Rod McKuen lyrische zanger
met een rasp in zijn keel
PAUL
MELTON
RUSTIGE DAGEN VOOR
KONINGIN EN PRINS
Vlucht Panagoulis ging niet door
Achttien
generaals
komen vrij
Saljoet in
hogere baan
CH-voorzitter
niet eens met
KVP-
verklaring
WEDUWE FLEMING GEARRESTEERD
Vijftien apen
dierenpark
spoorloos
ONDERDAG 2 SEPTEMBER 1971
PAGINA 9
Nee. een mooi geluid brengt Rod McKuen niet voort,
de Amerikaanse dichtcr-zanger, die gisteravond op
de tv in Eddy ready go zijn tophit „Soldiers want to
i be heroes" liet paraderen en vrijdagavond in Zomaar
|een zomeravond andermaal zijn etherische filosofie
zal ophemelen: Muziek is voor de mens wat de vrouw
voor de man is. Zij grijpt hem aan en maakt er niets
moois van. En dat zingt en zegt Rod dan met het
keelgeruis van de schorre kikker, een erg onvriende
lijke kwalificatie op het eerste gehoor, maar hij zegt
het met de zelfvcrzekerheid van de man. die zijn
|iiel in zijn woorden beeft verpakt en daarom bloeit.
Het zingen uit volle borst is een verouderd lied-prin-
eiepe, dat het zeker in de pop niet meer doet. Woor-
Jen. die schijnen weg te schieten uit een dichtgesnoer-
ie keel, wekken de indruk op te wellen uit een opge
kropt gemoed en vinden daardoor eerder de weg naar
het hart van de hoorder. In dit anatomisch bijver
schijnsel moet voor een deel het enorme succes van
keelzanger Rod McKuen gelegen zijn. In één hese a-
dem moet hieraan worden toegevoegd de onuitputte
lijke rijkdom aah tekst, waarmee de dichter de zan
ger uitrust; de trefzekerheid om zichzelf zonder op
smuk te etaleren: „Uiteindelijk zijn de liedjes die ik
zing uit mijzelf voortgekomen; zij weerspiegelen wat
er met mij is gebeurd sinds ik werd verlaten door
mijr. vader en de liefde".
En daar staat dan pr<*hes helemaal wat Rod is over
komen Rod die is geboren in een tehuis van het
Leger des Heils in Californië in 1933 uit een moeder
die op dat moment al door haar man was verlaten.
Vertelt Rod: „Mijn moeder is later hertrouwd en mijn
stiefvader bewonder ik nog altijd, maar ik heb hem
ïooit lief kunnen hebben, zoals ik ook mijn stiefbroer
nooit echt heb bemind. Ik heb me er eerder altijd o-
ver verbaasd, dat zij in mijn leven zijn gekomen, want
net het verdwijnen van mijn vader, die ik nooit heb
gekend, bleef er voor mij alleen nog maar een moe
dor over. Zo heb ik het altijd aangevoeld. Anderen
spelen alleen maar een bijrol in mijn leven. Ik ben
nog voortdurend op zoek naar mijn vader, die ik nooit
gekend heb. Mijn stiefvader was huidenbewerker en
reisde met ons het hele land door. Telkens als ik in
een nieuwe stad kwam, greep ik het eerst naar het
telefoonboek om naar de naam van mijn vader te zoe
ken. Het is me nooit gelukt hem tè vinden".
Rod is nu een üit de kluiten gewassen man van te
gen de veertig, hoog blond haar in Tarzandracht van
wie hij ook een beetje de schouders heeft, en voorts
wangen van geraspte huid. even ruw van opper
vlak als bijkbaar zijn keel. Een hele vent om mee te
praten, zoals gisteren in Hilversums vlak voor Eddy
ready go, terwijl hij met een gespannen verhemelte aan
aan zijn zinnen bouwt, die snel en overtuigend hun
weg vinden, goed geformuleerd ook, gelijk een rap
van de tongriem gesneden professor. Hij is een soort
lyrische Donovan, die niet verontwaardigd is over de
scheuren in de samenleving, maar zich er juist over
verbaast; niet de pijn van het leven, maar juist het
wonder intrigeert hem. Van alle steden houdt hij het
meest van San Fransisco, de stad waar de power flo
wer uit het asfalt omhoog steeg, waar de bloemen
kinderen hun opwachting maakten tegenover een ver
worden wereld. Rod is altijd heel sterk van zijn moe
der blijven houden, een moeder-minnende op zoek
naar zijn vader, die bij gemis aan vaderlijke gezag
in het lyrische vlak is terecht gekomen en doordat
hij meer op het platteland verbleef dan in de stad.
