„Ik pedagoochel
nog net zo hard"
G
StoXd&i (Bouïant
antenne
z<
M
Schrijver krijgt
ruim 7miljoen
voorVlinder'
Nieuwe show
Seth Gaaikema
LEIDSE COURANT
uUAü 14 AUGUSTUS lb.
de
Retour voor
Bogaers
W'IE vooral kijkt naar de lijn va
politieke tactiek, zal niet veel nut
zien in de suggestie van KVP-jongeren
om dra. Bogaers weer namens de Katho
lieke Volkspartij naar het parlement af
te vaardigen
lp het woelige toneel van de politiek
in de jaren 1967 en 1968 is de energieke
oud-minister voor de Volkshuisvesting
immers de centrale figuur in het con
flict binnen de KVP geweest en tevens
ae man die de Politieke Partij Raöikalen
haar eerste prestige gaf.
Momenteel is drs. Aarden daar de
concertmeester, maai- aanvankelijk stond
drs. Bogaers met de dirigeerstaf in
handen en is in die kwaliteit zowel door
politieke vrienden als tegenstanders
MAAR kijkt men niet in de eerste
plaats naar de politieke tactiek doch
naar de politieke logica, dan is de
suggestie van de KVP-jongeren nog zo
dwaas niet.
De Katholieke Volkspartij van het
nieuwe conceptprogram is een partij
waarvan de politieke bedoelingen in hoge
mate moeten beantwoorden aan Bogaers'
visie; de klimaatsverandering die de
Laatste jaren in de KVP niet abrupt maar
gestadig plaatsvond, heeft een politieke
sfeer geschapen die de breuk in de toen
malige KVP-fractie had kunnen voor-
Verbazing
zing gewekt heeft in kringen van de
Politieke Partij Radikalen. Van deze
partij is Bogaers immers één van de
mannen van het eerste uur en zelfs
voorzitter geweest. Dat voorzitterschap
duurde overigens nauwelijks één jaar,
omdat drs. Bogaers op doktersadvies
zijn activiteiten drastisch moest inper- i
ken. Sindsdien heeft de als „zeer hard
werkend" bekend staande politicus zich
uit de politiek teruggetrokken. Dit be
schouwen politieke insiders als een zeer
opmerkelijke stap en - zij hebben zich i
steeds afgevraagd of er niet meer ach-
ter stak, dan alleen maar gezondheids- I
redenen. We vragen ons bijvoorbeeld I
af, in hoeverre het PAK waarvoor de I
PPR blijft ijveren nog congruent k met
het progressief akkoord waarvan drs.
Bogaers destijds hardop droomde.
Niet onlogisch j
OF de actie van de KVP-jongeren j
waarover vrij als eersten berichtten
nu succes zal hebben, of niet. I
voor de politiek in Nederland zal het j
een positief gevolg kunnen hebben. Bo
gaers zal, nadat hij van zijn buiten
landse vakantie is teruggekeerd, zich
ongetwijfeld uitspreken of hij al dan
niet gecharmeerd is van de jongeren
actie. Daarbij zal duidelijk kunnen
worden hoe hij staat tegenover de PPR,
de partij waarvan hij thans waar
schijnlijk nog Irid is. hoe hij staat tegen
over zijn oude partij, de KVP, en wat
nog belangrijker is, hoe hij staat tegen
over een meer actieve rol in de poli
tiek.
Naar onze meniing 'is het retourtje voor
drs. Bogaers misschien wel een praktisch
moeilijk haalbare trek, maai- politiek -
programmatisch gezien geen onlogische
RADIOVADER WIM QUINT;
HILVERSUM De K.P.O. en Wim Quint, twee vielen, één gedachte.
