MARIANNE VAN ZETTEN DRUKTE HAND VAN
DE MEISJES DIE WEL NAAR MÜNCHEN GAAN
Blessure
maakt
einde
aan
carrière
COVS KREEG PAS LAAT ERKENNING
Wim de Nocker: „Scheidsrechter
is een mens van vlees en bloed
fOENSDAG 21 JUNI 1972
LEIDSE COURANT
PAGINA 13
DETERMEER Voor Marianne van Zetten is de Olympi
sche droom voorbij. In dezelfde week dat het NOC beslis
te een turnploeg naar München te sturen, kreeg de twin
tigjarige Zoetermeerse het medisch advies de topsport
maar te vergeten. Een desillusie van de bovenste plank,
maar zeker geen verrassing. ,,Ik wist het al bij mijn ope
ratie", vertelt Marianne opvallend nuchter. „Je kunt niet
lekker vrijuit sporten als je telkens moet denken; o, als
■ik maar niet door die knie ga". Ze doet voor hoe de kruis
banden verschuiven en beschrijft het gevoel als bij een
onderste trede van een trap, die er plotseling niet meer
arianne van Zetten, al enige jaren vaste keus in de nationale ploeg
en vrijwel zeker van afvaardiging naar München, heeft zondag op
^Papendal" afscheid genomen. Zij drukte de Hongaarse trainster
Eva Bartha de hand, en de meisjes van de kernploeg, die wèl naar
de Olympische Spelen gaan. ,,Het is niet erg netjes van me", ver-
lelt Marianne van Zetten openhartig, „maar ik heb héééél even ge
dacht: nou hoop ik maar, dat Üe hele ploeg niet gaat. Maar dat is
^natuurlijk niet mooi van me, want ze hebben er allemaal net zo hard
voor getraind als ik".
j al die spijt om vervlogen illusies in München had ze zich willen
revancheren voor het minder geslaagde optreden bij de Europese
kampioenschappen in Ljubljana ziet Marianne echter ook heel
wat voordelen. Niet meer elke dinsdag en woensdag plus het hele
(veekend naar Papendal bijvoorbeeld, niet langer elke avond om
tien uur naar bed. Eindelijk komt er ook eens wat tijd om „nor
maal te leven", want de dochter van oud-internationaal Huib van
Zetten, op elfjarige leeftijd met wedstrijdsport begonnen, heeft tot
nu toe alleen voor haar sport moeten leven.
Jeer trainen!
jt wil ze nu ook wel toegeven: „Meestal vond ik het trainen leuk,
maar soms stapte je in.de trein en dacht je: bah, wéér trainen. Als
t eenmaal bezig was, ging het wel weer". Toch beseft de vlot en
telligent pratende Zoetermeerse, dat de vaderlandse turnelite
voorlopig niet het niveau van de Oostbloklanden zal bereiken, om
dat er nog veel te weinig wordt getraind. Niet dat ze de straffe trai
ningsmethoden van Russinnen of Oostduitsen hier zou willen invoe
ren strijdig met de Nederlandse mentaliteit maar tegen die
ttaatsamateurs uit het oosten is toch niets te beginnen, meent ze,
tenzij ook de vaderlandse turnsterretjes hun baan of school eraan
zouden kunnen geven.
krianne van Zetten vond het trainen de laatste tijd niet zo gezellig
meer. Een paar jaar geleden trof ze in Arnhem steevast vriendin
nen als Cora Stins en Stientje de Goede, Ans Heerschop en Marian
ne van Beugen, maar zij zijn er niet meer. Op „Papendal" ver
scheen een nieuwe generatie en die bestaat uit meisjes, die alleen
maar komen om te turnen en verder niets.
Vij waren altijd vriendinnen", vertelt de Zoetermeerse, „na afloop
trokken we samen op, maar nu gaan ze direct naar huis. Ze- lopen
bijvoorbeeld ook op de training nog tikkertje te spelen.... nou ja,
daar heb ik toch echt geen zin meer in. Ik was gewoon te oud voor
te".
