KONINGSSCHUTTER SJAAK ROGGEVEEN
MAAKT SEIZOEN FC DEN HAAG GOED
Elftal zonder zwakke plekken
VERHOOGDE WINSTPREMIE BASIS VOOR SUCCES
Beheersing Wageningen
bij strafsehoppen werd
Fortuna SC noodlottig
DONDERDAG 16 MAART 1972
LEIDSE COURANT
ROTTERDAM Alsof de Europa Cup zojuist was ver
overd, zo verheugd toonden de spelers van FC Den Haag
zich na de triomf van 1—0 op Sparta. Uitzinnig van vreug
de vielen de Hagenaars elkaar na het laatste fluitsignaal
van Lau van Ravens om de hals. FC Den Haag had de ze
nuwslopende slotfase zonder kleerscheuren doorstaan en
de in de twaalfde minuut van de tweede helft veroverde
voorsprong onaangetast kunnen houden. Deze overwin
ning brengt de ploeg van Vaclav Jezek in de zo fel be
geerde halve finales van het toernooi om de KNVB-beker
en betekent tevens een revanche voor het gelijkspel dat
Sparta tweeëneenhalve week eerder had bereikt in het
Zuiderpark.
Had Sparta in dat duel gro
tendeels een overwicht,
gisteravond waren de rol
len omgedraaid. Opnieuw
was de druk waaronder
beiden ploegen elkaar voor
ongeveer 25.000 toeschou
wers tegemoet traden
enorm groot. De belangen
voor beide teams waren
vrijwel identiek. Zowel de
ploeg van Jezek, als die
van Elek Schwartz wenst
internationaal voetbal en
het hoogst bereikbare is
het Europa Cup II-toer-
nooi. Voor Sparta liggen de
papieren in de competitie
iets gunstiger dan FC Den
Haag, maar uiteraard pre
fereert Sparta het Europe
se bekertoernooi voor be
kerwinnaars boven de min
der in aanzien staande UE-
FA-cupstrijd.
Lastig
De zenuwen bepaalden ook nu
weer voor een groot deel de
openingsfase. FC Den Haag
bleek dit voor voetbal lastige
element het eerst onder controle
te hebben. De formatie van Je
zek had deze geestelijke ballast
zelfs al in de tweede minuut ver
van zich kunnen afwerpen als
niet een „drievoudige scorings
kans" was blijven liggen. Op
één lijn staande lieten achter
eenvolgens Couperus, Rogge
veen cn Hestad een lage voorzet
van Berg aan de schietgrage
voet voorbij gaan.
bléven echter strak
gespannen. Tal van foutieve
passes waren het gevolg. In
deze eerste minuten hervond de
Haagse defensie het eerst zich
zelf. Elke Rotterdamse aanval
ler werd geconfronteerd met
een vaste bewaker, waardoor de
„duo's" Wijngaarde-Kristensefi,
Kila-Klijnjan, Advocaat-Bosveld,
De Zoete-Kowalik ontstonden.
Aan de andere kant genoten
Roggeveen (Van der Veen) en
Couperus (Walbeek) een vaste
begeleider.
Bleek het systeem van mandek
king aan de Haagse zijde een
waarborg tegen al te precaire
situaties voor het doel van Ton
Thie, de Rotterdamse defensie,
waarin Ter Horst was vervan
gen door Stef Walbeek, bleek al
lerminst waterdicht. De levens
grote kans in de tweede minuut
was daarvan het eerste voor
beeld.
Er volgende er echter meer. De
Rotterdammers slaagden erin
door middel van de buitenspel-
val te gevaarlijke momenten uit
te bannen, maar konden daar
mee niet verhinderen, dat er
toch kansen ontstonden voor FC
Den Haag. In de 16e minuut
raakte de Rotterdamse verdedi
ging zodanig van de kook, dat
Jan van der Veen, in het nauw
gebracht door een actie van de
overigens tegenvallende Hestad,
bijna in eigen doel kopte. Uit de
hoekschop die door deze actie
ontstond, zette Roggeveen het
hoofd onder de bal, maar dit
maal kon Doesburg via opnieuw
een hoekschop redding brengen.
