wi fl til tfti ru rfl
Discotheken
maken
popgroepen
werkloos
WIE
KET ONDERSTE
UIT
DE POP-KAN
WILDE
KREEG
DIKWIJLS
HET DEKSEL
OP
ZIJN NEUS
■üNPmm
Kerstpuzzel
LEIDSE COURANT
w
V
V
V
30
31
32
33
34
35
36
37
34
39
40
41
42
K*»
43
44
45
46
47
MWI
48
w»*
49
■MM
50
51
52
«NU
53
w*.
54
55
56
:MN
57
58 59
van de har.d deed, bleek het bijna niets
meer waard te zijn. Terwijl het nauwelijks
twee v/eken later opgepoetst en wel weer
voor de etalage stond, bijna vijftienhonderd
gulden duurder dan ik er voor had gekre
gen. Maar ik neem die handelaar het niet
kwalijk, hij is zakelijk. Bovendien heb ik
de blunder gemaakt. Ik moest zo nodig be
wijzen, dat ik gelijkwaardig was aan John
Lennon of Mick Jagger. Weet je, toen ik
van de middelbare school kwam, stond die
rage net op het toppunt. En wat doe je
dan? Je scharrelt wat vrienden op en
vormt een popgroep. In het begin ging het
niet eer.s slecht: we wonnen een talenten
jacht en mochten een proefopname bij Bo-
vema maken. Er werd zelfs een fanclub
voor ons opgericht. Toen ging het mis, we
kregen te veel kapsones, we wilden te veel
ineens. Als we ergens in een zaal optraden,
vonden we de vrouwen belangrijker dan
onze muziek. We gingen minder geconcen
treerd werken en misten daardoor de boot.
Er kwamen veel klachten over ons binnen
en toen was het ineens afgelopen. Hadden
we vroeger vier tot vijf keer per week be
hoorlijk werk, later konden we hooguit een
maal per week ergens terecht. Voor een
belachejijk lage gage. Toen zijn we er
maar mee gestopt. Al met al ben ik wel
blij, dat ik hét heb meegemaakt, maar ik
zou het niet over wffllein doen. Alleen als ik
wel eens popgroepen op de televisie zie,
denk ik: Henkie, jongen daar had jij kun-
nen staan. Want ik voel me nog steeds nie
slechter, ik heb alleen geen geluk gehad"
En het publiek? Wat zegt het publiek vat
de ontwikkeling? Een regelmatige bezoek
ster: „Ik vind disco-dancing wel fijn. Jj
kunt goede platen horen, je krijgt informs
tie over een bepaalde groep of artiest en j(
kunt dansen. Vroeger was het altijd maai
afwachten, of een groep goed was. Weet je
het is wel een leuke tijd geweest, daar nie
van, maar het was zo onzeker. Als ik nt
uitga, weet ik dat ik een fijne avond krij^
Vroeger was het alleen fijn als de groet
goed was".
Han Avo
Het kopen van een installatie voor eei
complete popgroep kost handen vol geld
Het publiek denkt daar veelal te licht over
Om een kleine indicatie te geven, hleronde
een aantal gemiddelde prijzen van instn
menten, die veelal tijdens een optreden gf
bruikt worden. Eventuele extra's moete
met duur geld bijbetaald worden.
Zanginstallatie: vanaf 4500 gulden.
Gitaren: van 500 tot 2500 gulden
Versterkers: van 2000 tot 5000 gulden
Eventuele extra luidsprekerbox: circa 101
gulden
Piano's: vanaf 1000 gulden
Orgels: vanaf 1500 gulden (exclusief vei
sterker)
Saxofoons: van 750 tot 1500 gulden
Trompet: van 195 tot 1300 gulden
Drumstel: van 1000 tot 3000 gulden.
