Basjes.
Twee kwaliteiten
in twee eenakters
van Rederijkers
Kindervreugd
bij Randstad
ZON
OF GEEN
ZON
Messiaen is
„in op orgel
concerten
Liedjes van
Louis Davids
Residentie-Orkest
herdacht Van Baaren AbvanRoon
overleden
Regina Grelingers
afscheid met
Fledermausoperette
Bomans
in triplo
Piano-celloduo
Dechenne-Decroos
PAGINA 2
LEIDSE COURANT
MAANDAG 23 NOVEMBER 1970
(ADVERTENTIE)
In verpakking van 10,20 en 50 stuks.
Tijdelijk bovendien:
gezellige old-timer bokaal a 50 stuks.
De toneelgroep De Rederijkers kwam
zaterdagavond met twee eenakters in
de Rijswijkse Schouwburg en merk-
Eigentijdse
klanken in PePijn
De Amerikaanse pianist Burton
Green (33) is één der vele vertolkers
van de zogenaamde free-jazz, die echter
in de concertzaal veeleer de benaming
freemusic verdient omdat deze eigen
tijdse stijl weinig of geen raakpunten
met de jazzmuziek openbaart. Hij trad
gistermiddag tezamen met bassist
Maarten van Regteren Altena in de
schijnwerpers van theater PePijn.
De eveneens geannonceerde drummer
Martin van Duinhoven bleek door ziek
te verhinderd. Gezien de onmogelijk
heid een vervanger in korte tijd in dit
speciale idioom in te werken besloot
Burton Green zonder slagwerker op te
treden, hetgeen naar onze mening deze
muziek gistermiddag ten goede kwam.
De muziek die dit duo ten uitvoer
bracht kan het meest effectvol worden
beoordeeld door de klankreeksen die
werden geproduceerd zonder analyse te
beluisteren, in feite het gebeuren zon
der meer te beleven. De aldus verkre
gen indruk zal iedere toehoorder op
eigen wijze interpreteren en verwer
ken. Dit verschijnsel constateren wij
telkenmale bij soortgelijke concerten.
De structuur van Burton Greens mu
ziek, eigen composities, vertoonde dan
ook geen verschil met hetgeen door
gelijkgerichte vakgenoten wordt-gepres
teerd. Wel bleek hij in de harmonische
verhoudingen een vindingrijk solist.
Zowel op akoestische als op elektrische
plano, welke instrumenten veelal ge
lijktijdig werden bespeeld, openbaarde
hij een volledig geschoold musicus te
zijn die echter in de conventionele mu-
ziekstructuur geen voldoening vinden
kon. In het tijdens zijn deelname aan
het vermaarde Woodstockfestival ge
schreven stuk toonde Burton Green dat
hij wel degelijk in staat is een boeiende
compositie op papier te zetten. De ver
tolking hiervan werd althans naar
ons inzicht het interessantste deel
van dit concert, waar bassist Van Reg
teren Altena in klanken toonde dat hij
dit idioom volkomen heeft aanvaard.
v.R.
K.NJH.I. Onbestendig
MEDE:
DEELT
ochtend de mist
vanuit het zuiden verdreven. De
depressie verplaatst zich in
noordelijke richting naar het zee-
gebied ten westen van de Britse
eilanden. In de zuidelijk storing
er vooruit trekt ten warmtejront
met regen over West-Frankrijk
en Engeland in de richting van
de Noordzee. Het ziet er naar uit
dat dit front in activiteit zal af
nemen onder invloed van eent ho-
gedrukge bied boven DtLitsland,
dat in betekenis -toeneemt, Hier
door worden de regenkansen voor
morgen klein.
Bij de „Zaterdagavondmuziek" in de
Haagse Kloosterkerk was niet Koos
Verheul de fluitsolist, maar zijn collega
Abbie de Quant. Hij zorgde voor een
paar mooie momenten op het zaterdag
avond concert. Maar hoogtepunt werd de
vertolking door organist Wim van Beek
van een paar Messiaencomposities.
Olivier Messiaen is dit Jaar „in" op
orgelconcerten in Den Haag en omgeving.
