DIERENKLINIEK HOSINGEN
IS GEEN DAKTARI
- Eï
ra
ÉÉÉél
Heelhuids
terug
naar
de
natuur
Een paneel met uitleg, en
kudde groeit sneL
de levende voorbeelden: de wilde zwijnen die het goed maken in hun ruime domein. De
„Aüb je voor het
tv.-kastje naar
Daktari zit te kijken is
het allemaal so simpel
als wat", zegt
Robert van den
Kerokhoven. Ze monteren
daar een ampulletje
met narcotica op hun
geweerloop en op hun
dooie gemak schieten
ze het spul in de huid
van een of andere
olifant. Het dier staat
even nadenkend stil,
zakt dan heel
fotogeniek door zijn
dikke knieën en ploft
tegen de grond.
Daarop komt de
safari ploeg vlot in actie
en ze heeft niet de
minste moeite meer
om die paar ton
slapend olifantevlees
op een veilige manier
naar andere oorden
over te brengen".
„Maar dat", zegt de
heer Van den Kerckhoven
met Mem, „is
televisie-import voor
de huiskamer, want in
werkelijkheid gaat hert
heel anders. We
kunnen er hier over
meepraten".
I rfeli
S3
trt van den Kerckhoven kan
derdaad over meepraten. Als
er grondleggers van het
Hoogwildreservaat in het
iburgse plaatsje Hosingen
nabij de
Iben van het SOS Natuur
'fnun dat opgericht werd om
inde dieren te verzorgen en
het 150 ha grote reservaat
plaatsje heeft gevonden,
dierenkliniek (al is dat in
uidige stadium van realisatie
iogal gedurfd woord) is, voor
bekend, uniek in Euro-
is dus ook normaal dat
feel leergeld moest worden
aid vooraleer de eerste posi-
resultaten kondén worden
iteerd.
istpoot voor Julie
ieder geval geen Dakta-
haal, alldius Robert van dien
ikhoven. De kwestie is dat wil-,
bijzonder moeilijk on-
narcose te brengen zijn, ze
ragen die verdovingsstof een-
niet, hun hart reageert
anders. Bij huisdieren loopt
veel vlotter, zij zijn zo ver-
vd geraakt met het ver-
1 mens dat zij rustig blij-
zich met de nodige voor
in vrij gemakkelijk laten be-
elen. Maar het wilde dier
bij het contact met de
ln een zodanige toestand
paniek dat een toediening
narcotica zeer vaak fatale
lgen heeft.
dikwijls worden gewonde die
naar de „kliniek van Hosin-
gebracht wat het grote
fdeel heeft dat het bezwaar
de paniektoestand kan wor-
ondervangen. Het beest
dan gewoonlijk een tijdje
Sondering en in de duisternis
uden, zodat het al een heel
gekalmeerd is als de opera-
ingreep moet gebeuren,
het wordt veel ingewikkel-
als het dier, dat verzorging
in vrijheid verkeert. Het
n zo omzichtig mogelijk
derd worden en op de Dak-
vrijgelaten in hun natuurlijk mi-
Maar met een van die reeën heb
ben de dokters grote plannen. Ju-
liet je want het is een heel lief
reeën wijf je raakte verleiden
jaar met haar rechterachterpoot
in een .maaimachine ep ie werd
in erbarmelijke k' toestand naar
Hosingen overgebracht waar tot
amputatie van de poot werd
overgegaan. De operatie gelukte
en nu huppelt Julie weer opgeto
gen rond in haar vriendelijke
groene wereldje. Maar ja, het
gaat wel een stuk moeilijker
want drie poten is nog altijd
één te weinig. En de mensheid
in de vorm van een eminente
veearts wil het aangedane'on
recht weer goed maken: binnen
kort krijgt Julie een kunstpoot
die het haar, volgens de veearts,
mogelijk zal maken zonder de
mim9te hiindler haar vroeger dar
tele leventje te hervatten. Dan
zal die sombere dag, toen de
maaimachine in haar leven
kwam. niet meer zjjn dan een
vervagende herinnering.
(En misschien wordt Julie ooit
nog wel een dame van aanzien
bij het reeën-volkje want de na
tuur zou zich al een heel uitzon
derlijke gril gepermitteerd heb
ben, als ook de meisjes van de
reebokken niet gesteld zouden
zijn op enig vertoon van origina
liteit).
