Gratis reizen
lip
KSfl
COR DE RUITER: „IK ZOU DE PLAYBOY
KUNNEN SPELEN MAAR TOEVALLIG
HOUD IK VAN HARDE NOTEN KRAKEN"
LA COURTINE
VALT NIET TEGEN
M I
„Onroerend" getuigenis van opkoper en gros
2septemberdagen
voor65+ers
voordelig uit met NS
Kamerleden:
Cholera dringt
door tot
Guinee
910 DONDERDAG 20 AUGUSTUS 1970 LETDSE COURANT PAGINA 5
TekstLeo Thuring
Foto's Simon E. Smit
DEN HAAG Achteraf geeft
Cornelis de Ruiter ongrijpbare
mysteryman van het vaderlands
onroerend goed met een
schalkse glimlach toe, dat de
overmeestering van drie kwij
nende Nederlandse textielreuzen
Schroder, het Lingeriehuis en
Gerzon niet in de mistbank
van een verpletterend stilzwijgen
had hoeven plaats te vinden. „Ik
weet het", zegt' hij opgeruimd, „er
had meer openheid moeten zijn.
Helaas is het nu te laat, maar ik
ben echt niet te beroerd om toe te
geven, dat ik het beter anders had
kunnen spelen Weet je, wat de
ellende is Ik ben gewend om
mijn zaken in stilte te regelen.
Dat is normaal bij onroerend
goed. Ik ben met Gerzon zes
maanden bezig geweest en ik
dacht, dat ik me aan de fusiecode
heb gehouden Er is een bericht
naar de aandeelhouders gegaan,
waarin de motivering wordt ge
geven. Ik heb er ook ingezet, wat
mijn waardering van het bedrijf
is. Gerzon is een zaak, die aan de
afgrond staat. Vorig jaar een ver
lies van 2,8 miljoen gulden. Een
kwestie van verkeerd manage
ment. Ze zijn niet met hun tijd
meegegaan. Dat is het Ik vroeg
gisteren aan mijn vriendin: „Als
jij een jurk nodig hebt, ga je dan
naar Gerzon?". Ik vraag het aan
haar omdat 'k de mening van
anderen wil horen. Ik heb mijn
ogen en oren altijd open. Ik loop
op straat en ik kijk. Ik luister.
Het buitengebeuren, daar moet je
het van hebben. Ik kan toch
moeilijk door de brievenbussen
gaan loeren om te achterhalen,
wat het volk wil. Daarom onder
handel ik ook het liefst op een
terrasje. Lekker in de zon en op
een plaats, waar ik kan zien, wat
er rondom me heen gebeurt. Mijn
vriendin zegt: „Gerzon. Ben je
gek. Ik koop niet in zo'n tutten-
zaak".
Cornells de Rpiter Cor voor zijn
spaarzame vrienden ontvangt zijn
gasten temidden der zeventiende eeuw-
se meesters, die de wanden van zijn
negen kamer villa aan de Haagse Bui-
tenrustweg 1 bedekken. Enkele schil
derijen, waarvoor nog geen plaats is
gevonden, staan in het souterrain op
de grond. In een zijkamer kijkt een
middeleeuwse engel met afgehouwen
armen intens bedroefd naar een gif
groene papegaai, die door het plotseling
gedruis om hem heen met stomheid is
Daar komt nog bij, dat de textiel me
aantrekt. Ik ben een modisoh man. Ik
houd van mooie dingen. Mooie schilder
ijen, inooie mensen ook. Wat ik nu
opbouw beschouw ik als een artistiek
werkstuk. Een ander maakt een mooi
gedicht, een fijn'schilderij. Ik ben toe
vallig huizenman, ik ben koopman en
ik probeer het anders te doen dan
anderen. Beter, als het kan. Bij de
meeste textielzaken wordt twee keer
per jaar ingekocht, maar bij mij ge
beurt het zes keer per jaar. De mode
van nu ls snel, flitsend, Je kunt niet zes
maanden met diezelfde collectie doen.
