LEONARD COHEN
RAIDERS
TREES
VINCENT
EDWARDS
CHICKEN
SHACK
MOTIONS
HEDEN SERPENT
MORGEN OLIFANT
PRAKTISCH
HANDBOEK
VOOR ALLEN
DIE ZICH
VERLOVEN EN
TROUW
PLANNEN
HEBBEN
tracht op zijn manier vrij te zijn
De grote Bob Dylan zei, voordat de
commercie ook hem begon te plagen:
„Mensen kopen tegenwoordig geen
boeken meer. Het is erg, maar als je
dan iets te vertellen hebt, zet je
boodschap op een razendsnel nieuw
communicatiemiddel: de grammo
foonplaat. De schrijver wordt zegger
niet wat gitaarspel bij kunnen. De
mogelijkheden moeten benut wor
den. Zodoende werden Dylans leer
zame, bijtende, poëtische, sarcastisch
ironische enz. enz. woorden op de
En dan nu Leonard Cphen, geen ver
gelijkingen met Dylan mogelijk. Cohen
heeft kortgeleden Amsterdam en Pa
rijs aangedaan, is 34 jaar schrijver,
dichter, heeft twee elpees op zijn
naam staan en is jood. Dit laatste
voegt hij er zelf altijd bij met de
volgende verklaring: „Als zanger
heb ik drie dingen die zeer voordelig
zijn: ik heb een verschrikkelijke
stem, kan geen toon houden, ben
zeer klein en mager, heb aanleg
voor acne en ik ben duidelijk zicht
baar een jood. Het enige wat tegen
mij pleit is dat ik tamelijk goed
gitaar speel".
Leonards stem is soms inderdaad niet
al te best, wel precies de juiste voor
de teksten. De dichter die de woor
den op de plaat dicteert. Er mogen
dan goede instrumenten gebruikt
worden, en lieve meisjesstemmetjes
op de achtergrond hun best doen,
het gaat om het opgezongen woord
(meest autobiografisch). Het hele le
ven van Cohen is een groot verwar
rend rommeltje. Als hij iets haat,
wil het niet zeggen dat hij het ook
niet dezelfde tijd hartstochtelijk be
mint. Leonard is Canadees (Montre
al), heeft kunsten en economie ge-
zeer happy voelde. Leonard schreef
gedichten, dronk sherry en wijn en
was omringd met vrouwelijk schoon.
Ook studeerde hij enige tijd rechten
in New York, of heeft althans pogin
gen gedaan er iets van te begrijpen.
Familie Cohen beeft echter ec-n kle
dingfabriek, en daarom heeft Leo
nard ook daar verschillende baantjes
uitgeprobeerd. De eerste gedichten
bundel werd uitgegeven, welke goed
werd bevonden voor een beurs. Deze
financiële basis maakte een reis
naar Europa mogelijk. De inkomsten
van de schrijverij stelden hem in
staat een huis op het Griekse eiland
Hydra te kopen, zeer primitief en
beangstigend rustig. De afgelopen
ïrblijft hij daar
ter ook nog vaak bezocht omdat
daar „dingen kunnen worden opge
daan om je tegen te verzetten".
Cohen houdt van de religieuze
mysteries van het oude orthodoxe
Poolse jodendom, van Castro's revo
lutie die hij echter ook haat, en van
meisjes zoals Suzanne.
Een moeilijke jongen die over vrede
en begrip filosofeert op een romanti
sche intellectuele manier. Drugs be
heersen een zeer groot gedeelte van
zijn leven, evenals de vrouwen.
