Vijfhonderd
Nederlandse boeren
op Mallorca
Henk Heuvelink
handelaar in
pasklare dromen
{Wip
Uf
-'j
Z&AJS
r-
dus. Zojuist
gearriveerd na een ra
zende rit van vijf kwar-
zijn supersnelle
schicht. Henk Heuvelink
uit Zutphen, 42 jaar, ge
boren volksmenner, gul
spreker, plannenma-
kilometervreter,
sentimentele minnaar
de Spaanse zon, er
kend kroegenkenner en
handelaar in pasklare
dromen. Zet hem in een
zaal met 1500 mensen of
nog liever in een stadion
met 15000 voetbalfans en
gegarandeerd, dat hij
binnen een kwartier de
meute aan zijn smeuïge
wil onderworpen heeft.
Geef hem een autobus
vol potverterende vader
landers, een vliegtuig
met doodsbenauwde va-
hij
maakt het. Hij pakt de
microfoon en praat over
het goede leven, de fon
kelende wijn, de geurige
I
Hij mobiliseert ook met
spelend gemak op het
propvolle vliegveld
Mallorca zijn Nederland
pappenheimers en
ze alle meestam-
pers zingen
juist gearriveerde Atje
djn Keulen-Deelstra. En als
je wereldkampioene to-
aal verrast de tranen
uit haar ogen wist, heeft
hij de Spaanse pers al
opgetrommeld voor een
exclusief interview,
waarbij hij persoonlijk
met een voorraadje van
zestig Spaanse woorden
als tolk fungeert.
Dat is Henk Heuvelink,
die verrekt serieus is,
als hij zegt: „Elk jaar
komen er zeven miljoen
vakantiegangers op Mal
lorca aan, elke dertig
seconden landt er een
vliegtuig en wordt een
kersverse lading bleek-
gezichten in de aan
komsthal gedropt. Je
zou dus mogen veronder
stellen dat het 'n ramp
spoedig eiland is, waar
je bedolven raakt onder
een berg zwetende on
gein. Dat overkomt je
ook inderdaad, als je
aan de kust blijft, waar
de honderdduizenden
dakpansgewijs op elkaar
gestapeld worden. Daar
waart de reus van Klein
Duimpje rond, die ver
lekkerd roept: „ik ruik
mensenvlees."
Don Camillo
paar kilometer het ei
land in, wijk van de ge
baande paden af en je
hebt het rijk alleen. Ik
kan iedereen zelfs in het
hoogseizoen op Mallorca
een goddelijke vakantie
garanderen. Ik rijd met
mijn mensen naar het
kleinste dorp van het ei
land en laat ze kennis
maken met de pastoor.
Hij is een geweldige Don
Camillofiguur, die ra
zendsnel een briefje in
het Nederlands heeft la
ten tikken, waarin hij
verwijst naar de bus
achter in zijn kerk.
Daarna breng ik ze naar
een stokoude boerderij,
waar ze anderhalf uur
tussen de schapen mo
gen banjeren en wijn
drinken met de oude
boer. Dat vinden ze
enorm. En op de terug
weg pak ik het kletsijzer
en vraag: hoeveel pro
cent van jullie is katho
liek? Dan steekt de helft
spontaan zijn vinger op.
Daarna vraag ik: hoe
veel procent is protes
tant? Nou, dat blijkt al
tijd de andere helft te
zijn. Ik zeg dan: jullie
schamen je zeker om te
bekennen, dat je er geen
fluit aan doet. Maar oké,
die leugen wordt jullie
grootmoedig vergeven.
En weten jullie waar
om? Omdat je vanzelf
weer gaat geloven, als
je even naar buiten kijkt
en het landschap in je
opneemt. Mensen, geef
het nou maar toe. Dit is
een stuk Matheuspas-
sion, een brok uit de bij
bel. Het dorre land, de
magere schapen, de
zwoegende boer en daar
boven de strakblauwe
hemel. Hier wordt ge
ploeterd in de gortdroge
aarde en gebeden voor
het dagelijks brood.
Maar hier wordt ook ge
leefd en gulzig bemind."