De uitvallen van Sparta waren
evenwel geenszins van gevaar
ontbloot. Veelal liepen de Rot
terdamse offensieve acties ech
ter vast in de voeten van de fel
ingrijpende Haagse verdedigers.
Deze felheid was de basis voor
het latere Haagse succes. Jör-
gen Kristensen kon zich maar
nauwelijks ontdoen van de ge
stadig in vorm groeiende Wijn-
gaarde en begon te zwerven.
Schaduw Wijngaarde volgde
hem echter overal, zodat uit de
acties van de tengere balgoo
chelaar weinig rendement viel
te trekken. Ook Henk Bosveld
leed duidelijk zichtbaar onder
de permanente bewaking van
terrier Advocaat. De Rotter
damse spiel mach er kon geen
moment in zijn normale spel ko
men en verliet acht minuten
voor het einde ontmoedigd het
veld.
Risico's
De scherpe bewaking hield echter
ook risico's in. Zo kon Dries
Visser ongehinderd oprukken
zonder door een van de Hage
naars te worden aangevallen.
Aad Kila (links) en Harald Berg rechtslopen op match
De defensie van FC Den Haag
greep echter tijdig in.
In de Rotterdamse verdediging
bleven gaten vallen.
Na ruim een half uur kreeg Wyt-
ze Couperus opnieuw de gele
genheid om de onzekerheid van
de Rotterdammers af te straf
fen. Een combinatie tussen
Berg en Wijngaarde, die zich
naarmate het duel vorderde,
steeds meer opwierp als extra
aanvaller en met zijn snelle rus
hes voor veel gevaar zorgde,
bracht de bal bij Couperus, die
op twee meter afstand van
Doesburg zoveel tijd nodig had
om de bal onder controle te
brengen, dat deze mogelijkheid
grandioos de mist inging.
Met Hans van Eeden voor Harry
Hestad zette FC Den Haag zijn
energieke pogingen in het twee
de bedrijf voort. Wijngaarde, de
uitblinker bij de Hagenaars,
bracht Roggeveen in stelling,
maar de spits schoot over.
Sparta bleef naar een betere
vorm zoeken, maar teveel ver
keerde passes en de soms forse
ingrepen van de Hagenaars
Van Ravens moest zeer veelvul
dig onderbreken voor overtre
dingen, hoewel ernstige verwon
dingen achterwege bleven
voorkwamen erger. Na twaalf
minuten viel de beslissing. Joop
Korevaar, minder offensief in
gesteld dan zijn collega aan de
andere kant Wijngaarde
drong op en passte naar Rogge
veen. De Hagenaar liep enkele
passen door en drukte de stui
tende bal met de wreef kogel-
hard in de rechterhoek, daar
mee gestalte gevend aan zijn
hermeuwe killersinstLnot, dat
afgelopen zondag FC Groningen
tot een wanhopige ploeg maak
te.
Weinig kansen
mers verwaarloosden de defen
sie, maar de gesloten Haagse
verdedigingslinie, waarin zich
alle spelers met uitzondering
van Couperus hadden terugge
trokken, gaf slechts weinig kan
sen weg. Hoewel dit spelpatroon
van de Hagenaars zeker niet
van gevaar ontbloot was van
doelbewust uitverdedigen was
vrijwel geen sprake konden
Kowalik, die zich de hele wed
strijd bijna niet had laten zien,
en Klijnjan doelman Thie niet
bedreigen. Integendeel. Het
meeste gevaar ontstond nog op
de andere helft, want de enor
me ruimte, die door de ongecon
troleerde aanvalsdrift van de
Rotterdammers ontstond, stelde
FC Den Haag in staat via solo-
uitbraken in de richting van
Doesburg te gaan. Harald Berg,
in de eerste helft beter op dreef
dan erna, was daarbij het
dichtst bij een treffer, maar hij
stuitte op de uitgelopen doelman
Doesburg.
Hoewel Elek Schwartz acht minu
ten voor het einde, dat door de
uitstekend fluitende maar zeer
strak leidende Van Ravens drie
minuten later werd aangekon
digd dan offceel, de beproefde
wissel met Arend Koudijzer uit
haalde, leverde dit geen resul
taat meer op. Sjaak Roggeveen
belastte zich persoonlijk met de
bewaking van de vooral met het
hoofd gevaarlijke Rotterdam
mer, waardoor dit element ook
was uitgeschakeld.