Om een popgroep met een middelmatig i
strumentarium te laten optreden, die
men al gauw voor zo'n ruwe 20.000 guld
te investeren. Bij verkoop mogen de inv(
teerders al blij zijn, wanneer ze gezame
lijk 7500 gulden terug krijgen. Tel uit
Ineens was er geen geld meer om aan de afbetaling te voldoen
Het publiek begon het kaf van het koren te scheiden
ze in feite bedrogen werden. Lang haar
bleek niet langer identiek met goede mu
ziek. Het publiek begon het kaf, dat soms
nauwelijks drie akkoorden op de gitaar be
heerste, te scheiden van het koren. En dat
koren werd dan veelal gevonden in de
groepen, die een plaatje op de hitparade
hadden. Maar zelfs die groepen hadden niet
altijd niveau, terwijl er toch dik geld be
taald moest worden. Gages van dui-erd tot
tweeduizend gulden waren niks. Probeer
daar als zaalhouder dan maar eer.s winst
uit te halen. Alleen de grotere zalen konden
zich die groepen permitteren. Dus wat de
den die kleinere zaaleigenaars: die zochten
naar een mogelijkheid om ook een graantje
mee te pikken. Disco-dancing bleek de op
lossing. Je zocht een jongen, die lekker kon
praten, kocht een installatie, liet de toe
gangsprijs vallen, stelde een eenheidsprijs
voor bier en limonades in en zie: je kreeg
dikwijls meer publiek dan je wilde. Boven
dien had je veel minder rommel en zette je
veel meer om. Het publiek danst nu en zit
niet constant naar een langharige gitarist
of drummer te staren".
Erfenis
Een boekingsagent: „Dat popgroepen niet
meer voldoende werk hebben, is geen gege
ven van vandaag of morgen. Dat is al ja
ren het geval, alleen gaat het proces de
laatste tijd nog sneller dan voorheen. Maar
de fout ligt bij de groepen zelf, of liever ge
zegd bij de groepen van een aantal jaren
terug. Die hebben de zaak op hol laten
slaan. We zitten nu nog met de erfenis. Die
groepen hadden toentertijd veel te veel
kapsones. Ze wisten dikwijls niet eens hoe
ze een gitaar moesten vasthouden, maar
toch gages bedingen van drie- vierhonderd
gulden. Eerlijk gezegd, ligt de schuld ook
een beetje bij ons, eigenaars van organisa
tie- en hoekir.gskantoren. Wij zijn te weinig
selectief te werk gegaan en contracteerden
indertijd vrijwel iedereen, die zei te kunnen
spelen. Belangrijk in deze warea ook de
managers: iedere knaap, die brutaal ge
noeg was, noemde zich manager, verzamel
de wat zogenaamde muzikanten om zich
heen, dacht een naam uit en huppelde naar
een organisatiebureau om een kor.trakt af
te sluiten. Toen die rage wat afzakte, zijn
we sterker gaan selecteren. We boeken nu
niets meer voor een groep, die één van
onze medewerkers niet zelf heeft gehoord.
Wij pretenderen niet zaligmakend te zijn
door dit selectieproces, maar uitwassen
zoals indertijd, komen nu niet meer voor.
Als wij vandaag een groep verkopen, weet
een zaaleigenaar, dat hij een goed stukje
muziek mag verwachten. Het kost iets
meer dan een paar jaar geleden, maar er
staat kwaliteit tegenover".
Wijze les
Een ex-lid van een onbekend gebleven pop
groep: „Ik heb een wijze les geleerd. Het
is alleen een dure les geweest, want ik ben
voor zo'n vierduizend gulden het schip in
gegaan. Toen ik het zaakje tweedehands
Het doek is gevallen: de droom is uit! Ge
nadeloos heeft de wereld van het klater
goud zijn onberekenbaarheid getoond. Dui
zenden popgroepen zijn uitgestoten, het heft
is in handen genomen door gladpratende
disc-jockeys, die in duizenden discotheken
de ene plaat na de andere aan elkaar „zeu
ren". Wat overblijft voor de werkloze pop
groepen, is een schuldenlast die vaak in de
duizenden guldens loopt. In de roes van het
komend succes hebben dikwijls veel te jon
ge knapen, na aarzelende toestemming van
de ouders, een peperdure installatie ge
kocht. Op afbetaling, voor zo'n ruwe hon
derd gulden per maand. Het kon er toen
af, er werd immers regelmatig opgetreden
en er zou door het winnen van een plaatse
lijke talentenjacht een grammofoonplaat
komen. De plaat is er echter niet gekomen,
het aantal optredens verminderde ziendero
gen. Ineens was er geen geld meer om aan
de afbetaling te voldoen. De keuze was
eenvoudig: instrumentarium verkopen te
gen een veel te lage prijs en het tekort
maandelijks aanvullen. De jonge knapen
zijn nu weer terug op het kantoor. Als ma
nusje van alles, voor een te laag salaris.