Het kar ook bijna niet anders. Zaterdag 15 augustus is Wim Quint
officieel vijfentwintig jaar in dienst van de K.R.O Officieus nog veel
langer, want reeds voor de oorlog wijdde hij zijn beste stemkrachten
en die zijn er vele aan de K.R.O-programma's. We zijn hem
in zijn Hilversumse woning gaan opzoeken en hebben hem laten
praten over die vijfentwintig jaar. Nu 58 jaar oud. heeft hij nog
dezelfde begeestering voor zijn werk als in vroeger dagen toen het
allemaal nog zo veel simpeler ging.
Geloof in jeugd
nog ongeschokt
Academieraad
hij reeds enkele malen gedaan heeft tot
democratisering van onderwijs en bestuur
bij het hoger beroepsonderwijs; op deze
onderwijsinstellingen (kunstacademies,
journalistenschool, pedagogische en so
ciale academies) hebben zich terzake van
structuurhervorming even scherpe con
flicten voorgedaan als in de sector van
het wetenschappelijk onderwijs.
Volgens een ter discussie gesteld sche
ma van mr. Grosheide moeten de scho
len voor hoger beroepsonderwijs een
Academieraad kunnen krijgen die een
deel van de bevoegdheden van overheid
en schoolleiding overneemt. Een en
ander evenwel binnen de wettelijke voor
schriften (inclusief de rechtspositie van
docerend en ander personeel), zonder
een beslissend woord terzake van het
budgetrecht en met handhaving van de
dagelijkse leiding in handen van de
directeur.
Deze beperkingen zullen vermoedelijk
bij de studenten en een minderheid van
docenten nog wel op verzet stuiten; mis
schien nemen de studenten ook wel geen
genoegen met de tot de helft beperkte
omvang van hun zetelaantal in de voor
gestelde raad.
Niettemin valt te hopen, dat de rede
lijkheid van deze beperkingen wordt in
gezien. Op basis van het schema-Gros
heide is een democratisering mogelijk die
het onderwijs ten goede komt. Dat kan
niet van vele andere bestaande democra
tiseringsplannen gezegd wov '- "1.
Moord blijft nu eenmaal moord
TVE moord op de Amerikaanse diplo-
maat Dan Mitrione en de dreigemen
ten ten aanzien van de beide andere
ontvoerden door Uruguay se verzets
strijders-stelt de regeringen die bij een
dergelijke misdaad betrokken zijn voor
een onoplosbaar probleem. Moeten zij
het been strak houden en daarmee het
leven van diplomaten in de waagschaal
stellen? Of moeten zij na elke ontvoering
opnieuw capituleren en daarmee het
systeem van ontvoering en gijzeling
waarmerken als een methode die voor
de guerrillastrijders bijzonder deugdelijk
blijkt?
In het eerste geval eist de keuze
onherroepelijk slachtoffers, maar zij
heeft het voordeel van de preventie.
Immers: er zullen minder diplomaten
worden ontvoerd wanneer het doel van
de ontvoering niet wordt bereikt. En
bovendien zal elke moord op een in
wezen onschuldige, zich als een anti-
propaganda tegen de verzetsstrijders
keren.
In het tweede geval worden er men
senlevens gespaard. Het aantal -ontvoe
ringen echter zal zodanig toenemen dat
binnen een jaar of wat geen enkele
diplomaat in Zuid- en Midden-Amerika
zich meei veilig kan voelen. Deze situa
tie laat in feite geen keuze toe en wel j ir"
om de eenvoudige en klassieke reden f
dat er. hoe dan ook, levens van onsohul-
digen op het spel staan.
Men moet het politieke argument maal
laten voor wat het is en moord hier
gewoon moord durven noemen. Ook al
kunnen de politieke doeleinden van de
guerrilla vaan te verdedigen zijn: het
doel heiligt nu eenmaal nooit de mid
delen. Het is een kwestie van de ene
afgrond die de andere afgrond oproept.
