LUGDUNUM:
VAN NACHT
NAAR DAG
Huiswerk
Roodenburg
WALLY VAN SCHOOTEN
UVS wil soms nog wel
eens te mooi spelen
'Oppepper
voor de
wedstrijd
kregen de
jongens
vroeger
in een
cafeetje'
AMSTERDAM. „Ik ben begonnen met voorop te lopen. Ga ik te hard dan houd ik wel
wat in". Als een moderne Karei Doorman ontvouwt Lugdunums oefenmeester Joop de
Busser zijn plan de campagne, waarin hij zich een avontuurlijk reisleider toont. Maar
dan wel een die met een spervuur van Amsterdamse kwinkslagen tegelijkertijd oog
heeft voor realiteitszin. „Misschien is het allemaal wat hoog gegrepen wat ik wil. Ik
ben echt niet zo naïef om te veronderstellen dat alles voor honderd procent wordt
gerealiseerd". Tegen de achtergrond van het zojuist verwezenlijkte statussymbool in
de Kikkerpolder, het gigantische, van alle comfort voorziene voetbalparadijs, wil De
Busser de structuur van Lugdunum grondig wijzigen.
„Voetbaltechnisch zit Lugdunum
namelijk nog niet goed in el
kaar. Het is ongelooflijk als je
ziet hoe Lugdunum in het ver
leden is geduikeld en weer geste
gen. Van bundeling en organisa
tie is nooit geen sprake ge
weest. We zullen daarom eerst
prioriteiten moeten leggen".
Een advertentie uit een Amster
damse krant wordt er bij ge
haald waarin het grote Ajax 8-
tot 12-jarige oproept voor een
instuif.
,,Voor mij is dat een memootje.
Ajax is nou zo groot, maar zo is
het toch ook aan Cruyff geko
men? En waarom zou Lugdu
num ook zoiets niet eens op
touw kunnen zett?n? De hele
Leidse jeugd uitnodigen op een
woensdagmiddag. Niet ronselen.
Alle n jongens, die nog niet lid
zijn van een club. Na afloop
geef je die jongens een flesje
prik. Je houdt er altijd wel wat
aan over. De konsekwentie van
het uitbreiden van het ledental
zal wel zijn dat op den duur
mindere goden zullen moeten af
vloeien. Lugdunum heeft te wei
nig velden, om wil het weer
gaan èn blijven meetellen ieder
een toe te laten".
De voorspoedige transplantatie
van Lugdunum van Haarlem-
merktrekvaart naar Kikkerpol
der 2 vormt stellig een stimu
Joop de Busser als een vorst in de nog vorstelijker Ingerichte bestuurskamer
lans voor De Busser
,Zou het nog een jaar zo zijn ge
bleven dan was ik weggegaan.
Verantwoorde training heb ik
het afgelopen seizoen niet kun
nen geven. Bij positiespel ver
dween de bal in de duisternis.
De kampbewoners gooiden de
lampen stuk. Maar juist toen
kon je zien wat clubliefde was.
Hoe groot de binding was. De
jeugd moest zich verkleden in
een noodkeet bij een kaarsje en
zonder warm water. Met koud
water konden ze het do n. Het
is vaak genoeg gebeurd dat ze
d'r kleren niet meer konden
vinden. Dat die binding zo groot
was, was vooral te danken aan
Wim Planjer. Hij bracht het
jeugdvoetbal het afgelopen sei
zoen seizoen van de grond. Hij
stelde verplicht dat er 's zater
dags werd gewerkt. Anders
mochten ze 's zondags niet voet
ballen. Dat vind ik een goed te
ken. De jeugd aan het werk zet
ten."
De overgang van dag naar nacht,
zoals De Busser het uitdrukt
(„ook in de meest letterlijke
zin") heeft de doorgewinterde
proftrainer duidelijk ontdooid.
De „minstreel onder de oefen-
meesters", zingt weer het lied
van de hoop en de toekomst. Af
gerekend is met het verleden,
dat het afgelopen seizoen zijn
anticlimax bereikte voor Lugdu
num: het voortijdige vertrek
van d? Kubber, de brand, het
afkeuren van de kleedaccommo
datie en tenslotte de degradatie.
De lijn van successen, getrok
ken over de hoofden van o.m.
UVS, Gouda en Roodenburg wil
De Busser doortrekken. Het pas
verrezen voetbaldomicilie moet
daarbij voor de nodige inspira
tie zorgdragen.
