MARIUS VAN DONGEN
Bona Stars heeft
steun kinderlijke
zakenman niet nodig
chirurg
cellist
I optimist
Competitie
jeugdteams;
reserves bij
eerste teams
KANDIDAAT-VOORZITTER
ANDRE DE JONG
WOENSDAG 9 SEPTEMBER 1970
LEIDSE COURANT
LEIDEN Tussen belendende percelen van nieuwe grijze, efficiënte architectuur staat aan de Stations
weg een stuk „establishment" uit het begin van deze eeuw. Statig en weldoorwrocht, met een stenen
trap naar de entree. Ogenschijnlijk een kruidje-roer-me-niet van patricische afkomst. Achter de hoge
vensters vermoedt je de pluche ernst uit een koloniaal tijdperk, geluiddempend fluweel, een pianola
(waar je met geloken oogleden naar luistert) en een halfvol glaasje ranja van een erftante Een
facade vol schijn. Want als je eenmaal achter de bewerkte deur staat is er kans dat je van de
sokken wordt gelopen door een van de dochters des huizes die nog niet zo lang geleden in vrij
groten getale het bouwwerk bevolkten. ,,Doe maar of je thuis bent," roept een vrouwenstem en mijn
gastheer zegt later: „ledereen kan hier binnenkomen of weggaan als ze daar zin in hebben
Het is uiteraard geen permanente in- en uitstuif op nummer 37, maar het tekent wel de sfeer rond
dr. M. A. van Dongen, wiens vitale lach het gehele interieur doet resoneren. „Het wordt leeg en be
werkelijk hier, de kinderen zijn .bijna allemaal het huis uit," vertelt mevrouw G. H. M. van Dongen-
te Nijenhuis, doktersvrouw en zangeres, die zovelen kennen als Truus van Dongen (ook van de
„plaat"). „Ombra mai fu" klinkt uit haar mond even puur en echt als „jongens, de doppertjes branden
aan!" Zij leerde haar man in de oorlog kennen tijdens een Leids ziekentriduum en sindsdien is de
muziek niet meer uit dit huis verdwenen. Dokter Van Dongens lach zal er niet nóg guller om worden,
maar hij viert een zilveren feest. Deze week was hij 25 jaar als chirurg verbonden aan het St. Elisa-
beth-ziekenhuis. Eind van de maand zal hij het concreet tijdens een huldiging merken. Nu zegt hij
alleen: „Ik vind het erg, dat het ziekenhuis Leiden gaat verlaten. Dat is heel jammer. Misschien dat
het op een of andere manier toch nog voor deze stad behouden kan blijven
hand verschenen talrijke publlkatic*. HU maakt deel uit van de medische
staf van het St. Ellsabeth-ziekenluiis, waarvan liy van 1960 tot 1958 voor
zitter was. Enkele maatschappelijke functies: lid kerkbestuur Hartebrnjj-
parochle, hij was voorzitter van de Raad van Maatschappelijk en Cultureel
overleg, tot voor kort voorzitter van de Leldse afdeling der St. Adelbert-
vereniging. voorzitter Stichting ter behartiging
verzorgingbehoevende en invalide bejaarden (restai
lm VN), voorzitter Stichting Hulz«
Stichting K O.
Dokter Van Dongen was net een paar
dagen terug van een reis naar Rusland.
„Een byzonder interessante reis van 14
dagen met een zeer prettig gezelschap.
Het was een geschiedeniscongres. Ik
was uitgenodigd door een vrind van
me. Ik heb niet alleen van dat congres
erg genoten, maar ook van het vele
zien: Moskou, Nowgorod, Leningrad".
Hy heeft er ook kennis gemaakt met de
communistische ideologie en gelooft
wel, dat het Immense grondgebied daar
niet anders te regeren zou zyn dan
juist met deze ideologie.