„Nee, de jeugd is in die tijd niet
veranderd in die zin dat ze slechter is
geworden. Dat bestrijd ik ten hevig
ste. Ik heb zulke verrukkelijke erva
ringen. zowel bij kleineren als bij tie
ners of twens. Als ik ergens in geloof,
maar dat ligt dan helemaal in de
benadering, dan is het in de jeugd,
hoe oud ze ook zijn. Als je bij d- ze
jongeren komt met een goed idee,
waarin je ze de hand reikt en rugge-
steunt en het ze toch zelf laat doen,
nou jongens dan komen er grandioze
dingen uit. Maar ze moeten gewoon
de kans krijgen. Dan staan ze alle
maal open voor gewoon goeie din
gen".
Dat zegt radiovader Wim Quint. Hij
zegt het fel en met overtuiging. Zijn
25-jarige ervaring met jeugdprogram
ma's heeft hem dat geleerd en daar
voor zijn ervaring in het onderwijs.
„Ik heb veertien jaar in het onderwijs
gezeten. Als ik daarbij was gebleven
had ik nu al mijn 40-jarig jubileum
gevierd. Een heerlijk vak. Het werd
ik spreek van de vooroorlogse ja
ren beestachtig betaald en dat
heeft ook de doorslag gegeven dat ik
overgestapt ben naar de radio. Maar
beslist niet. omdat ik het vak niet fijn
vond. Het is een hartstikke fi.in
vak. Voor de oorlog had ik al bij de
KRO als free lancer meegewerkt. In
die periode heb ik hevige vriendschap
gesloten met Alex van Wayenburg.
We maakten samen zijn uitzendingen
over de vleugelen van de nacht, een
programma op de late zomeravond. De
overgang naar de brave roomse zon
dag na een ontspanningsprogramma
kon zo maar niet. Er moest iets netjes
tussenin. Dat nette was ik dan, kun je
nagaan, pardon. Ik zei gedichten en
stukken proza.
In 1944 heb ik gesolliciteerd naar een
school in Hilversum, omdat dat een
eerste-klasplaats was. Dat scheelde me
acht procent in mijn salaris. Het lukte
me en ik haalde de oude connecties
met Alex weer op. In 1945 ging hij
voor Herrijzend Nederland ziekehuit-
zendingen maken. Maar alleen ging
dat niet. Enfin, ik kom een keer bij
hem koffiedrinken en toen zei-ic:
.Willem, kom bij mij werkenToen
dacht ik. wat doe je nou. hè? Ik had
het in het onderwijs geweldig naar mijn
zin, maar ja ik had voor de oorlog aan
dit werk geroken. Ik heb de gok
gewoon gewaagd. Daar kwam bij dat
ik driemaal zoveel ging verdienen.
kun je nagaan. Ik had het grote
voordeel, dat ik bij Van Wayenburg
kwam. die een doorgewinterde radio-
Toen ging de KRO weer draaien. We
zaten er maar met een paar mensen,
Iedereen moest alles doen. Dat was
een groot voordeel. Ik heb het bedrijf
leren kennen als geen ander. Ik heb
reportages gemaakt, op de hoorspelaf
deling gezeten, religieuze uitzendingen
verzorgd. Ik heb zelfs in die beginpe
riode en dat heb ik angstvallig
anoniem trachten te houden mor
gen- en avondgebed voor de microfoon
gebeden. Een van mijn vrienden
merkte op toen hij het hoorde: ..Ver
rek. Willem, was jij die vent. die
's avonds wijwater zat te huilen!". Dat
vond ik zo groots, die typering.
ZONNEBLOEM
Ik was toen primair voor de zonne
bloemuitzendingen. maar daarnaast
was er een jeugdprogramma onder
leiding van Roos Lippes. Die zei al
heel gauw: „Ik vind het maar niks
tegenover al die jongens dat er alleen
maar een vrouwenstem te horen is. Ik
heb behoefte aan een mannestem".
Nou, zo kwam ik ook bij dat pro
gramma. Roos ging in 1948 trouwen.
Toen was er nog de kuise gewoonte,
dat getrouwde vrouwen eruit moesten.
