Arthur Ashe: 25.000
dollar en titel bij
de tennisprofspelers
Veronique v. d. Laan stelt
haar eisen bij terugkeer
Sponsorreglement basketbal
moet nader bekeken worden
DUEL VAN MENTALE INZINKINGEN
Gruwelijke
nederlaag
judoteam
Hoogerwaard gunde AMYJ geen bonuspunt
MAANDAG 27 NOVEMBER a.
BKKBgMSBöSISESBesffl
WÊÊÊÊÊBMÊÊÊÊm
Arthur Ashe en Tom Okker troffen elkaar in de finaleronde van de proftennis opnieuw. Weer was de donkere Amerikaan sterker.
Vervolgens veroverde Ashe de titel door Bob Lutz in een vijfsetter te verslaan na een ongemeen spannende strijd.
ROME Met een kwieke tred stevende Arthur Ashe op het net
af. Een triomfantelijk glimlachje sierde de lippen van de donke
re Amerikaanse tennisser. Hij had zojuist de winnende klap ge
geven die hem 25 duizend dollar en de wereldtitel bij de profs
opleverde. Na tweeeneenhalf uur kon Ashe de hand schudden
van zijn landgenoot Bob Lutz, die er niet in was geslaagd zijn
tegenstander in de proffinale van de overwinning af te houden.
Ashe is met zijn triomf de opvolger geworden van Ken Rosewall,
die vorig jaar in de eerste prof serie Rod Laver versloeg.
De finale tussen Ashe en Lutz heeft een ongemeen spannend ver
loop gehad. Nadat Ashe de eerste set met 6—2 had gewonnen,
greep Lutz de winst in de tweede reeks. Vervolgens wonnen bei
de Amerikanen om beurten een set, waardoor de vijfde set de
beslissing moest brengen. Geheel in overeenstemming met het
verloop van de vier voorgaande sets kwam het zelfs nog tot een
tie-breaker. Daarin benutte Ashe zijn grotere servicekracht door
Lutz met het meest minimale verschil van 7—6 definitief van
zich af te schudden (6-2, 3-6, 6—3, 3—6, 7-6).
Ashe behaalde daarmee in twee weken even zoveel toernooizeges.
Vorige week versloeg hij Tom Okker in Rotterdam. Door de ver
rassende uitschakeling van favoriet John Newcombe gold Ashe
als de grootste kandidaat voor de wereldtitel. Hij heeft die prog
nose volledig bewaarheid door gistermorgen in drie sets met
Tom Okker af te rekenen. Okker slaagde er evenals een week
eerder in de eerste set op zijn naam te brengen, nadat hij nog
een voorsprong van 5—2 uit handen had moeten geven. Het werd 1
tenslotte nog 7—6. In de beide volgende reeksen buitte Ashe zijn
vermogen om op kritieke momenten gedurfd te retourneren en
zijn sterke opslag te benutten volledig uit. Okker kon in totaal
nog maar zes games op zijn naam brengen en dat was uiteraard
niet voldoende.
Okker revancheerde zich gistermiddag door in de strijd om de
derde plaats met Cliff Drysdale af te rekenen. De Zuidafrikaan
kampte met de gevolgen van zijn verlies in de halve finale tegen
Bob Lutz en serveerde zwak. Ook de volley van Drysdale func
tioneerde niet naar behoren.
De zeer geconcentreerde Okker maakte beheerst gebruik van de
zwakke onderdelen van zijn tegenstander, door in twee sets 6—3
en 75, de derde plaats definitief naar zich toe te trekken. Ok
ker verdiende met dit resultaat 5000 dollar
Overigens had Okker zich het misgenoegen van het Romeinse pu
bliek op de hals gehaald door tijdens zijn partij tegen Ashe en
kele malen onbeheerst met zijn racket te smijten. De toeschou
wers gaven Ashe na zijn winst op de Nederlander een ovationeel
applaus. De eindronde van de toernooienreeks van de World
Championship Tennis bracht een recordaantal van 8000 toeschou
wers op de been. Dat is voor Italiaanse begrieppen een extreem
aantal. Tot afgelopen weekeinde stond het grootste aantal toe
schouwers op naam van de Davis Cupwedstrijden tussen Italië
en de Verenigde Staten tien jaar geleden.