1916 ln een huis aan de Leidse Haar
lemmerstraat. De universitaire studies
deed hij in Leiden, maar voor chirurg
werd hij in Rotterdam opgeleid: de uni
versiteitsklinieken hadden toen nog
niet die mogelijkheden die ze thans
hebben. „Als kind had ik nog geen
aspiraties voor dit vak. Voordat ik mijn
eindexamen op het Bonaventuralyceum
deed was ik eigenlijk nog van plan
geoloog te worden, maar in de crisis
jaren na 1930 bleek er voor een geoloog
Na de meidagen van "40 studeerde dok
ter Van Dongen af. ,,In die dagen
kwamen al die medici uit dienst en
zochten naar een plaats. Het was dus
heel erg moeilijk, een opleiding tot chi
rurg te krijgen. Ik ben destijds prak
tisch heel Nederland afgeweest om een
assistentenplaats te pakken te krijgen,
in Kerkrade, Leeuwarden, Groningen,
in Den Bosch (bij Nuboer, die mij met
een paar hoge Duitse leger-chirurgen
ontving)". In Leiden solliciteerde dok
ter Van Dongen ook, maar daar kreeg
te horen, dat (hij 't als katholiek maar
echt niet zo'n toeval. „Ik ben misschien
een beetje conservatief in myn optre
den, wat orthodox, zegt inen weieens,
maar het Elisabeth heb ik steeds de
hand boven het hoofd gehouden. In
Rotterdam hebben ze me aangeboden
toen Vos daar weg ging hem op te
volgen. Maar ik heb gezegd :ik voel
me in Leiden zo thuis en ik heb, nou ja,
hart voor dat Elisabetliziekenhuis. Een
paar jaar geleden is me ook een leer
stoel in Nymegen aangeboden, in de
traumatologie. Ook dat heb lk, om
meer dan één reden overigens, laten
schieten. Van dat Rotterdam heb ik
later wel gedacht: had ik dat toen niet
moeten doen? Ik had tenslotte het ge
voel, dat je in Leiden zo met die zusters
was opgegroeid, je had het ziekenhuis
mee helpen opbouwen, helpen aanpas
sen aan moderne ideeën. Je krijgt een
soort van verantwoordelijkheid, waar
je niet zo maar vanaf kunt stappen..."
handig is; hij moet niet met een paar
stijve vingers opereren, dat gaat na
tuurlijk niet. Hij moet kunnen knutse
len en zelfs stucadoren als ie gipst. Dat
onderscheidt hem van de doorsnee-art
sen. Soms denk ik: is het eigenlijk niet
een apart beroep? Carp zei altijd: de
chirurgie is een in een nuttig hand
werk gesublimeerd en aggressief drift-
Dit heeft weinig met het ka
rakter van chirurg Van Dongen te
maken. „Hij vermoedt 't tenminste van
niet. Hij is niet zo aggressief, „of ik
heb het goed gesublimeerd... Je moet
als chirurg wel een bepaald type mens
zyn. Je moet sterk zijn er is nogal
wat nachtwerk bij er zijn lange
werktijden en er is voortdurende con
centratie nodig. Daarom zijn niet alleen
je vakanties nodig, maar je moet ook
Chirurg Van Dongen Is uiteraard geen
historicus; hij volgde enkele congres
zittingen vanwgee zyn zijdelinge inte
resse. Op een van die zittingen was hy
ook getuige van wat rumoer in casa,
toen Amerikaanse en Russische me
ningen botsten by een thema als „de
sociale structuur roud 1900". Een Ame
rikaanse hoogleraar waagde het te stel
len, dat in wezen zowel fascisme als.
communisme stoelen op historisch ma
terialisme, wat een withete Russische
reactie tot gevolg had. Ook prof. Lou
de Jong (van de Tweede Wereldoorlog)
had iets stekeligs opgemerkt over het
nut van interviews, „als het dan maar
vrye Interviews waren".
