Betty Smit heeft „hot line" met de Heer...
Z.-Amerikaans
bisschop wil
zielzorg
grondig
wijzigen
en als ze
iets nodig heeft
dan belt ze
KORTE
METTEN
WOENSDAG 4 OKTOBER 1972
LEIDSE COURANT
PAGINA 7
„Het was half september en ik zei tot de Heer: „Heer, geef mij
voor 1 oktober de helft van het reisgeld". Dat was menselij
kerwijs onmogelijk. Ik had 2200 gulden nodig en ik had zelf geen
cent. Het was elf uur op de avond van de dertigste september en ik
zei „Heer, als ik niet voor 1 oktober het geld krijg, ga ik niet".
Diezelfde avond was ik op buurtbezoek in Stadskanaal. Een man
bracht me naar huis. Bij de deur zei hij: „De Heer heeft het me
allemaal duidelijk gemaakt. Ik zal je alles geven wat ik op mijn
spaarbankboekje heb. „Dat was precies elfhonderd gulden, de helft
van het reisgeld. Ik ging me reisvaardig maken en bestelde een tic
ket voor november.
Toen zei ik: „Heer, ik weet niet hoe u het klaar wilt spelen, maar ik
heb pas de helft van mijn reisgeld". Toen ik weer thuis kwam lag
er een brief in de bus van een anonieme gever - ik weet nog niet
wie het geweest is. En daarin zat precies wat ik nog nodig had. Tot
op het dubbeltje, met inbegrip van de reis van Stadskanaal naar
Groningen".
ZO SIMPEL
Betty Smit, dochter van een groenteboer uit Zwolle, vindt het alle
maal vanzelfsprekend. Zij heeft een „hot-line" met de Heer, en als
ze iets nodig heeft, dan belt ze. Zo simpel is dat.
Betty Smit, volgende maand 29 jaar, werd van een volstrekt ano
niem meisje een nationale bekendheid, toen ze onlangs in een tv-uit-
zending onthulde, dat ze helemaal in haar eentje met een bootje de
grootste rivier van de wereld, de Amazone, het grootste oerwoud van
de wereld was ingetrokken om daar zendelingenwerk te verrichten.
Betty kreeg vijftienduizend reacties op de uitzending, die resulteerden
in de stichting „Bijbelzending Amazone". Op 25 november gaat ze
weer terug naar de indianen van de Amazone, maar nu niet meer
op de bonnefooi.
„Ik ben een echte blauwvinger: ik ben in Zwolle geboren. Daar ging
ik naar de huishoudschool en volgde ik een opleiding tot kinderver
zorgster. Toen ik zestien werd, werd ik plotseling bekeerd. Dat
kwam door het gedrag van de mensen om me heen. Ik was voor
dien een echte kattige driftkop, en ik deed niets aan mijn geloof.
Eigenlijk was ik een lelijk stuk sjagrijn. Ik moest niets van God
weten. Ik dacht dat ik het zelf wel kon.
En toen kwam ik bij het Leger des Heils, en leerde ik mensen kennen
die echt met God omgingen. Ik was viereneenhalf jaar soldaat, en
kwam toen op de bijbelschool in Stadskanaal terecht. Een zendeling
uit Brazilië schreef, dat hij een kinderverzorgster nodig had, en ik
bad „O Heer, als het uw wil is, laat mij gaan".
En toen kwam het ,,ja" van de zendeling. Hij wilde me graag heb
ben. Ik ging naar het zuiden van Brazilië en heb daar anderhalf
jaar zendelingenwerk op het platteland gedaan. Ik leerde er de taal
en de gewoonten van het volk kennen. Toen ging ik terug naar Hol
land. Ik bleef hier een paar maanden en ging daarna weer terug
naar Brazilië, naar de Amazones".
DIE ZWERFSTER...
Maar Betty Smit had geen geld om de dure reis te betalen. Ze scha
kelde haar „hot line" in, zoals in de aanhef beschreven, en kwam
op het vliegveld van Manaus in het Amazonegebied aan. Geen cent
op zak. Alleen. „Manaus ligt midden in het oerwoud. Het is de
hoofdstad van het Amazonegebied. Toen ik aankwam nam ik een
taxi naar het hotel. Ik had geen enkel adres, ik kende niemand.
Toen ik mijn koffer had achtergelaten in het hotel, nam ik een
tweede taxi. Ik zei tegen de chauffeur: „Breng me naar een huis
van gelovigen". En hij bracht me bij zendelingen, maar die zeiden:
„Wat moeten wij aan met die zwerfster".
