brook benton
tony scott
southern comfort
o. c. smith
john stewart
freda payne
ZATERDAG 10 OKTOBER 1971
LY0NS-
LEKKERNIJEN
VOOR
HET
GRIJPEN
Wanneer de huisvrouw zo merkbe-
wust is als menig fabrikant hoopt, dan
heeft rij kort geleden gelezen dat Ul-
rich (die verpakt gebak en cake ver
vaardigde) is overgenomen door Lyons.
In zelfbedieningswinkel en supermarkt
kan zij nu al de bekende lekkernijen
onder de nieuwe naam aantreffen. Bin
nenkort zal zij merken dat het assorti
ment van 7 a 8 soorten Is uitgebreid tot
23. De Lyonslekkernijen omvatten
rolls, bars, cakes, taarten, petit fours,
banketstaven en pasteitjes, alle aan
trekkelijk verpakt en echt „voor het
grijpen" geëtaleerd. De prijzen zijn
ronduit, laag: het duurste artikel is de
Super Choco Roll van f 2,15.
Lyons Is op dit gebied de grootste
maatschappij ter wereld en bezit in
Engeland bedrijven voor de vervaardi
ging van levensmiddelen: men is aqtief
in bakkers- en broodbedrijf, meelfabri-
cage, koffie en thee, verpakte vleeswa
ren, consumptie-ijs en diepvries. Daar
naast bemoeit het concern zich met
hotels, restaurants, Wimpy-snackbars,
onroerend goed, wasserijen, parkeerga
rages en autohandel.
Niet al deze bedrijven heten Lyons.
(Van de nieuwe Lyonslekkernijen
blijft 49 procent van de aandelen in
handen van Meneba, de N.V. Meelfa
brieken der Nederlandse Bakkerij, die
o.a. King Kom bakt.) Maar de meerder
heid van de aandelen zijn wel in Lyons'
handen. Als wij Lyons even in de rij
van Nederlandse maatschappijen zetten,
dan zou het met zijn omzet van 1.4
miljard gulden per jaar, de zesde plaats
bekleden na Akzo. Philips en dergelijke
grootheden. Alleen al in de Engelse
bakkerijen wordt met 1250 vertegen
woordigingen en 70.000 winkels een
omzet van 300 miljoen gulden per week
gemaakt.
De kans om zich ook op het continent
Ie vestigen deed zich voor bij Ulrich.
Wel wordt er al op bescheiden schaal
Lyons thee gedistribueerd (vooral in
Frankrijk is dat al een groot artikel) en
in grote steden van ons land zijn licen
ties verleend voor de Wimpy-snackbars;
in samenwerking met de K.L.M. wordt
het Alphahotel met 1200 bedden, in
Amsterdam gebouwd. Maar de vervaar
diging vail Lyonslekkernijen in Ul-
richs huis te Rotterdam, is een belang
rijke, stap die leidt naar zeventien tot
achttienduizend winkels in Nederland
en.naar de EEG-markt.
Goed, lekker en goedkoop
Cake van een goede banketbakker,
petit fours van zo'n speciaal adres als
bijvoorbeeld Krul, die helaas om diver
se redenen moet sluiten, zijn beslist
fijner dan die van Lyons. Maar ze zijn
vele malen duurder en komen vrijwel
bij niemand dagelijks in huis, het blij
ven extra's voor bijzondere gelegenhe
den. De leus van Lyons voor het ver
pakte gebak luidt echter: ,Voor iedereen
op elk moment", bij de koffie, de thee,
's avonds, de hele dag door. Aangezien
de artikelen gegarandeerd drie weken
vers blijven, (de datum staat erop) kun
je ze geregeld in huis hebben.
De Engelse produktie is niet zomaar
overgenomen voor Nederland. Een uit
gebreid onderzoek heeft bewezen dat de
smaken verschillen; wat de Engelsen
bijvoorbeeld een citroencake noemen,
smaakt ons als een gewone cake. Maar
onze citroencake vinden ze daar veel te
zuur. De uitbreiding van het bestaande
assortiment is dus samengesteld naar
Nederlandse smaak.