Zijn gedichtenbundels en prozawer
ken lopen in Amerika zeer goed. Na
het Amsterdamse concert komt er in
Nederland ook meer vraag naar. Een
belangrijke uitgave is ..Selected
poems 19581968". Verder de twee
romans „The favourite game" en
„Beautiful losers". Pas uitgekomen is
ook een groot kijk- en leesboekwerk
met foto's, levensbeschrijvingen, tek
sten enz- De elpees zijn al enige tijd
uit, maar krijgen nu pas de aandacht
die ze al lang verdienden: „Songs of
Leonard Cohen" met Suzanne, So
long, Marianne Sisters of Mercy enz.
en „Songs from a room" met „Bird
on a wime", „The partisan" enz.
collage
Uit de tijd dat zanger Mark Lindsay
nog deel uitmaakte van Paul Revere
and the Raiders stamt de langspeler
Raiders-collage". Hierop vinden we
twaalf typisch Amerikaanse stamp
nummers, die associaties opwekken
immer dansende go^go-girls. V kent
dat keiharde, tot voetjes van de
vloer nodende beatwerk wel. Muziek
die dan ook bij uitstek geschikt is
voor een door de drank gelouterd
feest. Hoogtepunt van de plaat is
..Save the countryvan de geweldige
Laura Nyro. Raiders-collagelevert
bijdrc
tschappijhet is i
liggende
zodanig voor de ver-
geschikt. Persoonlijk
•r gecharmeerd van
Zuivere folk van
Steeds meer jongeren belijden
hun geloof in de nostalgie door
zich toe te leggen op de vertol
king van de traditionele folk
muziek. Vooral in „merry old
England" schieten de folk
groepen als behekste paddestoe
len uit de grond. De Britse
vlaggedragers van dit genre zijn
onder meer The Fairport Con
vention, The Johnstons, Pen-
langle en sinds kort hoort hier
zeker ook Trees bij.
Net als vroeger bij Fairport
(Sandy Denny, momenteel For-
theringay) wordt het gezicht
van deze nieuwe groep bepaald
door een leadzangeres, te weten
Celia Humpris- Deze aantrekke
lijke juf bezit het ideale stem
geluid om traditionals te ver
tolken. Een voorbeeld hiervan is
de titelsong van het kortgeleden
verschenen album „The garden
of Jane Delawney", een prach
tig i
dat f
Celia
sfeer meekrijgt
consorten. Naast het fraaie zin
gen van Celia Humpris moet
ook de goede instrumentale be
handeling van alle nummers
genoemd worden. Zo kunnen
„She
ved
the
fair" genieten van uitstekend,
bijna zingend baswerk van Bias
Boshell én zo levert ieder wel
zijn klasseaandeel. Opvallend is
verder dat de vier composities
van Bias. Boshell op deze plaat
volmaakt aansluiten bij de vijf
nummers uit de Groot-Britse
liederenschat. Trees vormt met
haar glaszuivere muziek beslist
een versterking voor het folk-
front (CBS 63837).
Geheide
meezingers
De Brit Vincent Edwards mag de
heren Rado, Ragni en McDermot wel
bijzonder dankbaar zijn, want als zij
niet de (inmiddels gedateerde) tribal
love rook-musieal „Hair" hadden ge
schreven zou hij waarschijnlijk nooit
de publiciteit gehaald hebben. Enfin,
Edwards heeft dankbaar geprofiteerd
van het Hair-virus en via „Aquarius",
„Run to the sun", en „Thanks" het
fundament gelegd voor een succes
volle carrière".
Om zijn roem nog verder uit te
bouwen verscheen er een dezer da
ggen de elpee „Thanks", waarop Ed
wards zijn naam als zanger van de
moderne meezinger bevestigt. Uiter
aard ontbreken ..Run to the su
..Thanks" niet. aangevuld met v
het gehoor liggend repertoir
■lot i
autiful",
„Angelica", ,,Angie"
echt geen zanger
daarvoor zijn de vocale middelen
van onze Britse vriend te beperkt,
maar wel een mannetje dat voor een
geheide hit kan zorgen. En dat is
een kwaliteit die zelfs sommige zeer
begaafde zangers niet bezitten. We
behoeven maar aan Johnny Matis te
denken, die ondanks zijn grote ta
lent nog nooit tot een grote hit is
gekomen. Edwards is dat wel gelukt
landacht. (CBS S 64036).
