„Ze kennen me alleen als
de man achter het bureau"
CddóeSou/Yont
TWINTIGJARIG BERLIJNS
FILMFESTIVAL SPRINGLEVEND
Wij, heren van Zichem
KOOS POST :MA GAAT WAT MET MENSEN* DOEN Andy Williams televisie vanavond
LEIDSE COURANT
DINSDAG 30 JUNI 1970
Niet dwingen
maar dialoog
TWEE markante uitspraken van
1 kardinaal Alfrink in de toespraak,
die hij zondag aan het priesterjubileum
van paus Paulus gewijd heeft.
„Niemand heeft het recht aan de paus
beslissingen op^ te dringen, die deze in
geweten meent niet te kunnen nemen.
Niemand zal dat willen".
„De problemen, die zich in de Kerk
voordoen, kunnen slechts via een
vertrouwensvolle en liefdevolle dialoog
worden opgelost".
Twee waarheden die onlosmaakbaar
met elkaar verbonden zijn. Maar de
realiteit van de Kerksituatie in Nederland
is, dat één deel van de gelovigen de
dialoog misplaatst vindt en alles afleidt
uit de. rechten van Christus' plaats
bekleder op aarde, terwijl een ander deel
staat op de dialoog, ook wanneer de
paus daaraan grenzen meent te moeten
stellen.
En daarom lijkt ons helaas de
verwachting van kardinaal Alfrink ijdel,
wanneer hij uitspreekt: „Ik hoop, dat
de hele katholieke gemeenschap van
Nederland samen met mij onze ge
voelens van liefde en vertrouwen in de
heilige Vader tot uitdrukking wil
brengen.
Het vertrouwen van verschillende
Nederlandse katholieken in het Kerk
bestuur is anno 1970 geclausuleerd en de
beperkingen, die ze aan hun vertrouwen
stellen, betreffen blijkens verschillende
uitlatingen van hun kant ook de persoon
van de paus.
Inspiratie
ONZE wat sceptische instelling ten
opzichte van kardinaal Alfrink: ver
wachtingen zien we een beetje be
vestigd door de kritiek die hier en daar
geleverd is op de woorden van Neder-
lands primaat en op de brief, die zondag
namens het hele episcopaat aan paus en
leergezag in de Kerk werd gewijd
Preek noch brief waren inderdaad
populair, of om het anders te zeggen: ze
kwamen niet „lekker" over en ze lagen
ook niet in het verlengde van die kri
tische visie waarbij een dialoog meer
bedoeld is als middel om gelijk te
krijgen dan als middel om via over
tuiging de waarheid te vinden.
Wanneer kardinaal Alfrink de Neder
landse katholieken waarschuwt tegen
een streven om de paus tot beslissingen
(bijvoorbeeld: concessies!) te dwingen,
waarvan hij meent ze in geweten niet
te mogen nemen, moet hij wel denken
aan gelovigen, die van het Nederlands
episcopaat graag de verklaring zouden
horen: sanctioneer desnoods tegen Rome
in meningen en praktijken waaryan wij
verklaren dat we in geweten er ons toe j
gedrongen voelen.
In het gedragspatroon van de Ro
meinse Curie valt het soms moeilijk de
bron van werkelijke inspiratie te onder
kennen. Maar wat is vaak de inspiratie
bij het benadrukken van onze behoefte 1
aan de dialoog?
Lezend en beluisterend wat kardinaal
Alfrink dezer dagen over de persoon
van de paus in onze tijd opgemerkt
heeft (en dan vooral in de twee mar
kante zinnen, die we in het begin van
dit commentaar citeerden) vermoeden
we in deze opmerkingen ook een dubbele
waarschuwing. Enerzijds een waar
schuwing om niet bang te zijn voor een
dialoog, anderzijds om een dialoog niet
met vooropgestelde bedoelingen te be
ginnen die een echte dialoog wezens
vreemd zijn.