Ik heb gisteren nog twee meisjes naar
Londen en Parijs gestuurd om fijne
dingen te kopen voor de boetiek, die ik
in het ouwe Schröderpand ga maken.
De ene is 17, de andere 21. Zo hoort
het. Jonge mode moet door jonge men
sen verzorgd worden. Ik heb wel een
oudere man meegestuurd, die de porte
monnee beheert".
Vastenprediker
Wat denkt hij van de lavi
publicaties, die na zijn ontroerende ci
pe is losgekomen?
„Gerzon is een
zaak die aan de
afgrond staat"
Boerenzoon
uit Genderen
grossiert
in kwijnende
textielreuzen
De Ruiter steekt een nieuwe sigaret op,
inhaleert krachtig, tikt vervolgens de as
op het kleed. Hij beent tijdens het
gesprek voortdurend vief door zijn forse
salon en onderstreept zijn zinnen met
de zalvende armgebaren van een vas
tenprediker. „Een communicatie-stoor
nis", zegt hij. „Van den Oever heeft al
die dingen alleen maar gezegd om mij
te helpen. Hij dacht echt, dat hij mij er
een groot plezier mee deed. Gisteren
stond er nog in een krant, dat ik
overspannen zou zijn. Mijn hemel, zie
ik er overspannen üit? Ik heb alleen
maar gelachen om die artikelen. Laat
ze maar schrijven. Ze mogen van mij
schrijven, wat ze willen, want we leven
in een democratie en we hebben vrij
heid van drukpers. Zo is dat toch. En ik
neem het de heren ook niet kwalijk,
want succes maakt altijd argwanend.
Dan gaan ze denken: waar doet meneer
het van? Ik bekijk dié dingen met
humor. Humor is mijn grootste compag
non. Voor mezelf weet ik in elk geval,
dat ik de moed heb om iets van die
„Ik houd van de kunst uit de gouden
eeuw", zegt de Ruiter, „ik houd er van,
omdat ons land toen op het toppunt van
de welstand stond. Wij stuurden de
koopvaarders over alle oceanen, wij
dreven Kandel met de hele wereld. Dat
zie je terug in. die schilderijen. Zè zijn
vitaal. Waarom altijd zo denigrerend
gesproken over geld, over het kapitaal?
Ik begrijp dat niet, want geld, welstand
betekenen automatisch meer onderwijs,
meer boeken, meer vrijheid voor ieder
een. Ik weet, wat u wilt zeggen. U wilt
zeggen: „geld brengt ongeluk en mis
schien komt u ook nog met iemand
aandragen, die door het geld ongeluk
kig is geworden. Maar tegen die ene
van u zet ik er tien, die door het geld
wel gelukkig zijn geworden. Je moet er
alleen voor zorgen, dat het een rand
motief blijft. Als ik aan een zaak bezig
ben, denk ik niet aan geld. Dat zou op
de anderen frustrerend werken. Voor
mij is het de uitdaging, die fascineert.
In zijn -stille stadstuin, met in het
midden een blote engel op een mollig
been, wijst De Ruiter met veldheer
manuaal op een kloek geschapen land
huis naast zijn villa: Dat heb ik net
gekocht".
zaken te maken. Ik zou toch ook met
mijn kapitaal de playboy kunnen spelen
aan de Franse Rivièra. Maar toevallig
houd ik van harde noten. Die kraak ik
het liefst.
(ADVERTENTIE)
Vier regels
In september kunt u
met NS op uw 65+kaart
twee dagen gratis en
onbeperkt reizen.
Welke dagen?
Kiest u er maar twee
uit: elke dinsdag,
woensdag, donderdag of
zaterdag in september
is er goed voor.
Hoe?
Door simpelweg uw
65+kaart aan bet loket
te laten afstempelen.
Hebt u nog geen 65+
kaart?
Koop er dan een aan
bet loket. Verkrijgbaar
voor iedere 65-plusser.
Uw vrouw mag jonger
zijn. Legitimatie en
pasfoto meebrengen.