[eisjeskampioene
>ch is het nog maar een jaar of vier geleden, dat Marianne van Zet
ten als zestienjarige ze was in die tijd nationaal meisjeskampioe-
ne met Cora Stins de benjamin op „Papendal" was. In die tijd
Vochten Margo Klees en Ans Heerschop nog om de Nederlandse su
prematie. Twee jaar later zou Ans van Gerwen de troon bestijgen
en duelleerden Stins en Van Zetten om de tweede plaats. Bij elke
turninterland was dit trio van de partij.
tegenslag voor Marianne van Zetten begon bij de Nederlandse
kampioenschappen van 1970 in Amsterdam toen ze voor het eerst
door haar knie ging en de strijd voortijdig moest staken. Ze was
geruime tijd uitgeschakeld en besloot toen denkend aan München
onmiddellijk operatief te laten ingrijpen, zodat de blessure kon
j genezen en er daarna voldoende tijd over zou schieten om zich op
de Olympische Spelen voor te bereiden. Het betekende wel, dat ze
vorig jaar de nationale titelstrijd moest missen. In de landenont-
loeting met Polen vierde Marianne haar heroptreden, maar kort
lama schakelde een kuitblessure haar andermaal uit.
jaar op 23 april in de Haagse sporthal Overbosch een gran
dioos heroptreden te vieren. „Ze was er helemaal op geprepa
reerd", vertelt broer-privétrainer Hans, „en bij het inturnen ging
alles prima. Ze had nergens last van".
Een kreet van ontzetting begeleidde Marianne's ongelukkige paard-
sprong, die voor haar het definitieve einde betekende. Niet alleen
van de nationale kampioenschappen, maar ook van de wedstrijd
sport.
De knie kan die zware en onverwachte belasting niet langer dragen.
„Zoek maar een andere sport, die minder inspanning vraagt", zei.
de dokter. Marianne van Zetten heeft geen flauw idee welke sport
dat dan wel moet zijn.
Vee! tijd zal ze straks ook niet meer hebben, want de voormalige top
sportster gaat de verpleging in. „Ik ben altijd maar met mezelf be
zig geweest. Ik wil nu wel eens wat voor andere mensen doen. Ik
heb voor dat soort werk altijd belangstelling gehad. Hopelijk is er
nog ergens een plaatsje voor me. Ik ben bij Bronovo geweest. Zc
vonden het daar zo gek, dat ik met mijn twintig jaar nog nooit had
gewerkt. Nee, ik heb nog nooit wat gedaan. Wel wat les gegeven bij
Pro Patcia, maar echt gewerkt niet".
Turnen, daarom draaide bij Marianne van Zetten alles. Ze was in de
ogen van velen slaaf van de turnsport. Een woord dat nu ook over
haar eigen lippen komt. De gebronsde atlete lacht wanneer ze aan
haar „bevrijding" denkt. Een probleem resteert: wat te doen met
de vrije weekends? Misschien dat verloofde Ronald Walter, van be
roep.... gymnastiekleraar, een oplossing weet.
HAN DE GRUITER
VOORSCHOTEN De
Voorschotense kunstkring
houdt in het atelier Molen
laan 3 een weekeinde ten
toonstelling bestaande uit
werken van Hannie Bal. De
openingstijden zijn vrijdag 23
juni van 14 tot 17 uur en van
19 tot 21 uur; zaterdag en
zondag van 11 tot 17 uur. Bij
aankoop is beperkte rijkssub
sidie mogelijk.
DEN HAAG Hij is gezien als een rotte appel bij de
groenteboer, maar als hij niet is komen opdagen voelen
vele mensen zich erg gedupeerd, want hij is ook onmis
baar. Dat is de tweeledige functie van de tegenwoordige
scheidsrechter die immer op de brugleuning moet balan
ceren met aan de ene kant partij A en aan de andere par
tij B.