Ik ben toen chef van de jeugdpro
gramma's geworden. Daarnaast bleef
ik aan de Zonnebloem meewerken.
Na een kort poosje het huwelijk
van Roos bleef kinderloos is zij weer
als free lancemedewerkster teruggeko
men. tot op de dag van vandaag. We
hebben al die jaren zo samengewerkt
dat de kinderen altijd dachten dat we
een echtpaar waren, ondanks het feit
dat ze gewoon onder haar eigen naam
optrad. Daar hebben natuurlijk uit
zendingen als de Wigwam en het ra
dioprentenboek sterk aan meegewerkt
Het werk werd op e'en duur zoveel
dat ik me langzamerhand r en be
slist contre cocur heb moeten te
rugtrekken van het Zonnebloem-
werk. Het was gewoon niet meer te
doen Ook al leefden we nog in die
periode dat we moesten knokken voor
de jeugduitzendingen. Er werd wel
wat toegelaten, maar het waren ten
slotte toch maar jeugduitzendingen.
niet al te veel geld! Als ik dat verge
lijk met nu. joh! daar is wel wat in
veranderd. Als ik zie wat ik nu ge
daan krijg, bijvoorbeeld budgettair, en
ik kom nogal eens om extra-geld, vooral
bij wedstrijdjes en klusjes, en dan die
zangwedstrijd niet te vergeten die nu
al tien jaar gedraaid heeft!
Nu per januari is er een nieuw beeld
gekomen om de boel, laai ik zeggen,
handzamer te maken. Men heeft hoofd
afdelingen gecreëerd. Van een zo'n afde
ling: gerichte programma's waaronder
vallen jeugd-, schoolradio-, vrouwen-,
zieken- en bejaardenuitzendingen ben
ik hoofd geworden. Dat impliceert dat
ik me van de jeugd, althans van 't prak
tische werk, moet terugtrekken. Geluk
kig heb ik een stel, leuke, jonge en
thousiaste medewerkers.
Daar komt bij en al vorig jaar
hebben we daar ons hoofd over gebro
ken de vraag of het in deze ti.id nog
wel zin heeft om 'n specifieke jeugduit
zending te hebben. Er zijn andere leef
gewoonten, 'n ander leefklimaat, andere
luistergewoonten. Een makkelijker te
stellen dan te beantwoorden vraag.
Want waar baseer je het op? Eigenlijk
alleen op je ervaring en je intuïtie,
want er is in dat opzicht verdomd
weinig onderzoek geweest.
Z1 pratend met elkaar zijn we toch
tot de conclusie gekomen dat we het
een seizoen moesten proberen. De
jeugd hebben we nu geïntegreerd in
het gezinsprogramma HAI. Bij mij
gaf voor deze vorm eigenlijk de
doorslag, dat de kinderen een beetje
voelen als volwassenen behandeld te
worden. In de praktijk blijkt, dat ze
dat hartstikke fijn vinden. Om nou
een beetje met de praktijk geconfron
teerd te blijven doe ik nog dat uitzen-
dinkje voor de kleuters met Roos Lip
pes samen. Dat doe ik gewoon
natuurlijk ook omdat ik het lollig
vind omdat ik zo de studiopraktijk
blijf kennen.
Ja. in dat opzicht is er veel veranderd
in die 25 jaar. Ik had laatst bijvoor
beeld nog eens mijn eerste draaiboek
voor mijn neus. Dat is toch eigenlijk
wel een giller als je dat met 1970
vergelijkt. Het is veel pedagogischer
(Wim Quint zegt het geaffecteerd), je
kent dat wel, het ligt er allemaal veel
dikker op. Het gekke was: het \yerd
gevreten in die tijd. Want als ik naga
wat ik in de felicitatierubriek van een
half uur in de Wigwamuitzendingen
op verzoek van de ouders aan pedago
gische kreten moest slaken! Er waren
van die dingen bij dat je dacht: Nou.
vader en moeder moesten deze kans
benutten, anders redden ze het niet
meer. Maar om zo'n kind daar voor het
Nederlandse publiek voor schut te zet
ten. nee. daar deed ik niet aan mee.