We hebben menig organist aandacht
waardig genoeg evenzeer met twee
kwaliteiten toneel. Het Lange Afscheid
van Wiliams werd schijnbaar moeite
loos gedaan, maar in alle simpelheid
met zoveel begrip, dat de sfeer ervan
tot in de zaal voelbaar was. Stel daar
tegenover de Droom van Amerika van
Albee. dat enkele mooie rollen liet zien,
maar in het ensemblewerk stokte.
Om bij het laatste stuk te beginnen;
Albee laat ons de machinale mens zien,
hard en harteloos in de weer om de
eigen ego zo voordelig mogelijk in de
samenleving te installeren. Om het
maximale effect te bereiken van ridicu
le boosaardigheid, waarnaar regisseur
Bink Ates streefde, moet dit stuk in een
monotoon staccato worden weggespeeld
met zo min mogelijk menselijke accen
ten. Hoe moeilijk dit is bleek uit de
rollen van Mams en Paps (Jenny Cool
en Chris Neijzen), die te veel haperend
mens en te weinig feilloos machine
waren. Van Cobi van Leeuwen zagen
we wel een spitse Oma en van Frida
2 Het
goed vertolken.
Wim van Beek speelde z
verbe" en „Dieu parmi
liturgisch introverte „Le verbe" kreeg
van Van Beek een uitmuntend sobere
registratie en een tempo dat geen mo
ment zijn evenwicht verloor. De orgel
extase „Dieu parmi nous" bereikte bijna
het niveau van de vertolking, die
Van Beeks collega Jan Schmitz van dit
stuk een van Messiaens allerbeste
pleegt te geven; het begin van „Dieu
parmi nous" klinkt bij Wim van Beek
nog wat te onzeker; daarna werd het
een grandioze vertolking.
Aan Messiaen had Van Beek een
goede koraalbewerking van Bach en een
prelude met fuga (barokstijl) ran G.
Böhm vooraf laten gaan.
Abbie de Quant moest in de sonate
van Blavet, waarmee het concert ge
opend werd, nog op dreef komen; in de
snelle tempi was toen de toon wat
spichtig. Heel fraai werd die toon in
een pastorale fantasie van tijdgenoot
Studer en nog fraaier in Jean Iberts
„Pièce". De Quant herinnerde er weer
eens aan, dat maar weinig componisten
na Mozart en naast Debussy het karak
ter van de fluit als solo-instrument zo
begrepen hebben als Ibert.
Wim van Beek was in zijn begeleiding
var. Abbie de Quant niet zo subliem als
ln zijn soli. In de sonate van Blavet
werkte hij bfjvoorbefeld met registers, die
niet best harmonieerden met het timbre
van de dwarsfluit.
Ook ditmaal was het aantal belang
stellenden ln de Kloosterkerk heel be
hoorlijk.
het tekort a
•efzekei
Albee is Wiliams i
heeft ook een eigei
schapen, die r
•t, maar Williams
toneelwereld ge-
moet proeven om hem
kunnen spelen. En hier schoot De
Rederijkers in houding en handeling
zesDannen scenit
Williams wereld in Het Lan.
ge Afscheid werd Bink Ates als Joe, al
zal hem bekend zijn, dat Wiliams ver
gaande felheid in de emoties verlangt,
zodat als contrast de verstilting in de
eenzaamheid ook keihard kan treffen.
Maar Ates opvatting is aanvaardbaar
en in die sfeer kwamen de overigen
rollen van Frida Bartelen, Cobi
Leeuwen, Gé Timmer, Ad van Buuren
en de anderen treffend
Speelmatig zat vooral goed in elkaar
hoe men heden en verleden soepel i
elkaar liet overlopen.
T. O.
In de reeks „Liedjes van.waarin
de VARA al aandacht schonk aan het
werk van Willy Derby, Lou Bandy en
Kees Pruis, volgt vanavond een pro
gramma over Louis Davids, wiens
liedjes nog altijd populair zijn. Ver
schillende artiesten van nu hebben
liedjes van Davids op het repertoire,
en met groot succes. Aan de uitzen
ding werken ditmaal mee: Tante Leen
Piet Romer. Deze artiesten zingen o.a.
