KARSTENS KWAM MET GLANS
DOOR TOELATINGSEXAMENS
SMEEKBEDEN LEYITAN
Gele trui Rini
agtmans rode
lap voor Merckx
Grote winnaar van eerste Tourweekeinde
DE PEL
1
H Éllii
VERGAT
DE VETE
teevens
oor de
nieën
MAANDAG 28 JUNI 1971
(Van een onzer verslaggevers)
MULHOUSE Uit de chaos want
dat was de in drie stukken gedeelde
eerste etappe met piepkleine ritjes,
haastige massages, korte maaltijden
en paniekerige start is Gerben Kar
stens opgestaan als de grote winnaar.
Natuurlijk bleef het geel van Eddy
Merckx niet onopgemerkt, maar men
leert te oordelen naar wat er gebeurt
achter de meester. Gerben Karstens
doorstond dat examen met glans: een
etappe-overwinning in de meest las
tige rit van de dag (naar Freiburg) en
de groene trui (in Mulhouse). Drie
keer bleef Gerben Karstens overeind
in de storm van de aanval, die op een
eerste Tourdag altijd groot is. Hij
maakte de meeste indruk in het stuk
tussen Bazel en Freiburg, waar de
vedetten zich groepeerden om de
zweep over het peleton te leggen op
j een negentig kilometer lang traject
met twee cols. Daar deed het Tour
programma de renners voor het eerst
pijn, maar Gerben Karstens (,,Wie zei
er dat ik versleten was!") leed er niet
onder. Terwijl het peleton krakend uit
eenging onder de demarrageslagen
van met name Joop Zoetemeld en Eddy
Merckx, handhaafde zich Gerben Kar
stens als enige Goudsmit-Hoffrenner
in de voorhoede.
MULHOUSE Kees Pellenaars was
na de zege van Gerben Karstens in
het voetbalstadion van Freiburg de
vete met zijn beste rijder geheel ver
geten. Spontaan wenste hij Karstens
geluk met zijn overwinning. Ge
vraagd naar de beloning voor de
ploeg deelte de Pel mee: .Voor dit 3-
Gerben Karstens
de ritje zal ik toch duizend gulden
extra geven voor de ploeg". Toen
later op de dag in Mulhouse dank
zij zijn vijfde plaats Gerben Kar
stens ook de groene trui om zijn
schouders kreeg, verhoogde Kees
Pellenaars de extra premie voor de
renners van Goudsmit-Hoff tot 2500
gulden. „Dat zal ze stimuleren", zei
Pellenaars.
Face-lift
'an onze speciale verslaggever)
ULHOUSE ..Het gaat niet lan-
Ik moet aan die knie geope-
ivorden", zei een moedeloze
Steevens in Freiburg. Bijna
n kwartier nadat Gerben Karstens
eerste door de finish was gegaan,
am de eenzaam rijdende Steevens
zicht.
hij afstapte werd hij omringd
journalisten. Wat is er aan de
werd gevraagd. steevens
op zijn linkerknie, „altijd het-
mompelde hij, „het gaat een
dje goed en dan is het weer mis.
de ploegentijdrit van zaterdag
ik me geforceerd. Vanochtend
het eerste deel van de rit kon ik
niet meesprinten door de pijn en
werd ik gewoon uit de wielen
reden op een vlak stuk weg. Ik
i de eerste die het peloton moest
n gaan. De dokter kwam bij me
hij heeft de knie bevoren. Maar
is al zo vaak gebeurd. Tenslotte
pt ook dat niet meer. Het wordt
g tijd dat ik onder het mes ga
at op die manier gaat mijn car-
naar de maan. In het laatste
leelte van de etappe kon Harry
levens zich met moeite in het
loton handhaven. Aan de finishen
ühousc zei hij: „Ik weet niet hoe-
ig ik dit nog volhoud".
