OP BESLISSENDE MOMENT
FAALDE DICK DAVIDSON
H
Stan Smith
staande in
FANATISME VAN HGC
BRACHT NIET MEER
OP DAN GELIJKSPEL
Johnny Höglin ook
bij schaatsprofs
SPORTBIJLAGE
MAANDAG 16 OKTOBER 1972 A
Ed Strong (nr. 6) trok herhaaldelijk de verdediging van Levi's uit elkaar en scoorde dan. Ook hier gaat
de speler van Punch, omgeven door Haarlemmers, raak schieten.
DELFT Van de slotfase van het
"duel der giganten" heeft Gerrit
Zwezerijnen bijna niets gezien.
Zo druk was de kleine coach van
Raak/Punch bezig om zijn grote
mannen op de bank tot kalmte te
manen dat hij slechts met een
zijdelingse blik het spelverloop en
het scorebord in het oog kon hou
den. En juist de laatste vijf mi
nuten had Gerrit Zwezerijnen al
zijn aandacht nódig voor zijn
team, dat op dat moment een
comfortabele voorsprong van niet
minder dan veertien punten had
op favoriet Levi's-Flamingo's.
De verlichte cijfers in sporthal Buitenhof,
die met 1800 toeschouwers compleet uit
verkocht was, wezen 82—68 voor Punch
aan. Maar terwijl iedereen op een ver
rassende ontknoping van dit basketball
gevecht wachtte kroop Levi's langzaam,
maar zeker dichterbij. Gebruikmakend
van slordigheden van de Delftenaren
bracht Levi's het verschil met nog der
tig seconden te spelen terug tot twee
punten: 93—91. De emoties laaiden zeer
hoog cip toen Levi's op dat moment twee
vrije worpen kreeg. In een inferno van
lawaai stelde Dick Davidson zich voor
de basket op. Maar juist op het allerbe
langrijkste moment van de wedstrijd
ontbrak de precisie aan het schot van de
Amerikaan. Terwijl helse fluitconcerten
op zijn hoofd neerdaalden bracht David
son zijn arm omhoog, de arm die
voordien vrijwel louter treffers had Ia-
ten registreren. Maar juist ditmaal faal
de Davidson. De bal belandde op de
rand van de basket en viel buiten de
metalen cirkel. Een gejuich van opluch
ting spoelde door de rijen aanhangers
van Punch. Davidson benutte wel de
tweede vrije worp, maar de zo gevrees
de gelijke stand van 93—93 kwam daar
mee niet meer op het scorebord. Inte
gendeel, van de teleurstelling in de
ploeg van de Haarlemmers maakte
Punch in de laatste seconden nog ge
bruik om via een snelle break te scoren
en daarmee aan alle twijfels een eind
te maken: 9592.
Ruime mate
En twijfels waren in het duel Punch-FIa-
mingo's in ruime mate. Al in het eerste
kwartier had Punch een aantrekkelijke
voorsprong genomen op een naar zijn
vertrouwde vorm zoekend Flamingo's.
Over de ploeg van de Haarlemmers lag
een matheid, waarvan Punch dankbaar
gebruik maakte door een achterstand
van 38—37 om te buigen In een voorde
lige marge van 4338.
Maar een aantal fraaie intercepties van
de net in de ploeg gekomen Walter Om
bre afgerond met evenzoveel treffers
bracht Flamingo's bij de rust nog op
een punt verschil: 45—44. In deze laat
ste vijf minuten voor de pauze maakte
Flamingo's geroutineerd gebruik van
fouten van de Delftenaren.
"Ik kon op dat moment niet mijn sterkste
ploeg in het veld houden", vertelde
Gerrit Zwezerijnen, "omdat een aantal
spelers al enige persoonlijke fouten had
opgelopen. En ik moest ook aan de
tweede helft denken."
Maar ook bij Flamingo's ging het alles
behalve naar wens.
In de Haarlemse ploeg bleven Kees Aker
boom, Frank Kales en de Amerikaan
Henry Smith ver beneden hun kunnen.
"Dit is al de tweede achtereenvolgende
wedstrijd dat Akerboom faalt", deelde
Rob de Wit, coach van Levi's, later
mee. "Na zijn verblijf in Amerika heeft
Akerboom nog niet èèn goede wed
strijd gespeeld. Kales krijgt de reke
ning gepresenteerd voor het feit dat hij
niet voldoende traint. Als een vent van
dertig kun je je niet veroorloven een
paar trainingen per week te missen.
Voor Smith gelden echter verzachtende
omstandigheden. Hij hoorde een dag
voor dit duel dat zijn vader was overle
den. Hij heeft toen lang in twijfel ge
staan of hij terug zou gaan of niet. Hij
besloot deze wedstrijd te spelen en pas
maandag naar Amerika te vliegen.
