FC Den Haag kon
Ajax niet dwingen
tot meer inspanning
I
Weimar „probleem" na
drie reddingen
KARELl
KARELl
DEN HAAG Bij Ajax leven twee opvattingen over de
wijze waarop kan worden bevorderd dat het publiek de
voetbalvelden gaat mijden: indien de tegenstander lou
ter defensief is ingesteld, en professioneel voetbal. Het
eerste slaat op de tegenpartij, het tweede op Ajax. In
derdaad is het fnuikend voor het voetbal als een ploeg
zich ingraaft voor het doel maar het is dodelijk als een
team weigert de kwaliteiten te etaleren en dat was gis
teren in het Zuiderpark het geval. Ajax nam snel een
voorsprong, hield die op waarlijk grootse wijze vast
maar voelde er totaal niets voor om de 1—0 uit te bou
wen. Daar stond tegfenover dat FC Den Haag niet in
staat was Ajax tot meer inspanning te dwingen. FC
Den Haag het is een harde constatering miste er
de kwaliteit voor.
Het verschil tussen werkelijke top en (het uitgevonden woord)
„subtop" wat dat dan ook mag zijn —is op even duidelijke
als voor Den Haag ontstellende wijze uitgedrukt in het duel, dat
voor het publiek op de eivolle tribunes weinig aantrekkelijk, dik
wijls saai en vervelend was. En op zo'n wijze wordt het eveneens
weggejaagd, het fraaie (ook uitgevonden) woord professioneel
ten spijt.
Ajax had lak aan het publiek. Als het een thuiswedstrijd speelt,
wil het tegen erkend zwakkere ploegen wel eens fors uithalen
(een week tevoren FC Den Bosch: 9—0) maar dan is de eigen
aanhang in het geding. „Maar we hebben toch ijzersterk ge
speeld?", zei Johan Cruyff na afloop verbaasd. Hij was er niet
bij omdat dokter Rolink en trainer Kovacs geen cent risico wil
len nemen. Cruyff: „Ik blijf tot vrijdag onder behandeling voor
mijn blessure en ga dan pas naar het trainingskamp van het Ne
derlands elftal". Verder over het spel van zijn ploeg: „Het had
ook 3—0 kunnen zijn. Dat was een kwestie van het missen van
kansen".
Die uitslag had inderdaad op het formulier kunnen komen maar
dat waren kansen geweest die meer ontstonden uit zwakke mo-
menten van de Haagse defensie dan van welbewust aansturen op
het maken van een doelpunt. Niet voor niets waren 28.500 men
sen naar het Zuiderpark gekomen. Zij verwachtten als tegen
Feyenoord een daverende wedstrijd. Maar Feyenoord is Ajax
niet, dat is zo langzamerhand wel bekend.
In Feyenoord zijn zwakke elementen geslopen. Ajax is een homo
geen sterk team dat eerst tegen FC Twente demonstreerde hoe
een snel verkregen voorsprong moet worden behouden en het gis
teren tegen FC Den Haag nogmaals deed. Maar het publiek mis
te daardoor de fonkelende show die het, althans van Ajax, mocht
verwachten. Ajax vergenoegde zich met het vasthouden van twee
punten en dat gebeurde dan wel op een uiterst knappe manier
maar het werd op den duur stomvervelend om aan te zien.
En weer was het (ditmaal aanvoerder) Sjaak Swart die scoorde.
Hoeveel maal zal hij, evenals destijds Kindvall bij Feyenoord, al
een waardevol doelpunt hebben gemaakt? Na vijf minuten had
Ajax het al helemaal gezien.
Het doelpunt kwam voort uit de tweede hoekschop die Ajax, toen
al, kreeg te nemen. Gerrie Mühren bracht de bal voor het doel.
Johnny Rep kopte in, Thie duwde de bal met zijn hand weg maar
daar stond Swart, die droog uithaalde (0—1). Pal daarop ont
stond eenzelfde situatie toen Keizer voorzette. Weer duwde Thie
te slap tegen de bal, de inzet van Mühren kon Weimar nog van
de doellijn werken hij zou later nog tweemaal een treffer
voorkomen en Swart schoot tegen de paal.
