FALEN ROEIERS NIET ALLEEN TE
WIJTEN AAN ONGUNSTIGE LOTING
Topsport snelste middel
naar invalidi teitsuitkering
5
Sport kent ook teleurstelling
Oude glorie nu een lachertje
in
Slechtste wedstrijd
laatste twee jaar
van vijfkampploeg
Schaduwzijde van Olympische medaille
o
WfmlrwM1
IA 14 VRIJDAG 1 SEPTEMBER 1972
LEIDSE COURANT
PAGINA 15
(Van onze speciale verslaggever)
'MÜNCHEN Van de vloot, die de Koninklijke Nederlandse
Roeibond in eendrachtige samenwerking met het NOC in
het Olympisch water van stapel heeft laten lopen, is er
een in de haven aangekomen. De twee zonder stuurman,
Roelof Luynenburg en Ruud Stokvis haalden de eind
strijd. De rest en dat was toch waarlijk geen geringe
afvaardiging moest voortijdig het anker uitgooien. Gis
teren in de halve finales zagen bondsvoorzitter mr. Suur-
mondt en chef d 'equipe De Jong tot hun verbijstering,
dat ook voor hen gold dat de ogen groter waren geweest
dan de maag en dat zij te lichtvaardig hadden gehandeld
met de uitzending.
zotoèl
onaal
strijd
De halve fina
les bereiken
is niet zo'n
overdreven
zware opga
ve. Maar de
finale was
onbereik
baar voor de vier met stuur
man, de dubbel twee en de
acht. De stijgende lijn, die in
1964 begon en werd voortgezet
in 1968 is weer naar beneden
gebogen. De achterstand is
eensklaps weer zo groot gewor
den, dat de roeiploeg moet wor-
den ondergebracht bij de falen
de afvaardigingen en men zich
diep zal moeten bezinnen over
de wijze, waarop 'een verdere
aftakeling kan worden voorko-
Then. Nederland waterland
heeft met roeien nimmer op de
Olympische Spelen een naam
kunnen vestigen. Er waren wat
Incidentele successen in de grij
ze oudheid; goud in de twee
zonder stuurman in 1924, goud
in de twee met stuurman in
1000, zilver en brons in respec
tievelijk de vier met stuurman
en de acht in hetzelfde jaar. De
Stilstand in de jacht op Olenm-
pj/jch metaal werd doorbroken
in 1964 met zilver voor de
twee zonder, brons voor de twee
met en brons voor de vier met
stuurman. Mexico leverde het
vervolg van wat een succesvolle
periode leek te worden.
Vergeten
Men kan het na München rustig
Luynenburg: Natuurlijk hebben
we er voordeel van gehad. Ove
rigens heeft Ruud (Stokvis) het
zwaarste werk moeten verzet
ten, omdat hij aan bakboord
Van een onzer
verslaggevers
in München:
TON
VAN DALEN
De finaleplaats van Luynenburg (links) en Stokvis was het enige lichtpuntje bij de falende roeiers
roeide". De baan loting was in
derdaad wel van belang. Toen
de halve finales zouden begin
nen werd aangekondigd dat de
wedstrijden waren uitgesteld in
verband met de windkracht, die
zeven meter per seconde be
droeg en schuin over de baan
stond waardoor zij, die banen
bij de hoofdtribune zouden lo-
'?n, te zeer in het voordeel zou
den zijn. Thomas Keiler, de
Zwitserse president van de in
ternationale roeifederatie die
ook al door de Duitse „aus-
weis-bacil" is aangetast en erin
toestemde dat speciale pasjes
voor toegang tot het botenhuis
mondjesmaat werden verstrekt
stond, terecht, strijd onder zo
gelijk mogelijke omstandighe
den voor.
cap van boei zes kan worden Rusland te passeren en zowaar
overwonnen, bewees de vier werden ook de Tsjechen nog
met stuurman van Duitsland die verslagen,
op^deze baan de eerste halve fj- Dat gebeurde wel na het moment
waarop luwte van de hoofd-
MliNCHEN Voor de Spelen begonnen was de Nederlandse moderne
vijfkampploeg zo optimistisch. „We zullen de NOC-els om bij de
eerste acht ploegen te komen, meer dan waarmaken", beloofde
coach Van Breukelen, die bovendien de beste Nederlandse vijfkam
per Henk Krediet, de korporaal der marinjers uit Den Helder, een
klassering bij de eerste vijftien to^'lchtte.
