De verschillen tussen
I broeders
t en zusters
Ziegelaar en
Visser leggen
laatste hand
aan hun Corso
Programma „Leiden zet
de Bloemetjes Buiten"
De man
in de
verpleging
Ontwerpers op
abstracte toer
Voor en tegen
schone motoren
in Praethuys
Namen gevraagd
voor de nieuwe
lagere school
hof
Leidse hofjes (2)
72
VRIJDAG 4 AUGUSTUS 1972 LEIDSE COURANT PAGINA 3
LEIDEN Dat er specifieke
vrouwelijke en mannelijke
beroepen zijn, is een in
traditie geworteld idee, dat
we zoetjesaan loslaten.
Door de veranderende
functie van de vrouw in de
maatschappij kwam een
instroming van vrouwen in
„mannenberoepen" op
gang. Omgekeerd is het
minder duidelijk. Er zijn
immers maar weinig taken
die een man niet kan ver
vullen - volgens de geves
tigde normen. Nog niet zo
lang geleden behoorde de
verpleging tot die uitzonde
ringen. Een mannelijke
verpleegkundige was een
eenling in een gemeen
schap van louter vrouwen.
Nu werken ze broederlijk
en zusterlijk samen. In het
Academisch Ziekenhuis
hadden we een gesprek
over de verschillende fa
cetten van „de man in de
verpleging" met vier broe
ders (waarvan twee in op
leiding) en een zuster. Een
opvallende ommekeer
heeft de man niet tot stand
gebracht, een evenwichti
ger werksituatie wel.
I tor hoofdverplekundige heelkun
de, de heeer G. de Windt, hoofd
verpleegkundige, Paul Delf-
gaauw en Adci Dansen, beiden
eerstejaars. Zij zijn twee van de
23 jongens-in-opleiding. Het aan
tal groeit overigens niet met de
jaren. In september startten er
bijvoorbeeld maar vijf op een
totaal van 60 leerlingen. Er is
geen pijl op te trekken hoe.de
situatie bij het begin van een
volgende cursus zal zijn. Even
min mag men ervan uitgaan,
dat alle beginners blijvers zijn.
Een klein gedeelte valt tijdens
de opleiding af. Maar ook na het
afronden van de cursus verdwij
nen veel gediplomeerden - niet
uit het beroep, wel uit het oplei
dingsziekenhuis. Men heeft een
beeld van de mogelijkheden en
zwermt uit om die te beproe
ven. Want met het basispapier-
tje op zak (verpleegkundige-A)
kun je talrijke kanten op. Om
maar eens iets te noemen: GG
en GD, Bedrijfsgeneeskundige
Dienst, buitenland of verdere
opleiding in een specialisme.
De heer Hielkema: „Vanuit het
bedrijf gezien hoop je natuurlijk
dat ze blijven, maar voor de
persoon zelf is verandering reu
ze gezond. Een dergelijke ruime
beroepskeuze binnen een gebied
vind je nergens anders. Het be
roep geeft een grote kans tot
zelfontplooiing".
Overigens geldt dit even zo goed
voor een man als voor een
vrouw. Het verloop onder ver
pleegsters is echter sterker, om
dat zij meestal stoppen met
werken vanwege huwelijk of -
dn tweede instantie - zwanger
schap.
De vraag is of mannen beter ge
motiveerd aan de opleiding be
ginnen dan vrouwen, juist door
de gedachte: „ik trouw toch
over een tijdje en houd dan op
met werken". Daarbij wordt
een meisje wellicht onbewust
nog geprikkeld door de valse ro
mantiek cond de verpleegsters
uit de vijf-stuiver-romannetjes.
Mej. Langhout beaamt deze ge
dachte voorzichtig. De mannen
spreken het broederlijk tegen.
Dat de kans om te trouwen in
een ziekenhuis-gemeenschap erg
groot is, omdat men elkaar vrij
goed leert kennen door de inten
se samenwerking, is normaal.
Dat een meisje haar keuze
daardoor vooropgezet zou laten
beïnvloeden, geloven zij niet.
Een eerlijke en weloverwogen
motivatie blijkt juist bijzonder
belangrijk.
De heer De Windt: „We moeten
niet meer praten over roeping.
