Bert Boom gemangeld
tussen de wraak
van twee gangmakers
Snelle'' zege Woudstra
NIEUWENHUIS VERCAT ZIJN
TOECUPS AAN TE TREKKEN
Profstayers
deden geen
trap te veel
Befaamde draver
hengst Notekraner S
overleden
LOU VERWEIJ
WEKTE RONDE
ZOETERMEER
TOT NIEUW LEVEN
SPORTBIJLAGE
D MAANDAG 30 AUGUSTUS IS
(Van onze speciale verslaggever)
VARESE De reconstructie van de klap die Bert Boom
kreeg (geen wereldkampioen bij de amateurstayers, maar
een derde plaats) eindigde bij zijn vroegere gangmaker
Bruno Walrave en, niet te vergeten, bij diens Utrechtse col
lega Noppie Koch, met wie hij begin dit jaar overstapte naar
de Duitse bond die als een rijke oom voor Horst Gnas en
Rainer Podlesch het beste kocht wat er aan gangmakers te
krijgen was. Tegen een uiterst aantrekkelijke vergoeding
gingen de Nederlandse gangmakers dit voorjaar, niet gehin-
nadeloos. Samen met Noppie Koch, die het ook al niet zo
opdracht een wereldkampioen te leveren. Het werd Horst
Gnas, achter Bruno Walrave, die best wilde toegeven dat hij
behalve zijn verplichtingen tegenover zijn buitenlandse
werkgever, in de finale als belangrijkste doel had: revanche
op de KNWU, wraaknemen op de piste van Varese voor wat
„ze van de bond" hem aandeden. Hij voltrok dat vonnis, ge
nadeloos. Samen met Noppie Koch, die het oo k al niet zo
begrepen heeft op de nationale bond. Het slachtoffer was
echter niet de KNWU, maar Bert Boom. Zoals hij vorig jaar
het zoenoffer moest zijn voor de titel van Kees Stam, zo
werden nu zijn kansen gemangeld in een prestigeslag die
Walrave en Koch uitvochten met de wielerbond.
Bert Boom bleek er allerminst door
verpletterd. In de kleedkamer onder
de tribunes zat hij opgetogen met zijn
bronzen medaille en troostte zich met
de gedachte: „Ik heb alles gedaan wat
ik kon, meer zat er niet in". Zijn
gangmaker Joop Stakenburg bevestig
de het Hij was door Bert Boom be
schuldigd van een fout: „Joop remde
af toen ik vijf minuten voor het einde
mijn grote aanval wilde ondernemen.
Hij dacht, dat ik „ho" riep en remde
af. Ik klapte tegen de rol en toen was 't
gebeurd." Stakenburg: „Bert kan zeg
gen wat hij wil. maar het ging ge
woon niet meer. Die derde plaats was
voor hem het maximum haalbare"
Dat klopte en het was meteen na het
startschot te controleren geweest want
Bruno Walrave en Noppie Koch (met
Rainer Podlesch) namen Bert Boom
snel in de tang. Van de tweestrijd in
het Duitse kamp waarop coach ZVlurtin
Wierstra en zijn renners hoopten, was
geen sprake. Koch en Walrave dat
was de grote truck en pijnlijke ver
rassing hadden elkaar volkomen
gevonden in de belangen voor hun
Duitse bazen, maar vooral ook in hun
actie tegen de KNWU. Hun strijdplan
voor de finale zo zeiden ze later
onomwonden was daarop afge
stemd. Niet om Bert Boom persoonlijk
de das om te doen, wel om de KNWU
in de wurggreep te nemen.
Knoeiboel
Noppie Koch: „In het voorjaar heb ik
ze gewaarschuwd dat ik misschien
ergens anders naar toe zou gaan. Er
was natuurlijk altijd nog te praten
geweest, maar ik heb nooit meer
iemand gezien.
Bruno Walrave: „Bij de KNWU is het
een knoeiboel. In het voorjaar wisten
alle loopjongens, soigneurs en mecani
ciens al. dat ze naar de wereldkampi
oenschappen zouden gaan. maar wij.
gangmakers, hoorden niets. Ze verga
ten ons gewoon. Zo is het altijd wat
bij de bond. Je weet nooit waar je
aan toe bent. Neem nou dit wereld
kampioenschap. Ze hebben zo gesold
met de gangmakers, dat er steeds
anders combinaties reden. Dat is ho
peloos amateuristisch. Een renner
moet weten achter wie hij rijdt, an
ders gaat zijn moraal kapot. Dat heb je
in de finale aan Niemeyer en Been
kunnen zien. Die jongens waren ner
gens. Dat is niet hun schuld, maar
van de bond".
