„Ze hebben me in
De Sprang enorm
goed opgevangen"
AMSTERDAM-TOKIO:
SPRONG VAN 14 UUR
ta:
Coöperatief vakantieoordverrij st
in rustparadijs Baarle-Nassau
Scholieren in
actie voor Unicef-
project Indonesië
Rinus Wehrmann dolgelukkig:
Siberische nacht zonder duisternis
Fatale duw bij
vechtpartij
Openings-
vlucht
KLM-Aeroflot
j^DERDAG 17 JUNI 1971
LEIDSE COURANT
(Van een onzer verslaggeefsters)
pEN HAAG Rinus Wehrmann is vrij. Gisteravond
(ien minuten over zes kreeg hij van de directeur van
Spranggevangenis, waar hij vast zat omdat hij
tweigerd had in dienst het bevel op te volgen om zijn
aar te laten knippen, te horen dat hij naar huis kon.
uim twee uur later sloten een dolgelukkige moeder
vader Wehrmann hun 20-jarige zoon in hun armen.
)p de vraag hoe hij het in de Sprang gehad heeft ant-
oordde Rinus: „Na de eerste twee weken heb ik daar
moordtijd gehad. Ik zou zo wel weer terug willen",
'anaf het moment-dat het in huize Wehrmann in de
laagse Wolmaransstraat was doorgedrongen dat Rinus
rij was, stond de boel op stelten. Een juichende schoon
dochter kwam de trap oprennen nadat ze het nieuws
via de autoradio had gehoord. „Ik geloofde het eerst
natuurlijk niet", vertelt een stralende mevrouw
Wehrmann. „Maar toen we „de Sprang" opbelden, bleek
het waar te zijn". Vanaf dat moment hebben de Wehr-
mannen die intussen aangevuld werden met familie
leden en kennissen, in spanning gewacht op hun zoon
die maar niet kwam. Sonja, het 14-jarige zusje van
Rinus, ging naar de Sprang om te kijken of hij er al
aankwam. Voor de Sprang had zich inmiddels een aan
tal mensen verzameld. Bovendien was het het kluchtige
samenloop van omstandigheden dat op het moment dat
Rinus al vrij was, er voor de Sprang nog gedemon-
Rinus zelf had te kennen gegeven dat
hij zo snel mogelijk naar huis wilde.
Via de uitgang van de strafgevangenis
wist hij samen met de geestelijke
raadsman van de Sprang, de heer C. J.
H. Waasdorp onopgemerkt het complex
te verlaten. Terwijl hij rondliep en
genoot van zijn vrijheid om daarna wat
bij te komen in het woonhuis van de
heer Waasdorp, in de Paul Gabriël-
straat, vroegen zijn ouders zich af waar
hun zoon toch bleef. Gegeten was er
nog niet en daarom besloot mevrouw
Wehrmann maar om de tijd te doden
met een pan aardappels op te zetten.
Vader Wehrmann liep intussep onop
houdelijk pratend 'door het lruis en ver
telde aan ieder die het maar' wilde
horen hoe gelukkig hij was. „Maar", zo
vertelde hij emotioneel, „ik wil dat
mijn zoon helemaal gerehabiliteerd
wordt. Ik zal schadevergoeding vragen.
Ik zelf heb mijn volk gediend en hij
wilde ook zijn plicht doen. Op de hele
familie Wehrmann is nog nooit een
schandvlek geweest en die zal er ook
nooit komen ook". Even later zou hij
verkondigen dat hij op niemand boos is
en de zaak in de doofpot zal stoppen.
In de woonkamer was inmiddels het
aantal aanwezigen uitgegroeid tot een
veertigtal mensen, toen preciesom ze
ven uur het verlossende telefoontje
kwam. Mevrouwjpïzing, de buurvrouw
die de afgelopen^ maanden ••ontelbat-e
telefoontjes had aangenomen voor de
familie Wehrmann omdat die zelf geen
telefoon hebben, kwam vertellen dat
Rinus aan de lijn was. Moeder Wehr
mann snelde de trap af naar het naast
liggende huis en voerde 10 minuten
lang een gesprek met haar zoon. „Ik
heb helemaal geen zin om naar huis te
komen met al die journalisten erbij.