Dat is onzin, daar zit een reli
gieus tintje aan. Het is een vak,
een status. Maar wel belangrijk
is de feeling voor dit beroep,
het gevoel". En broeder Hielke
ma: „Zonder sociale bewogen
heid strand je".
Vakken als psychologie en maat
schappelijk werk geven verder
vorm aan de bewogenheid. Een
feit blijft, dat meisjes door
gaans hun keuze voor de verple
ging veel vroeger stellen dan
jongens. Er is in de cursus
groep meestal een verschil in
leeftijd tussen de mannelijke en
vrouwelijke leerlingen van drie
tot vijf jaar (meisjes 18 j. mini-
mumleeftijd - jongens rond de
22). Wat zijn de oorzaken daar
van?
Voor een groot deel zit het in „de
aard van het beestje". Mannen
zijn grotere twijfelaars. Waar
schijnlijk speelt ook het idee dat
hij „een keuze voor het leven
doet" en „carrière moet plan
nen" daarbij een rol. Dat een
man eventueel een gezin moet
kunnen onderhouden, is nog
steeds niet uit de tijd. Een an
dere reden voor de latere keuze,
kan de diensttijd zijn, die jon
gens bijna twee jaar bij de in
richting van hun leven ver
traagt. Bij Adri Dansen is dat
bijvoorbeeld het geval geweest.
De positieve kant van de zaak
was, dat hij werd ingedeeld bij
de Militair Geneeskundige
Dienst als „hospik". Door deze
eerste kennismaking met het
beroep besloot hij onder meer
de opleiding tot verpleegkundige
te gaan volgen.
De derde oorzaak is wellicht de
huivering voor het image, dat
helaas nog steeds met een oude
pen getekend wordt. De geur
van vrouwelijkheid, die het
beroep uitwasemt, wordt een
raar luchtje rond de mannelijke
verpleegkundige. „Hij zal wel
een mietje zijn, een halvezach-
te" zijn oordelen die voor in de
mond liggen.
Paul Delfgauw ilustreert dat met
het volgende verhaal: „Toen ik
met de opleiding begonnen was,
kwam ik na een tijdje weer
eens terug in Den Haag op een
feest. Ik heb nog nooit zulke
verbaasde gezichten gezien, toen
ik vertelde wat ik deed. Ze
dachten echt dat er een steekje
los was aan mij". Adri heeft
een soortgelijke ervaring.
Hij is bovendien stellig van me
ning dat jongens hun aarzeling
pas laat of zelfs helemaal nooit
overwinnen door de sledite
voorlichting.
„Je hebt het idee dat verpleeg
sters alleen maar po's aange
ven, patiënten wassen en zich
gek sjouwen". Een andere reac
tie is: „Ik ga niet in de huis
houding". Pas in de opleiding
merkt men hoeveel inhoud het
beroep heeft, welke mogelijkhe
den het biedt.
Paul: „Je kunt mens zijn in de
verpleging. De verpleegkundige
is hèt communicatiemiddel tus
sen patiënt en arts. Je wordt
een soort vertrouwensman,
want je bent dagelijks intens
bezig met de mensen".
In het geheel van werkzaamheden
heeft een man wel degelijk een
eigen taak. Niet alleen op tech
nisch gebied (steeds belangrij
ker). maar ook ten opzichte van
de patiënt.
Mej. Langhout: „Vermenging is
veel prettiger. Vooral voor man
nelijke patiënten. Ze kunnen
veel gemakkelijker praten met
een broeder".
Een probleempje kan het werken
onder een hoofdverpleegster zijn.
Een verpleger, zeker als hij wat
jonger is, blijft (ongeveer 15 op
zo'n 800) vooralsnog ver in
de minderheid ten opzichte van
zijn vrouwelijke collega's. Hij
zal zich tot zekere grenzen moe
ten aanpassen aan het heersen
de patroon. De verhouding tot
zijn vrouwelijke meerdere stelt
bepaalde eisen aan zijn karak
ter.
