druk
BEZET
VOETBAL-
BEDRIJF
WORDT
GELEID
DOOR
SEMI-PROFS
JEF DORPMANS (MET PENSIOEN), JAN KEIZER (MIDDEN IN CARRIèRE)
ZIEN FULL-PROFSCHEIDSRECHTER NIET OP NEDERLANDSE VELDEN
ZATERDAG 5 AUGUSTUS 1972
ARNHEM/VOLENDAM - De
wisselwerking in het betaalde
voetbal steunt op twee expo
nenten: recette en kwaliteit
van het spel. Het publiek komt
als er aantrekkelijk voetbal
wordt igcbodcn, "het blijft weg
als de kwalitert niet naar wens
is. En de recettes Wormen een
wezenlijk en groot onderdeel
van de bestaanszekerheid van
de betalende clubs. Het pu
bliek heeft, mede door ide fre
quente televisie-uitzendingen
van topwedstrijden, onder
scheid leren trien tussen matig,
goed -en slecht. In vroeger tij
den, toen het voetbal alleen op
amateuristische leest was ge
schoeid, Weef het Internationa
le contact beperkt tot <vriend-
schappelijkc) interlands en
eens in Ide vier Jaar het toer
nooi om de wereldtitel. De in
terlands waren het summum
en bet stadion was strijk en
ret geheel uitverkocht. Voor
bet klassieke duel Nederland-
Belgie - en omgekeerd - Was
geen kaart te krijgen. (Rond de
jaren vijftig verslapte de aan
dacht voor het in ter land voet
bal. Voorname reden: het
puikje van de vaderlandse
voetballers had zich „ver-
Jan Keizer: „Een van mijn principes is volledig onafhankelijk
te willen zijn. Bij full profscheidsrechters zal het geld van de
dubs moeten komen met het gevaar dat de macht van de
clubs zich over de scheidsrechters gaat uitstrekken".
Jef Dorpmans: „Voetballen kun je leren, scheidsrechteren niet.
Daar komt Fingerspitzengefühl aan te pas. Dat krijg je niet
door je louter en alleen met het scheidsrechteren bezig te hou
den".
kocht" naar het buitenland,
was prof geworden en mocht
niet meer in het nationale
amateurteam uitkomen. Het
beroepsvoetbal deed ook in (Ne
derland zijn intrede, het toer
nooi om de Europa Cup werd
op poten gezet, (seini) be-
roepavoetbal kwam in een
ennrme stroomversnelling te
recht en het internationale
contact werd sterk geïntensi
veerd. Een vloedgolf (van inter
nationale (club) wedstrijden
was het gevolg, grenzen ver
vaagden en steeds meer werd
het contact met het buitenland
gezucht. Wat eens een uniek
evenement was - een Neder
lands* club tegen een buiten
landse - werd gemeengoed.
Voor oefenwedstrijden werd
een beroep gedaan Op buiten
landse tegenstanders. (Het voet
balleven van de spelers om
den brode werd steeds druk
ker. En ithans snoeten zij 'aan
treden in vaderlandse- en be
kercompetities, toernooien om
Europa Cup 1, 2 of 3, Europa
Cun voor landenteams (om de
vier jaar), wereldkampioen-
scbapstocrnooi (om de vier
jaar), Vriendschappelijke inter
lands. incidentele ontmoetingen
met buitenlandse ploegen. In
het aanstaande seizoen komt
daar op initiatief van FC Den
Haas. de „Lichtcompetitie" op
woensdagavonden bij. Er staan
nog meer plannen op stapel.
Klaas Molenaar, financieel
steunpilaar van AZ'67, wil de
top afromen en die viermaal
per seizoen tegen elkaar laten
spelen 'in een dubbele competi
tie in het weekeinde en op
woensdagavond. Johan Cruyff
speelt met de gedachte met |de
geselecteerde Ajacieden mid-
weekse wedstrijden te spelen
„om alle spelers gelegenheid
te bieden aan topvoetbal te
wennen en meer geld in het
laatje te brengen". Betaalde
voetballers tzijn bij wijze van
spreken, dag en nacht |in touw.