Kortom: de waarschuwing dat bij het
zoeken naar de waarheid de keuze niet
tussen Confrontatie en Septuagint is.
zelfs niet tussen Noordwijkerhout en
er zijn deun in gevonden hebben. KRO
Het leven van alle dag in het Vlaam-
se-Brabantse Zichem zal ook vana
vond weer gewoon doorgaan. De Wit-
tekop krijgt er van langs van paster
Munte vanwege de uitgebreide vloe
ken die hij de papegaai aangeleerd
heeft. Zijn vrind Peerke Grune zit in
de trubbels omdat hij de beerton van
de meester omgestoten heeft waardoor
diens ganse kelder bevuild is. De Wit
te verschaft hem een pantser waar
door de slagen van de boze meester
minder hard aankomen. Mijnheer
Munte hoopt dat de mannenschuwe
juffrouw Emma met meneerke Par-
mentier wil trouwen maar hij ver
wacht dat ze weigert, ter contrarie: ze
zegt volmondig „ja" Maar het gaat
tussen de „gelieven" nog wat stroef
voorlopig. Inmiddels is er een onder
grondse revolutie op het kerkkoor aan
de gang waardoor het „houwelijk"
van mesjeu Parmentier en de eerzame
Emma Beuckelaers maar een schriele
bedoening wordt, zo zonder zangers.
Al met al weer enige episodes uit het
leven van mensen die door „de kliek
van Walschap" als Sarelkens en Lo-
wiekens werden bestempeld. Maar ze
zijn dan toch maar tot een t.v.-spel
verwerkt. Zó verroest is dat provinci
alisme dus nog niet.. Nest Claes zou
er zijn deun in gevonden hebben.
Ned. I 21.50 uur.
Tot nog toe
visueel
interessante
films zonder
inhoud
Toen op 6 juni '51 na een initiatief van
een kleine groep dapperen in Titania-
Palast het eerste Berlijnse filmfesti
val werd geopend, konden nog weini
gen vermoeden dat deze manifesta
tie zou uitgroeien tot een jaarlijks ge
beuren. Reeds in 1953 leek dit film
festival ten dode opgeschreven door
de juni-opstand in Oost-Bcrlün. in
1959 wederom toen Kroetsjcv zyn
Berlijns ultimatum stelde en nogmaals
op 31 augustus 1961 toen de stad in
tweeën werd gespleten, een scheiding
waar voorlopig nog geen einde aan
schünt te komen.
Maar het Berlijns filmfestival door
stond niet alleen alle politieke stor
men. het groeide met de jaren. Zelfs
in 1969 toen in de protestacties, die het
Cannesfestival verstoorden, de tijd
van de grote internationale filmmani
festaties voorbij scheen. Zeer voor
zichtig gaf men vorig jaar de ontevre
den jongeren de kans in lange, nutte
loze discussies hun standpunten uit
een te zetten. Zeer voorzichtig koos
men toen ook de films, die veelal niets
met het medium zelf te maken had
den. maar slechts lange gefilmde dia
logen waren over revolutie en in
spraak. Er gebeurde echter niets
schokkends en dat heeft het comité
belast met de voorselectie de moed
gegeven dit jaar weer meer op het
visuele te letton, minder op de bood
schap van de film.
Uit 72 speelfilms en 46 korte films
werden in de maanden, die aan het
festival voorafgingen., 21 films en 16
korte films gekozen, die meedingen
naar de Gouden en Zilveren Beren
Duitsland en Italië zijn daarbij goed
vertegenwoordigd, maar Engeland en
Joego-SlaviO ontbreken dit keer op
het appèl. Nederland is op de laatste
dagen van het festival vertegenwoor
digd met Ernie Damens „Rembrandt
vogelvrij" en Nouchka van Brakels
„Baby in de boom", de lange speel
film ..Drop out van Pim de la Parra
en Wint Verstappen kwam niet voor
vertoning in aanmerking. Een niet zo
erg schokkende beslissing, het zou
voor het prestige van Nederland en
dat hebben we Biet al onze óGuden
en Zilveren Beren hier zeker erger
zijn 'geweest als de film wel in com
petitieverband was vertoond.
Kijk maar naar de Belgen Onze zui
derburen moenten het festival openen
met „Klaun" van Patrick Ledoux en
werden meteen uitgejouwd. „Klaun"
is de naam van een nogal over het
paard getilde filmregisseur, die voor
zijn verfilming van ..Jeanne d'Arc"
maar niet de juiste actrice kan vin
den. Door eenzame opsluiting in een
gecapitionneerde cel tracht hij diverse
meisjes in de juiste stemming te krij
gen, totdat hij de ware Jeanne ont
moet, maar dan ook prompt op haar
verliefd wordt en zij op hem.
Als zij bemerkt dat de regisseur ech
ter nooit zijn zakelijke vrouw te
vens producente van de film voor
haar zal verlaten verkiest zij de dood.
