Acts® tegen woningnood-profiteurs droef fiasco
„STRAKS
MEER
BEJAARDEN
TEHUIZEN
DAN
SCHOLEN...
h
J
Het leven met al zijn
alleen rust.
ipslomp ligt al voor een zeer groot deel achter hem. De toekomst is
DEN HAAG. Het zelf a' ver
grijsde Europa maakt zich zor
gen over de vergrijzing van zijn
bevolking. Het sterftecijfer
daalt, de gemiddelde levensduur
wordt langer. Er worden minder
kinderen geboren en dat. is vol
gens het blad van de Europese
Gemeenschappen de voornaam
ste oorzaak van het algemeen
verouderingsproces in Europa.
Verwacht wordt, dat deze ver
grijzing nog sterker zal worden.
„De dag is niet ver meer, dat
we in onze westerse wereld
meer bejaardentehuizen zullen
hebben, dan scholen"...
Daar ligt dan het oude wereld
deel Europa. En of er geen pro
blemen genoeg zijn maakt de
economie zich nu zorgen over de
ouder wordende Europeaan.
Medisch zijn er nauwelijks
moeilijkheden meer. De 65plus-
ser van vandaag is een kernge
zond mens in vergelijking met
zijn leeftijdgenoot van bijvoor
beeld een eeuw geleden. Pillen,
poeders, drankjes, andere medi
cijnen zijn er genoeg om de
65plussers letterlijk en figuurlijk
zo lang mogelijk op'de been te
houden. Goed, ze genezen de
kwaal van de ouderdom welis
waar niet, maar helpen toch
mee aan het zo lang mogelijk
uitstellen van de totale „af
braak": het einde.
Sociaal staat de <55plusser er ook
al veel beter voor dan zijn leef
tijdgenoot van enkele tientallen
jaren terug. Hij is in praktisch
alle Europese landen na zijn
65ste jaar verzekerd van min
stens een minimum inkomen.
Hij krijgt zijn redukties op dit
en op dat, hij pikt, aldus de Eu
ropese Gemeenschappen dus een
zij het zeer besche;den
graantje mee van de algemene
welvaart. Wat men dar. ook on
der welvaart verstaat.
Want in werkelijkheid betekent
deze welvaart voor de 65plussers
niet zoveel, wanneer men ervan
uitgaat, dat bijvoorbeeld het
zakgeld van vele kinderen ver
vijfvoudigd, in sommige Europe
se landen zelfs vertienvoudigd
is. En wat betekent dc koop
kracht van de bejaarde, als men
nagaat, dat de tiener eindeloos
meer kan besteden, dan de
65plusser.
Het is, zo stelt het blad, van de
Europese Gemeenschappen, zon
der meer een duidelijk feit, dat
de bejaarden binnen de Europe
se Gemeenschappen de laatste
25 jaar een probleem-groep ge
worden zijn.
Natuurlijk zijn hiervoor oorza
ken aan te wijzen. Er heeft zich
nu eenmaal een grondige wijzi
ging voorgedaan in de Europese
bevolkingsstruktuur. Het aantal
bejaarden is toegenomen, zowel
in absolute als relatieve zin. En
dit had weer een demografische
onevenwichtigheid tot gevolg.Het
grootste probleem is echter, dat
de oudere leeftijdsklassen in om
vang sneller groeien dan die van
de jongeren.
Ervan uitgaande, dat de 65plus-
ser niet meer aan het arbeids
proces deelneemt zoals men
dat economisch zo nuchtei weet
uit te drukken dan wordt hij
een last, die steeds zwaarder
gaat drukken op de schouders
van de wel aktieve bevolking.
Dat wil zeggen de bevolking, die
Aantal bejaarden. Absolute en relatieve cijfers
1900
Absoluut
1969-1970
Absoluut
2.750.400
4,9
7.846.900
12,9
Italië
2.002.000
6,2
5.100.000
9.9
414.100
6,2
1.289.000
13,3
Frankrijk
3.129.000
8,2
6.254.020
12,7
Nederland
306.600
6,-
1.311.000
10,13
Verenigd Koninkrijk
1.734.300
4.8
7.133.000
12,7
Ierland
326.900
11.2
Denemarken
162.500
6,7
566.000
11.7
Noorwegen
175.600
7,9
451.300
12.1
Luxemburg
41.100
12,2
via het arbeidsproces zorgt voor
het bijna onmenselijke begrip
„nationaal inkomen".