Het venijn dat Bruno Walrave tot een
grote actie tegen de KNWU dwong, zit
nog dieper. „Ik zou in het Rotterdam
se Sportpaleis bondsgangmaker wor
den. Ze beloofden het me en ik maak
te er alles voor in de orde. Ineens
vloog ik er met een grote boog uit.
Stakenburg kwam erin. Dat ben ik
natuurlijk niet vergeten. Ze hebben
me hard gepakt, nou was het mijn
beurt".
Wie van de twee
Bert Boom had geen verweer tegen
de wraakneming, ook al omdat Fred
Niemeijer en Nico Been ervaring te
kort kwamen om hem g^ed te kunnen
helpen, er was geen rijden aan tegen
de professioneel opererende combina
tie Walrave-Koch, die elkaar trouw
beloofden in dienst van hun Duitse
bazen en als afrekening met de
KNWU. „Wij wisten wat we aan el
kaar hadden. Zo hoort het. Je moet op
elkaar kunnen vertrouwen".
Het enige vraagteken was, wie van de
twee Duitsers kampioen zou worden.
Walrave: „Gnas en Podlesch zijn na
genoeg even sterk. Daarom droegen
de Duitse officals ons op dat degene
die bij de loting voor de startvolgorde
de beste plaats trok, het eerst zijn
kans mocht gaan. En dat was ik. Zou
Podlesch gunstiger geloot hebben, dan
was hij wereldkampioen geworden en
niet Gnas".
Bruno Walrave kon hoogstpersoonlijk
de rekening vereffenen. En hij deed
dat fanatiek. In 'n rush die zo hard
ging dat men zich moest afvragen of
Gnas daarvan later niet de le ronde al
voorbij Bert Boom, gestart in tweede
positie. „Ja", erkende Walrave, „het
was link maar ik dacht: buigen of
barsten". Zo keek Bert Boom van de
eerste minuut af Walrave en Gnas in
de rug. De race was in feite toen al
beslist. Achter hem ontregelden Koch
en Podlesch zijn koers en zij stoven
hem tenslotte voorbij. Behalve goud
wonnen ze daarmee ook zilver voor
Duitsland. Het succes was compleet,
de wraakoefening geslaagd. Voor Bert
Boom bleef de troosprijs van de bron
zen plak. Hij was er gelukkig mee.
Meer zat er immers niet in
Zilver voor Keetie
In deze voor Nederland tot nu toe zo
teleurstellende titelstrijd werd nog
een medaille behaald: zilver door
Keetie Hage. Op het moment dat zij
aan stoppen met wielrennen denkt,
heeft tij haar grootste prestatie op de
baan bereikt: silver op de achtervol
ging.
Dat ze in de finale weinig kans zou
hebben tegen de titelhoudster Tamara
Goerkasjina was te voorzien „En
Bert Boom (rechts) was dolgelukkig
met zijn bronzen plak. Horst Gnas
(midden), de wereldkampioen, en
Rainer Podlesch (links) staan er wel
bij of ze willen zeggen: „Dat hebben
we hem even best geleverd". En zo
was het in feite ook.
daarom" lachte de met haar tweede
plaats dolgelukkige Zeeuwse, „hoopte
ik op een wonder. Maar het kwam
niet". Dat zij voor het eerst in haar
carrière de finale bereikte, compen
seerde de nederlaag volledig. Boven
dien maakte ze in haar halve finale
tegen de Russin Zadorojinaia de op
een na beste tijd van het damestoer-
nooi (3.56.8) tegen Goerkasjina in de
finale (3.53.7) en bleef zij in totaal
twee keer onder haar beste tijd (ge
maakt in Rome op een houten baan)
van vier minuten rond. Daarom toege
voegd dat Keetie Hage voor de beste
Nederlandse baanprestatie tot nu toe
zorgde, is haar allerbeste stemming
verklaard na haar kansloze eindstrijd (Van o
tegen de Russische titelhoudster. die VARESE
meteen na het startschot een voor
sprong nam en het verschil steeds op-
voerde. Ik wist, dat ik de mindere öï^hoon de favorieten op
zou zijn", aldus Keetie Hage, „en i
daarom was ik helemaal niet nerveus
voor het vertrek. Ik reed ontspannen,
maar die Russin was nu eenmaal
speciale verslaggever)
Bij de profstayers is
nagenoeg alle geheimzinnigheid over de
huidige krachtsverhoudingen bewaard.
rijtje te
zetten zijn (Verschueren, Stam, Oud-
kerk), blijft de kansenberekening voor
de finale van dinsdagavond moeilijk
omdat er in de series geen enkele trap
te veel werd gedaan.