Marius Adrianus van Dongen heeft iets
van een zuiderling. Zijn spiritualiteit
gaat nèt niet zover, dat hy geen waar
derend oog zou hebben voor het goede
van deze aarde. Hij is een zonne-kijker,
die van elke wolk nog een weldadige
dauw verwacht, een minnaar van
schoonheid en van kunst, een onver
woestbare optimist, een soort niet lite
raire Van Duinkerken, barok en met
gevoel voor versieringen.
Zijn ouders komen inderdaad uit het
zuiden, maar de heer Van Dongen
slaakte zijn eerste kreetjes op 6 maart
Voorstander van zyn werkwyze was
André de Jong, die op 23 september
a.s. als aftredend penningmeester
kandidaat Is voor hel voorzitterschap,
thans in handen van Den Hollander.
Met z\jn 1.87 m. en 28 jaar is hy de
nestor van de oranjehemden. Zyn
zienswyze: „Voor my was het een
moeilyke stap. Ik heb Kallenberg als
leraar gehad. Anderen kwamen van
buiten en namen dat gemakkelyker
op. Zy staan achter Toth die het zeer
hard aanpakt. We hebben conditie-
ik m'n keuze laten vallen op de genees
kunde. Dat was geen familietraditie, ik
was een der eerste. Later zijn er wel
heel wat neven en zo my op het „slech
te pad" gevolgd, hoor."
Zijn belangstelling voor chirurgie is
feitelijk gewekt door de Leidse dokter
Nijst, die aan 't St. Elisabethziekenhuis
was verbonden. Die had graag medische
studenten om zich heen en koos hen
uit leden van Sanctus Augustinus. Ook
de heer Van Dongen werd zwaar ge
noeg bevonden en mocht dokter Nijst
assisteren. „Deze man heeft zeer inspi
rerend gewerkt op de chirurgie waar
door ik heel graag chirurg werd. Die
dokter Nijst kon bijzonder inspireren;
ik heb er nooit spijt van gehad dat-ie
dat gedaan heeft."
trainingen gehad in de Leidse Hout,
die hij later combineerde met zaal-
Toth, die de Bona Stars drie jaar
geleden in de eredivisie introduceer
de, heeft geen keus. Hij zal het Leid
se team in de top moeten laten
plaatsnemen: anders is zjjn missie
mislukt.
EERSTE STROP
De eerste strop heeft hy al gehad.
Pieter van Tuyl van Serooskerken,
beter bij een katholiek ziekenhuis kon
proberen; „nee, in die tijd was het met
die emancipatie nog niet zo veel. Niet
iedere directie zag graag een roomse
chirurg in de staf..."
Heel veel op heeft de heer Van Dongen
met prof. dr. P. A. („we noemden hem
gewoon Pa") Vos, die hem vier jaar als
chirurgische assistent heeft gehad.
„Voor hem heb ik heel veel bewonde
ring gehad. Een prima vent, hoor; in
teger. eeriyk, hard werkend en zeer in
spirerend ook. Erg beschaafd verder.
Zijn grootste vloek (en moet u begrij
pen, dat er bij operaties wel eens vloe
ken vallen...) was: bliksem. Maar dan
was het ook wel héél verschrikkelijk".
Dat deze zilveren chirurg en „Sint Eli
sabeth" by elkaar horen en bleven is
Chirurgen: slagers onder de artsen?
Je kunt dit vraagstuk dr. Van Dongen
best voor de voeten werpen. Hij lacht
dan vrij beheerst en zegt: „tja, nou...