Gisteren op de laatste dag van de moderne vijfkamp bleek dat het
optimisme van de Nederlanders als een zeepbel uit elkaar spatte.
Het Nederlandse team eindigde als achttiende ploeg in het landen-
klassement. Slechts twee teams waren nog slechter.
Bekkenk was de beste Nederlander in het individuele klassement met
een 46e plaats. Vonk kwam als 53e in de rangschikking voor en
Krediet finishte tenslotte als 58e en voorlaatste.
Gedesillusioneerd
Op het laatste onderdeel, de cross country, werd Krediet 16e, Bek
kenk 28e en Vonk 56e. Weer prestaties die ver beneden het kunnen
van de Oranje-atleten lagen. En daarmee was dan de afgang van
de moderne vijfkampploeg in München compleet. „We draaiden
onze slechtste wedstrijd uit de laatste twee jaar", zei zwemspccia-
list Rob Vonk.
nale won. Maar dat is dan ook
een ploeg van klasse, die zich
•niet opzij laat drukken door
minder gunstige omstandighe
den. De wereldkampioen had de
eerste plaats niet nodig, want er
gingen er steeds drie over naar
de eindstrijd. Maar voor het
prestige persten de Duitsers er
een eindsprint uit en gingen zij
Tsjechoslowakije en Nieuw Zee
land vlot voorbij. In de tweede
halve finale grepen Rusland,
Oost-Duitsland en de Verenigde
Staten meteen de eerste drie po
sities en poogde de vier van
Laga vergeefs erbij te komen.
vergeten. En dat kan en mag Op de tribunes wachtte men meer Zwak
niet op rekening worden ge
schreven van de afhankelijkheid
van de loting van de baan. Er
werd in het botenhuis door de
officials en roeiers wel naar
werwezen, maar dan veroordeelt
wen zichzelf want Luynenburg-
Stokvis hadden de beste baan
geloot en dan zou ook aan hun
plaatsing nog getwijfeld moeten
worden.
dan een uur. De windkracht
nam af tot 5y2 meter en er
werd gestart. Dat gebeurde wel
onder zachte drang van de
Olympische organisatie, want
owé, als de computerspelen in
de war dreigen te geraken. Er
zit toch- al zoveel sportvoedsel
in de pan dat zij bijna over
loopt. En dat kan Duitsland zich
niet permitteren. Dat de handi-
D,e ploeg was al verslagen met de
start, een onderdeel dat bij alle
vier Nederlandse teams bijzon
der zwak was. De oorzaak daar- Hoe andere landen tot
tribune een rol ging spelen. De
dubbel twee Bruyn-Veenemans,
ook weer een zeer zwakke start,
roeide even naar de derde
plaats maar zakte toen op de
niet te ongunstige baan vier
ontstellend af en werd vierde.
,,0p dit zwara water had een
lichtere ploeg ingezet moeten
worden", werd gemompeld.
Maar zover reikt het vermogen
van de keuzeheren niet. Indien
men zich terdege op de hoogte
had gesteld had men kunnen
weten dat deze baan zwaar is.
Maar het is helaas in Nederland
zo, dat men zich blind staart op
successen in toernooien, die t
minder importantie zijn dan
groie vierjaarlijkse strijd. Men
oriënteert zich te weinig en
zendt uit.
met j
van? Er werd met een licht
schouderophalen gereageerd. Al
leen de twee zonder overwon de
bij de start opgelopen achter
stand. Maar daarvoor moest het
tweetal dan ook alles geven om
De Polen (voorgrond) sneden de acht van Aegir de pas af naar de finale. Uitputting was het gevolg van
hun imponerende eindsprint. De Westduitse acht (achtergrond) plaatste zich moeiteloos voor de finale.
