spele
varend
tussen
griekse
eilanden
entert
toerist
verloren
vrijheid
snelle
zeewegen
naar
finland
cottage in gelijk oversteken
engeland
met de west
pony trekking in wales
GYTHION Wachtend
voor het hokje van de
kaartjesverkoper aan deze
zijde van de Felbertauern-
tunnel kwamen de raadge
vingen van alle kanten:
„Met de boot naar de Pelo
ponnesus? Wie denk je wel.
dat je bent! 't Is waarach
tig geen tochtje naar de
Brasemer. Denk maar
aan je weet wel, die reed
z'n boot mooi te barsten.
Die liet z'n boot van de trai
ler zakken. Je moet... je
moet..."
Nog geen krès, dachten we. met
inzage in de steil kronkelende
toegangsweg naar de tunnel.
Met duizend kilometer achter le
rug. Een Flying Junior volge-
stampt met bagage op een trai-
lertje achter de Toyota 1000, óók
de grootste auto niet.
Toegegeven. Papa is een kluns,
hij kan nog maar net z'n boot
overeind houden, van écht zeilen
weet hij niks. En dat moet dus
met vrouw en kinderen - ja.
vrouw en kinderen éérst - vier
en zeven jaar, zo nodig zeilen op
de Egeïsche. Om kapen te ron
den. Om eilanden in de schim
tussen lucht en water te zien
verdwijnen, omgeven door dui
zenden vierkante meters vrij
heid.
Maar denk je wel om dit en heb
je wel eens gehoord van dèt...
Nee, nooit van gehoord en ik wil.
het niet weten ook. En nu w«
behouden terug zijn, de eilanden
hébben zien verdwijnen, stukken
vrijheid stilletjes hebben meege
nomen, zelfs nü houden we nog
vol: naar de Griekse eilanden
met een F.J. mét kinderen?
Kwestie van gewoon doorrijden.
Geluk
Misschien hebben we geluk ge
had. Misschien was de storm in
die drie weken net effe weg.
Stom geluk, dat we geen klap
band kregen; en dan te beden
ken dat we een spuitbus hadden
in plaats van een reservewiel
voor de trailer.
Wèl om aan te denken: volgende
keer een reservewiel mee.
Want met al die bagage had het
kleinste spijkertje een trailer
band volledig verwoest en dan
sta je daar, met je spuitbusje.
Maar. denken we dan weer, we
zien wel. Je kan ook te véél zor
gen voorzien. Blijf dan liever
thuis bij moeders pappot. Zo
doende. Daarom reden we kalm
van hier tot gunder en terug;
om vijf uur stoppen, zes uur
tent overeind aan een beekje
aan een zijpad van een zijweg
getje van een zijweg van de gro
te weg. Acht uur koffie en warm
eten, negen uur borreltje, half
tien in de slaapzak, volgende
morgen, om zes uur op en wég.
De kinderen? Om de twee, drie
uur eruit, spelletjes in de auto, 2
keer per dag een verrassing uit
de grote tas en aan het einde
van de dag laten uitrazen,
schreeuwen, hollen.
Waarom schreeuwen jullie
Dat was, toen we dachten dat
onze jongste in een beekje was
omgekomen en de oudste zo'n
toeter opzette.
Vier dagen om Athene te berel-
ZATERDAG 1 APRIL 1972
'i 'réfttë
Sommige schijnbaar verlaten dorpen op de Peloponesus zijn
toch nog onverklaarbaar bewoond
Met de F.J. moeiteh
ken, nog één dag voor zuid-Pelo-
ponnesus, het havenstadje Gy-
thion. Tent op aan zee, teleurge
steld terug landinwaarts en de
Joanna II in de haven.
Teleurgesteld omdat de kinderen
vrijwel de hele dag over ver
brande voetzolen klaagden, ner
gens konden zitten behalve in
zee, de tent onderetoof mét alle
eetgerief, de tent ondanks de
strandharingen los waaide, de
F.J. steeds plat op z'n zij het
strand moest worden opgetrok
ken ter verwijdering van die
misselijke steentjes tussen
zwaard en zwaardkast, die het
midzwaard opgetrokken muur
vast zetten.
De Joanna II in de haven bij de
vuurtoren op het schiereilandje
Kranal, waar een vriendelijke
kapitein behulpzaam verwensin
gen schreeuwt, maar het goed
bedoelt en zelfs een reserve-an
ker leent.