De 65+reductiekaart
geeft recbt op reizen
tegen de balve enkele-
Een driemaandskaart
kost f 20.-, voor echt
paren f 30.-. Jaarkaart
f50.-, voor echtparen
f75.-.
septemberkalendertje.
weer. Dan begin ik aan een nieuwe
transactie. U ziet, dat ik nog steeds vol
goede moed ben. Als de heren dan
komen, zorg ik voor een bloemetje. Dat
verhoogt de sfeer".
Blote engel
Zeg nou niet, dat ik hard ben, want
wat is dat: hard? Als je zonder omwe
gen op je doel afgaat, ben je dan hard?
Mijn brieven zijn nooit langer dan vier,
vijf regels. Ik heb een hekel aan die
plechtige in- en uitleidingen, want daar
koop je niks voor. Als de mensen bij
mij thuis onderhandelen, krijgen ze bij
het weggaan de notulen mee. Dan zet
ten ze zulke ogen op, maar ik vind het
normaal. Waar heb je anders een secre
taresse voor? Er blijft bij mij ook geen
stuk liggen. Alles wat 's morgens bin
nenkomt, is 's avonds weer de deur uit.
Hoe ik dat doe? Door gewoon een uur
eerder op te staan dan de anderen en
een uur langer door te werken. Als een
ander gewend is om om zes uur te
beginnen, zorg ik, dat ik er om vijf uur
ben. Ik ben gelukkig matineus, ik stap
uit mijn bed en ik lach. Ik heb elke
ochtend een vreselijk goeie zin. Ik loop
dan als een jong veulen door de kamer
en kan de gekste kwajongensstreken
uithalen. Maar als er gewerkt moet
worden, dan ook goed. Kort en goed. Ik
zeg altijd tegen mijn medewerksters:
maak ze meteen duidelijk, wat je be
doelt. Telefoneer ook niet ellenlang. Ik
heb er een hekel aan, als mijn tele
foonlijnen geblokkeerd zijn. „De tele
foon is de étalage van mijn zaak, zeg
ik. Dat lijkt misschien hard, maar het
is gewoon een kwestie van snelheid.
Overigens, als hier een zacht ei stond,
had u ook geen belangstelling voor me
Achter hem is de deur discreet geopend
door een statige heer van duurzaam
perkament, die enkele vazen met bloe
men voor de snlal geschapen tors
„Een feestje, meneer de Ruiter, eer
verjaardag in de familie?".
De Ruiter schudt zijn hoofd. -„Neen'
zegt hij, „vanavond begint de polonaise
Even later in zijn stille stadstuin met
in het midden een blote engel op één
mollig been, wijst hij met veldheersma
nuaal op een kloek geschapen wit land
huis naast zijn villa. „Dat heb ik net
gekocht", zegt hij, „van Mees van de
Unilever. Daar komt straks het kantoor
van mijn nieuwe beheermaatschappij
GBS. Aan de andere kant zit de ambas
sade van India en de tuin grenst aan
de ambassade van Frankrijk. Zeg nou
zelf: je kunt het slechter treffen".
De glimlach, die hij boven zijn licht
blauw lichtgewicht costuüm produceert
is er één van een uitzonderlijke mild
heid. Als een dame komt vragen, of ze
nu de salon kan stofzuigen, geeft hij
vaderlijk zijn fiat. „Een fijn huis en
een goeie garderobe", zegt hij zacht,
„dat is eigenlijk alles, wat ik nodig heb.
Vier maanden geleden heb ik mijn
ouwe huis aan de Duinroosweg 9 ver
kocht aan de Bulgaren. Een pracht van
een huis, ik zal u straks een fotootje
laten zien. Maar het was alleen te
groot. Drie en twintig kamers. Dat
merkte ik pas, toen een paar perso
neelsleden ziek werden. Zo'n kast kun
je alleen maar als ambassade gebrui-
Hij loopt naar binnen, pakt in het
voorbijgaan een antiek zilveren kistje
van de salontafel en zegt: „Weet je,
wanneer je voor mij een koopman
bent? Als ik jou dit kistje geef en je
weet het voor vanavond met een leuke
winst te verkopen. Dat is handel. Je
moet het ook kunnen met een leuk
verpakte straatsteen. Ik zeg altijd: „als
je de paus in Rome een trouwkostuum
kunt aanpraten, ben je voor mij een
goeie verkoper".
