jimmy smith en fifth dimension
shirley bassey
rolling stones
led
zep
pelin
De zachte hand van zakkenrollers
De huisdokter in een goed blaadje
Niet zeuren maar doen
KOSTELIJKE DUBBELELPEES MET HOOCTEPUNTEN UIT REPERTOIRE VAN
ZATERDAG 26 SEPTEMBER 1970
Jaarlijks verschijnen er een
groot aantal ..The best of.."
en „The greatest hits of.."
platen op de markt. Vooral
Bovei
het
samenstellen
van dit soort produkten.
Kortgeleden bracht deze fir-
gouwen op de markt, met als
duidelijke uitschieters (voor
ons tenminste) twee kostelij
ke dubbelelpecs met hoogte
punten uit het repertoire van
The Fifth Dimension en
Jimmy Smith.
The Fifth Dimension is zoals
bekend een uit twee dames
en drie heren bestaande vo-
calgroep uit het Amerikaan
se. Via geweldige hits als
..Aquarius-Let the sunshi
ne in". „Up, up and away",
..Blowin away" en noem
maar op frequenteren zij nu
al weer enige jaren de hit
parades over de gehele we
reld. Helemaal niet verwon
derlijk eigenlijk, want met
zulk uitstekend materiaal
van onder anderen Laura
Nvro en Jim Webb (wat een
geweldige componist is die
jongen toch) kan het toch
niet mis gaan. En als je dan
voor de opnamen nog eens
de steun en medewerking
geniet van topmensen als
Larry Knechtel (Amerika's
meestgevraagde sessionpia-
nist), Johnny Rivers, Larry
Bunker. Hal Blaine, en Joe
Osborne is een miskleun wel
helemaal uitgesloten. Een en
ander wil overigens niet zeg
gen dat we hier te maken
hebben met een zogenaamde
„geprefabriceerde groep" zo
als eens The Monkees was.
The Fifth Dimension bezit
wel degelijk talent en is ze
ker niet op de laatste plaats
aansprakelijk voor de groot
se successen. Enkele maan
den geleden nog verscheen
het vijftal op de vaderlandse
beeldbuis in een show. waar
in het toonde ook ..live" en
zonder de vertrouwde men
sen op de achtergrond voor
een fascinerend optreden te
kunnen zorgen. Voor het le
ger Fifth Dimensionliefheb-
bers is „The Fifth Dimension
Story-Their greatest hits"
zonder meer een must. Vier
entwintig nummers, waar
onder alle hiervoor genoem
de hits, verpakt in een schit
terend album, het is gewoon
te gek (Liberty).
jimmy smith
Er zullen maar weinig jazz
musici zijn met zo'n geweldi
ge platenproduktie als orgel
gigant Jimmy Smith. Het
juiste aantal weten wij niet.
maar het moet wel in de
tientallen lopen. In tegen
stelling tot vele platen van
jazzcollega's worden die van
Jimmy over het algemeen
goed verkocht. Niet zo ver-
Jimmy Smith
wonderlijk, want Jimmy's
spel bevat nogal wat ele
menten die hem ook bij de
„lichte brigade" populair ma
ken. De term „soul-jazz"
wordt in dit verband nogal
eens gebruikt of domweg
„commerciële jazz". Jimmy's
bloedjes van kinderen moe
ten tenslotte tocb te eten
hebben, nietwaar?
Overigens gaat Jimmy Smith
pas sinds een jaar of acht op
de populaire toer. Op Blue
Noteplaten van voor 1962
kan men hem nog beluiste
ren als de oprechte jazzmu
sicus. die geen concessies
doet aan de platenbazen. Na
'62 wordt Jimmy Smiths re
pertoire allengs lichter, on
der andere door de druk die
op hem door nieuwe platen
baas Verve wordt uitgeoe
fend. Uit die periode stam
men bekende hits als „Walk
on the wild side". „Goldfin-
ger". „Mojo", „Respect" en
noem de hele reut maar op.