Had je niet die mooie blauwe ogpn,
Mina een meisje van alledag, Wat
geen andere mens begrijpt, In de Jor-
daan. Als je voor een dubbeltje gebo
ren bent, Nou tabé dan, Zandvoort
aan de zee, De olieman. Leve de
opera, en De kleine man. Zij worden
begeleid door een orkest onder leiding
Rudi
arrangementen maakti
VARA Ned.
Houten, die ook de
FAILLISSEMENTEN
i constructiebedrijf,
Van Otterloo en het Residentie-Or
kest hebben zaterdagavond in het Con
gresgebouw een daad van eenvoudige
rechtvaardigheid verricht. Met de uit
voering van diens in 1959 geschreven
Variazione herdachten zij de enkele
maanden geleden na een slopende ziek
te overleden Kees van Baaren. Daar
was ale reden toe omdat het Haagse
orkest uiteraard relaties onderhoudt
met de directeur van het hier gevestig-
Pianiste, violiste
fluitiste, celliste,
harpiste, vocaliste,
componiste en
pedagoge
Onder leiding van mevrouw Regina
Grélinger hebben zaterdagavond en
zondagmiddag in de Toneelzaal van het
Nederlands Congresgebouw twee voor
stellingen van Johann Strauss' „Die
Fledermaus" plaatsgevonden.
Twee voorstellingen, waarin tevens de
bijna tweeëntachtigjarige afscheid nam
van het podium, waarop zij langer dan
een halve eeuw in veelvoudig muzikaal
opzicht is doende geweest. Komend uit
een geslacht, dat muzikaal uitgesproken
talentvol genoemd mocht worden, leer
linge van de pianist Dirk Schafer, de
cellisten Isaac Mossel en Pablo Casals,
de vocalisten Roberto Tamanti en
Bonavita, werd zij, na tal van artis
tieke omzwervingen in 1918 aangenomen
als celliste bij het Residentie-Orkest. Dat
was dus onder het regime van dr. Peter
van Anrooy, waar zo tot 1923 bleef.
Waarna haar tochten over de hele wereld
met rustpunten in 's-Gravenhage
weer werden voortgezet
Doch na haar vijfenveertigste werd ze
eer „honkvast" en begon die periode,
waarin ze vooral pedagogisch en schep
pend optrad: periode, die nu wordt af
gesloten, al zet ze haar particuliere les
praktijk te haren huize voort.
Het afscheid van zaterdagavond
hebben we meegemaakt, te midden van
haar talrijke leerlingen en ex-leerlingen,
vrienden en bewonderaars. Zij zelf
zittend aan de vleugel, waar zij, met
Gerard van Krevelen, zorgde voor de
leiding en begeleiding van do operette
„De Vleermuis", door haar persoonlijk
in goed zingbaar Nederlands vertaald.
Het begon heel origineel, waar ze op
de meesterlijke Ouverture een ballet
deed dansen, dat een welgeslaagde vi
suele introduktie vormde op de dingen,
die komen gingen.
Waarna, onder regie van Henk Giel,
zich een uiterst bewegelijk, een uiterst
levendig spel ontwikkelde: behalve het
koor van de Haagse Operetteclub namen
niet minder dan veertien discipelen van
Regina Grelinger hieraan deel.
Natuurlijk niet allen in vocaal opzicht
even verdienstelijk, niet allen over de
zelfde acteerkwaliteiten beschikkend,
maar wel zich permanent beijverend de
geest van deze wondermooie muziek
benoderen en te treffen.
Daar waren dan ook, terecht, vele
opendoekjes van een intens meelevend
publiek, dat na afloop zijn grote waar
dering voor het gebodene luide te
kennen gaf.
B. R.
de Koninklijk Conservatorium maar er
was nog meer reden toe omdat Van
Baaren een goed componist en de men
tor van de jongste Nederlandse compo
nistengeneratie is geweest.