Kan hij ook nog aan het volk medede
len, uit welke dankbare bron hij de
gelden opschept, waarmee hij de laatste
maanden het vaderlands textielwezen
per strekkende meter opkoopt?
„Dat ls weer zo'n vraagje", zegt hij.
„Als lk nou bewezen heb, dat ik een
verrekt goeie timmerman ben, als ik je
kasten kan laten zien, die je nergens
anders ziet. Wat geeft het dan, of ik
mijn hamer en mijn nijptang van een
andere timmerman leen? Wat maakt
het nou uit, waar "het geld vandaan
komt? Dat is toch mijn zaak. Ik moet
alleen zorgen, dat de zaak marcheert.
Ze vragen me ook: „wat gaat er met
Gerzon gebeuren?". Daar kan ik op dit
moment ook geen antwoord op geven.
Gerzon is doodziek en ligt op de opera
tietafel. Dan ga je toch tevoren niet
aan de chirurg vragen: „kan ik straks
verder leven en hoe?". Dat wordt pas
tijdens de operatie duidelijk. Ik kan je
wel vertellen, dat ik niet zal aarzelen
om de zieke plekken er uit te snijden.
Dat wel. Gerzon is gewoon overshopped.
Er werken teveel mensen en er zullen
er dus moeten afvloeien. Dat kan overi
gens nooit problemen opleveren, want
de reserve op de arbeidsmarkt is met
name in de textielbranche tot het abso
lute nulpunt gedaald. Je kunt zelfs
geen behoorlijke krachten van vijftig,
zestig jaar meer krijgen".
En de vele employees, die dertig, veer
tig jaar bij Gerzon en Schröder ge
werkt hebben en in zijn dynamische
binnengebeuren geen plaats meer krij
gen, heeft hij over deze groep al enige
minuten in stilte gemediteerd?
Nou reken maar. De Ruiter: „Voor de
ouderen ben ik ook niet bang. Per slot,
van rekening hebben we altijd nog De
Bonneterie".
Salto mor la les
Tien kilometer zuidwaarts, op een sop-
pige miniatuur-akker in Rijswijk volgt
de 72-jarige vader De Ruiter de finan
ciële salto-mortales vpn zijn uiterst
goed boerende zoon met welwillende
aandacht. „Die jongen doet maar", zegt
hij vol vertrouwen, „straks koopt hij
ook nog Verolme op".
De 47-jarige zoon, die op 4 maart 1923
geboren is („ja, je hebt ook vissen, die
tegen de stroom in zwemmen") vindt
het een steengoeie van de oude heer,
maar hij geeft zelf toe, dat de godvre
zende scheepsbouwer te groot is voor
overname. Hij houdt het er daarom op,
dat vader in overdrachtelijke zin heeft
gesproken. „Die man kan mijn zaken
nauwelijks omvatten", zegt hij vergoei-
lijkend. „dat is allemaal te groot voor
hem. Hij is zelf als klein boertje begon
nen in Genderen in Noord-Brabant. We
zaten daar als streng gereformeerden
tussen allemaal katholieken. Bij ons
was het altijd: „wie op God vertrouwt
gaat niet verloren". Bij een beschieting
in de oorlog zaten mijn ooms en tantes
rustig in hun huiskamer, terwijl de
granaten om hun oren vlogen. „Je moet
vertrouwen hebben", zeiden ze. Als ik
langs een voetbalveld liep, zei vader
altijd: „Voor je kijken Cor. Op zondag
wordt gerust.
Ik zag dat even anders. Ik begreep ook
niet, waarom mijn vader in de crisisja
ren naar Den Haag trok en een armoe
dig zuivelbedrijfje begon in een buiten
wijk. Ik zei: „pa. waarom gaat u niet
in De Venestraat zitten, daar komen
tenminste mensen langs".
