Hazerswoudse Fig Leaves willen
alleen maar goede amateurs zijn
VIJF JAAR., DEO
Barbra Streisand
Kevin Ayers The Whole World
in hun sas met nieuwe formatie
bioscopen
in LEIDEN
Niet veel
nieuws bij
Parijse
modehuizen
WEER ERG GOED IN
FLITSENDE KOMEDIE
IN 'T KORT
•RiJDAG 9 APRIL 1971
LEIDSE COURANT
PAGINA 5
Leuke resultaten
op Kaagconcours
LEIDEN Een groep die op het
Kaagconcours een leuk resultaat
heeft behaald, zijn de Hazerswoudse
Fig Leaves". Tot nu toe zijn ze
lenminste doorgedrongen tot de hal
ve finale. Veel mensen zal de naam
„Fig Leaves" beslist niet vreemd in
de oren klinken. Dat is ook helemaal
niet zo gek, want een jaar of due
geleden was er in datzelfde Hazers-
woude een groep die de naam ..Eve
and the Fig Leaves" droeg. Mam-
Eve is er na een jaar mee gestopt en
daarna begon de geschiedenis van de
groep verdacht veel te lijken op die
van de tien kleine negertjes. De een
na de andere trok zich terug, tot er
nog maar drie man van de oude
formatie over waren. Dat waren de
zanger, de drummer en een gitarist.
Maar deze drie kregen al heel snel
versterking van een saxofonist en
een basgitai-ist.
„Aan die saxofonist z'n we op 'n heel
gekke manier gekomen", vertelt
Frans van der Meer, vroeger actief
lid van Fig Leaves maar nu mana
ger van de groep. „We hoorden hem
eens spelen in de kerk. Toen hebben
we gevraagd of hij een keer bij ons
wilde komen „jammen". Dat is ons
en hem zo goed bevallen dat hij
meteen maar gebleven is."
Heel anders is het gegaan met de
bas-gitarist die we op 't moment heb
ben. Die hebben we via een adver
tentie bij de groep gehaald. Toen de
groep zover uit elkaar gevallen was,
dat verder optreden niet meer moge
lijk was, hebben we een advertentie
voor een basgitarist en een organist
geplaatst. Daar hebben we een leuke
bas aan overgehouden. Weer anders
was 't met de organisten. Daar kregen
we vreselijk veel reacties op. Zelfs
uit Delft en Den Haag. Maar jam
mer genoeg was het meestal brand
hout. en als ze goed waren hielden
ze er, naar ons gevoel, bijzonder
vreemde ideeën op na. Nu doen we
het maar zonder".
De groep bestaat op het ogenblik uit
Jan Weesselingh, drums (2e jaar en
heeft vier jaar pianoles gehad): Bart
de Roo. zang (22 en geen muzikale
opleiding); Henny Nieuwenhuyzen,
gitaar (22, geen muzikale opleiding)
en Cees de Haan, basgitaar (17, heeft
twee jaar vioolles gehad, Cees komt
uit Sassenheim). Als „last but not
least" moet dan Wim Vreeburg ge
noemd worden. Wim is 24 jaar, heeft
drie jaar pianoles en een jaar saxo-
foonles gehad.
De kans zit erin dat hij op de Bühne
ook piano gaat spelen. Als het hele
maal nodig is kan de groep nog
'versterkt worden met een gitarist,
want ook zanger Bart bespeelt dit
instrument".
Op de vraag wat voor muziek de
/roep speelt kon Frans niet zo gauw
«tv antwoord geven: ..Eigenlijk' alles
een beetje commercieel is en
lekker in het gehoor ligt. Daarom
jpefen we ook vaak populaire num
mers, die we zelf gearrangeerd heb-
ïn. Een beetje het Akkerman-ach-
.ge werk. Een grote favoriet van
ons is Focus". Zoals veel groepen heeft
ook „Fig Leaves" moeite gehad met
het vinden van ruimte om te repete
ren. Maar dat probleem is nu opge
lost. En dat repeteren vinden ze
allemaal bijzonder hard nodig.
..We zijn echt niet van plan om
beroeps te worden, maar we willen
heel erg goeie amateurs zijn. En dat
bereik je alleen maar door keihard
te oefenen".
Eerste paasdag spelen de Fig Leaves
in Pleyn 68 te Hazerswoude.