Kom jij maar naar mij toe", zei Rinus
aan de andere kant van de lijn. Op dat
moment was hij nog bij de heer Waas
dorp thuis die geprobeerd had hem te
overreden om naar huis te gaan. „Als
ik het aan Rinus overgelaten had. zou
hij zo met mij een flinke duinwande
ling gemaakt hebben". Maar het „be
vel" van zijn moeder: „Rinus kom
ogenblikkelijk thuis, ben je nou gek",
kon Rinus niet weigeren.
De familie
En zo gebeurde het dat Rinus samen
met zijn geestelijke raadsman om vijf
over half acht toch voorreed voor het
oud,erlijk huis. Terwijl bijna achter ie
der raam van de Wolmaransstraat de
bewoners zich verdrongen om maar
niets te missen, werd Rinus midden op
straat omhelsd door zijn ouders. Rinus
met haar tot op de schouders (nee hooi
er is nog steeds geen snippertje van af)
en een baard en snorretje liet alles
gelaten over zich heen gaan. Binnen, in
de huiskamer, kwam hij handen te kort
om alle felicitaties in ontvangst te ne
men en gunde hij zich goed de tijd om
zijn paar weken oude. naar hem ver
noemde neefje, te knuffelen.
Zittend op de bank naast vader en
moeder vertelde Rinus: „Ik dacht eerst
dat het een geintje was toen ze me
vertelden dat ik vrij was. Ik had me er
al helemaal op ingesteld dat ik die
twee jaar uit moest zitten. Toen ik voor
de krijgsraad hoorde dat ik twee jaar
kreeg, toen besefte ik het eigenlijk nog
niet. Maar nu was ik al aan het idee
gewend geraakt. Ik weet nu eigenlijk
nog steeds niet waarom ik vrij ben. En
eerlijk gezegd geloof ik ook niet dat nu
alles afgelopen is. Woensdag moet ik
nog voorkomen voor de zitting van het
Hoog Militair Gerechtshof. Tot die tijd
ben ik vrij en kan ik doen en laten wat
ik wil. Het lijkt eigenlijk een beetje 1
alsof ik met groot verlof ben. Wat ik
morgen wil gaan doen is eens kijken of j
het strand nog bestaat. Als ik zo om me j
heen kijk en al die -bruine mensen om
e heen zie voel ók n>e erg pleek"..
r dan gelukkig met
GEWELDIG
Over zijn tijd in de Sprang vertelde
Rinus. gekleed in een donkerblauw pak
met een geel truitje: „Echt het was een
moordtijd ik mocht zowat alles. Ik heb
de demonstratie voor mij afgelopen za
terdag helemaal kunnen volgen. Ik
mocht alle kranten lezen. Voor de rest
heb ik wasknijpertjes. waslijnen en
blocnootjes gemaakt. Oja, ik heb nog
twee souvenirs ook. twee bekers die ik
gewonnen heb met tafeltennis. Er is
wel een wisselbeker bij maar die krij
gen ze niet- meer terug. Op de Sprang
heb ik eigenlijk maar èèn aanmerking:
het dak lekt. De andere gevangenen
maar ook de bewakers hebben me ge
weldig opgevangen".
Als Rinus even wat op adem komt
voelt zijn vader de behoefte in zich
opkomen om een dankwoord uit te
spreken. Namens Rinus bedankt hij alle
neefje-naamgenoot Rinus.
ingezet. „Ik ben niet alleen blij voor
Rinus, maar voor de hele Nederlandse
jeugd. Iedereen die voor Rinus iets
gedaan heeft is geweldig". Rinus be
aamt dat en belooft de duizenden brie
ven die hij ontvangen heeft allemaal
persoonlijk te beantwoorden. Dan wor
den er kratten bier, sherry en limonade
aangesleept en wordt een toast uitge
bracht op de vrijgelaten soldaat. Vij-
dag zal er weer getoast worden, maar
dan op de heer des huizes die dan 65 jr.