Ik hield het altijd op goedmoedige op
merkingen.
PEDAGOGIE
Het kan er misschien op lijken, dat
dat stuk „pedagogie" er nu afgevallen
is. maar dat is beslist niet waar. Ik
vind. als je het bekijkt naar de jeugd
toe, dat dat allemaal hetzelfde is ge
bleven. alleen je benadert, je ver
woordt het anders. Maar ik peda-
goochel eerlijk gezegd nog net zo
hard. maar dan in moderne vorm.
Neem nou eens een hoorspel. Je zou
toch zeggen dat je anno 1970 met een
heel modern hoorspel moet komen.
Helemaal niet. vergeet het maar. Dal
slaat niet aan. Wat wel aanslaat?
Alleen op de wereld en t
dingen. Het is toch in de tienerwereld
ook alleen maar romantiek, hippies.
Waar wij het candlelight allang ver
geten zijn halen zij het binnen. Ze
moeten sfeer hebben. En ik vind. dat
in mijn jeugdprogramma's die sfeer
nog steeds zit. Alleen heb ik het een
ander jasje aangetrokken.
Die sfeer heeft het in mijn Wigwam
programma's altijd geweldig goed ge
daan. Ik heb zo'n 1350 van die uitzen
dingen verzorgd en toen vond ik dat,
ik er eindelijk eens mee moest stop
pen, maar toen kreeg je allerlei
klachten, zo van hè, waarom houd je
er nu mee op!
Ja het was een fijn programma.
Trouwens, waar ik ook nog steeds
gelukkig mee ben is met die tien jaar
kinderzangfestival. Dat je die scholen
even een i uggesteuntje kon geven in
het hele repertoire, dat is gewoon
leuk. zeker om dat het in de praktijk
bleek door te werken. In mijn verhaal
heb ik eigenlijk één faze overgeslagen,
de t v. Ik ben vijf jaar de enige
geweest die een functie had én bij de
radio én bij de t.v. In die periode is
bijvoorbeeld het programma Oebele
ontstaan. De grondidee was van mij,
de uitwerking was van Bram van
Erkel. Ik liep er al jaren mee rond. Ik
zocht echt naar een andere vorm,
waarin de jeugd wat volwassener
werd benaderd. Bij de radio had ik
's zomers altijd de vakantieprogram
ma's Hoera, vakantie bij die
programma's kwam je door. het hele
land. In kinderstad. jeugdland en noem
maar op. Wat mij zo aantrok was, dat
hel eigenlijk altijd zo'n verrukkelijk
georganiseerde chaos was. Dat troi
me. Ieder kind voelt zich dan als
visje in het water, want of ze
hardlopen, of schreeuwen, dat doei
geen donder, want het is meest
grote lokaliteit. Maar ze zijn wel di
hele dag intensief bezig met
en nog wat en ze glimmen van genoe
gen. Iets van die sfeer wilde ik
programma brengen. Dat is Oebel<
geworden.
En toch. in de goede, nuchtere zin
het woord bekeken, ben ik te
voor televisie. Ja, daar kun je
lachen, maar wat een commentaa
krijgt nu bijvoorbeeld Frils Thoi
niet, zoals die daar zit met zijn' witt
koppie. Natuurlijk is dat onzin,
ik heb ook een witte kop! Ik heb da!