althans in zijn jeugd, zijn stijl ontwikkelde in de rich
ting van de ballade en de folk. het sangerige. lande
lijke, het afwezige van het nerveuze frenetieke van
de stedelijke rock, ook al heeft hij als kind van zijn
tijd zich wel het roek-idioom toegeëigend.
Manus-van-alles
Wie had ooit gedacht dat er uit Rod een zanger zou
wassen? Na een paar jaar lagere school werd hij door
zijn ouders ondergebracht bij boeren, bij wie hij als
inwonende manus-van-alles hand en spandiensten ver
richte en vertrouwd raakte met het voerenvolkse Yip-
pie-A-Jee van de dropsmuziek. Op zijn elfde jaar viel
hij van een paard. Het kostte hem twee gebroken be
nen. Maar het leverde hem weken op waarin hij niet
anders deed dan boeken lezen. Die behoefte heeft hem
nooit meer verlaten en hij bleef dit doen in later ja
ren, toen hij de wijde wereld in trok als losarbeider.
acteur, stuntman, discjqckey, stukjesschrijver voor de
krant en later in Korea dc beschrijver van de psycho
logie van de frontsoldaat.
Hij praat met de vluchtige handbewegingen van de ge
wiekste zakenman, waarbij hij je doordringend, maar
niet onwelwillend aanziet: „Ja. ik ben erg zelfverze
kerd. Dat heb ik later pas ontdekt. Dat moet
vroeg hebben gehad, want wie lukt het op zijn vijftien
de iaar een filmstudio in Hollywood binnen te lopc
en daar bij een regisseur te zeggen, dat hij komt voor
een filmtest".
Dat deed Rod en zonder iets te vragen begon die re
gisseur gelijk zijn camera in te stellen. Na de test di
rect een contract van twee jaar en een rol in de film
Rock, pretty baby. Door die film kwam hij in contact
met Henry Mancini, een componist, die Rod aanraad
de muziek te gaan schrijven met lyrische teksten.
Frank Sinatra, Anita Kerr, Perry Como, Petula Clark
en Rock Hudson danken aan die activiteiten een aan
zienlijk deel van hun repertoire. Bovendien ontstond
onder zijn handen 't scenario voor de film „Me, Natalie".
Rod begrijpt soms zelf niets van al die voorspoed in
zijn werk op zovele terreinen. Hij zegt: „Ik beschouw
me zelf niet als een dichter, een componist, een ar
tiest, een regisseur of een filmschrijver, maar het is
wel zo, dat alles wat ik doe onmiddellijk lukt. Toch
ben ik maar een man die alleen maar zo goed moge
lijk probeert te doen waar hij mee bezig is. En dat
doe ik dan zestien uur per dag. Ik heb nog geentijdge-
had om een vrouw te zoeken, maar ik denk, dat geen
vrouw zich graag bij mij zal voegen, omdat ik mezelf
al zozeer genoeg ben. Dat klinkt wat overdreven enar-
rogant, maar wat is er voor plezier te beleven voor een
vrouw aan een manaan wie niets meer bij te schaven
valt?"
Rod is de schrijver van vier boeken, de zanger van
tien elpee's, de auteur van de liedjes van tien elpees
gezongen door anderen, de maker van en-of speler in
een itental films, waaronder A Boy Named Charlie
Brown en de drager van de levensfilosofie, dat het le
ven om de mensen en om de liefde gaat en daarin zo
wel wordt bijgevallen door zachtmoedige hippies van
de Underground als door de burgelij ke beschaving.