De ontwikkeling van het be
taalde voetbal doet verwachten
dat „het bedrijf" zal zoeken
naar middelen om r.og inten
siever de sport in te uchakelen
ten bate van de kas want wat
is een bedrijf met een halflege,
of nog erger, lege geldbuidel.
Maar kunnen al die wedstrij
den nog geleid worden door
amateur-scheidsrechters, zo
men wil semi-profs die per
wedstrijd ƒ180,- toucheren, in
dien zij althans een eredivisie
duel leiden. Deze vraag is
voorgelegd aan de Arnhemmer
Jef Dorpmans, die na een
voortreffelijke staat van dienst
„met pensioen" 5s gegaan om
dat hij 47 jaar is geworden, en
aan de Volcndammer Jan Kei
zer die reeds een aantal jaren
aan ae top staat en met zijn
eenendertig ijaar nog een rijke
carrière voor de boeg heeft.
Beider mening tegen elkaar af
gewogen, lijkt het niet waar
schijnlijk dat Nederland bin
nen afzienbare tijd gaat be
schikken over full prof-scheids-
i echters.
JEF DORPMANS: „Daar is
ons land veel te klein voor.
Zo'n man zou, dacht ik,
zo'n 40.000 per jaar moe
ten verdienen ervan uit
gaande, dat hij met zijn 35e
jaar aan de top staat en
dat blijft tot aan zijn 47e
jaar. De clubs zouden moe
ten betalen en welke ver
eniging kan dat? Er staan
in Nederland misschien drie
of vier clubs „blauw", de
rest staat „rood". Neen,
voor mij is het financieel
geen haalbare kaart nog af
gezien van het feit of bet
wel aanbeveling verdient
full prof-scheidsrechter te
zijn.
Hoe zou je in vredesnaam
al je vrije tijd moeten vul
len. Altijd maar met het
saheids rechte ren bezig zijn?
Ik geloof ook niet dat je er
betere scheidsrechters door
krijgt. Er is dan wel ruime
tijd beschikbaar om voort
durend aan de conditie te
schaven, maar is die alleen
zaligmakend? Bovendien,
voetballen kun je leren,
scheidsrechteren niet. Daar
komt „Fingerspitzengefühl"
aan te pas en dat krijg je
beslist niet door je louter
en alleen met het scheids
rechteren bezig te houden".
JAN KEIZER: „Het bedrag
dat Jef noemt, mag wel de
aantekening „minstens"
hebben. Overigens geloof ik
niet direct, dat de huidige
status gewijzigd behoeft te
worden. Door dagelijks je
normale werkzaamheden te
doen, kun je naar wedstrij
den toeleven en dat geeft
een heerlijk ontspannen ge
voel. Ik ben bang dat je
tuil professional zijnde,
gaat lijden aan overconcen-
tcatie en dat lijkt me nu
n|et bepaald bevorderlijk.
En wat die betaling betreft:
het geld zal van de clubs
moeten komen met het ge
vaar dat de macht van de
clubs zich over de scheids
rechters gaat uitstrekken.
Dan zouden we in een zeer
gevaarlijke hoek zitten. Een
van mijn principes is juist
volledig onafhankelijk te
willen zijn. Onafhankelijk
heid moet overigens het
hoogste goed van iedere
scheidsrechter zijn. Het is
in elk geval mijn streven
die onder alle omstandighe
den te bewaren.
Een of twee
JEF DORPMANS: „De eni
ge mogelijkheid zou mis
schien zijn hooguit een of
twee full profs aan te stel
len, die in vaste dienst van
de KNVB zijn en dus volle
dig met de voetballerij bezig
zijn. Ik denk in dit verband
aan instructeurs. Deze com
binatie lijkt me nog niet zo
gek. De scheidsrechter
heeft dan een volle dag
taak, kan voldoende aan
dacht besteden aan de trai
ning en zich volledig voor
bereiden op de door hem te
leiden wedstrijden. Voor
meer dan twee mensen lijkt
mij dit niet weggelegd".
