Hulshoff
Elliott Gould
MODERNE FOLK FAIRPORT CONVENTION
IN 'T KORT
Wandkleden
van Maud
Muller
Massis
Genoeglijke Ko nditorei
in Leidse Schouwburg
Wandkledenkeramiek en roldrukken bij Heuff
OPNIEUW ALS CYNISCH
CHIRURG IN WRANGE
HUWELIJKSKOMEDIE
Prolongaties
bioscopen
in LEIDEN
VRIJDAG 29 JANUARI 1971
LEIDSE COURANT
LEIDEN Voor een goed gevulde
al nam C.C.C. Inc. het eerste deel van
rt benefietconcert voor de Nederland-
Releasegroepen voor zijn rekening.
}'a de pauze speelde Fairport Con-
tntion. Geroutineerd steeds vol over-
•*ot>e brachten zij hun nummers. Simon
„'J «col, gitarist, daarover: „We spelen een
info: oort gemoderniseerde folkmusic." Voor-
"ïuw i( in de instrumentale gedeelten (o.a.
drie vioien en
ir grote hoogte,
laarbij viel steeds het beweeglijke
iooIspel van Dave Swarbrick op, die
ijn zigeunerafkomst bepaald niet ver-
lochent. Bassist Dave Pegg zette een
Jrakke bas onder de lichte melodieën:
'cht!? ij speelde in het tweede nummer eën
itstefcende solo en zorgde er verder
Nieuu riet drummer Dave Mattacks voot, dat
levendige nummers ritmisch in goe-
e banen geleid werden. De zang was
helaas van mindere kwaliteit, wat ook
lit de reacties pan de zaal duidelijk
leek. Maar desondanks was iedereen
enthousiast, dat men twee keer om
toegift vroeg. Dat gebeurde op één
n film
idt dar
Park'
in he!
WASSENAARSE
BIBLIOTHEEK
WASSENAAR Tot 6 febr. a.s.
zijn in de Openbare Bibliotheek
van Wassenaar een aantal wand
kleden te zien vi
ilfaud Müller Massis.
Deze naaldwerkster heeft een
wat grove stijl. Niet onaantrek
kelijk maar het mist over het
algemeen toch de verfijning die
we zo graag zien in vrouwelijk
handwerk. Soms laat mevr
Müller Massis het gebruikte ma
teriaal gedeeltelijk buiten het ka-
dei treden. Dai gee»t weliswaar
een goed plastisch effect, maar de
..beslotenheid" van de doeken
wordt daarmee ook wel eens wat
geweld aangedaan.
Ook het gebruik van bijmateria-
Icn werkt soms tot vergroving, al
kunnen deze wel sterk suggestief
werken. Dat laatste is zeker het
geval met „Afgod", waarin onder
meer knekerlfragmenten zijn
verwerkt. „Compositie in blauw"
is echter zeer fraai evenals het
rode „Vogelreservaat." Mooi ge
comprimeerd is „Twee Vissen",
hetgeen ook bezegd kan worden
van het doek „Verdwaalde enge
len". Veel minder is dat het geval
in „Crucifix" door de zeer grove
vormgeving. Wijding hetgeen
toch de bedoeling moet zijn, gaat
i uit.
Voorts vielen ons op door een
zekere mate van verfijning het
fraaie „Kleurenspel in blauw",
„Vogeljaar 70", het decoratieve
„Twee vijgen" en „Een Zonne
bloem". Het klapstuk van de col
lectie is naar onze smaak echter
het prachtige kleed „Berbers".
WILLEM PRINS.
voorwaarde: „We want you people to
dance", en dat gebeurde. Op het toneel I
en in de zaal hoste iedereen op de laat- I
ste twee nummers van Fairport, waar- j
mee dit fijne popgebeuren werd be- J
eindigd.
alertoren in Alphei)
mag van GS nog niet
worden afgebroken
ALPHEN Gedeputeerde Staten heb
ben nog geen goedkeuring gehecht aap
het plan van Alphen de oude watertoren
in deze gemeente af te breken.