Maar het Hollandse consulaat van Manaus ontving me met open ar
men. Daar bleef ik een maand en vanaf die plek trok ik het oerwoud
in. Ik had een kleine boot, die absoluut ongeschikt was voor de Ama
zone. Die rivier is tachtig kilometer breed bij het begin, en op som
mige plekken verderop wel veertig tot vijftig kilometer.
Betty Smit: „Ware liefde kent geen vrees"
Ik stapte aan wal. Het was een klein, verschrikkelijk arm plaatsje nooit moeilijkheden gehad toen ik met mijn bootje de Amazone af-
met misschien vijftig hutten. Ik ging bij ieder huis binnen en nodig- trok. Het voedsel ik heb wel eens moeten zeggen: „Ach Heer, ze
de de mensen uit naar het pleintje te komen. Ik had meteen contact gen mijn maag voor deze wormensoep".
met ze. Ze vonden het heel bijzonder een blanke te zien en zeker Het Amazonegebied is enorm groot, wel tachtig maal zo groot als Ne-
een vrouw alleen. Ze waren zeer gastvrij en ik mocht in hun hutten derland, en je moet maanden varen eer je bij een ander plaatsje
slapen. bent. Ik was nooit gewapend. Wel had ik een buks voor mijn bief-
Bang? Nee. De bijbel zegt: „Ware liefde kent geen vrees". Ik heb stukje. Ik hielp de mensen en ging met hen bidden.
Ik kwam in een plaatsje en een moeder komt op me af ten einde
raad. Haar zes weken oude kind lag op sterven. Ik ging bidden.
Eerst gebeurde er niéts. Maar ik bleef door bidden. En toen kwa
men de buurvrouwen, die zeiden: „Hou maar op, het geeft niets.
De moeder heeft geen offer gebracht aan de goden". Maar ik zei:
„Ik zal bidden tot mijn god, en hij zal tonen, dat hij de enige god
is". Toen kwam de grote kentering. Het kind werd zienderogen be
ter.
Ik heb wel eens last gehad met de medicijnmannen en tovenaars,
maar altjjd kon ik tonen dat mijn God machtiger was dan hun me
dicijnman. Die medicijnmannen hebben van alles gedaan, maar het
heeft nooit Invloed gehad. Ik had de bescherming van de Heer. Ik
ben ook altijd gezond gebleven, ondanks het ongedierte en het wild.
Je hebt daar krokodillen en plrana's, en Jaguars, van alles wat een
oerwoud maar heeft. Nooit heb ik gewanhoopt. De mensen waren
heel aanhankelijk. Ze kregen voor het eerst te horen dat er iemand
was die hen liefhad.
Ik kwam bij een stam die honger had. Ze konden geen wild vangen.
„Kom jongens", zei ik, „We gaan bidden voor zegen op de jacht". Ze
hadden al drie maanden niets anders gegeten dan cassavebrood. Ik
bad, en ze kwamen terug met twee beesten.
„Bea, bid er voor", zeiden ze. Ze noemden me Bea. En als ze gingen
jagen zeiden ze: „Bea, bid voor ons". Maar ik zei: „Jullie mogen
het ook wel eens doen". En zo is daar het hongerprobleem opgelost.
De moderne beschaving heb ik nooit gemist. Om echt te leven kun je
beter in een oerwoud zijn. Want daar weet je pas wat leven is. De
muskieten waren wel vervelend. Soms leefde je dagen in een wolk
van muskieten, maar je werd zo vaak gebeten dat je het op de
duur niet voelde.
WEER OP T.V.
Op 1 mei dit jaar kwam ik terug in Holland. Ik had drieëneenhalf jaar
in Brazilië gezeten. Ik had het boek van Anthony van Kampen gele
zen over „Het land dat God vergeten heeft", waarmee hij de Ama
zone bedoelt. Maar daar ben ik het niet mee eens. God heeft dit
land niet vergeten. WIJ als christenen zijn wel de schuld dat het
land in zo'n toestand is. Ik weet zeker dat God hele grote plannen
met dat land heeft. Op 7 oktober komt er een programma op de tv,
waarin ik de mensen meer over dit gebied vertel".
Betty Smit heeft geen trouwplannen. „Nee, vrijheid blijheid. Ik trouw
alleen als de Heer een goede man voor me heeft. Ik zou trouwens
een zeer slechte huisvrouw zijn".
