Militaire tactiek bij actie
POLITIE OVERROMPELD
„Vaticaan wist alles van
evangelische slavinnen"
COR WITSCHGE:
„Meuldijk heeft zijn
eigen kind vermoord"
STUDENTENPASTOR HARRY HAAS:
„KOEHANDEL
IN INDIASE
MEISJES"
Moeder vecht
met leeuwin
om dochtertje
„Ik wil weten
of ik morgen
met mijn kop
als reclame
tussen de
damesslipjes
197(
WOENSDAG 26 AUGUSTUS 1970
LEIDSE COURANT
PAGINA 5
gel
psyci
onderdlr
an Natu
enoemd
■olutiebicii;
ntaar in
:ing Boul
hreven
eactie da
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM Tientallen mare
haussecs en politiemannen stonden gis'
f iravond min of meer verbaasd werkloos
hij th ,e te zien, toen een honderdtal matrozen
ustitie v n mariniers plotseling in Amsterdam de
te te lui am en omgeving bezetten, schoonveeg-
ip bed li en en weer verdwenen. Voordat het tot
>Je politietroepen goed en wel doordrom
sschilckii en was. werd deze maritieme actie reeds
rechtba fgesloten. „Een spontane actie", aldus
actievoerders, die onder het zingen
h an moderne strijdliederen als „Zorg dat
erbö komt" en „Hand in hand kame-
aden" opgetrokken waren-
Pas toen zij in looppas en tenslotte in
lormpas overgingen, begreep de politie,
at hier iets anders gaande was, dan zo
de breedte van het Damrak in be-
ag te nemen.
Maar politie e:i marechaussee hadden
et kunnen weten. De zogenaamde spon-
ine actie van de matrozen en mariniers
Den Helder, Amsterdam, Hilversum
Doorn was namelijk voorafgegaan
r een bijna massale gelijktijdige aan-
omst op het Centraal Station. Boven-
had het leger vrijwilligers kort
in tien ma
inge burge:
..verkenningspatrouille"
ingezet, die uiteraard door
rond de Dam gemolesteerd
Dit was voor de honderd man voldoen-
aanleiding om in linie en looppas op
trekken tegen deze molestatie en
krant o „bezoedelen" van het monument te
Leidse C reken.
Binnen twee minuten hadden ze de
compleet schoongeveegd. Daarna
ihtervolgden ze de vluchtende menigte
nog lot diep in de Warmoesstraat.
wil li un actie werd met gemengde gevoelens
tdegeslagen door de tientallen mare-
taussees en agenten van de gemeente-
jlitie, die achter hun rieten schilden
>eens tot werkeloosheid genoemd wa-
i. Evenwel niet voor lang.
Commissaris Lagerwaard van het Dam-
itachement keurde achteraf het eigen
achtig optreden van de mariniers en
atrozen in scherpe bewoordingen af. In
'erleg met zijn korpschef had hij nog
:en uur tevoren aangekondigd, dat van
zijde van de politie elke provocatie
ieder ;rmeden zou worden,
w En ondertussen hadden de honderden
he jenten van de Dam een bastillon ge-
;lf toegej aakt. In een wijde kring rond het mo-
|iment hadden ze stegen en steegjes,
ook verkeersaders als Damrak
itieman |okin, hermetisch afgegrendeld-
Binnen de ring de verdedigingsexperts,
'11
(Van een onzer verslaggevers)
HEERLEN „Ik wil niet zeggen de paus, maar toch pastoraat in Heerlen. Haas heeft begin 1964 al, toen hij
zeker de kardinalen waren op de hoogte van de grote studentenpastor voor buitenlanders in West-Duitsland
aantallen Indiase meisjes, die naar West-Europa was. alle Duitse kerkelijke autoriteiten gewaarschuwd,
kwamen", aldus een verontwaardigde Harry Haas, voor wat hij nu „koehandel" noemt in zeventienjarige
studentenpastor aan de hogeschool voor theologie en Indiase meisjes.