altijd een probleem gevonden als
een programma moet presenteren n-
zijn tweeën. Wat krijg je dan xiaas
je? Een jong meisje? Dan zeggen
weer: daar staat vader en dochter
Niet dat ik dat nou op zichzelf
vind, maar ik vind het ten opzicht
van zo'n kind zo vervelend. Voor d'
rest: televisie is hartstikke boeiend
Maar dat is het radiowerk ook. Wa
we in al die uitzendingen allemaa
niet beleefd hebben. Ik herinner
een van die felicitatierubrieken in
Wigwam. Een overvolle lijst, dus v
nig tijd. Je raffelt de namen en
merkingen af. Ik zie daar de naam
van een kind staan met daarachter
poppenmoedertje. Ik ben zover. I
Lippes en ik zitten op de randen
onze stoelen van de zenuwen,
hebben nog maar nauwelijks tw«
minuten zendtijd en we hebben noj
zoveel namen doorjassen dus. Ik ben
bij de naam van het kind
zeggen: dag poppenmoedertje. Daai
zeg ik me glashard voor de microfoon
dag poepenmoddertje.
Ik zie twee dingen: Roos naast
die met haar armen omhoog over
tafel valt en gilt van het lachen
verder een technicus die onder taf?
duikt. We konden niet meer. Hij heet
toen als de donder de microfoon
dichtgedraaid en een plaatje oogelegd
Daar heb ik een reacties op gehad
En dan die Wigwamtijd. O, guttegut
jongens. We werden eens uitgenodigd
in Tilburg om een soort kinderfanc;
fair te openen. Voorwaarde was d
we in Indianenkledij zouden komi
per trein. Dat was op zich al een lie
toestand. Maar het ergste was dat di
kinderen als ze verkleed warer
Indiaan gratis toegang kregen,
dat betekende dat geen enkel kippenho!
in Tilburg meer veilig was voor jong-
verenrovers. In de duisternis werder
hele strooptochten ondernomen.
En dan de ijdelheid van de ouders, hé
Ik hield audities voor kinderen
zalen in heel het land. Staat er
heel klein opduveltje. een schat
eep kind in Beiers kostuum. Ik ft
even met die ouders praten. Wat zinj
ze? Een jodelliedje. Nou moet je n
gaan dat het een radiouitzending wa
Enfin, we hebben even gerepeteerd,
geef het opnamecommando, ik maa
de aankondiging. Ik sta te pratt
naar dat kindje toe. zodat ze dus als
uitgesproken ben kan gaan zinge
Ineens: een en al beweging en deinii-*^
in de zaal. Stop opname, roep i
denkend dat er beslist heel wat aa
de hand is. Daar komt de moeder va
dat kind het podium opgeklommen, hei
moeizaam en zegt: ,,Ja neemt u
met kwalijk meneer, maar ze heef
haar hoëdjè'nög niet op.
O
KAT\
u te
die g
mevr
Zee.
plant
Schil
van
Mevi
woor
melij
spaa
Ene
Zij w
B
vik
Schil
weg
die 1
«te f
f
NEW YORK (AP) Het boek Papillon
(Vlinder) van de Fransman Henri Char-
rières over zijn ervaringen gedurende
10 jaar in strafkolonies in Frans Guyana
heeft in de VS reeds meer dan 2 mil
joen dollar (rond llA miljoen gulden) op
gebracht, hoewel de Engelse vertaling
pas over een maand op de markt komt.
De schrijver zal die twee miljoen dol
lar ruwweg delen met de uitgever. De
paperbackrechten zijn voor 1 miljoen
dollar verkocht aan William Morrow and
Company, die in september 100.000 in
gebonden exemplaren tegen een prijs
van 8.95 dolar per stuk op de markt
zal brengen. Bovendien heeft de Walter
Eade organisatie een miljoen dollar be
taald voor de filmrechten, de boek van
de maand Club en Reader's Digest.
Stierenvechter
Seggara aan
lager wal
LONDEN (Reuter) Fernando Seg
gara, die eens als beroemd stierenvechter
in Spanje en Portugal meer dan 850.000
gulden per jaar placht te verdienen, is
gisteren in Londen tot een boete van
170 gulden veroordeeld, omdat hij als
parkeerwachter vijftig gulden uit een
auto zou hebben gestolen.