wordt. Vader Wehrmann heeft zijn ca-
i die zich voor zijn zoon hebben deau „hèt cadeau", al gehad.
aanstaande woensd
met een resoluut
niet bijpunten, niei
die in totaal twee
voordat hij in arre
g. antwoordde hij
iee". „Ik laat het
in model knippen,
Rinus Wehrmann
iren gediend heeft
werd gesteld om-
(Van een onzeV verslaggevers)'
TOKIO Een vliegreis van Schiphol narfr de Japanse
hoofdstad Tokio is sedert 1 april nog maar een „kattp-
sprong" nu de KLM deze afstand via Siberië in iets
minder dan 14 uur overbrugt. De officiële openings-
vlucht, die van dinsdag op woensdag deze week door
een aantal journalisten werd meegemaakt, duurde
precies dertien uur en 48 minuten, hetgeen een enorme
tijdsbesparing is vergeleken bij de tot dusver gevlogen
n over de vrijlating van Rinus Wehrmann gistermiddag nog niets bekend
demonstreerden „Hair"-acteurs nog voor de gevangenisDaarbij bevond
zich een soldaat met eveneens een weelderige haardos.
Met bundel eigen werk:
SCH (Van een onzer verslaggevers)
SCHIPHOL „Gescheurd", de verzamelbundel verhalen en tekeningen
lit de Nederlandse schoolbladen, die gisteren uitgekomen -is, kent slechts
één geschenkexemplaar. De overige boekjes worden alle verkocht,
ook. Want de opbrengst ervan is bestemd voor een gezondheids-
jroject in Indonesië van de Unicef, het kinderfonds van de Verenigde
If6c Naties. Voor dezelfde Unicef, die vanavond op de televisie Mies Bouw
(n Danny Kay in een programma met kinderen laat optreden.
eer
REUVER Een bijzonder ongelukki
ge samenloop van omstandigheden heeft
gisternacht het leven gekost aan de 36-
jarige winkelier Stevens uit Offenbeek
bij Reuver. Tijdens eën woordenwisse
ling bij een friteskraam kreeg hij een
duw. sloeg achterover tegen het wegdek
en liep daardoor zo ernstig hersenletsel
op, dat hij een paar uur later in het
ziekenhuis te Tegelen overleed.
De politie acht opzet uitgesloten en
zal dan ook geen vervolging instellen
tegen de jongeman, die de heer Stevens
de noodlottige duw gaf. Op weg naar
huis stapte de heer Stevens even bij de
friteskraam binnen om wat te eten.
Daar geraakte hij aan het kibbelen met
enkele jongelui uit Belfeld en Reuver
over het al of niet dragen van lange
haren. Plotseling rende de heer Stevens
naar buiten en liep tegen J. V. D. op,
die hem in een reflex een duw gaf. De i
heer Stevens sloeg met zijn achterhoofd i
op de weg en was meteen bewuste- j
_«r De Indonesische cultureel attache, drs.
|Pt Setaadi. de eerste en enige, die een
cadeau-exemplaar van „Gescheurd" gis-
toren op Schiphol ontving, onderstreepte
jto verbondenheid van de scholieren met
Jet Indonesische project daarom terecht.
zoals de 19-jarige Benny Kerstens
Jit Amsterdam, initiatiefneemster van
Jeze aktie benadrukte: „niemand is er
toe verplicht maar ik hoop, dat zoveel
"lensen het boekje kopen, dat het in
'eeordtijd uitverkocht is. (giro 24.39.67
•".S.u.-Amersfoort. 4,plus 1.
ferzendkosten).