Ik had nooit anders dan armoe meege
maakt. Drie dagen na mijn geboorte
stond moeder alweer op het land, want
pa had geen geld voor een knecht en ze
kon niet gemist worden. Ik herinner me
nog. dat ik als kind in een ton werd
gezet, zodat mijn moeder op het land
kon helpen met de oogst".
Ik heb in mijn jeugd tegen mezelf
gezegd: „Jij moet het anders doen Cor"
Ik begon te handelen. Ik verkwanselde
knikkers en drop, mijn zakken zaten
altijd zo vol, dat mijn moeder ze op een
gegeven moment dichtnaaide, omdat ze
steeds uitscheurden. En de meester
schreef op het schoolbord: „Cor de Rui
ter koopt alles". Kun je nagaan. Toen
De Ruiter laat regelmatig zijn metaalkle urige Lancia werkloos achter, springt op
Dobberman-pinchers van Den Haag door de duinen naar
r-
rijdt met zijn twee
Laatbloeier
Toch ben ik in de grote handel een
typische laatbloeier. Mijn echte succes
is pas rond 1955 begonnen; voor die tijd
heb ik van alles aangepakt. Ik ben
slagersknecht geweest, ik heb in het
fruit gezeten lk kocht hele boomgaar
den op en die verkocht ik dan weer
door. Ik heb ook nog een tijd dia-strips
geproduceerd, die ik sleet aan mensen
zoals Sijtje Boes. Pittoreske doorkijkjes
In het onroerende goed ls mijn zaak
pas goed gaan lopen. Toen ben ik het
groot gaan denken. Ik deed leuke trans
acties, ik heb in de Haagse binnenstad
honderden huizen gekocht en verkocht.
Achteraf zeggen ze: „De Ruiter heeft
zijn kapitaal aan de onderwereld te
danken", omdat er toevallig in een paar
van mijn complexen prostituees zaten.
Maar die goeie mensen zaten er al 22
jaar en die kun je niet zomaar de
straat opgooien, omdat je toevallig hun
huisjes hebt gekocht. In de Romeinse
tijd zat het centrum van een stad al vol
met koperslagers, antiquars en toevallig
ook prostituees. Dat is in al die eeuwen
niet veranderd. Van mij mogen ze er
nog 22 jaar blijven zitten".
Rieleks
Achter één van de hoge ramen staan
zijn twee Dobberman-Pinchers Graaf
Alexander van Neerlands Stam en Gra
vin Isis van Neerlands Stam. Ze hebben
inmiddels begrepen, dat het er vandaag
niet meer in zit, maar zondag zal de
grote baas weer met hen naar de gara
ge gaan en daar op zijn sportfiets
springen. Luid blaffend zullen ze hem
dan voorgaan door het doodstille Zorg
vliet in de richting van Noordwijk. De
Ruiter wijst op zijn licht overblousend
overhemd en zegt: „Fietsen is een ge
weldige rieleks voor een zakenman. Je
bent in de natuur en je kunt tegelijk
over alle dingen nadenken".
Terwijl hij voor zijn huis poseert met
de hand losjes op het rijwielstuur de
metaalkleurige Lancia staat achter hem
werkeloos in de oprit ventileert hij
gulzig zijn enige wensdroom: „Ik zou er
alles voor over hebben om nu, op dit
moment, weer twintig te zijn. Ik zou
desnoods van voren af aan willen be
ginnen. Zonder één cent op zak: Ik vind
het jammer, dat ik nu al 47 ben, dat ik
misschien niet meer meemaak, wat er
in de volgende eeuw gebeurt. Dit is een
geweldige, onstuimige tijd. Ik zou het
fijn vinden, als de tijd niet zo drong".
Toch wel sneu, dat Gerzon,
Schröder en het Lingeriehuis
hem op dat punt niet terwille
kunnen zijn.
