ó&b
MÜNCHEN ZIET
VITAAL PUNT VAN
BIERFEESTEN
NOOIT MEER TERUG
I
GASTVROUWEN
WIJZEN DE WEG
IN OLYMPISCHE
MALLEMOLEN
I
MüNCHEN De Babylonische jaren zijn voorbij. Uit drie en twintig
landen had het organisatiecomité van de Spelen 1972 arbeiders gere-
cruteerd, die de Olympische stad gestalte moesten geven. Grieken
en Joego Slaven, Fransen en Ganezen, Tsjechen en Indiërs, Sene-
galezen en Spanjaarden, Pakistanie, Marokkanen, Oostenrijkers,
Zweden en Perzen, uit alle windstreken waren ze naar Mllnchen ge
komen om te werken, het befaamde bier klokkend door de kelen te
gieten na gedane arbeid en de buidel te vullen. Als Giovanni Parmi-
ne naar huis gaat en zijn bescheiden stulp In de buurt van Napels
binnenstapt, heeft hij twintig mille bij zich. Overgespaard. Hij gaat
er voor zijn gezin een mooiere woning voer kopen. Durak Dirican
uit Turkije, die altijd een helm droeg waar hij zijn naam op had
geschilderd, sjouwt ook een portefeuille met geldswaardige papieren
mee en wil een winkel beginnen. En Herbert Gruber uit Oostenrijk
denkt aan een Kondltorei. Er is goed verdiend in München en er is
hard en goed gewerkt.
Willi Daume, de grote baas van het organisatiecommité, heeft al in
alle toonaarden de lof van de werkers gezongen en evenmin ver
zuimd de wereld kond te doen van de vlekkeloze organisatie die zijn
onderhorigen in elkaar hebben gezet. „Deze „Spelen van de korte
weg", zoals we ze hebben kunnen noemen omdat alles dicht bijeen
ligt en alles zo simpel is te bezoeken als nooit te voren, zullen het
summum bieden aan de sportieve jeugd van de wereld en Duitslands
aanzien in de wereld nog vergroten", heeft Willi Daume zonder val
se bescheidenheid uitgeroepen.
De lijn van de ontwikkeling der Spelen is dan ook in München en
Kiel onverbiddelijk doorgetrokken. De immense sportshow moest
nog imposanter worden dan vorige landen hadden gedemonstreerd.
„Je kunt niet minder, alleen trachten het nog beter te doen", op
pert Hans Klein die aan het hoofd staat van de Olympische pers-
dieHSt en een belangrijke schakel is in het leger officials dat in al
lerlei commissies de Spelen voorbereidde.
Op drie vierkante kilometer hebben de geldschieters Duitsland, de
staat Beieren en de stad München een Olympische stad laten verrij
zen waarnaar de rechtgeaarde Münchenaar met trots maar ook
met afgrijzen kijkt. Hij erkent dat het een prachtig geheel is maar
weet dat de stad is gebouwd op zijn geliefde Oberwiesenfeld dat een
vitaal punt was van de beroemde Münchener Bierfeesten. München
zal dat Oberwiesenfeld nooit meer terugzien.
Pronkstuk
Het was precies het stuk grond waarop de tientallen architecten hun
fantasie konden botvieren. Met als juichend aangeprezen pronkstuk
het transparante dak dat is opgehangen aan hoge palen en een deel
van het Olympisch stadion, de sporthal en het zwembad overdekt.
Want hoe fraai de accommodaties ook zijn, dat zwevende dak be
schouwen de Duitsers als „de uitvinding van de eeuw".
Met de perfectie, die terecht de Duitsers wordt toegescreven, heb
ben zij zich gestort op de opdracht die op 26 april 1966 door het
Internationaal Olympisch Comité werd verstrekt. München had de
wedloop met de zich ook als gegadigden aangemelde steden Detroit,
Madrid en Montreal gewonnen. Vijf weken later werd het organisa
tiecomité gesticht. Ruim zes jaar later kunnen München en Kiel met
trots het resultaat aanbieden van jarenlange voorbereiding en uit
voering.