„Ik heb nu in ieder geval het
voordeel dat ik de besprekingen
in het vervolg kan houden In
een clubgebouw waar Lugdu
num op goud zit. In het verle
den moest ik daarvoor met de
spelers naar een cafeetje ergens
in een klein gehucht. Daar kon
je stem natuurlijk niet ver
heffen. Als je wat harder sprak
dan had je meteen het hele café
als publiek".
Tot dat auditorium zullen het ko
mende seizoen wel de jeugdspe
lers behoren. Na vorig seizoen
als redder-in-de-noodtrainer op
het vlaggeschip van Lugdunum
plotseling te hebben aangemon
sterd. zal De Busser in het ver
volg ook de bemanning van de
„volgboten" de voetbalnavigatie
bijbrengen. „Ik ben althans
sterker betrokken bij de jeugd.
Ik vind het alleen jammer dat
een talent als Henk Montagnc
weer is teruggegaan naar zijn
oude vereniging VTL. Ver
schrikkelijk toevallig is dat ook
zijn broer en Koos van Es, die
bij Roodenburg toch in de eer
ste klas speelden, zijn terugge
gaan. Maar laat ik er verder
niets over zeggen".
Met het arsenaal aan spelers, dot
is gebleven wil De Busser „zon
der meer pogen om terug te ko
men. Het is niet zo dat wij
kampioen moeten worden. Dan
zouden we alleen maar kunnen
falen". Om dat te bereiken wil
ik een dagtraining invoeren. Op
zaterdagmorgen bijvoorbeeld,
wanneer ik voornamelijk de
taktiek wil doornemen. Ik heb
dat ook toegepast bij Elinkwijk.
Het team werd meteen kam
pioen van de eerste divisie.
Mocht het niet lukken dan is er
nog geen mens over boord. Mij
zul je niet zien janken".
„Ik heb al tranen genoeg ge
plengd. Ik ben niet ge
trouwd met voetbal. Som
migen zijn zo bezeten van
voetbal dat zij willen ster
ven met de clubvlag op
hun kist of slapen in club
kleuren. Nee, zo een ben ik
er beslist niet. Ik ben nu
56. Dan zie je het wel even
anders en lach je om veel
dingen
Roodenburg bekijkt het ditmaal eens vanuit het oogpunt van de toeschouwers
LEIDEN. „Ik geef de jongens soms huiswerk
mee. Het lijkt me niet correct om spelers in liet
openbaar de les te lezen. Zo van „joh, heb je liet
nou weer niet begrepen?" Ik stuur hen liever
tactische opmerkingen toe, die zij rustig thuis
kunnen bestuderen. De vrouwen zeggen wel eens
tegen me, het zijn net profs. Ze moeten zoveel
doen". Het schriftelijk en mondeling voetbal-
onderwijs van oefenmeester Rinus Smits is er stellig
op gebaseerd van Roodenburg een professionele
amateurclub te maken. In de goede zin van het
woord. De tweede plaats in de eerste klas, waarop
hij met zijn team het afgelopen seizoen arriveerde,
betekende een tussenstation op weg naar het „grote
doel".
Som den Os hier in duel met de doelman van De Musschen
Drie Jaar geleden lichtte Smits
zijn" nieuwe club door. De denk
beeldige röntgenfoto gaf enkele
zwakke plekken te zien, die in
middels door ophefmakende in
grepen zijn verwijderd. „Ik heb
allereerst een verjonging door
gevoerd. De manier van voet
ballen lange lellen naar vo
ren was uit 'het jaar nul. Al
leen jonge knapen zouden dit
kunnen veranderen. De ouderen
waren te zeer gewend aan 'n be
paald systeem en konden moei
lijk meer overschakelen. In de
drie jaar dat ik nu bij Rooden
burg ben heb ik al zo'n vijftien
spelers gewisseld. Ik geloof met
dit team, dat gerijpt is in de
eerste klas, veel te kunnen be
reiken".
Ook de entourage werd veran
derd. Trainingskampen werden
opgeslagen, onder andere in
Noordwijkerhout: „Misschien
dat we dit jaar eens naar Zeist
gaan, al is het ons in Noordwij
kerhout prima bevallen. We
mochten over het veld van
VVSB beschikken zonder dat
het een cent kostte. Het wilde
als tegenprestatie wel dat Roo
denburg een oefenwedstrijd tegen
VVSB zou spelen.
Er is echt wel vraag naar, om op
zo'n manier toe te leven naar
een wedstrijd. De onderlinge re
latie wordt beter. De jongens le
ren elkaar eens op een andere
manier kennen als ze enkele da
gen met elkaar optrekken.
