WIL WETEN
HOE DE ANDERE
KANT VAN DE WERELD LEEFT
Shirley MacLaine als Irma la Douce jn Billy Wilders gelijknamige film.
lissen hun werk in de studio's door hebben
vele filmsterren de dringende behoefte hun
belevenissen ook nog eens in boekvorm te
verschijnen. Vaak leidt dit tot wee
moedige beschouwingen over vergane glo-
I rie, vaak ook worden dan met een giftig
pennetje oude wonden nog eens opengere
ten. Slechts een enkele maal verschijnt er
een autobiografie al dan niet door een
zogenaamde ghost-writer" geschreven
die een geheel nieuw licht werpt op het le-
achter de schermen. Een doodenkele
zorgt de ster in kwestie voor een
mplete verrassing door het nu eens. niet
er zijn of haar eigen carrière te hebben,
de interessen als mens, niet als
rie cteur of actrice. Zo'n boek is Shirley
lacLaine's „Don't fall off the mountain",
onder de titel „Val niet van de
bij uitgeverij Gottmer uit Haarlem
Nederlandse vertaling verschenen
Shirley MacLaine en Robert Mitchum in de filmkomedie „What
a way to go".
i Met Dean Martin in „All
legrafeerde terug „Ga, leer veel, maar val
niet van de berg".
Déze anekdote is tekenend voor Shirley's pri-
vé-levén, haar belangstelling voor de wij
ze, waarop de andere helft van de wereld
leeft en haar kordaat optreden in situaties,
waarin anderen zich nog wel twee keer
zouden bedenken. Veel van haar zelfver
trouwen heeft Shirley, volgens haar zeg
gen, te danken aan haar man, Steve Par
ker, die zij in 1952 ontmoette en met wie
zij sinds 1954 getrouwd is. „Hij kent me
beter dan ikzelf. Hij weet waar ik voor
leef, wat me drijft. Toen ik hem leerde
kennen begon ik pas te leven", zegt ze let
terlijk in haar boek.
sprake. Daarbij neemt Shirley geen blad
voor haar mond. Zo heeft zij bijvoorbeeld
een uitgesproken hekel aan haar „ontdek
ker". Velen denken dat dat Alfred Hitch-
cook was, omdat zij haar eerste filmkans
kreeg in zijn „The trouble with Harry".
Over Hitoh niets dan goeds. Nee, het is
filmproducent Hal B. Wallis, die Shirley
het eerst opmerkte toen zij eens een keer
de zieke Carol Haney verving in de hoofd
rol van „Pyama game". Wallis, die zich
ook uitgeeft voor de „ontdekker" van Elvis
Presley en het toenmalige duo Dean Mar-
tin-Jerry Lewis, bood haar bij die gelegen
heid een filmcontraot aan, wat zij toen
gretig accepteerde om er daarna nog jaren
spijt van te hebben.
Het kwam zelfs zover, dat zij haar werkge
ver met een proces dreigde. In Amerika is
het namelijk wettelijk onmogelijk om lan
ger dan zeven jaar bij één en dezelfde fi
guur onder contract te staan. Niemand
maakt daar ooit gebruik van, maar na een
hooglopende ruzie met Wallis maakte Shir
ley hem er op attent, dat zij nu al negen
jaar bij hem onder contract stond. Tot een
proces is het tenslotte niet gekomen. Ze
kocht zich voor 150.000 dollar vrij.
Terwijl zij elders in haar boek nog wel
waardering op kan brengen voor de figuur
van Wallis als Hollywood-fenomeen, heeft
zij geen goed woord over voor de kroniek
schrijver Mike Connelly, die zij een keer
met voorbedachte rade met de wettelijk
toegestane vlakke hand in het openbaar
een paar klappen gaf. Dit incident, dat de
voorpagina's haalde, leverde haar een ge
lukstelegram van president Kennedy op.
Maar naast alle verhalen over haar Holly-
woodse ervaringen, het werken met Hitoh-
cock, haar ontmoeting met Kroetsjov tij
dens de opnamen van „Can can" en haar
omgang met de Sinatra-clan, zijn het voor
al haar reisbeschrijvingen, die deze auto
biografie zo uniek maken. Daarin cijfert
zij zichzelf helemaal weg, worden de men
sen die zij ontmoet en hun ervaringen
hoofdzaak. Wie bijvoorbeeld Chaplin's boek
over zijn eigen leven heeft gelezen, zal
zich onwillekeurig geërgerd hebben aan de
foto's, waarop Chaplin steeds staat afge
beeld met een of ander staatshoofd alsof
er geen „gewone" mensen bestaan. In
Shirley MacLaine's „Val niet van de berg"
geen illustraties, wel een warme belang
stelling voor de eenvoudige medemens, of
het nu een lange Afrikaanse Masai is dan
wel een straatarme Amerikaanse neger.
Shirley MacLaine is dol op reizen, maar
beslist geen toerist. De oorden, die zij be
zoekt zijn beslist niet de plaatsen waar het
zwart ziet van de vakantiegangers. Wat zij
beleeft maar dan ook werkelijk belééft
is ongewoon. Zelfs voor een filmster.
Reiskroniek
„Val niet van de berg" is dan ook meer een
reiskroniek van een diep sociaal voelend
mens, dan het werk van een actrice, die al
op het toppunt van haar carrière zo nodig
haar memoires moest schrijven. Een
vrouw met een groot gevoel Voor humor en
een uitgesproken mening.
Dit laatste hebben wij zelf kunnen constate
ren, toen zij deze zomer in Berlijn was
waar zij een Zilveren Beer kreeg voor
haar rol in Frank Giiroy's „Desperate
Characters". In de film speelt zij een
vrouw, vermoeid en teleurgesteld door de
sleur van haar huwelijk. Een paar dames
hadden kritiek op deze in hun ogen verte
kende situatie, die deed voorkomen alsof
ieder Amerikaans huwelijk na enkele jaren
een grote grauwe ellende is. Fel beet Shir
ley MacLaine van zich af „Waarom zou ik
nooit eens een andere rol mogen spelen,
dan die van het lichte meisje met het gou
den hart. Het is heel leuk om een Irma of
een Charity te spelen en ik ben blij, dat ik
die rollen kreeg. Maar als actrice wil je
ook wel eens iets anders". Dat een Ameri
kaans huwelijk beslist geen sleur behoeft
te worden bewijst Shirley trouwens dage
lijks in haar privé-leven. Daarvoor hoef je
echt niet tussen de regels door te lezen in
haar boek „Val niet van de berg". Eohtge-
noot Steve Parker komt er als de ideale
man en vader uit te voorschijn. Ook al ziet
zij hem soms hele weken niet. Wederzijds
begrip en waardering vormen echter zo'n
hecht fundament, dat hun verbintenis zelfs
in hét stormachtige filmwereldje geen en
kel gevaar loopt.
Shirley MacLaine is inmiddels alweer aan
een tweede boek begonnen. Als dat even
eens zo'n schat aan informatie geeft, zien
we daar met belangstelling naar uit.
MILO
..Can can", de opname, die Chroesjtsjov de opmerking ontlokte „Het gezicht van een mens bevalt me beter dan z'n achterwerk". Shirley MacLaine met Robert Newton, Cantinflas en David Niven in Mike Todd's „Around the world in 80 days".