De nog volop in uitbouw zijnde
dvoorwaarde in zo'n geval is
dat de dierenarts het juis-
ewicht kent van het dier
de dosering van de narcoti-
t zeer precies aangepast
aan het gewicht. Als die
>uding niet exact berekend is
het dier geen enkele kans
ak te overleven.
na vele maanden ex-
lenteren en na veel tegenslia-
de ploeg van Hosingen er
laagd een eigen methode
werken die in toenemende
voldoening schenkt. Het be-
van deze kliniek is intussen
brede kring bekend gewor-
dat er geregeld patiënten
en aangevoerd, soms ook
it België. Het gaat vaak om
inde roofvogels en om ree-
dat door jagers gewond werd
in klap kreeg van een voor
auto. Het resultaat
sommige van die chirurgi-
ingrepen kan in het wild-
zelf bekeken worden: achter
draadversperring lopen enke
ltjes rond die vanwege verse
[ondingen behandeld werden
met „herstelverlof" zijn
so binnenkort weer worden
Vijvers die trapsgewijs zijn
ingelegd en die afdalen
in het groene dal. Hier
tornt het vogelreservaat, en
lier wordt ook een kolonie
bevers uitgezet.
dierenkliniek van Hosingen is
echter een klein, zij het dan uit
zonderlijk detail van het gehele
wildreservaat, dat pas sinds 14
juni van verleden jaar voor het
publiek werd opengesteld, maar
dat in die relatief korte tijd toch
reeds, honderdtwintig duizend
mensen op bezoek kreeg. Dit op
merkelijk succes kan op het eer
ste gezicht verwonderlijk lijken,
maar het wordt heel begrijpelijk
voor wie er eenmaal op bezoek is
geweest. Het 145 ha grote domein
met nog 700 ha in reserve
kan namelijk als een voorbeeld
gelden van wat een wildreservaat
in onze streken moet zijn, wil het
werkelijk aan een bestaande be
hoefte beantwoorden.
Om te beginnen heeft men geluk
kig niet de flater begaan er een
soort safaripark vain be maken
(U weet wel, een massa slaperige
leeuwen bij elkaar brengen op
een kleine oppervlakte en daar
tussen files auto's laten passeren
tegen zoveel frank per ticket).
En ten tweede werd het al even
min een groteske 1/unapairkaffaii-
re die commercieel misschien
renderend is maar die met na
tuurbescherming geen snars te
maken heeft.
Nee, bij de uitbouw van het
Hoofdwildreservaat in Hosingen
(U komt er het gemakkelijkst via
Bastenaken en Clervaux) is men
van het principe uitgegaan dat de
mens van deze tijd de noodzaak
is gaan voelen om opnieuw het
contact met de natuur op te zoe
ken dat hij als gevolg van verste
delijking en industrialisering ver
loren heeft. Maar om dat te be
reiken vraagt de natuur een klei
ne inspanning van de mens, want
wie zijn vriendschap aanbiedt is
wel gesteld op een minimum aan
zelfrespect. Daarom moet iedere
bezoeker zijn wagen achterlaten
op de parking (daar is ook een
ruim restaurant) en te voet op
zoek gaan naar de frisse en soms
ook sombere schoonheid van dit
oude woudengebied dat leeft in
de rustige landschapsplooien van
Ardennen en Eifel Het wordt de
wandelaar trouwens niet te moei
lijk gemaakt omdat hij een
wandeling kan maken langs tal
rijke didactische panelen in vlei
talen waarop uitleg wordt gege
ven over het wild en over de
bomen, de bloemen en de planten
Het pad loopt helemaal door het
reservaat en wie op een fikse
wandeling uit is en onderwep
zijn ogen openzet kan op
middag zoveel wondere ontdek
kingen doen dat hij nog eet*
terug zal komen naar Hosingen
en dat hij ook elders, waar dit
tenminste nog mogelijk is, op
zoek zal gaan naar het mysterie
van het bos en zijn bewoners.
De exploitanten van het Hoogwild
reservaat van Hosingen hebben
consequent voor een bepaalde op
vatting gekozen bij de aanleg van
hun wildpark: zij wensten uit
sluitend dieren aan te kopen en te
plaatsen die In het groothertog
dom Luxetnburg en omgeving
thans nog leven of die er vroeger
geleefd hebben. Dat was een juis
te beslissing en alleen op die
manier was het mogelijk een
evenwichtig samengesteld reser
vaat op te richten dat natuurlijk
in het land past en er een ver
antwoord deel van uitmaakt. En
dat zich verder ook rustig kan ont
wikkelen en zich zelf in stand
houden.