Rod McKuen is een merkwaardige man .Hij staat ner
gens voor en zit overal vooraan. Zakenman en lyricus
tegelijk. Een gegenadigd zanger met een rasp in zijn
keel. De wonderen zijn de popwereld nog niet uit. Rod
Is in al zijn tegenstrijdigheden zulk een wonder. Je
wordt er stil van als die stroom van welgeformuleerde
woorden uit zijn rauwe keel komt. filosofisch, door
dacht, lyrisch maar met de keiharde argumentatie
van de zakenman. Een echte Amerikaan, maar met
een pastorale inslag, dat wel.
TON OLIEMULLER
Vrije produkties waren tot voor kort de losse kren-
n het dagelijks brood van het toneelseizoen,
dit jaar kan je al rustig van een kren
tenmik spreken. Want naast de talloze premières
de gesubsidieerde gezelschappen, staan er een
aantal financiële durfallen klaar om zelfs een hele
reeks voorstellingen te produceren. Eén van die pro
ducenten is ex-beroepsvoetballer, ex-platenman en
Zwarte Pier in de televisieserie, ex-platenman eu
Roskamp. Behalve een van de mannen op de finan
ciële achtergrond van „Oh Calcutta", is hij de pro
ducer van de Amerikaanse komedie „The owl and
the pussycat", die op 14 augustus in Rotterdam in
première ging en van 3 september af in het Pavil
joentheater in Scheveningen te zien zal zijn.
Het stuk van de Amerikaan Bill Manhoff jverd al
door het Groot Limburgs Toneel gespeeld als „De
n de poesiekat" met Ronnie Bierman in de
hoofdrol en is op het ogenblik als film met Barbra
Streisand in de rol van het volkse meisje dat de
„lichte kant" op is gegaan, in Nederland te zien.
In de vertaling die Alfred Pleiter maakte voor Bos-
kamps produktie met diens vrouw Hetty Verhoogt
Will van Seist in de twee enige rollen van
Manhoffs komedie, werd „The owl and the pussy-
met een bedekte referentie aan een bekende
klucht, „Twee is teveel". Boskamp trok voor de ge-
gie de in Nederland wonende Amerikaan Paul Mel-
lan, een bij het grote publiek nog onbekende
en theaterman die via ons aller Toon Hermans
s land terecht kwam. Paul Melton blijkt in zijn
riante flat in het Amsterdamse Buitenveldert voor
treffelijk Nederlands te praten. Alleen een dikke 1
verraadt zijn Amerikaanse nationaliteit. Zelfs zijn
twee katten hebben Nederlandse namen, „Poesje"
n een jonge Siamees „Mokum".
„Ik had in New York dezelfde agent als Toon Her-
de Morris Agency. Op een dag gaat de tele
foon en m'n agent vraagt „Heb je zin om naar een
Nederlandse cabaretier in Toronto te gaan kijken".
Hij had het eigenlijk over een „Dutch comic"", en die
?en regisseur nodig. Ik had er wel zin in en zo
kwam ik in contact met Toon Hermans. Toon nodig-
me uit een maand naar Holland te komen, maar
t werden 5 maanden. Ik heb met 'm gewerkt aan
Amerikaanse show, geholpen met de vertaling
(waar de auteur van „Love Story" Erich Segal het
leeuwenaandeel in had) en ideeën aangedragen. In
Toons nieuwste show vond ik tot m'n verrassing
aantal dingen terug die van mij af kwamen. Toon
een geweldig mens en een enorm vakman. Door matige intelligentie
die plotselinge samenwerking moest ik wel heel snel
Nederlands leren. Ik heb er nauwelijks op gestu
deerd. Ja, één week, maar toen heb ik de week daar-
m'n mond niet" meer durven opendoen. M'n moe-
was lerares Frans en die heeft van jongsaf
Frans met me gepraat. Nü is Frans een vreem
de taal voor me, maar ik was gewend twee talen
te spreken."
Toon Hermans haalde
Amerikaanse regisseur
naar Nederland
zet komedie Twee is
te veel" op de planken
In Nederland regisseerde Melton bij het Groot-Lim
burgs Toneel, het Nieuw-Rotterdams Toneel („De
Sprakelozen" van Lodewijk de Boer), bij Globe re
gisseerde hij onder meer „Kortsluiting", twee een-
acters van de Engelse auteur Peter Shaffer, en in
België leidde hij de Luikse produktie van een stuk,
getiteld „Laten we Vivaldi vermoorden". Van alles
dus. „Ja" corrigeert Melton haastig „wel van alles,
maar niet alles. Toneel moet in de eerste plaats
menselijke kwaliteiten hebben. Als ik er niet in ge
loof doe ik het beslist niet."