Het doet dan ook een beetje
vreemd aan, éen dubbelelpee
te zien verschijnen met mu
ziek uit Smiths pre-populai-
re tijdperk met het opschrift:
Jimmy Smith's greatest hits
2". Het is immers zo, dat
schreven we hierboven al.
dat hij die „grootste hits"
maakte voor Verve en niet
voor Blue Note, het label
waarop het onderhavige al
bum verscheen. Men had be
ter kunnen spreken van
„The best of Jimmy Smith"
(volgens de rechtgeaarde
jazzliefhebbers produceerde
Smith in de periode '55-'62
de beste muziek), ware het
niet dat Verve die betiteling
al voor zich heeft opgeëist
voor twee „The best of
Jimmy Smith"-elpees. De
kreet ..greatest hits" zou dus
beter passen bij de Verve
platen en „the best of" beter
bij de Blue Noteschijven.
„What's in a name", zei good
old Shakespeare al, in ieder
geval vindt men op de dub-
bellangspeler .Jirnmv
Smith's greatest hits 2" kos
telijke nummers als „Buc
ket". Monks „Hackensack".
„A night in Tunesia" „Home
cookin„Big fat mama" en
nog een reeks van die super-
swingers, nog helemaal in
onbedorven jazzstijl. Helaas
ontbreekt op de hoes een
lijstje met begeleiders.
Een manco dat overigens
volledig gecompenseerd
wordt door de heerlijke mu
ziek op deze platen. (Blue
Note 83 367/68 X).
Fifth Dimension
De bekoorlijke Britse zange
res Shirley Bassey ligt sinds
de succesvolle vertolking van
het nummer „Goldfinger"
(uit de gelijknamige James
Bondfilm van zo'n jaar of
vier geleden) wat je noemt
goed in de markt. Voor die
tijd was zij zeker geen onbe
kende in de internationale
arausementswercld (denk
maar eens aan de hitparade
singles „Banana boat song"
en „The wayward song"),
maar dc grote doorbraak van
Shirley kwam toch pas tot
stand na „Goudvingcr".
Sindsdien is het voor de zeer
sexy uitziende Shirley slechts
een kwestie vankeuze ma
ken uit allerlei lucratiéve
aanbiedingen, die haar voor
al vanuit Amerika bereiken.
Onnodig te zeggen dat ook
het piatenwezen Shirley
heeft weten te verleiden tot
het tekenen van e6n con
tract, dat zonder twijfel
wordt opgeluisterd door ette
lijke cijfers. Gezien Shirley
Basseys onmiskenbare talent
zit het met de rente wel
goed. Zo staat haar laatste
langspeler „Something" nu al
weer vele weken op de best
sellerslijsten. En niet ten on
rechte, want de kwaliteit
van het plaatwerk is zonder
meer hoog te noemen. Vooral
in de titelsong, de onderhand
door tweehonderdduizend ar
tiesten vertolkte George
'Harrisoncompositie ..Some
thing" toont Shirley Bassey
haar grote klasse door haar
doorleefde voordracht. Een
juiste interpretatie van de
tekst staat trouwens bij haar
voorop. Verwacht dus geen
gepolijste zang op deze plaat,
Shirley verkiest dynamiek en
intentie boven hol effectbe
jag. Andere titels en bijna
zonder uitzondering uitschie
ters van deze schijf zijn:
..Spinning wheel", „Yesterday,
1 heard the rain". „The sea
and sand", „My way", „IWhat
about today", „You and I",
„Light my fire". „Easy to be
hard". „Life goes on". ..What
are you doing the re&t of
your life" en ..Yesterday
whei* I was young". (UAS
29100).