De bliksemactie is afgeslopen
grimmig en tot hard terugslaan bereid,
als het tot dezelfde taferelen zou komen
als de vorige nacht Buiten de ring, ste
nen gooiend on provocerend, geen
damslapers meer, geen jonge buiten-?
landse hippietoeristen die had
den een veilig heen komen gevonden naar
rustiger slaapplaatsen maar wel rel-
lustige jongeren uit Amsterdam en wijde
omgeving.
Buiten de ring cok de geruchten: er zit
:n Engelsman met een mitrailleur in
hotel Kras, er zijn 150 mariniers onder
weg met geschut; er zijn twee doden ge
vallen; er is door burgers geschoten.
De gewonden, die gisteravond echter
werkelijkheid gevallen zijn, waren een
jonge vrouw, tegen een auto gelopen;
jonge demonstrant, die al stenen gooi
end naar een tram onder een auto was
gevallen en een paar knapen die wat
schrammen opgelopen hadden.
Het Provo-gemeenleraadslid Roel van
Duijn heefi B. en W. nu schriftelijk ge
vraagd of zij bereid zijn het slaapverbod
op te schorten voordat er nieuwe con
flicten tussen jongeren en politie losbre
ken en „opdat de betrekkelijke tolerantie,
die er in Amsterdam heerste vóór het
verbod weer tot haar recht kan komen"
Ook het bestuur van de afdeling Am
sterdam van de onafhankelijke liberale
jongerenorganisatie J-O.V-D. zegt in een
verklaring de gebeurtenissen van de af
gelopen dagen in Amsterdam als een
teleurstelling te beschouwen voor al
diegenen, die hadden gehoopt dat een
andere levensstijl dan de gevestigde, zich
in de stad onbelemmerd en vreedzaam
had kunnen ontplooien.
„Het door B. en W. afgekondigde slaap
verbod keuren wij volkomen af. Iedereen
moet in principe kunnen slapen waar hij
dit wenst. Indien in bepaalde gevallen
van ernstige overlast sprake is, zou daar
individueel tegen kunnen worden opge
treden", aldus de J.O.V-D.
De persfotograaf Daniël de Koning, die
maandagavond door een kogel uit een
politiepistool in de rug werd geraakt,
verkeert thans buiten levensgevaar. Hij
ls gisteren twee keer geopereerd- De
kogel heeft "volgens de doktoren ook zijn
wervelkolom beschadigd. De heer De
Koning is de ernstigste gewonde van de
ruim 40 mensen die zich onder behande
ling moesten stellen-
Intussen willen zeventien juristen, ver
bonden aan de juridische faculteit van de
Amsterdamse universiteit, een straf
vervolging instellen tegen de mariniers
en matrozen, die op de Dam in actie zijn
geweest. Het is volgens deze juristen
„onaanvaardbaar dat georganiseerde
groepen onbevoegdelijk de reehtshand-
havende taak van de politie overnemen-
Dit klemt te meer nu het hier een in
overheidsuniformen optredende groep be
trof". Tot de ondertekenaars behoort on
der meer mr. Eric Jurgens, tot voor kort
voorzitter van de Politieke Partij Radi-
Afgelopen zondag is de trek van
meisjes uit Kerala naar Europese
kloosters door de Sunday Times aan de
kaak gesteld. Er werd daar over ronselen
gesproken, een term die door Haas niet
wordt weerlegd. „Ik heb veel van die
meisjes uit Kerala in West-Duitsland
gesproken. In 1963, meteen toen ik in
Duitsland aankwam al, kwamen ze naar
me toe. Ze wilden studiebeurzen, ze
wilden geld voor de terugreis. Och, het
is allemaal zo onschuldig begonnen. Een
Indiase bisschop droeg bij een Duitse
congregatie de mis op en er werd
gevraagd te bidden voor meer roepingen.
