. Sommige zijn zonder opzet geborduurd, maar bij andere merk je duidelijk dat moeder heeft toegekeken of het dochtertje wel haar best deed..." De tentoonstellingen toeren door het hele land. Ze waren al Groningen, Hoorn (uit Noord- Hollands bezit), Tilburg Brabants bezit), Dordrecht, Zut- phen, Zaltbommel, Barnevelt, momenteel in Harlingen. Veel meer steden staan op het pro gramma. Meestal worden ze geleid door lezingen. In het jaar gaat Mevrouw Schipper een voordracht over merklappen hou den voor de Volksuniversiteit in Leiden. „Weet u wat leuk is, na afloop kan iedereen met zijn lappen bij me komen or meer van te horen. Ik wil best zeggen wat er belangrijk is aar een specifieke lap. Dat kan trou wens ook altijd bij de tentoon stellingen. Iemand moet verrijkt uit een expositie komen". Tiny Francis. Marianne en Birte poseren met het glazen model Droommeisje van vandaag weegt 7 kilo en ze is zo ge bouwd. dat ze alle kleertjes maat 36 kan dragen (desnoods maat 37). Gracieus en slank, met een up to date kapseltje, opgemaakt met de nieuwste kleuren die nooit vlekken, staat ze in de meest verleide lijke houdingen. Haar lijfje on der het korte tentjasje of jurk je is nep. Want ze is gemaakt van fiberglas. In "de étalages van grote mode magazijnen staan geen wezen tjes van vlees en bloed maar mannequins, die in enorme vrachtauto's door heel Europa en daarbuiten worden ver voerd. Een van de grootste fabrieken die deze schoonheid- jes aflevert is Hindsgau! A/S, Denemarken, gevestigd in Malov, vlak bij Kopenhagen. Ze bedient meer dan 50 landen en staat momenteel onder su pervisie van het Deense minis terie van Handel. Oprichter is Ferdinant Hindsgaul, die in 1913 begon de namaak meisjes te fabriceren. De firma maakt tieners, vol wassen vrouwen en de vrouw boven de veertig die een slank figuur heeft. Kinderen horen ook bij de familie. Fiberglas is uitstekend materiaal om te ge bruiken voor étalagemanne quins. Het is stevig en kan de opstoppers die het leven zo nu en dan uitdeelt beter verdra gen dan de gipsmodellen van vroeger. Bovendien wegen de fragile uitziende glasmeisjes belangrijk minder en zijn mak kelijker verplaatsbaar. Hindsgaul heeft voor 1973 twee nieuwe aanwinsten: „Twenty 2" en ..Gazelle", vrouwelijk gevormde veulenmeisjes met lange slanke benen en lang haar. Ze lachen, stoeien of ten nissen in de ochtend, de mid dag en als 's nachts de lichten in de stad zijn aangestoken. Overstoorbaar blijven ze staan of zitten in de houding waarin ze de fabriekshal verlaten hebben. Onbeweeglijk en zon der emoties, maar net echt. Er is geen taxi nodig om de modellen te verplaat sen. Het gewicht is 7 kg Nu de vakantie weer voor de deur staat en we allen hoopvol zitten te wachten op de defini tieve komst van de zon, is het moment wel geschikt om iets te vertellen over het zonnebaden. Bruinen is een natuurlijk aan passingsvermogen van de huid tegen de hevige stralen van de ton. 'n de loop van de evolutie is het blanke ras deze verdedigings- en janpassingsreaktie grotendeels mvijt geraakt. Daarom is het niet logisch dit mechanisme extra uit te dagen door onze huid aan extreme om- Handigheden van bestraling bloot te stellen. Doen we het t°ch. dan gaan onze huid, die die verdedigingsmechanisme groten deels verloren heeft, snel verou deren. degeneren, uitdrogen, verharen, verdikken rimpelen j® eventueel verkankeren. "et frequent voorkomen van huidkanker bij personen die veel blootgesteld zijn aan het ultra violette licht is reeds lang be kend. Als klassieke voorbeelden gelden steeds zeelui en landbou wers. Huidkanker aan onderar men en gezicht m.a.w. aan de blootgestelde lichaansdelen, komt bij hen vaak voor. Sinds enkele decennia is het to- conditie is. Moeten we daarom het bruinen volledig afkeuren? Helemaal niet. Geleidelijk bruinen is niet onge zond, ook niet voor blanken, op Eerst rood voorwaarde dat het niet te snel gaat, niet te intens is en niet te lang duurt. Uiteindelijk heeft ie dere huid zijn dosis zon nodig. Huidspecialisten verwachten dan ook binnen 10 tot 20 