Bergrede
Elke reis opnieuw steekt
Heuvelink die spontane
self-made bergrede af
voor kersverse groepen,
die hij per straalvlieg
tuig uit Nederland heeft
laten overkomen. In de
afgelopen maanden be
vonden zich onder meer
gretig gehoor ook 500
vaderlandse boeren, die
hun vaarzen, pinken en
blaarkoppen voor een
week vaarwel hadden
gezegd om op Mallorca
een agrarische happe
ning te vieren. Ruim 98
procent van hen had een
gloednieuw paspoort en
was nog nooit eerder op
vakantie geweest. Een
belangrijk deel ging ge
bukt onder loodzware
tassen, die tot aan de
rand gevuld waren met
metworsten en brande
wijn „want je kunt die
Spanjaarden nooit ver
trouwen."
„Het zijn verrukkelijke
reizen geworden," zegt
Heuvelink, „ik heb nog
nooit in mijn leven zulke
dankbare mensen ge
zien. Stel je voor: er
was een stramme Bra
bantse boer bij vt
jaar, die voor het eers
zijn eigen erf had veria
ten. Die man heeft dron
ken van geluk ove
eiland gezworven en na
afloop riep ie alsmaar:
Het eerste, wat ik doe,
als ik thuiskom is mijn
zeven zonen opdracht
geven naar Mallorca te
gaan. Dit is het mooiste
geschenk, dat ik in mijn
leven gekregen heb.
Hier moeten mijn jon
gens ook van kunnen ge
nieten. En als ze niet
willen, dan jaag ik ze ei
genhandig de boerderij
uit. Mijn God, wat heb
ik op mijn ouwe dag nog
een hoop geleerd."
Gekkenwerk
Wereldkampioene Atje Keulen-Deelstra behoorde ook tot één van de groepen, die door Heuvelink vliegensvlug naar Mallor
ca werden gebracht. Ter ere van haar organiseerde Heuvelink op het vliegveld een, wat hij noemt, „Hollands buitengebeuren".
Nederlandse boeren deden zich dit voorjaar meer dan te goed aan de kippen en speenvarkens, die hun in het pretparadijs
Son Amar op Mallorca werden voorgezet: „Ook dat is een stukje geluk", meent Heuvelink.
Henk Heuvellink: „in dit vak moet je een evangelisatie-mentaliteit hebben"
den hadden met hun
Spaanse collega's, die op
primitieve wijze hun
land bewerkten. Ze za
gen, hoe er met de hand
geploegd werd en dat
vonden ze gekkenwerk.
Toen heb ik in de bus de
microfoon maar weer
eens gepakt en gezegd:
Als jullie uitgelachen
zijn, brave boeren van
Nederland, is het mis
schien toch goed, als jul
lie eens bedenken, dat
diezelfde arme boeren
geen last hebben van
reuma 'en jicht en van
zijn lang zal ze leven
geen hartinfarct krijgen.
Zou het misschien waar
zijn, dat jullie te veel
willen en straks door
diezelfde Spaanse keu
terboertjes smakelijk
worden uitgelachen? ik
heb zo het idee, dat zij
heel wat meer van het
leven begrijpen dan jul
lie. En toevallig eet Ne
derland wel binnen tien
jaar de Spaanse hoorn
tjes, die ziij op hun droge
akkertjes gaan verbou
wen. Want toevallig zien
zij kans om drie maal
per jaar te oogsten. La
ten dan hun tomaten er
niet zo jofel uitzien,
smaken doen ze even
goed wel."
Ziedaar de opmerkelijke
Stijl, waarin Henk Heu
velink zijn „incentive"-
reizen organiseert. Hij is
ook de enige dromenver
koper, die kans ziet om
vakantiegangers tijdens
een vlucht vijf maal te
laten applaudisseren. De
laatste keer gebeurt het
altijd, wanneer het toe
stel veilig is geland.
„Dat vinden ze een
Godswonder en daar
gaan de eel'fciige handen
spontaan voor op el
kaar."