Dat vei'baasde de man, want in India
waren roepingen genoeg. Er kon dus wel
iets aan gedaan worden.
Zo is het begonnen. Op kosten van de,
vaak zeer kleine, congregaties kwamen
Israëlische minister
wil choleraconferentie
JERUZALEM (Reuter) De Israëli
sche minister van Volksgezondheid Vic
tor Shem-Tov, heeft de ministers van
Volksgezondheid van de aangrenzende
Arabische landen, Perzië en Cyprus uit
genodigd voor een conferentie op neutraal
gebied ter bespreking van gemeenschap
pelijke maatregelen, die de uitbreiding
van de cholera in het betrokken gebied
moeten voorkomen.
de 17-jarige meisjes dan naar Duitsland,
waar ze tot verpleegster zouden worden
opgeleid. Meestal gebeurde dat ook wel.
Maar er was in India niet bij verteld
dat ze eerst een jaar moesten poetsen en
schrobben om de overtocht te kunnen
terugbetalen. Dan moesten de meisjes
drie jaar studeren, om andermaal een
jaar te poetsen om de terugreis te be
kostigen. En kwamen ze dan. na Vijf
lange jaren in Kerala terug, dan was
de huwbare leeftijd voorbij, en dan bleek
ook wel eens dat hun diploma's niet
geldig waren in India".
Samen met de jezuït Albert Otto heeft
Haas de hele affaire van dc „evange
lische slavinnen", die soms met charter
vliegtuigen tegelijk' aankwamen, gede
tailleerd onderzocht. „Wij hebben er
eerst in beperkte kring over gepubliceerd,
met het verzoek om reacties. Je had ze
moeten horen: of we wel priesters wa
ren; of we dan helemaal geen vertrou
wen meer in de Heilige Geest hadden. Ja,
die geest zagen we wel, maar die kroop
over de grond", zegt Haas nog steeds
geweldig boos. „Daarna hebben we
iedereen die er in Duitsland iets mee te
maken had, en ook de Duitse bisschop
penconferentie, ingelicht. Onder leiding
van kardinaal Frings is er daarna ook
heel wat tegen gedaan. Maar ik wist
niet dat die praktijken nu nog beston
den. In 1965 dachten we: Nu zal het wel
afgelopen zijn. maar het terrein is blijk
baar alleen verlegd: Naar Italië. Nota
bene onder de neus van het Vaticaan.
Het is onvoorstelbaar dat dit kan ge-
En dan die priester, die in mei als visi
tator een onderzoek zou hebben inge
steld. Ik ken hem, dat is Josef Vilan-
gaden. Hij is zeker niet voor zo'n onder
zoek gekwalificeerd. Hij heeft zelf aan
die handel meegedaan. En het zal me
niet verbazen als er bij hem ook wat aan
de strijkstok is blijven hangen".
Inderdaad, ook de handel in evange
lische slavinnen had zijn financiële con
sequenties. Haas: „De overtocht werd
inderdaad door "de congregaties betaald,
wel moest het met poetsen terugbetaald
worden. En als er dan meisjes waren
gekomen, betaalde Duitsland natuurlijk
aan de missie in India. De bisschoppen
konden er in Kerala kerken van bou
wen. Van studenten in Duitsland heb ik
wel eens gehoord, dat er duizend Mark
per meisje voor de missie werd gegeven.
Maar ik kan het niet bewijzen; dat er
betaald werd, daar ben ik van overtuigd.
Maar nogmaals, ze kunnen in het Vati
caan niet zeggen dat ze het niet geweten
hebben".
LONDEN (AP) Een moeder heeft
gisteren in het dierenpark van Woburn
Abbev gevochten met een leeuwin om
haar dochtertje te bevrijden. Het beest
had de vijf jaar oude Sian Symons-Jo-
nes door een autovenster gegrepen.