jaar een massale explosie van huidkan kers. Onze huid is gedeeltelijk door gankelijk voor het zonlicht. De stralen die belangrijk zijn voor mentatie in de pigmentcellen. Indien de huid door de eerste reactie te erg beschadigd is gaat ze afschilferen. Sommige utraviolette stralen •komen in het zonlicht niet voor, •maar wel in de steekvlam bij het lasser. Het betreft hier kor tere golven van 254 Amstrong tale zonnebad in de mode op alle standen van de wereld. Dit is een uniek verschijnsel, dat ze ker meer te maken heeft met het feit dat een bruine vakantie huid meer in de mode is als sta tussymbool dan ter bevordering van de gezondheid. De meeste strandlopers hebben immers een huid die vanuit fysiologisch standpunt allesbehalve in goede Zonder zon wordt de huid vaal en vormt ze geen vitamine D. Dit kan in extreme omstandig heden leiden tot rachitis of En gelse ziekte. Maar overdreven zonnebaden dient in elk geval afgekeurd te worden. De pig mentcellen worden dan extra op gezweept en het gevaar voor verkankering neemt drastisch het bruinen zijn gelegen tussen 2800 en 3200 Amstrong. Onder invloed van deze stralen treden er twee reacties op. Eerst een onmiddellijke reaktie, geken merkt door een uitzetting van de bloedvaatjes van de huid. De huid wordt rood. Ongeveer 48 uur nadien begint de huid bruin te worden door het op gang komen van de pig- 'die zeer agressief kunnen zijn en waartegen we ons goed moe ten beschermen. Sommige per sonen zijn uiterst gevoe ig voor het zonlicht. Personen met zon- ne-urticaria kunnen niet alleen overgevoelig zijn voor ultravio- letstralen maar zelfs voor het infrarode licht. Ook patiënten die lijden aan xeoderma pig mentosa zijn extra gevoelig. Hun huid degeneert opvallend vlug met verdinkkingen, pigmen- taties en verkankering. Een blanke huid wordt bij het zonnebaden best beschermd door een aangepast produkt. Op de markt is er een onover zichtelijke reeks van produkten die soms de meest onzinnige be loften inhouden, waaraan ze na dien niet kunnen vo doen. Een eerste reeks produkten wil onze huid beschermen bij het brui nen. De produkten filteren het zonnelicht waardoor de eerste reactie, namelijk het rood wor den, niet of veel minder op gang komt en de tweede reactie, het bruinen, geleidelijker gebeurt. Als bescherm ngsprodukt raden we zoveel mogelijk een zuivere stof aan die niet geparfumeerd is. Het best gebruike men een zuivere olie. Terecht gebruiken de bewoners van dc zuidelijke landen zuivere olijfolie. Een tweede reeks stoffen wordt ver kocht met de bedoeling sneller te bruinen. Deze produkten zijn categorisch af te raden. Ze be vatten of foto-toxische stoffen, d.w.z. stoffen die onder invloed van het ultraviolette licht bij ie dereen schadelijk zijn, of ze be vatten foto-allergische stoffen die bij sommige mensen, onder invloed van bestraling, abnor male allergische reacties uitlok ken. Foto-toxische stoffen zijn te beschouwen als katalisatoren (op gang brengers) van het ul tra-violette licht. Ze stimuleren op een geforceerde wijze de bio chemische eacties van het brui- ningsproces. Tot deze categorie behoren de psoralenen. de ber- galot-olie, de eterische oliën en vele parfun?>- Foto-allergis.he stoffen zijn on dermeer de sulfamiden- antida- betica, tetracyclines en sommige antihistinica, produkten die zelf gebruikt worden tege noverge- voeligheld. Al deze stoffen hebben ongeveer eenzelfde basiskern, vandaar hun gezamen ijk kenmerk van foto-allergie te veroorzaken. Niet alleen de produkten om sneller te bruinen maar ook de beschermingsprodukten kunnen fototoxlsche stoffen of foto-aller gische produkten bevatten. Van daar ons advies van zoveel mo gelijk een zuivere olie te gebrui ken. Zeker geen produkten waarin citroen verwerkt is, om dat dit een duidelijke foto-toxi sche akt.vite t heeft. Tens otte nog dit: produkten om de huid te voeden, te verstevi gen of te versterken berusten op reclame en hebben geen enkele wetenschappelijke waarde. Dr. ICKX

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1973 | | pagina 11