Hulp van Mahn
Voor de tweede keer in haar lev
reed Keetie Hage op een schema. Die I heerst werd
weelde maakte zij tot dit wereldkam- doening
pioenschap niet mee. Frans Mahn ech
ter ontfermde zich over de altijd aan
haar technisch lot overgelaten Zeeuw
se en maakte aan de hand van haar
tijden bij de kwalificaties een schema.
Hij heeft er ongetwijfeld toe bijgedra
gen, dat Keetie Hage tot de finale
doordrong want in de halve eindstrijd
toen Frans Mahn haar voor het
eerst met een schema begeleidde
won ze gemakkelijker dan was
Cees Stam bijvoorbeeld hield zich
volmaakt rustig in zijn race die be
at tot opgetogen vol-
fanatieke Italiaanse
supporters door Domenico de Lillo.
Hij won bij de gratie van Cees Stam,
die zich zo inhield, dat zijn mislukte aan
vallen op de positie van De Lillo een
lachertje van de eerste orde waren.
Als Cees Stam werkelijk had gewild,
zou de Italiaan op ronden zijn gefietst,
maar Stam had daaraan geen enkele
behoefte. 'Ik zei tevoren tegen mijn
gangmaker Stakenburg, dat ik op de
gemakkelijkste manier de finale wilde
halen. Ik geloof dat ze er allemaal zo
over dachten'.
Jaap' Oudkerk in elk geval ook, want
hij maakte zich geen moment druk toen
Theo Verschueren dertien minuten voor
het einde de kop van hem
DEN HAAG Op 25-jarige leeftijd
is overleden de draverhengst Notekra-
ker S, die in het begin van de na-oor-
logse totaiisator-periode door zijn pres-
taties een internationale faam genoot.
Hij was na Mac Kinley in 1953 do twee
de Nederlandse draver, die met zijn ge
middelde kilometerlijd onder de 1 mi
nuut 20 seconden bleef en een record
vestigde van 1.18.5.
De Nederlandse hengst startte niet
Willem H. Geersen vele malen in Duits
land, vyaar hij tot uitstekende prestaties
kwam in de Otto Kloss Rennen en het
kampioenschap van Bahrenfeld. In 1951
en 1952 won hij in Duitsland vijfmaal.
Tot de belangrijkste van zijn veertig
triomfen behoren zijn overwinningen in
de draversinterland Nederland-België
'50 en zijn overwinning in het klassieke
H. van Wickevoort Crommelin-memo-
i riaal. Hij won in zijn carrière een be
drag van rond 45 mille, hetgeen voor die
periode zeer hoog was.
Oudkerk bleef rustig zitten waar hij zat
in tweede positie. 'Waarom zou ik
inspannen? Dat had geenn ekele zir
finale, daar gaat het om'.
TECHNISCHE STORINGEN In
door Verschueren oppermachtig gereden
gereden rit technische storingen hij
maakte een superieure indruk en be
vestigde de verwachting dat hij eer
grote kans heeft de nieuwe wereldkam-
pieon te worden raakte Piet de Wit
zo in moeilijkheden, dat hij naa
herkansing werd verwezen. Hij faalde
door twee 'technische' storingen, v
van men zich kon afvragen of ze bij
een professional mogen voorkomen. Bij
de eerste de beste aanval die hij wilde
ondernemen, ontdekte Piet de Wit dat
zijn zadel los zat, waarna hij uit de
baan moest voor materiaalverwisseling.
Terug in de wedstrijd constateerde hij
een te laag verzet op zijn reservefiets
en daarmee verloor hij alle kansen op
een plaats bij de eerste drie, die auto
matisch overgingen naar de finale.
In de herkansing maakte Piet de Wit
het echter ruimschoots goed. Hij
toen met vijf ronden voorsprong op de
Engelsman Norman Hill, wiens tweede
plaats overigens, ondanks die achter
stand, goed was voor klassering in de
finale, waarin verder uitkomen Theo
Verschueren, Jaap Oudkerk, Domenico
de Lillo, Leo Proost, Cees Stam en
Alberto della Torre.
(Voor uitslagen zie resultaten)
PETER HEERKENS.