ROELOFARENDSVEEN
Meest kritische toeschouwer
bij de finale van de dames
competitie was Frans
Schoofs. Onopvallend greep
de ex-international steeds
naar een notitieboekje om de
gedragingen van de speel
sters in het duel De Tref
fers-Tempo Team- dat onbe
slist eindigde: 55 schrifte
lijk vast te leggen. Schoofs
had daarvoor zijn reden; in
hem immers vond de tafel-
tennisbond degene, die het
damespeil omhoog moet stu
wen. En de rol van dames-
coach bevalt hem goed; na
het beëindigen van een lang-
durige-succesvolle-carrière
was Frans Schoofs dan ook
de meest geschikte voor die
moeilijke taak.
Drie maanden geleden aan
vaardde de kenner bij uit
stek zijn functie, in die korte
tijd leerde hij al veel. „De
mogelijkheden zijn aanwezig,
maar daarvoor zal er eerst
vreselijk veel moeten veran
deren. Bepaalde lichtpuntjes
zijn al merkbaar, ze weten
dat er bij mij gewerkt moet
worden. Discipline moet er
zijn en bovendien behoort de
inzet veel groter te zijn. Voor
al aan dat laatste ontbrak het
vroeger altijd, men ging dan
nog slechter spelen. Dat wil
ik eruit hebben."
Met die wetenschap toog
Frans Schoofs naar Roelof-
arendsveen, waar de Treffers
en Tempo Team streden om
de hegemonie. Zijn aandacht
ging uit naar Ellen van der
Helm en vooral naar Veroni-
que van der Laan, het „ver
loren schaap". De Haagse
topspeelster verliet vorig sei
zoen de nationale selectie,
omdat de trainingstijden niet
overeen kwamen met haar
werk. Intussen echter bleef
zij wel bewijzen de sterkste
te zijn. Daarom wil Frans
Schoofs haar zo graag terug
halen. Tegemoetkomend aan
haar eisen, iets dat de tafel-
tennisbond eerder nooit zou
doen.
Veronique van er Laan wil
met het oog op de komende
wereldkampioenschappen ook
graag terugkomen. „Ik be
dankte voor de A-selectie,
toen de training naar de
middag werd verplaatst. Je
moet eisen en normen aan
jezelf stellen ook wat betreft
het werk. Daar moet je je
ook honderd procent voor in
zetten, vind ik."
Zonder de selectietraining bleef
de speelster van De Treffers
ook in vorm, maar het nood
zakelijke internationale con
tact bleefnatuurlijk achter
wege. „De vereniging kwam
het eerst naar mij toe met
de vraag weer terug te ke
ren in de selectie. Dat wilde
ik wel, als er bepaalde trai
ningsmogelijkheden ge
creëerd werden. Later kwam
ik Frans Schoofs tegen en
toen zijn de eerste afspraken
gemaakt."
Zaterdagavond werden de be
sprekingen vervolgd, maar
nog niet afgesloten.
Veronique van der Laan mag
eisen stellen. „Ik heb veel in
ternationaal gespeeld en op
een gegeven ogenblik kon ik
me niet meer verenigen met
de organisatie. Er worden
dingen beloofd, die niet wor
den nagekomen. Neem het
internationaal contact, er
wordt nog maar een toernooi
gespeeld, verder niets. Daar
om wil ik me beperken tot
alleen de wereldkampioen
schappen. Er is toch niets
anders."
Ondanks alle kritiek verlangt
Veronique van der Laan
naar een come-back. „Een
goeie sportvrouw heeft be
paald eergevoel. Als je een
maal achter de tafel staat,
zou je er niet zonder kunnen.
En al ben ik het met bepaal
de dingen niet eens: ik wil
winnen". Dat deed ze zater
dagavond dan ook, drie keer
bewees de 20-jarige slagers
dochter haar aparte klasse.
Vooral de overwinning op El
len van der Helm was van
bijzondere betekenis. Zij was
tenslotte degene, die de
plaats van Veronique van
der Laan overnam in de na
tionale ploeg.
»e 25-jarige Amsterdamse
speelster had haar argumen
ten voor een come-back.