Haar been werd lelijk toegetakeld, maar
na een operatie werd haar toestand be
vredigend genoemd.
De moeder van Sian, de 30 jaar oude
mrs. Garland Symons-Jones moest in het
ziekenhuis worden opgenomen voor won
den op armen en handen na haar ge
vecht met de drie jaar oude leeuwin,
Twiggy genaamd. De moeder vertelde
dat de raampjes wat open waren gelaten,
omdat het zo verschrikkelijk heet was
rAAI
ILEN
4 uur f
ort van
aanhang
il, twi
•erde per
chadigd.
i-den weg
a Oosthai
die wat
i is de
op, innig
Eigen
aal dus
hippe
niet
inmakers
denken,
steken
wil
de vogel-
komstige
tradidio-
tige gla-
uurwerk-
.nderzijds
niteit zijn
laat-
manier
•g wijzen
Jlastieken
waaronder
blijft
open,
zondag,
chter nr.
parochie-
;g om de
ld te lei-
AMSTERDAM Vanmorgen lag er in het trapgat van
het aamborstig grachtenhuis Amstel 54 in Amsterdam
weer een gefrankeerd bewijs van medeleven. Afzender
was ditmaal een dominee uit Hilversum, die er 25 cent,
een enveloppe en een ongelinieerd kwartovel tegenaan
had geworpen om zijn verontwaardiging over de be
handeling van de enige echte Pipo der lage landen
te ventileren. „Ik hoop", schrijft hij, „dat er alsnog
een oplossing gevonden wordt, die u in ere herstelt."
Bij het raam, vijf meter boven Am-
ilerdams Peil, vier meter boven een
'erchoormde caféjukebox, die tot diep
n de nacht de kwalijke meezingers
uit de stallen van Johnny Hoes door
de poreuze vloer pompt en schuin
onder een schilderij, waarop een be
wonderaarster jaren geleden de clown
Nederland I en II in bange kleu-
gevanken heeft, schudt acteur Cor
Witschge zijn peper en zoutkleurige
n. Incognito, zonder schmink,
dopneus, bolhoed en fladderjas, wekt
hij geen moment het vermoeden, dat
hij twaalf jaar als televisieclown zijn
leeftocht bij elkaar heeft vergaard.
Toch heeft hij bij de Vara 38 uren
met zijn milde Pipo-act volgemaakt
imens de NTS-NOS 444 maal 5
minuten dag met zijn handje gezegd
tegen de vogels, de bloemen en de
kinderen.
De bewijzen daarvan liggen nu in
istdikke plakboeken en in koffers:
luizenden kranteknipsels, foto's en
sies. Stille getuigen van een pe
riode, die voor Pipo voltooid verleden
ijd is geworden.
,Het is onbegrijpelijk", zegt Witschge,
,ik ben gisteren nog opgetreden voor
ilecht ziende kinderen. Had je de
reacties moeten zien. Ze wisten gelijk,
dat ik de echte Pipo was. Ik heb een
aar jaar geleden meegedaan aan een
-edstrijd „Wie van de Drie" We had
den alle drie hetzelfde pak aan, we
eender geschminkt, maar voor-
ve één woord gesproken hadden
riepen de kinderen al: „Pipo drie is de
echte". Dat was ik. Mijn God, ik heb
die twaalf jaar van alles meege-
naakt. Ik heb aan het sterfbed ge
daan van kinderen, die nog één keer
Pipo wilden zien. Ik kan je foto's
laten zien van massale verkeersop
stoppingen in Rotterdam. Ze konden
irenlang niet meer voor of achteruit
>n dat alleen, omdat Pipo een rijtoer
naakte. Ik heb in Sonsbeek voor
15.000 mensen gespeeld. Mag het asje
blieft aan me vreten, als ik straks een
andere Pipo op het scherm zie.