Bij het luisteren naar zijn Variazione
moet het publiek zich niet laten af
schrikken door de betiteling van deze
vijf variaties. Als men leest over isome-
trische toonhoge reeksen, verticale
toongroeperingen, variabele metra en
toonlengtegroeperingen zijn velen al bij
voorbaat geneigd met de banvloek
„wiskunde-muziek" aan te komen. In
dit geval stellig ten onrechte. Men kan
sief te werk ging en zijn inspiratie niet
ongebreideld de vrije teugel liet. Men
mag zelfs aannemen dat de inspiratie al
werkend kwam, maar die inspiratie was
er, buiten elke schematische opzet om,
wel degelijk. Wie onbevooroordeeld
luistert, moet beseffen dat deze muziek
helder, zonder omhaal van noten, zon
der uitweidingen, puntig geformuleerd
werd maar dat ze bepaald niet onge
voelig, niet zonder speelse geest en ook
niet zonder innerlijke spanning is.
De uitvoering, hoewel verdienstelijk,
had dit nog veel beter kunnen doen
uitkomen. Er werd nog meer geteld dan
gemusiceerd, zodat de voordracht aan
de noten gebonden en tamelijk stijf en
voorzichtig bleef.
Met het eerste planoconcert van
Beethoven kwamen we hierna op ver
trouwd terrein, al was de orkestrale
inleiding zo rommelig dat men een
ogenblik hel ergste ging vrezen. Toen
echter Misha Dichter, de 25-jarige
Amerikaanse meesterpianist, de solo
partij inzette, kwam er ineens rust,
evenwicht en accuratesse, ook in het
orkestspel. Gelukkig bleek Van Otterloo
bereid zich naar de magnifieke, ook
geestelijk volmaakt boven de stof
staande voordracht van de pianist te
richten en zich niet schuldig te maken
aan krampachtige tempo-opdrijvingen.
Het werd een prachtige, uiterlijk en
innerlijk zorgvuldig afgewogen en toch
vrije en boeiende vertolking met een
paar opmerkelijk lange, subliem ge
speelde cadenzen.
Na de pauze herhalingen van twee
stukken die vrijdagavond al in Zoeter-
meer werden gespeeld en naar aanlei
ding daarvan hier werden besproken.
Het concerto armonico, gewoonlijk
maar ten onrechte aan Pergolesi toege
schreven, klonk ook nu prachtig maar
wat al te massief door de te grote
strijkersbezetting. Ook nu bleek de sui-
minder goed gevolg gestreefd i
puntige interpretatie.
het Sint-Antoniusziekenhuis in Utrecht
op 57-jarige leeftijd overleden de heer
A van Roon, plaatsvervangend hoofd
van de N.C.R.V.-televisiedienst. De
heer Van Roon trad in maart 1954 in
dienst van de N.C.R.V.-televisie. Hij
maakte veel documentaires en culturele
programma's. Hij had de regie bij de
„Zoete vogel van de jeugd" van Ten
nessee Williams is geen goed stuk. De i
schrijver heeft te veel enge dingen bü
de kop gegrepen om ons s mensen ver- i
derfelijkheid aan te tonen. Door al die
engigheden op elkaar te stapelen komt j
hq tot iets dat op het eerste gezicht
..erg" lijkt, maar dat in feite alleen
maar erg vervelend is. Ook al, omdat
de dramatische uitwerking zich voor
een goed deel beperkt tot soms ver
schrikkelijke lange dialogen.
Waarom Walter van der Kamp het gis
teren voor de AVRO koos? We denken
dat Ank van der Moer vrij was voor
een grote t.v.-rol. Een kleine negen
jaar geleden deed zij de hoofdrol in
„Een zoete vogel van de jeugd" bij de
Nederlandse Comedie en we kunnen
ons voorstellen dat zij haar persoon
lijke succes van destijds wilde herhalen.
Een formidabele rol, al waa ze niet
steeds op t.v.-maat gesneden. Een ka
rakter. dermate boeiend, dat Williams
cliché bij haar soms iets levensechts
kreeg. De anderen slaagden minder.
Jeroen Krabbé typeerde zijn rol mooi,
maar had als partner van mevr. v. d.
