Zijn das en
zijn hemd
„LATEN WE MAAR BEIGE NEMEN"
VOOR DE VROUW
Uitgangspunten voor
VARA in boek
van Milo Anstadt
MAANDAG 2 APRIL 1973
LEIDSE COURANT
PAGINA 7
Een modern huis omgetoverd in een antiekeomgeving. Het staat in Leeuwarden
Franse twijfelaar tegen Frans behang (vaag blauw) voor een buitenhuis in Aerdenhout
HILVERSUM „U hebt de VARA duidelijke uitgangspunten gegeven
voor het zoeken naar een identiteit." Dit zei voorzitter A. Kloos bij de
introductie van het boek „Op zoek naar een mentaliteit" van Milo An
stadt, programmamaker bij de VARA. In dit boek wordt een poging
gedaan om de bronnen van de Ideeën van links op te sporen en de
vergissingen, verminkingen en vermengingen eruit te verwijderen.
Milo Anstadt, in 1920 in Polen geboren, maar sinds 1930 woonachtig in
Nederland en sedert 1955 werkzaam bij de VARA, zei zelf ook. met
zijn boek het kader te hebben willen bepalen, waarbinnen de VARA
zou kunnen opereren.
Het boek is volgens de heer Kloos ontstaan in een periode, dat
bij Anstadt twijfel was gerezen aan de zin van zijn werk als pro
grammamaker en aan de achtergrond, waartegen hij zijn werk ver
richt. Een periode ook, waarin de VARA duidelijk op zoek was naar
haar eigen identitteit.
J. Grijpink
chef
informatieve
programma,s
van KRO
HILVERSUM Met ingang
1 april i is de heer J. Grijpink
benoemd tot chef van de hoofdaf
deling informatieve programma's
KRO-televisie. In deze funktie
volgt hij de heer R. Schoonhoven
op.- die enige maanden geleden
werd benoemd tot direkteur
KRO-televisie. Deze benoeming is
gevolgd op een advies van de
dewerkers van de betrokken
hoofdafdeling. In dat advies werd
de heer Grijpink als toekomstig
chef aanbevolen.
Speciaal voor het Wild Life Fund ontworpen
dassen, waarop wilde dieren zijn afgebeeld
(olifanten). In zes verschillende dessins en
kleuren. Engeland brengt ze met de panda, de
beer, de olifant, rhinoceros en tijger.
èèVroeger was het voor de man: mijn das en
mijn hemd. Nu is het mijn das bij mijn hemd.
De trend is gewerkte dassen op geruite shirts of
gestreepte dassen of gedessineerde hemden. Wij
zagen een zwart wit gestreept overhemd met
een zwart/wit genopte da. Het stond geweldig.
De das is een eigen leven gaan leiden, levendig,
breed van vorm: in Perzich dessin met gedekte
tinten, af met ingewerkte diagonalen in de oog
verblindende kleuren van een vlag. Omdat de
das aan breedte gewonnen heeft kan de ontwer
per er iets mee doen! Hij laat over een zwart
fond groene- of gouden olifantjes lopen, versiert
de wollen of zlver zijden stof met stuurraden of
kleine elegante paardehoofden. Dit soort dassen
veel in zwart met goud. Van de soepele wollen
stof cashmere zijn ook de fijnste dassen te ma-
Dit seizoen veel gestreepte overhemden; links
een katoenen model van levendig rood met
fijne witte streepjes, kraag en manchetten in
dezelfde kleurstellingen maar met een stout
moedige streep. Rechts een navy Diolen ka
toenen hemd met een wit/gele streep. Dubbel-
knoops manchetten. De dassen zijn links vro
lijk gedessineerd en rechts van effen ruwe
zijde.
ken, uni of met Perzich dessin. De leeftijd
speelt bij de keuze van een das geen rol meer.