Dromenverkoper
Hij doet het reiswerk on
dertussen alweer zo'n
zeven jaar en heeft in
die periode honderden
groepen ingewijd in de
romantische geheimen
van Mallorca. Desge
wenst wees hij hongeri
ge nachtbrakers ook nog
de rechte weg naar de
kroeg, waar Nederlan
ders in hun eigen taal
worden aangesproken.
Het etablissement be-
uit de Randstad, die de
buik vol had van de wel
vaart en met zijn poet
van 1 miljoen naar Mal
lorca is uitgeweken. Hij
loopt nu op tuigschoenen
en in een versleten spij
kerbroek, rijdt in een le
lijke eend en leeft tegen
de klippen op.
Heuvelink denkt er sterk
over om dat voorbeeld
nog eens na te volgen,
maar voorlopig heeft hij
helaas andere dingen
aan de blozende kop. Hij
is namelijk van mening,
dat het verkopen van
vakantiereizen in Neder
land op uiterst gebrekki
ge wijze gebeurt en om
te bewijzen, dat het an
ders kan heeft hij zich
opgeworpen als promo
tor van groepsreizen.
„In dit vak", zegt hij,
„moet je een evangelisa-
tiomentaliiteit hebben.
Als je niet oprecht van
mensen houdt, kun je er
beter gelijk uitstappen.
Dan kun je wel een bol-
iebof zijn in marketing
en uitgekiende budgette-
ringszaken, maar daar
koopt de klant op den
duur niks voor."
„Wat bi'j de meeste tour
operators gebeurt is het
kouwe kassawerk, dat ze
geleerd hebben op de
marketingcursus in
Utrecht. Ik pik ze er zo
uit, de managers met
hun donkere brillen,
krap gesneden kos
tuumpjes en lange si
gaartjes. Allemaal de
mond vol van verkoop
technieken, maar men
sen een beetje geluk ge
ven, ho maar. De hu-
man relations staan in
de reiswereld laag geno
teerd en als je de reis
gidsen op een hoop
gooit, heb je de verzu-
melde werken van de
verzamelde onmacht. In-
dianenkreten, loze belof
ten, dromen, die maar
geen werkelijkheid wil
len worden, dat is het
pakket van de doorsnee
reizenverkoper. Donder
je klanten maar neer op
het eerste strandje, dut
je tegenkomt en kijk er
verder niet naar om. En
mochten er klachten ko
men, dan verwijs je ze
doodleuk naar de ANVR,
die zelf ook een onmach
tige club is met een
keurslagersmentaliteit.
De rest is een zaak voor
de reclamemensen, de
millimetergrossiers, die
al die vakantiedromen
persoonlijk verzinnen."
Pakkie an
„Ik heb bezwaar tegen
een dergelijke mentali
teit van publieksverach-
ting. Ik heb een hekel
aan de klassebewuste
manager, die een juf
frouw voor de postzegels
moet hebben, als hij
meer dan 30 mille ver
dient. In die slee van
een wagen rijdt hij dan
al, want een auto kun je
op de pof kopen."
„Vraag je diezelfde man
nou, wat ie doet voor het
heil van zijn klanten,
dan blijft hij het ant
woord schuldig. Hij ver
koopt alleen vliegtuig-
stoelen en hotelbedden.
De rest is zijn pukkie an
niet. Is dat volksverlak-
kerij of niet? Ais je zo
nodig een droom wilt
verkopen, heb je immers
de plicht om hem ook
waar te maken."
„Voor mezelf zal Ik blij
zijn, als ik vóór mijn
dood nog vijf minuten de
kans krijg om een gewe-
tensonderzoekje te ple
gen. Als ik per ongeluk
met mijn auto tegen een
viaduct rijd, zul ik het
op prijs stellen, als de
Heer me de kans geeft
om nog even na 1e den
ken. Ik zal me dan af
vragen, of ik iemand in
mijn leven belazerd heb.
En als blijkt, dut het
niet zo is, zal ik tevre
den de oogjes sluiten."
„Misschien ga ik daurna
In de hemel ook weer
groepsreizen organise
ren. Volgens mij is daar
wel behoefte aan, want
het eeuwige leven lijkt
me een hele zit."
LEO THURING.