Maar natuurlijk heeft hij hierdoor niet
de vereiste concentratie kunnen opbren
gen."
Verdraaide knie
Bij Flamingo's moest het daardoor van
slechts enkele spelers komen. Bovendien
verdween Ruud Harrewijn al na tien
minuten geblesseerd van het veld met
een verdraaide knie. „Dat is natuurlijk
een geweldige handicap", meende Rob
de Wit
Tot tien minuten in de tweede helft hiel
den beide ploegen elkaar goed in even
wicht: 6667. Maar daarna ging het in
eens uitstekend met de Delftenaren. On
danks een wat terugvallende Ed Strong,
die in de eerste helft goed was voor 36
punten, liep Punch via 66—74, 68—78 uit
naar 68—82. Maar opnieuw trad enkele
keren balverlies op en Flamingo's kon
vooral dank zij Dick Davidson terugko
men tot 86—79. "In die laatste fase
ben we meer tegen de scheii
dan tegen Levi's gespeeld",
Gerrit Zwezerijnen later. „Daardoor
stond er onrust in de ploeg,
Levi's gebruik maakte door terug te
men. Bovendien moest ik op dat
ment Jan Sikking, Charis Sideris
Dolf Pouw wegens vijf persoonlijke f<
ten missen."
Bijna fataal
Het ontbreken van deze drie basisspeli
is Punch bijna fataal geworden. Levi'
krabbelde terug tot 93—91, maar t<
faalde Davidson. Dat betekende de
ste overwinning van Punch op Flamii
go's. "Ik had wel verwacht dat er
nig verschil ip de uitslag zou zijn", zi
een gelukkige Gerrit Zwezerijnen
loop. „Maar in een overwinning had
toch eigenlijk niet geloofd. Dit
goed in onze voorbereiding op de Euro
pa Cupwedstrijd tegen Piraeus".
Rob de Wit toonde zich helemaal niet to
leurgesteld over de nederlaag van zijl
ploeg. "Basketball gaat de goede kan)
op met dit soort wedstrijden en met zw
veel publiek. Het is nu gebleken dat eea
thuiswedstrijd zeer belangrijk is gewon
den. Want door het publiek miste Di
vidson die belangrijke vrije worp. Er
een betere verhouding in de competil
gekomen. Wat nu gebeurt hebben
een paar jaar geleden alleen maar kui
nen dromen. Ik geloof dat onze plo<
een soort superioriteitsgevoel over
had na die overwinning op Lions. Daar)
door lag er een matheid over het team|
Maar deze nederlaag is niet za'n rami
We spelen nog drie keer tegen Punch.
FRANK WERKMA1
DEN HAAG De felheid
van HGC was niet alleen
een gevolg van revanche
gedachten. Zeker, de Was-
senaarse hockeyers herin
nerden zich de twee neder
lagen van het vorige sei
zoen nog maar al te goed.
Maar er was nog een reden
voor het fanatisme, waar
mee HGC vooral in de
tweede helft het favorie
te HHIJC tegemoet trad.
„HHIJC is altijd een beet
je chauvinistisch. Dat is
niet erg, maar het prikkelt
ons wel. Want HCG is al
tijd dat „amateurploegje",
dat niemand kent. Van die
onbekendheid willen we
wel eens af".
Frank Verweyen was zelf het gro
te voorbeeld voor zijn ploeg.
Tijdens de warming-up liep hij
een kuitblessure op. Maar hij
wilde hoe dan ook spelen en zijn
inzet werd er alleen maar gro
ter door. De pijn vergat de half-
speler van HGC volledig om
zijn taak het uitschakelen
van de „razende" Ties Kruize
goed uit te voeren. En het
lukte hem. Toch was Frank
Verweyen na afloop ontevreden
over het gelijkspel (00).
„Wat Kovacs eens tegen Haan
zei, (Je moet zorgen, dat hij
achter jou aan gaat) toen hij
Van Hanegem moest bewaken,
gold voor mij. Ik had ervoor
moeten zorgen, dat Ties Kruize
alleen mij in de gaten hield.
Dan ben ik de vrije man, die in
de aanval kan gaan. Maar ik
vind, dat dat er niet genoeg is
uitgekomen". De uitblinker
strompelde later naar de kleed
kamer. De pijn kon hij niet
meer verbergen. „Toen ik die
blessure opliep, dacht ik bij
mijzelf: als ik me nu laat ver
vangen zijn alle voorbereidingen
voor niets geweest. En dat wil
de ik niet." Dan spreekt Frank
Verweyen zijn teleurstelling
over het resultaat uit. „We had
den moeter. winnen. Neem dat
eerste doelpunt uit de eerste
helft. Voor de zoveelste keer in
deze competitie werd dat afge
keurd. We zijn nu al de ploeg
met de meeste afgekeurde doel
punten. Een zege was verdiend
geweest, op een gegeven ogen
blik werd HHIJC toch wegge
speeld".