De Hazerswoudse Fig Lean
Clubhuis Het Honk aan de Roosevelt straat
II
LEIDEN De Leidse jongerenbe
weging DEO (Door Eigen Opzet) be
stgat deze maand vijf jaar. Reden
waarom het de komende toeken zal
gonzen van cle activiteiten in club
huis ..'t Honk;', waarin de soos ge-
DEO, ontstaan uit het jeugdwerk
van de St.-Antoniusparochie, gaf op
18 april 1966 zijn eerste dansavond
in ,,'t Honk" en groeide in de loop
der jaren uit tot een gezonde en
levenslustige ja/igerenbeweging, die
zich al snel liet onderverdelen in
een aantal afdelingen, te weten
,,DEO-petitevoor de jeugd tot 17
jaar, die vooral 's zondagsmidag in
het gebouw terecht kan, ,,DEO-spe-
ciale" en ..DEO-moderne" voor de
ouderen, voorts de Hootch Potchclub
het zondags koffieuurtje voor
iedereen. Bovendien worden elke
dinsdag- en donderdagavond ,.so-
zen" gehouden, tijdens welke vaak
gespreksgroepen worden gevormd.
DEO, dat financieel aardig rond kan
komen, voelt zich nog steeds geluk
kig met het ouwe trouwe Honk.
Alleen zou men het zaaltje dolgraag
will en uitbreiden teneinde de grote
belangstelling elk weekend ver-
'sbhijWèn er bij de diverse ActiviteU
ten zo'n viehonderd man redelijk
op te vangen. DEO heeft voor zon
dag 18 april al zijn leden en oud
leden uitgenodigd de lustrumreceptie
bij te wonen en weer eens fijn de.
vele oude koeien uit de sloot te
halen. Op deze receptie, die tussen
14.00 en 17.00 uur plaats vindt, zal
de Baker Street Jazz Band voor de
muzikale omlijsting zorgen. In het
kader van de lustrumfestiviteiten zul
len voorts nog enkele bekende groe
pen in het Honk voor het voetlicht
verschijnen. Op maandag 12 april
(2e paasdag) zal de Haagse formatie
Evol and Dovy optreden, op zaterdag
17 april Daniella and The Fellows,
en op zaterdag 24 april de Flying
LEIDEN Momenteel is het ruim
een jaar geleden dat Kevin Ayers
'ijn groep „The Whole World" samen
stelde en aan het oefenen toog. Vorige
maand deed het groepje van het ex-
Soft-Machine-lid Leiden aan, reden
genoeg om er eens iets meer aandacht
aan te besteden.
Nadat de Soft Machine zijn eerste l.p.
gemaakt had ging de groep, mèt
Kevin, op tournee door Amerika,
^amen met de Jimi Hendrix Expe
rience. Toen ze terugkwamen in En
geland had Kevin genoeg van de sfeer
'n de groep en ging naar Ibiza, waar
hij een paar maanden verbleef. De
SoB Machine ging zonder hem ver
der en evolueerde naar jazz-, com-
"uterachtige muziek.
'erug in Engeland begon Kevin te
Hij vond eerst Lol Coxhill.
markante figuur die op het toneel
in twee uitersten vervalt: zeer serieus
terwijl hij speelt, en de lolbroek tus
sen de nummers door. Lol: „I like to
confuse people".
Kevin ontmoette ook David Bedford,
die de arrangementen maakte voor
Kevins solo l.p. David was muziek
onderwijzer, totdat Kevin hem vroeg
om als organist bij de groep te komen
Dave Dufort. nu de drummer van de
groep, was in de muizekwereld al
lang geen onbekende meer. Hij had
en heeft nog steeds stijgend succes
als componist van hedendaagse
muziek. In Engeland wordt hij al
steeds meer de tegenhanger van
iemand als Stockhausen genoemd.
Als laatste kwam. via een- auditie
Michael Oldfield. die gitaar en bas
afwisselt met Kevin, bij de groep.
Deze foto werd genomen na het
optreden van Kevin Ayers and The
Whole World, vorige maand in de
Leidse Schouwburg. Van links naar
rechts: David Bedfort. Dave Dufort,
Michael Oldfuld en Lol Coxhill.
Michael: „Eerst deed ik het voor het
geld. Maar nu, na een jaar dat ik
echt nodig had om aan alles te wen
nen, spreekt in de eerste plaats de
muziek me aan. Ik vind het erg fijn
om dit te spelen".