„Daar heeft de instelling van
een dames-competitie - die
door velen werd bekritiseerd
- toe bijgedragen. Elke keer
weer moest ik* bij de heren
in de overgangsklasse uitko
men. Daar raakte je op uit
gekeken. Het damestafelten-
nis was dood, je hoorde er
nooit iets van. Wij stonden
maar twee keer per jaar in
de belangstelling: bij de Ne
derlandse kampioenschappen
en de achtkampen." De da
mescompetitie maakte aan
die onbevredigende situatie
inderdaad een einde. „Nu
zijn we even belangrijk als
de heren en er veel meer bij
betrokken. De sponsors heb
ben ook belangstelling voor
ons. Eindelijk heb ik het ge
voel ook wat te betekenen in
de tafeltennistop. Die belang
stelling stimuleert enorm,
daar is iedere topsporter ge
voelig voor."
Een nationale titel kon Ellen
van der Helm sponsor Tem
po Team (nog) niet bieden.
Zonder steunpilaar Ellen
Klatt (hielblessure) was een
gelijkspel - dus een beslis
singsduel - het hoogst bereik
bare.
De kittige Mieke Arntz verving
haar echter boven verwach
tingen; evenals haar teamge
noten Ellen van der Helm en
Connie van Moorst versloeg
zij de falende Mary Thuis.
Met Ellen van der Helm leg
de zij in het dubbelspel de
basis voor het onverwachte
gelijkspel. 22—20 in de derde
game. Aan de andere kant
verraste Nellie van Paridon.
Zij was de enige, die door
overwinningen op Mieke
Arntz en Connie van Moorst,
ongenaakbare Veronique van
der Laan kon bijstaan.
Veronique van der Laan: „In
een team speel je natuurlijk
om te winnen. Toch ben ik
tevreden door het spel van
mijzelf en de derde dame.
We hebben de pech, dat
Mary Thuis een off-day had.
Dat kan niet twee keer ge
beuren. Dus in het beslis
singsduel hebben we kansen
genoeg".
KEES KOOMAN
De 29-jarige Italiaanse huisvrouw Maria
Cressari heeft zaterdag in Mexico City het
werelduurrecord wielrennen voor dames ver
beterd. Bij haar tweede poging brak zij het
veertien jaar bestaande record van de Lu
xemburgse Elsy Jacobs met een afstand van
41.471,74 km. Het oude record stond op
41.347,27 km. De afgelopen dagen heeft
Maria Cressari reeds drie andere wereld
records gebroken: de vijf, tien en twintig km. I
Na haar geslaagde poging reed de jube-
lende Italiaanse drie ererondjes. Aan het
eind daarvan kwam zij in botsing met een
fotograaf en viel van haar fiets (foto).
(Van onze basketballmedewerker)
HULSHORST De 25e jaarvergade
ring van de Nederlandse Basketbal
Bond heeft het uit zestig man bestaan
de parlement die de dertien districten
vertegenwoordigen niet toegestaan om
met directe invoering een nieuw spon
sorreglement te aanvaarden.
Op advies van de zes belangrijkste en met soms
wel een ton gesponsorde verenigingen werd
het bestuur wel gemachtigd om te improxise-
ren maar het zeer gedetailleerde en voorge
stelde reglement zal op korte termijn, moge
lijk vóór 1 januari, bekeken worden door een
commissie waarin vertegenwoordigd zijn de
clubs met een grote sponsor, een afgevaardig
de voor de clubs met een kleine donateur, een
vertegenwoordiger van de districtsbesturen,
van de reglementscommissie en van het
bondsbestuur. Deze brengen advies uit en er
zal getracht worden het reglement nog voor
afloop van het seizoen in een extra vergade-
ring te behandelen.
Nieuw bestuur
In het recreatiecentrum „de Beyaerd" in Huls-
horst, waar men twee dagen bijeen was, na- i
men acht nieuwe bestuursleden achter de ta- j
fel plaats: voorzitter Ruud Frese, vice-voorzit-
ter, mr. A. Mandersloot, penningmeester G. j
Kaaper en de leden J. Janbroers, P. Leegwa-
ter, A. Eekhout, F. Krips en W. Seppenwolde.
Het principe van het nieuwe bestuur is, dat
men steunt op drie takken binnen de bond: de 1
topsport, de jeugdsport en de recreatiesport,
terwijl men anderzijds uitgaat van drie steun- j:
pilaren: de beoefenaars, de overheid en de 1
sponsoring.