De economisch produkt:eve be
volking moet nu eenmaal zorgen
voor de pensioenlast en andere
voorzieningen voor de bejaar
den. Aldus tenminste de econo
mische formulering. Vergeten
wordt daarbij (ook in het blad
van de Europese gemeenschap
pen) te vermelden, dat de eco
nomisch aktieve bevolking ook
profiteert van zijn eigen inbreng
in de pensioenvoorzieningen en
andere ..oudedagvoorzieningen"
Hij becaalt daarvoor ook met ei
gen bijdragen zijn gehele werk
zame leven.
Het is natuurlijk wel waar. dat
de lasten voor de nog aktieve
bevolking steeds groter gaan
worden, naarmate het proces
van vergrijzing doorgaat. En
ZATERDAG 15 APRIL 1!
dat is het juist, wat de Europi
economen ongerust maakt.
Andere problemen kan het
sumptiepatroon oproepen. De
jaarde heeft meestal ee
ger consumptiepakket
dan de in zijn verhouding jon
re mensen. Op den duur zou
gevolgen kunnen hebben voor
consumptiemarkt en
verlengde voor de werkgeleg
heid. Waarbij vervolgens
de welvaart aan de orde
komen. Op deze wijze voo
gaande zou het oude wereldd
Europa wel eens eerder
noodgedwongen aan zijn 1
naamde alternatieve maatsc
pij toe zijn, dan yelen me
verwachten of hopen.
Los van deze economische
uitzichten zijn op dit ogen!
lang niet alle bejaarden
pa erg gelukkig met hun pem
nering. Voor velen brengt
leeftijd van 65 jaar namelijk
forse daling van het inkom
met zich mee, met alle gevol
dikwijls vandien. Anderen la
gen psychologische moeilijk
den, omdat zij ineens lot
doen" gedwongen worden,
alles heeft verschillende lan<
van de Europese Gemeensc'
pen aan het denken gezet.
Ook de huisvesting speelt
belangrijke rol in het leven
de 65plusser. Voor de hele Et
geldt namelijk, aldus het
van de Europese Gemeenschl
pen, dat het merendeel
bejaarden eigenlijk in woning
huist, die niet of slecht i
leeftijd aangepast zijn.
De conclusie is, dat de oplossi
van het bejaardenprobleem
van de problemen van ae
jaarden in de EEG nog in ht
kinderschoenen staat. Ook
doet men op nationaal nivé
wat men kan. Een internationt
aanpak wordt echter noodzal
lijk.
T. v. d. Houl
In Europa steeds meer oudere mensen
BUSSUM De heer H. J. Bos legt het hoofd in de
schoot. Hij stopt ermee. De aktie die hij had willen
ontketenen tegen profiteurs van de woningnood is
mislukt gebleken voordat hij goed en wel van de
grond was gekomen een doodgeboren kind. Ver
drietig zit hij aan de ronde tafel in de woonkamer
van zijn riante, aan de fiets- en bromfietshandel
overgehouden Bussumse villa: een man die 58 jaar
is moeten worden om te ontdekken dat de wereld
slecht is. Het heeft hem tot nu toe al 1400 gulden
gekost.
Uitgangspunt van het gesprek in mineur is de adver
tentie waarmee de heer H. J. Bos een kettingreactie
van protest had willen oproepen tegen wat hij ziet
als Het Grote Kwaad. „Woningnood-profiteurs",
staat er in vette letters boven. Hij is opmerkelijk ge
noeg van inhoud om hem de moeite van het citeren
waard te maken.