Er bestaan ruwe zijde dassen voor oud en jong
bij een geel hemd. Maar ook een pop hemd van
wit met eenfijn rood ruitje doet "t goed bij een
vijftiger. Shirt en das spelen een subtiel spel.
Progressieve detaillering en een totale afreke
ning met de vroegere opvatting dat men van
een hemd niet meer zag dan het boord, het
"frontje" en de manchetten. Het jasje mag te
genwoordig ook best uit, waardoor het shirt be
langrijk accessoire is geworden. Een korte ka
rakteristiek de boorden worden groter, de but
terfly of het kwieke vllnderdasje is terug. We
zagen zelfs zo'n futieltje in glanzend zwart ve
lours bij een gekleurd hemd.
De butterfly met op de pullover twee strikkende handen
ja
Haar bedrijf is ijzersterk,
want er blijven altijd mensen
die hun zaken graag door an
deren laten „opknappen". Dat
doet ze ook in de meest letter
lijke zin van het woord: Me
vrouw van der Wijck van Hol
land Service Centre. Opere
rend vanuit een pand aan het
oeroude Haagse Lange Voor
hout crosst ze met haar auto-
tje door het hele land om hui
zen, werk- en directiekamers
op te vijzelen of in te richten
(tot de prullenmand toe), di
ners te organiseren en op de
valreep een inwoonster van
Beesterszwaars aan een lam-
pekap te helpen. Een meneer
uit Groningen moet een huis
meubileren en heeft geen tijd;
een Amerikaanse familie met
twee kinderen wil binnen drie
dagen een „thuis" in Delft
hebben, kant en klaar met pol
lepel en paraplustandaard.
„Dat was mijn overrompe-
lendste opdracht tot nu toe. Ik
weet nog goed op dinsdag
middag kwam er een telefoon
tje uit Zilrich. Zaterdag moes
ten die mensen erin".
Kanjers van opdrachten rollen
op haar bureau in de „toonka-
mer" (een moderne afdeling
en een antieke). Zoals het in
richten van de Banque de Pa
ris in Amsterdam, die onlangs
haar 100-jarig bestaan vierde.
De directie had de complete
Comédie Frangaise uit Parijs
laten overkomen voor een op
voering van Tartuffe. „De par
ty met alle buitenlandse gas
ten heb ik ook in elkaar ge
zet."
Door het hele land staan hui
zen, „homes" met persoonlijk
heid. waarvan de inrichting
van a tot z in handen was van
deze kleine, pittige vrouw met
1001 relaties, van timmerman,
graveur, lijstenmaker, brand-
kastexpert tot een garen- en
bandwinkeltje toe. „Een oud
echtpaar wilde bepaalde boe
kenplanken hebben. Ik me er
een aap voor gelopen, want er
hoorde een speciaal gallonnetje
bij. Daarvoor ben ik naar
Brussel gegaan. Weet u wat
me dikwijls opvalt: vrouwen
durven wel eens wat bij het in
richten van een huis. mannen
niet. Ze zijn wel bereid een be
drag te betalen, maar als het
op kleur kiezen aankomt zeg
gen ze: laten we alles maar
beige nemen. Dat is het minst
schadelijk Soms denk ik: ik
gooi d® hele boel erbij nesc* Ik
sta drie uur tegen iemand aan
te praten die dan toch voor het
afgezaagde kiest. In Nederland
loopt iedereen warm voor ef
fen. Heel gek, nauwelijks ben
je de grens over of je ziet de
mooiste gedessineerde stoffen.
Het hoeft heus niet altijd deur
te zijn. Ik zeg zo vaak: Laten
we nu eens Iets idioots doen.
Haar huis op de Hooigracht is ook beeldig ingericht
Bijvoorbeeld de hele WC be
plakken met vuurrood behang
vol blauwe riddertjes. Waar
om altijd die uniformiteit? In
hotels zijn de muren ook altijd
zo lekker neutraal. Het gaat
slecht in de hotellerie. Maar
de kamers zijn dan ook overal
hetzelfde. Alles gaat automa
tisch en masse. Ze hebben het
nu zo vaak over inspraak.