maar daar heb ik toch bepaalde ideeën
over. Ons vak bestaat nog niet zo lang
als een echt artsenberoep. In 1850 werd
het pas verplicht gesteld voor een chi
rurg om geneesheer te zijn. Daar is een
heel merkwaardige ontwikkeling aan
voorafgegaan. Er waren natuurlijk heel
wat chirurgen die arts waren en de
geneeskunde beoefenden, maar de ver
plichting kwam eerst de helft van de
vorige eeuw. Je vraagt je ook wel
eens af: wij zijn zo technisch ingesteld,
dat het toch een onderscheid geeft met
de andere artsenberoepen. Allereerst is
noodzakelijk voor een chirurg, dat-ie
voor mij altijd een aansprekelijke zaak
Maar daar blijft het niet by. Dokter
Van Dongen speelt ook cello. Veel als
het kan en graag. „Maar dan moet ik
me wel terugtrekken, want mijn vrouw,
die erg muzikaal ls, kan dat gekras
niet aanhoren. Dan zit ik dus op de
slaapkamer, want je moet zo weinig
mogelyk anderen last bezorgen. Maar
dan denk ik ook nergens anders aan
dan aan die cello."
Cellist Van Dongen speelt in een trio,
soms ook in een orkest. Conservator
Ruyrok van het Chemisch Laborato
rium die ook kerkmeester van de stu
dentenparochie is geweest speelt viool
en góed. Notaris Verhees uit Katwijk
neemt de pianoparty voor zijn rekening.
wel eens nu al aan hun top kunnen
zitten, omdat ze al enige maanden
in trainingskampen hebben gezeten.
Een van de wedstrijden, die de stu
denten toen verloren was tegen Bona
Stars met 63-61. Daarin bleek dat
Pieter van Tuyll is uitgegroeid tot
een sterke pivot. Sterker dan Jan
Lohrbach. Jan Lohrbach behoort met
de 4 cm minder grote Pieter v. Tuyll
tot de „plafondkrabbers" in het Ne
derlandse basketball. Jan is 2.18 m
en is mede door zyn uitverkiezing
voor het nationale team de trekpleis
ter van het Groningse Donar, dat
naar de hoogste klas promoveerde.
In zijn rush naar de top zal Bona
Stars dit Donar niet als een van de
grootste obstakels aantreffen. Die
zullen opgeworpen zijn in Rotterdam
Zuid waar versterking is komen op
dagen in de persoon van Jan Dekker,
in Haarlem (thuishonk van Flamin
go's dat Walter Ombre en Henk van
Staveren zijn gelederen zag bin
nenstappen) en in Amsterdam waar
de Italiaanse automaatschappy Fiat
een einde heeft gemaakt aan de
amateurstatus van Blue Stars. SVE
zag Roei Tuinstra vertrekken naar
AMVJ en zal evenmin als Punch,
dat veroudert, een rol van grote be
tekenis spelen.
GEEN SPONSOR
ln tegenstelling tot Blue Stars heb
ben de sterren van Bona zich niet
gekoppeld aan een sponsor. Waarom
niet André de Jong: „Wij hebben
de steun niet nodig van een kinder
lijke zakenman. Sponsorschap heeft
alleen baat wanneer wordt gespeeld
tegen gerenommeerde buitenlandse
teams die per keer 3.000.- kosten.
Daarnaast zijn de Nederlandse clubs
geen tegenspeIers van de Nederland
se zakenwereld. Qua sport ligt bas
ketball niet hoog. Met geld probeert
men dat op een hoger plan te bren
gen. Men wil naar beroepssport toe,
maar daar is men nog niet rijp voor.
Laat men eerst de accommodaties
verbeteren. Alles is zo amateuris
tisch. Men heeft prachtige trainings
pakken en tassen. Daar pronkt men
En dat allemaal niet op de slaapka
mer. maar beneden, „want soms is het
ook best om aan te horen, hè. We
zijn met dat trio begonnen in een tyd
dat we alle drie kerkmeester waren:
Kuygrok bij de studenten. Verhees in
Katwijk en ik in de Hartebrug. Een
heel mooie naam vonden we toen: het
1 rio Kerkmeester Ook voor bejaarden
centra traden we op en in het Elisa
beth. Nu en dan geven we een huis-
concertje. Dan zingt mijn vrouw na
tuurlijk".
