Jan Kukal houdt van een serieuze trainingsaanpak VOOR DRAVER ANTON VALT BINNENKORT HET DOEK Wintertitel - in Hilversun ZATERDAG 11 DECEMBER 1971 LEIDSE COURANT it DEN HAAG Sinds bijna twintig jaar heeft de Ko ninklijke Nederlandse Lawn Tennis Bond weer de beschikking over een bui- tenlandse trainer. Met dui- delijk waarneembare te- vredenheid stelt Bé Lijsen, de per 1 januari demissio naire sportdirecteur van de bond, dit vast. Vooral door diens bemoeiingen en voor- namelijk op zijn advies heeft de KNLTB de Tsjech Jan Kukal voor enkele maanden kunnen aantrek ken. Hoewel Kukal pas op de vertrekdatum van Lij- sen officieel in dienst zou treden is de 29-jarige Tsjech al sinds enkele da- gen in actie met de natio nale topspelers. Door be paalde uitreisvoorschriften arriveerde het echtpaar Kukal al afgelopen maan dag in ons land. Het is tekenend voor de instelling van Kukal. dat hij niet eerst op zijn gemak naar een huis ging zoeken, maar vrijwel onmiddel lijk de training ter hand nam. Fred Hemmes was de eerste die door Kukal aan de tand werd gevoeld. Na drie kwartier sla gen oefenen en een set (6—2 voor Kukal) stelde Hemmes vast dat vooral het hoge tempo hem was opgevallen. Er was niet. zoals gebruikelijk was voor dit soort trainingspartijtjes, wat gezapig tegen de bal geslagen, maar zonder een enkele adem pauze gespeeld. De in ee« blauw trainingspak gehulde Ku kal. die met zijn forse gestalte en zijn blonde haar meer op een Scandinaviër lijkt, liet daarna Jan Hordijk opdraven voor een even intensieve training. Na deze hernieuwde kennismaking constateerde Kukal dat beide spelers, die hij nog kende van een landenwedstrijd in 1968, wat techniek betreft weinig meer is bij te brengen. Het enige dat de twee missen is voldoende vast heid, aldus Kukal. Studie Thuis, in zijn tijdelijk on derkomen in Scheveningen, is Jan Kukal graag bereid te pra ten over de sport die hem sinds 1966 in haar ban houdt. Na zijn studie voor landbouwkundig in genieur wierp Kukal zich volte- <Tig op het tennis. Voor die tijd had het accent gelegen op de studie en had het racket op het tweede plan gestaan. Zoals voor veel sportmensen van achter het IJzeren Gordijn zag Kukal in de sport mogelijheden om wat van de wereld te zien. Veel al in gezelschap van Jan Ko- des, met wie Kukal een ge vreesd dubbel vormde, reisde hij de internationale toernooien af. Hoewel Kukal vooral in het dubbelspel enkele fraaie succes sen boekte bleef de absolute top voor hem onbereikbaar. Door dat hem het zware leven van een tennisser niet voldoende werd gecompenseerd door kei harde dollars, waardoor de top artiesten van het circus Hunt en enkele onafhankelijken nog bereid zijn zidi de ontberingen te getroosten van het leven op een hotelkamer en als enige be zittingen ee ncollectie rackets en een bagagekoffer, zette Jan Ku kal dit jaar een punt achter het grootste deel van zijn activitei ten. Slechts de reeks toernooien van het Rivieracircuit en de wedstrijden voor de vertegen woordigende Tsjechische teams Actief In dat kader paste een baan als trainer van een sparringpartner voor de Nederlandse tennistop. Want Jan Kukal wil op het ge bied van tennis actief blijven. Na definitieve vestiging in zijn land wil hij iets gaan doen als sport jounalist in basketball en. tennis. Mogelijk kan hij zich een positie als commenta tor bij de tv veroveren. Tot eind maart echter zal Kukal als assistent van bondstrainer Rinus Buytelaar de nationale top onder handen nemen. Kukal moet de spelers voorbereiden op het nieuwe seizoen en speciaal op het Davis Cuptoernooi. Mo gelijk dat hij een Nederlandse ploeg zal begeleiden naar de Ri viera, waar hij zelf toch ook moet spelen. Bé Lijsen acht het een groot voor deel dat Kukal zijn taak buiten gewoon serieus uitvoert. Wie een klein uur getuige is van een training van de Tsjech kan die mening alleen maar onder schrijven. Zichzelf vrijwel geen rust gunnend en in e hoog tempo bestookt hij zijn „tegenstander". Kukal blijft daarbij niet, zoals maar al te vaak gebruikelijk is voor een tennisleraar, op de baseline staan zonder enige moeite te doen een bal, die iets te