Ifdc
Achter hem verloor Pellenaars' klim-
hoop Wim Prinsen het contact met de
kopgroep. „Ik zat te klein", beschul
digde die zichzelf na afloop. „Het was
mijn bedoeling om zo weinig mogelijk
te forceren, maar door dat lage verzet
draaide ik dol. Ze passeerden me een
voor een". In de afdaling profiteerde
Wim Prinsen, net als vele anderen,
van het glijbaaneffect en zwol de
kleine groep aan tot een stevige ploeg
die de tweede berg beklom om vrij
compact in Freiburg te finishen. Op
een uiterst lastige zandbaan sloeg
Gerben Karstens daarna een zware rit
zijn grote slag. Kees Pellenaars had
hem er de gegevens voor aangedra
gen. „Ik wist", zei zijn ploegleider,
„precies hoe die aankomst was". De
ervaring van Pellenaars, die zijn we
tenschap 's morgens aan tafel dicteer
de. hielp Gerben Karstens bij het
bepalen van zijn tactiek. „Ik wist dat
ik op kop de baan moest opkomen.
Daarom ging ik 200 meter voor de
piste aan de leiding rijden". Met in
zijn wiel alle gerenommeerde spur
ters. zwenkte Gerben Karstens de gele
trui de baan op. „Ik moest berekend
gaan rijden, anders was ik gezien".
Stug doortrappend, hield Karstens de
kop. Zijn tempo leidde tot een gat van
tién meter tussen hem en Roger de
Vlaeminck, maar het werd gedicht.
„Ik deed het bewust", analyeerde
Karstens zijn tactiek. „Wanneer ik op
volle snelheid was doorgegaan, zou ik
misschien een tic hebben gekregen.
Nu liet ik Roger de Vlaeminck rustig
terugkomen in mijn wiel. Daarna ver
hoogde ik het tempo". De donkere
Belg bleek er flink van onder de
indruk. „Twee keer", zuchtte Roger de
Vlaeminck, „dacht ik Karstens te heb
ben, maar ik maakte de fout te dicht
bij hem te blijven. Ik spurtte als een
beginneling".
Zelfverzekerd, een eigenschap waar
het hem nooit aan ontbreekt, bleef
Gerben Karstens de leiding van de
kopgroep houden om in een vinnige
spurt met Roger de Vlaeminck zijn
eerste grote overwinning van dit sei
zoen veilig te stellen. Als bekroning
voor zijn strijdlust en vorm van dit
moment volde daarop dan nog de
groene trui. die hij verdiende met een
vierde plaats (in de eerste rit), zijn
overwinning (tweede rit) en een vijfde
plaats (derde rit) „Ik heb de moraal
om die trui goed te verdedigen".
Aan goede voornemens ontbreekt het
de tegenstanders van Eddy Merckx
niet. Neem Raphael Geminiani, de on
stuimige, die in zijn Hooverploeg
Portugals beroemdste beroepsfietser
heeft rijden: Joayum Agostinho. „Hij
krijgt Merckx op de knieën", zegt
Geminiani tegen iedereen die het ho
ren wil en dat zijn er heel wat. Maar
het geloof in het inlossen van de
belofte die bij de start van deze Tour
werd uitgesproken, is niet bijster
groot. Vorig jaar immers, trilde het
peloton ook van opgekropte plannen
om Merckx te attaqueren, maar het
HET Nederlandse honkbal kan
internationaal best een kleine
„face lift" gebruiken. Het gezichts
verlies dat ons land vorig jaar in
Colombia leed kan voor een goed
deel worden goedgemaakt door een
eclatant succes in de Haarlemse
honkbalweek. De eerste stap op die
weg werd echter een mislukte
sliding. De ploeg van tydeiyk
coach Ilal Smeltzly ervoer püniyk
dat men tegen een geroutineerd
man op de heuvel opziet als tegen
een berg. Het Nederlandse veld
werk is goed verzorgd, maar het
slagwerk laat te veel valse tonen
horen. Van de twee Amerikaanse
semi-profteams Detroit ITM en
Sullivans zal Nederland niet kun
nen winnen. Het is te hopen voor
het prestige van ons honkbal dat
de twee overige wedstrijden wel
punten opleveren.