Met gemeente-secretaris dr. Van de
l oei („een byzonder muzikaal en ver
dienstelijk pianist, die de laatste tyd
ook de gitaar ter hand heeft geno
men") heeft dr. Van Dongen ook cello
gespeeld. Het trio is door Joop Stok-
kermans gecoached en door een voor
aanstaand ttydens concerten vooraan-
zittend) violist van het Residentie-
Orkest, die onlangs is vertrokken.
Lrahms is een favoriete componist van
deze chirurg-cellist.
Dokter Van Dongen vindt echter niet
zo heel veel tijd om zich aan muzikaal
men van een abonnement op de Resi-
üentie-Orkestconcerten leverde hem
laatst niet meer dan één uitvoering
op. voor de overige was hij verhin
derd. Een speciale liefde van hem is
ook het Elisabeth gasthuishof. dat
door zijn bemoeienis en die van zyn
vriend ir. Van Oerle een bestemming
als verpleeghuis krijgt. Verder snydt
cn zaagt, past en heelt deze chirurg
van de ene dag op de andere. Het is
voor hem allemaal even boeiend en
belangrijk. Als jc hem vraagt of hij
hoogtepunten uit die 25 jaar kan noe
men blijft hij het antwoord als arts
schuldig.
ling, waarbij h\j „een wonder in de
weg heeft gestaan". Het ging om een
been van een patiënt. Of het eraf
moest of eraan kon blijven. De familie
iras al een noveen begonnen voor een
of andere broeder die zalig of heilig
verklaard moest worden. Alles wees
erop. dat hel been eraf moest, maar
dokier Van Dongen tons daar niet van
overtuigd en zocht verder. Hij was er
zeker van, dat het een ontsteking was,
legen de overtuiging in van sommige
i ollegae. Dokter Van Dongen liet het
been bestralen en nog dieper een stuk
je uit het bot halen. Het bleek een ont
steking te zijn en de familie was op-
gelucht; het been hoefde er niet af,
ierwijl iedereen een andere mening
was toegedaan.
„Toen kwam er een geestelijke bij me
met een papier en vroeg of ik dat
wilde ondertekenen in verband met een
zaligverklaringsproces. Ik zei toen:
hoort u 'ns, ik ben overtuigd, dat er
wonderen bestaan, maar in dit geval
is het werkelyk de penicilline geweest.
Vroeger, toen er nog geen antibiotica
bestonden en men nog weinig de be
schikking had over chemo-therapeu-
lische middelen, gingen er veel patiën
ten met ontstekingen dood. Ik wist,
dat dit een ontsteking was, van tevoren
al. maar men had nog geen Idee er
van wat dit produkt op die botstruc-
tuur deed en dus was men er min of
meer ingevlogen met dat wonder en
zo. Maar dat er soms wonderen gebeu
ren, dat weet ik zeker: als iets plotse
ling wonderwel goed gaat wat eigen
lijk fout had moeten gaan".
LEIDEN Om het jeugd-
basketball. vooral op die plaat
sen waar geen jeugdafdeling
is. op een hoger plan te bren
gen heeft Bona Stars het plan
geopperd een jeugdcompetitie
in het leven te roepen. Naar
de by de NBBB aangesloten
vereniging zijn brieven verzon
den en tot nu toe hebben de
districten Utrecht en Den Haag,
alsmede' Blitz, Rotterdam Zuid
en Amsterdam positief gerea
geerd. Bona Stars is er van
uitgegaan dat zijn junioren
A-B welhaast een monopolie
positie hebben opgebouwd en
steeds met meer dan 100 pun
ten zegevieren. Het streven is
dit seizoen van start te gaan;
anders zeker het volgend jaar.
Bona Stars heeft nóg een ver
langen kenbaar gemaakt. Even
als in het tafeltennismilieu het
geval is, wil het de herenre
serves ingedeeld zien bij de
standaardteams. Dit idee leeft
overigens al vijf jaar. De NB
BB heeft indertijd geadviseerd
een zgn. „schaduwclub" op te
richten, Zo draaide Argus
enige tijd met Heros, Wolves
met Monark en kwamen de
reserves van de Blue Stars
dames enige tyd uit onder de
naam Blue Shadows.