Net als Jeanne d'Arc: op de brand-
Patrick Ledoux heeft fantasie genoeg;
het camerawer:" is zeer intrigerend en
het spel meet dan voldoende, maar
het leidt als eindresultaat tot niets.
Een mooi omhulsel zonder veel in-
Van eenzelfde exhibitionisme kan
men de Italiaan Tinto Brass beschul
digen. die met „L'urlo" (De Kreet)
vaak in fascinerende beelden een sur
realistisch protest tegen het geweld
in de wereld maakt, maar door ge
brek aan wezenlijke inhoud snel ver
veelt- Brass, van wie onlangs in Ne
derland een intrigerend en spottend
gangsterfilmpje in omloop ging. dat
talent verraadde, heeft ditmaal de
vrije hand gehad en het is hem uit
diezelfde vrije hand gelopen. Het ver
haal van het vrijgevochten jonge meis
je. dat oo haar trouwdag er mei een
arme levensgenieter vandaargaat. is
zeer episotisch. Zij beleven een aan
tal avonturen, komen steeds met al
lerlei vormen van geweld in aanra
king zoals kannibalisme, verkrachting,
vrij gruwelijk in details getoonde die
renmishandeling. nutteloze executies
etc. totdat het meisje besluit naar
haar aanstaande terug te keren. Daar-
Dusan Makavejev
géintereseerd
in Kabouters
bij vindt
dood. ..Het
vindt de avonturier, die blij
moedig zijn vreemde levensweg ver
volgt-
Alain Robbe-G. illet. die zich in 1961
als scenarioschrijver voor Alain Res-
nais' „Marienbad" voor het eerst met
film ging bemoeien, maakt ze tegen
woordig ook zelf. Enkele jaren gele
den zagen wij van hem ..Transeuropa-
express" en spelend met werkelijk
heid en verbeelding zagen wij nu
weer van hem „LEden et après".
Een groep jonge studenten heeft een
soort commune gevormd in een vlak
bij de universiteit gelegen bistro. Zij
doden de tijd met bizarre spelletjes.
In hun gesloten gemeenschap duikt
uit het niets een vreemdeling op. die
hun verwijt, dat zij de realiteit willen
ontvluchten, maar geen risico's dur
ven te nemen. Hij kent nog enkele
spelletjes, die hij in Afrika heeft gej
leerd en het meisje Violetta raakt
daarvan zo onder de indruk, dat zij
vrijwillig een poeder inneemt, dat
angstwekkende hallucinaties veroor
zaakt- Even later vindt zij de vreem
deling dood, weer even later is het
lijk verdwenen. En dan beleeft zij
of verbeeldt zich een bizar
avontuur in Afrika, waarin alle
schrikbeelden uit haar trancetoestand
terugkeren en waarin haar vrienden
uit de bistro een sinistere rol spelen.
Wederom een film met fascinerend
wrede en mooie beelden, maar zon
der inhoud. Nee het wachten is nog
op een film met inhoud én een boei-
Dat vindt ook dè Joego-Slaaf Dusan
Makavejev, die wij slenterend en leb
berend aan een ijsje op de Kurfür-
stendamm aantroffen op zoek naar
een zaak waar ze espressokoffie ver
kochten. Makavejev. dip twee jaar ge
leden een Zilveren Beer won met zijn
derde en voorlopig laatste hoofdfilm
„Onbeschermde onschuld" zit eigen
lijk tegen zijn zin in de jury van het
festival. Hij is net terug uit Amerika
waar hij een documentaire maak
te over William Reich en materiaal
„schoot" voor. naar hij hoopt, een
avondvullende film. „Er zijn voor mij
te veel Zuidamerikaanse films", ver-
ann maakt zyn
hoofdrolspeelster willoos in de
Belgische film „Klann"
festival opende.
zuchtte hij en vertrouwde ons toe. dat
hij liever de fiims ging zien. die in
Berlijn buit n het festival worden
vertoond. IVJakavejev. in ons land be
kend door zijn tweede film „Liefdes-
dossier van een telefoniste", is een
man. met uitgebreide interessen. Zijn
eerste vraag aan ons was. hoe het in
Nederland met de Kabouterpartij
stond. Het ide? sprak hem aan en als
hij op zijn 37e jaar al niet zo aardig
kaal was geweest, zou hij best een
wat omvangrijker Kabouter hebben
kunnen zijn. Ons gesprek liep zo uit,
dat hij tenslotte met gevaat voor
eigen leven, de Kurfürstendamm
moest oversteken om een taxi te pak
ken omdat de jury op hem wacht-
Voor uw informatie, de kabouterpartij
intrigeert de buitenlander méér dan
ons Nederlanders. Ook op de officiële
receptie van Berlijns burgemeester
Schütz en dims echtgenote werden
wij meerdere malen aangeschoten
door lieden, die vroegen hoe het nu
met de „Hein~elmannchen" stond.