De stad heeft overhoop gelegen omdat werklieden als mollen in de
grond doken om een ondergrondse zodanig uit te breiden dat de ver
bindingen met de Olympische stad zo eenvoudig mogelijk zouden
worden. Op het Oberwiesenfeld heeft het gedaverd van de pneumati
sche boren en hebben draglines voren getrokken. De betonmolens
hebben miljoeivn omwentelingen gemaakt en duizenden werkers
hebben gezwoegd aan het resultaat dat München de wereld aan
biedt: een riant complex, waarbij aan letterlijk alles is gedacht. Be
halve aan het steeds voorgehouden verzoek toch eindelijk eens te
beginnen met een wat soberder opzet van de Spelen. „Je kunt toch
niet minder", laat Hans Klein dan weer horen en als een veldheer,
die zijn troepen overziet, spreidt hij de handen uit op de heuvel ach
ter het Olympisch stadion en verzucht: „Machtig, prachtig".
Zeer lastig
Hans Klein heeft gelijk. De grasmat van het indrukwekkende sta
dion (80.C09 plaatsen) kan niet groener zijn. Een ondergrondse ma
chinerie zorgt ervoor dat de grond bij grote hitte niet uitdroogt en
omdat München er ook graag na de Spelen gebruik van wil blijven
maken, is er ook een verwarmingsinstallatie onder de grasmat die
sneeuw en ijs in de barre wintermaanden geen kans geeft.
Als men wil, kan de capaciteit zo worden opgevoerd dat het gras in
de winter gaat groeien. Op een steenworp afstand ligt de wieler
baan, natuurlijk ontworpen door Herbert Schürmann, 's werelds bes
te baanbouwer. „Behoort tot de snelste banen ter wereld en is zo
gebouwd dat het zeer lastig zal zijn een langdurige sur place te hou
den", laat Hans Klein zich nonchalant ontvallen.
Langdurige onderbrekingen kan het organisatiecomité zich ook niet
veroorloven want het tijdschema is zo overvoerd dat de computers
zelfs last hebben gehad om de zaak in elkaar te draaien. Voor het
eerst in de geschiedenis van de moderne Spelen staan alle een en
twintig door het IOC „toegelaten" Olympische sporten op het pro
gramma. Hier en daar moest een dag (twee soms) meer worden
uitgetrokken voor een tak van sport omdat het aantal deelnemers
overweldigend is of zoals bij gewichtheffen, klassen zijn toege
voegd. Zo wordt er bijna de gehele spelen gebokst want nog nooit
werden zo veel amateurs aangemeld. Voor atletiek zijn ook meer da
gen nodig: negen ditmaal. Met hetzelfde recht als de Duitsers dit
grootste sportspektakel ter wereld „Spelen van de korte weg" heb
ben genoemd, zouden zij over „Spelen van de vroege ochtend tot de
late avond" kunnen spreken.
Het weer
Een wel zeer aparte verzorging krijgen de marathonlopers. Er
pleegt nogal wat benzinedamp in München te hangen. Trouwens, als
de niet van chauvinisme gespeende MUnchenaars zeggen dat hun
stad stinkt, zal dat wel zo zijn. Om de toch al zuinig met de adem
omspringende marathonlopers niet in grotere moeilijkheden te bren
gen, wordt het parcours drie uur tevoren hermetisch afgesloten voor
alle verkeer. „Na drie uur zijn alle schadelijke gassen en dampen
weg", verzekert Hans Klein. En hij kijkt erbij alsof hij eraan wil
toevoegen: „Er kan niets fout lopen".
Het enige, waarover alle organisatoren en medewerkers van hoog
tot laag zich enige zorg maken, is het weer. Hans Klein: „Het is
hier meestal hollen of stilstaan. Of we hebben een warme nazomer
of de regen is de baas". En als dat laatste zo is, komt München in
barre nood want het tijdschema van de overvolle Spelen laat geen
ruimte voor langdurige onvoorziene omstandigheden.
HERMAN VAN BERGEM V1
Charmante gastvrouwen zullen bezoekers de weg wijzen.
Het pronkstuk van de Spelen, het zwevende, transparante dak.
Dit is het fraaie Olympische zeilcentrum in maquettevorm.