(van onze speciale verslaggever)
VARESE De vierduizend gulden
die de KNWU, dank zij subsidie van
het Nederlands Olympisch Comité,
kon uittrekken om de achtervolgings-
ploeg door een loondervingsregeling
optimaal voor te bereiden op de
wereldkampioenschappen is door Pe
ter Nieuwenhuls weggegooid geld
geworden. Hij zorgde met een on
vergetelijke blunder voor directe uit
schakeling in de kwalificaties en de
woede daarover ontlaadde zich bij
zijn collega's en baancoach Frans
Mahn in veel boze woorden.
Ze waren geconfronteerd met een
stommiteit die onbegrijpelijk was,
wat Peter Nieuwenhuis zonder meer
toegaf. Hij vergat bij de start de
toeclips aan te trekken en schoot
met zijn linkervoet weg toen de
ploeg zich op gang moest trekken.
Van de hechte eenheid, die een ach
tervolgingsteam moet zijn, was op
slag geen sprake meer. De als twee
de vertrokken Peter Nieuwenhuis
zwalkte hulpeloos achter de voor
hem rijdende Klaas Balk. En achter
hem viel een gat, dat de kansen van
de Nederlandse ploeg tot nul redu
ceerde.
Peter Ifcimper sprong manmoedig
vanuit derde positie op Peter Nieu
wenhuis heen naar Klaas Balk.
maar Nanno Bakker kon niet meer
aanhaken. „En ik heb ze tevoren nog
zo gezegd, dat ze zich „elegant"
moesten laten vallen als er de eerste
dertig meter iets mis zou gaan. Dan
ZOETERMEER Het aankomend
wieiertalent uit Pijnacker. Lou Verweij,
heeft een ieder zaterdag in Zoetermeer
verstomd doen staan, door mogelijk te
maken wat ieder voor onmogelijk had
gehouden.
Toen na elf van de in totaal eenen
negentig ronden zes renners, onder wie
de sterke Peter Legierse daags tevo-
nog winnaar van de Ronde van
Kralingen en plaatselijk favoriet
Kees Maaskant, demarreerden en sa
menwerkend als een baanachtervol-
gingsploeg per ronde seconden winst
boekten, was Lou Verweij daar niet bij.
Hij probeerde vele malen weg te ko
men, maar dat liet het peloton niet toe.
Het sextet voerde de voorsprong op en
de dreiging van het dubbelen kwam
voor het peloton steeds naderbij. Lou
Verweij had de slag gemist, zo consta
teerde men en toen hij op 51 seconden
lag en met drie andere renner» toch
probeerde weg te komen, werd mee
rig het hoofd geschud.
Maar Verweij haalde het, ondanks
het vele kopwerk dat hij moest doen.
Het beulswerk had de inwoner van
Pijnacker kennelijk nog meer inspiratie
gegeven, want drie ronden voor het
einde sprong hij weg uit het sterk
gedunde peloton van de zeventig
renners zouden er maar negentien
komen en zegevierde hij met
voorsprong van 41 seconden op num
twee, Peter Legierse, die tot drie i
den voor het einde de grote favoriet
voor de zege was geweest.
Terughalen
De tot Hagenaar „genaturaliseerde"
reclameschilder uit Den Bommel (op
Goeree Overflakkee) treurde er
om. Immers, hij had vijfenzeventig
den aan de leiding gelegen en in
periode zoveel premies en punten
gaard voor de leidersprijs, dat hem het
ontglippen van de overwinning niet
veel deed. „Toen Lou Verweij bij de
kopgroep kwam, probeerde hij onop
houdelijk weg te springen en ik moest
hem steeds terughalen, niemand anders
deed het", aldus Legierse, die ovei
latere samenwerking in de kopgroep
niet zo te spreken was. Terecht, want
de Amsterdammer Blijleven, die e
als Verweij de slag had gemist, r.
zich later doof Verweij bij de kopgroep
liet trekken, weigerde kopwerk te
richten en liet het zware werk
aan Legierse. Wieltjesplakkende Blijle
ven, die rustig uit; de wind bleef zitten,
kreeg toch niet zijn zin, want hij had
gehoopt op een beslissende sprint, die
mogelijk in het nadeel van de verm
de Legierse en Verweij zou uitvallen.
Met nog drie ronden te rijden sprong
Verweij weer weg. Blijleven dacht dat
Legierse de vluchter nogmaals zou te
rughalen, maar hij had zich misrekend.