Met weinig fraai, maar wel zeer
doeltreffend verdedigen haalde
FC Den Haag het einde. Het
laatste fluitsignaal van Lau van
Ravens was het sein voor uit
bundige Haagse vreugdetonelen.
De loting voor de halve finales
van de bekerstrijd zal aantonen
of deze uitbarsting van emoties
terecht is.
FRANK WERKMAN
ROTTERDAM De wonderlijke dagen van
Sjaak Roggeveen hadden een voorge
schiedenis. Toen hij doorbrak, waarop na
de hattrick tegen FC Groningen de aan
dacht viel, begon zich in de spelersraad
van FC Den Haag een gevoel van onbeha
gen te ontwikkelen. Iedereen voelde dat
er een grote gebeurtenis voor de deur
stond, die het seizoen moest goedmaken.
De verdienste van FC Den Haag was, dat
het dat streven aanvoelde en toen de dis
cussie zich toespitste op de vraag of een
eventuele overwinningspremie tot zeven
honderd gulden verhoogd moest worden
een instemmende toon werd aangeslagen.
Voor het belang van de club wilde men
een knieval maken. Iedereen is nu tevre
den gesteld", zed manager Eddie Hart-
mann de dag voor de „kraker" tegen
Sparta.
De konsekwentie was, dait FC Den Haag uitermate
geladen het veld inkwaim. De spelers hadden hun
zin gekregen, maar daar moest dan iets tegen
over staan. In dat lioht bezien was het niet zo
vreemd, dat Aad Mansveld een van de woordvoer
ders van de spelersraad, later zo beduusd om
zich heen keek. „Ik sta er van te kijken. De
triomf is hèt succes van het seizoen. Wat in de
Kuip in het veld stond, was toch een elftal zon
der zwakke plekken." Aad Mansveld zei het rus
tig en beheerst. Hij wilde niet de indruk wekken
door het dolle heen te zijn. Maar hij was het wel.
En dait was ook logisch. Dit seizoen kon FC Den
Haag alleen nog maar opvallen door een beker
succes. Een andere oplossing was nauwelijks
haalbaar meer. Tegen deze achtergrond was de
club vaak uiterst kwetsbaar. Dan wilde rij risi
co's nemen, die niet verantwoord waren. De wed
strijd tegen Ajax was aan het begin van dit sei
zoen een duidelijk bewijs daarvan. Toen stond
FC Den Haag in de Meer op met een flair en een
Wilskracht die de herinnering aan 1971 opriep.
Maar in de laatste minuut verdween de hoop
door een doelpunt van Swart, waardoor de zin
van deze competitie voor FC Den Haag vermin
derde. Aan dat punt kwam gisteren een einde,
toen FC Den Haag weer vleugels had. maar de
dreiging van de tegenpartij door het dringen van
de tijd het laatste kwartier steeds groter werd.
FC Den Haag stond toen weer voor de kracht
proef te bewijzen, dat het een topclub was. De
angst om dat vast te houden wat zo kostbaar is,
veroorzaakte ditmaal geen krankzinnige tonelen.
Integendeel. Aad Mansveld, de ausputzer. die
moet uitblinken, wees zijn ploeggenoten de weg
concludeerde later na deze hoogspanning dan
ook: „Dat we stand gehouden hebben, bewijst
dat we als topclub groeien. We leren van wat we
Aad Mansveld heft de
bereikt.
de halve finale
naar het succes door net op tijd aan te geven
hoe in die paniekerige slotminuten gespeeld
moest worden. Hij haalde Thé ja Wijngaarde te
rug. toen deze dacht, dat hij zo vrij als een vo
geltje mocht aanvallen (..Dat was inderdaad fout
van mij. Ik moet me op die momenten nog meer
leren beheersen") en ook Joop Korevaar kreeg
de pin op rijn neus, toen rijn dadendrang voor
een nog beter resultaat de overhand dreigde te
krijgen. Aad Mansveld, met Piet de Zoete ais
een zeer bekwame cipier van Kowalik voor rich,
Maar er was meer, wat deze topper zo interessant
maakte. Het aspect Sjaak Roggeveen bijvoor
beeld. De vaak verguisde ex-Holland Sporter
heeft een moeilijk seizoen achter de rug. waarin
rijn verdienste vooral was, dat hij zich los van
de kritiek opstelde. Wat men zei, was wel een
aanwijzing, maar geen kriterium. Zijn zoeken
naar de vorm, die hij nastreefde, was intrige
rend. Daar had hij gisteren de voldoening van.