Al aan het eind van de jaren twintig, met alle diepgaande
respect voor Louis Davids overigens, werd de scheids
rechter bij een voetbalwedstrijd al betiteld als een brok
•kifteling. Een betiteling die het 'imago van de voetbal
scheidsrechter een enorme dreun gaf, en die bovendien de
goedgemeente in de overtuiging staafde: de scheidrech-
ter weet er niets van.
Ondanks de weerstand groeit het
arbitrale korps. Weliswaar
houdt deze was geen gelijke
tred met die van het actieve
voetballegioen, maar dat er
steeds weer mensen bijkomen
die voor hun hobby op zaterdag
of zondag de fluit willen hante
ren staat zo vast als een huis.
In het begin van de jaren dertig
was dat natuurlijk een belang
rijk minder aantal, maar dat
nam niet weg dat de heren
scheidsrechters zich toen toch
realiseerden dat eenheid meer
madit betekent. En in 1932 op
29 mei werd in Amsterdam de
COVS geboren. De Centrale Or
ganisatie van Voetbal Scheids
rechters. Een organisatie die
aan het begin werd genegeerd,
een negatieve stelling waarvan
ook de machtige KNVB zich be
diende. Een niet op zijn plaats
zijnde discriminatie. Pas in 1956
werd onder leiding van de
voortvarende voorzitter Karei
van der Meer een ..werkover-
eenkomst" getekend tussen
COVS en de KNVB waarmede
de scheidsrechtersorganisatie na
een bestaan van bijna een
kwart eeuw erkening kreeg. Nu
heeft de COVS een ledental van
10.000 en dat is bijna hetzelfde
aantal als dat van scheidsrech
ters van de KNVB en de afde
lingen.
Pleitbezorger
Ook Wim de Nocker, 28 jaar en
scheidsrechter in de afdeling
Den Haag van de KNVB is lid
van de COVS en in hem kan
deze bond geen betere pleitbe
zorger hebben, want in een ge
sprek over scheidsrechters en
de COVS is Wim de Nocker
zeer fanatiek. ,,Ik heb gevoet
bald in ODB en NLS, maar was
zeer middelmatig om niet van
slecht te spreken. Omdat ik wist
dat ik als actief voetballer toch
nooit hoge ogen zou kunnen
gooien, besloot ik me toe te gaan
leggen op fluiten en ik voelde
van mezelf dat ik dat beter zou
doen dan voetballen. Bij het
examen waren vertegenwoordi
gers van de COVS aanwezig,
duidelijk om zieltjes te winnen,
en omdat ze cr toch waren
werd ik maar lid. Daar heb ik
nooit spijt van gehad echt niet.
Want deze organisatie doet ge
woon iets voor zijn leden, ze
zijn in de wereld van het voet
ballen gewoon niet meer weg te
denken, heus niet omdat ze af
en toe feestavondies te regelen,
want dat doet elke vereniging
tenslotte. De causerieavonden
van toparbiters en de filmbeel
den zijn niet alleen uiterst leer
zaam maar ook vaak boeiender
dan menige tv film. Bovendien
heb je op zo'n avond wat meer
contact met je collega's en dan
is de klas waarin een scheids
rechter is geplaatst geheel van
ondergeschikt belang",
firn de Nocker is als scheids
rechter een laatbloeier hij fluit
pas een jaar net dat hij nog in
de derde en vierde klas van de
afdeling Den Haag fluit, werkt
in het geheel niet frustrerend.
..Integendeel. Ik ben ervan
overtuigd dat de top nog zo ver
is dat ik het standpunt huldig;
Wim je fluit voor je plezier. Na
tuurlijk zou ik het geweldig vin
den eens in zo'n bomvolle kuip
te mogen blazen, gewoon het
einde, maar ik weet ook wel dat
je gewoon op een wei moet be
ginnen".