En in die muziek wordt een verras
sende originaliteit aan de dag gelegd
Als ja dan bovendien rekening houdt
met de technische vaardigheid en de
inzet waarmee alles gebracht wordt,
lijkt de conclusie dat we van ..Kevin
Ayers and The Whole World" nog
wel het een en ander zulle, horen,
meer dan gerechtvaardigd.
LEIDEN Het Internationaal
Wolsecretariaal heeft een uittreksel
gemaakt van de zomercollectie van
de grote Parijse modehuizen. Veel
nieuwe dingen zijn er niet te vinden
voor degnen die verslagen van de
grote shows hebben bijgehouden. Als
enkele van de meest opvallende
punten signaleert het secretariaat
een brede schouderlijn, grote revers-
kragen, veel splitten in midirokken,
gepermanente en geonduleerde ha
ren. Die tendensen gelden voor alle
modehuizen, evenals de nieuwe ro-
klengte Deze lengte valt net eevn
onder de knie en wordt ook de
lengte, van de deze zomer veel voor
komende gaucho-broeken.
SHORTS
Shorts, we kunnen er niet onderuit,
woren deze zomer erg veel gedra
gen. Vooral met midi-rokken met
diepe splitten en met doorschijnende
jurken.' De enige ontwerper, die de
short zonder rokken brengt is Cour-
règes. Hij brengt shorts, gebreid van
witte wol met strak aansluitende
pijpen. Voor de avond zijn de shorts
van zijde of fluweel en meestal ge
borduurd met kralen en pailetten.
Ook 's avonds worden over de shorts
lange dunne jurken gedragen. In
deze jurken zitten diépe splitten die
ook veelvuldig voorkomenin de rok
ken voor overdag. Deze rokken wor
den gemaakt van dunne wollen stof
fen. jersey of crêpe. Ook ouderwetse
stoffen als „Ottoman" keren terug,
omdat de strenge tailleur zich weer
een plaats in het modebeeld vero
verd heeft. De tailleurs worden ge
maakt met strakke jasjes en wijde
zwierige rokken. Vaak hebben de
jasjes schootjes. Behalve het „echte"
kostuum is ook een combinatie van
plooirok met blazer dit seizoen bij
zonder populair. De blazers worden
uitgevoerd in kamgaren en worden
t contrasterende kleu-
Yves St. Laurent brengt zelfs
blazers zonder mouwen maar in
plaats daarvan kapjes.
PANTALONS
Pantalons worden deze zomer alleen
maar gedragen met midi of maxi of
maxi chassubles, die ook weer voor
zien zijn an diepe splitten. In de
jeugdige collecties kwamen de lange
broeken voor als jumpsuit.
In alle collecties werd bijzonder veel
aandacht besteed aan de jurkjes. De
meesten zijn slank in het bovenpand
en hebben bijzonder wijde rokken
door plooien, losse panden en plissé's.
De mouwen zijn vaak gepoft en als
dit niet het geval is zijn ze ingezet
of raglan. De halsuitsnijdingen van
de jurken zijn dikwijls bijzonder
diep. Het zijn V-halzen, U-vormige
halzen, maar ook hooggesloten jurk
jes. Voor 's avonds zijn de diepe V-
halzen favoriet met- grote stroken.
KLEURIG
We kunnen in elk geval de zomer
erg kleurig tegemoet zien want wat
dat betreft hebben de ontwerpers
het beste met ons voor. In het palet
van kleuren, dat zij samengesteld
hebben, is voor elk type beslist iets
te vinden. Om enkele kleuren te
noemen, kobalt blauw, helder groen,
goud-geel, oranje, zalmkleur, zwart,
wit, ecru, chocoladebruin, amandel-
groen en natuurlijk het niet weg te
denken marineblauw: een kleur die
met bijna al deze kleuren gecombi
neerd kan worden.
Behalve de effen stoffen vinden w<
in de collecties veel imprimés, vooral
bedrukt met een mille-fleur dessin.
Ook wordt de folklore-lijn doorgezet.
En in deze stoffen vonden we vooral
op mousseline een aantal stoffen met
randdessins. Van deze stoffen zijn al
een aantal modellen verwerkt in de
confectie.
