Strandpolitie blijft koel onder
opeengepakt vlezig bruin beleg
zouden thuis ook wel
zo n reptieltje willen hebben
Noordwijk soms sudderende hamburger in de hitte
Duitsers
gezellige
mensen
1 LC bij Leidenaartj es in Terra Hortus
„Molen-
gemaal"
LEIDSE COURANT
PAGINA 3
Brigadier Vink: „Je bent hier geen boeman, ie bent gewoon overal goed
NOORDWIJK Mediterrane
vitamineverslinders wentelen
zich behaaglijk op het Noord-
wijkse strand. Dc zonaanbid-
ders, voor het grootste deel
met een wat autoritaire Ger
maanse taal, hebben zich als
kuikens rond de kloek voor de
politie strandpost neergevlijd.
„Faule Menschen", karakteri
seert een klein bol Duitsertje,
dat zelf een even lange en
luie dag achter de bruine rug
heeft, het vlezige beleg op het
zand, dat door de opeengepak
te rood- en bruingebrande
massa zorgvuldig is bedekt.
Een leeftijdgenootje is tijdens
zijn spel van ontdekking in de
jeep geklauterd, die als een
veldheer boven de gevelde
horde uittorent. „Kinderen zit
ten er graag in maar ze zit
ten overal aan. Pas heb ik het
nog gehad. Ik wilde wegrijden
toen plotseling de claxon be
gon te loeien. Daar stond ik
midden tussen halfslapende
Kwallenbeten
De valse BB-oproep, die als
een rilling over de Madchen
moet zijn gekropen, kan de
vreedzame betrekkingen tus
sen politie en burger niet als
een vloedstroom uitwissen. De
opgestroopte mouwen, het ge
bruinde gezicht van de politie
man en de zorgeloosheid van
de zonzoeker maken het „de
politie is uw beste vriend
idee" hier tot werkelijkheid.
„Je bent hier geen boeman.
Een bonnenboekje hebben we
niet. Voor 90 procent ben je
lienstverlenend. De strandpolitie
is overal goed voor. Het be
vorderen van de veiligheid.
Het opsporen van kinderen.
Assistentie bij kwallenbeten.
Gelukkig is die periode vrij
wel voorbij. Toen het zo erg
was gaven wij de mensen een
fles met verdunde ammonia.
Wie er kwam kreeg een dot
watten mee, en dan betten
maar. Het ergste geval was
van een jongen, die recht in
een kwal dook en vol met
beten zat in het gezicht en in
de nek. Wij adviseren dan een
paar borrels te nemen. Dat
neutraliseert het bloed".
Hamburger
Brigadier Vink kijkt gemoede
lijk lachend en pratend vanuit
zijn witte post op de Duitse
familie met de Hollandse gas
ten. Het Duitse plaatsje
Noordwijk suddert als een
hamburger in de middaghitte.
En wenst zich niet druk te
maken tijdens de eindeloos lij-
„Duitsers zijn gezellige men
sen. Vroeger kwam het nog
wel een tot ruzie. Iemand had
een kuil gemaakt en wilde
daar ook graag de andere dag
in zitten. Je moest ze horen
als iemand het had gewaagd
in hun fort plaats te nemen"
zegt de heer Vink over de
Duitse vakantiekolonie, die 80
procent uitmaakt van het
strandvolkje.
Als de ton met menselijke ha
ringen zo tegen het vijfde
middaguur langzaam aan zijn
verstikkende drukte kwijt
raakt, en het zand op een van
de weinige plekken waar de
burger de politie opzoekt, te
voorschijn komt, zegt Vink:
„Het is zelfs zo slim dat als er
een Hollander binnenkomt ik
hem automatisch in het Duits
aanspreek. Kent u het mopje
van die Duitsers, die hier op
het strand zitten en een Hol
lander voorbij zien komen.
waarop de een tejfen de ander
zegt: „Ah, ein Auslander".
Maar bereidwillig zijn ze. Wij
hoeven nooit alleen de boot in
het water te duwen. Er staat
direct een schare vrijwilligers
klaar.