Ter gelegenheid van het achtste
lustrurp van de COVS zegt
KNVB-voorzitter in het orgaan
van deze organisatie .,De
Scheidsrechter"; „Het is alle
maal gegroeid en heden kan
men rustig stellen dat de KNVB
het werk van de COVS bijzon
der op prijs telt. Het Nederland
se schcidsrechtcrcorps is niet
alleen goed omdat er veel talent
is, het Is vooral zo goed door
het werken en streven van de
scheidsrechterorganisatie".
Dat kan Wim de Nocker helemaal
onderstrepen. ,,Er is inderdaad
zat talent, dat moet in een land
waar zoveel wordt gevoetbald
wel. Maar de mensen denken zo
vaak dat een scheidsrechter een
apart figuur is, maar dat is hij
helemaal niet. Er zijn dan ook
kandidaten die zich door zo'n
publieke opinie laten beïnvloe
den en dan geven na twee of
drie lessen van de cursus, die
notabene.nog gratis ook, de pijp
aan Maarten. Waarom eigen
lijk? Ik zou graag een hele boel
voetballers die van zichzelf we
ten dat ze nooit de top zullen
bereiken willen voorstellen, pro
beer het. Je kan beter een goed
scheidsrechter zijn dan een
slechte voetballer. Als iedereen-
dat bedenkt, dan komen we
misschien eens uit de impasse
van een tekort aan scheidsrech
ters. want hoewel er scheids
rechters bijkomen, er blijft toch
een gebrek, vooral nu ook het
damesvoetbal zijn intrede heeft
gedaan". Een frase die afde
lingsvoorzitter Nico de Doelder
uit het hart is gegrepen: „De
verenigingen zorgen overal
voor, spelers, bal, kantineperso-
neel noem maar op, behalve
een scheidsrechter. Ik hoop dat
ze nok eens aandacht aan dit
probleem willen gaan schen
ken".
Brekespel
Vier speelsters
van Hellas in
liandbalselectie
(Van onze sportredactie)
DEN HAAG In de selectie
van het Nederlandse dames (ze
ven) handbaltcam, dat van 27
juni tot 2 juli in Joegoslavië zal
deelnemen aan een zeslanden-
toemooi komen vier speelsters
van het Haagse Hellas uit.
Naast Maja van Kapel en doel-
vrouwe Sandra Reinders zijn de
debutantes Nelleke Rubach en
Ellen de Kok aangewezen. De
zestien speelsters voor het sterk
bezette toernooi in Vrnjacka
Banja, waaraan naast Neder
land, Bulgarije, Roemenie, Oost-
Duitsland, Joegoslavië en Tsje-
choslowakije meedoen, zijn:
Doel: Dinie van Maanen (Swift
Roermond), Marga van Wou
denberg (Zeeburg) en Sandra
Reinders (Hellas), veld: Thea
Hendrix, Margot Puts en Marle
Louise Puts (Swift Roermond),
Nel Martens (Sittardin) Carry
Piller, Yvonne Smit. Kitty de
Wart en Mynna Kalshoven (Ni-
loc)., Gret Balstra (Zeeburg),
Majo van Kapel, Nelleke Ru
bach en Ellen de Kok (Hellas)
en Corrie Rutten (DVO).
B. en W. Alkemadc
willen niet aan
meer caravans
ALKEMADE In een zeer uit
voerige nota richten B. en W.
zich tot de Raad met hun stand
punt over het verlenen van ver
gunningen, of misschien beter
gezegd tot het weigeren van
vergunningen voor het meer uit
gebreid kamperen en plaatsen
van caravans op de agrarische
bedrijven.
Zij halen daarbij aan het Provin
ciaal beleid, het standpunt van
de Kampeerraad, en tenslotte
het gemcenteHJk beleid. Dit
naar aanleiding van het steeds
groeiende aantal verzoeken om
vergunning te verlenen voor het
plaatsen van caravans, en het
aantal beroepschriften welke te
gen afwijz'ngen zijn ingediend.
Ten aanzien van deze laatsten
stellen B. en W. voor deze be
roepschriften ongegrond te ver
klaren.