Op effen stoffen wordt deze somei
bijzonder veel geappliceerd. Vruch
ten, vogels, bloemen en erg veel
dierfiguren. Ook worden vaak stof
fen van heel verschillende dessisins
met elkaar gecombineerd, strepen
ruiten noppen en bloempatronen
De uil en de poes
TRIANON Door te zeggen dat ze
zichzelf geen uitgesproken zangeres
vindt, maar een actrice die kan zingen
heeft Barbra Streisand de Hollywood-
se filmproducenten zover gekregen dat
men het heeft aangedurfd om met
haar een komedie te gaan verfilmen,
waarin ze geen noot behoefde te zin-
moest bewijzen dat ze acteren kon.
Hoewel we Barbra's veelzijdigheid als
actrice nogal betwijfelen moet gezegd
worden, dat ze het ook in „The owl
and the pussycat" (De uil en de poes)
als komedienne weer bijzonder goed
doet. De rol van de prostituée Doris,
die zich bij voorkeur uitgeeft voor
„fotomodel", staat haar op het lijf
geschreven. Met al haar spontane ge
schreeuw dat nu en dan niettemin
toch een beetje geforceerd aandoet
kan ze zich volledig vastklampen
aan haar tegenspeler George Segal
(o.m. bekend uit „Who's afraid of
Virginia Woolf"), die met nog iets
meer acteurskwaliteiten de idealisti
sche boekverkoper Felix speelt, die
schrijver wil worden.
Beiden ontmoeten elkaar, wanneer
Felix zijn zoveelste roman van "de
uitgeverij krijgt teruggestuurd en
Doris' betaalde liefdesbedrijvigheden
waarneemt. Hij meldt dit ogenblik
kelijk aan de huisbaas, die hen na
een snerperige ruzie op straat zet.
Eenmaal onder dak bij een collega wil
de doodvermoeide Felix eindelijk
slapen, maar de immer actieve Doris
ziet er kans toe, dat hij dit voorlopig
wel uit zijn hoofd kan zetten.
Dit is waar de film een dieptepunt
dreigt te bereiken, ware het niet dat
regisseur Herbert Ross deze twee vol
komen tegenstrijdige figuren voor
treffelijk tegen elkaar uitspeelt, om
tenslotte heel fijntjes gefilmd
te bewerkstelligen dat beide dromers
in elkaar zichzelf terugvinden. Zij,
het soms vreselijk irritante wicht, dat
plotseling innemend en poeslief kan
zijn en hij, de sombere sympathieke-
ling, besluiten het op een wat beza
digder niveau allemaal nog eens hele
maal over te doen,
In dit hele schouwspel valt het accent
op de bijzonder vlotte filmische aan
pak en die ene lange bitse dialoog,
die kwalitatief noch pieken noch diep
tepunten kent. Men kan het als kijker
allemaal als een lawine over zich heen
laten gaan, zonder de tijd te hebben
zich te vervelen. „The owl and the
pussycat" is een komedie, die loopt
als een trein.
De sombere Felix (George Segal)
tracht tevergeefs dc beweeglijke Doris
(Barbra Streisand) in slaap te sussen.
(„De uil en de poes" Trianon).
Tarzan en de
jungleopstand
REX Vroegere Tarzanfilms waren
altijd wel opgebouwd met een of
ander spannend avonturenverhaal
maar de krachtpatsdaden van deze
gevierde filmheld kregen toch door
gaans de overhand. Hij was een
soort „Elmo de machtige" die het in
de twintiger jaren tot een body
builderacteur had weten te brengen
en die altijd gesecondeerd werd door
een aanvallig knaapje om zijn reu
zengestalte beter te laten uitkomen.
In de nieuwe Tarzan die gisteren
ging draaien in het Rextheater, lijkt
het wel of regisseur William Witney
het juiste midden heeft genomen: de
rechtschapen borst heeft niets van
zijn image ingeboet en het filmstra-
aanvaardbare historie: het gaat om
een oudheidkundige die met een
mien geeft het avontuur in een zeer
troep medewerkers op zoek is naar
een verzonken stad, ergens in Zuid-
Amerika, waarbij de Mayacultuur
blijkbaar model heeft gestaan. Na
tuurlijk wordt hij daarin op een
gevaarlijke manier gedwarsboomd
door 'n paar gemene hebzuchtige
lieden, waarbij de dappere Tarzan,
die altijd het goed recht van de
onschuldigen verdedigt, ook nu weer
zegeviert na veel vieren en vijven
dat wil zeggen: een hoop trubbels,
gevaren en knokpartijen. Maar er is
aan deze rolprent waarin Ron Ely,
Sam Jaffe en Manuel Padille, jr., de
hoofdrol spelen, veel zorg besteed. Zo
is die „dode stad" met zijn cultuur
resten uitstekend geconstrueerd ter
wijl het optreden van de inheemse
stammen blijkbaar begeleid is door
etnologische deskundigen. Bovendien
zijn de kleuren erg mooi.