In december 1969 werd in
'1 New Yorkse Madison Square
'n optreden van The Rolling
Stones op band gezet, dat nu
onder auspiciën van dezelfde
Stones plus Glyn Jobns tot
de elpee „Get yer ya-ya's
out" is versneden en kortge
leden in ons land is uitgc-
Qua sfeer en kwaliteit is er
weinig veranderd tussen de
witte en de legale plaat, de
mixing is echter uitgebalan
ceerd op „Get yer ya-ya's
out". Het schijnt dat de ille
gale elpee mede op aandrin
gen van Mick Jagger is ge
maakt en uitgebracht, omdat
hij in eerste aanleg weinig
meer voelde voor een her
nieuwd contract met de „of-
ficiële" dealer Decca. Maar
toen bleek, dat de verkoop
van witte platen de Stones
financieel nauwelijks beter
maakte, heeft Mick zich .tot
dc meest biedende platen
maatschappij gewend, waar
door ,'t releaserecht weer bij
Decca terechtkwam. Eind
goed, al goed: nu kun je een
Stoneselpee zonder moeite
(maar wel nog steeds voor
iets minder dan 20 gulden)
te pakken krijgen, dit is in
tegenstelling tot wanneer je
je van e^n witte plaat mees
ter wilt maken, waarvoor
prijzen van 40 tot 50 gulden
moeten worden betaald. Dege
nen die de witte Berkely
Concertelpee kennen, zullen
in de Deccaplaat niets ver
rassends vinden, want beide
schijven geven een prachtige
dwarsdoorsnede van hetgeen
de Rolling Stones „live"
klaarstomen. Om ons tot de
ya-ya-elpee te beperken
daarop is vooral Mick Jagger
uitstekend bezig en zijn de gi
taarpartijen van Mick Tailoi
en Keith Richard bijzondei
hecht op elkaar afgestemd,
terwijl de bas van Bill
Wyman er kunstig tussen
door laveert. Charlie Walls
is als vanouds, oubollig en
weinig enthousiast aan het
drummen -r- dat is na al die
jaren algemeen bekend en
geaccepteerd, terwijl juist
Watts' stijl de stoot heeft ge
geven tot meer aandacht aan
zanger en gitaristen, waar
door hij wellicht onbe
wust de meest belangrijke
spil in de Stonesgelederen is
geworden. Op de elpee staan
de nummers „Jumpin' Jack
Flash". ..Carol" (sentiment!).
„Stray Cat Blues". „Love in
vain" idat op de elpee „Let it
bleed" wordt toegeschreven
aan Woody Payne en op deze
plaat aan niemand, terwijl
hei werd geschreven door
Robert Johnson), „Midnight
Shirley Bassey
rambler". Sympathy for the
devil". „Live with me", „Little
queenie" (van Chuck Berry),
„Honky tonk women" en
„Street, fighting man".
De plaat is één bruisend ge
heel geworden, waarop
zoals gezegd Mick Jagger
in topvorm en Mick Tailor
als goede aanwinst naar vo
ren komen. De Stones mo
gen, wat ons betreft, best
meer „live"-albums uitbren
gen. (Decca SKL 5065)
DISCORUBRIEK
Uit een opinieonderzoek van het blad „The Melody Maker" is
gebleken dat de „Beatles" niet meer de koningen van de pop
zyn in de ogen der Britse jeugd. Bovenaan de lijst der
prominenten staat nu „Led Zeppelin" alhoewel deze (Britse)
rockgroep pas drio elpees heeft gemaakt. De laatste acht jaar
waren de „Beatles" nummer één bij het jaarlijkse onderzoek
van het muziekblad. Dit opinieonderzoek kan worden
beschouwd als het officiële „Who is who" in de Britse wereld
der populaire muziek. Als beste zangeres kwam de Canadese
Joni Mitchell uit de bus, die gevoelige „volksliedjes" zingt en
zich daarbij zelf vaak op het hakkebord hegeleic)l. Bü de heren
was de Amerikaan Bob Dylan nummer 1.