Seggara die op het hoogtepunt van zijn
loopbaan in zijn geboorteland Portugal
over een luxieuze villa, een jacht, drie
grote auto's en een particulier vliegtuig
beschikte, werd in de ja. en 1950 twee
maal door een stier op de horens ge
nomen en ernstig gewond. Hij raakte uit
de gratie bij het publiek en verloor snel
zijn geld. Vier jaar geleden kwam hij
naar Londen waar hij de leiding zou
krijgen van een restaurant. Hiervan is
echter nog niets gekomen.
Debbie Reynolds
In de aflevering van de Debbie
Reynoldsshow van de KRO houdt de
onvervaarde Debbie zich bezig met een
wonderlijke sport. Ze worstelt. Wil ze
zich scharen in de rijen van zulke
geëmancipeerde vrouwen als „Ver
schrikkelijke 'Tessie" en ..Stella de
Wurgster"? Deze dames zijn in elk
geval de gewaardeerde gasten van
Debbies echtgenoot, die in zijn sport-
rubriek aan alle aspecten van het
worstelen aandacht wil besteden.
Debbie zeir heeft zich op het worstelen
geworpen, omdat zij meent dat alleen
een „life-story" van een zelf geworsteld
hebbende vrouw, de grote journalis
tieke kraker zal zijn. Enfin, men ruikt
al de verwikkelingen.
KRO. Ned. II. 19.30 uur.
W ereldson gf estival
Vanavond zendt de KRO-televisie een
reportage uit van het in 1969 in Rio
de Janeiro gehouden Wereldsong
festival. Vertegenwoordigers van de
lichte muziek uit alle landen waren
bij dit festival aanwezig. De eerste
prijs van dit gigantische evenement
ging naar de Braziliaanse Eva. Ook
Nederland had een afgevaardigde in
Rio. namelijk Ben Cremer. Verder
zullen in deze reportage optredens te
zien zijn van Bill Medley, Malcolm
Roberts. Henry Mancini, Antione en
vele anderen.
KRO. Ned. II. 20.20 uur.
T ier wonderkinderen
Het gezin in Wales, waarmee KRO-
televisie de kijkers laat kennismaken,
heeft niet ten onrechte de televisie
..gehaald". Alle vier de kinderen tonen
er een uitzonderlijke begaafdheid. De
oudste zoon, elf jaar, heeft het I. Q. van
Einstein, de tweede zoon van negen is
een tweede Rubinstein, nummer drie
van zeven heeft alles mee voor ballet
en de jongste van vier toont alle ken
merken van het bezit van een enorme
woordenschat. In dit gezin is geen radio
en geen televisie. Moeder doet haar
huishouden 's nachts. Ze is Italiaanse,
wenst haar kinderen op te voeden in
vrijheid, schuwt de invloed van onze
dagelijkse informatiebronnen en houdt
haar kinderen in haast volledig isole
ment. Het resultaat is verbazing
wekkend.
KRO, Ned, II, 21.10 uur.
Met Decision to surrender, de NBC-
documentaire over de Japanse capita-
latie, die gisteren op hel scherm kwam,
heeft de TROS beslag weten te leggen
op een document, dat niet slechts in
hoge mate boeiend was om de wijze
waarop de feiten verteld werden, maar
dat ook In ander opzicht belangwekkend
was. AU achtergrondinformatie n.I. over
de wijze waarop de strijd door de
Amerikanen beëindigd werd en met
name over de vraag of het gebruik van
de atoombom militair en moreel ver
antwoord was.
Gegeven het feit. dat die atoombom
er eenmaal was, leek het ons wat al te
simpel, zeker na het overzien van het
materiaal dat dit programma bood. om
zonder meer vol te houden dat de
bommen op Hirosjima en Nagasaki
lichtvaardig geworpen werden. Die in
druk kregen we nog niet op de eerste
plaats door verklaringen van Ameri
kanen, maar juist door die van Japan
ners wier getuigenis deze uitzending
een uitermate lucide karakter gaven.