rieus te werk gaan kan geleerd
worden van de achten. Oost-
Duitsland was niet tevreden
met de derd« plaats,
de halve finales was bereikt. Er
ging een telefoontje naar het
thuisfront en met razende spoed
werd een superlichte boot naar
de Olympische roeipiste ge
bracht. Oost-Duitsland won. Uit
gelaten stond botenbouwer
Klaus Filter de bemanning op
te wachten. „Ik heb het gezegd,
deze boot kan twee seconden
sneller". Voor twee seconden
haalde Oost-Duitsland een ande
re boot. West-Duitsland won de
andere halve finale, waarin Ne
derland werd uitgeschakeld. Ho
peloos achteraan, gevolg van
wederom een verbijsterend
zwakke start. Werd nog wel be
gonnen aan het karwei om als
nog derde te worden, maar hoe
wel langzaam maar zeker werd
ingelopen en zowaar de Polen
van de derde plaats leken te
worden verdrongen, (de Aegir
acht leverde daarmee toch de
beste prestatie van de uitge
schakelde Nederlandse teams)
kwam deze ploeg onder de wal,
dus op de gunstigste baan, sterk
terug en was de poging van de
Groningers ten dode opgeschre
ven.
De bestuurderen van de roeibond
zullen ook om de tafel moeten
en trachten de klap, die toch in
de halve finales is gevallen, te
pareren. Anders moet ook in j
deze sector evenals bij de
zwemploeg worden uitgeroepen:
„Als we over vier jaar naar
Montreal gaan, bereiken we
Van een onzer
speciale
verslaggevers
München Het „steeds hoger, steeds beter, steeds sneller"
heelt de Olympische leus ,,het deelnemen is belangrijker
dan het winnen" volledig verdrongen. De elfduizend sport
lieden die verzameld zijn in het Olympisch dorp jagen
slechts op een doel, dat is het goud. Daarvoor hebben ze
jarenlang privé-genoegens resoluut opzij gezet. Daarvoor!
stellen ze ook hun gezondheid in de waagschaal. De race
naar de gouden plakken heeft namelijk dusdanige vor
men aangenomen dat de deelnemende atleten verder
moeten kunnen reiken dan het menselijk kunnen.
En zij fiksen het. Ze gaan verder
dan jarenlang voor mogelijk
werd .gehouden. Maar vraag
niet welke offers dat kost. De
gespierde schouders van de
zwemsters die ze hun hele leven
verder moeten meeslepen, of de
abnormaal ontwikkelde dijbenen
van de wielrenners, rijn in feite
niet eens de grootste nadelen
van topsport. Er zijn vooral in
de laatste jaren nadelen in de
topsport ontdekt die veel ingrij
pender zijn. Luister eens naar
de klacht van Heinz Fallak, de
eerste sportarts van de giganti
sche Duitse ploeg.
„Zoveel blessures als dit jaar heb
ik nog nooit meegemaakt". Hij
wordt onmiddellijk bijgevallen
door dr. Armin Klumper, rönt
genoloog uit Freiburg, die zelfs
beweert: „Als ik de hele Duitse -,
ploeg neem dan durf ik te stel- olljtagevfrsclujnselcn
Vult toptennisser Tom Okker aan,
tegenwoordig een van de beste
prof-tennissers: „Je gaat maar
door, ook al weet je dat het in
feite niet meer kan. Ik heb last
van mijn schouder. Ik ben er
mee naar een aantal artsen ge
weest. Een ervan verzekerde
met dat mijn ene schouder de
zelfde slijtageverschijnselen
vertoont als bij een man van
65".
landse topsportster Ans van Deze bedenkingen ten opzichte
Gerwen. De turnster die beslag van de topsport worden door
legde op een eervolle negentien- vele feiten onderstreept. Waar
de plaats. Kritische Ans, bewust om werden een fors aantal top-
denkend over haar sport, ver
klaarde kort geleden: „Topsport
kan niet gezond zijn. Sport op Tienkamper Kurt Bendlin, een.
zichzelf is goed, dat zou ieder
een moeten doen, maar echte
topsport, daar kleven te veel
nadelen aan. Gewoon medisch
gezien is sport op dit niveau
niet altijd verantwoord. Je gaat
door, ook al ben je gebles
seerd."
len dat er bijna geen enkele
leet bij zit die voor honderd
procent fit is. Zwemmers en
wielrenners misschien uitgezon
derd. Maar er lopen ook bij ons
kanshebbers voor een medaille
bij die op de vrije arbeidsmarkt
voor dertig procent arbeidsonge
schikt zouden worden ver
klaard".