Overigens heeft een winkel in
scheepsbenodigheden alle moge
lijke voorwerpen, touw, anker
tjes van 7,50, blokjes en harp
jes, kikkers en wat zoal nodig
kan zijn. Boot aan de punt vast,
twee ankertjes aan de spiegelzij-
de, ver in het water, stormvast.
We zijn inderdaad kalm begon
nen. Oploevend naar de overzij
de van het schiereiland, waar
een grijs randje de kustlijn aan
gaf. Een uur zeilen: de ouzofles
lag omver, maar kon met gehal
veerde inhoud worden gered.
De vuurtoren van Kranaï, Gy-
thion was verdwenen, de overzij
de van de baai doemde duidelijk
op; een wit plekje in bruin-grijs.
Een doip?
Een dorp! Eléa, met een pracht
van een ronde, ommuurde ha
ven, een vuurtoren, winkels, ta-
verna's en dunne slapende hon
den. Vragende inboorlingen, een
halve meter diep kristalhelder
WEG WEZEN
door Leo Thuring
water en scholen vissen die aan
het roer van de Joanna II knab
belden.
Lome vrijheid. Je kan terug, je
kan het ook laten. De zon
plenst, de zeilen van de Joanna
II wapperen wit tegen een blau
we hemel.
Daar sta je dan, hangend over
de havenmuur. Klunzige pa die
het goddank beter wist dan z'n
ervaren vriendjes. Met ouzo-
zweet op armen en voorhoofd:
dèèr ligt Gythion, onzichtbaar,
zoals dit F.lêa onzichtbaar was,
drie uur geleden. Oók: onzicht
bare vrijheid die in het rappe
Zuid-Holland onwezenlijk lijkt,
maar diep weggestopt hier
wordt teruggevonden.
Omdat pa dacht: kom, we stap
pen eens in de auto, bootje er
achter, wel goed vastgesjord
met trekveren, voor, achter en
opzij, met dik touw. En zo lang
je je maar koest houdt, kan er
niets gebeuren.
Er gebeurde dan ook niets. Een
tweede zeiltocht bracht de Joan
na II naar Kithera - aan de ver
keerde en onbewoonde noord
kant, maar tóch - en leverde ons
een advies op: trek voor derge
lijke tochten ten minste twee da
gen uit.
Nu moest de terugvaart onmid
dellijk worden uitgevoerd, om
de nacht thuis nog te kunnen
doorbrengen. Niet dat dit geheel
lukte, omdat om acht uur 's
avonds, met de thuishaven in
zicht, een windstilte inviel, die
tot 's nachts half twee voort
duurde. Maar dat de wind was
gaan liggen, had het thuisfront
óók al opgemerkt.
Toerisme
Dit stukje Peloponnesus is nog
niet in handen gevallen van het
(onzalige) toerisme. Een warme
maaltijd mét «ijn kost nog al
tijd 2,50 p.p. en bij toevallige
kennissen helemaal niets.
Het toerisme blijkt op te houden
ten zuiden van Sparta Sparti,
zeggen de Grieken - omdat er
geen bezienswaardigheden zijn.
de folders niet kunnen berichten
van dansvloeren met zo écht
aangeklede Grieken, torenhoge
hotels, parkeergarages en ver
warmde zweimbaden.
Die onzin! Agios Nikolaos, in
het hart van de Taigatos (Zwar
te Bergen) trok ons mee naar
een wild dorpsfeest, waar Grie
ken dansten omdat vier dorpen
samen waren gekomen en de
wijn overvloediger stroomde dan
de bergbeekjes.
Grieken in hun dorpskleren om
dat er geen toeristen waren -
nou ja, wij dan, maar dat gaf
niets. En regelrecht middel
eeuwse troubadours die van
dorp, tot dorp reizen, geen noot
kunnen lezen maar wél spelen.
En eten: Souflakia, tiri (soort
saté en geitekaas), olijven en
wijn, véél harswijn.
Torendorpen
O nee, het is niet toeristisch.
Evenmin als het schiereiland
Mani, ten zuiden van Gythion,
met de verlaten torendorpen in
het dorre berglandschap.
Huizen als torens, die hoger en
Yorgo met de baard bij de
hemelbed staat klaar.
hoger werden naar mate de fa
milieveten hoger oplaaiden en
de bewoners verder en beter
moesten kunnen mikken. Waarin
kinderen werden opgesloten -
voor eigen veiligheid - of kinde
ren van anderen in gevangen
schap.