ver langs hem heen dreigt te gaan te retourneren, maar is zelf steeds in beweging. Hij maakt dan ook dezelfde vermoeide indruk als de speler aan de andere kant van het net. ,,Je moet juist het voorbeeld geven, die jongens in spireren", vertelt Kukal. „Ik had in Tsjedho-Slowakije een le raar die ondanks zijn gevorder de leeftijd nog vol vuur en en thousiasme speelde. Dat is de manier. Dat stimuleert"'. Populair Met een bevolking die ongeveer even groot is als ons land zijn er in Tsjecho-Slowakije zo'n 70.000 geregistreerde spelers. De sport is er bijzonder popu lair geworden, vooral door de aansprekende resultaten van Jan Kodes, die dit jaar door stootte naar de wereldtop. „We moesten", vertelt Kukal, „eens een wedstrijd tegen Rusland spelen. Alle drie de dagen van dat duel zijn toen op de televi sie uitgezonden en op de tribu nes zaten zo'n 15.000 mensen. We wonnen met klein verschil en dat heeft een enorm enthousias me teweeggebracht". Over het mogelijk meespelen van andere dan sportieve factoren bij deze overwinning is Jan Ku kal zeer voorzichtig. „Je moet het vergelijken met ijshockey", meent hij. „Dat is ook niet een gewone landenwedstrijd. Dat is iets van nationaal belang. Maar ik wil er verder niet te veel over zeggen. Ik moet nog een keer Verdienstelijk Jan Kukal, eens een verdienste lijk basketballspeler die het tot het nationale juniorenteam bracht, heeft in zijn carrière en kele fraaie overwinningen be haald. Op zijn prestatielijst, die hij zonder veel moeite opsomt, staan zeges op Tom Okker (in 1968 tijdens een indoortoernooi in de Verenigde Staten), Ries- sen, Cox, Pilic, Tiriac, Mulli gan, Franulovic, Koch, El Sha- fei en Carmichael. De leden van de tennis-toptien heeft Kukal nooit of zelden ontmoet. Een aanbod om prof te worden, dat toch ook fuguren als El Shafei, Barthes, Carmichael en andere mindere gode nnaar de stallen van tennismiljonair Lamar Hunt lokte, werd Kukal nooit gedaan. De Tsjech zou dit echter waar schijnlijk ook nooit hebben geaccepteerd. „Als je niet be hoort tot de tien beste tennis sers ter wereld kun je beter vrij blijven", oordeelt Kukal. „Dan kun je tenminste zelf bepalen wanneer je een toernooi wil spe len. Het voordeel van het spelen op wereldniveau is natuurlijk wel dat je spel er* aanzienlijk door verbetert. Ik hoop dat ld conflict tussen Lamar Hunt de internationale tennisfedera snel wordt opgelost. Dat is c in het voordeel van de pr groep. Het publiek raakt ee uitgekeken op steeds dezelfcl l namen. Een partij tussen ee: K prof en een amateur heeft <5> 4» R toeschouwers op de lange duu 2 een grotere aantrekking fa kracht". FRANK WERKMA' (Van onze sportredactie) Nieuw Vennep Aan het eind van de maand valt het doek voor draver Anton. Waardoor het illustere trio Henri Buitenzorg, Eland en Anton de laatste zal verlie zen. De draver uit de Haarlemmermeer, die vo rig jaar in aanmerking kwam voor de titel „Paard van het jaar", bereikt na melijk de dertienjarige leeftijd en dan is het ge daan met de activiteiten op de Nederlandse koersba- nen. Op tweede Kerstdag, tijdens de Grote Kerstprijs in Hilversum, verschijnt de reus uit de Haarlem mermeer voor het laatst voor de sulky. Met die race meegerekend heeft Anton, zoon van de bekende hengst Double Six M en merrie Petulance K, er 310 draverijen opzitten. Mevrouw Ham, de eigenaresse van de dertienjarige crack, over de toekomst van „haar" Anton: „Het paard mag vanaf Tweede Kerstdag niet meer op de Ne derlandse A- en B-banen star ten. Dan zou er in theorie de mogelijkheid overblijven met Anton op de C-baan van Baarlo te gaan koersen. Maar dat heeft het paard niet verdiend. We wil len niet dat deze crack na zoveel jaren van triomfen op zijn oude dag op een lager niveau zal uit komen. Er zijn aanbiedingen geweest uit het buitenland, om dat Anton daar ondanks zijn leeftijd nog wel mag starten. I Maar Anton wordt niet ver- kocht. Hij blijft hier op de Eli- sabethhoeve in de Haarlem- mermeer. Daar is ie groot ge- worden". fi\ATBLOEIER Me dertienjarige ruin heeft voor zijn eigenaresse behoorlijk wat in het laatje gebracht. Me vrouw Ham: „Tot dit moment