„Wij signaleren
woonplekkies"
Waar de anjers
vandaan komen
JUNIOR-
HOEK
Stichting Niemve Woonvormen:
1 V° l"T 1 1
®ëim"
ZATERDAG 9 SEPTEMBER 1972
LEIDSE COURANT
PAGINA 6J^tere
H
'eel erg lang geleden nog voor
het Christuskind in de stal
van Bethlehem ge' oren werd,
waren er mensen die geloifden
in goden tn godinnen. In Grie
kenland dachten ze dat die go
den bijzonder mooie mensen
waren, die alleen maar anders
waren dan zijzelf, omdat ze
wonderen konden dom e<~ tover
kunsten begrepen De Grieken
geloofden ook dat ul dtf m i ':e
goden en godinnen, waarbij
vriendelijke en vrmjke. maar
ook wel kribbige huneuren wa
ren, gezolFg samen bij elkaar
woonden boven op een berg.
Dikwijls kwamen zij naar be
neden om zich op allerlei ma
nieren te vermaken
Fkiana, de godin van de jacht,
was een van de allermooi
sten. Er bestaan nog pra. htige
beelden van haar en can zie je
hoe zij met pijl en boog er met
wapperende sluiers no ast een
Een leuk spelletje waarvoor je
weinig materiaal nodig hebt. Al
leen een stuk karton, een kurk
en een stevige speld. Eerst knip
je uit het karton een ronde
schijf ^/an tien centimeter
doorsnede. Die schijf verdeel je
in vier vakken, waarop je de
cijfers 1, 2, 3 en 4 tekent. Dan
maak je van karton een pijl
van twaalf centimeter lang. Je
neemt de kurk, plakt met een
beetje lijm de schijf met cijfers
erop en prikt de pijl daarop
vast met de speld die je stevig
in de kurk duwt maar niet zo
strak dat de pijl niet kan
draaien. Want daarom gaat het.
Om de beurt geef je de pijl een
flinke tik. Het cijfer waarop hij
blijft staan, noteer je op oen pa
piertje. Wie het eerst dcitien bij
elkaar heeft, is winnaar. Wie
over de dertien heen gaat, moet
opnieuw beginnen. Je zult mer
ken dat het niet eens zo eenvou
dig is om precies op dertien uit
te komen.
rank hert zo vlug als water k?n
voortsnellen. Er wordt verteld
dat Diana eens aan de voet vnn
de berg op jacht wis gegaan,
maar helemaal g°in v ld kon
ontdekken. Ze had geen kans
een pijl af te schieten en werd
daar kwaad om. To/n zij op het
punt stond zonder jachtbuit
naar de bergtop le^jg te keren,
trof zij een herder aan die zorge-
„Nu weet ik het riep Diana
boos, „jij hebt met je muziek
de herten en reeé i v-rdrever..
Daarom heb ik er vandaag niet
één gezien..." Maar de herder
schudde lachend het hoofd.
„Hoe zou mijc muziek de dieren
kunnen verdrijven? Ik kan veel
eerder zeggen da ik ze met
mijn fluit dichterbij lok".
Hij had heel opgewikt geant
woord, want hij k.m onmogelijk
geloven dat dit beeldschone
meisje werkelijk boos op hem
kon zijn. Maar Diana dacht dot
ze door de herder vjr de gek.
werd gehouden en iv maakte
haar woedend. Zij raakte buiten
zichzelf van drift, z,dat ze niel
meer wist wat ze deed... Blik
semsnel legde zij twee pijlen op
haar boog en schok Je arnm
jonge beide ogen bind! Met
een schreeuw viel de herder
aan Diana's voeten neer. Pas
toen zag de godin h evee' pijn
de herder leed. Haar woede
zakte en tranen van snijt spron
gen in haar ogen, om haar gru
welijke wreedheid.
Gelukkig konden de goden en go
dinnen elkaar bijna altijd horen,
waarheen z ook gingen. En
daarom smeekte de wanhopige
Diana de vader van de goden:
„Maak de ogen van deze arme
herder weer beterGeef dat
hij weer al het moois in de na
tuur zal kunnen zien 1" De va
der van de goden verhoorde
haar onmiddellijk. Op slag wa
ren de ogen van de jongen weer
genezen, weg was de pijn, hij
kon weer zien! Tegelijkertijd
liet de vader van de goden
rondom de herder en Diana de
liefelijkste bloemen uit de grond
schieten, heerlijk geurende bloe
men die nooit tevoren hadden
bestaan. Het allereerste wat de
genezen ogen van de herder za
gen waren die verrukkelijke
bloemen: anjers 1 Vanaf die da
gen bloeiden in heel Grieken
land en in landen daaromheen
anjers in geuren en kleuren.