De wereld zit goed in elkaar. De enige oplossing van alle problemen,
financieel, sociaal, politiek en medisch is komen tot vrede met de
Heer. Ik beschouw de beschaving niet als een vloek, maar zij
neemt de mensen wel zo in beslag, dat ze geen tijd voor God meer
hebben.
Ik ben een echte boekenwurm, maar in Brazilië had ik alleen mijn
bijbel bij me. Die is elke keer anders. Telkens vind ik er andere
dingen in. Of ik ooit van mijn leven gevreesd heb, of kwaad gewor
den ben? Nee, nou ja, één keer heb ik een maand geleefd alleen op
manioka. Dat is een zwarte wortel, die. gekookt, iets op de aardap
pel lijkt. Er was niets anders. Het wild zat verder op en het was
regentijd. Ik zat toen bij een indianenstam. Na veertien dagen zei ik:
„Heer, hoe zit dat nou. Die manioka komt me de neus uit. Ik zit
dat spul al veertien dagen lang te kauwen".
BLIJDSCHAP TERUG
Ik was ontevreden. Toen sloeg ik de bijbel open en daar stond: „Gij
zult de Heer te allen tijde prijzen". Nou ja, toen dankte ik voor die
manioka, maar het ging niet van harte. Opeens moest ik denken
aan de joden, die als maar, dag in dag uit, manna kregen uit de
hemel, toen ze in de woestijn waren. Toen had ik weer blijdschap.
Nog veertien dagen moest ik manioka eten, maar ik heb het over
leefd. Ik bon kerngezond. Als ik de bush in ga, dan vertrouw ik op
de Heer. Hij moet me bewaren, ook voor tandpijn.
Nooit hebben ze me weggejaugd als Ik met mijn bootje kwam. Ik was
van alles op dat bootje, kapitein, machinist en dekzwabber. Ik ben
op plaatsen geweest waar ze nooit een blanke gezien hadden.
Zo kwam ik een keer aan en daar stonden de indianen met pijl en
boog om me heen. Een kwam er naar voren en bekeek me van alle
kanten. Hij kneep in mijn neus, deed mijn mond open, voelde mijn
tanden, maar toen er niets gebeurde en het duidelijk was dat ik een
mens was, kwam de rest op me af.
Ik lachte en dat was een teken van vertrouwen. Een stond er op en
gaf me een heerlijk stinkende omhelzing - hij had zich volgesmeerd
met rode verf en varkensvet. Toen mocht ik blijven. Ze beschouwen
daar als minderwaardig, maar ik moest altijd bij de man
en mee op jacht gaan".
JAN KOESEN.
De bisschop van Riobamba in
Ecuador mgr. Leonidas
Proano Villalba heeft een to
taal nieuw en revolutionair
plan voor de zielzorg uitge
werkt. Een van de onderde
len van het plan is een her
structurering van zijn dio
cees in twee fasen, die elk
tien jaar zullen duren.
Tot 1980 zullen de parochies
opgeheven worden en vervan
gen door pastorale secties,
waarvan er vier op het plat
teland en een in de stad zul
len komen. De priesters bin
nen die secties zullen in klei
ne groepen werken en leven
van datgene wat ze met hun
handen verdienen en wat ze,
vrijwillig, krijgen van de ge
lovigen.
Belangrijkste onderdeel van de
eerste fase is het opnieuw
vormen van een kader, dat
in verband met het toene
mende priestertekort later de
leiding van christelijke ge
meenschappen over moet ne
men.
In de tweede fase, van 1980 tot
1990, zullen de dan tot stand
gekomen zielzorggebieden
weer worden afgebroken.
Daarvoor in de plaats komen
dan pastorale eenheden, die
diakonieën genoemd worden.
De diakonieën komen onder
leiding te staan van de
meest deskundige van de ba
sisgroepen, die in de eerste
fase gevormd worden. De
leiders, die tot diaken gewijd
zullen worden, kunnen niet
alleen woorddiensten en boe
tevieringen leiden maar ook
doop-, huwelijk- en begrafe
nisdiensten verzorgen.
Een dergelijke diakonie zal
verschillende dorpen omvat
ten en de diaken zal binnen
dat gebied op een zo gunstig
mogelijke plaats moeten wo
nen.