De raadsleden v. d. Vlies, Winninghof
en Van Leeuwen hebben daarover gis-
teraovnd in de raad hun bezorgdheid
geuit, omdat volgens hen sprake is van
een gevaar voor de omgeving. Wethou
der Duin verzekerde dat op korte ter
mijn naar een oplossing zal worden ge-
GEVOLG: BEENBREUK
Alphenaar in
botsing met
leswagen
ALPHEN De 18-jarige Alphenaar
C. P. J. Klerks is gisteravond met een
gerboken rechter onderbeen opgenomen
in het ziekenhuis „Rijnoord".
Hij liep de breuk op toen hij op de
kruising Lijsterbeslaan/Thorbeckestragt
tegen een van recht komende personen
auto opbotste. De bestuurder van de
auto was juist die dag geslaagd voor
LEIDEN. De Hoofdstadoperette trok gisteravond met „In einer kleinen
Konditorei" een volle schouwburg. Het publiek, geamuseerd, goedgemutst,
leefde volop mee. En het succes was groot.
Leo Ascher, die dit stuk ouderwetse,
ontspannende Weense romantiek van
prettige muziek voorzag en daarbij
in ruime mate uit het oersterke
oeuvre van Strauss en zijn confra
ters putte, wist er een goedsluitend
geheel van te maken. Het verloop
van de geschiedenis is weldadig on
gecompliceerd en zelfs vrij aanne
melijk. De titelmelodie duikt reeds
in het voorspel op en bereikt een
hoogtepunt in de scène tussen de
muziekleraar, kelner (Leo de Beeri
en de als burgermeisje vermomde
WASSENAAR In kunstzaal „Heuff" aan dc
Wassenaarse Hoflaan wordt tot en met 3 febr. een
gevarieerde expositie gehouden van wandkleden,
keramiek en zgn. roldrukken.
De Amsterdammer CHRIS HEENEMAN (46) toont
een aantal zg. roldrukken. alsmede composities
van zelfgeschept papier, die hij tussen glasplaten
klemt en daarmee zeer kunstzinnige en attractieve
resultaten weet te bereiken. "Heeneman verzorgt
ook bibliofiele uitgaven, zoals onder meer Simon
Carmiggelts „Enige elegante herinneringen".
Qua techniek vallen de roldrukken enigszins te
vergelijken met het werk van Werkman en er zijn
enkele voorbeelden op deze tentoonstelling, waarin
van invloed van Werkman sprake zou kunnen
zijn. Het overgrote deel is echter niet met diens
werk te vergelijken, want het ademt ontegenzeg
gelijk een eigen geest en sfeer. Het is minder
robuust, de kleur is soms wat vrouwelijk. Persoon
lijk geven we dan ook de voorkeuf- aan de
composities met geschept papier, die niet alleen
door het materiaal een sterker indruk maken.
maar ook compositorisch aantrekkelijker zijn. Hee
neman bereikt er soms 'n prachtig sneeuwachtig
effect mee. dat stej-k afsteekt bij zijn toch wel wat
gladde drukken.
Van de composities viel ons zeer sterk op een
prachtig blad met een witte cirkel in zwart tegen
blauwgrijs fond (nr. 4). Zeer decoratief zijn even
eens de nrs. 3 en 5. Van de roldrukken troffen ons
het zeer mooie violette nr. 2. de ragfijne nrs. 10
en 11 en het subtiele nr. 12.
De expositie van Heenemans werk zal na 3 febr.
wel worden verlengd; dan aangevuld met een
aantal andere stukken.
De in Lochem wonende en werkende kunstenares
MIEP HART-NIJBORG exposeert een aantal
wandkleden in over het algemeen aantrekkelijke
kleurschakering. De titels, die zij aan haar werk-
Vstukken meegeeft (de ideeën, die daaraan ten
grondslag liggen) worden over het algemeen visu
eel „verstaanbaar" uitgewerkt, al grenst dat soms
zeer nauw aan het abstracte. Mooie kleden zijn
het coulisseachtige „Blauw Theater" en het in
overwegend gelen gewerkte „Haute Vagues". Zeer
fraai, vooral uit compositorisch oogpunt, is „Kristal".