De VARA begint dit seizoen
met veel enthousiasme voor de
derde keer aan het program
ma „Zomaar een zomeravond".
Regisseur Siem Suurhoff. eind
redacteur Herman IVigbold
en presentator Koos Postema
zijn al een poos met de voor
bereidingen hiervan bezig ge
weest en moeten we Postema
geloven, dan zal het weer al
leszins de moeite waard wor
den deze zomeravondse bele
venissen te volgen. Temeer,
daar in de maanden juni, juli
en augustus de televisie een
sterke neiging vertoont alleen
maar buitenlandse, ingeblikte
programma's uit te zenden.
„Waarom moet in de zomer
alles plat liggen", vroeg Kook
zich drie jaar geleden af. Dit
is juist een ideale tijd om met
de mengen iets te doen. En
daar is hij nog steeds mee
vond" be
gon dus om het „gat" in de
zomer te vullen. „Denk niet.
dat dat alleen bij ons zo is",
zegt Koos Postema. „In Améri-
ka, Engeland en Duitsland zie
je hetzelfde. Dat komt. omdat
veel mensen met vakantie zijn
en anderen piekeren over 't
nieuwe seizoen. Toch moest er
volgens mij een soort produk-
tiegroepje te vormen zijn, dat
elke week een programma
met van alles erin kon klaar
stomen. In de zomer van '68
hielden we informatie en
amusement gescheiden. De in
formatie werd vrij strak en
droog vanuit de studio ge
bracht en het amusement vond
plaats in een tent. Amusement
met een dijenkletserig karak
ter. Dat mag best in de zomer.
Zo brachten we het eerste
iaar een stuk of zes uitzendin
gen. Vorig jaar besloten we
het elke week te doen, wel
vanuit één lokatie. En ook
brachten we informatie en
amusement door elkaar. Alles
'n een gezellige omgeving, het
Universiteitstheater in Am
sterdam. Dat was er zeer ge
schikt voor. alleen .vaak
smoorheet. Nu kan dat niet
meer, want de studenten had
den last van onze repetities".
Vallen en opstaan
„Zomaar een zomeravond" is
dus eigenlijk een kwestie van
vallen en opstaan", zegt Koos.
„Telkens dingen veranderen
de informatie ligt aan de
luchtige kant. Je kunt in zo'n
programma moeilijk met za
ken als Biafra of Peru komen.
Willen we eens een zware,
harde actualiteit brengen, dan
halen we nu de tijd daarvoor
af van het programma zelf.
Dan zeggen we: ,.U kunt in
Zomaar een zomeravond kij-
dit
dat.
eerst verbinden we u met de
„Achter het nieuws"-studio
voor het volgende onderwerp".
Zo hopen we deze zomer elf
uitzendingen te brengen, elke
week op de vrijdag of azter-
dag".
Een openbaring
Zoals gezegd heeft Koos Poste
ma de presentatie van ..Zo
maar een zomeravond". Pre
senteren is hijgewend in
„Achter het nieuws", maar in
dit programma, zegt hij, „was
het een openbaring voor mij"
„Ik ben al met vakantie ge
weest (Noorwegen met vrouw
en auto. twee kinderen bleven
bij oma thuis). Een openbaring
in zoverre, dat ik ineens met
publiek te maken kreeg. De
mensen kennen mij als de
man van „Achter het nieuws",
keurig achter een bureau. En
dan word je plotseling ge
plaatst voor een zaal met hon
derdtwintig mensen, die vro
lijke zomerkleren aan hebben
Daar moet je wat mee gaan
doen. Ze zitten je aan te kij
ken en verwachten iets van je
en dat is heel gek. Ik had
zoiets nog nooit gedaan. De
eerste keer dat ik het moest
durven, heb ik het maar ge
durfd. Het programma is live,
de mensen praten en denken
mee en'dat is de grote char
me ervan. Je neemt een aktu-
aliteit. waar de mensen op dat
moment mee bezig zijn en je
vraagt: Wat denkt U daar nou
van? Dan gaan ze allerlei din
gen zeggen. Soms vervelend,
maar vaak ook erg leuk.