topsporter, nu menselijk wrak.
sporters niet eens goedgekeurd
voor militaire dienst? Wielren
ners bijvoorbeeld, die bij een
intensieve keuring ernstige rug-
kwalen vertoonden. Waarom lo
pen in de voetballerij jonge ke
rels in de kracht van hun leven
met een stel knieën en enkels
rond waarvan de honden geen
brood lusten? De meniscussen
worden er even gemakkelijk uit
gehaald alsof je een kroketje
Irekt. Atleten klagen gedurig
over hun pezen die door de te
korte krachtsexplosies le grote
opdonders krijgen. Van Erhard
Keiler, Olympisch schaatskam
pioen op de sprint, Is bekend
dat zijn achilespezen op afknap
pen staan. En hij wordt be.
dreigd met een invaliditeit voor
zijn hele verdere leven. Erhard
Keiler gaat echter door; lacht
om de waarschuwingen van de
WATEKPOLOËR DRENTH:
Waterpoloër Harm Drenth zit thuis. Terwijl zijn
sportbroeders in het Dantebad in München
hun uiterste best doen voor zo groot mogelijke
successen, pakt hij na school zijn trainings
spullen, om zijn conditie toch op peil te hou
den.
„Er was bij de selectie nu eenmaal een man te
veel. Ik wist dat er iemand zou moeten afval
len. Op het moment dat ik hoorde dat ik niet
voor München in aanmerking zou komen, was
dat een zeer bittere pil. En dan nog niet zo
zeer het nieuws op zich, als wel de wijze
waarop ik het te horen kreeg. Ik zat 's mid
dags thuis rustig te werken, teen de telefcon
ging en dan hoor je „sorry Harm, maar je
hoort er niet meer bij". Maar daar ben ik nu
al weer lang overheen. Sport kent ook zijn te
leurstellingen. Het waterpoloteam doet het an
ders niet gek. Die 3-0 tegen Hongarije was ze
ker een prestatie van formaat, althans dat wij
daar drie doelpunten tegen kregen. Het gelijk
spel tegen Duitsland viel me een tikkeltje te
gen, en ik kan me heel goed indenken dat de
jongens in Duitsland daar net zo over denken.
Men heeft hier absoluut constant getraind met
als stimulerende gedachte: wij moeten een
plaats in de finalepoule kunnen halen. Al
heeft dit jaar me dan een flinke teleurstelling
gebracht, ik denk er niet over om met water
polo te stoppen. Wel zal ik het de komende
maanden een stukje kalmer aan doen. De re
den daarvan is, dat ik dit jaar mijn hoofdakte
hoop te halen en dat is belangrijker dan wa
terpolo. Daarna kan ik me weer volledig op
de sport werpen en misschien zit er in de toe
komst wel weer eens kans voor me in. Wie
HARM DRENTH
HOCKEYE II ANCION
BBS- jBKH
g&s JpHj
-ü s wÊSL- JU
Jules Ancion maakte dc glorietijd mee van het
hockey-elftal, dat In 19»2 de zilveren meduillc
1 behaalde. Hij hoopt volgende week op weg te
zijn naar dc Olympische Spelen. Want Ancion
beloofde zichzelf: Als Nederland bij de laatste
vier komt ga ik naar München.
„In onze tijd deed je aan ouderwetse topsport.
Hockey was toen nog een vrijetijdsbesteding
naast je gewone werk. Je trainde wel, maar
hoefde sigaretten of pils niet te schuwen. Dat
kan niet meer, de eisen voor topsport rijn
steeds zwaarder geworden. De concurrentie is
groter en omdat er steeds meer sprake is van
lopsport wordt het ook moeilijker aan de top
te komen. We hoeven er dan ook niet aan te
twijfelen, dat hockey veel sterker wordt ge
speeld dan twintig jaar geleden. Oude glorie
lijkt opeens een lachertje. Het verschil in
techniek is niet zo groot, maar de conditie is
veel belangrijker geworden. De nadruk ligt op
de snelheid. Desondanks is onze sport als
kijkspel in vergelijking met vroeger gedeva
lueerd. Er worden nu zoveel technische over
tredingen gemaakt, dat het spel voor meer
dan de helft van dc tijd stil ligt. Ze zijn al aan
het zoeken daar verandering in te brengen. Met
de hockeyers in München gaat het boven ver
wachting. voor de Spelen had ik ze een zesde
plaats toegedacht. Ze zijn er nog niet want
wedstrijden tegen Groot-Brittunnië (wil nooit
verliezen van Nederland) en Australië (vecht
altijd) zijn moeilijk. Maar een kans op een
plaats bij de eerste vier is groot. Medaillekan
sen? Dan moeten ze West-Duitsland niet tref
fen. Pakistan ligt Nederland beter".