Vendetta. Het mag niet meer,
van de politie. Maar uit welk
geweer viel het schot, toen. we
aan zee, ergens onder eea rieten
afdakje kip zaten te eten en de
passanten driftig discussieerden,
de politie langs kwam om op te
bellen? Het werd later ver
klaard: man neergeschoten door
jaloerse minnaar. Familievete.
Vendetta. Het még niet meer,
maar de dorps-Griek weet van
niks, als het moet, dan moet het.
Kastelen
Over dit Mani, met tal van
gedeeltelijk uitgestorven dorpjes
aan de oostelijke kustlijn, tal
van kastelen die gebouwd wer
den tegen de Turken die in dit
deel van Griekenland
zijn middeleeuws hotel
Vathia de torenstad. Het
Provinciale hoofdstad Gythion
wordt in de boekjes genoemd.
Er is een Xenia-hotel. Maar de
baai van Areopolis, van Gerolo-
min vind je in de boekjes niet
terug. Om van Allika - waar de
bus voor het laatst z'n zwarte
vrouwtjes uitspuwt - maar te
zwijgen. En dan laten we tien
kilometer verder, op een Marten
'Toonderberg het vestingstadje
Vathia voor de liefhebbers.
Met gekke Yorgo die een verge
ten herberg bewaakt met tien
tallen lege flessen: een koele
muurwoning in de vervallen
stadspoort.
Onzin
Yorgo, die onsamenhangend
praat, met zo veel verwrongen
onzin dat een Griek hem niet
meer kan volgen. Handen vol
keihard gekookte eieren na
geeft... die een sigarenblikje
met ansichtkaarten kan tonen.
het plukken zijn, met piepkleine
ouzoglaasjes en honingzoete
vruchtenkoekjes. Yorgo met zijn
slaapmuts op, die een verdie
ping heeft voor vreemdelingen,
die kunnen kiezen uit een ge
woon bed en een historisch he
melbed - ja, een écht - en zijn
kaarten toont uit Sneek en New
York.
Men is verbaasd. En dan, van
dat hoge torendorp Vathia, heeft
men een laatste blik op een
blauwe, verre zee. Tot het plan
rijpt om de F.J. te nemen, van
Gythion langs de oostkust van
Mani, tot dit dorp op het zuide
lijkste puntje van de Peloponne
sus. Om de landing te maken,
waarvoor de Turken honderd
jaar geleden vergeefse moeite
deden.
En zijn er nog niet veel méér
eilanden, die gewoon per bootje
te bereiken zijn? Terwijl het ene
vervaagt, doemt het andere op,
tot Kreta toe.
Maar dan wel zonder kinderen...
De punt vastleggen, de achtersteven dubbel verankeren. Stormvast in het haventje van Gythion.
Finland wint steeds meer aan
populariteit bij de continentale
toerist. Nu de traditionele be
stemmingen overvol zijn ge
worden lijkt het er op, alsof
Finland de laatste „groene
long" van Europa is. In dit
land van de duizend meren
vindt men nog steeds doodstil
le wouden, zuivere lucht en
helder water. En een verplette
rende rust, die als toverbalsem
werkt op de overspannen Eu
ropeaan.
De grootste vervoerder van
toeristen naar en van Finland
is de Silja Line, die nu een
vloot heeft van elf schepen.
Daaronder zijn twee nieuwe
supeMerries, die dit jaar in de
vaart zijn gebracht en dankzij
hun snelheid van 21 knopen de
reisduur met vele uren zullen
bekorten.
Dankzij de komst van deze
schepen zijn de reismogelijkhe
den naar Finland wederom uit
gebreid. Door samenwerking
tussen Silja Line en de Fin
landschepen (Finlandia-Line en
Ffnrlines) kan men nu de re
tourreductie behouden bij rei
zen tussen Finland, Zweden,
Denemarken en Duitsland, in
dien men gebruik maakt van
schepen van deze rederijen.