Vlak voor de uitzending be
denken we zo'n aktualiteit Op
Tourreportage vervalt
(Van
-respondent)
de „dag van het hart" besloten
we. dat we over hart- en
vaatziekten zouden praten. De
directeur van de stichting wil
de er graag voor overkomen.
Ik ging de tribune op en vroeg
verschillende mensen naar
hun hart. Het werd gieren en
brullen. Maar ook vertelde een
mevrouw van een hartaanval,
die ze gehad had en hoe ze nu
moest leven. Van het publiek
ging ik over op de directeur
van ae Hartstichting, die zei.
dat je geen vette dingen
mocht eten en veel in bewe
ging moest blijven om niet te
dik te worden. Maar terwijl
hij dat zat te vertellen, dacht
ik: ja dokter,
ben je zelf ook niet
En ik zei toen ooi
dat ik hem nogal
PARIJS Men hoeft er niet op te rekenen dal
om twintig over acht een Eurotelevisieuitzending van de Tour
de France zal zien. De reportage van gisteren is niet doorgegaan
door een plotselinge staking van technici van de Franse radio en
t.v. (ORTF) die aan boord van een helikopter opnamen moesten kan vond W
maken in v ogelvlucht. De technici verlangden een gevarenpremie brullen. Ja, z
en toen zij die niet kregen hebben zij hun koffers gepakt en waar. maar bi
keerden naar Parijs terug. Maandagavond publiceerde de ORTF
een communiqué waarin gezegd werd. dat als gevolg van de
staking de Tour de France niet direct kan worden uitgezonden
alt helikopters of door cineasten achter op de motor.
paar kilootjes af. Op
ier kun je iets actu-
;er functioneel bren-
Hoe „Zomaar
dit seizogn zal uitvallen, is
moeilijk van te voren te zeg
gen. Het programma wordt el
ke week opnieuw voorbereid
en pas op het laatste moment
weten de samenstellers wat
erin komt. „We gaan ook ver
der met „Improvisatie", zegt
Postema.
„In elke uitzending komt Be
rend Boudewijn met- twee ac
teurs en die improviseren over
een actueel onderwerp. Als er
op een bepaalde dag iets over
een nieuwe echtscheidingswet i
in de krant staat, gaan we het
daar bijvoorbeeld over heb-
En de mensen in de zaal hel
pen mee de situatie in elkaar
te zetten, t Is erg gevaarlijk,
ik weet het, maar dat brengen
live-uitzndinegn nu eenmaal
Hoe is de status quo van Koos
..Goed, dacht ik", zegt hij. „Ik
Postema bij de televisie?
zit er nu zeven jaar. Voor die
tijd was ik bij de radio en dat
is een heel goede basis. Bij de
radio heb ik van alles gedaan,
schaatsenrijden, de Europacup,
de Tweede Kamer en ook ge
woon de brand in Pernis. Te
levisie is het voor mij, vind
ik.
Het is verschrikkelijk fascine
rend, zolang het een uitdaging
blijft Het feit dat het elke
zaterdagavond niet goed kan
gaan. is minstens zo fascine
rend als het feit, - dat het wel
goed kan gaan. Als je zegt: ik
draai wel door tot m n vijfen
zestigste, dan sterft er een
stukje tv en de man, die het
maakt in feite ook. Zodra de
spanning eruit gaat, voelen de
kijkers dat. Televisie is een
gek bedrijf. Er zijn nog geen
gepensioneerden. Ik moet nog
zien of ik tot m'n vijfenzestig
ste in „Achter het nieuws" zit.
't Is nog niet bewezen of dat
„Plannen zijn er genoeg", zegt j
Koos Postema. „Volgende win
ter ga ik weer met publiek
werken. Hoe en wat. staat nog
niet vast. Maar dat publiek is
in elk geval een leuke ontdek-
king voor mij geweest. Ik
streef ernaar zoveel mogelijk i
live-programma's te maken. I
Er moet iets blijven van: ik
ben benieuwd wat het vana- 1
vond wordt Terwille van tv
als verschijnsel, van het pro
gramma en terwille van mij
zelf. Zolang de zaak maar
verandert en in beweging
blijft, zitten we goed".