„Dit doelpunt is de bekroning van het seizoen.
Want hoe ik ook speel, scoren blijft de taak waar
voor ik sta". Diepere achtergrond van deze
gouden "treffer "is een menselijke zaïak. Sjaak Rog
geveen voelde zich dit seizoen een beetje achter,
gesteld, niet voldoende geaccepteerd misschien,
en leerde (te) langzaam leven met het idee, dat
hij niet de vedette maar de teamspeler was. Dte
acclimatisaitieperiode is de laatste weken in een
sneltreinvaart verlopen. Ineens voelde hij zich
geen wildvreemde meer, maar de tweede per
soonlijkheid naast Aad Mansveld die trainer Je
zek het vorige seizioen reeds zochit. Toen die er
kenning doorbrak, en dat besef op hem over
kwam, vond hij het niet erg meer dat zijn plaats
in het elftal in discussie stond. „Natuurlijk, Je
blijft het vervelend vinden, maar ergens leer je
de betrekkelijkheid van het voetbal inzien en re
deneer je: Dan kan je zeker «iet anders. Je
gunt dan een ander je plaats en hoopt dat hij het
er goed afbrengt. Met dat gevoel zat ik de afge
lopen zondag bijvoorbeeld de eerste helft van de
wedstrijd op de reservebank. Wytze mocht van
mij goed spelen. Sterker nog: ik hoopte het
zelfs."
Bereidheid
De bereidheid van Roggeveen om zich meer als
teamspcler te presenteren dan hij gewend is,
heeft heni naar de hoogte van de laatste weken
gestuwd. „In deze wedstrijd kwam er nog bij,
dat Sparta me in de spits verwachtte. Omdat dat
door de aanwezigheid van Wytze nu niet hoefde,
zag ik de hele week al volop mogelijkheden in dit
duel. Overal waar ik opdook, kon ik onrust sto
ken cn daar groeide ik in".
De k'!..";ekwent.c van deze keuze van trainer Jeze*
was. dat Harold Berg op een plaats terecht
kwam, d;e hem niet zo goed ligt. Voor de man.
d:e de laatste wedstrijden vaak uitblonk, geen
prettig voorn tziebt. Maar trainer Jezek nam de
gok ook al gesteund door de geruststellende ze-
kertieid, dat Sjaak Roggeveen in de wedstrijd te-
gen FC Groningen voldoende van rich had doen
spreken. „Iemand, die drie doelpunten maakt,
kan je nu eenmaal niet passeren. Daar heeft hij
terveeé zijn best voor gedaan", verklaarde Jezek
later.
Minder opvallend, maar zeker niet onbelangrijker
was de inzet van Aad Kila. Deze jeugdige mid
denvelder. die Europese klasse in zich mee
draagt, had in deze wedstrijd de grote verdienste
van de eerste minuut af aan het tempo aan te
geven. Met Dick Advocaat, die Henk Bosveld de
laatste weken steeds in vorm- feilloos uitschakel
de, gaf hij aan hoe op het middenveld de verhou
dingen lagen. Kowalik daarover: „Kila maakte
de dienst uit. Hij dicteerde het tempo".
En dat was niet mis. Want door zijn jeugdig en
thousiasme bleef hij snelheid maken, waaruit FC
Den Haag als geheel vertrouwen putte. Trainer
Jezek: „Het was eigenlijk onze bedoeling niet.