Bü de groepen werd „Led Zeppelin" gevoigd door de „Beatles"
„Crosby, Stills, Nash and Young", „The who" en „The mothers
of Invention"
DOOR CHARLES BELS
Een radeloze jongeman kwam gisteren uit dc tunnel van
het Amsterdams Centraal Station aanhollen. Hij duwde
mensen weg, zocht in haast tussen de wachtenden op het
perron en klampte mij aan. „Waar is hier de politie?"
smeekte liii in gebroken Engels en hield mij een papier
voor waarop de vraag nog eens in snelschrift was
geschreven. Ik kon het hem niet zeggen. Bureau gevon
den voorwerpen en doorgaande reizigers, dat wel. Hij
verviel van ellende in zijn moedertaal dat Duits bleek te
zijn: „Ik ben bestolen. Bestolen!! Ik heb geen geld meer
om terug naar huis te gaan!" Iloe was hij bestolen? Hij
wachtte in de opdringende file van de bagagchal. Daar.
portefeuille, pas. alles uit zijn zak weg. En niets ge-
De laatste weken moest ik «vaak in de bagagehal van het
C.S- zijn. Vanaf eind augustus bestond de opeenge
pakte mensenmenigte voornamelijk uit jongeren die je
gemakshalve Damslapers kunt noemen. Zij sliepen, vrij
den, rookten, praatten (vermoeid Een andere kleine, groep
bestond uit nerveuze en gauw ruzieachtig lijkende gastar
beiders. Nu. tegen eind september wordt er ook nog
verbouwd en dat geeft moeilijkheden voor het personeel.
Er zijn tijden waarop je nóg twee uur in de file staat om
ie bagage te krijgen, de wonderlijke bundel of het nette
koffertje. Want gewoon geklede en gekamde jongens
stopten die nette kleren in een suitcase en trokken
hippiekleren aan om beter in het straatbeeld te passen.
De bestolen Duitse jongen droeg een normaal pak en een
gewone regenjas. Zijn haar was onopvallend. Duidelijk
een reiziger die geld voor de terugreis opzij heeft gelegd
ïiiet als lifter of verstekeling Amsterdam zou gaan
verlaten. Een uitgelezen prooi.
Ik bracht hem bij de stationsrecherche.
Er blijkt deze zomer veel gerold te zijn in Amsterdam. De
stad leverde een rijk oefenterrein voor beginners.
Zakkenrollen is verfijnd werk. njet dat grove met geweld
en bedreiging. Een dichte menigte voor etalages, bij
optochten, vuurwerk, op spitsuren wanneer je mannetje
aan mannetje staat in files, op perrons, in bussen en
treinen. Daar kiest de expert iemand uit en bewerkt hem
met soepele, zachte hand.
De vakman is haast nooit op heterdaad te betrappen
Zodra men merkt dat de beurs, de tas. de portefeuille
verdwenen is. ziet men hem soms al even verderop
liggen.... leeg. De dief heeft de buit in hoog tempo
doorgespeeld aan twee of dx-ie handlangers die waarlijk-
niet meer om het slachtoffer staan te dringen
Tassen zijn gemakkelijker te bewerken dan zakken. Jas
zakken gemakkelijker dan' bi'oek- en binnenzakken. Een
damestas met dubbel hengs.el is moeilijker te openen dan
die met een enkel hengsel. Maar de open vakken van een
vleugeltas vragen erom onderzocht te worden. Een zachte
buideltas kan heel gemakkelijk opengesneden worden en
ook een scherpe snede langs de onderkant van een
zichtbaar gevulde zak. doet de portefeuille zó maar in de
hand vallen. Schoudertassen in het gedrang ontfutselen is
bijna ordinair werk voor een verfijnde vakman. Het feit
dat de herenmode alsmaar slanker wordt en minder
zakken biedt waardoor de heer naar schoudertassen be-
gint uit te zien. belooft nieuwe mogelijkheden in hel
beroep.
Het bijna artistieke vingervlug handwerk vergt een lange
leerschool om het meesterschap te bereiken. Dc mevrouw
die in hel warenhuis even haar portemonnee neerlegt, en
pas aan de kassa of thuis merkt dat zij hem kwijt is. was
dc prooi van een leerling. Maar dc man die naarstig
zakken en tassen nazoekt waar de portefeuille die veilig
opgeborgen was. kan zijn gebleven, is een meer gevorder
de tegen het lijf gelopen.
Aangezien in zeer veel gevallen geen aangifte wordt
gedaan omdat men zich geneert voor de domheid, of
overtuigd is dat het gestolene niet zal worden terugge
bracht, of ook omdat men soms aan zichzelf twijfelt of
men werkelijk de portefeuille wel bij zich had. daarom
kan niemand zeggen hoeveel er in totaal door de zakken
rollers wordt vergaard.