Paul Melton kreeg in New York opleiding aan
de universiteit waar hij als hoofdvak Engelse litte
ratuur studeerde en als bijvak muziek en drama
koos. Via lessen van regisseur-acteur José Quintere
de Actor's Studio kwam hij op Broadway en bij
het Amerikaanse televisiestation CBS waar hij 4
jaar lang wekelijks een documentaire leverde. „Een
geweldige uitdaging" zegt Paul Melton achteraf wan-
hij met af en toe een blik in zijn ogen die op
verlegenheid lijkt over z'n werk praat. „Je moest
elke keer volledig in een nieuw probleem duiken. Ik
probeerde die serie, schreef en regisseerde soms
een paar afleveringen. In '67 maakte ik een do
cumentaire over luchtvervuiling waar ik wel trots
op ben, „Emergency session on air pollution". Ik
wilde het anders doen. Geen scheldpartijen zo van
„Waarom doen jullie dit, waarom hebben jullie dat
niet gedaan?". Ik heb de verantwoordelijke mensen
voor de Camera gehaald en ze gevraagd „Wat kun
nen jullie doen, wat jullie nog niet gedaan hebben?"
Daar zijn toen een heleboel reacties op geweest."
ding mee hebt, of het nu je moederland is of niet.
raak je in een soort liefde- haat verhouding. Som
mige dingen zijn er fijn. andere weer verschrikke
lijk frustrerend. Maar dat heb je altijd Trouwens,
ik ben niet voortdurend in Nederland. Vrijdag ga ik
naar België voor besprekingen voor de regie die ik
ga voeren van het nieuwe stuk van Eric Schneider
„Play Back" bij de Koninklijke Vlaamse Schouw
burg. Dat wordt dan m'n tweede wereldpremière
in Europa. („De sprakelozen" was de eerste). Daar
tussendoor ga ik regie-college's geven aan de Rijks
universiteit van Utrecht." Het contact met Utrecht
heeft Melton overgehouden aan zijn aldaar, in een
13e eeuwse kerk opgevoerde voorstelling van Sha
kespeare's „Coriolanus", door de grote mogelijkhe
den voor Melton een unieke ervaring. kon er be
schikken over 53 spelers en 7 muzikanten. Toen heb
ik wel een politiefluitje gekocht."
Wat „Twee is Teveel" betreft, de plaats van hande
ling is een vrijgezellenflat in New York waar een
mislukte dichter op nogal enerverende wijze in con
tact komt met een mislukt fotomodel dat zich af en
toe voor de liefde laat betalen. Het is een meisje van
het kaliber „harde bolster blanke pit" dat zich met
veel lawaai afzet tegen die moeilijke wereld. In Bar
bra Streisands filmvertolking won de schelheid het
van het gevoel, hoe benadert Melton deze „poessie-
kat"? Is het een hard meisje geworden of niet? Mei-
ton is gedecideerd. „Zulke vragen beantwoord ik
nooit. Iedereen die ogen en oren heeft kan het zelf
bepalen. Je vraagt toch ook nooit aan iemand „Zeg
vind jij mevrouw X of mevr. Y een hard iemand?"
Waarom ga je naar toneel? Omdat je iets goeds wil
zien. iets menselijks. En dat is niet zo eenvoudig
vast te leggen. Ik kan alleen zeggen dat de mensen
zich kostelijk geamuseerd hebben. En dat het in Rot- j
terdam de laatste week moeilijk was om kaartjes
te krijgen. Zelfs voor mij als regisseur
BERT JANSMA
DEN PASAR-MEDAN (ANP) Na de
inspannende dagen in Djakarta, Ban
doeng en Djokja kunnen koningin Juliana
en prins Bemhard het nu wat kalmer
aan doen. De koningin op Bali en prins
Bernhard in Medan en omgeving.