artsen. Hij pleegt roofbouw op
zijn lichaam omdat de Olympi
sche competitie, eindpunt van
elke vier jaar topsport, dat eist.
De Nederlandse turnploeg in Mün
chen gaf er ook nog een goed
voorbeeld van. Alle Nederlandse
turnsters liepen, als zij niet op
de mat stonden of aan een toe
stel hingen, te hinken. Turnsters
hebben ook veel last van blessu
res aan de liezen. Het wordt
zonder meer aanvaard. Goud
telt zwaarder dan blijvende fy
sieke gevolgen. Kurt Bendlin
kan daarover meepraten. De
vroegere wereldrekordhouder op
de tienkamp kan niet in Mün
chen starten omdat een achilles
pees aan flarden ligt, zijn wer
velkolom ernstig beschadigd is
en bovendien een elleboogge
wricht niet goed meer functio
neert.
Zijn geval staat niet alleen. De
steeds meer toegespitste race
naar de topprestaties eist in
steeds sneller tempo slachtof
fers. Niet in het minst omdat dc
atleten de grenzen van hun kun
nen steeds blijven verleggen
door stimulantia, in welke vorm
dan ook. Dat kunnen prestatie-
verrijkende middelen zijn zoals
amfetamines, of pijnstillende
en zenuwprikkelende middelen
en éfedrine, leptosol, strychni
ne. en zelfs morfine en heroïne.
Het zijn middelen die bij de do
pingcontrole nog kunnen worden
opgespoord. Hormonen kunnen
echter nog vrijelijk worden toe
gediend en de pas uitgedokterde
medische truc om een atleet via
de transfusies van zijn eigen
bloed meer rode bloedlichaamp
jes te bezorgen, is ook niet
meer te achterhalen. Gevaren
kleven er wel oan. Net zoals
aan het gebruik van nmabolica,
een middel dat naar schatting
van deskundige sportartsen door
meer dan de helft van de in
München deelnemende atleten
wordt gebruikt.
Onvruchtbaarheid
Dat middel, waarschuwen de art
sen, kan een blijvende onvrucht
baarheid veroorzaken. Een hoge
prijs voor een gouden plak
waarvan dc waarde betwijfeld
moet worden. Dc oude Olym
piërs verzuchten Immers na ja
ren terecht dnt de mensen hen
zo snel vergeten. Vraag nog,
manr eens aan de weduwe van
de wielrenner Simpson, die door
doping stierf op de Mont Von-
toux hoeveel waarde de over
winningen van haar man in fei
te hadden. Maar zelfs afgezien
van de extra middelen die de
atleten in hun lichaam spulten
of slikken, blijven er nog ge
noeg schadelijke gevolgen over.
Luister naar prof. Wildor Ifoil
man. rector aan de sporthoge-
school In München en een auto
riteit op zijn gebied. „Prestn-
tiesport Is dc snelsle manier
naar een vervroegde invalid!-
teltsuitkering".
„De mens wil zijn idolen hebben.
De mens wil genieten van uit
zonderlijke prestaties. Dat was
a! do basis van -l<- gladiai-Mvn
in de Romeinse arena's, die hun
falen direct met hun leven,
moesten betalen". Wij zijn wat
dat betreft gocivllisoerder ge
worden. Wij zijn beschaafder.
Wij vermoorden onze atleten op
een lungzame manier, door toch
prestaties te eisen die onmoge
lijk zijn. De atleten slikken die
eisen gelijk met hun doping en
tonen daardoor een mentaliteit
die op zijn zachtst gezegd onge
zond kan worden genoemd. Dat
is de schaduwzijde van de
Olympische medaille.