JAN KEIZER: „Ik kan wel
KI die gedachten van Jef
Dorpmans komen, al blijft
het een zeer moeilijke com-
b'natie volgens mij. De top-
scheidsrechter en de man
die in staat is bijvoorbeeld
cursussen te leiden, zou dan
in één man verenigd moe
ien zijn. Maar goed, het is
JAN KEIZER
<n elk geval een vorm
waarin de professional-
scheidsrechter zou kunnen
passen. Overigens blijf ik
waarschuwen tegen het ge
vaar de onafbankelijkhe.d
ie verhezen. Dat zal steeds
mijn uitgangspunt zijn".
JEF DORPMANS: „Een
moeilijk punt is ook het
weer opbouwen van een
maatschappelijke positie na
het eind van de scheld rech-
lerslocpbaan. Men moet er
van uitgaan, dat men dan
nooit meer een top zal kun
nen bereiken.
Van de door mij genoemde
jaarlijkse inkomsten van
pak^weg 40.000 zou dan
voldoende moeten overblij
ven om enigszins tegemoet
te komen aan de mindere
verdiensten na je 47e jaar.
Dit overdenkende geloof ik
opnieuw niet graag full prof
te willen zijn".
Afwijzen
JAN KEIZER: „Dat gemis
aan sociale zekerheid na je
47e jaar weegt bij mij bij
zonder zwaar. In mijn hui
dige werkkring heb ik die
zekerheid. Overigens, wat
is zeker op deze aardbol?
Maar ik mag er toch van
uitgaan, dat die sociale ze
kerheid nu gewaarborgd' is.
En hoe zou het zijn als je
tot aan de leeftijdsgrens
zou blijven scheidsrechte
ren?
Je plaats in de maatschap
pij is bezet door iemand an
ders en die gaat vanzelf
sprekend niet voor je aan
de kant. Dat lijkt me een
niet zo prettig vooruitzicht.
En zolang hier ook maar
enige twijfel over bestaat,
is dat voor mij onherroepe
lijk een punt om full time
arbitrage van de hand te
Ofschoon er enkele verschil
len in benadering van de
problematiek bestaan, wij
ken de meningen van Jef
Dorpmans en Jan Keizer,
scheidsrechters met (bijna)
een generatie verschil ten
aanzien van het totaalbeeld
dus zo weinig af. dat in zijn
algemeenheid gesteld kan
worden, dat in ons land
voorshands geen full profes
sional scheidsrechters zul
len komen.
Zou men het desondanks
toch willen zijn? Deze
vraag is voor Jef Dorp
mans niet relevant, omdat
de Arnhemmer na een lan
ge staat van dienst met ais
hoogtepunt de wedstrijd En-
geland-Schotland (vorig
jaac in het Wembleystadion)
de fluit wegens het berei
ken van de „pensioenge
rechtigde" leeftijd heeft
moeten opbergen. Op Jan
Keizer is de vraag wel de
gelijk van toepassing, om
dat de Volendammer, die
van een vaste plaats in de
top verzekerd is en ondanks
zijn 31 levensjaren reeds
een plaats op de internatio
nale lijst gevonden heeft,
nog ruim zestien jaar top-
scheidsrechteren voor de
boeg heeft.
JAN KEIZER bundelt drie
uitgangspunten en komt tot
een bevestigende conclusie:
„Als ik 1. de vrije rijd vol
doende zou kunnen bezetten
en dus niet het gevaar loop
aan de eerder vermelde
over-concentratle te gaan
lijden, 2. mijn onafhanke
lijkheid jegens de clubs vol
ledig zou kunnen bewaren
zonder ook maar één stapje
terug te doen en 3. zou kun
nen rekenen op de volle so
ciale zekerheid ook na mijn
47e jaar, dan zou ik profes
sional scheidsrechter willen
zijn. Voorwaarde is echter
wel, dat dan aan alle drie
punten onverkort moet wor
den voldaan".
Een andere vraag is, of het
>eórag dat de scheidsrech
ters nu voor het leiden van
wedstrijden in het betaalde
voetbal toucheren, 180 per
eredivisie-wedstrijd, aan
discussie onderhevig is. Zo
wel Jef Dorpmans als Jan
Keizer maakt er geen pro
bleem van.
JEF DORPMANS: „Ik vind
dit een redelijke vergoe
ding".
JAN KEIZER: „Ik geloof
dat we met deze vergoeding
wel tevreden kunnen zijn.