Die kans had Ajax dan nog wel willen verzilveren. Toen dat niet
gebeurde, schakelden de Amsterdammers over op „professioneel
voetbal". Een ploeg met meer kwaliteit dan FC Den Haag zou
daarvan hebben kunnen profiteren door te trachten het initiatief
te nemen. FC Den Haag kon wel af en toe „drukken" maar dat
gebeurde te primitief. Met steun van het middenveld —een uit
stekende Berg, een zwoegende en waardevolle Advocaat en een
nimmer geïntimideerde Simon van Vliet kon FC Den Haag tot
aanvallen komen maar alleen Fuglset, die in vrijwel alle kop
duels Hulshoff (en dat zegt wat) de baas was, haalde een vol
doende. Bregman presteerde bitter weinig en werd na de rust
vervangen door Barend van Hijkoop, omdat er niemand anders
meer is. Maar het is niet verantwoord een „Klein Duimpje" als
Van Hijkoop tegen de „reuzen van Ajax" te laten optornen. Bres
ondervond het nadeel van zijn bewezen schutterscapaciteiten,
kreeg geen meter ruimte en is technisch (nog) te zwak om zich
met succes in de persoonlijke duels te kunnen meten. En daar
Fuglset niet de gedroomde afmaker is, kwam er als logisch ge
volg nauwelijks enig gevaar uit de Haagse aanval.
Neeskens kreeg van de te wisselvallig fluitende Pijper ook
Rep die langzamerhand een straflijst van meters heeft opge
bouwd de gele kaart.
Cruyff: „Het is toch waanzin dat Neeskens die kaart kreeg".
Neeskens was tevoren tweemaal keihard gevloerd zonder dat Pij
per iets deed.
Sjaak Swart: „De ene geeft hem, de andere niet. Er is geen ge
lijkvormigheid in het tonen. Het is waardeloos". Voor hen, die
waren gekomen om een glinsterend Ajax te zien optreden, werd
het ook waardeloos. De stugge, meest brokkelige pogingen van
FC Den Haag om de superioriteit van Ajax te ondermijnen, le
den schipbreuk op het enorme surplus aan kwaliteit van de Am
sterdammers, die dikwijls hautain, autoritair speelden, elkaar
met lome bewegingen de bal toespeelden en moeiteloos het zwak
ke aanvalsspel van de Haagse formatie onderbraken.
„Het is voor het eerst dat ik het als excuus gebruik", zei FC
Den Haags trainer Evert Theunissen, „maar vergaat niet dat bij
ons Van Ede, Wijngaarde, Kila, De Caluwé en Augustsson al we
ken geblesseerd zijn". Hij hield gisteren niet meer over dan de
uitblinkende Berg, Advocaat, Van Vliet, Fuglset, De Zoete en
Weimar die een royale voldoende haalden. De rest bleef onder de
maat, soms tot onthutsend toe.
HERMAN VAN BERGEM
FC Den Haag: Thie; Weimar, Mansveld, De Zoete en Korevaar;
Advocaat, Berg en Van Vliet; Bregman (Van Hijkoop), Fuglset
en Bres.
Ajax: Stuy; Suurbier, Hulshoff. Blankenburg en Krol; Haan,
Neeskens en G. Mühren; Swart, Rep en Keizer.
KNVB
Vit de hoekschop van Gerrie Mühren kopt Johnny Rep (16) in. Drie Hagenaars kijken toe
De bal stuit van de paal terug en Sjaak Swart schiet op doel. Een Hagenaar kijkt toe
JUS.' V VKNIJ1 ui
DEN HAAG De man,
die FC Den Haag gisteren
drie keer op de doellijn
redde, leeft in twee totaal
andere werelden met één
doel: maatschappelijk sla
gen. Dat streven is zeer
gezond, ware het niet dat
Kees Weimar want om
hem gaat het na zijn
hardnekkige blessure van
twee jaar geleden een
probleemzoeker is gewor
den. Een man, die het
moeilijk heeft met het ne
men van een duidelijke
beslissing en zich hierdoor
kregel gedraagt.
Want wat is er aan de hand?