Bij de 24 artikelen zijn er 2 op basis
van bladerdeeg, n.l. banketstaven en
pasteitjes. Deze twee worden niet in de
voormalige Ulrichbakkerijen te Rotter
dam vervaardigd maar bij Lensvelt-Ni-
cola in Den Haag. De overige 22 glijden
echter van de lopende band in de Rot
terdamse fabriek, die bij de Keurings
dienst van Waren bekend staat als een
modelfabrick!
Het proces speelt zich af in drie
hallen. De eerste die vol meelzakken en
reuzenblikken met de voornaamste in
grediënten staat, heeft een droge hoek
(meel, suiker e.d.) en een natte hoek
met stroop, gelei, groot-formaat emmers
en bakken met crème. In deze produk-
ten worden geen boter, slagroom of
verse vruchten gebruikt met het oog op
de - bewaartijd. maar wel margarine,
kippeëieren, geconfijte vruchten en Ja-
Een chocoladebeslag voor de Super
Choco Roll praline, dat in de natte hoek
nog donkerbruin is. bereikt door een
buis de tweède hal. waar de bakkerij is
gevestigd. Daar wordt het „geklopt"
door er lucht bij te injecteren. Ziender
ogen krijgt het een zachte lichtere
kleur tot het geschikt is om op de
lopende band in twee eindeloze lange
tafellópèrtjes'dabvens in te schuiven.
Luchtig -.en- gaar -komt hel aan de
andere kant te voorschijn. Het gebak
wordt met suiker bestrooid om het han
teerbaar te maken, en gekeerd. Dan
volgt het automatisch besmeren met
crème (waarin o.a. margarine, fondant
en marsh-mellow); een zuinig borsteltje
veegt het teveel ervan, weg. In afgepas
te plakken gesneden schuift de band
voor een rij dames die het gebak met
de hand oprollen: de enige handeling
die machinaal niet goed kan lukken.
De rolcakes komen op hoog door de
lucht zwevende plateaus terecht, wor
den met chocolade overgoten en van
een garnerinkje voorzien, om in de
derde air-conditioned hall een fraaie
verpakking te krijgen. De fabricage en
afwerking van een rol duurt 50 minu-
In de plaats van chocorollen kunnen
op dezelfde bakkerij allerlei andere rol
len gefabriceerd worden. Maar voor de
serie van 22 staan meerdere bakkerijen
klaar en worden er cp dit moment nog
bijgebouwd.
Per week zullen hier voorlopig
100.000 eenheden (stuks lekkernijen)
gefabriceerd worden in Engeland zijn
er dat 4 miljoen per week). Er zit dan
wel geen slagroom, boter en vers fruit
in maar margarine, suiker, meel en
geconfijte vruchten zetten ook aan..
I-ekker is het allemaal wel, goedkoop
ook. Beheers u maar eens.
TARTAARTJE
OP HET
HET
HOOFD
Ditmaal is de nieuwe haarlijn die
werd gelanceerd door de Haute Coiffure
Frangalse et Coiffure Creation 'n getrou
we weergave van Alexandre's even te
voren bedachte Lign-e Tarlare. Wij
mochten al constateren dat het kapsel
ongemakkelijk is voor de winter want
die lange nekharen zitten in de weg en
worden heel slordig bij een kraag. Vol
gende bezwaar: zie je een dame a la
Tartare recht in het gezicht en zijn
daarbij die lange nekharen ter weers
zijden onder de oortjes zichtbaar dan
moet de dame écht jong zijn een
klein beetje oud wordt hierdoor opeens
echt oud. In elk geval veel ouder dan
haar of hem lief is. Ja, ook hém. Al
heet het dan niet Ligne zus of zo, ook
de heren laten zulke hippe, haartjes
groeien. Kijk op tv naar Fier Tania
(oud) en Pim Jacobs (beetje oud)
CAGOULE
De cagoule (een moderne vorm van
bivakmuts) past ook in het nieuwe mo
debeeld. Zwart satijn, met hermelijn
staartjes langs de rand, behangen met
een knots-juweel aan antieke dames
horlogekettingen en voorzien van drie
glinstersteenclips op voorhoofd yn
schouders, is door de ontwerper Johan-
Charles Brosseau bedoeld voor een mooi
meisje dat haar feestpruik beu is.