Koningin Juliana woonde gisteravond
een voorstelling bij van een reeks
Ballsche dansen. De voorstelling werd
gegeven in Tempak Siring, het officiële
verblijf voor eregasten, waar de konin-
INDONESIE
Uiterlijk is Paul Melton het type van de bebrilde in
tellectueel, die dan ook vóór dit interview nog even
zijn ideeën over toneel op papier heeft gezet. „Wat
moet de verhouding tussen altijd en hun regis
seur zijn? Ik voel mezelf altijd tussen twee uiter
sten zitten: Aan de ene kant het plastisch vormge
ven aan een produktie aan de andere kant liet be
waren van de vrijheid van de acteur". En: „Een
regisseur moet niet alleen z'n vertrouwen aan een
acteur geven, hij moet ook vertrouwen in hem heb
ben. Je kan nooit genoeg vertrouwen op de beroeps
gevoeligheid van een acteur".
Twee uitgesproken standpunten die hij toelicht met:
„Ik ben als regisseur geen „Puppenspieler". Dat
is een in Duitsland ontstaan begrip, en ik ben Ame
rikaan. De acteur heeft ook z'n fantasie. Ik ben niet
zo arrogant te denken dat mijn ideeën over gebaren
en bewegingen beter zijn dan andere. Ik wil die an
dere graag eerst zien. dan kan ik pas beslissen. Ik
ben de objectieve man die buiten de voorstelling
staat en het kan beoordelen. Natuurlijk moet er veel
in een voorstelling vastgelegd worden. Maar niet zo
dat de speler geen ruimte meer heeft. Dat werkt
destructief. In „Twee is Teveel" geeft Hetty Ver
hoogt een kop aan Will van Seist. Dat moment is el
ke avond iets anders. Dat is de vrijheid van de ac
teur. Als het maar waar is. Bij „Twee is Teveel"
hebben we de eerste repetitiedagen met z'n drieën
dingen gespeeld die niets met het stuk te maken
hadden. Je kan een voorstelling niet bouwen zoals
ie een brug bouwt. Ik ben geen ingenieur die zegt
er mag maar zoveel gewicht op dat metaal. Het is
niet alleen vakwerk. Ja. voor 30 procent. Maar die
andere 70 procent is de fantasie van de spelers, van
de regisseur en hun samenwerking. Ik neem graag
de tijd voor een regie. Ik wil niet te snel beslissen.
Mijn benadering komt via een omweg, want op de
directe weg zie je te weinig."
Op de vraag hoe hij het vindt in Nederland te wer
ken. zegt Paul Melton lachend „Lekker". Maar
voegt er aan toe: „Met elk land waar je een bin-
Paul Melton, regisseur van de „vrije" komedie „Twee
is te veel", werd door Toon Hermans naar Nederland
gehaald en vindt het hier zo „lekker" dat hij voor
lopig blijft.
DJAKARTA (Reuter) Achttien
gevangen gehouden Indonesische gene
raals, die naaste medewerkers van wij
len president Soekarno geweest zouden
zijn, zullen zonder proces worden vrijge-
De Indonesische regering heeft niet vol
doende bewijsmateriaal om de generaals
te berechten. Tot de genoemde achttien
generaals behoren: generaal-majoor
Soeadi, gewezen gouverneur van het in
stituut voor nationale defensie, generaal-
majoor Moer^id, voormalig plaatsver
vangend stafchef van het leger, gene
raal-majoor Soetardhi, gewezen procu
reur-generaal en generaal-majoor Soe-
dirgo. ex-bevelhebber van de militaire
BOCHUM (DPA) Het Russische
ruimtestation Saljoet-1 is volgens het
instituut voor ruimte-onderzoek van de
sterrenwacht te Bocliuni door besturing
van de aarde in een bijna cirkelvormige
baan op ongeveer 300 kilometer hoogte
gebracht.
Het instituut ziet hierin opnieuw een
aanwijzing dat de Sovjet-Unie het op 19
april dit jaar gelanceerde ruimtestation
weer in gebruik wil nemen. Het eerste
experiment met een bemand ruimtesta
tion, gevormd door koppeling van de
Saljoet-1 en de Sojoez 11. was op 30
juni tragisch afgelopen door het omko
men van de drie ruimtevaarders Georgi
Dobrovolski. Vladislav Volkov en Viktor
Patsajev tijdens de landing.
gin tijdens haar bezoek van 3 dagen aan
Bali logeert.