Initiatief
Frank Verweyen doelde op het
gedeelte in de tweede helft,
waarin HGC de ene na de ande
re aanval opzette. Wouter Lee-
fers, ondanks de zware bewa
king, de animator van de aan
val rondde het initiatief bijna
af. Zijn schot belandde buiten
het bereik van doelman Derk
Dooyer tegen de paal.
Even later schoot Robert Schreve
na een fraaie solo net iets te
kort om te scoren. Eerder had
echter ook HHIJC voor gevaar
lijke momenten gezorgd. Zo
moest doelman Jan Willem de
Looze ingrijpen na acties van
Hans en Ties Kruize en Dirk
Jan Bender in de eerste helft.
Techniek had HHIJC trouwens
genoeg. Bovendien had doelman
Derk Dooyer nog altijd de ster
ke steun van Rolf Horst en
Wouter Kan, waarvan vooral de
laatste een imponerende rol in
de verdediging speelde.
Maar HHIJC kon de betere tech
niek niet uitdrukken in doelpun
ten. Daar waren zelfs twee
strafcorners niet voldoende
voor. Een voorsprong zou ook
niet verdiend zijn geweest.
Daarvoor maakte HHIJC een te
matte indruk. Het advies, dat
coach Dalhuizen („Wees agres
sief en zet ze onder druk") in
de rust meegaf, kon dan ook
niet worden uitgevoerd. Na af
loop zocht de Haagse coach
naarstig naar een verklaring.
„HGC was in de tweede helft
beter, de ploeg kwam steeds
sneller uit de verdediging.
HHIJC maakte de fout hetzelfde
tempo te willen spelen als dat
van HGC. En dan kan je geen
gebruik maken van dat tikkeltje
meer techniek".
Gespannen
Ook leek HHIJC soms te gespan
nen. Volgens Dalhuizen kwam
dat niet voort uit de belangrijk
heid vier ploegen promove
ren naar de te vormen hoofd
klasse van deze competitie.
„Al speel je in de vijfde klasse
van de onderafdeling. Je wilt
toch altijd winnen. En we halen
het, dacht ik ook wel'.
Op een van de krukjes, die aan
de zijlijn voor de coaches en re
serves waren opgesteld, over
peinsde Hans Kruize het teleur
stellende resultaat van HHIJC.
Gebrek aan agressiviteit was
volgens hem een oorzaak. „Dat
is altijd bij HHIJC de moeilijk
heid geweest. Maar de vechtlust
is dit jaar al aanzienlijk vooruit
gegaan. En naar mijn gevoel
hebben we dit duel echt wel ge
knokt. Maar Ties en ik kregen
voortdurend mandekking. Dan
is het moeilijk te scoren". On
danks het uitblijven van doel
punten was de streekderby een
aantrekkelijk duel. Daar konden
de soms vreemde beslissingen
van scheidsrechter Longdon
weinig aan veranderen.
Topper
„Dit duel is altiid een topper.
HHIJC en HGC hebben een vol
komen gelijksoortig spel. On
danks de felheid zal deze wed
strijd ook nooit ontaarden in
„trucjes". Daar kennen de spe
lers elkaar te goed voor".
Trainer Leefers van HGC was te
vreden. Logisch, ziin opzet
slaagde volkomen. „Wij hadden
het beste deel van het spel. De
combinaties waren beter en na
een aanval kwamen de spelers
ook weer goed terug.
De nieuwe aanwinsten Coebergh
en Gunning raken steeds beter
ingespeeld. Kortom, de eenheid
groeit. De trainer-coach ziet de
toekomst van HGC met het oog
op de hoofdklasse optimistisch
tegemoet. Na de opvallende
prestatie tegen HHIJC gisteren
terecht. „Het klinkt misschien
een beetje chauvinistisch, maar
we hadden één doelpuntje eigen
lijk wel verdiend". Leefers
had gelijk. KEES KOOMAN
Het
Erik van Dillen en Stan Smith (rechts) heffen verheugd het racket. De zege is binnen
bracht.
BOEKAREST De Verenigde Staten hebben gisteren voor de vijfde
achtereenvolgende keer en voor de 24e maal in totaal beslag gelegd
op de Davisbeker. De finale van het toernooi om het officieuze we
reldkampioenschap tennis voor landenteams in Boekarest eindigde Doch zaterdag waren Stan Smith
in een overwinning van 32 voor de Amerikanen. Het dubbelspel en vooral de jonge Erik van
van zaterdag is inderdaad de sleutelpartij geweest. Gisteren eindig
den de laatste twee enkelspelen (Tiriac—Smith en NastaseGor
man), evenals de eerste op vrijdag met de stand 11.