Legierse deed niets en bleef rustig
doortrappen. „Ik vertikte het. Dan had
ik hem nog een kans in de sprint
gegeven. Verweij had er hard
gewerkt. Hem gunde ik de zege e
had de zekerheid dat de overwinning
niet bij Blijleven terecht zou komen.
Lou Verweij nam in drie ronden (3300
ontgoochelde
Riempjes vast
Hij had zijn mannen nog meer voor
gehouden: een goede controle van de
toeclips. Een voor een was hij hen
bij de start langs gegaan. „Zitten de
riempjes vast?". Het „ja" was alge
meen. Een paar seconden later flad
derde de ploeg wezenloos rond om
dat Peter Nieuwenhuis de vraag van
zijn coach al te geroutineerd had
beantwoord. Na wanhopige pogingen
om weer bij elkaar te komen en
daarna om de goede formatie te
vormen, was de strijd tegen de Tsje
chische ploeg hopeloos verloren.
„Stom, stom, ik weet het", zei de
onder verwijten bedolven Peter
Nieuwenhuis. „Was het niet ge
beurd", rekende Frans Mahn uit,
„dan zouden ze een tijd van 4.31
gemaakt hebben, zo hard reden ze
toen ze eenmaal op gang waren. En
4.31, kijk de uitslagen maar na. had
een vierde plaats betekend".
Nu was de zo zwaar gesubsidieerde
achtervolgingsploeg „naar huis ge
fietst". Net als in 1969, want de
trieste geschiedenis in Varese was
niet de eerste. Op dezelfde manier
werd de ploeg uitgeschakeld in
Brno, toen door precies dezelfde fout
van Frans van der Ruit. Vandaar
dat Frans Mahn bij de start zo
accuraat was. Alleen Peter Nieu
wenhuis niet.
Er werd nog een ploeg uitgescha
keld: de tandem Fens-Van Doorn.
Zenuwen van Gerrie Fens, nog niet
zo gehard in het zenuwslopend werk;
van een groot toernooi leidden tottl
uitschakeling. g<
De combinatie Van Doorn-Fens^i
sneuvelde in de kwartfinales tegentij
Rusland, nadat zij zich via een over-jet
winning op Canada geplaatst had. n
De volgende ronde overleefde VanU
Doorn en Fens echter niet. Ze wer-k
den in belde ritten kansloos versla-L
r-ep
Als stuurman durfde hij niet onderL
door te gaan toen die mogelijkheidL0
er in de eerste rit was. In de tweedeu
serie hoorde hij van pure spanningL
de noodkreet van de achter hem,n,
zittende routinier Van Doorn niet.u
„We hadden bepaald waar we zou
den springen, maar Gerrie deed'Z
niks. Ik riep: rijden, rijden. Hij rea- (0
geerde totaal niet. Ik denk dat hijjz
bezweek onder de druk
kampioenschap". Gerrie Fens be- i
aamde het. „Ik
Lou Verweij, d,
meter) een voorsprong van 41 seconden
en won deze jubileumronde van Zoeter
meer op magistrale wijze.
Bezemwagen
Onmiddellijk na de start werd de
knuppel in het hoenderhok gegooid door
de Nootdorper Van der Sman, die tien
ronden alleen doorkwam, maar door het
peloton onder aanvoering van Van Al
ten uit Leidschendam weer werd opge
slokt. Toen dat was gebeurd, sprongen
Peter Legierse en Kees Maaskant
die in eigen opgeving wilde vlammen
weg. Zij kregen gezelschap van Mi-
schas Bertou uit Den Haag, Van Leeu
wen uit Zoeterwoude, Siem Berkhout
uit Schipluiden en Franken uit Ooster
hout. "In dit groepje was de samenwer
king perfect en, geactiveerd door de
vele premies, werd hun voorsprong
steeds groter, de dreigende dubbel
werkte verlammend op het peloton,
waarin er te veel zaten die rijp waren
voor de bezemwagen. De een na de
andere renner stapte ook inderdaad af
en zelfs Jan Hordijk, die het nog even
geprobeerd had, wilde de schande van
een ronde achterstand niet en gaf op.
Lou Verweij, die een groepje van
zestien renners bij zich had en de ach
terstand beperkt wist te houden tot
eenenvijftig seconden, liet zijn makkers
zijn hielen zien en sprong weg. Blijle
ven, De Hertog en Boose konden hem
bijbenen, maar sterke mannen als Min-
neboo en Koos van der Knaap moesten
achterblijven.