Evenals iedere beoefenaar van een vak
kun je dokter Van Dongen vragen, of
hij zyn beroep boeiend vindt. Zijn
vrouw zegt: „o ja hoor, hy zou nooit
iets anders willen doen". Zelf vraagt
hij: „wat verwacht u van een genees
heer'? Voor ons is de genezing van
een patiënt een heel grote pré, dat ls
voor ons het genoegen in het vak bele
ven; ook al zijn er wel eens dagen, dat
je er bélen van hebt. Maar dit heeft
iedereen bij tijden. Er zijn ook een he
leboel decepties, maar als je die te
..waar gaat nemen, heb je geen leven.
Er schijnt onder artser en chirurgen
vooral nogal wat suicide voor te ko-
Dat „keiharde" by chirurgen noemt
dokter Van Dongen „de schil" die dat
doet vermoeden. „Schei uit, anders
kun je geen muziek maken en hele
maal geen muziek waarderen". Hy
is een grote optimist. „Gelukkig weL
Helemaal ja. Zelfs ln deze tyd, óók
voor de Katholieke Kerk. Ik heb in
Moskou ervaren, dat het geloof ster
ker is dan welke politiek ook. Daar
heb ik een heiligdom gezien, waar slo
ten pelgrims iedere dag naar toe ko
men. Als je de verering van Lenin ziet
zou je anders denken. Op schooltjes
heb ik de „religie" van Lenin gezien:
Lenin allemaal gedaan heeft op een
manier waarop vroeger de nonnetjes
ons opvoedden met O.L. Heer. Ik zag
de werken van Lenin, beelden van
Lenin. Lenin op boeken en Lenin zua
en Lenin zo. Dan vraag je Je toch af
hoe het mogelyk is, mei heel die grote
intense ideologie, dat het geloof levend
blijft. Dat is voor mij wonderbaariyk
Psychologie is myn discipline niet,
/.egt dokter Van Dongen. De toenade
ring tot mensen is by hem niet we-
tcnschappeiyk gefundeerd, gelukkig
niet, vindt hy. Zijn generatie staat on-
bevangener tegenover de patiënten
dan de jongere gioep van medici. „Je
kunt soms niet een vrindelijk gebaar
meer bereiken dan met 15 minuten dia-
cussie of dialoog. Als je een half uur
lijdens een spreekuur besteedt aan één
patiënt, gaat dat ten koste van de an
dere die nog wachten. Je doet het wel
eens natuuriyk".
De chirurgische staat van dienst van
dokter Van Dongen omvat zo'n 1000
1200 operaties per jaar. „Wy moeten
eigenlijk er naar streven, het mes in
de schede te laten. Dat is onze pri
maire opgave. Ofschoon veel patiënten
vragen: waarom maak je me toch niet
open? Dat komt heel vaak voor. Dan
zeggen wij „nee mevrouw" en dan be-
p.i ijpen ze het niet. Niet zelden hoor je
daarop: dan heb ik zeker iets, dat niet
meer te opereren is. Terwyi er chirur
gisch helemaal niets aan de hand ls.
Begrijpt u nu, dat chirurgie een kunst
is? Chirurgie moet je zodanig beoefe
nen, dat de mens zo min mogelyk last
heeft van „het mes". Ook het respect
voor de mens als individu is een heel
uelangrljke zaak. Het is nooit „een
galblaas" of „een blindedarm", maar
Blindedarm of breukzeiden ze vroe
ger, is de boterham van de chirurg;
de rest is beleg. Dat is niet waar meer.
voor dan blindedarmoperaties; „ik heb
ook wel periodes gehad, dat maag-
breukoperaties. Daarbij komt nog, dat
uc ongevalsgeneeskunde de laatste tien
laar zeer is toegenomen. Dit is tegen
woordig een van de grootste onderde-
ien van ons vak. En dan carcinoom,
de kankergezwellen! Soms denk ik wel
op de een of andere •manier een psy-
rhogene oorzaak f Daar staan nog een
heleboel vraagtekens".