Werken met jeep
Wij, dat zijn dan op papier zes
man met in de weekends en
kele leden van de reservepoli-
tie, werken met een jeep en
een speedboat. Niet met paar
den. Het is wel een erg mooi
gezicht, maar het is meestal
veel te druk. Het gebeurt dan
ook meestal alleen voor de
show. De mensen zijn name
lijk ook niet bereikbaar".
Op de rustige zee, die dank zij
de westenwind vrij is van
kwallen, dobberen zeiljachten.
,.De zeilvereniging is met de
Noordwijkse Reddingsbrigade
onze beste hulp. Wij trekken
langs de kust altijd een denk
beeldige lijn. Tot zover mogen
de zwemmers komen. Gaan
sommigen toch te ver, of drij
ven ze met hun luchtbed plot
seling gevaarlijk ver af, dan
pikt de zeilvereniging ze op.
Goede zwemmers redden zich
meestal toch wel, maar het
nadeel is dat ze de slechte
meetrekken. Verdrinkingsge-
vallen hebben we de laatste
drie jaar gelukkig niet meer
meegemaakt. Wel hebben we
enkelen dood uit zee gehaald,
maar dat was dan als gevolg
van een harverlamming. Ik
herinner me nog wel 1966
toen de zee vol met muien zat
en levensgevaarlijk was. Toen
verdronken drie kinderen.
Twee Engelse kinderen van 13
jaar en een Duits meisje van
vijftien jaar".
Moeilijke dag
„De moeilijkste dag dit jaar
was 4 juli. Dan merk je wel
dat je voor dit beroep de juis
te instelling moet hebben. We
hadden toen honderd kinderen,
die hun moeder kwijt waren.
Daarnaast liepen ze de deur
plat voor kwallenbeten. Dan
was er een vrouw, die melk
moest hebben voor de baby.
Vier vrouwen moesten bijge
bracht worden, omdat ze on
wel waren geraakt, enz.".
Het strandverblijf noodt echter
niet tot vechtpartijen en dief
stal. Het is daarentegen juist
opvallend hoe de eerlijkheid
hier komt bovendrijven. Karl
May wordt binnengebracht,
schoenen lopen binnen, schop
jes en schepjes worden afgele
verd en kleertjes. Niet d at
Noordwijk nu plotseling alles
heeft afgeworpen, als zou het
in naturistisch opzicht Ter
schelling voorgaan.
„Vier jaar geleden kwam het
naaktliggen onder invloed van
Zandvoort wel voorbij de Lan-
gevelderslag. Met bekeuringen
en venijnige boetes hebben
wij dat weten te verhelpen.
Van buitenslapers wordt dat
ook vaak gedacht. Maar het
gaat hen allereerst om de er
varing te proeven van het aan
zee slapen. Ze sparen boven
dien heel wat geld uit. Ze zijn
liever drie weken op vakantie
dan één week. Moeilijkheden
hebben we met hen niet. Ze
hebben voldoende geld op zak
en grijpen meteen naar hun
papieren als wij langsko-
Waar is Joost
Een vrouw stormt het trapje
op van de politiepost. Joost
mag weten waar haar Joost is.
Groen broekje, paars truitje,
het laatst waargenomen op
een paard. Brigadier Vink
stelt de bezorgde moeder op
haar gemak. Een half uur la
ter blijkt Joost een gedaante
wisseling te hebben ondergaan
en wordt hij als José doorge
geven. De blauwe vlag met
het witte vraagteken kan in
top. Het kind is terecht.
„Soms huilen de moeders meer
dan de kinderen. Die kleintjes
hebben het hier vaak best
naar hun zin. Sommigen zelfs
zodanig dat ze de andere dag
weer komen zeggen dat ze
hun moeder kwijt zijn".
„Kortgeleden hebben we nog
een vondeling gehad van tach
tig jaar. Hij was met de ouden
van dagen een dagje op stap,
maar was opeens de groep
kwijtgeraakt. Om elf uur
kwam hij binnen, 's Avonds
om zes uur ging hij weer weg.
In die tussentijd heeft hij
smakelijk zitten bikken en ijs
gegeten.
Toen 's middags iedereen bij
na was opgestapt en het
strand vrijwel leeg was zag ik
nog een groepje oudere men
sen zitten. Ik erop af. Mist n
een oud baasje? Bitte? Alte
Kerl? Mein Gott!".