Inmiddels had het sextet de rest
het peloton dat was na 37 ronden
gedubbeld en toen stapte Bertou
Kees Maaskant reed plat
tweemaal van fiets verwisselen. Dit
tekende het einde van de s
king van de kopgroep, die zich door
gezapige tempo van het gedubbelde
loton liet meevoeren. Dat gaf Vei
c.s. de gelegenheid om bij te komen.
Het tempo dat Verweij en Legii
na de samensmelting bepaalden, eis*
steeds meer zijn tol. Maaskant, Beri
hout. De Hertog en Boose vielen
en steeds meer gedubbelde cot
hielden het voor gezien. De spannii
die na 37 ronden toen de gro<
Legierse het peloton had gedubbeld
leek te zijn verdwenen, was echti
geheel teruggekomen door het map
strale rijden van Verweij, die van
medevluchters weinig steun kreeg,
toen hij met nog drie ronden demai
veerde en Legierse hem liet gaan,
dit de beloning voor een jonge cor
die een schijnbaar dode ronde dee
herleven.
BART HOOGDUIÜ
Uitslag: 1 Verweij Pijnacker, 100 ki
lometer 2.35.36; 2 Legierse Den Has
op 41 seconden; 3 Boose Brielle
Blijleven Amsterdam, z.t. Op èèn rond
ex aequo: 5 Zantingh Amsterdam,
Van der Knaap De Kwakel; 7 Berkhou
Schipluiden; 8 Franken Oosterhout:
Oudshoorn Waverveen; 10 Vermeule
Benthuizen; 11 Van Rossem
(Van paardesportmedewerker)
WASSENAAR Klaas Woudstra
heeft zaterdagmiddag niet voor niets
een stunt uitgehaald: voor Kassiana
kwam hij naar de baan in Wassenaar
om vandaar snel te vertrekken om 's a-
vonds in Wolvega aan de start te komen.
Kassiana plaatste zich op Duindigt met
overgroot gemak als eerste in het Cri
terium der tweejarigen.
En daarbij werd een voortreffelijk
veld met dravers verslagen. Op forse
afstand werd de nog niet in zijn drie
starts verslagen Jorjak tweede. Dat
moest met sprinten gebeuren, want
King Areta was door Kassiana geïnspi
reerd en een heel eind van het overige
veld weggelopen. Maar King Areta
raakte tegen de wind in gaande, leeg.
Op weer flinke afstand van King Areta
werd Kalinga vierde.
Heater Hill kon goed tegen de wind
optornen in de hoogste klasse van de
volbloeds. Toch lag Eggerik op de eind
streep maar een heel klein beetje ach
ter.
Detra liep bij de dravers van de
hoogste klasse steeds aan de kop en
Vergay verdeelde haar krachten zo
goed, dat zij tenslotte voor de rest kon
blijven. Helen Hanover ging 'n paar
honderd meter van de eindstreep in
Uitslagen TTS-band Duindigt, Wolvega,
Alkema.
Tips Nootdorp
Nootdorp, een van de banen die mee
doet in de steeds groter wordende tota-
lisatoromzetten, heeft morgenavond ne
gen draverijen op het programma. Ook
ditmaal komt Klaas Woudstra weer met
een stel kanspaarden, waarvan in de
draverij voor de hoogste klasse Happy
First de topper is. Evelyn Hollandia en
Neon Rodney zijn de belangrijkste con
currenten.
Om half zeven is de eerste start. Het
programma met onze voorspellingen:
Gilzeprijs (2000 m. autostart, eerste
afd. met trio): JudyJohnny Again
Jourlanda.
Tweede afdeling: Ino BuitenzorgIn
fantaIrresistible.
Goesprijs (2000 m. autostart, met trio):
.Irma's JuweelJungfrauInus Car
bonari.
Gouderakprijs (2000 m. autostart, eer
ste afd): High FlyerGlittering Jewel
Ixion Mars.
Hilversum XVI-prijs (2000 m.
start): Happy First—Êvelyn Hollandia-
Neon Rodney.
Goudaprijs (2000 m. autostart, me1
trio): Hetty HanoverJunibes I
Hompy van Hiddum.
Criterium der amateurrijders
(2380 m.): HyacintIke Hollandia—1
no Contessa.
Glanerbrugprijs (2000 m. autostart
met trio): Joris SixJudge Olivier-
Iwan Spencer. Outsider: Imone.
Gouderakprijs (tweede afd.):
HanoverHoney SixFantasie.