Laat een vrouw bij zo'n inrich
ting nu eens haar mening ge
ven. Bij de ministeries moes
ten ze voor de aankleding van
de werkkamers eigenlijk een
vrouwelijk adviseur betrekken.
Een man werkt beslist pretti
ger in een omgeving die hem
aanstaat. Donkergroene wan
den bij donkergroene vloerbe
dekking en gordijnen staan erg
goed bij elkaar voor een studie
vertrek. Juist in die grote ge
bouwen moet elke kamer een
eigen gezicht hebben. In Dene
marken hebben ze dat door!
Daar wordt er veel aandacht
besteed om werkruimten in
kantoren leefbaar te maken
door plantenformaties en kleu
rige boekenkasten.
Plaats van handeling: haar
toonkamer, op een steenworp
afstand van haar particuliere
huis. Langs een handgemaakte
roestige bliksemafleider in een
oude harington verankerd, (hij
is ca 2 m hoog en gesloopt uit
een oude KLM gebouw in Den
Haag) stromen rijke stoffen op
een Chinees vloerkleed. Voor
een raam staat een mahonie
wastafel, die eens deel uit
maakte van een le klas hut op
een mailboot, varend op „In-
dië". „Je kunt hem zo aanslui
ten op de waterleiding, maar
ik houd hem als etalagemate
riaal." Op meubels die ze in
consignatie heeft („er zijn veel
mensen, die opruimen; hun
mooie spullen komen dan bij
mij terecht om ze te verko
pen"). staan de meest ver
scheiden lampen op koperen,
albasten of houten voet met
strakke, effen of fijn bepen-
seelde kap. In een Engelse
„Chest of drawers" laden vol
tamponnetjes wol in alle be
staanbare tinten. „Moquette
Industrie Deventer" maakt
kleden aan de hand van deze
monsters, die passen hij gor
dijnen of vloerbedekking. „Dit
rijn de stalen. Je moet nooit
met een kleed beginnen (Me
vrouw v.d. Wijck). Een kleed
is geen probleem. Dat laat je
maken in de kleur die je wilt."
Verhuizingen regelt Mevrouw
van der Wijck ook. „Nu ben ik
bezig met een dame uit Zeist,
die naar Duitsland gaat. „Ik
kom wel kijken als het klaar
is", zei ze. Dat is een opgave.
Zo iemand verlaat zich volko
men op je; je rommelt in an
dermans boeltje. Ik heb om te
beginnen alle vloerkleden laten
stomen." Of ze wel eens gekke
opdrachten krijgt? „Vroeger
meer dan nu. Ik heb eens een
Londens zakenman 10 „Hol
landse nieuwe" op ijs laten
sturen met de KLM. Daar had
hij plotseling zo'n zin in. Ik
heb ook wel eens een enorme
poedelkop van wit bont ge
maakt voor een gecostumecrd
bal in Duitsland. Voor dat
soort dingen heb ik weinig tijd
meer. De afdeling „Service" is
nu minder uitgebreid dan de
afdeling „behuizingen zoeken
en inrichten". Toch doe ik nog
wel eens iets mals. Dat zie ik
dan als een uitdaging. Laatst
zat iemand te springen om een
motor voor een oude Alpha.
Nou, die heb ik tenslotte bij
particulieren gevonden, maar
het was me eon speurtocht
Ze zit op een recht stoeltje
voor haar bureau: kleine aler
te vrouw In een gedessineerd
jurkje, het haar glad naar ach
teren gekamd. De telefoon rin
kelt. „Of mevrouw Van der
Wijck voor één middag een
kantoor gezellig wil komen
maken? Er is een vergadering
en het is er zo kaal". Er Is
haast bij. Ze schiet in een
zwarte met bont gevoerde suè-
de jas. „Don heb ik ook nog
een tafelschikking vandaag".
Tiny Francis