Bertrand, in
ontroerend goed
CAMERA Na dertien weken
„Meisjesinternaa(k)t" heeft de direc
tie van het Cameratheater aan de
Hogewoerd weer eens een Franse
lachfilm op het programma gezet
met de komiek Louis de Funès in de
hoofdrol als Bertrand, makelaar in
on(t)roerend goed. Deze alweer twee
jaar oude film is beslist niet de
beste van De Funès, wat natuurlijk
niet uitsluit, dat men af en toe dubbel
ligt van de lach. Toch is het gegeven
in deze vrij goedkoop opgezette rol
prent verre van origineel. Bertrand.
een zeer vermogend man, heeft een
dochter, waarop één van zijn naaste
medewerkers verliefd is geworden.
Althans, dat denkt hij. Achteraf
blijkt er een vergissing in het spel
te zijn. Belangrijk in het verhaal zijn
ook drie koffertjes, waarin respectie
velijk lingerie, geld en juwelen zit
ten. Die worden herhaaldelijk ver
wisseld. Dit alles geeft aanleiding tot
dolle situaties. De leukste scène is
wanneer De Funès zijn neus doelwit
maakt van allerlei capriolen.
Evenals vroeger bU Sean Connery,
ontbreekt het ook George Lazenby in
de James Bondfilms niet aan het no
dige vrouwelijk schoon. („In dienst
van Hare Majesteit" Lido).
In dienst van
Hare Majesteit
LIDO Het nieuwe jasje waarin
regisseur Peter Hunt zijn nieuwe
James Bondfilm heeft gestoken, is op
maat gesneden. Zijn verfilming van
„On het Majesty's Secret Service" is
een schoolvoorbeeld van een coup-
vaste kleermakershand. Slechts één
man past in zijn nieuwe creatie:
George Lazenby. In tegenstelling tot
zijn voorganger Sean Connery heeft
Lazenby meer menselijke trekken
waarin de toeschouwer zichzelf zou
kunnen weerspiegelen. In plaats van
de tot nu de wat norse heersersblik,
die oneffenheden met in één oogops
lag doorziet, benadert Lazenby meer
de linke jongen met de wat verlegen
glimlach.
Het verhaal is bij de nieuwe formu
le aangepast. Het is vorige aflever
ingen soms wat overtrokken smijt
en gooiwerk is nu gedeeltelijk ver
vangen door tedere blikken en han
dige vasthouden. Alles gegarneerd
met niet zo originele close-ups door
boomtakken en vertraagde opna-
Veel aandacht is ook besteed aan de
entourage. Het grootste deel van de
negen maand en durende opnamen
komen uit dc Zwitserse Alphen. Veel
van de actiescènes zijn verfilmd op
de top van de bijna drieduizend
meter hoge Schilthorn waar een
misdadig hoofdkwartier inclusief een
helcopterbasis werd gebouwd. In to
taal vijfhonderd ton cement en an
dere bouwmaterialen moesten door
middel van helicopters en kabelba
nen op de top worden gebracht.
Over het verhaal zelf kunnen we
kort zijn. De man die de wereld met
een geheim wapen zijn wil op wil
leggen is ook nu weer het uitgang
spunt van Hunt. Ditmaal is het
aartsvijand Ernst Stravas Blofels
(Telly Savalas) die er boven op de
Schilthorn twijfelachtige praktijken
op na houdt. In zijn allergie-insti
tuut wordt een gevaarlijk vierus
ontwikkeld dat in staat is alle plan
tengroei op de aarde te doden.
Enkele geïndoctrineerde meis
jes moeten de giftige stof in de
Dewoonde wereld rond spuiten. Al
leen de Verenigde Naties kunnen
dit verhinderen door aan enkele ei
sen van Blofeld te voldoen. James
Bond, terzijde gestaan door Tracy
(„wreekster" Diana Rigg), moet heel
wat capriolen op skies, kabelbanen
en bobsleeën verrichten om de
reld van de ondergang te redden.
STUDIO: „Percy" (18)
LUXOR"ove8' Story" (lf