Op het platteland zullen de en
kele priesters als zwerfa-
postelen" werken. Drie of
vier dagen per kwartaal zul
len zij in de genoemde diako
nieën doorbrengen om er
voor te gaan in de eucharis
tie en biecht te horen. Een
week per maand zullen ze in
een priestergemeenschap
zijn, waar ook de bisschop
zal zijn. Priesters in de stad
zullen leven als de stedelin
gen. Zij zullen de halve dag
werken en de rest van de
tijd de basisgemeenschappen
in hun wijk bezoeken.
De bisschoppelijke staf zal te-
rugebracht wórden tot de
bisschop, een wijk-bisschop,
een secretaris en 'n priester,
die belast is met de vorming
van de priesters. Een door
de bisschop aangestelde pas
torale raad zal een studie
moeten maken van alle pas
torale problemen en afdoen
de maatregelen treffen die
tot een oplossing leiden.
De clerus van het diocees
heeft de ingrijpende vernieu
wingen die de bisschop in
een herderlijk schrijven
heeft aangekondigd, met ge
mengde gevoelens vernomen.
Een gedeelte van de pries
ters ondersteunt het plan
van de bisschop wel, maar
er zijn er ook die zijn plan
als „protestants" en zelfs als
„communistisch geïnspi
reerd" kenschetsen.
Ter ondersteuning van de
actie „Kom over de brug II"
vaart de komende maanden
een speciaal schip door de
Nederlandse wateren. In de
tientallen steden, die onder
weg aangedaan worden, zal
aan de plaatselijke bevolking
voorlichting worden gegeven
over de actie, die uitgaat
van de r.-k. kerk en de pro
testantse kerken en die be
oogt een bedrag van vijftig
miljoen gulden bijeen te
brengen voor projecten in
zestig landen. Voor de eer
ste afvaart van het schip
hees de bisschop van Haar
lem, mgr. Zwartkruis de vlag.
Voor het voorlopige rapport
van de interkerkelijke werk
groep „Intercommunie en
ambt" blijkt zo'n grote be
langstelling te bestaan dat
dezer dagen de vierde druk
van het rapport kon verschij
nen. (Uitgave De Horstink,
Kon. Wilhelminalaan 17,
Amersfoort). Het rapport is
bedoeld als discussie- en in
formatienota. Bij het vast
stellen van het definitieve
rapport zal de werkgroep ge
bruik n-aken van de binnen
gekomen reacties.
Volgens het secretariaat
van het IKV, het interkerke-
lijk Vredesberaad, heeft de
Vredesweek dit jaar meer
belangstelling gekregen van
politici en beroepsmilitairen,
dan in voorafgaande jaren.
Er zijn ongeveer 400.000
exemplaren van de Vredes-
krant verkocht.
Deze krant informeerde onder
meer over het thema van de
Vredesweek „De macht van
Europa". Hoewel de week
duidelijk politieker gericht
was dan andere jaren, heeft
het IKV niet de indruk dat
dit geleid heeft tot dalende
belangstelling van de kant
van parochies en plaatselijke
gemeenten.
9 Het katholieke maandblad
Waarheid en Leven, uitgave
van een groep katholieken,
die naast groepen als Mi-
chaellegioen, St. Willibror-
dusbeweging en Confrontatie
een eigen visie hebben op
het katholieke leven, zal van
maandblad een veertien
daags tijdschrift worden. Het
blad stelt zich ten doel meer
goede voorlichting en infor
matie te geven over het ge
loof.
9 In de werkplaats van Sja-
loom te Odijk zullen de ko
mende zondagen om half elf
"s morgens weer sjaloom-
diensten worden gehouden.
Op 8 oktober spreekt Jaap
van der Doef over het so
ciaal contract. Op 15 oktober
spreekt Pier van Gorkum
over de Enka-bezetting en de
rol van de vakbeweging. Op
22 oktober wordt de film
„Coup pour coup" een Fran
se stakingsfilm vertoond en
op 31 oktober spreekt Piet
Reckman over de komende
verkiezingen.
Het internationale priester-
congres, dat vorige week
door de Franco-gezinde
Spaanse Priesterbroeder
schap in Zaragosa Is gehou
den heeft weinig weerklank
gevonden.
Al eerder had het Spaanse
episcopaat zich ervan gedis-
tancieerd. Het Vaticaan, dat
volgens de organisatoren een
vertegenwoordiger zou stu
ren, heeft het congres zijn
bij dit soort bijeenkomsten
doorgaans te verlenen zegen
onthouden.