Krankzinnig
Ik heb echt niet de illusie, dat ik als
Pipo terugkom. Die hoop heb ik allang
jpgegeven. Maar ik wil wel, dat uit
gemaakt wordt, wie in dit geval de
schuldige is. Er heeft in de kranten
gestaan, dat ik uit de nieuwe serie
x-n gegooid, omdat ik naast mijn
schoenen liep. Ik was maar een ac-
leurtje van niks en ik moest me niks
eerbeelden werd er gezegd. Ik heb
interviews gelezen, waarin stond, dat
Witschge krankzinnig hoge bedragen
vroeg, dat hij een VIP-behandeling
wilde hebben. Weet je, wat de waar-
ïeid is? Dat ik uiteindelijk genoegen
iam met een honorarium, dat nog
ager was dan de beloning, die ik bij
de NOS voor vijf minuten Pipo kreeg.
En dan had ik ook nog de brutaliteit
om voor de filmperiode op Ibiza een
éénpersoonskamer te vraken. Dat leek
me redelijk voor een vent, die de hele
dag geschminkt en in zware kleren in
de brandende zon heeft staan werken.
Achteraf begrijp ik pas, dat je dan
over het paard bent getild.
Ik heb een brief gehad van een Vara-
lid uit Winschoten. Ik heb altijd ge
weldig met de Varamensen gewerkt,
maar toch heeft de VARA die man
een briefje geschreven, waar de hon
den geen brood van lusten. Ik heb
hem aan mijn advocaat gegeven. Er
staan de smerigste dingen in.
Die man had alleen aan de Vara om
opheldering gevraagd over de ver
dwijning van mij uit de nieuwe Pipo-
serie. Dat wilde hij weten, omdat hij
lid is van die club. In het antwoord
stond onder andere, dat meneer
Witschge te veel geld vroeg. „Van dat
bedrag", schreven ze. ..kan een arbei
der een jaar lang gelukkig leven". Als
die man mij dat briefje niet. had
toegespeeld, zou ik nooit hebben ge
weten, dat er achter mijn rug een
vuil, gemeen spel wordt gespeeld. Ze
weten donders goed, dat het contract
nergens op leek. Waarom zou de Ne
derlandse Vereniging van Toneelkun
stenaars Adèle Bloemendaal. Marijke
Bakker en mij anders hebben geadvi
seerd om het niet te ondertekenen? Er
stond een clausule in. dat we geen
enkel recht hadden op deling bij re-
layering, verkoop aan het buitenland,
herhaling of reclame-objecten. Zelfs
als er een bioscoopfilm van gemaakt
wordt, zou ik geen rooie cent zien.
En dat. terwijl er in 1961 pl een
contract is gemaakt tussen de schrij
ver van de serie Wim Meuldijk en
mij, waarin de rechten zijn verdeeld.
Ik had de revenuen van de foto's en
het toneel, hij van de tekeningen én
de tekst. Dat vond ik toen safer. Ik
wilde zelf bepalen, tussen welke soep
soorten mijn kop zou komen te liggen.
Die jaren oude regeling hebben ze bij
Cinécentrum en de Vara aan hun
laars gelapt. Ze hebben geroepen: film
is iets heel anders dan televisie en me
voor het blok gezet. Of "tekenen en
automatisch afstand doen van alle
rechten of opdonderen. Dat het onbe
hoorlijk is om een vent, die twaalf
jaar Pipo is geweest, op een zo unfai
re wijze aan de kant te zetten, is
geen moment bij de heren opgeko-
Kort geding
Witschge gaat nu proberen via de
rechter orde op kwalijke zaken te
stellen. Hij heeft een kort geding aan
gespannen tegen de producers van de
nieuwe Pipo-serie, die momenteel ge
maakt wordt. Op 27 augustus zal de
zaak dienen voor het Amsterdamse
kantongerecht, dat dan op de publieke
tribune een invasie zal beleven van
verontwaardigde toneelspelers. Initia
tiefnemer van deze georganiseerde
claque is acteur Henk Molenberg, die
tijdens de bedroefde apologie van
Witschge met een boodschappentasje
aan de Amstel 54 aanspoelt en roept:
..Wij acteurs staan achter Cor. Wat
hier gebeurt is ook ons brood".