Moer nauwelijks kansen. De andere
clichéfiguren bleven in bet cliché ste-
Walter v. d. Kamp deed voor de voor
stelling wat mogelijk was. Trefzeker
camerawerk, onderbrekingen als de
dialogen te moordendlang werden,
NOS:
•18.45 uur:
De Woefs
Lamaars
18.55 uur:
Coronationstreet
•20.00 uur:
Journaal
•20.20 uur:
Liedjes van
Louis Davids
2110 uur:
Achter het nieuv
NEDERLAND II
NOS:
18.45 uur:
De Woefs en de
Lamaars
18-55 uur:
Journaal
19.04 uur:
Tom Sawyer
•20-00 uur:
Journaal
20.20 uur:
Memorandum van
2110 uur:
Bomans in triplo
In het voorbijgaan
•22.50 uur:
Journaal
TELE AC:
22.55 uur:
The seventh key
gebruik van spiegeleffec-
kortom het hele bekende scala,
ons hoefde het niet. Toen het slot
>enmaal daar was, door de auteur
.open" gelaten, zodat
Vooi
NEDERLAND 1
20-20 uur:
19.04 uur:
Peyton Place
Den Haag vandaag
NOS:
21-10 uur:
1909 uur:
10-45 uur:
Nana Mouskourishow
Kunstsignalering
22.05 uur:
KRO:
Televizier
19.30 uur:
Tekenles
•22.55 uur:
Tommy Cooper
18.45 uur:
Journaal
•20.00 uur:
De Woefs en de
23.00 uur:
Journaal
Lamaars
Modelbegrip
20-20 uur:
1855 uur:
Mod Squad
Journaal
NEDERLAND II
21.10 uur:
AVRO:
Brandpunt speoïsl
19.04 uur:
21-35 uur:
De rare vogels
De klop op de dei
19-30 uur:
De Woefs en de
22.19 uur:
Toppop
Lamaars
Milieu
20.00 uur:
18.55 uur:
verontreiniging
Journaal
Journaal
22-50 uur:
Een pseudodr&ma, derhalve. Zo goed
als „Een oog in de hand' van l'icrre
Janssen en Leen Timp. dat er op volg
de, ln feite een pseudokunstprogram-
ma was. Zelden hebben we oppervlak
kigheid diepzinniger horen voordragen
dan in dit programma rond René Ma-
gritte, kunstenaar bovendien, waarover
een programma te maken zon zijn, dat
veel „erger" was dan hier vertoond en
dat dan in ieder geval beter zou hebben
angesloten bij het t.v.-spel.
Geef ons dan maar „Een van de acht",
het spelletje van de VARA. dat in sim
pelheid voor niets anders opzij gaat,
waar Mies Bouwman een ongemeen
gulle gastvrouw is, en dat doorspekt
wordt door heel gave variéténummers.
Een programma om heel onbezorgd uit
te ziten. Zonder echt* of valse proble-
Achter het Nieuws deed moeilijk over
dingen, die minister Bakker in Zuid-
Afrika gezegd zou hebben. Bas Roodnat
stelde op de persconferentie scherpe
vragen, die de bewindsman naar onze
mening zeer bevredigend beantwoordde.
Commentariërend kwam men toch tot
journalistiek blijkt toch een vak apart
te zijn.
Dat laatste bleek ook utt het andere
Achter het Nieuw6onderd.ee!voorbe
schouwing op de inmiddels plaats ge
had hebbende verkiezingen in Beleren
met liefdevolle rode aandacht voor de
liberalen. In de Bondsrepubliek zijn
liberalen en socialisten coalitiegenoten.
Vandaar. Maar het is wel vreemd om
in Achter het Nieuw» te horen dat
„liberaal" géén viea woord is. Vg.
Op zoek naar mensen, voor wie het
geloof aan hun leven een werkelijke
inhoud, een nieuw perspectief en ware
betekenis gegeven heeft, ziet Godfried
Bomans na vele jaren zijn broer Ar
nold en zijn zuster Wally terug. Broer
en zus hebben hun leven lang in een
klooster doorgebracht, in een verkozen
onpersoonlijke eenzaamheid. Hun
broer daarentegen stond in diezelfde
tijd steeds ln het licht van de publie
ke belangstelling. Hier ontmoeten drie
mensen elkaar die, hoewel in hetzelf
de huis opgegroeid, in bijna een halve
eeuw een volkomen andere wereld
hebben leren kennen. Dit wordt uit
hun bijzonder boeiende gesprekken
(ADVERTENTIE)
'n Kalorik Indola babyflesverwar
mer verwarmt al het voedsel voor
baby en kleuter. Zo hebt U er Jaren
plezier van! Want alle maten baby
flesjes, maar ook blikjes babyvoeding
passen erint In de klemrlng aan de
bovenkant hangen ze vrtj In het
water. Thermostatlsche warmte,
regeling zorgt voor een konstante
temperatuur. Verder: fikse hand
greep voor handig hanteren, vullen
zonder morsen door weldoordachte,
opstaande morsrand, gemakkelijk
schenken en èrg veilig!