Pinksterbeweging
brengt
nieuw leven
in kerk van VS
De laatste Jaren zijn er In
Amerika diverse „Jezus-be-
wegingen" en min of meer
christelijke geloofsgemeen
schappen geweest, maar de
meesten daarvan zijn In het
beginstadium blijven steken
en hebben zich In feite niet
tot een echte godsdienstige
gemeenschap ontwikkeld.
Een van de weinige uitzonde
ringen daarop vormt de
Pinksterbeweging binnen de
katholieke kerk van de Ver
enigde Staten.
Deze in 1966 door studenten te
Pittsburg gestichte „Penta-
costal movement" heeft,
vooral onder de jeugd, geleid
tot een zichtbare revolutie,
die in de loop der Jaren ook
is overgestoken naar andere
landen en continenten.
Volgens de correspondent van
de Duitse Katholische Nach-
richten Agentur in de Ver
enigde Staten wordt de be
weging gekenmerkt door een
zich in het persoonlijke en
maatschappelijk leven en
thousiast richten op de fi
guur van Christus, een on
wankelbaar geloof In de H.
Schrift en de goddelijke
heilsboodschap. De leden van
de Pinksterbeweging, onge
veer vijf miljoen, zien het
als hun opdracht om het oor-
Bij al hun activiteiten en
samenkomsten is het emotio
nele element, waaruit spon
tane geboden en gezangen
ontstaan, bijzonder sterk,
maar juist dit element Is on
derwerp van veel kritiek ge
worden op de Pinksterbewe
ging, zo meldt de KNA-cor-
respondent. Vanuit katholie
ke kring wordt de leden
wel angst voor veranderin
gen verweten omdat zij,
ondanks alles, strikt vast
houden aan traditionele
vormen. Toch vindt deze cha
rismatische beweging in de
Amerikaanse katholieke kerk
een bijzonder grote weer
klank. Aan de jongste inter
nationale conferentie in In
diana, namen maar liefst
12.000 mensen deel, onder
wie bisschoppen, priesters en
opvallend veel kloosterzus
ters. Doel van de bijeen
komst was om de eenheid
binnen de beweging, maar
ook met de ófficiële katholie
ke kerk te manifesteren.
Veel Amerikanen zijn volgens
de KNA-correspondent de
mening toegedaan, dat de
Pinksterbeweging er veel toe
kan bijdragen om de katho
lieke kerk binnen de Ver
enigde Staten en de hele we
reld opnieuw gestalte te ge
ven. Dat deze hoop gegrond
kan zijn, blijkt niet alleen uit
de ernst waarmee de leden
van de beweging hun taak
vervullen, maar ook uit het
feit dat negentig procent van
de Amerikaanse bisschoppen
positief staat tegenover de
Pinksterbeweging
Gestimuleerd door het Neder
lands comité voor internatio
naal jongerenwerk (NKIJ) be
gint in ons land een gerichte
jongerenactie voor Bangla
desh op gang te komen. De
nadruk ligt hier op solidari
teit met leeftijdsgenoten.
Jeugdorganisaties in Bangla
desh zelf hebben voor de op
bouw van hun land al een
paar zinvolle projecten uitge
werkt. De inmiddels opge
richte overkoepelende natio
nale jeugdorganisatie in
Bangladesh heef het NKIJ
gevraagd te helpen. Er is
vooral behoefte aan huisves
ting voor de jongerenorgani-
Jongeren helpen
jeugd van
Bangladesh
satie, aan een betaalde se
cretaris, aan een schrijfma
chine, e.d.
De reeds voorbereide projecten
omvatten in het bijzonder de
opleiding van jeugdleiders,
beroepsonderwijs voor land
bouw en bepaalde ambach
ten en hulp voor de zestig
duizend vrouwen, die zich
verstoten achten, omdat zij
door Westpakistani zijn ver
kracht.
Voor het Nederlandse financië
le aandeel in nog aan te pak
ken projecten heeft het NKIJ
ruim vijftig landelijke jonge
renorganisaties. waaronder
de padvindersbeweging, plat
telandsjongeren. werkende
jeugd en ook kerkelijke jon
geren. benaderd. Hier en
daar zijn al acties op gang
gekomen. Ook is al geld ont
vangen en doorgestuurd.
Voor verdere financiële
steun heeft het Nederlands
comité voor internationaal
jongerenwerk, Nieuwezijds
Voorburgwal 92, tc Amster
dam, haar girorekening
2071400 t.n.v. Jeugd in Bangla
desh" opengesteld.