De scheidsrechter wordt niet zel
den gezien als een brekespel in
plaats van iemand die de vreug
de of het spel in goede banen
moet leiden. „Dat is zo", uldus
Wim de Nocker. „Vaak is het
zo dat je van de spelers en
de toeschouwers die van' af
het beginsignaal zich al beter
dan de scheidsrechter voelen
naar de polikliniek kan lopen,
inclusief je familie, kennissen en
leveranciers. En dan sta ik
daar voor mijn lol en in een klof
fie van honderd gulden waarvoor
ik geen cent vergoeding krijg.
Mag een scheidsrechter eens
een off day hebben? Die man
heeft misschien slecnt geslapen
omdat zijn dochtertje ineens ecg
ziek is geworden of misschien
omdat hij ruzie heeft gehad met
zijn vrouw. Kijk en dat weten
de mensen dan niet. Misschien
hebben zij ook wel een ziek
kind of ruzie gehad, misschien
zelfs wel dronken naar bed ge
gaan. Maar een sdieidsrechter
wordt bekeken als een paranor
maal iets waaraan iets mense
lijks onmogelijk is. Je kan zelfs
voor je gein nog een bierflesje
op je kop krijgen. Dat is dan
weer niet aan het adres van de
spelers maar van de toeschou
wers. De scheidsrechter is een
gewoon mens van vlees en
bloed die net zoals iedereen die
gaat kijken voor zijn lol, niet
langs de kant zit. maar in het
veld staat. Kijk en dat geeft
toch een enorme bekoring. Ik
fluit hijvoorbeeld in een klasse
die bijzonder moeilijk is, juist
door het gebrek aan een tech
niek van de spelers. Maar die
mensen hebben ook leiding no
dig van iemand die neutraal
moet zijn. Maar hoe vaak ge
beurt het niet, juist door dat
scheidsrechters tekort, dat ie-
NIEUWKOOP De KPJ
Noorden-Nieuwkoop organi
seert zondag aanstaande een
puzzelrit voor fietsers. Do
start is 's middags om 1 uur
bij café „De Leeuw" in
Noorden, 's Avonds is er een
discotheek. Tevens worden
dan de prijzen uitgereikt.
NIEUWVEEN - Een kleine
vierhonderd leerlingen van
de gezamenlijke basisscholen
hebben meegedaan aan de
sportdag Is uitgeschreven
werd in opdracht van de in
specteur van lichamelijke
opvoeding. Eerste prijzen
waren er voor Mirjam, v, d.
Aar, Amat Salch, Frank
Lenting en Paula Burg-
meyer. Gouden medailles
werden overhandigd aan Ron
van Eyk, Ingrid Brouwer,
René Sassen. Margreet Ple-
tersen, Ton v. d. Meer, Mar
jan van der Velden, F.dwln
Schreuder en Anita Pieter»
sen.
•NIEUWVEEN - Aan het
Alkwln College te Uithoorn
behaalde A. v. d. Hoorn het
diDloma HBS B. Paula Speet
9laagde voor het eindexamen
aan de opleidingsschool voor
Rijkspolitie te Hom.
mand van de club fluit of een
scheidsrechter wiens band toe
vallig is leeggelopen. Ik heb het
meegemaakt bij een vereniging
dat ik me in de bestuurskamer
kwam melden met: Ik kom
voor het vijfde. Of ze water za
gen branden. Kijk en op zo'n
moment voel je dat je gewaar
deerd wordt. Dan ben je iemnnd
en of dat nou Feyenoord is of
vijfde klas afdeling, het maakt
niets uit. En dat is dan de beko
ring van het fluiten. Ik wil dan
ook voetballers die aarzelen om
de fluit ter hand te nemen zeg
gen; Kom neem die stap, jé
krijgt m zo'n geval als ik nu nel
geschetst heb: waardering dis
als je als voetballer nooit krijgt»
En dat doet je wel wat".
BART HOOGDUIN,