Dieren van bij ons
Er werden tot op heden een
tweehonderdtal stuks wild aange
kocht: edelherten, damherten,
moeflons, wilde zwijnen en berg
geiten, alles samen voor een
waarde van anderhalve ton. Een
hoge som. Maar het is mi een
maal zo al zal dat vele men
sen verrassen dat het veel
-envoudiger is om een leeuw of
een luipaard te kopen dan een
hert of een moeflon. De prijzen
zijn in verhouding: Voor drie
karpatenherten werd het ronde
bedrag van 10.000 gulden betaald,
en een hinde vertegenwoordigt
een waarde van ruim 20Ö0 gul
den. Dat soort wild wordt soms in
West-Duitsland gekocht, maar
vooral in de Oostbloklanden, Po
len en Tsjecho-Slowakije die Euro
pese en zelfs wereldleveranciers
zijn in wild. Deze en ook andere
Oosteuropese landen hebben van
de wildhandel een grote bron van
inkomsten gemaakt en zij zorgen
er angstvallig voor dat hun eigen
fauinaireserves niiet aangetast
worden.
Deze lente ook komt een vogelre
servaat van 10 ha tot stand in
een werkelijk unieke omgeving.
Een bronnetje, dat een kleine
waterval vormt, voedt zestien vij
vers die op verschillende hoogte
niveaus afdalen tot in een groen
dal. Er werden wat eenden uitge
zet en momenteel zijn er al een
duizendtal wilde eenden bijgeko
men die een vast onderkomen
gevonden hebben in al die water
partijen. Naast allerlei andere
vogels rekent men er ook op dat
er ooievaars zullen komen neste
len.
Er sal dezer dagen in die vijvers
een uniek experiment plaatsvin
den, het uitzetten namelijk van
een kolonie Europese bevers die
alleen nog in gevangenschap
voorkomen en die nu de kans
krijgen sieh opnieuw aan te pas
sen aan een vrije omgeving. Men
verwacht trouwens dat de af
stammelingen van deze „dam-
menbonwers" zich ook in de om
geving zullen verspreiden en er
dus op bescheiden schaal weer
een Europese bever in vrijheid
zal gaan voorkomen.
Ook wordt gedacht aan het in
voeren van wolven maar dan wel
achter omheining. De wolf is
geen importprodukt dat vreemd is
aan het land. Vroeger waren er
veel wolven in onze streken.
En met de vossen staat men al
verder dan met de wolven. Die
zijn er al, en ook zij zullen een
beperkte vorm van vrijheid krij
gen. Eenzelfde procédé zal voor de
roofvogels toegepast worden.
Maar ook het „kleine leventje" is
boeiend en wonderlijk. Mierenho
pen, een experimentele bijenstand
met een glazen afsluiting om de
mensen toe te laten het leven
van de bijen te bekijken, of ge
woon maar het leren identifice
ren van bomen en planten dat
alles werd mogelijk gemaakt in
Hosingen.
,,Weet u dat juist het mysterie
Van het bos de grootste attractie
geworden is van ons reservaat? zei
Robert va/n den Kerckhoven. De
mensen hebben de schoonheid
van het bos verleerd en vergeten.
Nu ze er hier weer een beetje
vertrouwd mee worden gemaakt,
is het voor velen een echt avon
tuur geworden".
Maar misschien het merkwaar
digst van al is dia t een prdvé-
onderneming, de N.V. Silvalux
met de heer Van den Kerckhoven
als president-beheerder» een der
gelijk project heeft weten uit te
werken. En dat nog wel op een
commerciële basis, want Hosingen
brengt geld op.
Mits goede smaak en een ruime
investering is het dus ook in deze
tijd mogelijk de natuur te be
schermen en zelfs renderend te
maken. Dat bewijst alleen maar
heel nadrukkelijk hoe groot de
behoefte is en hoe enorm de
leemte die gevuld moet worden.
Deze reeën werden zwaar
gewond binnengebracht, on
dergingen een operatie en
passen zich nu weer aan
aan het leven in de vrije
natuur. Links het reeë-
meisje Julie, die binnen
kort met een kunstbeen
door het leven zal hup
pelen.