TERUG VAN WEGGEWEES1
Brook Benton, eens een bejubelde
en hooggenoteerde figuur, viert
met de langspeler „Home Style"
een glanzende terugkeer in het
Amerikaanse muziekwezen. Zoals
bekend was Brook indertijd met
wijlen Sam Cook een van de
populairste negerzangers van de
Verenigde Stalen.
Met de opkomst vap het elektrie-
ke geweld braken slechte tijden
aan voor Brook. Voor een goede
song was nauwelijks plaats meer.
Anno 1970 is er echter veel ten
gunste veranderd in de internati
onale muziekwereld. De veelvraat
jeugd heeft ingezien dat louter
volume toch ook niet alles is en
staat nu volop open voor invloe
den van de iazz en de klassieke
muziek. Het gelukkige gevolg van
deze herwaardering is dat er nu
ook plotseling weer belangstelling
is voor al wat oudere zangers en
zangeressen, die volkomen vergt
ten dreigden te raken. Een vai
hen is Brook Benton, die zijr
(noodgedwongen) improduktievc
jaren heeft doorgebracht met hel
uitzoeken van uitgelezen materi
aal voor een bijna niet meei
gedachte langspeler. Wat betref
de keuze van zijn
Brook trouw gebleven aai
principes. Dat houdt dus
men op „Home Style" nu
vindt die afkomfetig zijn uit Ame-
rika's volkse potentieel, beter be
kend als de folk-music. Zo komen
we „Don't think twice it's all
right" van de grote Bob Dylan
legen, evenals „For Lee Ann".
„Willie and Laura Mae Jones" en
„Aspen Colorado" van Tony Joe
White. Het pleit voor de goede
smaak van Brook Benton dat hij
werk van deze twee grote figuren
van de Amerikaanse folkmusic
voor zijn elpee uitkoos. Vroegere
Bruokbc wonderaars zullen met
welgevallen constateren dat zijn
stem nog steeds niets aan warmte
heeft ingeboet. Qua voordracht
lijkt Benton zelfs nog aan kracht
gewonnen te hebben. We hebben
tenminste met ademloze bewon
dering zitten luisteren naar de
tien gloedvolle nummers van deze
plaat, waarvan het heel ontspan
nen gezongen „It's all in the
game" (al eerder door Cliff Richard
en The Four Tops vereeuwigd)
voorgons het hoogtepunt vormde.
De eerlijkheid gebiedt dat wij
ook The Sweet Inspirations in de
hulde betrekken, want mede door
hun voortreffelijke achtergrond
zang is deze plaat uitgegroeid tot
een van de betere in het zoge
naamde luisteridioom. (Cotillion
SD 9028).
FLIRT MET KRISHNA-CULTUS
De nu bijna vijftigjarige Ameri
kaanse jazzklarinettist Tony Scotl
kan tevreden terugzien op een
rijke carrière. Hij speelde in de
orkesten van Duke Ellington,
Charlie Ventura, Buddy Rich en
Sid Catlett, arrangeerde voor Sa
rah Vaughan en Billie Holiday
en was zelfs enige tijd de muzi
kale lijdsman van de populaire
Harry Belafonte. De afgelopen
jaren is het wat stiller geworden
rond de begaafde Scott. Het is
dan ook bepaald verrassend te
constateren, dat er weer eens een
nieuwe langspeler van Tony Scott
is verschenen.
„Homage to Lord Krishna" is de
titel van het onderhavige pro-
dukt, waarop Scott toont qua
techniek nog steeds tot de aller
grootsten te behoren. Muzikaal
gezien zit het allemaal wat min
der lekker op deze nieuwe plaat
Het doet tenminste een beetje
gênant aan te horen hoe kramp
achtig Scott tracht in het gevlei
te komen bij het poppubliek door
het spelen van modieuze Indiase
muziek compleet met sitarbege-
leiding. Technisch klinkt het ze
ker goed, maar voor de rest is
het hol en intentielpos. Beter is
Scott op dreef in normaal swing
repertoire als „Brother, you can
spare a dime", „My funny Valen
tine", „Satin doll" en „Sophistica-
ted Lady". In deze vier vriende
lijk swingende nummers levert
Scott het overduidelijke bewijs
dat vernieuwing niet altijd voor
uitgang betekent. Geef ons maar
Tony Scott oude stijl.. (Verve 2304
008).