Niemand heeft haast. Voor een
trainer biedt dat het voordeel
dat hij alles rustig kan doorne
men. Rustiger dan na een trai
ning op donderdagavond wan
neer iedereen de hele dag heeft
gewerkt. Op zulke avonden is
alleen de trainer bezig."
Juist van die monologen wil Smits
af. „Laten de spelers eens met
voorstellen komen. Vorig jaar
zijn we gestart met een spe-
lersraad, maar daar is nog niet
veel uitgekomen. Ze zullen moe
ten Ieren aktief te zijn, bezig te
zijn met de vereniging. Ik zou
best willen dat ze met sugges
ties kwamen. Ze moeten inzien
dat ze niet alleen radertjes zijn,
maar ook inspraak hebben". In
het kader van het groeiproces
wil Smits het komende seizoen
dan ook een ruime plaats inrui
men voor de persoonlijke in
breng van de spelers, waarbij
hij de improvisatie wil laten
prevaleren boven het automatis
me: „Het gebeurt nog te vaak
dat gewacht wordt tot de rust
op aanwijzingen. De jongens
zullen nu moeten leren zelf te
bepalen wanneer het moment is
aangebroken wanneer ze het
van mij meegekregen taktisch
concept kunnen veranderen, zo
dat ze niet doelloos een speel-
helft uitspelen".
De meest aangewezen speler,
die deze koerswijziging zou
moeten aanbrengen, lijkt de
aanvoerder. „Ik zal Mattie
Keercweer hier zeker bij be
trekken. Ik geloof dat hij
hiervoor de meest geschikte
man is. Toen hij drie wedstrij
den was geschorst, en terug
kwam was het helemaal geen
punt dat hij opnieuw aanvoer
der zou worden".
Samenstelling
JAN PREENEN
NOORDWIJK. „Wally van
Schooten is een goede trai
ner, maar geen psycho
loog". Deze opmerking van
een van de deelnemers aan
de blauwwitte exodus moet
het vacuum verklaren
waarmee UVS is komen te
zitten. Vacatures, waarin
voor een groot deel zal
worden voorzien door
jeugdspelers. Het nieuwe
seizoer zal moeten leren of
ook de opengevallen sleu
telposities voldoende zullen
worden opgevuld.
Zestig spelers sloten zich bij de
uittocht aan. Natuurlijk, een
groot deel was wel gedwongen.
UVS was uit de Kikkerpolder
gegroeid en stootte noodgedwon
gen zijn zaterdagsectie af. Maar
daarnaast sr.eed het mes, van
ontevreden'ne'd en teleurstelling
ook diep in de hechte band, die
de top van de zondagafdeling
leek te vormen. En juist die
anatomische les" ontlokte een
van de gederillusioneerden bo
venstaande uitspraak. Van
Schooten, in een van de nieuw-
bouwlabyrinten in Noordwijk
wonend, zou je het „verwijt"
kunnen maken dat hij te jong
is-
lo Jaar. Dan oppert hij echter:
„Dat is geer. bezwaar. Je hebt
wat meer cortact met de jon
gens. Je staa'. wat meer tussen
hen in. Ik werkte vaak met hen
samen, betrokken bij bepaalde
zaken. Voornamelijk situaties,
die betrekking hadden op de
taktiek. Een samenspel van wat
ik dacht en wat zij dachten. Dat
gebeurde ook na afloop van het
seizoen. Moe-sten we doorgaan
met de trauvng Zouden we
onze oefenwedstrijden om
twaaif uur spelen of om, half
drie? Ik betrok de jongens ook
bij de voorbereiding. Ik liet hen
meebeslissen wat we gingen
doen. Waar we voor een wed
strijd zouden heengaan"
De inspraak van het elftal kende
natuurlij»; zijn grenzen. De spe
lers schikten zich daarin, ge
wend als ze waren aan de af-
standname van levende voetbal
encyclopedie Kantebeen, de in
dividualist. Van Schooten ver
klaart het vertrek van sommi
gen dan ook op deze manier:
„Het vertrex van spelers heb je
ieder jaar. Jongens, die teleur
gesteld zijn denken hoger te ko
men en zoeken hun geluk el
ders. Ze redeneren „als wij bij
UVS niet »n het eerste elftal
kunnen komen dan moet dat en
kele Klassen lager wel kunnen".