Kees Weimar leek tot Ajax het
vorig jaar bij FC Den Haag op
bezoek kwam een vaste eer-
ste-elftalkracht. Maar de lako-
nieke wijze, waarop hij in die
wedstrijd Johan Cruijff liet
wegglippen, betekende een
breekpunt in zijn carrière.
Weimar wilde èn studeren èn
werken èn voetballen. Een
prachtig voornemen, dat echter
niet met topvoetbal valt te com
bineren. Goed, zei Weimar toen.
geef me maar een fullprofcon-
tract dat in verhouding staat tot
wat ik verdien. Dat paste echter
niet in het salarisschema van
FC Den Haag en Weimar ver
dween. Zijn carrière leek voor
bij. Maar zonder voetbal kan
hij niet leven en er werd aan
het begin van het seizoen afge
sproken: FC Den Haag heeft
vertrouwen in je, regel je trai
ningstijden zelf maar. Een
concessie van de Haagse club,
die Weimar toch liever niet
voor de voetballerij verloren
zag gaan.
En zowaar, heel langzaam
bloeide het talent van de man.
die vier jaar geleden nog werd
gezien als de beste voorstopper
van Nederland, weer op en in
Moskou tegen Spartak vierde
hij zijn rentree. Een goede co
me-back, zonder meer, maar
wel een kortstondige. Want de
vaste kracht keerde niet terug
omdat zijn trainingsmogelijk
heden er te beperkt voor wa
ren, ondanks zijn ontzettende
dosis ijver, die hij in de strijd
wierp. De speler, die het afge
lopen seizoen terugviel, speel
de gisteren toch, omdat Kila
niet beschikbaar was. De her
innering aan de laatste wed
strijd tegen Ajax in het Zuider
park was een fraai uitgangs
punt voor Weimar om zichzelf
te bewijzen dat hij nog steeds
kan wat anderen al jaren we
ten. Maar nu het gelukt is,
heeft Weimar alleen bereikt
dat zijn moeilijkheid nog gro
ter is geworden.
En juist op een zeer kritiek
moment in zijn carrière. De
afgelopen week heeft de veel
besproken semi-prof namelijk
met het bestuur om de tafel
gezeten, om een nieuw licht op
zijn situatie te werpen in ver
band met sollicitaties, die in
zijn vak rondom de jaarwisse
ling plegen plaats te vinden.
Maar dat gesprek is finaal
vastgelopen omdat, nog voor
het voorstel helemaal ont
vouwd was, zijn „onaanvaard
baar" reeds had geklonken.
„Dit is dan ook mijn laatste
jaar als voetballer", zei hij la
ter triest, terwijl zijn optreden
hem toch tot tevredenheid had
moeten stemmen. „Daar zijn
twee redenen voor. Financieel
kom ik er in de verste verte
met FC Den Haag niet uit en
verder is er nog iets."
Dat laatste blijkt de Kees Wei-
mar van nu de besluiteloze
te typeren. Hij wil naar
Brabant verhuizen omdat zijn
vrouw er waarschijnlijk een
baan als lerares prefereert en
het klimaat er voor de opvoe
ding van kinderen beter is.
Dat streven is echter onver
enigbaar met wat FC Den
Haag wil. En terecht.
Commercieel directeur Gerard
Slager: „Voorbeelden van spe-
'lers, die ver weg wonen en
mislukken zijn er bij de
vleet." Maar Kees Weimar,
die in de greep van het maat
schappelijk slagen leeft, wil
dat niet inzien omdat de finan
ciële vergoeding als prof niet
in overeenstemming is met
wat hij wil „vangen".
Zijn theorie: „Als ik in de
maatschappij net zoveel kan
verdienen als op het voetbal
veld, zou ik wel gek zijn wan
neer ik er in trapte. Ik prefe
reer dan liever de zekerheid
van een baan als leraar bii het
onderwijs. Want als ik straks
met voetballen stop en er
staan misschien duizenden
leerkrachten op straat, dan
zegt men heus niet: Kees, jij
was toen zo'n goede speler, nu
nemen we je als leraar. De
man met de meeste ervaring
heeft dan de voorkeur." Een
prachtige stelling, die echter
botst met wat hij het liefst
doet: voetballen.