Er lopen op dit ondermaanse nog
al wat figuren rond die beweren
dat de soul dood is. Een opinie
waar wU het echt niet mee eens
zijn, omdat soulmuziek zoveel be
tekent als „muziek recht uit het
hart" en die is zoals bekend niet
stuk te krijgen. Het overtuigende
bewijs dat de soul springlevend
is, wordt geleverd door de recente
hoge hitparadeposities van The
Jackson Five met „ABC" en van
de Four Tops met „It's all in the
game".
Het doet dan ook deugd te con
stateren dat er zelfs nog nieuwe
soulgroepen worden opgericht.
We hebben het hier over de
Amerikaanse formatie Southern
Comfort (niet te verwarren met
lan Matthews' Southern Comfort),
die op de gelijknamige debuutel
pee louter soulklanken laat horen,
hetgeen tegenwoordig helaas een
zeldzaamheid mag heten. Niet dat
hun soul nou zo verrassend en
origineel is, daarvoor zijn er te
veel platen in dit genre, maar
gewoon omdat deze muziek vrij
is van overbodige franje. Geen
moeilijke gitaarriedels,, geen elek
tronische experimenten (hoe fraai
die ook kunnen zijn), maar g
woon recht op en neer musicen
óp een stevige ritmische bas
Het is dan ook ideale dansmu
ziek. Iedereen weet trouwens
de soul haar faam te danken
heeft aan de discotheken, waai
de deejays maar al te graag naai
deze muziek grepen om het ge
wenste sfeertje te bereiken.
Daarom hulde aan Southern
Comfort, die het heeft aangedurfd
anno 1970 de soul op het reper
toire te nemen. Titels: „Wild wes
tern cheetah", „Get back," „Love
got me" „Mountain girl e.a. (CBS
S 64125)
Het Nederlandse publiek kon vo
rig najaar in het Haagse Con
gresgebouw voor het eerst per-
het
Herb Al -
perts geweldige Tijuana Brass op
te mogen luisteren. Voor die tijd
was zijn naam in ons land
slechts bij enkelen bekend van de
in Amerika nogal succesvolle hits
„The son of Hickory Hollers
tramp" en „Little green ap-
Na die bewuste avond in het
Congresgebouw kon men gerust
-lellen dat O. C. Smith er enkele
duizenden fans had bijgekregen,
want met een heel gaaf optreden
erhief hij het verplichte num
mer (en dikwijls dus oervervelen-
le) voorprogramma tot een voor
de fijnproevers ware gebeurtenis.
Met zal velen toen gespijt hebben
lat zijn show zo vreselijk kort
luurde. De faam die deze zanger
:et dit optreden verwierf (in de
.'erenigde Staten was hij overi
gens al veel langer bekend),
vordt op de elpee „O. C. Smith's
Greatest Hits" volkomen beves-
HIS GREATEST HITS
tigd. Smith beschikt naast
heel warme stem over een rijke
vóordracht, die de teksten
zijn nummers bijzonder goed doet
over komen. Uiteraard nioet het
-epertoire
wel
i'. 'Maar 'ook iridat opzicht
töont Smith zich een begaafd
mens met een fijn ontwikkeld
smaakgevo?]. Voorbeelden op
deze langspeler: „Daddy's little
man", „Friend, lover, woman, wife"
„Tha's life" en niet te verge
ten de hierboven al genoemde
hitparadesuccessen „Little green
apples" en „Hickory Hollers
tramp". Smiths stijl zou men hel
beste kunnen omschrijven als een
soort veredeld „zing-zeggen"
waarbij de balans keurig in het
midden blijft. Zoals gebruikelijk
in Amerika wordt O. C. omringd
door uitgelezen producers en ar
rangeurs, die niet in de laatste
plaats aansprakelijk zijn voor het
goede eindresultaat van deze
plaat. Namen als Jerry Fuller,
Artie Butler, Mort Garson. (de
zelfde die „Hair" verwezenlijkte
op de Moog Synthesizer) en Allen
Stanton zijn in dit verband veel
zeggend. Als geheel een lekkere
plaat. (CBS 64153).