Vanaf dit zomerseizoen zal ook
door de Silja Line, de Scandi
navian Ferry Lines (Trave-
miinde-Halsingborg) en de Go-
thenburg-Frederikshaven-Lin-
Stockholm en Norrtëlje en 1
van Helsinki naar Stockholm,
jen een ticket worden geïntro
duceerd, dat eveneens recht
geeft op een forse reductie
Daarnaast is de Silja Line een
belangrijke partner in het po
pulaire .Captains Ticketsys
teem, dat vorig jaar geïntro
duceerd werd. Dit systeem
houdt in, dat men voor een
aantrekkelijke prijs 17 dagen
onbeperkt gebruik kan maken
van alle in dit systeem opgeno
men ferrydiensten.
In de zomer van 1972 zullen
c!oor de Silja-Line dagelijks
zestien afvaarten worden gebo
den: 5 van Stockholm naar
Helsinki en Turku, 3 van Norr-
talja via de Aland eilanden
naar Turku, 7 van Turku naar
Stockholm en Norrtalje.
Alle inlichtingen bij het Ver
enigd Cargadoorskantoor, Ko
ningsplein 15 in Amsterdam,
telefoon 020-248303 of het Fins
Verkeersbureau, Nassaulaan 25
in Amsterdam, tel. 020-761672.
Het huren van een vakantiewo
ning begint nu ook in Enge
land een rage te worden. Bij
het Brits Toeristen Bureau in
Amsterdam. Leidseplein 5. te
lefoon 020-234004, ligt voor be
langstellenden een brochure
klaar met gegevens over het
huren van Britse cottages.
Deze huizen liggen in Enge
land,Schotland, Ierland, het ei
land Man en de Kanaaleilan
den.
Sinds de laatste tien jaar is in geheel Engeland het deelnemen
aan pony-trekking een zeer populaire vakantiebezigheid gewor
den. Vooral in de bergachtige gebieden van Schotland, het Me-
rendistrict, Derby-shire, Yorkshire en niet te vergeten Wales
wordt het pony-rijden tussen mei en oktober enthousiast beoe
fend.
In Wales vindt men een groot aantal pony-trekking en riding-cen
tres, waarvan de meeste zijn verenigd in de Pony Trekking So
ciety of Wales. Er zijn er, die niet meer dan 6 a 8 gasten per
week kunnen ontvangen, maar ook, die kunnen gaan tot 25 gas
ten per week. Ze zijn gevestigd in hotels, pensions en pension-
boerderijen. In Nederland wordt de Pony Trekking Society of
Wales vertegenwoordigd door J. van As Carels, Olympiaplein 79
in Amsterdam, telefoon 020-731159. Het seizoen begint half mei en
duurt tot half september.
Intercontinentale woningruil voor een overzeese vakantie, dat is
het principe van het onlangs opgerichte bemiddelingsbureau „In
termediair" bij het stimuleren van reizen tussen Nederland en de
Rijksdelen in de West. Door de lage vüegtarieven (er is zelfs al
een 14-daags retour van 1000 gulden per persoon) is de belang
stelling voor een reis naar de West sterk toegenomen. Niettemin
blijken de bijkomende kosten voor velen nog een onoverkomelijk
financieel struikelblok te zijn.
Intermediair wil ftieraan tegemoet komen met de simpele formule
van tijdelijke woningruil, waarbij het bureau tegen een vergoe
ding van 100 gulden voor Nederlanders en 50 gulden voor
inwoners van de Antiiten en Suriname bemiddeling verleent. Dit
„gelijk oversteken" heeft niet alleen betrekking op huis en
haiard, maar dikwijls ook op auto en/of fiets. De overigens begrij
pelijke schroom om huis en goed gedurende enige tijd aan totaal
onbekenden over te laten, zal in het geval van deze woningruil
minder sterk aanwezig zijn, omdat men immers zelf de tijdelijke
verantwoording over het eigendom van die ander heeft gekregen.
Bovendien houdt Intermediair bij bemiddeling terdege rekening
met de woonomstandigheden en de behoeften der ruilpartners.
Elke woning, die voor ruil wordit aangeboden, wordt persoonlijk
gecontroleerd door e«n vertegenwoordiger van Intermediair. Tij
dens dit bezoek worden gegevens verzameld en foto's gemaakt.
In Nederland heeft het bureau zich van de medewerking verze
kerd van Lissone-Lindeman en Ruys Intraned. Intermediair on
derzoekt nu ook de mogelijkheden voor uitbreiding van deze va
kantie-service 'in Zuid-Afrika, Australië en Indonesië. Inlichtin
gen bij Intermediair. Spotvogellaan 25 in Den Haag, telefoon
070-688686.