Meestal is Weimar keihard za
kelijk, maar niet altijd in voet
balzaken. Dan is hij vaak de
topsporter, die vreugde beleeft
in wat hij aan het doen is. Ge
rard Slager zoekt de diepere
oorzaak waarom Kees Weimar
zo'n probleem is in een heel
andere richting. „Hij wil er
kenning. Als de een honderd
gulden zou verdienen, wil hij
een gulden meer èn nog het
aanvoerderschap ook." Maar
dat lukt Weimar waarschijnlijk
nooit en zolang zal hij als voet
baller nooit die reputatie van
vroeger terugkrijgen, ook al
redt hij FC Den Haag nog zo
veel keren....
van de diverse bestuurscolleges
in de KNVB. Er is een
hele trits vergaderingen: zon
dagamateurs, zaterdagama
teurs, afdelingen, gezamenlijke
amateurs, betaald voetbal,
bondsvergadering. De laatste
bijeenkomst moet derhalve al
les bevatten waarop in de
voorgaande vergaderingen kri
tiek wordt geleverd. Maar wat
gebeurde. Vóór de bondsverga
dering komt men bijeen en
worden de scherpe kanten af
geslepen, worden wellicht on
derhands toezeggingen ge
daan. Wie weet, want die bij
eenkomsten zijn niet openbaar.
Wel de officiële vergadering
die uitmondt in een gezellig
onderonsje waarop iedereen
zijn mond houdt, behalve de
heer Dé Stoop (FC Amster
dam) die zijn hele voetballe
ven al onweerstaanbaar door
de microfoon wordt aangetrok
ken en zaterdag gelukkig daar
van niet afweek anders was
men voor nog minder tijd naar
Den Haag gekomen. Dergelijke
vergaderingen hebben geen en
kele zin. Alles wordt tevoren
beklonken. Indien de KNVB wil
bezuinigen, ligt hier een terrein.
Ajax
T^r zu eens een proef geno-
men kunnen worden met
een gedeeltelijk concert van
het Residentie (of welk ander
ook)-orkest. Na een briljant
gespeelde ouverture bergt het
grootste deel van de orkestle
den de instrumenten op, de di
rigent draait zich om en zegt
tegen het publiek: „We hebben
een hele mooie ouverture ge
speeld maar dat moet dan ook
genoeg zijn. We laten nog wat
violisten, een paukenist er een
cellist zitten." De zaal zou
worden afgebroken. Men üeeft
immers betaald voor een volle
dige uitvoering door een or
kest, bestaande uit beroepsmu
sici. Jaap van Praag had gis
teren hetzelfde kunnen doen.
„We hebben een doelpunt ge
maakt; dat is voldoende; we
laten niets meer zien." Bij een
concert is duizend man publiek
veel. Bij FC Den Haag zaten
er 28.500 die hadden betaald
voor een volledige uitvoering
van veel zwaarder dan orkest
leden betaalde beroepsvoetbal
lers.
Voorkomen
TAe Nederlandse tafeltennls-
^bond heeft dit seizoen niet
voor de wedstrijden om de Eu
ropa Cup ingeschreven. Men
wilde trainingskampen met fa
meuze Europese tafeltennis
sers houden. Maar deze gaan
door allerlei oorzaken niet
door en de Nederlandse top
dreigt nu tussen de wal en het
schip terecht te komen. Een
zaak, die kost wat kost voorko
men moet worden.
Ongematteerd
Sjaak Swart juicht. Twee Hagenaars kijken toe. Scheidsrechter Pijper loopt naar het midden. FC Den
Haag staat met 1—0 achter en heeft na enige minuten al verloren. Duizenden Hagenaars op de trL
HANS DE BRUYN bunes keken toe.
Zeer te prijzen
en met recht door de prijs.
Karei I export
de kloeke, natuurgedroogde,
ongematteerde senoritas
is met recht een
prijzenswaardige sigaar.
De sigarenwinkelier
prijst zowel
de kwaliteit als de prijs.
EXPORT
cMtmuyedroocjcb
er is maar een