Plaatsing
DE organisatoren van Wimbledon,
die de profgroep van tennis-
magnaat Lamar Hunt een hak
wilden zetten door slechts acht
spelers een bevoorrechte positie
toe te kennen, dreigen nu zelf de
dupe te worden van hun handel
wijze. Voor het publick attractieve
spelers kwamen namelijk al vroeg
uit tegen een „zekere halve- of
kwartfinalist" en volslagen out
siders bereikten de laatste acht.
Men kan zich nu afvragen of
..Wimbledon" hiermee gediend is.
Bedenkelijk
DAT de Nederlandse dravers in
de Grote Prijs der Lage Lan
den ver achterbleven, moet als een
zeer bedenkelijke zaak worden ge
kenmerkt. Het verschil met Une
de Mai en andere paarden van
wereldklasse is zo groot, dat de
vraag gerechtvaardigd is of de aan
pak in ons land wel goed is. Paar
denkenner Alex Ignatieff, de Rus
sische graaf uit Parijs, wijst op de
recente eclantante successen van
de Franse dravers. Hi) zegt dat het
ook in Nederland hoog tijd wordt
dat de fokkers dat gaan inzien.
Anders zou het verschil nog groter
kunnen worden. Het is een waar
schuwing van Alex Ignatieff, die
in fokkerskrjngen veel stof tot dis
cussie zal opleveren, maar die de
moeite van het onderzoeken waard
Autocoureurs in
ravijn gestort
MARSEILLE Tijdens de autorallyi
om de „Coupe des Alpes" zijn in d<
nacht van vrijdag op zaterdag nabil
Marseille de Franse gebroeders Yves er
Christian Fcrradori om het leven ge
komen. Hun wagen, ingeschreven in de
categorie „Nationale équipes" stortte
tijdens de afdaling van de Col de l'Izcran
in een ravijn. De gebroeders Ferradori
werden op slag gedood.
Eric Leman heeft deze begerenswaardige zaken al
kwam er niet van. Na een wilde
ouverture waarin men Merckx tever
geefs probeerde dol te draaien, berust-
Daarom lijkt het optimisme waarmee
degenen die sterk genoeg geacht wor
den om Merckx te bedreigen, geen
garantie voor een opwindende Tour.
In dat licht bezien ook, ziet het er
naar uit, dat de immer evenwichtige
ploegleider Briek Schotte en zijn al
tijd even kalme Mars-Flandria kop
man Joop Zoetemelk het meest reële
uitgangspunt kozen. Ze geven zich
niet over aan wilde prognoses, noch
aan bravourstellingen. „Joop Zoete
melk". redeneert Briek Schotte, „moet
desnoods ten koste van een eindplaats
bij de eerste drie. om Merckx een
keer goed aan te vallen". Dat klinkt
tenminste al heel wat aannemelijker
dan de snode plannen, die veel van
zijn collega's en ï'enners zeggen te
hebben. Bovendien bewees Joop Zoe
temelk op de eerste dag niet te lui te
zijn dat waar te maken. „Gewoon
proberen", zegt Schotte. ,,Ik ben het
helemaal met Lomme Driessens eens:
Niemand durft. Het lijkt wel of ze
allemaal een minderwaardigheidscom
plex hebben als Merckx in de buurt
is. Ik heb er met Joop over gesproken
en hij is het met me eens. We zullen
op de dag die er zich voor leent van
ons doen spreken. Dan moet Zoete
melk in de grote aanval en proberen
het onmogelijke te doen. Ik heb liever
dat hij na een spectaculaire attaque
mislukt en wat plaatsen in het klasse
ment verspeelt, dan dat hij zonder op
te vallen tweede of derde wordt",
Logisch
Joop Zoetemelk: „Daar ben ik het
helemaal mee eens. Ja. ik zal er voor
rijden om Merckx een keer in moei
lijkheden tc brengen. En verder gok
ik op het bergklassement".