Maar bij is jong en eerzuchtig en dan krijg je zo
veel ongedukügheod". Aad Kila zelf: „De hele
week was ik nerveus. Van deze wedstrijd zou het
seizoen immers afhangen. Daarom nam ik in het
begin risico's door Klijnjan alleen te laten en
mijn stempel op het spel te drukken. Later kon
dat niet meer. Toen dat doelpunt viel wist ik dat
er van mij verwacht werd, dat ik bij Klijnjan
zou bllijven. Anders breng ik het belang van hei
team in gevaar. Dick Advocaat, de andere uit
blinker van het middenveld; over zijn misschien
ondergewaarde rol van de laatste weken: „Ik
heb me de laatste weken bewust ingehouden.
Niet dat het zo was, dat ik beneden de middel
maat speelde, want dat bestrijd ik, maar ik be
schouwde deze periode als een aanloop tot Spar
ta. Daar hing alles van af"
IJzersterk
Achter de IJzersterke tandem op het middenveld
ontwikkelde zich nog een uitblinker. Tot verra .-
sing van vriend en vijand koos trainer Jezek
Thijs Wijngaarde voor de verdediging. De laatste
weken was zijn optreden weinig hoopgevend.
Maar daar zat een „geheim" achter.
Wijngaarde zelf: „In de competatieweds'rijd tegen
Sparta, veertien dagen geleden, bab ik me be
wust verdedigend tegen Kristensen opgesteld. ITc
wilde weten war ik aan hem had. Toen or 'dekte
i kechtor, dat hij niet meeging als ik aanviel. En
dat aspect gaf me voldoende vertrouwen Dal is
hier wel gebleken. Ik geloof dat ik bij FL Den
Haag mijn moeilijkste tijd nu achter de rug
heb."
Een glimlach van voldoening kon Thijs WitngaaJt
moeilijk onderdrukken. Hij was de ontdekking
van deze topper geweest, waaraan leder.en zich
had opgetrokken. Trainer Elek Schwarz: „Ik kan
maar een ding zeggen, FC Den Haag was beter,
de zege was dan ook voor de volk honderd pro
cent verdiend".
HANS DE BRUYN
Gedeelde vreugde
SITTARD Dankzij een grotere
beheersing bij het nemen der
strafschoppen is Wageningen ten
koste van Fortuna Sittnrdia
Combinatie doorgedrongen tot de
halve finales vun het toernooi om
de KNVB-hekcr. De aantrekke
lijke wedstrijd tussen beide eer-
stc-divisieploegcn eindigde, ook
na verlenging in een gelijke
stand: 00.
Het thuis spelende Fortuna SC
kreeg weliswaar iets betere
kansen, maar met name Geijse-
laers had weinig geluk bij de
afwerking. Daar stond echter te
genover dat scheidsrechter Cor-
ver Wageningen twee keer een
strafschop onthield. Eerst
mjakte FSC-verdediger Vrocsch
hands bij een inzet van Hazel-
neKKe en vlak voor het einde
van de tweede ver'eng ng werd
dezelfde speler van Wageningen
door Driesen binnen de zestien
me'er-lijn van de bal geduwd.
De V.»orburgse arbiter zag er
ecn:er beide malen geen over-
tred ng in. Met 0—0 kreeg het
krachtenslopende duel qua ver
houding een juiste uitslag, zodat
door middel van strafschoppen
moest worden beslist wie verder
zou bekeren.
Na de eerste pem'ty hnd Wage
ningen al de b s;e papieren.
Roelofs schoot ran'., mar Jan
sen (FSC) zag zijn schot door
doï'mun Drost gestopt. Nadat
Wellerdkck, v. d. Wcerd en
Hazelhekke voor Wageningen
raak hadden geschoten en Tita-
lay tn Ernst hetzelfde hadden
gedaan voor de thuisclub, miste
Benen de vierde strafschop en
was de strijd beslist.
0-0 (na
•nbruogen. RooJofa
Zalerdagvoetbnl
op 2 september
van start
(Van onze sportredactie)
DEN HAAG Het sectiebcstuur
van de KNVB zaterdagvoethal
heeft besloten dat dc competitie
in a'le klassen voor het sei/oen
1972-1973 begint op 2 september.
Voor dc lopende competitie heeft
men het volgende schema be
paald 1 april: inhaalwedstrij
den; 8 april: inhaalwedstrijden;
15 april: returnwedstrijden van
programma 30.10.71; 22 april:
return van programma 6 11 71;
29 april: eerste ronde KNVB-be
ker.