En passant onthult Molenberg nog, dat
de producenten van de nieuwe Pipose-
rie hem ook benaderd hebben voor
een bijrol. „Toen ik het honorarium
hoord'e, heb ik ze gevraagd, of ze de
draak met me staken. Het was een
bedragje, waar je de werkster niet
eens voor in je huis krijgt. Er wordt
op dit ogenblik gemarchandeerd met
honoraria, dat het een lieve lust is. En
de pest in, dat er altijd wel een paar
acteurs bereid worden gevonden om
voor een schandalig bedrag mee te
werken. Ze hebben niks te doen. ze
moeten aan de kinderen denken,afijn,
de bekende redenen. Het is in feite te
zielig om er over te praten".
Witschge vindt nu dc tijd gekomen
om met de feiten op tafel te komen.
Hij zet daarvoor zijn bril op en dic
teert met aangevreten stem: „In fe
bruari ben ik door Meuldijk opgebeld.
„Je kunt een goede sherry drinken
Cor" zei hij, „want Pipo gaat door.
Mei en september moet je vrij hou
den". Daarna werd ik opgebeld door
Joop Vis van Cinécentrum: „Het gaat
om vijftien televisieprogramma's in
kleur. De zaak is helemaal rond".
Wat denk je dan? Ik ben tijdens de
opnamen van het Schaep met de vijf
poten nog voor de zekerheid bij MeuJ-
Cor Witschge (Pipo incognitovoor zijn eigen schilderij: „Het
Nieuwe Pipo
Enkele dagen later werd Pipo de
clown voor het blok gezet. Hij moest
het oude contract accepteren of weg
gaan. Het zou aanvankelijk op een
donderdag worden opgehaald door de
Cinécentrummensen, maar het werd
uiteindelijk vrijdag. Zaterdags lag er
op de deurmat van het pand .Afstel
54 een telegram van Meuldijk uit
Ibiza: „Moet naar Holland komen om
een nieuwe Pipo te zoeken". Drie da
gen later kwam ook de langverwachte
brief: „Stellen niet langer prijs op uw
medewerking".
Het moeizaam touwtrekken tussen
Witschge en de Vara (die uiteindelijk
de Piposerie op het scherm brengt)
kreeg farce. Verantwoordelijke man,
Piet de Nuyl hief de roze armen ten
hemel en zei, dat hij van niks wist.
Hij zegde een nadere verklaring toe
en trok zich daarna haastig terug.
Liet vervolgens via zijn vazallen we
ten, dat hij de zaak zou onderzoeken.
Dat hij Witschge nog nader zou infor-
Toen eindelijk de confrontatie plaats
vond tussen VARA-bonzen, Ciné-
centrumproducers en een onge
schminkte Pipo bleek na anderhalf
uur debateren, dat de beslissing al ge
vallen was. De naam van de nieuwe Pi-
po, Cees van Oyen was al bekend. „Sor
ry Cor", zei producer Vis, „maar er is
echt niks meer aan te doen". Com
mentaar van een verbitterde Witsch
ge: „Ze hebben me die maandag in fei
te anderhalf uur voor gek laten
zitten. Ze hadden allang een ander,
die wel de krankzinnige voorwaarden
accepteerde".