MULHOUSE De tourrenners hebben gerebelleerd. Zij
zijn opgestaan tegen de rondedirecteuren Felix Levitan en
Jaques Goddet die gistermorgen moesten bidden en smeken
cn tenslotte geld op tafel dienden tc brengen voor de heren
coureurs er gang in wilden zetten. Ze voerden langzaam-
aan-actie als protest tegen de in verhouding tot vorig jaar
magere prijzenpot. Jacques Goddet. niet zo gauw boos tc
krijgen, ontstak in opperste woede over de houding van zijn
tijdelijke werknemers.
Ze maakten van de minzame, grijze tourbaas een gepikeerd
man, door niet te reageren op het startschot, toen dat om
8.55 uur op de Place 1' Europe viel. Alsof de harde knal hun
totaal ontgaan was. bleven de 130 renners staan. Het doel
van die dwarsliggerij: de aandacht vestigen op hel feit, dat
de Tourleiding 15.000 franc (ongeveer tien mille) mindei
dan in 1970 uittrok voor prijzen. Hun gezamenlijke stand
punt: de levensstandaard is zo gestegen, dat Goddet en
Levitan het prijzenbedrag hadden moeten verhogen. Ir
plaats van het tenminste gelijk te houden, werd de totaal
som verlaagd. Die ingreep betekende bijvoorbeeld, dat hei
gemiddelde voor een ritoverwinning in een van de drie
kleine etappes gisteren op rond de 130 gulden lag. En dal
vond het peleton al te gek. Wie de actie precies op gang
zette, viel niet te achterhalen. Gerben Karstens: „Op een
gegeven moment riep iemand dat we allemaal moesten
blijven staan. Ik heb er geen idee van wie het was". Joop
Zoetemelk: „Niemand stapte op. We staken, zeiden ze. Nou
ja, dacht ik. wat maakt het uit of we vijf minuten later
vertrekken" .Toen de stoet zich tergend langzaam in bewe
ging zette, kwam Felix Levitan de renners tot spoed
manen, maar de oproep bleek tegen dovemansoren ge-
Dertig kilometer sukkelde de Tourkaravaan met een uitda
gend Langzaam tempo richting Basel. Jacques Goddet stuur
de zijn knalrode wagen langs alle ploegleidersauto' s en
sprak vermanende woorden.
De volgende poging werd ondernomen door Felix Levitan,
die langszij het peleton ging rijden. „Vanavond praten we
erover"beloofde hij. De reactie was nors. „Niet straks,
nu"brulden de dappersten uit de groep. Levitan af. Hij
kwam terug met een compromisvoorstel dat werd aanvaard
Levitan beloofde verdubbeling van de prijzen, die vooi
gisteren golden en nadere bestudering van de financiële
klacht. Voor de houding van de renners, had Jacques
Goddet geen goed woord over. „Ik ben diep ontgoocheld"
sprak Frankrijks wielereminentie verbitterd „Dat ze klach
ten hebben, vind ik niet onredelijk, maar de manier waarop
ze naar voren werden gebracht, is beneden alle peil
\fgelopen winter was er voldoende overleg met de ploeglei
ders zodat iedereen op tijd wist hoe het er in deze Tour
voor stond. Ook met het geld dus. Dan mag ik toch zeker
reëel en correct overleg verwachten, als er iets niet bevalt
Er is altijd met ons te praten, dat hoeft men niet door een
staking af te dwingen"
tweede plaats kwam, en daarom ver
der niets ondex-nam, vond ik logisch.
Zoetemelk zat voor het eerst in een
grote ronde, kende dat werk nauwe
lijks en de meeste van zijn tegenstan
ders waren voor hem onbekenden. Hij
kreeg naam door zijn prestatie. Hij
werd bekend en dan vind ik dat je
het moet durven om wat te riskeren.
Ik heb Joop opdracht gegeven tot het
uiterste te gaan en niet af te wachten.