De Nederlandse Schoolpers Unie
'"•S.U.) heeft in „Gescheurd" een aantal
'■'«halen en tekeningen uit de Neder-
'iadse schoolbladen geknipt („Ge
beurd"). die de Unie het meest ge
jokt achtte voor deze speciale bundel.
e! is aldus het woord „een poging een
•«■ld te geven van datgene wat de Ne-
«dandse Schoolpers en dus onder
Nederlandse scholieren leeft". Met
>s extra doel het Unicefgezondheidspro-
in Indonesië te steunen.
vindt men in „Gescheurd" terug:
"«jakkte van Ray van Avee, uit
V.C.L.-Nieuws Den Haag over het des
tijds geruchtmakende Rode Boekje voor
scholieren. Een niet mis te verstane
reactie. Verder uit „Emoi" van Hugo
Klooster, Den Haag, een verhaal over
de middeleeuwen en het heden met het
rake begin: „Wij mensen gaan te ver".
Van Tony, Den Haag, selecteerde de
N.S.U. uit het blad „Adelaar" twee ge
dichten en verder uit „LU'entrements",
Den Haag, van niet genoemde auteurs
eveneens enkele gedichten. Frank Kuyk
uit Den-Haag schreef destijds in „Huge
noot" een groot stuk uitstekend proza:
„Een zomernacht, twee jaar geleden"
Dit verhaal is in zijn geheel (en terecht)
in de bloemlezing van de N.S.U. opgeno
men. evenals trouwens „Waterspel". dat
Eli Va (schuilnaam?) uit Voorschoten in
„Reveille" schreef. Helaas is de bron
van een aantal bijdragen niet vermeld,
wel de namen, van de schrijvers en
schrijfsters.
Bekend is. dat in schoolbladen meer
malen voortreffelijke verhalen en ge
dichten verschijnen. „Gescheurd" geeft
daarvan een doorsnee, een uitstekende
doorsnee overigens.
(Van
verslaggevers)
BAARLE-NASSAU In Baarle-Nas
sau is gisteren een voor Nederland en
wellicht zelfs voor de gehele Benelux
recreatieve voorziening geopend, name
lijk in het feit dat hier sprake is van
een coöperatie. De mensen die hier
stukjes grond kopen om daarop een
bungalow of „living-van" neer te zetten,
worden automatisch lid .van de coöpera
tie, die de gemeenschappelijke voorzie
ningen, zoals wegen, zwembaden, sauna,
midget goif en tennisbanen beheert en
onderhoudt.
De kavels variëren in oppervlakte van
1250 tot ongeveer 1,000 m2, en rekening
houdende met het feit dat de grondprijs
40 gulden per vierkante meter bedraagt
(hiervoor koopt men overigens niet alleen
hel eigen stukje grond maar ook zit in
deze prijs een bepaalde bijdrage in de
kosten van de algemene voorzieningen)
is men aan grond alleen al minstens
10.000 gulden kwijt. De heer A. Verheven,
voorzitter van de coöperatie, die de fraaie
naam van ,.La Seigneurie de Chalons"
draagt, meent dat gezien de eisen die
men aan de bebouwing op dit terrein
stelt, een bungalowtje toch minstens zo'n
ruim 12.000 gulden kost.
De bewoners van dit park kunnen er
zeker van zijn dat ze niet ongewild lastig
gevallen zullen worden. Bezoekers wor
den slechts toegelaten wanneer ze dooi
de bewoners zelf zijn uitgenodigd. Overi
gens ziet het gedeeltelijk van het park
dat aangelegd is. er heel fraai uit. Aan
de aankleding is heel wat zorg besteed.
Het aanwezige natuurschoon heeft men
zoveel mogelijk met rust gelaten. Het
gehele terrein heeft een oppervlakte van
30 ha. Hierin kunnen ongeveer 400 ka
vels voor de bouw van bungalows of het
plaatsen van grote stacaravans worden
uitgezet. 20 ha zijn nu al bouwrijp ge
maakt, zodat er ongeveer 275 kavels be
schikbaar zijn. Hiervan zijn er nu al on
geveer 100 verkocht. In het najaar gaat
men beginnen met het bouwrijp maken
van het restant.