Hoog te paard
Als hij achteraf emotioneel de balans
opmaakt constateert hij dit: „Meuldijk
heeft zijn eigen kind vermoord. Hij
heeft overal in interviews gezegd, dat
ik hoog te paard zit. dat Kluk Kluk
belangrijker is dan Pipo. Dat ik het
aan mezelf te wijten heb, dat ik uit
die nieuwe serie ben gegooid. Mijn
God, hoe verzint de man het? Hij weet
donders goed, dat het contract niet
deugd, dat de geldende regels ontdo
ken worden. Maar hij zwijgt wijselijk,
omdat hij zelf mede-producent van de
serie is. Hij heeft ondertussen gezien,
hoe Thijs Ohanowsky het heeft ge
daan met zijn Fabeltjeskrant en dat
wil hij nu ook met Pipo zien te
bereiken. Alle rechten in zijn eigen
hand en de acteurs de kruimels. Me
neer moet immers denken aan zijn
huis in Ibiza, aan zijn status, die hij
uitsluitend aan Pipo te danken
heeft.
En daarom wordt Pipo aan de kant
gezet. Als een Iedenpop zonder herse
nen, zonder gevoel. Daarom worden et-
dingen over hem verteld, die niet
waar zijn. Dat Witschge het opeens
hoog in de bol heeft, dat hjij fortui
nen vraagt voor zijn medewerking.
dijk langs geweest en die zie toen:
„Sorry Cor. maar de opnamen in mei
gaan niet door. Het wordt augustus"
Dat was alles.
Daarna kwam het contract. Ze hadden
gezegd: het gaat maar om een paar
artikelen. Je hebt ze zo gelezen en we
hebben het graag gauw getekend te
rug. Hel waren welgeteld 25 artikelen
en het honorarium was zo belachelijk,
dat ik dacht: „Ik heb het verkeerd
gelezen. Ik moet mijn leesbril opzet- Blokkade
je zo moet onderhandelen, dan is het
toch een hopeloze zaak.
Toch was ik op dat moment nog
bereid om er over te praten. Het gaat
mij niet om het geld. Het gaat me wel
om de rechten van de acteur. Ik wil
weten, waai- ik aan toe ben. Ik wil
weten, of ik morgen met mijn Pipokop
als reclame tussen de damesslipjes
lig".
Tien dagen heb ik niks gehoord. Toen
zeiden ze: iedereen heeft getekend
met uitzondering van jij. Ik zei: wie
heeft er dan getekend? En ze noemden
de naam van een acteur die al sinds
tijden in de WW liep. Mijn God, als
De vrouw van Witschge, die de telefo
nische stormloop op het pand Singel
54 opvangt, somt vervolgens in adem
benemend tempo de saillante punten
op. die de ondergang van haar
enige echte Pipo markeren. Te
beginnen met een brief van Meul
dijk. waarin hij huilerig mee
deelde, dat elk dubbeltje, dat Witsch
ge meer zou vragen, de lont zou zijn,
die de bom deed barsten. Daarna liet
telegram van de Witschges: „Willen
niet kinderachtig zijn. Gaan akkoord
met het (overigens belachelijke) hono
rarium". Vervolgens de aangetekende
brief, die klaar lag op hun vakantie-
adreh in Bergen. De beheerder van hel
postkantoor bleef voor hen tot half één
wachten om hen het begeerde con
tract in handen te spelen. Het bleek
bij bestudering een bittere pil te zijn:
een hoop plichten en hoegenaamd
geen rechten. Terzijde van mevrouw
Witschge: „ik was op dat moment al
bezig aan een leuke verjaarsbrief voor
Kaars
Het is triest. Intens triest, dat de ene
mens zoveel onwaarheid kan spuien
over de andere mens. Gelukkig heb ik
fijne reacties gehad. Een brief van
Hans Croiset. „Ik sta pal achter je".
Een brief van een vrouw, die ik niet
eens ken: „Ik zal een kaars voor je
laten branden". Dat zijn zaken die de
woede bekoelen.
Pipo is voor mij voltooid verleden tijd
geworden. Een paar koffers en een
stel knipselboeken. Dat is alles.
Het enige, wat ik- nu nog zoek is mijn
recht.
Ik wil, dat de rechter zegt, hoe ver ik
nu precies buiten mijn schoenen
sta".
LEO THURING