AI met al blijken de verschillen
tussen broeders en zusters niet
zo groot, misschien wel wezen
lijk. Veel schort er echter nog
aan de voorlichting, die niet
louter informatief en zakelijk
moet zijn, maar mee moet wer
ken aan de verandering van het
onjuiste image. Juist in
deze tijd, waarin de openheid
van het ziekenhuis en de rela
ties patiënt/artsen/verpleegkun
digen in het brandpunt staan.
Er wordt zij het nog wat
introvert aan gewerkt Fol
ders en films, advertenties en
achtergrondartikelen over het
beroep van verpleegkundige,
ook voor de man, komen er
De heer Hielkema: „Ik vind dat
ook de vakorganis- ties hierin
een grote taak hebben. Het Is
een kwestie van gerichte propa
ganda".
Rtjnsburg/Leiden Tijdens het
proefdraaien van de Rijnsburg-
se corsowagens draaide deze
-nveek een meterslange praalwa
gen in de soep. Een groot ge
deelte van de wagen werd fors
beschadigd en zoiets komt wel
even hard aan als je als ontwer
per van de corso denkt dat alles
zo goed als gereed is. Rijnsburgs
corsodeskundige Ziegelaar greep
dan ook even vertwijfeld in de
schamele haardos toen hij de
ravage zag.
Niet voor lang echter want tegen
slagen heeft Willem Ziegelaar in
de loop van der dertien jaren
dat hij dit werk doet, wel weten
op te vangen. Samen met com
pagnon Joop Visser is het grote
defect even op waarde geschat
en terwijl u dit leest Is de mate-
riaalpech waarschijnlijk alweer
verholpen.
Deze snelle ingreep, kort voordat
het corso weer in alle pracht en
praal van start gaat, tekent de
grote souplesse waarmee beide
ontwerpers het corso te lijf
gaan. Erg veel publiciteit is er
rond hun figuur in het verleden
niet geweest. Wat dat betreft
staan ze beslist in de schaduw
van de Bloemencorsospecialist
Van Driel die in mei van elk
jaar voor een kleurrijke stoet
door de Bollenstreek zorgt,
Van Driel is inmiddels een autori
teit in binnen- en buitenland ge
worden wat nog niet het geval
is met Ziegelaar en Visser. Het
zit ze niet dwars, maar toch
voelen ze het verschil in waar
debepaling wel aan. „Van Driel
doet het knap" zegt Willem Zie
gelaar. Hij en zijn zoon zijn
werkelijk kunstenaars. Maar
wij doen hetzelfde, alleen is
onze stijl anders".
Tussen beide ontwerpteams ligt
inderdaad een groot verschil in
werkwijze. Van Driel werkt
minder met arrangeurs. Als zijn
ontwerpen karkasklaar zijn dan
hoeven de tienduizenden bloe
metjes slechts opgeprikt te wor
den in de kleuren die Van Driel
in zijn hoofd heeft. Dit werk
kan gemakkelijk worden ver
richt door scholieren en dat kan
juist niet met het Rijnsburgs
corso. Dit jaar bijvoorbeeld
hebben Ziegelaar en Visser het
op de abstracte toer gegooid met
veel vrije impressies. „Voor ar
rangeurs is ons corso kunstzin
niger dan die van de Bollen
streek" aldus Ziegelaar. „Dat is
ons sterke punt".
Het Leidse duo is op het ogenblik
ook druk bezig met de entou
rage rond de komende Leidato
die op 8 september in de Groen-
oordhal van start gaat.
Uit hun brein is het idee ontspro
ten om de Leidato dit jaar in
het teken te laten staan van de
goede oude tijd. Dankzij de me
dewerking van diverse musea
kunnen zij een groot aantal am
bachten en voorwerpen uit het
nabije verleden nog eens laten
opdraven.
LEIDEN Er is hee". wat te
doen, in en om de Groenoordhal
waar - vanaf vanavond Leiden
de Bloemetjes Buiten Zet, om
sfeer te scheppen rond het Rijn-
burgse Bloemencorso dat mor
genmiddag zijn traditionele
rondgang maakt. De manifesta
tie moet door zang, muziek,
wedstrijden en demonstraties,
mlss-verkiezing en modeshows,
filmvertoning en bezig zijn met
bloemen, de kijkers-langs-de-
weg naar de corsowagens trek
ken, die na de rit In de Groen
oordhal te bezichtigen zijn.