Waarvan dan ook nog die aflossing betaald
moet worden. Ze hebben het onderste uit
de pop-kan gewild, het deksel is heel hard
op hun neus terecht gekomen.
Toen de Beatles in 1963 de bijna levenloze
trenerwereld een opbeurende injectie gaven,
ontstond het fenomeen: de popgroep. Vrij
wel iedere straat in Nederland kende zijn
eigen favoriete groep. Het leek immers zo
eenvoudig: wat instrumenten kopen, een
plaat maken, veel verdienen door zaalop
tredens. Een enkeling slaagde er in de
gunst van het publiek te winnen. Het me
rendeel bleef echter onbekend, maar sloeg
toch een geldelijk slaatje uit de rage. Voor
een bedrag van enkele honderden guldens
gingen die onbekenden optreden in den lan
de. Het publiek kwam, werd teleurgesteld
en de zaaleigenaar zocht naar een alterna
tief. Dat werd gevonden in de vorm van
disco-dancing, naar Amerikaans voorbeeld.
Thans is het die vorm, die de jeugd het
meest aanspreekt, waarbij het grofste geld
gemaakt wordt door de van omroepzijde
opgekweekte drive-in-shows. De popgroepen
zijn werkloos, leve de discotheek!
Gekkenhuis
Een zaalhouder, inmiddels overgeschakeld
op disco-dancing: „De popgroepen hebben
de markt zelf verziekt. Rond '65 was het
een gekkenhuis, je kon groepen bij de vleet
krijgen tegen een minimum-gage van zo'n
twee-, driehonderd gulden. Het publiek con
sumeerde kritiekloos, men vond alles goed.
Tot de bezoekers in de gaten kregen, dat
f*
heft in handen genomen
Gladpratende disc-jockeys hebben
het
Zelden groter plezier den m t het on'ui-
gen van de kerstboom. En omdat we
toch leven in een maand vol poczi ma
ken we een versje als de lampjes en
ballen worden gehangen, als gli:ter,
sneeuw en engelenhaar worden toege
voegd en als tenslotte de spits op het
werk wordt gestoken. Het wordt een
vrolijk familiefeest met een schitterend
resultaat.
iiOging van de feestvreugde han
gen we er dit keer allerlei versiersels
e g; ukkig geen boterletters vo .r-
s:e on want wie puzzelt er nog met
- ?5» maag - m:aT d e toe 1
don vormen. D e versiersels vinden hun
s cutel, hun verta'lng in de overeenkom^
ge figuurtjes die de vrolijke familie
1: eft opgehangen aan de invulstrookjes
in het midden van de puzzel. Met be-
1 van de s' utel levert elke boom
een meelede: g op die in de vakjes er-
en geplaatst niet
want de aangegeven vo'gorde
u t de bomen
s u ter. weer r mend op elkaar aan.
Z en van oer c te dat
:omt met de c fers :n de
-s.2 rvulstrook. Het is nu nog zaak
de koters op hun juiste plaats te zetten
enkele letters zijn voor het gemak al
irg-.u d. R?l;cr g houdend een
blanco hokje tussen de vers;.: r.de
wcotcien, omstaat een twee eg- lig vers
je dat als oplossing voor de puzzel
Voor goede op'ossirgen zijn prijzen b?-
baar van 75,-, ƒ5 ,-. 25.- >.:i
worden ing< verd bij het bureau van
onze krant.
Genadeloos heeft de wereld van het klatergoud zijn onberekenbaarheid getoond