Och, iedereen wil altijd wel
meer. Dat is geen punt.
Overigens is de nu geldende
vergoeding ook weer niet
overtrokken en de mensen
moeten zeker niet denken,
dat wij wekelijks aan het
JEF DORPMANS
leiden van een wedstrijd
180 rijker worden. Afge
zifn van de belasting kost
hei scne.clsrechteren geid.
Denk maar aan kleding,
naming, en dergelijke za
ken. A.s je bovendien per
auto naar een wedstrijd
gaat, zijn de reiskosten
(eerste klas trein) niet toe
reikend. Verder moeten wij
voor bijeenkomsten nog wel
eens naar Zeist. Alles bij
eengenomen mogen we ech
ter met die vergoeding op
dit ogenblik niet moppe-
Ofschoon JEF DORPMANS
van mening is, dat het vol
ledig prof zijn niet bete
kent, dat er dan betere
scheidsrechters komen,
breekt hij toch graag een
lans voor betere arbitrage.
„De grensrechters zouden
meer moeten verdienen.
Grensrechteren is bijzonder
moeilijk, dat heb ik meer
malen ondervonden. Het is
een vak op zichzelf. Het Is
daarom van het grootste
belang altijd te kunnen re
kenen op de medewerking
van geroutineerde mensen
langs de lijn. Met het vor
men van vaste trio's voor
een bepaalde periode
zijn wij reeds op de
goede weg, maar het geheel
is volgens mij toch voor
verbetering vatbaar. Het is
niet zo gemakkelijk mensen
te vinden, die alleen maar
willen grensrechteren. Toch
moet het daar wel naar toe,
zodat er steeds ijzersterke
trio's ontstaan. En dan heb
ben die mensen ook recht
op een hogere vergoeding".
Het tijdperk Jef Dorpmans
is afgesloten, de periode
Jan Keizer gaat pas goed
beginnen. Is Jan Keizer het
eens met Jef Dorpmans,
dat er een voorlopig niet te
vullen leemte ontstaat op
de internationale markt, nu
Lau van Ravens, Ad Boog-
aerts, Brouwec en Jef Dorp-
mans er niet meer zijn?
„Beslist niet. Er is reeds
eerder een leemte ontstaan,
doordat liefst vijf interna
tionals tegelijk stopten.
Toch is de aanwijzing van
Nederlandse scheidsrech
ters voor wedstrijden in het
buitenland vrijwel normaal
doorgegaan".
JAN KEIZER: „Er is een
ding dat Jef vergeet. De
aansteltingscommissie be
reidt de overgang naar het
buitenland voor. In Neder
land heb ik al een aantal
wedstrijden geleid waarbij
buitenlandse clubs betrok
ken waren en verder zijn
wij vele malen als grens
rechter in het buitenland
geweest.
Een aantal contacten met
clubs en bonden is dus ei
genlijk al gelegd. Het is
niet zo. dat niemand weet
wie Keizer is, als ik straks
over de grenzen wedstrij
den te leiden krijg. Daar
komt nog bij, dat ook de
huidige generatie het uitste
kend doet. Onlangs floot
Lpo van der Kroft bijvoor
beeld ZwitserlandZweden,
ledereen was vol lof. Neen,
dat er een gat gaat vallen,
daar ben ik het beslist niet
mee eens".
Zijn optreden in het buiten
land ziet de evenwichtige
Jan Keizer, die zich verze
kerd weet van de volle me
dewerking van zijn werkge
ver (Koninklijke Verenigde
Tapijtf abrieken te Moor
drecht) met vertrouwen te
gemoet.
..Een dergelijke medewer
king is onontbeerlijk" zegt
Jan Keizer. „Helaas staan
niet alle topsporters er zo
goed voor. Ik hoop een ge
past gebruik te maken van
de mogelijkheden die er
voor mij zijn, al hoop ik aan
de andere kant natuurlijk
op een veelheid van inter
nationale wedstrijden. Er
tegenop zien doe ik bepaald
niet. In Nederland heb ik
veel ervaring kunnen op-
c'oen. Ik zie niet in waarom
het in het buitenland niet
o!c goed zal gaan".