JAN PREEN1N
ïalf
Meer dan 20.000 mensen schijnen de belangstelling van Jan
kj«V°lkers voor koudbloedige dieren te delen. Vader Wolkers was wel niet
enthousiast over de hartstocht van zijn zoon voor al die glibberige padden
en slangen, maar vandaag zagen we heel wat vaders die met hun kroost
naar de Terra Hortus trokken. Om te kijken hoe kinderen en ouders
jiateireageren op de (voor velen misschien- eerste) kennismaking met deze wat
Duijgriezelige dieren, zijn we naar de tentoonstellingsruimte gegaan, om daar de
*e vragen van enige bezoekers.
nuziel Bij een bak met prachtige bruinrode
padden staan twee kleine meisjes van
ien jaar of acht met open mond te
e.rarakijken. „Mam. ik zou ook wel zo'n pad
«"ekrillen hebben. We hebben nu alleen nog
uzielmaar vissen en vogels. Dit vinden we
leuker".
Op de vraag of zij een hondje niet
0-23"Jjner zouden vinden dan zo'n pad, kwam
Ipontaan het antwoord: „We willen ze'
net liefst allebei, maar een hondje mag
van mama". Wat triest voegde
fle jongste spruit van het- gezin hieraan
loe, .,een poesje ook niet".
Het was trouwens opvallend dat alle
kinderen die we dezelfde t iag stelden,
graag een hondje zouden .ebben, maar
toch ook wel reptielen. Een jongeman,
die voor een bak met fantastisch mooie
roodgerande dakschildpadden stond,
vertelde dat hij naar de tentoonstelling
kwam voor zijn algemene ontwikkeling.
Op de vraag of hij die beesten nu lief
vond, antwoordde hij: ,,Nou, die beesten
vind ik niet zo heel erg veel aan, maar u
vind ik wel lief". Hij voegde nog aan
zijn opmerking toe, dat hij geen
dierenliefhebber is. maar ook gjoen
dierenhater.
Verder wandelend op de tentoonstelling
komen we een moeder met drie kinderen
tegen, die een bijzondere belangstelling
aan de dag leggen voor een dwerg-dof
adder. Het beest was moeilijk te ont
dekken. leen zijn kop, versierd met
een paar horentjes, stak boven het zand
uit. Voor dit gezin zijn reptielen geen
onbekenden. De huisdieren, die zij erop
nahouden zijn schildpadden, woestijn-
ratten, hamsters, cavia's, vissen en-
vogels. Niet alleen de moeder, maar ook
de kinderen verzorgen deze manegerie.
De kindertjes uit dit gezin zouden zelf
dolgraag een hagedis of slang hebben-
Bedreigd
Andei-s dacht de vrouw van een Duitse
toerist hierover. Zij wilde haar huis
houden niet bedreigd zien door een
slang, die zich over haar bankstel
kronkelt. Dit tot verdriet van haar
dochtertje, die haar verzameling schild
padden graag uitgebreid zou zien met
'n prachtige roodbruine kronkelaar.
Is surrogaat voor de vurige wens
aakte pappie nu filmopnamen.
Er waren trouwens opvallend veel
Duitse toeristen, die de sombere kust
streek even ontvlucht waren om ge
wapend met film- en fotocamera deze
expositie van reptielen en amfibieën
voor de thuisblijvers vast te leggen.
Het trieste verhaal van een jongeman,
die we aantreffen bij een bak met le
guanen logenstraft meteen de gedachte
die bij veel mensen leeft, dat reptielen
gemakkelijker te verzorgen zijn dan een
hond of poes. Zijn twee leguanen waren
binnen drie weken dood. Dat goed voed-
jorwaarden om
deze bijzondere beesten in leven te
houden) echt niet duur behoeft te zijn.
zagen we toen één van de organisatoren
de leguanen te eten gaf. Een gewoon
Hollands slablaadje en een tomaatje
werden net zo rustig uit zijn hand ge
geten, alsof het een paard was, dat een
suikerklontje kreeg.