heeft hij 281.000 gulden ver diend. Misschien komt daar nog wat bij, want hij mag in totaal nog drie keer starten". Anton mag met enig recht een laat- bloeier worden genoemd. „Jan de Vlieger", vertelt mevrouw Ham, „hoeft Anton op driejari ge leeftijd gekocht van Jan van Dooyeweerd. De prijs was rond vijftienhonderd gulden. In dat jaar had hij slechts vijfhonderd gulden aan prijzen gewonnen. In het begin was er niet veel met Anton te bereiken. Maar zo wel Jan de Vlieger als mijn man. die vorig jdar is overleden, heb- ben veel geduld met 'm gehad. volle draver aan. Hoe ouder hij Die zorg heeft uiteindelijk resul- werd, hoe beter hij ging lopen, taat opgeleverd. Anton diende Toen hij acht jaar werd had hij zich zeer onverwacht als talent- als draver ruim 27 duizend gul den verdiend. In 1967 deed hij man een melkkoetje op stal te iedereen versteld staan In dat hebben staan", jaar verdiende hij plotseling Anton heeft talrijke hoogtepunten 80.000 gulden. Ineens bleek mijn gekend in zijn lange carrière. Mevrouw Ham: „Zonder twijfel was het behalen van het kam pioenschap van Nederland het fraaiste resultaat. Maar ook de zege in de strijd om de Gold Cup in 1967 was een hoogtepunt. Bovendien waren we zeer inge nomen met zijn overwinningen op de snelle baan van Gronin gen in de Grote Prijs van Ne derland in 1967 en 1968". De draversloopbaan van Anton kende echter niet louter bloeipe riodes. In het begin was het paard moeilijk hanteerbaar. Maar de laatste jaren kon ieder een met hem koersen. Hans Eysvogel heeft als amateurrij der verscheidene koersen met hem gewonnen. Het paard heeft de laatste vier jaar vrijwel geen rust gekend. Mevrouw Ham: „Het paard vond het fijn om te draven. Al het succes heeft daarop geen invloed gehad". VERDIENDE RUST Nog drie races en de actieve dra versloopbaan van Anton is voor bij. Dan kan het paard een ver diende rust genieten na de ja renlange inspanningen. Buiten de hereboerderij van mevrouw Ham dolt Anton als een jong veulen in de wei. „Is het niet jammer, dat het paard niet meer mag koersen?, vraagt de eigenaresse zich af terwijl zij naar buiten kijkt. „Hij ziet er nog enorm goed uit. Op dat wei landje", wijst zij, „mag ie naar hartelust draven. En reken er maar op dat hij dat zal doen. Het is net een jonge hond. Hij vindt het heerlijk. In de stal zal er altijd een plaatsje voor hem open blijven. We hebben im mers zoveel plezier van dat paard gehad. Het is een stukje van je leven geworden. Anton zal het succes straks misschien missen, maar wij zullen er ook aan moeten wennen. Maar hier", en zij wijst met een breed armgebaar opnieuw naar buiten, „mag hij zijn laatste ja ren slijten". ZOVEEL SUCCES Op enkele tientallen meters af stand rent de „oude" Anton als een jong veulen door het gras. Als de fotograaf een paar pla ten heeft geschoten verdwijnt de ruin naar de stallen. Naast hem staan een paar koeien op het stro en even verder staat Ella Ross, de achtjarige merrie van mevrouw Ham, die ook afscheid moet nemen van de koersbanen. De enige twee koersklare paar den van mevrouw Ham moeten van het toneel verdwijnen. Ella Ross kan haar werk nog doen als fokmerrie, maar voor Anton valt er geen droog brood meer te verdienen. Mevrouw Ham wil trachten in de drafsport verder te gaan. Ze heeft nog een paar jonge paarden die echter nog niet klaar zijn om te worden in gezet voor het werk dat Anton zoveel succes heeft opgeleverd. Van onze paardesportmedewerkt DEN HAAG In Hilversum Winterkampioenschnp k; voor Flamingo Six bijna gee concurrentie zijn. Treize F,F Ever en Grenadier zijn de ee ste die in aanmerking kome voor het leveren van enige 1 genstand. Voor de eerste klassers, die mei zien in de mijl, is er de gespli ste Gerard van Maarsevea prijs. Eberdine TH en Dow Scotch zijn waarschijnlijk bij favorieten. Om een uur ls de eerste sta programma met onze favorleö van MaarseveonprUs '1600 r afd. autostart) Eberdine U Qujck. Evel>ti HoUandla. ims Winterkampioenschl m. met trio) Flamingo Landauerprljs Import N. Iny VigUnnteprlJs si.' afd.. me ^bai. Honey

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1971 | | pagina 14