De Andy Williams show van hedena
vond is niet zuinig met muzikale
evenementen. Samen met Andy Willi
ams doet Peggv Lipton zich horen,
weldra gevolgd door Ken Berry, die al
over even grote vocale kwaliteiten
beschikt. Berry laat zich evenmin, on-
bétuïgd wanneer de dansgroep bezit
neemt van de studio en schittert ook
al niet door afwezigheid in de komi
sche sketches, waarop Andy Williams
ons vergast. De rock'n'roll groep „The
temptations" neemt een fervent aan
deel in de show van deze avond. KRO
Ned. I 21.00 uur.
NEDERLAND I
NOS
1825 uur:
Tour de France
18.45 uur:
Pipo de Clown
18.55 uur:
Journaal
KRO:
19.04 uur:
Bruintje Beei
19.08 uur:
Daktari
20.00 uur:
Journaal
20.20 uur:
NEDERLAND II
NOS:
18.45 uur:
Pipo de Clown
18.55 uur:
Journaal
19.04 uur:
19 09 uur:
Holland Festival
AVRO:
19.30 uur:
Wat nu mr. Deeds?
20.00 uur:
Journaal
20.20 uur:
Peyton Place
21.10 uur:
De opstanding.
Tolstoi
22.00 uur:
Televizier
22.50 uur:
Journaal
rortd komt het tweede deel op
het scherm van het t.v.-feuilleton „De
opstanding" naar de roman van Tol
stoi. De eerste aflevering prezen we
vooral om de autentieke Russische
sfeer die ons haast deed vergeten dat
we naar Engelsen zaten te kijken en
te luisteren. Bij David Mercers „De
parachute" was gisteren welhaast het
omgekeerde het geval. De erin optre
dende „Duitsers" bleven zéér Brits.
Zo n effect wordt voor een Nederland
se kijker natuurlijk verscherpt door
bijv. het Oxbridge-accentje. dat voor
de Britten „deftig" en voor ons
„typisch Engels" betekent. Maar toch
konden we niet aan de indruk ontko
men dat de auteur het spel dan wel
in nazi-Duitsland liet spelen, maar dat
het er hem vooral om te doen was de
„afgang der adel" in beeld te brengen
en dat hem daarbij meer de Lord dan
Der Baron voor ogen stond.
Dat gaf het stuk iets parabcl-achtigs;
indruk die nog werd versterkt door de
ingewikkelde techniek die Mercer toe
paste. De flash-baek is al niet modern
meer, maar hier werd ze gecombi
neerd met droombeelden, identiteits
verwisselingen en een scherpe profile
ring van bepaalde /.aken waarbij oor
log. nazisme, nationalisme slechts op
de achtergrond meespeelden.
Voor de kijker die bereid was zich
een inspanning te getroosten werd het
een boeiende vertoning. Mercer bleek
nl. in staat alle draden van zijn inge
wikkeld stramien in l)anden te hou
den. De opvoering was van een kapi
taal gehalte, met als grootste verras
sing voor ons het feit dat de befaamd
geworden toneelschrijver John Osbor
ne zich in de hoofdrol een voortreffe
lijk t.v.-auteur toonde.
Een heel opmerkelijk stuk derhalve.
De VARA liet „Met de muziek mee"
eraan voorafgaan. Het programma
kwam ditmaal uit Valkenburg cn be
vatte alle positieve (helaas ook de
weinige negatieve) kanten die de eer
ste aflevering kenmerkte. Men weet
nu wat men aan het programma
heeft. De kwaliteiten om er een zo-
NEDERLAND I »kor:
KRO: 191?° uur:.
1-nn Kenmerk
Op roakeldais,
folklore
NOS:
Journaal
19 04 uur:
Den Haag vandaag
NOS:
20.00 uun
Journaal
20.20 uur:
Socutera
20.25 uur:
Tarzan en de
21.40 uur.
Studio Sport
22.05 uur:
Holland Festi
22.40 uur:
Journaal
Journaal
KRO:
19.04 uur:
Land boven de wolken
19.30 uur:
Debbie Reynoldsshow
20 00 uur:
Journaal
20.20 uur:
Land van belofte
21.15 uur:
De vriendschapsclub,
dom
kom
ittzeinding van het