„Ringenplant" in beige, bruinen en grijzen heeft
een wat strakkere opbouw, doch is evenzeer aan
trekkelijk. „Venster" en „Warmte" zijn in hun
soort eveneens fraaie doeken. Eerlijk werk zonder
al te nadrukkelijke extravaganties.
De Amsterdamse keramiste HENNY RADIJS toont
een flink aantal van haar kunstzinnige produkten.
De vormen zijn over het algemeen vrij conventio
neel maar de vazen en potten treffen wel door
prachtige glazuren en fraaie huid. Het is eerlijke
gebruikskeramiek: een vaas is een vaas, een kan
delaar is een kandelaar. Ons viel bijzonder op een
prachtig blauw dekselpotje, fraai in alle strakheid
van de vorm.
Merkwaardig is, een groot aantal kleine en zeer
kleine voorwerpjes, zeer geschikt voor de tegen
woordig zo en vogue zijnde open muurkastjes.
Niet alleen zijn deze miniatuurvormen artistike
verantwoord, ze zijn bovendien op de draaischijf
gemodelleerd, hetgeen sterk pleit voor het vak-
„man" schap van deze pottenbakster.
WILLEM PRINS.
prinses (Lizzi SchÖffmann), mei als
verrassende achtergrond een zingend
tableau-vivant. Vocaal en artistiek
was deze verklanking bijzonder be
vredigend. Het centrale paar Fini
(Helma Reichle) Alois (Hans
Hageman), dat, dank zij de violist,
een konditorei kon beginnen, lief
koosde, zong en danste met overgave
en succes. Over t algemeen waren
de dialogen onderhoudend en vaak
spits (Claire Clairy als de huishoud-
sier. Herman Valsner als de geveins
de oude vrijer Plunderer).
Deze opvoering was een knap stuk
werk door de ononderbroken bewe
ging. de natuurlijke voordracht, de
geroutineerde zang, de correcte mu
zikale medewerking van het vaardi
ge orkestje.
John Kapper was de zeer bekwame,
bindende, bezielende dirigent, die
van V:d tot tijd ook als Steh-Geiger
Choreografie en kostuums waren
zee: verzorgd.
Johan van Wolfswinkel
medische diensten
Voor het weekeinde bellen
)i spoedeisende gevallen: Apo-
Apotheek R. VAN Breest, Smallenburg,
Loevesteijn 6, tel. 42047.
ÜRGSTGEEST - Dokter Held, Marelaan
pol heek Oegstgeest apotheek, Wllhelmi-
Apotlieek Zuid West. Bhramslaan tol.
lel. 2177. wijkverpl.
Ridder
Onderwater
T^R is nog hoop voor hen, die uit
Oegstgeest wegtrekken. Ze kunnen
desondanks ridder worden. Zoals de
heer J. L. Onderwater (60). die chef
kok is aan boord van het s.s. Rotter
dam, vlaggeschip van de Holland-
Amerika Lijn. In december j.l. werd
hij tot ridder geslagen van de wereld
omvattende „Chaine des Rötisseurs
een broederschap van fijnproevers.