Hij luidt: „Door alle media als bij voorbeeld krant
en tv van alle richtingen wordt terecht veel aan
dacht besteed aan de woningnood en ook aan de pro
fiteurs van deze nood. Minder aandacht werd tot nu
toe geschonken aan degenen die na woonruimte toe
gewezen te hebben gekregen en derhalve verlost te
zijn van deze nood, in nog erger mate hiervan profi
teren door een klein deel onder te verhuren voor
prijzen .die in geen enkel opzicht vergeleken kunnen
worden met de ter beschikking gestelde ruimte. Om
hiervoor aandacht te krijgen, bied ik onderhuurders
die woon- of bedrijfsruimte in huur hebben die door
mij voor normale huren zijn verhuurd, totale kwijt
schelding van de huursom zolang ik leef, indien een
hunner kan aantonen ooit anders dan normale huur
te hebben betaald. Het is namelijk onprettig te we
ten dat bovenstaande praktijken met een mij toebe
horende woning worden verricht en men mij daarvan
ten onrechte beschuldigt".
„Verder zijn nog veel ernstiger gevallen bekend:
sleutelgeld vragen of zwarte huur. Als dan zo'n ge
zinnetje het niet volhoudt, komt de woning opnieuw
vrij voor het volgende sleutelgeld en zwarte huur,
'enz. enz. Gaarne zou ik eigenaren die dit meema
ken, willen vragen zich met mij in verbinding te
stellen opdat wij samen deze allergrootste vijand
kunnen bestrijden. H. J. Bos, Postbus 246, Bussum".
Tot zover de advertentie. Enigszins kreupele, maar
gespierde taal. Een schot voor de boeg van vuige
uitbuiterij. Met een losse flodder echter, zo blijkt.
De heer Bos heeft zegge en schrijve één zinnige
reactie gekregen. In een mismoedige poging om de
oorzaak van de 1400 gulden dure mislukking te ana
lyseren komt hij tot de slotsom: „De mensen zijn
bang voor hun huisbaas. Ze durven zijn praktijken
niet aan de kaak te stellen uit vrees dat ze op straat
worden gezet. Om dezelfde reden gaan ze ook niet
naar de huuradviescommissie".
„Ik heb telefoon gehad van een onderhuurder die
zei: Meneer Bos, ik wil wel schriftelijk contact met
u, maar doe het alsjeblief onder nummer, want als
mijn huisbaas de correspondentie ziet, vlieg ik eruit.
En ze hebben gelijk dat ze bang zijn. Ze weten dat
de rechter de eigenaar of de hoofdhuurder van een
woning beschermt. Ze weten dat de onderhuurde,
rechteloos is vogelvrij. Daarom blijven ze zitten
waar ze zitten en verroeren ze zich niet. Daarom
kan de wantoestand blijven voortbestaan dat je ie
mand tegen een witte huur uit de nood helpt die dan
vervolgens van je goedheid profiteert door zelf zwart
onder te gaan verhuren".
Persoonlijk
De verontwaardiging van de heer Bos heeft een par-
soonlijk kantje. Hij geeft dat zelf eerlijk toe. Het be
gon dit voorjaar allemaal in het postkantoor. Daar
liep hij een dame tegen het lijf die vroeg: „Kent u
mij niet?" Er ontwikkelde zich de volgende conver-
Bos: „Zeker. We komen elkaar al twee en een half
jaar tegen".
Dame: „Vraagt u zich niet af waarom we nooit met
elkaar gesproken hebben?"
Bos: „Eigenlijk wel".
Dame: ,,U weet toch dat ik twee kamertjes in on
derhuur heb gehad bij de man in de woning boven
uw zaak?"
WONINGNOOD-PROFITEURS
Door alle media als b.v. krant en T.V. van alle
richtingen wordt terecht veel aandacht besteed
aan de woningnood en ook aan de profiteurs
van deze nood.
Minder aandacht werd tot nog toe geschonken
aan degenen die na woonruimte toegewezen te
hebben gekregen en derhalve verlost te zijn van
de woningnood, in nog erger mate hiervan profi
teren door een klein deel onder te verhuren voor
prijzen die in geen enkel opzicht vergeleken
kunnen worden met de ter beschikking gestelde
Om hiervoor aandacht te krijgen bied Ik onder
huurders die woon- of bedrijfsruimte in huur
hebben die door mij voor normale huren zijn
uerhuurd. totale kwijtschelding van de huursom
zo lang ik leef, Indien één hunner kan aantonen
ooit anders dan normale huur te hebben be
taald.
''let is namelijk onprettig te weten dat boven-
nde praktijken met een mij toeflfehorende
ing worden verricht en men mij daarvn te
"jldigt.