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG - De Eerste- en Tweede-Kamerleden die gisteravond zijn
teruggekeerd van een tweedaags bezoek aan het militaire oefenterrein
in het Franse La Courtine, hebben aan dat bezoek een positieve indruk
overgehouden. De meeste Kamerleden wezen er gisteravond op het
vliegveld Ypenburg tijdens een persconferentie op dat het terrein in
La Courtine niet ideaal is, maar dat de oefenmogelijkheden toch wel
zijn meegevallen. De heer Berkhouwer (VVD) zei niet de indruk te
hebben gekregen dat de oefeningen in La Courtine zijn georganiseerd
om het aanleggen van nieuwe oefenterreinen in Nederland erdoor te
drukken.
GENcVE (AP) Een ziekte, waar
schijnlijk cholera, heeft in de West-
afrikaanse staat Gninée 27 mensen het
leven gekost, 230 moesten in het zieken
huis worden opgenomen, zo heeft de
Wereld Gezondheidsorganisatie in Ge-
nève bekendgemaakt.
Op verzoek van de regering van Gui-
née zijn twee medische teams uit Ge-
nève en uit Manilla op weg naar Conaky,
om een onderzoek in te stelen.
De Libische regering heeft ter be
strijding van de cholera-epidemie reizen
in het gehele land verboden, de café's en
restaurants laten sluiten en de zieken
huizen opdracht gegeven dag en nacht
open te blijven. Al sinds zondag doen
in het land geruchten de ronde over het
voorkomen van cholera, maar dit is pas
dinsdag officieel toegegeven. Cholera
gevallen zijn gemeld in de stad Tobroek
bij de Egyptische grens en te Zawia, 45
kilometer ten westen van de hoofdstad
Tripoli.
Staatssecretaris Heax van Defensie
deelde mee dat er overleg is geweest
tussen de Nederlandse minister van
Defensie Den Toom en zijn Franse col
lega Debré over het gebruik van andere
oefenterreinen in Frankrijk, die didhter
bij Nederland gelegen zijn. De staats
secretaris meende dat de kosten van de
oefeningen in La Courtine 1,75 miljoen
gulden) gerechtvaardigd waren. Het ter
rein is goedkoop, maar de transport
kosten maken het duur.
Het Kamerlid Jansen (KVP) noemde
de bruikbaarheid van het terrein zeer
groot; een dergelijk terrein is in ons
land niet te vinden. Als we met een
tekorte aan oefenterreinen ziten, dan is
iedere oefening in compagnies- en
bataljonsverband meegenomen. Het
transport naar bijvoorbeeld het oefen
terrein in het Duitse Hohne is minstens
zo duu, terwijl dat errein op zrich duur
der is dan La Courtine, aldus de heer
Jansen.
Dr. J. van Hulst (CHU) meende dat
in La Courtine de wendbaarheid van
de tanks goed beproefd kon worden. „De
mensen doen daar routine mee op."
Hoewel niet ideaal, had het terrein hem
niet teleurgesteld en het was daarom
toch goed geweest daar te gaan oefenen.
De heer Dankert (P-T.d.A.) was het
hiermee eens.
50-JARIG JUBILEUM VOETBALBOND SURINAME
Ter herdenking van
het 50-jarig bestaan
van de Surinaamse
Voetbalbond (S.V.B.)
zal de postadmini
stratie van Suriname
op 1 oktober een serie
van vier bijzondere
postzegels zonder toe
slag uitgeven. De door
de ingenieurs L. C.
Johanns en A. Ver-
kuyl, beiden uit Pa
ramaribo, ontworpen
zegels hebben de vol
gende waarden en
voorstellingen: 4 cent
donkerbruin, zwart en
oker; de bal bij de
aftrap; 10 cent (don
kerbruin, zwart en
geel-groen); de bal in
.«Si.
SIIS
isr
SU RIN Ai
ME
10c
•H' *w»ttoaltond
SURINAME
de hoekschoppositie;
15 cent (donkerbruin,
zwart en lichtgroen);
de bal over d
(inworp); '25
(donkerbruin,
SI |V1
j;«u< +iHrnsv vQ(fÜw>C
Suriname
zijlijn en groen); de bal over bijzondere tekst „Su-
cent de doellijn (doelpunt). rinaamse Voetbalbond
zwart De zegels hebben als 19201970".