Gedurende bijna twee uur werden een
krijsgdans, een hofdans, een sierdans en
een godsdienstige dans uitgevoerd.
Vandaag bezocht zij het museum in
Oeboed, waar Nederlandse schilders zich
in recente jaren verdienstelijk hebben
gemaakt door artistieke steun aan
Balische schilders.
Prins Bernhard kwam gistermiddag in
Medan op Sumatra aan. De prins en zijr
kleine gevolg maakten de reis van Djok
ja naar Medan in een „Hercules" leger
vliegtuig. De tocht duurde 3V4 uur.
De prins zat zelf achter de stuurknup-
pel en voerde een perfecte landing uit
op het vliegveld van Medan. Na een kor
te militaire ontvangstplechtigheid reed
de prins naar de stad, waar hij in
gouverneurshuis door de gouverneur
Noord-Sumatra werd ontvangen.
deze plechtigheid werden Sumatraanse
dansen uitgevoerd.
De prins woonde 's avonds een cultu
rele avond bij in het gebouw van di
Indonesische radio en televisie. Vandaag
bezoekt hij een theeplantage en reist
vervolgens door naar Prapat aan het
Tobameer. Zaterdagochtend vertrekt hij
weer naar Djakarta.
Rinus W. op
diefstal betrapt
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG De twintigjarige
Haagse ex-militair Rinus W. is samen
met een even oudee vriend verleden
week donderdag betrapt by een poging
tot diefstal van een bedrag van twintig
gulden. De beide jongemannen hadden
die nacht weten binnen te dringen in
een boekhandel aan de Laan van Meer-
dervoort, waar ze een bedrag van twin
tig gulden weghaalden. Er werden geen
vernielingen aangericht bij de inbraak.
De politie kon de vriend ter plaatse aan
houden, maar Rinus wist weg te komen.
De volgende dag vervoegden zich twee
rechercheurs bij zijn woning, maar trof
fen niemand thuis. Er werd een briefje
achtergelaten met de mededeling, dat
Rinus zich moest melden bij het hoofd
bureau. Dat gebeurde een uur later. De
jongeman had het gestolen bedrag mee
gebracht en bekende zonder meer. Er is
procesverbaal opgemaakt.
(Van o
e parlementaire redactie
Arnhem deelt
jrratis bomen uit
ARNHEM De plantsoenendiensl
Tan Arnhem zal binnenkort gratis bomen
uitdelen. Ruim 200 bewoners van de
nieuwe wijk 't Duifje in Arnhem-zuid
hebben gisteren een rondschrijven van
de plantsoenendienst ontvangen, waar
in onder meer de opzet van deze --uit,
dfelactic." uit te doeken wordt gedaan.
De dienst hoopt namelijk op deze ma
nier het woonklimaat in de bewuste
wijk, waar enkele jaren geleden alleen
nog maar weiland was, te verbeteren.
De bewoners van de wijk kunnen kiezen
uit zes boomsoorten (malus, goudenre
gen, meidoorn, prunus, sierkers en iep)-
ATHENE (AFP-Reuter) Lady Ama-
lia Fleming, weduwe van sir Alexander
en Griekse van afkomst, de uitvinder
van penicilline,, twee Amerikaanse stu- j
denten en een Griek zijn in de nacht
hij de-tijdbom had geplaatst die tot ont
ploffing kwam vlak nadat de premier
in zijn auto was gepasseerd.
Het in 1968 uitgesproken doodvonnis is Panagoulis heeft al
maandag op dinsdag in Athene gearres- in verband met de vele protesten die het tracht te ontsnappen. Op 5 juni
teerd bij een poging Alcxandros Pana-
het buitenland tot gevolg had nog lukte het hem, doch hij werd vier da
gen later gegrepen. Sindsdien zit hij in
1 een cel in het opleidingscentrum van
dc Griekse politie in het centrum van
De namen van de gearresteerde hel
pers zijn lady Fleming, mevrouw At-
nina Psichoyou, een Grieks-Amerikaanse
gescheiden vrouw, John Skelton, een
Amerikaanse student en Constantine
Androutsopoulos. een Griekse student
en vriend van de 32-jarige Panagoulis.