Tkuizenden jaren later was er
eens een Franse koning die
op kruistocht ging. Met een le
ger trok hij naar het oosten om
er te strijden tegen vreemde
volkeren die het Heilige Land
bezetten. Terwijl hij in het ver
re land met zijn soldaten in het
kamp lag, brak een verschrik
kelijke ziekte uit onder zijn
manschappen. De koning maak
te zich grote zorgen, maar hij
meende dat waar iets slechts
gebeurt, ook het goede moet be
staan. Daarom geloofde hij dan
ook, dat waar die ziekte kon uit
breken, ook het geneesmiddel te
vinden moest zijn.
Met deze gedachte viel hij op een
avond in slaap. Die nacht
droomde hij, dat hij uitreed op
Als je in je tuintje een sequoia
boom zoudt hebben, kun je
voorlopig vooruit. Maar dan
moet je tuintje wel in de Sierre
Nevada in Amerika liggen,
want daar groeit die geweldige
boom, die wel honderd meter
hoog en acht tot tien meter dik
kan worden. Dat is nogal wat
en men heeft wel eens in zo'n
boom een hele kerk gebouwd
door het hout weg te ragen. Wat
doe je met zo'n boom? Van al
les. Er komt lijm, terpentijn en
parfum uit, een vreemde combi
natie, maar het is wel waar.
Voorts levert de boom mate
riaal waaruit touw wordt ge
maakt en grondstoffen voor het
vervaardigen van kleurstoffen,
verband, medicijn tegen astma,
linoleum en andere vloerbedek
king. Die wonderboom levert
ook nog materiaal dat dient
voor het bereiden van kaarsen
en zowaar ook voor vel voor de
worst. Heb je ooit van een
boom gehoord, die zo veel le
vert?
zijn paard door eer. onbekend
dal. Opeens schrok zijn paard
van iets dat voor zijn voeten
lag. Het weigerde verder te lo
pen. De koning wilde zich buk
ken om te zien wat het was: dit
moest het redmiddel tegen de
ziekte zijn Maar op dat ogen
blik werd de koning wakker en
hij had niet gezien waarvan het
paard in zijn droom was ge
schrokken.
De volgende morgen liet de ko
ning zijn paard zadelen en reed
uit.
Hij liet de teugels vieren, het
paard liep waar het wilde. Toen
herkende de koning het dal van
zijn droom. En werkelijk Op
eens schrok het paard, steigerde
en wilde geen stap meer verzet
ten. De koning steeg af en vond
voor zijn voeten een plant met
kleurige, geurige bloemen die
hij nooit eerder had gezien. Hij
groef de plant uit en nam hem
mee naar het kamp. aar liet
hij er het sap uit trekken om er
een drank van te maken voor
de zieke soldaten. Zij werden
gezond en de koning dankte dat
aan de wonderplant met de lie
felijke bloemen: de anjers 1
Toen de koning naar zijn vader
land terugkeerde. Het hij zoveel
anjers uitgraven als hij maar
mee kon nemen. Ze werden in
de Franse bodem gezet en ver
zorgd, en bloeiden er steeds
mooier. En zo komt het dat se
dert de tijd van de kruistochten
de anjers groeien en bloeien in
Frankrijk en alle landen daar
om heen. En zo komt het dat je
ze nu in je eigen tuin kunt vin
den. En dat je op een feestdag,
of zo maar op een zomerse
dag, iemand blij kunt maken
met een bos bloemen waarvan
de blaadjes zo leuk gerafeld
zijn, de kleuren zacht of fel of
gemengd stralen, en met hun
kruidige geur het hele huis vul
len.
huizenbouw in Delft, dia naar het idee van de Stichting Nie
vormen tot de „woonplekkies" behoort.
ROTTERDAM „We willen al
leen maar een aantal woonplek
kies signaleren en geen kwali
teitsoordeel geven". Dat zegt de
heer Ab van Dien van de Stich
ting Nieuwe Woonvormen, die
sinds afgelopen woensdag een
tentoonstelling heeft in het
Bouwcentrum in Rotterdam.
Hoe we eerst begonnen zijn met
wonen laten de eerste foto's van
de tentoonstelling zien. Van
structuur in de bodem via ho-
lenwoning naar een huis en een
woongemeenschap. Er is heel
wat kritiek op de woningbouw
in ons land, maar, zo laat de
Stichting de tentoonstellingsbe
zoeker zien, toch niet helemaal
terecht. „Er zijn in ons land
plaatsen, waar een betere rela
tie tussen de mrs e-- rijn omge
ving. de buitenwereld bestaat.
Dat is op de ene p'rats een bal
kon van zo'n acht vierkante me
ter en op de andere zijn het
door de bewoner zelf in te vul
len stukken grond tussen de hui
zen in", aldus de heer Van
Dien.