MüNCHEN Hoeveel kilometer elektriciteitskabel, hoeveel buizen
voor de waterleiding en hoeveel kubieke meters zand en grint zijn
gebruikt om van het Oberwiesenfeld de Olympische arena te maken,
kan men u in de hoofdstad van Beieren precies vertellen. Maar de
organisatoren schudden bedenkelijk het hoofd als het aantal Olympi
sche gasten en het vervoer ter sprake wordt gebracht. De in Neder
land veelvuldig gebruikte slogan „neem het openbaar vervoer" zou
den zij evenwel graag tot de hunne maken. „Laten we maar aanne
men dat er dagelijks 350.000 mensen in en om München zijn die iets
met de Spelen te maken hebben, erheen willen, of er vandaan ko
men. Als een groot deel van hen met eigen vervoer komt, raken zij
onvermijdelijk in een enorme chaos verzeild."
Om dat zoveel mogelijk te voorkomen, wordt de dringende raad ge
geven gebruik te maken van de ondergrondse of de S-bahn (Stras-
senbahn) die speciaal voor de spelen tot leven zijn gewekt en bin
nen zeven tot twaalf minuten de afstand tussen Hauptbahnhof of
Ostbahnhof en de Olympische arena afleggen. Voor hen, die buiten
München onderdak zijn gebracht, worden speciale treinen tegen
speciaal, gereduceerd tarief ingelegd. Met die maatregelen wil
men voorkomen dat velen met de auto een beroep gaan doen op een
van de twintigduizend parkeerplaatsen die in een straal van twee ki
lometer rondom het Oberwiesenfeld liggen.
Per uur kan de ondergrondse 25.000 personen vervoeren. De S-Bahn
heeft eenzelfde capacitiet, met bussen kunnen nog eens 25.000 perso
nen worden vervoerd en de gewone tram neemt in een uur tiendui
zend reizigers mee.
De Olympische bezoekers „van buiten" zullen aan het eind van de
autobanen die uit het westen en het noorden komen parkeerplaatsen
aantreffen voor tienduizend auto's. Daarvandaan lopen directe verbin
dingen per bus en ondergrondse naar het Olympisch strijdperk.
Een op twee
Alle accommodaties uiten München, waar Olympische wedstrijdc r
worden gehouden, zijn rechtstreeks te bereiken. Zo duurt 'n rit met c
speciale trein naar Augsburg, waar het wildwatervaren wordt ve>
werkt, dertig minuten.
De Münchenaau -elf ook een steentje bij door tijdens de
Spelen l i ruto Z> I mogelijk voor de deur of in de garage te
laten strmn. Een e: uête heeft uitgewezen dat een op de twee auto
bezitters daaraan zal meewerken. Het vakantieverkeer zal om de
stad worden geleid. Enige grote MUnchense zaken hebben hun per
soneel vakantie gegeven in de Olympische periode zodat zij geen
vrachtwagens behoeven te laten rijden.
Als alles gaat zoals het organisatiecomité het graag zou zien, wor
den enorme verkeersknopen voorkomen. De buitenlander behoeft bo
vendien niet bevreesd te zijn dat hij hulpeloos in de stad zal rondlo
pen want er is voor een legertje hostesses gezorgd dat de bezoeker
wegwijs zr l maken. In de stad lopen tientallen dames in gele kledij.
Zij kunnen alle inlichtingen geven. Er zullen er ook in (uniforme)
kleding van andere kleur lopen maar dan zijn die aan het passagie
ren want hostesses in zilvergrijs en blauw zullen speciaal de eregas
ten terzijde staan en de dames in het groen helpen de vertegenwoor
digers van pers, radio en televisie.
Taalcursus
Er zijn in totaal 1120 gastvrouwen en het moet wel gek lopen als de
hulpzoekende er niet een ontmoet. Ze bevinden zich op alle belang
rijke punten in de stad bij de accommodaties en in le informatiecen
tra die zijn ingericht midden in de stad en bij de stations (ook van
S- en U-Bahn).
Op de revers dragen de dames een schildje waarop staat vermeld
welke taal zij machtig zijn. Vele inwoners van München hebben ge
hoor gegeven aan de oproep om een speciale Olympische taalcursus
te volgen. Vooral de cursussen In Engels, Frans, Italiaans en
Spaans, die in de MUnchense Volkshogeschool werden gegeven, zijn
druk bezocht. Velen van hen zullen ook zo'n schildje op de jas spel
den. Altijd gemakkelijk als u onverhoopt niet een van de hostesses
tegen het lijf loopt.
HERMA NVAN BERGEM