Bos: „Zeker. Ik heb hem toestemming gegeven om
die kamertjes onder te verhuren".
Dame: „Omdat ik onderwijzeres ben, heb ik nu een
flat kunnen krijgen. Ik hoef nu niet meer bang te
zijn dat u me de deur uitzet. Daarom durf ik met u
te praten. U bent een afzetter. Een woekeraar".
Bos: „Hoezo?"
Dame: „U hebt me voor die twee rotkamertjes 150
gulden per maand durven vragen. En toen ik ging
verhuizen, hebt u me niet eens het gas terugbetaald
dat ik op eigen kosten had laten aanleggen, terwijl u
nu dank zij dat gas een nog hogere huur voor die
kamertjes kunt vragen. Daarom..'"
„Kijk", zegt de heer Bos in de woonkamer van zijn
villa, „daar ben ik toen verschrikkelijk giftig over
geworden. Want hoe ligt de waarheid? Vijf jaar ge
leden heb ik die woning boven mijn zaak te huur
aangeboden. Er kwam een stroom t
niet te geloven wat die mensen er allemaal voor
wilden betalen. Er was zelfs een man bij die me
praktisch de diensten van zijn vrouw aanbood. Maar
ik wilde helemaal niet van de situatie profiteren. Ik
wilde gewoon de witte huur die de woning waard
was en geen cent meer. Ik redeneerde: als ze alle
maal zoveel te missen hebben voor een huis, kunnen
ze ook wel ergens anders tececht".
„Uiteindelijk heb ik de woning gegeven aan een vrij
gezel die er moeilijk voorzat. Hij woonde op een ka
mer waar hij van zijn hospita na 10 uur 's avonds
zelfs de kraan niet mocht laten lopen. Een zielig ge
val. Ik vroeg een maandhuur van 175 gulden. Daar
had hij een hal voor, een woonkamer, een keuken,
een balkon en boven twee slaapkamertjes. Een vol
komen normale prijs, dunkt me zo. Maar wat deed
die vent die ik op die manier uit de nood had ge
haald? Hij verhuurde de twee slaapkamertjes onder
voor 150 gulden zodat hij zelf maar voor 25 gulden
in de maand verwoonde. En die schooljuffrouw
maakte hij wijs dat hij mij zo'n hoog bedrag had
moeten vragen, terwijl ik in werkelijkheid van de
prins geen kwaad wist. Ik had meneer uit de puree
geholpen en zelf hielp hij iemand er in".
Acties
Nadat de ogen van de heer Bos aldus geopend wa
ren, besloot hij het kwaad nationaal aan de kaak te
gaan stellen. „Ik wilde de woningnood-prostitutie de
nodige ruchtbaarheid geven om de publieke opinie
wakker te schudden", zegt hij. „Mijn bedoeling was
om mensen in het daglicht te trekken die normaal
buiten het daglicht blijven. Ik hoopte de immoraliteit
van sommige huisbazen en hoofdhuurders te ontmas
keren. Als ik reaches zou hebben gehad, was ik ze
ker doorgegaan met adverteren. Aan sympathieke
telefoontjes had ik niets. Ik moest harde feiten heb
ben. En die feiten heeft niemand me durven geven.
Ik zie niet in hoe ik verder kan gaan. Tenzij er
reacties komen op uw artikel".
Een doe-het-zelf Ombudsman, de heer Bos uit Bus
sum. Zelf verhuurt hij twee bedrijfsruimten en vier
woonhuizen tegen absoluut witte prijzen vandaar
zijn uitdaging in de advertentie om levenslang de
H. J. BOS
....vechten tegen windmolens....
huursom te vergoeden aan iedereen die het tegt
deel kan bewijzen.
Zijn geweten is blank. Toevallig is hij uit zijn dot
mei van geslaagd, geacht zakenman geschud
heeft hij ontdekt dat er ook zwarte zielen zijn.
bond de strijd aan en bleek tegen windmolens
vechten of bierkaaien. Hij liep met zijn hoofd te^
de muur en zit met de k ter. Sneu. Wie hem voor
wil helpen kan alsnog schrijven naar postbus 246
Bussum.
Hij vecdient het eigenlijk wel
PIET SNOER®
fiets!
al 72