WILUARD"
De al wat oudere muzieklief
hebbers herinneren xich onge
twijfeld John Stewart, wiens
naam in de iend vijftiger, begin
zestiger jaren onverbrekelijk
verbonden was met het wereld
beroemde Kingston Trio. Mei
Stewarts afscheid in 1962 boet
te bet trio aanmerkelijk aan
kracht in, hetgeen uiteindelijk
zou leiden tot een geruisloze
afgang. John Stewart begaf zich
daarna op het solopad. Vorig
jaar pas viel voor hem het eer
ste grote succes te noteren met
de tophonderdsingle „Armstrong"
De enige weken geleden ver
schenen langspeler „Willard"
zou wel eens de langverwachte
solodoor braak voor John Ste
wart. kunnen betekenen. Ste
wart eist namelijk nadrukkelijk
de aandacht voor zich op met
veertien voortreffelijke folk
songs, die hij zelf heeft gecom
poneerd en waarvoor hij ook de
teksten heeft geschreven. Op
zich is die zelfwerkzaamheid
niet zo bijzonder,, talloze jonge
musici schrijven te'genwoordig
immers hun eigen repertoire,
ware het niet dat wij hier te
maken hebben met topkwaliteit.
En dat is zoals bekend een zeld
zame gebeurtenis. De teksten en
melodieën van Stewart zijn stuk
voor stuk bijzonder origineel en
welltiidend. Het enige bezwaar
dat men tegen de elpee „Wil
lard" zou kunnen koesteren is
de wat sombere tendens van de
teksten. Stewart heeft het voor
namelijk over verloren liefdes,
gesneuvelde
krijgers, de verdorven dromen
van schoolmeisjes en andere
minder plezierige zaken, die
overigens heel wat reëler aan
doen dan bijvoorbeeld de opper
vlakkige romances die in zovele
andere liedjes bezongen worden.
Voor de begeleiding van de
nummers kon Stewart beschik
ken over country-folk groothe
den als violist Doug Kershaw,
gitarist James Taylor en mond-
orgelist Charlie McCoy. Peter
Asher, bekend van het duo Pe
ter and Gordon en misschien
nog wel bekender als de broer
van de momenteel in Engeland
zeer popnlaire actrice Jane
Asher (eens de grote liefde van
Paul McCartney), tekende voor
de produktie van dit in Holly
wood opgenomen album. (Capi
tol ST 540)
DISCORUBRIEK
door Charles Bels
SPRINGFIELD'S NIEUWE SINGLE
Edison,winnares Dusty Springfield heeft
kort geleden weer een nieuwe single
opgenomen. Het in Engeland nu al ais
hit getipte „How can I be sure/Spooky"
begeleid door het voortreffelijke orkest
van Wally Scott zal binnenkort ook in
Nederland worden uitgebracht.
rijk gezegende
bij i
de
de zeer aantrekkelijke zangeri
Freda Payne. Met de sing
,,Band of gold" stond deze juf i
juli van dit jaar aan de top va
de Amerikaanse hitparade e
ook i
geland.
nd sta.
i Freda
dat i
de prt
lijk doodjammer, want zij heeft
(letterlijk en figuurlijk) nogal
wat in huis. Behalve een uitste
kende zangeres, i* zij ook een goed
actrice en danseres. In al deze
hoedanigheden viel zij te bewon
deren in de Broadwaymusical
..Hallelujah Baby", waarin zij op
een gegeven moment de bekende
ster Leslie Uggams werving. Fre-
BAND VAN GOUD
da* vocale kwaliteiten bleven
daarna niet lang onopgemerkt
Hel trio Holland-Dozier-Holland
wist haar te strikken voor het
pas gestichte. Invictuslabel, waar
op kort daarna de in Amerika en
in Engeland zo succesvolle single
..Band of gold" verscheen. Freda
Payne beschikt over een prettige
soepele stem die geschapen lijkt
Ie zijn voof- het souljazzidioom.
Of overigens ..Band of gold" de
top van onze vaderlandse hitpa
rades haalt durven wij te be
twijfelen. Niet dat de single
slecht zou zijn. zeker niet, maar
wij geloven dat men het in dit
lage landje meer begrepen heeft
op tot inhaken nodende meedei-
ners dan - op dit staaltje van
Amerikaans perfei
wachten dus...