Uitgekiend
popwerk van
De nieuwste Chicken Shackelpei
„Accept" is zonder twijfel een vai
de betere popplaten
coniet
best
„Accept" kan eigenlijk beschouwd
worden als een soort compromis tus
sen het heavywerk en de fluisterpop,
waaronder we dan gemakshalve alle
romantische en sentimentele bedenk
sels rekenen.
Stan Webb, de Paul McCartney van
Chicken Shack, is een mannetje met
pen sterk ontwikkeld gevoel voor
commercie. Heel handig heeft hij
een repertoire opgebouwd waarin
voor iedereen wel iets van zijn
smaak te vinden is. Bijna onvermij
delijk daarbij is dat de totaalsound
op deze langspeler aan de lichte
kant gehouden is. Of het na gaat om
een lekkere rock and roll-riedel als
..You knew you did you did" of om
een instrumentale zwijmelballad als
„Sad clown", nergens wordt de ge
luidsbarrière getart, en dat is op zijn
tijd ook wel eens prettig. Nu zijn er
misschien nijvere jongelingen die
denken dat Chicken Shack pop be
drijft voor bejaarden, maar die heb
ben het toch echt mis. Stan Webb
heeft op „Accept" juist heel handig
jektail gemaakt og
wel moeder de
l!)
langharige rocker met volle teugen
kan genieten. En dat vinden we toch
wel razendknap. Neem „Andalucian
blues" (met gitaarspel, dat sterk doet
denken aan ons aller Hank B. Mar
vin, trouwens in „Sad clown" dringt
zich ook al die herinnering op) en
het bijna devote „Some other time",
bieden kunststukjes in het lichtere
popgenre. „Diary of your life", Poc
ket", ..Going round" en andere
nummers bevatten daarentegen weer
alle, elementen (R en B, rock. blues
etc.) die de wat „zwaarder" ingestel
de poppers zal doen smullen. Ja, die
Stan Webb is een uitgekiend jonge
tje. (Blue Horizon S 7-638617).
elpee tussen de grutten
Na de Amerikaanse trip van The Motions is het
rond deze Haagse formatie. Superkruidenier Simo
het uitgeven van een goedkope elpee S.HUi vt
..Sensation" is de titel van dit plaatwerk, dal .sinds
tussen de augurken en de witmakers. The Motion,
in de soft-pop met Rudy Benett uiteraard op h
epigonistische trekjes is het resultaat toch
overigens hopen op een plaat met een eig
beet
geworden
ering in te brengen,
e weken te koop staat
ken het ook nu weer
üoplan. Ondanks alle
■l te verteren. We blijven
Motionsgezicht (Simogram).
Sr is zopas een boek uitgekomen (bij
Ie Boekerij NV Baarn) dat de titel'
Waagt Wij Gi
■el bo<
omdat het alle faci
tig behandelt. De schrijf
ster dra M. G. Schenk, die al veel
waardevolle informatie in verschillen
de vorm heeft gepubliceerd, zegt er
zelf van: „Het is een boek(et), geen
himmlische Rosen maar aardse bloe
men, waaruit ieder voor zich naar
hartelust kan plukken". De charme
van het boeket is de uitzonderlijke
combinatie van bloemen die men goed,
oppervlakkig of helemaal niet kent,
maar in elk geval nooit bij elkaar in
een ruiker bijeen ziet.
In de bekende Hoe-hoort-het-lectuur
staat alles te lezen over officiële ver
loving, receptie, bruiloft met stoet, ca
deaus en bedankjes. Maar wie
ooit (met genoegen, verbazing o
keuring 1) in druk kennis genomer
de traditionele gang van zaken i
adhui
fiets,
een „dubbel" hip huwelijk
zelfs de ambtenaar van de Burgerljijke
Stand een spijkerjack draagt! In dit
boeket vindt u beide bloemen in vari
aties, geschikt met ernst en bègrip.