Het programma voor het evene
ment luidt:
vrijdagavond, 4 augustus, vanaf
19.30 uur:
Slalomwedstrijden voor auto's:
antiekbèurs; demonstraties van
oude ambachten, modeshow en
optreden van padvinders. Gele
genheid tot bloemschikken; op
treden van de Baker Street Jazz
Band; Miss Bloem-verkiezing en
bal tot besluit,
zaterdag, T augustus, vanaf 10.00
Antiekbeurs, demonstratie van
oude ambachten, modeshow en
optreden van padvinders. Expo
sitie en filmvoorstelling door
Staatsbosbeheer salomwedstrij
den voor auto's en gelegenheid
tot bloemschikken. Omstreeks
kwart voor vijf wordt de ren
nerskaravaan van de "Toer de
Frats" aan de Groenoordhal
verwacht. Einde om 17.00 uur.
Om 20.00 uur gaat het buitenzet
ten van de Bloemetjes gewoon
door met Antiekbeurs; demon
stratie van oude ambachten,
modeshow en optreden van pad-
vindrs. Bezichtiging van de cor
sowagens; gelegenheid tot
bloemschikken; expositie en
filmvoorstelling door Staatsbos
beheer; optreden door Gonnle
Baars met het rio Hohn Bosker;
prijsuitreiking Miss-verkiezing
en bal tot besluit op muziek
door de Baker Street Jazz
Band.
Voor zondag, 6 augustus, staat op
het programma: 10.00 UUR:
start fietstour (ca. 40 km); 11.00
uur: start wandeltocht (ca 10
km). 11.30 uur: bezichtiging
brandweerapparatuur: 12.00
slalomwedstrijden voor auto's;
12.30 uur: brandweerdemonstra
ties;; 13.00 uur: Antiekbeurs;
demonstratie oude ambachten;
modeshow cn optred n van pad
vinders. Gelegenheid tot bloem
schikken; bezichtigen van de
corsowagens; expositie en film
vertoning door staatsbosbeheer;
optreden door G kinderkoor
Oosterkwartier en popp^nkthea-
tcr. 15.00 uur: WEDSTRIJD
UUIk en mijn Dier", waaraan
ieder kind met zijn huisdier kan
deelnemen. Om 17.15 wordt het
middagprogramma afgesloten.
De laatste uren van de manifesta
tie - die om acht uur wordt
voortgezet - worden gevuld met
antiekbeurs; demonstratie van
oude ambachten; modeshow;
optreden van padvinders; be
zichtigen van de corsowagens;
expositie en filmvoorstelling
door Staatsbosbeheer; gelegen
heid tot bloemschikken; optre
den van Ronnie Tober en het
trio John Bosker en bal tot be
sluit.
Gedurende de hele manifestatie
kunnen de bezoekers In de "Ho
recastraat", die in de Groen
oordhal gebouwd Is, genieten
van allerlei heerlijkheden die
bijv. in een echte Engelse pub,
een Bayrische Bierstube, een
koffiebar, een wijnhulsjc, een
ijs-paleis cn een Amerikaanse
cocktailcorner aan de man ge
bracht worden.
LISSE Maandagavond 7
au<. wordt in het Gastenhuis
„Welkom" aan de Bond-
straat een evangelisatiedienst
gehouden van de „Aktle
Kruistochten Nederland", in
welke dienst zal voorgaan
ds. J. Gravendeel.
LEIDEN De uitlaatgassen van
de gangbare verbrandingsmoto
ren zijn een voorname bron van
luchtvervuiling. De automobiel
industrie geeft al jarenlang
voor, zich intensief met het zoe
ken naar een oplossing bezig te
houden. De resultaten? Nihil.
Wanneer men blijft uitgaan van
dë geijkte benzine- en oliemoto
ren, zal een apparaat dat de
uitlaatgassen zuivert of in niet-
schadelijke dampen omzet, de
motor alleen maar duurder ma
ken. Wanneer men van de ben
zine- en oliemotoren afstapt,
heeft dat ingrijpende consequen
ties voor de oliemaatschappijen.