Het slagveld lag in New York. Ridder
Onderwater, die thans in Treebeek
(L.) woont, begon ongeveer 48 jaar ge
leden zijn loopbaan als koksmaatje in
de Harmonie te Leiden Daarna was hij
in Oegstgeest enige jaren tot steun van
banketbakker Labree. vele echte
Oegstgeestenaren waarschijnlijk nog
wel bekend. In 1937 trad de heei On
derwater in diensi van de H.A.L.,
Horsten en dreven
De Merenwijk krijgt een roofvogel-
buurt en de flats in die buurt zijn ge
legen aan horsten. Heel mooi gevon
den
de
die
straatnamen geeft. Derhalve een stuk
hoog gelegen grond is „horst" ook de
benaming voor het ruige, hoog gele
gen nest van roofvogels. Dat leerde
ons exact „de dikke an Dale", die
wij erop nasloegen. Toen we toch aan
het bladeren waren, zochten we ook
de juiste betekenis op van dreef'
bouwwijken gewerkt wordt. In Utrecht
Overvecht) en dichter bij huis: in
Leiderdorp. ..Brede landweg met bo
menlaan" vonden we. Ziet men een
aantal dreven in nieuwbouwbuurten
dan is er heel toat fantasie nodig om
uit te komen bij de officiële betekenis
(ADVERTENTIE)
waar hij thans al weer een reeks
jaren de scepter zwaait in de
keuken van het vlaggeschip Rotter
dam. Op grond van zijn culinaire
grootmeesterschap werd hij voorge
dragen voor het ridderschap van de
Chaine. Deze ontstond in 1248. De
Franse koning Lodewijk IX, op het
punt de zevende kruistocht te onder
nemen, verleende al- zijn onderdanen,
die zich beroepshalve bezighielden met
het roosteren van vlees, hel recht een
broederschap te vormen. Dit werd in
1610 lot beroepsgilde verheven met hel
recht, een eigen wapen te voeren. Een
gezelschap, waarvoor geldt wat van Lo
dewijk IX („de heilige") geschreven
staat: „Hij bracht hel koningsschap (in
dit geval: broederschap) tot zulk een
aanzien, dat niemand het waagde, de
rust naar binnen of naar buiten te
verstoren". Tot op de dag van van
daag geldt het als het puik van ge
zaghebbende fijnproevers, in wier gezel
schap bijvoorbeeld niemand het lef
heeft te roken, voordat het genieten
gedaan is. Tot de ridders uit die
kringen hoort nu ook de heer Onder
water. Oegstgeest mist hem node.
moRCEn...
IRRTSTE ORG....
OPRUimiRG
Het is verwonderlijk dat de Ameri
kaanse filmwereld, zelf toch vaak
blootgesteld aan kritiek, regisseurs en
scenarioschrijvers blijft leveren die
een behoorlijke dosis zelfkritiek in
hun „produkten" stoppen. En sinds
er een nieuwe generatie filmsterren
opkomt, die zich in elk geval op
het tuitte doek een min of meer
rebels „image" opbouwen, lijkt het
wel of het aantal zelfkritische films
nog groter wordt.
Zo'n ster is Elliot Gould, sinds kort
door wereldsuccessen als „M.A.S.H."
en „Getting Straight" bovenaan de
lijst van jonge topacteurs. Zo'n film
is in mindere mate I Love My
Wife in het Nederlands „Dokter is
een liefhebber" waarin Gould dit
maal zonder snor een in zijn dok
terspraktijk wél, maar in
LIDO zijn huwelijk niet zo'n ge-
sjaagd man speejt. De film
bouwt hém op als een al in zijn jeugd
met sex geconfronteerd maar bekrom
pen opgevoed jongmens die via bad
pakadvertenties 'met een zaklantaarn
onder de dekens, gefrustreerd te
rechtkomt in de wildernis van het
dagelijkse echteleven. Daar wacht hem
namelijk het meisje Jody, gespeeld
door Brenda Vaccaro (een naam om
ie onthouden!) die hem beslist met
liefde wil begeleiden op zijn schame
le pad naar verkenning, maar na de
geboorte van een zoon zijn weg naar
een degelijke huisvaderschap ver
spert: De man van z'n voetstuk, het
kind erop. Ze eet te veel, wordt dik
en vergeet de niet onnatuurlijke ver
langens van haar echtgenoot. Resul
taat: Elliot zoekt zijn pleziertjes bui
tenshuis.
Tot dan volgen de vaak korte, naar
een pointe in dialoog of situatie op
gebouwde scènes elkaar in vlot tem
po zeer amusant op. Als Elliot Gould
een meer definitief oog laat vallen
op een van z'n vrouwelijke zieken
huisklanten. zakt de film in. De scè
nes worden te lang en krijgen te wei-
LUXOR „Bijvoorbeeld: overspel"
(18). Oswalt Kolles wijze lessen, illus
tratief begeleid door duffe blote men
sen, over hoe liefde dan wel bedreven
moet worden. En dat op zijn Duits.