Ons land telt vele gebouwen en
bouwsels, die in opzet voor ie
dereen bedoeld zijn, maar de
uitwerking is zodanig geworden
dat slechts een enkeling zich
erin huisvest. Deze conclusie
loopt als een soort rode draad
door de tentoonstelling. Van
daaruit heeft men ook de ande
re woonvormen opgezocht. „Het
is natuurlijk maar de vraag of
deze woonvormen beter zijn",
voegt de heer Van Dien er be
scheiden aan toe.
De Stichting Nieuwe Woonvormen
is met nadruk geen club van ar
chitecten. Wel zijn er architec
ten die op vrijblijvende basis
adviezen aan de Stichting ge
ven, maar zij zijn geen lid. Het
Ministerie van Volkshuisvesting
heeft de Stichting gevraagd een
film te maken over de verschil
lende woonvormen. Aan de eer
ste conclusies daarvan is de
tentoonstelling ontleend.
Bijzonder enthousiast Is de heer
Van Dien over de uitwerking
van een van de plannen van de
Stichting in Emmeloord. Daar
werd de bevolking gevraagd hoe
zij een nieuwe wijk het liefst
gebouwd zou zien. „Dat is de
eerste wijk in ons land waar de
plannen aan de hand van de
ideeën van de bewoners zijn op
gesteld. Er was vóór de in
spraak van de bevolking abso
luut niets op papier gezet. En
nu is er een fijne wijk ortstpan,
waarmee iedereen tevreden kan
zijn".
De heer Van Dien is ren grote te
genstander van verschillende
bouwvormen voor verschillende
bevo'l:i"gsproepen. „Neem nu
de bejaardenwoningen in een
stadswijk. Hoe kun je die altijd
herkennen? Jawel, aan de laag
bouw, zonder trap en met een
tuintje en toch geïsoleerd van
(Mmcilij.kukoÊtdiiimu ;owV to imbikmtmlijk f jij hm uat.
Aardrijkskunde is niet altijd even gemakkelijk. Zeker niet als je een
opga ze krijgt, zoals dat jongetje cn dat meisje op de tekening. Zij
moeit n van de twaalf potloden die nogal sIo*\iig door elkaar liggen,
de naam van een vulkaan maken. Dus van de potloden letters ma
ken door ze aan elkaar te leggen. De vulkaan heeft vier letters
maai meer vertellen we niet.
Oplossing vorige week
Lucky
Luke
Dalton
city
Tom
en
Marie
Ann
De
vredes-
spuitbus
Broom-
Hiida
IK. bOET TO&iBrVEH,
2E "2.-/TTEAJ E/C
BOVEA/OP
&ü<,S£U> Mrc*r>
de rest van de hulzen. Dat geldt
net zo goed voor vrijgezellenwo-
ningen. En daar moeten we nu
eens van af. Natuurlijk zijn er
voor huizen voor bejaarden be
paalde eisen maar dat pakket
moet je opnemen in het geheel
en niet als aparte sector gaan
bouwen".
Dat er toch ook ln het verleden
wel architecten waren die die
relatie van de mens tot zijn bui
tenwereld zagen, toont de heer
Van Dien aan de hand van fo
to's van een hulzencomplex in
de Rotterdamse wijk Spangen.
Daar werd op de tweede etage
een galerij gemaakt, die nu nog
geschikt is om bakker en melk
boer met hun gemotoriseerde
karretje door te laten. De gale
rij is ook de ontmoetingsplaats
voor de bewoners. „Dat zit daar
zo fijn in elkaar, dat de mensen
er beslist niet weg willen",
voegt de heer Van Dien er aan
toe. En van dit soort vooruit
ziende blikken van architecten
uit het begin van deze eeuw zijn
nog meer voorbeelden. Maar
vooral de laatste tijd komt naar
de mening van de heer Van
Dien mede door veel ontevreden
heid van de bewoners zelf oVer
de bouw een betere kijk op de
bouw.
De hoofdtaak van de Stichting
Vrije Woonvormen is: met en
kele gebouwde voorbeelden aan
tonen dat een andere wijze van
wonen gerealiseerd kan worden
zonder noemenswaardige extra
huurverhoging. Hier en daar op
de tentoonstelling staat met eni
ge trots dan ook de huur van de
woningen vermeld. Zowel voor j
de Randstad als voor de rest
van het land streeft de Stichting
ernaar, die huren niet hoger
dan rond de 250 te maken.
Wie bij het Bouwcentrum (Weena
700 tot 750, tegenover het Cen
traal Station in Rotterdam) bin
nenloopt, kan tot en met 29 sep
tember aanstaande zien, hoe het
wonen ook kan. Men kan er ze
ker kennis nemen van wat de
Stichting Nieuwe Woonvormen
op dat gebied heeft verzameld.
ANK VAN DUGTEREN.
LEIDE
het li
dat C
1832)
de hi
dram
deze
de
Oude
tleke
eeuw-
fraai
bleke
voor
symb
seder
ren
van
dip' O
tijd
volte
Een overzicht van de tentoonstelling in het Rotterdamse bouwcentrum