Het geheel ziet er erg ambitieus uit en staat in
schrille tegenstelling tot het vertrekkende be-
stuur waarvan liefst vier leden ruim tien jaar
en de voorzitter zelfs 24 jaar in het bestuur i
zaten.
CHOLET Wat kon
worden verwacht is
gebeurd. De Neder
landse judoploeg, die
lange tijd in Europa
toonaangevend kon
worden genoemd, is
internationaal ernstig
teruggevallen.
De nederlaag tegen Frank
rijk met de cijfers 19—1,
het afgelopen weekeinde
in Cholet, is er het bewrijs
van. Twiee jaar geleden
werd het dn Parijs een
zege van 128, maar toen
waren Ruska en Eugster
er nog bij. Inmiddels zijn
ook Poglajen, Van der
Pol en Gieteldnk gestopt,
zodat de nationale ploeg
veel „nieuwe namen" tel
de. De enige overwrinnang
kwam op naam van
debutant Peter Lager
waard, die in het midden
gewicht met een houd
greep Clement versloeg,
menit versloeg.
„We zijn met de neus op de
feiten gedrukt", aldus
chef d'équipe Van Deur-
sen. „Mentaal en vooral
conditioneel konden we
niet tegen de Fransen op.
Dat komt doordat zij de
zaken professioneel aan
pakken en wij gedwon
gen amateuristisch.
Mounier (Europees kam
pioen lichtgewicht) vertel
de me dat hij 600 frs. per
maand krijgt en sociaal
gedekt is. Daar valt voor
ons niet aan te denken.
Het wil niet zeggen dat
wij bij de pakken gaan
neerzitten, maar het zal
moeilijk zijn weer bij de
top te komen".
De Fransen traden aan zon
der Brondara' (gestopt),
Choche en Auffray (ge-
AMSTELVEEN Geen zinnig mens die iets van volleybal afweet
zou ooit geloofd hebben dat de afstand in één set tussen de twee
Nederlandse volleybal giganten Deltalloyd/AMVJ en Blokkeer
ooit eens 14 punten zou bedragen en dat een set in die wedstrijd
slechts zeven minuten zou bedragen. Toch is dat zaterdagmiddag
in de koude Amstelveense sporthal „Bankras" gebeurd. De stand
na vier sets was 22 zodat een vijfde noodzakelijk was. In die
„verlenging" geloofde Blokkeer het wel en liepen de Amster
damse landskampioenen achter elkaar uit naar 140. Dankzij
persoonlijke interventie van Jacques de Vink werd het nog 14—3
waarna Deltalloyd/AMVJ de wedstrijd met 15—3 in Amsterdam
se voordeel kon beslissen.
Over het verloop van deze laatste set was Blokkeer helemaal niet
kapot en was Deltalloyd/AMVJ niet verheugd. „Als er zoiets ge
beurt is er iets aan de hand", aldus de coach van de Amster
dammers Jaap Korsloot, die er aan toevoegde: „Blokkeer is een
te geweldige ploeg om zich op zo'n grote achterstand te laten
zetten. Neen, deze laatste set is beslist geen maatstaf".
Henk Hoogerwaard die tijdens de wedstrijd zijn aanwezigheid met
zijn stentorstem enkele malen kenbaar maakte, moest toch la
chen na de nederlaag van 3—2. „Wij hadden geen landstitel te
verdedigen en bovendien die wedstrijd heeft geen enkel effect op
het verloop van de competitie. Was dat wel het geval geweest,
dan hadden wij beslist wel anders uitgepakt. Maar in zo'n wed
strijd laat je toch het achterste van je tong niet zien. Straks in
de kampioenscompetitie krijgen wij Deltalloyd/AMVJ nog twee
maal en dan spelen wij wel anders. Vanmiddag hebben we een
trainingspartijtje gespeeld."
Inzinkingen
Hoewel Henk Hoogerwaard de wedstrijd als een training be
schouwde is daarvan in de eerste vier sets niets gebleken. Daar-
Na de competitiewedstrijd had Veronique van der Laan (midden) in tegenwoordigheid van be
stuurslid Van Berkel (rechts) een gesprek met Frans Schoofs (links). Ellen van der Helm heeft
zojuist het wedstrijdformulier door Veronique van der Laan laten ondertekenen.