Inmiddels zijn er in het park al enkele
tientallen bungalows gebouwd of in aan
bouw. Hoewel men in principe voor alle
soorten bungalows bouwvergunning kan
krijgen, wordt wel uitdrukkelijk gezegd
dat er in dit gebied geen „directie
keten" of „duizenkooien" dienen te ko
men. Alles moet in stijl blijven. In dit
opzicht kan bijvoorbeeld ook niet zon
der meer een bungolow of caravan op
dit terrein worden verhuurd. De huur
ders moeten namelijk worden geaccep
teerd door een soort ballotagecommissie
bestaande uit de voorzitter van de co-
operatie en de mensen die links en rechts
van de te verhuren bungalow of caravan
wonen.
KLM-routes over de noordpool en via Zuid-oost-Azië.
In 1951 opende de KLM een wekelijkse dienst van
Amsterdam via Manila op Tokio. De toen in gebruik
zijnde Lockheedtoestellen legden dc 16.000 km af in 64
uur. Tegenwoordig duurt een vlucht op dezelfde lijn
(per DC-8) altijd nog 26 uur. Aanzienlijk korter kan het
sinds 1958 over de noordpool: met slechts één tussen
landing (in Anchorage op Alaska) worden de 12.800 km
afgelegd in achttien uur.
Onderhandelingen met de Russische
luchtvaartmaatschappij Aeroflot hebben
begin dit jaar tot resultaat gehad, dat
AmsterdamTokio nu in een practisch
„rechte lijn" gevlogen kan worden. De
afstand is gereduceerd tot circa 10.000
km, terwijl er slechts één tussenlanding
wordt gemaakt, namelijk in Moskou. In
totaal vliegt de KLM nu over deze drie
routes vijfmaal per week op Tokio vice
De met Aeroflot getroffen overeen
komst houdt onder meer in, dat het
eerste jaar gebruik zou worden ge
maakt van Russisch materiaal en van
een Russische cockpitbemanning. De be
diening aan boord wordt verzorgd door
KLM-personeel. Deze eerste Nederlands-
Russische samenwerking-in-de-lucht zal
inderdaad maar een jaar duren, want
in april volgend jaar (of misschien
eerder) gaat de KLM op de Siberiëroutc
eigen materiaal inzetten.
De gehuurde Iljoesjin-62. waarmee
AmsterdamTokio nu wordt gevlogen,
is qua capaciteit enigszins met de DC-8-
50 vergelijkbaar (140 passagiers), maar
het comfort blijft wel iets onder de
„Westerse" maat. Dat maalde bij de
openingsvlucht MoskouTokio (vlieg-
tijd negen uur en drie kwartier) tot een
vrij zware „bevalling". Het bijzondere
aan dit gedeelte van de vlucht was
echter de „Siberische nacht", waarin dc
zon vanwege de nabijheid van dc
Noordpool en de vlieghoogte van 11.000
meter helemaal niet onderging, maai
als een rode vuurbal vlak boven de
horizon bleef hangen.
AmsterdamTokio v.v. is vooral
als „zakenreis" één van de best be
zette lijndiensten van het KLM-net. Tot
dusver zijn practisch alle vluchten over
Siberië volgeboekt geweest. De KLM
heeft speciaal voor deze route zestien
bemanningen van telkens zeven man
cabinepersoneel opgeleid. De Russische
gezagvoerder, ..commodit" Alexej Sjo-
ckalin (48), verklaarde onderweg: „De
samenwerking met de Nederlandse be
manning is zeer goed. Wij verstaan ons
uitstekend. Van mij mocht het best zo
blijven". Verder wilde de zer vriende
lijke Rus overigens niet op dit stukje
„Oost-West-verhouding" ingaan. Ook dc
vijf andere mannen in de cockpit hielden
zich aan de zwijgzame kant. De reactie
van een Nederlandse stewardess: „Het
zijn zeer aardige lui en erg bekwame
vliegers, maar buiten het werk hebben
wij geen contact met hen".
Een interessante bijzonderheid is wel
licht nog, dat de deur met de cockpit in
het begin tijdens de vlucht gesloten
moest blijven, omdat de Russische voor
schriften slechts een minimaal contact
met het Nederlands cabinepersoneel toe
lieten. Later is men daar echter van af
gestapt: „Wij praten met elkaar", aldus
gezagvoerder Sjockalin.