Kamerleden vrajjen
over prijsuitreiking
DEN HAAG De Tweede-Kamer
leden J. L. N. Schaeffer cn C. Laban
(beiden P.v.d.A.) hebben de minister drs.
\V. K. N. Schmclzer van Buitenlandse
Zaken schriftelijke vragen gesteld over
de „weinig stijlvolle wijze waarop de
honkballer Hamilton Richardson de pla
quette. voor dc beste buitenvcldcr in
Columbia, door het ministerie van Bui
tenlandse Zaken kreeg uitgereikt".
Beide Kamerleden willen weten of het
waar is dat Richardson, voor zijn presta-
t ties bij de wereldkampioenschappen
honkbal in Columbia, de prijs overhan
digd kreeg van een bestuurder van zijn
club Sparta, dat een wedstrijd in Den
Haag speelde. De Spartabestuurder zou
de prijs van een vertegenwoordiger van
de minister van Buitenlandse Zaken
hebben gekregen.
„Had het niet meer voor de hand ge
legen, dat de minister zich voor de rege
ling van de uitreiking gewend had tot
het bestuur van de betreffende nationale
sportorganisatie of tot de staatssecretaris
van CRM, die geacht wordt om zich met
sportzaken bezig te houden", zo vragen
de Kamerleden.
DEN HAAG De voorzitter van de
CHU, prof. dr. van Hulst, is het niet eens
met een vorige week door het KVP-par-
tijbestuur uitgegeven mededeling over
de nauwere samenwerking tussen KVP.
AR en CHU. In die mededeling wordt
)gezegd dat het partijbestuur van de KVP
staat erachter de suggesties van de par-
tijd en fractievoorzitters van KVP. AR en
CHU tot het instellen van een stuurgroep
die een verdergaande samenwerking van
deze drie partijen zou mogen begeleiden"
Prof. van Hulst, die 'n reis naar Zuid-
Afrika heeft gemaakt, deelde mee „in
geen twee maanden mijn collega's ge
zien te hebben". Hij had geen uitnodiging
voor een samenspraak met de voorzitters
van KVP en AR ontvangen. Prof. van
Hulst zei dan ook „heel vreemd" te heb
ben opgekeken, toen hij de mededelingen
van het KVP-partijbestuur las. Hij is
niet van plan er bezwaar tegen te maken,
want zei hij „dergelijke berichten
weerspreken zichzelf".
Fractievoorzitter Mellema van de CHU
deelde mee „persoonlijk van ganser har
te" met de instelling van een stuurgroep
in te stemmen. Enkele weken geleden
had hij een oriënterende bespreking mei
dc voorzitters en fractievoorzitters van
KVP en AR gehad. Vorige week is er
weer zo'n bespreking geweest, maar door
een samenloop van omstandigheden bleek
de heer Mellema niet te zijn uitgenodigd
„Het. was een toevalligheid, er zat niets
achter", aldus de heer Mellema.
IN TILBURG
(Van e
r verslaggevers)
TILBURG Het Tllburgse dieren
park is, dat staat nu wel vast, 15 apen
kwijt. De dieren, kleine Java-apcn, zUn
niet teruggevonden. Ze behoren tot on-
ge eer 50 apen, die geruime tijd gele
den ontsnappen, toen iemand 's nachts
hun hok openzette. Dierenparkpersoneel
heeft de meeste vluchtelingen kunnen
vangen. Die 15 zijn al afgeschreven.
Men neemt aan dat ze doorkinderen
zijn gepakt. Het is ook mogelijk dut
verschillende aapjes door mensen, die
ze vingen, zijn verkocht. Enkele dieren
zullen ongetwijfeld gestorven zijn. De
apen waren slechts enkele dagen in het
dierenpark toen ze de vrijheid namen.
Zwakke exemplaren zullen niet tegen
de koude nachten hebben gekund. Voed
sel Is er overigens genoeg voor de die
ren. In de omgeving van het dieren
park en het wandelbos zijn enige boom
gaarden. Daar is het nu goed toeven,
ook voor apen.