Ofschoon dit duel dan voor het verloop van de competitie geen ef
fect mocht hebben, het was toch een prestigeslag waarbij geen
van beide ploegen zich een afgang kon permitteren. En het had
er de schijn van dat de ploegen het elkaar ook niet gunden. Hoe
anders is het te verklaren dat Blokkeer in de eerste set met 10
—3 voor kwam te staan en dan tenslotte toch met 17—15 het
hoofd moest buigen. Goed Deltalloyd kwam formidabel terug, als
er toch niets op het spel dan alleen prestige staat, waarom zakte
Blokkeer dan in elkaar? In de tweede set kwam Deltalloyd op
voordeel van 10—5 en kon maar net met 15—13 winnen. Twee sets
voor de Amsterdammers dus.
Henk Hoogerwaard: „Ik gunde hen niet alle drie de punten, daar
om kwamen wij met twee sets terug. Nu staan we allebei met
een gelijk aantal punten aan de leiding."
Aantrekkelijker
Om het volleybal aantrekkelijker te maken is de Nevobo op het
idee gekomen om per wedstrijd drie punten te verdelen. Bij
winst van 30 of 31 krijgt de winnende ploeg twee winstpunten
plus een bonuspuntr Is de winst slechts 3—2, dan krijgt de win
naar de twee punten en gaat het bonuspunt naar de bezoekende
ploeg.
Bovendien spelen de twaalf eredivisieploegen een halve competitie
om uit te maken wie er bij de bovenste zes en wie bij de onderste
zes eindigen. Dan (ongeveer eind januari) wordt er pas ecnt om
de landstitel gespeeld, wat uiteraard weer een aangelegenheid
gaat worden tussen Deltalloyd/AMVJ en Blokkeer.
Misschien wel voor het laatste jaar, want Blokkeer heeft nog steeds
geen sponsor gevonden en kan uit eigen middelen onmogelijk de
voorbereidingen die nodig zijn om topvolleybal te bedrijven, be
kostigen.
Henk Hoogerwaard: „Het verschil is inderdaad dan het geld.
Neem dit jaar bijvoorbeeld. Deltalloyd/AMVJ heeft gewoon bete
re ploegen in de voorbereiding gehad. Het kon zelfs naar Tsje-
choslowakije om aan een toernooi deel te nemen. Wij hadden
niet eens geld om naar Noord-Frankrijk te gaan. En nu hebben
wij in de competitie ook nog zwakkere tegenstanders gehad dan
Deltalloyd/AMVJ, dat kan op de spelers nadelig werken."
Blokkeer had nogal moeite met het plafond, waar de bal meerdere
malen tegenaankwam. Johnny Groen, van wie met zekerheid
kan worden aangenomen dat hij als Blokkeer geen sponsor
vindt, bij de Rijswijkse formatie weggaat, verklaarde na af
loop: „Wij krijgen normaal nooit een bal terug. Als je die over
het net slaat is dat meestal een punt, nu worden ze geretourneerd
en dan weet je soms niet hoe je die ballen moet opvangen. Dan
kan het dus gebeuren dat ze de lucht invliegen".
Die verdediging speelde beide ploegen toch parten en had Blok
keer daar meer moeite mee dan Deltalloyd/AMVJ.
Vooral het blokken van de Rijswijkers was dikwijls erg broos. Een
bezigheid waar deze ploegen zich in Nederland te weinig mee
bemoeien. Niettemin, ondanks de tekortkomingen was het voor
het publiek een zeer aantrekkelijke wedstrijd waarbij beide ploe
gen het heilig vuur soms voor totale ontreddering moest plaats-
maken. De taktiek van de Amsterdammers die het vertrek van
Tinga niet adequaat hebben kunnen opvangen was tenslotte
doorslaggevend. Henk Hoogerwaard: „Zij hebben de eerste set
gewonnen door hun wisselspelers. Hun time-outs warsn op en
toen heeft Korsloot ons ritme door steeds maar te wisselen ver- j
stoord. Maar denk eraan Deltalloyd /AMVJ is bepaald geen mis-
selijke ploeg. We krijgen echter nog een paar kansen om te la- I
ten zien wie we echt zijn".
Dan zal er in elk geval geen giller bij zijn zo als de laatste set
Henk Hoogerwaard;
fijn trainingspartijtje"
Deltalloyd/AMVJ—Blokkeer 5—2 (17—15 15—13 9—15 14—16 15—3).
BART HOOGDUIN