Dat eist de massa. De mensen willen
een renner zien, die de brutaliteit
heeft om Merckx aan te vallen in
plaats van aan zijn wiel mee te
Bij nadere analyse, blijkt die steun
van zijn ploeg overigens niet uit hon
derd procent te bestaan, want Roger
de Vlaeminck en Eric Leman mogen
van Briek Schotte ook een eigen kans
nemen. „Alle twee", aldus Schotte,
„hebben ze de kwaliteiten om de
groene trui te winnen. Roger mis
schien meer dan Eric, maar daar staat
weer tegenover, dat ik Leman moei
lijk helemaal aan banden kan leggen,
omdat hij altijd goed is voor ritover-
winningen. Als het er op aankomt,
zullen ze Joop natuurlijk (och in de
rug moeten dekken, want hij is onze
beste klassementsrijder. In die zin.
rijdt de hele ploeg voor Zoetemelk.
Tenzij na vijf dagen de situatie zó is,
dat ik mijn plan moet veranderen
Dat weet je natuurlijk nooit".
loopt op niets uit. ii
km. Talrijke demarrages dli
ver genoeg reiken. Riotte en Merckx de
actiefsten. 51 km. Ontsnapping van Riotte.
>therel. Poging
Alb. it Y,m Vlu-rberghe etappewl
PETER HEERKENS
(Van onze speciale verslaggever)
MULHOUSE Rini YVagtimins
heeft in een onbewaakte ogenblik
Edd.v Merckx uit de gele Irui ge
fietst. „Ik schrok me rol", deelde hij
zelf in de verbazing van de volgka-
ravaan. „Het ging vanzelf, ik bad er
echt geen erg in". Het klonk veront
schuldigend en zo bedoelde Rini
YVagtmans het ook. „Ze moesten eens
denken, dat ik het expres deed!"
Wat onioennig kijkt Rini Wagtman.s
om zich heen op het moment dat hij
de gele trui ontvangt. Het begeerde
kledingstuk werkte echter als een
rode lap op Eddie Merckx, die de
leiderstrui al weer spoedig overnam
wan zijn knecht.
Rini Wagtmans die zijn kopman
Eddy Merckx onttroonde, ontstond
door de volgorde van aankomst bij
de massasprint in Basel, waaraan
Merckx (49ste) nauwelijks deelnam.
Rini Wagmans eindigde als beste
Molteni-renner (20ste) en dat be
zorgde hem de eerste plaats omdat
hij bij de start in Mulhouse deelde
in de bonificatie van 20 seconden
voor de eerste vijf van de winnende
equipe van de ploebenrit. „Heus", be
nadrukte hij, „het ging onbewust".
Enkele uren later was hij zijn kost
bare tricot, weer lcwjjt aan zijn kop
man, want Wagtmans bleef opval
lend achter ln de beklimming van de
twee bergen. Op de eerste werd hij
gelost, op de tweede verloor hij het
contact met de kopgroep door een
valpartij, waarbij Schleck en Van
Springel betrokken waren. In de
consternatie brak de ploeg in tweeën.
Wagtmans kwam in het laatste
deel terecht. „Ik had verschrikkelijk
last van mijn nieuwe schoenen. Daar
lag het aan. Gisteren brak ik mijn
rechterschoen en ik wilde hem lie
ver niet oplappen. Een paar nieuwe
kan geen kwaad, dacht ik. Nu weet
ik wel beter. Het is een risico dat je
niet mag lopen. Die dingen knelden
zo verschrikkelijk, dat ik het amper
kon uithouden. Was het een lange
rit geweest, dan zou ik op tien
minuten zijn binnengekomen, ver
schrikkelijk, wat een pijn".
Maar ondanks zijn onverwachte
achterstand van een minuut en vijf
seconden, treurde Wagtmans niet. De
gele trui als een dierbare herinne
ring in zijn koffer stopend, lachte
hij: „Ik kan me er niet druk om
maken. Om dat hele verlies niet".