Schitterende interieurtijdschriften en
handige boekjes over woninginrichting
zijn het bestuderen door trouwlustigen
waard. Déze schrijfster besteedt ech
ter evenveel aandacht aan het toe
komstige huis van paren met goede
positie en vooruitzichten, als aan de
behuizing van stelletjes op -kamers.
Hoe up-to-date dit wordt bekeken
blijkt uit richtlijnen voor jonge paren
rijke huwelijkspijlei
i inkomen, receptie en bruilof
•en gedachte zouden wijden i
:en, het hoofdstuk: Het 1
ik een contract, waarvoor
tudelsheim-Nanninga haar
:ng verleende. Er wor<
aal officiële papieren g
iet huwelijkscontract te
?n. Nog belangrijker zijri
Schenk, die ons binnenleidt in de
kerk. bijgestaan door predikant, pas
toor en rabbijn. Dit hoofdstuk is. naai
Door de „aardverschuivingen" bij onze
rooms-katholieken werd een veelvor
migheid van huwelijksinzegeningen
mogelijk waarvan belangrijke voor
beelden in dit boek worden beschre
ven. Voor de bevestiging en inzege
ning van een „gemengd" huwelijk
gen geen der partners en der geeste
lijke leiders bezwaar kan hebben.
Protestantse en katholieke herders (ds.
F. Oberman en pater J. C. J. van
Kilsdonk) hebben de schrijfster hierbij
huwelijksplechtigheid blijkt de ortho
doxe wijze zeer indrukwekkend van
rjten en symbolen. Maar ook bij de li-
beraaljoodse (rabbijn dr. J. Soetendorp
stond de schrijfster terzijde bij de
uiteenzetting) wordt de essentie in
drukwekkend gehandhaafd.
Na de kerkelijke plechtigheid (of de
n iet-kerkelijke waarvoor sfeervolle
mogelijkheden zijn beschreven) volgt
in het werkelijke leven gewoonlijk
zij helpt c
het j
vast de weg naar het hart vi
maag te plaveien. Dat alle wi
waardigheden over de keuker
haar koker komen, spreekt vanzell
'Het boe
foto's van pr
rieurs, huishoudelijk ger
paren, die alle (soms o
Dra Schenk, die elke si
uit haar tekst heeft g
uitgelezen gedichten, die
ische
tekenen. Nog belangr
ridische gevolgen v
daar soms weinig zorg over maken: l
des te klemmender is de noodzaak ze I
onder ogen te brengen welke persoon
lijke rechten en plichten het huwelijk
gaat meebrengen, of welke vermo- i;
gensrechtelijke gevolgen er kunne-
zijn; zelfs is het goed te weten h<
een huwelijk ontbonden kan worde
berder toekom;
boek vindt u naast aai
conventionele zaken, te
schuwing tegen ontwaa
die kan worden opgeva
aandelenspaarplan? En -
al eens horen opperen d:
kering tegen echtscheiding nuttig
in ons land)! Naar het gewoonten
alleen of iets meer?
(ADVERTENTIE)
eel te zijn) want de mode in slangevel
heeft een hoogtepunt bereikt. Van top
tot teen kan de vrouw in python-
cobra of imitatie-slangehuid kruipen:
haar voet, haar hand. haar hoofdje
bekleedt zij ermee, ja zelfs haar tors!
Alsof dit alles nog niet genoeg is heelt
me daar meneer Serge Lutens, de
visagiste van Dior, een schattig ideetje
uitgedokterd waarmee de vrouw een
beestachtige blik op de wereld kan wer
pen. Hij maakte een speciale oogmake-
tip voor een Amerikaans tijd
schrift, do.or de oogleden van zijt
fotomodellen te beplakken met stukjet
slangehuid voor een rimpelloos, ijs
koud en hautain effect waarin merk
waardig genoeg niets kruiperigs ti
bespeuren valt. Nu is het tegenwnn«
lig helemaal de bedoeling niet
doldwaze foto's uit tijdschriften
beeld van de werkelijkheid geven.
tegendeel, deze bladzijden staan