Uit die verklaringen bleek, dat zelfs
na Hirosjima het Japanse militaire
apparaat de strijd tot het bittere einde
wilde voortzetten. De oorlog was toen
op papier reeds verloren, maar de be
zegeling daarvan zou ongetwijfeld meer
mensenlevens en grotere verwoestingen
geëist hebben dan de beide atoombom
een derde bom op Tokio regelrecht tot
de capitulatie hebben geleid. Dat daar
mee vele Amerikaanse en nog veel
meer Japanse levens gespaard bleven
lijkt niet overdreven om te veronder-
We vonden de documentaire een uit
nemend voorbeeld van t.v.-journalis-
tiek. Omdat alle uitspraken autentiek
waren, d.w.z. uit de mond van degenen
die destijds de beslissingen namen, dan
wel van mensen, die deze beslissingen
direct hebben kunnen waarnemen. Het
boeiendst daarbij was de visie van de
Japanners, van wier mening we tot
dusver ternauwernood kennis hebben
kunnen nemen.
Heel belangwekkend was ook het ge
tuigenis van de „vader der atoombom",
Robert Oppenheimer. Hij verklaarde
dat een derde atoombom inderdaad
operationeel was. Een feit. dat. ge
loven wij. totnogtoe slechts aan weini
gen bekend
„Tien miljoen geboden" is de titel
ran Seth Gaaikema's nieuwe show,
die zoals we dezer dagen al
meldden dit najaar in première
gaat, waarna een tournee volgt langs
alle grote schouwburgen van Neder
land met onder andere als hoogte
punt in de kersttijd een serie voor
stellingen in Carré. De regie is in
handen van Paul Melton en Henk
van Dijlc heeft de muzikale leiding.
Sylvia Alberts („Textpierement" en
Shaffy-ChantateRiet Henius
(Jaap v. d. Merwe) en de Blue
Diamonds zingen en spelen de songs
ran deze nieuwe show samen met
Seth, die zelf meer een spreker is.
NEDERLAND I
NOS:
18.45 uur:
Pipo de Clown
18.55 uur:
Journaal
EV. OMROEP:
19.04 uur:
Een meisje
tussen 14 en 16
19.29 uur:
op het strand
NOS:
20.00 uur:
Journaal
NEDERLAND I
NCRV:
16.00 uur:
Journaal
16.02 uur:
Het dier in de sp
16.30 uur:
Schoonmoeders
16.55 uur:
Koeboe de koe
17.20 uur:
Het cadeau
NOS:
18.45 uur:
Pipo de Clown
18.55 uur:
Journaal
NCRV:
19.04 uur:
Scheepjongens
van Bontekoe
AVRO:
20.20 uur:
Sportpanorama
20.55 uur:
High Chaparral
21.4 5uur:
Voor de vuist we
22.50 uur:
Journaal
NEDERLAND II
NOS:
18.45 uur:
Pipo de Clown
18.55 uur:
Journaal
19.10 uur:
Eddy Ready Go
20.00 uur:
Journaal
20.20 uur:
De regels van het spel
21.30 uur:
Lang leve de operette
22.20 uur:
Hier en nu
22.45 uur:
Evangelie
22.50 uur:
Journaal
NEDERLAND II
NOS:
15.30 uur:
Wereld
kampioenschappen
wielrennen
19.04 uur:
Vrij-uit
KRO:
19.30 uur:
Debbie Reynoldsshov
20.00 uur:
Journaal
20.20 uur:
Wereldsongfestival
21.10 uur:
Vier wonderkinderen
in één gezin
21.55 uur:
Bonanza
22.45 uur:
Journaal
18.45 uur:
Pipo de Clown
18.55 uur:
Journaal
VARA:
19.04 uur:
Rawhide
20.00 uur:
Journaal
20.20 uur:
Zomaar
een zomeravond
21.45 uur:
Mannix
22.35 uur:
Journaal
E,