En dus zal het zoeken naar een wacht de door luchtvervuiling
oplossing door de industrieën nog geteisterde en bedreigde samen-
wel enige tijd duren. Inmiddels leving op de man, die een scho
ne motor uitvindt. Welnu, die
man heeft zich enige tijd geleden
voor de t.v. aangediend. Het is
pater C. Huberts S.J., legeraal
moezenier en werktuigb.kundige.
Samen met een vriend boer
in Noord Holland heeft hij
een motor ontwikkeld, die vol
maakt onschuldige uitlaatgassen
produceert. Over de technische
aspecten, de sociale, de econo
mische en de politieke conse
quenties van zijn vinding komt
hij donderdagavond a.s. 's
avonds om acht uur spreken
in 't Praethuys aan de Vrou-
wenkerkkoorsteeg 9.
ZOETERWOUDE De nieuwe
openbare basisschool aan de
Westeindseweg welke na een
bijzonder vlotte bouw op 27 april
op feestelijke wijze werd ge
opend, is nog steeds naamloos.
Om hierin te voorzien vraagt het
gemeentebestuur vóór 1 septem
ber suggesties welke op het raad
huis kunnen worden ingeleverd.
De „geestelijke vader" van de
gekozen naam wacht een ver
rassing.
Met ingang van het nieuwe
schooljaar is de heer Th. Hooger-
vorst, voorheen verbonden aan
eert school te Zoetermeer, be
noemd als hoofd. Deze volgt de
heer A. J. Stasse op. welke een
benoeming te Papendrecht heeft
aanvaard. Nieuwe leerlingen
voor de school kunnen tijdens school onder tel. 1443. De toe-
de vakantie worden aangemeld gang naar de school via de
op het gemeentehuis afdeling al- smalle Westeindseweg baart de
gemene zaken. Daarna recht- betrokkenen nogal zorg.
streeks bij het hoofd van de Het gemeentebestuur heeft inmid
dels een onteigeningsprocedure
ingezet om de gronden gelegen
tussen het bejaardencentrum
Huize Emmaus en de nieuwe
school in bezit te krijgen. Als
dit gerealiseerd zal zijn wordt
er een verbinding gemaakt van
af de Eendrachtsweg waardoor
de situatie aanmerkelijk wordt
verbeterd.
De onteigeningsprocedure kan
echter een langdurige geschie
denis zijn. Als tijdelijke oplos
sing heeft de gemeente aan G.S.
verzocht om het bord voor de
snelheidsbeperking tot 50 km.
wat nu nog aan het begin van
de Westeindseweg staat te mogen
verplaatsen tot voorbij de toe
gang van de schooL
Elisabeth-
gasthuis-
LEIDEN Tweede In ouder
dom van de Leidse hofjes
is de Elisabethgasthuis-
hof. Va nhet prilste be
gin was het eigenlijk niet he
lemaal een „hofje" zoals de
andere. Het werd in 1428 ge
sticht als gasthuis en heeft
in zijn lange geschiedenis
vooral de laatste paar hon
derd jaar in de ..Prove
niershuisjes" wel zelfstandi
ge bejaarden tot onderdak
gediend. Maar voor de twee
de wereldoorlog werden er
o.a. in de regentenkamer ook
de dienstplichtige jongeman
nen gekeurd, die onder de
wapenen moesten komen.
Het hele complex met kapel,
ziekenzaal, proveniershuisjes
en de belendende „Hof van
Zessen" gelegen tussen
Caeciliastraat, Lijsbethsteeg
(toeristen-ingang) en Oude
Vert is een voorbeeld van
een middeleeuwse instelling
van liefdadigheid, die in onze
dagen opnieuw een functie
heeft gekregen. In de oude
sfeer, zij het niet als „hof
je", zoals de andere. Door
het ijveren van dokter M. A.
van Dongen en architect
Hugo van Oerle is het vol
piëteit op verbluffende wijze
gereconstrueerd en gerestau
reerd. Sinds vorig jaar is de
F.lisabethgasthuishof in ge
bruik als tehuis voor chro
nisch zieke bejaarden. Als
zodanig is het de „uithof"
van het Elisabethziekcnhuis;
vlag op de modderschuit, die
de verpauperde „Vrouwen-
camp" is en een eerste begin
van de rehabilitatie van een
stadsdeel met een zeer le
vendige historie.