"t t- f t T *- éti
<►-«*.» -afSflhh. i
de sleutelpartij, waardoor de stand op 2—
voor de eerste na-oorlogse zege
van een Europees team te zor-
de eerste „challenge
round" sinds 1937 die in Europa
werd gespeeld en de Roemenen
waren vooral door de steun
van 6000 meer dan fanatieke
toeschouwers favoriet om
Dillen een toonbeeld van zelfbe
heersing (6—2 60 6—3 tegen
het gerenommeerde koppel Nas
tase—Tiriac) en gisteren bleef
Stan Smith in de zenuwenoorlog
tegen Ion Tiriac overeind, waar
door de stand 31 werd. De 33-
)e toestormende aanvaller van HHIJC komt tevergeefs. Doelman Jan Willem de Looze laat de bal rustig over de doellijn lopen. Hij heeft
het fluitsignaal van scheidsrechter Longdon, die een overtreding constateerde begrepen.
STOCKHOLM Johnny Höglin, Olym
pisch schaatskampioen op de 10.000
meter te -Grenoble in 1968, heeft een
contract getekend met de internationa
le bond van beroepsschaatsenrijders,
de ISSL.
Küg'.in, die 28 jaar oud is en verleden jaar had
doen weten de wedstrijdsport eraan te geven,
heeft zich bij de ISSL aangesloten na overieg
met zijn landgenoot Johnny Nillson, de oud-
wereldkampioen en de man achter de nieuwe
beroepsbond.
ITlgün is de 15e rijder, die tot de ISSL is toege
treden. Er zouden er nog meer worden ver
wacht.
De vroegere Zweedse wereldkampioen en een
van de organisatoren van de nieuwe interna-
tiona'e bond van profschaatsers (ISSL), John
ny Nillson, heeft bevestigd dat de groep van
rijders is uitgebreid tot vijftien man. De ISSL,
die onlangs de Noor Per Bjoerang en de
Zweed Goeran Claesson uit zijn rijen zag weg
vallen, werd gecompleteerd met de sprinters
Johan Granath uit Zweden en Iver Erikssen
uit Noorwegen. Nilsson zei dat eerdere berich
ten dat de ISSL geen gebruik mag maken van
de ijsbanen van Inzeil, West-Duitsland en Da-
vos, Zwitserland „geheel onjuist zijn".
„Wij zijn met beide banen nog in onderhande
ling", aldus Nilsson. „Wij hopen dat wij de
laatste wedstrijden van het seizoen m Inzeil en
Davos kunnen houden eind februari en begin
maart".
jarige Ion Tiriac, bezig aan zijn
honderdste Davis Cuppartij,
heeft alles geprobeerd om de
Wimbledonkampioen uit
spel te halen. Niet minder
veertien keer vocht hij beslis
singen van de lijnrechters aan
en de anders zo kalme Smith
werd op een gegeven moment
zo kwaad dat hij door
playing Denis Ralston tot beda
ren moest worden gebracht. De
1.92 lange, besnorde Amerikaan
se militair liet zich evenwel
door zijn woede inspireren
gunde in de laatste set Tiriac,
meer nog dan Nastase de „hom-
me terrible" van de internatio
nale tennisbanen, bijl
punt meer: 46 6—2 64 2—6
gem o
,Het moest verboden worden dat stars
die knapen nog ooit een baan
betraden", aldus een woedende
Ralston, „wanneer zullen
toch eens manieren leren".
deze res
nu allee
ding en
de plaat:
loewel v
deze s
«lechts
werkeli.
lenberg
op fifty
trokken
aan en
Amsten
publiek bleek wel op korte ter
mijn te bekeren, want Stan
Smith kreeg voor zijn overwin
ning een oorverscheurende ova
tie.
Zoals verwacht bleek Wimbledon-
finalist Ilie Nastase, die volgens
geruchten binnenkort in het hu
welijk zal treden met het Belgi
sche fotomodel Dominique Gra-
sche fotomodel Dominique Gra-
zia, te sterk voor Tom Gorman
(5-1 6—2 5—7 10—8), maar van
belang was het niet meer. De
zilveren „slaschaal" was weer
voor de Verenigde Staten. Roe
menië verloor voor de derde
keer achtereen van dezelfde te
genstander.
>n de
Stars.
Amerika
land bh
het dan
ste geva
gelijk d
verdedij
Kallenh
opdrach
der de
Doch d
was nie
en scoo
Aan de
kookt"
Moody.
Bona St
den. Ma