En nou weg! Je kunt niet aan de
sherry blijven, Het is etenstijd.
TON PIETERS
staan aan de bond. Zoiets vind ik
onrechtmatige verryking. Niets doen
en toch geld vangen. Wy als Bona
Stars hebben dat geprobeerd in
stemming te brengen tydens de ver
gaderingen, maar de kleinere ver
enigingen, die er baat by hebben,
stemmen je gewoon weg. Laat de
bond liever meer aandacht besteden
aan de organisatie. Op een doorde
weekse dag speelden we ln de Ken-
nemersporthal tegen Flamingo's.
Scorejury en timers waren er niet.
van ons. Als je dat ziet vraag je
je af waar het naar toe moet."
SINDS SCHOOLTIJD
„Van sponsorschap ben ik toch geen
voorstander. SVE had Galeries Mo-
dernes achter zich. Het trok goede
spelers aan, draaide echter niet goed
en G.M. trok zich terug. SVE kelder
de meteen. Voor ons was dat een
waarschuwing. Bovendien leent de
club er zich niet voor. Anderen kun
nen moeliyk doordringen tot het
team. De jongens spelen immers al
sinds hun schooltyd samen.
Bona Stars voelt meer voor de ge
dachte van Barry Hughes, die by
Go Ahead in de rust een boerenkapel
laat opdraven. Hughes zegt, het gaat
niet om de sport alleen. Vandaar dat
we ook met de entourage doorgaan."
„Ook medische begeleiding staat in
de basketballsport op een zeer laag
niveau. Het is te kostbaar om een
sportarts in te schakelen. Zelf heb
ik anderhalf jaar terug een enkel
blessure opgelopen. Ik ben een jaar
onder behandeling geweest by het
Academisch Ziekenhuis. Toen mocht
ik het proberen. Een sportarts had
me zéker afgeraden om weer te be
ginnen. Ik heb er nu geen last meer
van gehad. Voor hetzelfde geld had
het funest kunnen zyn."
Het enige wat ik er aan heb
overgehouden is een grotere
maat schoen. In plaats van maat
42 heb Ik nu 43. Voor m'n linker
voet heb ik dat hard nodig. Voor
m'n rechtervoet is dat een maat
te ruim."
JAN PREENEN
de Bona Stars be-
mee bij Blue Stars, m
speel je op één van de vgf velden
in de Apollohal met andere wedstry-
taktisch praatje niet 1
kan geen stap verzetten of je botst
tegen iemand aan. Haakjes om je
kleren aan op te hangen zyn er am
per. De NBBB vindt het allemaal
best. Een gedeelte van hetgeen de
sponsors geven moeten de clubs af
LEIDEN Bona Stars aast dit jaar op de derde plaats in de
basketbaleredivisie. Twee rangen hoger dan de beste notering,
die de Leidenaren ooit hebben bereikt. En dat terwijl Cees Pley
besloten heeft lager te gaan spelen. Ondanks dat willen de
Stars zich gaan mengen in de titelstrijd. Hoogdravend misschien,
temeer omdat ze vorig jaar hun enthousiaste prognoses niet
konden waarmaken. De Stars, zo wordt geredeneerd, laten zich
nu echter in de strijd gooien door Toth. Een zenuwbeul uit
Hongarije. Produkt van een conflict, dat oprichter/oud-voorzitter
en voormalig trainer Kallenberg als verliezer opleverde. Diens
rustige benadering werd niet meer op prijs gesteld. Er waren
anderen, die dachten dat met een hardere aanpak meer bereikt
zou kunnen worden en dat kostte Kallenberg de kop. Hij zal
nu uitsluitend als toeschouwer de wedstrijden kunnen volgen.