Maar niet alle beesten op deze tentoon
stelling zijn vegetariërs. De hagedissen
en slangen verschalken op zijn tijd graag
een muisje. De voeding van deze dieren
levert de minste moeilijkheden op. Im
mers de muizen worden in grote getale
aangevoerd uit het Academisch Zieken-
Wel een beetje een misverstandWant in
meer kikkersoorten we tegenkomen. Hier e
exemplaar uit West-Afrika.
LEIDEN Voor wie wil
weten wat men ruim een
eeuw geleden nog met
5000 gulden kon doen,
hier is het antwoord: men
bouwde er een molen
voor. En een forse. We
doelen hierbij op de
Stadsmolen, gelegen aan
de noordzijde van de
Sleutelstad aan de Stink
sloot. De Stadsmolen, een
z.g. „buikmodel", is weer
zo'n typische polder
molen, een grondzeiler, waarvan de wieken zich rakelings over de
grond bewegen. Vóór het begin van de negentiende eeuw stonden
aan de Stink- of Slaaghsloot enkele kleine molentjes, deels voor ver
versing van de stadsgrachten van Leiden, deels voor bemaling van
de polder. In 1806 werd een nieuwe grotere molen gebouwd, die in
1856 werd vervangen door de huidige, die door ene P. Kapteijn werd
gebouwd. De bouwkosten bedroegen toen 5000 gulden. En daar had
men een robuuste ronde stenen molen voor, die het een tijd lang
zou uithouden. Hij is momenteel nog bedrijfsvaardig. Alleen het
metselwerk verkeert in *een niet al te beste staat.
huis. Te oordelen naar de eetlust van een
woestijnslang, doet de steriele sfeer
waarin deze beestjes leven niets aan de
smaak af. Ze zijn zo lekker, dat hij er
wel tien binnen een kwartier naar
binnen werkt. Na zo'n enorme schrok-
partij is het beest niet meer om aan te
zien- Dat is een.van de redenen waarom
de meeste beesten pas na de sluiting van
de Terra Hortus gevoederd worden-
De meesïe mensen, die op de Terra
Hortus komen, zullen wel verbaasd
staan over de prachtige tekening en
kleuren van de dieren. Om meer te
weten te komen over hun levenswijze
en gewoonten, zitten in een speciale
stand een aantal mensen, die veel af-
Een eieretende slang uit Afrika-
weten van reptielen en amfibieën. Als
antwoord op één van uw vragen neemt
een van de mensen u vast en zeker mee
langs de bakken, waar hij aan de hand
van een levend exemplaar zijn vak
kundig babbeltje kan houden. Wat men
dan over de beesten te weten komt. is
heel wat meer dan wat op de summiere
uitleg bij de bakken vermeld staat.
Onze begeleider had bovendien zelf
bakken op de tentoonstelling, waarin
beesten zitten, waar hij bijzonder zuinig
op is en die hij ons vol trots toonde.
Rooddakschildpadden uit India en prach
tige groene leguanen. Ook de smaragd
groene hagedissen, een beetje zijn
troetelbeesten, werden vol trots getoond.
Om de toch wat duffe beesten in be
weging te krijgen, haalde hij een bakje
voer. wat voor ons bijna het griezeligste
van de hele tentoonstelling was. Een bak
vol levende meelwormen, die, nadat ze
uitgestrooid waren, zich her en der door
het terrarium kronkelden.
Na de bezichtiging van de terra Hor
tus zullen heel wat mensen, net als wij,
wat minder huiverig tegenover de dieren
staan. Maar niet veel zullen zo dapper
zijn als een van de charmante Leidse
VVV-informatrices. die bij de opening
van de tentoonstelling te zien was met
een python om haar nek.
ALPHEN- In de Alpheuse
gemeenteraad van volgende week
donderdag komt onder meer aan de
orde de aankoop van deze woningen
in de Ridderbuurt- Ze zijn eigendom
van de heer D. Wassenaar, die ook
bereid is enkele percelen weiland en
water aan de gemeente te verkopen.
Deze eigendommen zijn voor de
gemeente Alphen uan belang in
verband met de realisering van het
bestemmlngsp'an R'dderveld. Met de
koop is cc;i bedrag gemoeid van
bijna zes ton-