Uit een Franse enquête blijkt dat in een stad als Parijs,
per jaar een totaal bedrag wordt gerold dat veel groter is
dan dc opbrengst van overvallen en moei geraamd wor- I
den op tien tot dertig miljoen francs. Op het vliegveld
Orly is in vijf maanden tijds voor een miljoen gerold.
Niettemin neemt deze vorm van diefstal in de Franse
hoofdstad af, omdat de antizakkenrollersbx-igade van de
politie het vak nu zó goed onder de knie heeft, dat Pax-ijse
grond te warm wordt onder de voeten van de beroepsx-ol-
lers.
De betxapten hebben het al gezegd, in Parijs is het niet
leuk meer werken. Ze gaan opereren in andere grote
steden. Birusscl bijvoorbeeld. Waarom ook maai- niet Am
sterdam...
De Parijse brigade is uniek in Frankrijk. De opleiding
van een inspecteur van politie tot brigadelid duui-t twee
jaar. Hij moet zeer scherp zien, zich een uiterst gespifste
opmei-kzaamheid eigen maken en als het ware intuïtief
voelen wie hij moet wantrouwen
De oogst maakt die inspanning wel goed: twee- tol
driehonderd gevallen per dag deze zomer in Parijs öp
heterdaad betrapt. Soms een misgreep: de portefeuille I
blijkt een tabakszak te zijn Soms een goede greep: de j
opgex-olde kx-ant had een „gerold" binnenste.
Een oude (renteniexende?) zakkenrolster heeft aan de
Parijse politie verteld dat het haar tenslotte toch begon te
vervelen, nooit opzien te bax-en met haar werk. Daarom I
verzon zij het gi-apje de portemonnee die zij van de ene I
dame gerold had, snel in de tas van een ander te stoppen.
Zij wachtte dan, lachend in haar vuistje, de complicaties
af!
Het (oeristenseizoen is aan het verlopen. Op stations «al
de spoeling dunner worden. Maar dc drukte in winkels en
warenhuizen vóór de feestdagen begint elk jaar vroeger.
Boodschappen doen met een welgevulde beurs? Geen
„Die goede oude trouwe
hulsdokter bestaat niet
meer, tegenwoordig ben je
treurige stelling die nogal
eens te beluisteren valt
door lieden die nog geloven
in dr. Rossi uit Peyton Place.
Misschien kwam dat de
huisarts ter ore en wilde
hij graag weten hoeveel
mensen er aanmerking op
hem hadden. De Landelijke
Vereniging van Huisartsen
hield een enquête en zie!
Hij staat er nog goed op.
onze dokter, hij mag zich
zelfs veel meer permitteren
dan hij zelf geloofde.
Wat hij mag:
Nu en dan droiiken zijn;
gescheiden zijn: 10.000 gul
den meer verdienen dan de
gemiddelde arts in werke
lijkheid verdient.
Wat hij is:
Vertrouwenwekkend. des
kundig, algemeen ontwik
keld, vriendelijk en begrij
pend. Er is echter eer
groep mensen die een an
derc mening heeft. Bij dc
ondervraagden waren 2!
journalisten die de huisarts
autoritair, en standbcwusi
vonden. Wat wij nu wel
eens zouden willen weten
hoe vindt de huisarts jour
nalisten?
Er is nu lang genoeg gezanikt over de
roklenyte, het lijkt waarachtig wel of
wij, mensen van deze ruimtevaarttijd,
(waar we altijd de mond vol van
hebben) behoudend worden! De rok is
lang, basta. Hollen we nu allemaal
tegelijk naar de winkel om nieutve
laan? De Franse coutu-
zo vriendelijk mantels
ontwerpen die een vin
rouw op ideeën brengt:
isteerde randen een he
leboel kan veranderen. Dat splitte\
aan alle kanten zijn toegestaan maaki
het alleen maar gemakkelijker. Deze
modellen zijn van cognackleurige
langs de onderkan