Niet vergeten:
maakt u het leven lichter.
Hommage aan
Van Beethoven
Het voortreffelijke piauo-celloduo
Danièle Decbenne/Jean Decroos heeft
gistermiddag in een zich op hoog ni
veau bevindend recital een hommage
gebracht aan Lndwlg van Beethoven
voor hen, die het nog niet wisten, ver
tellen we even. dat het op 16 december
aanstaande twee eeuwen geleden is, dat
hij, te Bonn, geboren werd.
Een hommage, die het tweetal niet
alleen in artistiek, doch ook in technisch
opzicht zware verplichtingen oplegde,
bovendien van grote edelmoedigheid ge-
Want er zijn dankbaarder werken te
presneteren dan de drie „weerbarstige"
Sonates, die we te horen kregen: Opus
69 in A groot, in 1808 dus in de tijd
van de Vijfde en Zesde Symfonie ont
staan en aan Baron van Gleichen-
stein opgedragen en de twee in D en C
groot onder het opusnummer 102
schenen: deze brengen
contact
Mist verhinderde
Japans concert
voor Muziek een enkel
land geven en wel in de grote zaal van
het Congresgebouw. Tengevolge van de
mist kon het vliegtuig van het recht
streeks uit Japan komende ensemble
niet op Schiphol landen. Hoewel de
musici via Brussel mogelijk op het
laatste ogenblik Den Haag hadden
kunnen bereiken, gaf men er de voor
keur aan het aangekondigde optreden af
te gelasten. Er waren maar weinig
toegangskaarten verkocht Via de radio
werden belanghebbenden tijdig van de
afgelasting op de hoogte gebracht.
wijze gepreoccupeerd was.
Waarlijk, dat bleek gisteren ook
weer, de materie, die hier tot klinken
moet worden gebracht, Is wel heel ruig
en weerbarstig. Doch de moeilijkheden,
die zich bij de interpretatie steeds weer
voordoen, ze leken gisteren in deze drie
Sonates van piano en violoncello let
op de volgorde! schier moeiteloos
En er deed zich het wonder vootv
waarachtig het wonder, dat twee men
sen met een heel uitgesproken persoon
lijkheid en dus totaal verschillend ge
aard. in deze stugge Beethoven een
tweeëenheld vormden zo hecht als men,
als hoorder, niet had durven wensen.
En die hoorder accepteerde alles, wat
hem geboden werd: muziek tussen „tra-
in opus 69, een vernuftig
spel la
provisatiev<
ln opus 102, nr 2, de
gemakkelijke im-
in opus 102, nr 1: met
dankbaarheid en ontroering. Aan deze
bloedende ernst ging Iets luchtigs voor
af: de Zeven Variaties ln Es groot door
de meest geschreven op t thema „bei
Mannern welche Liebe Fühlen" uit Mo-
zarts „Zauberflöte", door het duo ge
bracht met de beminnelijke blijheid,
hem ook kan terugvinden in andere
Variaties op Mozartmelodieën: de
Twaalf Variaties op „Will der Graf ein
Tanzchen wagen" uit „Figaro", de
Twaalf Variaties op „Een Madchen
odei Weibchen" uit „Zauberflöte en,
vooral niet te vergeten de Acht
Variaties met Coda op „Reich mir die
Hand" uat „Don Giovanni", door Beet
hoven in 1797 voor twee hobo's en één
Engelse hoorn geschreven.
Maar dat zou een nieuw recital wor
den, dat de waarachtige Beethovenmin-
naar in een concertzaal nooit te horen
krijgt. Geen nood: hij kon de Samtliche
Werke raadplegen, in 1969/'70 door de