Zulke jongens kunnen ergens op
terugvallen, levens speelt dit
jaar dan ook rog het zaalvoet
bal mee. Karstens, Holl, Teske,
Willemse, Jaap Vermeulen,
Eddy van Duyl. UVS is tegen
zaa.vu-.bal. Dat is een principe
van de club waar ik achter sta.
Je leunt niet twee heren dienen.
ASC nceft door als tweede te
eindigen in de zaal en kampioen
te worden op het veld niet be
wezen dat samengaan mogelijk
is. Wie zegt mij dat het vier
«wedsinjden eprder al niet kam
pioen had kunnen worden aLs
het Z'Ch had kunnen concentre
ren op het veldvoetbal?'
,We zullen nu een gedwongen
doorstroming krijgen. Aan de
ene kint is dat we' positief. Er
komen jeugdspelers over, die de
kans krijgen wat sneller in een
hoger elftal te spelen". Met
name Ilan nart. maar toch ook
wel jongens als v d. Boogaard
en Bloemheuvel werden op het
hoogste niveau al gewogen.
Evenals Van Schooten zelf, die
in de erfenis van voorganger
Kan ebeen de nodige verande
ringen aanbracht en in zijn eer
ste jaar zijn team op de (ge
deelde) tweede plaats afleverde.
„Ik ben daarmee tevreden, al had
ik gedacht meer te kunnen be
reiken". Fen type trainer, die
„kei- on keihard trainde" stond
achter dat succes. „Ik heb be
wondering voor de spelers dat
zij steeds optimaal hun best
hebben gedaan, al heb ik nog
wel enkele bedenkingen. Het elf
tal wil vaak nog te mooi spelen.
In een wedsur.jd als tegen Fluks
heb ik die ambitie om mooi te
spelen op zij laten zetten. Het
werd misschien wel onze slecht
ste wedstrijd maar we verover
den wèl twee punten. Tegen
Xerxes waren we op ons best.
maar wat kochten we er voor:
geen punten. Indien noodzake
lijk wil ik ook het tomende sei
zoen weer p- .-.ade Nxven
schoonheid laten gaan".
Voor de andere nouveauté' tjes
blauwwittm waren het op 0 spe-
len („Vroeger wilde men nog
wel eens de winst forceren. Het
liep dan meestal falikant ver
keerd af. omdat in de laatste
minuten dun juist de tegenpartij
scoorde") en het op groot
scheepse wijze integreren van
de -iieptepaas in het tot vorig
jaar aan weliswaar fraaie,
maar uitzichtloze patronen ge
bonden spel van UVS. „In Jan
Leget raak ik een dominerende
figuur kwijt. Vooral zijn routine
was zeer waardevol. Ik kon te
voren wel zeggen „je moet in
de diepte gaan", maar er moet
wel iemand zijn, die het Juiste
moment weet. Zo'n man was
Legct". Wie gaat die rol straks
vertolken? Desar? „Misschien,
dat hangt nog van een aantal
factoren af".
De schijnwerper op Van Schooten
zelf richtend knippert dc jonge
Noordwijker even met de ogen:
„Ik ben niet zo'n trainer, die
zich zelf zo graag op dc voor
grond plaats:. Het gaat toch om
de opelers? Met hen heb ik leuk
gewerkt. AI3 teatn hud men
veel voor elkaar over. Men was
bereid het vuile werk voor el
kaar op te kmtppen. Mede daar
door neb ik voor een Jaar bijge
tekend. Zou ik gebleven zijn uls
de stemming niet goed was?
Voorstander van het tekenen van
meerjarig contract ben ik niet.
Het lijkt me niet prettig als je
weg wil. Als je b.v. een gunsti
ger aanbieding krijgt van een
eerste divisieclub of dat je hulp
trainer kan werden in de eredi
visie. Toen ik mijn a-diploma
haalde was ik de jongste, oefen
meester dus ik heb mijn leeftijd
mee. Ik zie r.og wel. Zolang ik
met plezier blijf werken hoeft
het voor mij niet. Een kam
pioenschap had het vertrek kun
nen versnellen, ul hechten insi
ders (collega-trainers) daar niet
zulke grote waarde aan. Een
wedstrijd als tegen Utrecht is
ook reclame voor je (UVS ver
loor n een vriendschappelijk
duel in de Galgewaard eervol
met 3-2), ook al is het maar een
eenmalige aangelegenheid".
Het nieuwe *e.zoen zal moeten le
ren of UVS np de voetbalmarkt
hoog genoteerd blijft. Ondanks
de uittocht lijkt UVS zijn krult
nog lang niet te hebben
verSCHOOTEN.