TRIANON „Ben Hur" (a.l.). Charl
ton Heston in een groots verfilmd
historisch spektakel, met als hoogte
punt de befaamde wagenrennen, die
elf minuten in beslag nemen, doch
waarvan de opnamen tien weken
duurden.
CAMERA „Meisjesinternaa(k)t"
(18). Vrolijke sexklucht, waarvan men
zich na afloop toch wel afvraagt of
het nu allemaal wel moet.Veel
naakt gedoe rond een als meisje ver
klede jongen in een internaat.
STUDIO „A Passion"(18). Met
Max von Sydon. Bergmans sombere
drama over vier mensen op een af
gelegen eiland, onmachtig tot onder
linge communicatie.
n,g steun van de regisseur waardoor
het wat moeizaam verder gaat naar
de uiteindelijke breuk in Elliotts hu
welijk. Maar juist waar het verhaal
wat „tragischer" gaat worden, is de
film opnieuw leuk en vinden de ma
kers het oorspronkelijke pittige beel
dentempo terug. De nog steeds van
twee walletjes etende dokter Gould,
dwingt zijn vrouw tot een beslissende
stap maar blijft ongedacht al
leen achter: Ook z'n minnares laat
het afweten. Dokter moet doorlief
hebberen via zijn altijd succesvolle,
maar inmiddels wat droevig geworden
„versier-toer'. „Het huwelijk was
prachtinstelling toen het werd uitge
vonden, 300 jaar voor Christus. Een
mens werd toen zo'n dertig jaar
oud gemiddeld en het was normaal
om 10 jaar daarvan met iemand i
men te leven. Maar nu met peniciline
en Ziekenfonds worden we 60 tot 80.
Moeten we daarom 50 jaar met
iemand samenleven?" Woorden van
dokter Elliott Gould, in bed met i
van z'n verpleegsters. En tevens de
kem van deze af en toe goed ge
slaagde cynische satire op het Ameri
kaanse huwelijk.
Maar „Dokter is een liefhebber" als
geheel blijft toch een beetje hangen
tussen komedie, satire en een stukje
„gespeelde werkelijkheid".
Dat mag men vormgever-regisseur Mei
Stuart best verwijten. Want hij had
een soms voortreffelijke dialoog
mee te werken, en een paar uitste
kende acteurs om die uit te spreken.
Geen enkele acteur kan zulke w;
lieden langs-zijn-neus weg zeggen al6
Elliott Gould en wat Brenda Vaccaro
maakt van haar rol als steeds dikker
wordend huisvrouwtje is een film op
zichzelf. Te vermelden waard is bo
vendien de zeer sterke manier waarop
David Saxon de scènes kort n
teerde. Alleen dat al is genoeg
een prettige avond uit zij het met
wat schrijnende ondertoontjes.
De dood in het
verkeerde bed
Van regisseur George Schaeffer
wordt weieens gezegd dat hij een
leerling van Alfred Hitchcock had
kunnen zijn. In zijn film „De dode i
het verkeerde bed" blijft echter wei
nig van die vergelijking over. I
tegenstelling tot de „groothandelaar
in thrillers" springt Schaeffer ondes
kundig met zijn draaiboek om; de
basis voor een thriller is er wel. Een
kapitein van politie wordt beschul
digd van moord op zijn
REX vrouw. Hij weet te ontsnap-
pen en tracht, achtervolgd
door de politie, de werkelijke mc
denaar te achterhalen. Schaeffer
zuimt echter zijn film te doorspek
ken met close-ups van angstaanja
gende gezichten en dito decors.. Ge
mist wordt ook de beklemmende r
ziek, die elkehandeling zou kunnen
accentueren. Achtergrondmuziek
er alleen op de momenten, dat het
sentiment voorop staat. Hierdoor
ruim voldoende voor een tv-detec-
liveserie, maar niet voor een bio-
The Damned" (IR J.).
LUXOR: „Bijvoorbeeld: overspel"
Goellachse Inymar Bergman met zijn en 9.1
sombere „A passion" voor de tweede
week in Studio. 7 eó 9':
