NEW ORLEANS JAZZ in gevaar
NEW ORLEANS JAZZ
SUITE STELDE TELEUR
DUKE ELLINGTON IN AMSTERDAM Diplomaat
Berchem en de
Bentgenoten
HOLLAND FESTIVAL 1970
Jerzy Semkow stelde
zich voor met Skrjabins
tweede symfonie
RODEOSHOW
Touber maakt beattent
van Music Hall van HF
„De verkochte
bruid" in
betere vorm
Goyagrafiek in
Rijksmuseum
LEIDSE COURANT
Aan dc lange reeks van composities
die Eduard Kennedy „Duke" Ellington
in de loop der jaren heeft geschreven is
sinds vorig Jaar een nieuw werk toege
voegd: The New Orleans Jazz Suite.
Tijdens het concert dat gisteravond ln de
Zuidbal van de nieuwe RAI te Amster
dam doorgang vond hebben Ellington en
«*Mi nog altijd fameuze orkest dit werk
naar onze mening echter niet volledig
ten gehore gebracht. Het geheel bracht
ons echter niet hetgeen wtJ hadden ver-
m" duidelUkf
e<*t Ellington!aanse thema's. Dit werk
bleek opgebouwd uit in hoofdzaak wat
tietaen, waarin de improvisatie
Ondanks het bijzonder kundige spel
van reep Norris Turney (fluit), Russell
(klarinet) en Paul Gonzales op
«enorsax, bleef de indruk gevestigd dat
Ellington hier slechts Impressies
h«rft gecreëerd, waarbij de solisten zeer
vrijheid in de interpretatie werd
•(toten. Het overige deel van dit con-
atond echter wederom op het een-
^««1 hoge Ellingtonniveau. Onder lei
van de eminente hammondorganist
Bill Davis werd gestart met Duke's
waarna nog drie „inswingers"
wigden. voordat de maëstro zelve het
podium betrad.
Hij werd met een staande ovatie door
aeecuitgebreide auditorium begroet.
grote bewondering hebben wij deze
zeventigjarige orkestleider gade geslagen.
M«t een respect afdwingende vitaliteit
en ongeëvenaard vakmanschap speelt hij
zgo intro's aan de vleugel en leidt hij
z*jn orkest, soms met humoristische trek
jes. dan weer sterk geconcentreerd. Hij
bespeelt tevens het publiek (I'm begin
ning to see the light bijvoorbeeld) of po
seert potsierlijk voor een overmoedig
fotograaf, waarna hij weer moeiteloos
zijn aanwijzingen geeft. Solistisch ach
ten wij het spel van 'trompettist Cootie
Williams de in Nederland wonende
trompettist Nelson Williams maakte
Kdelijk
Ellington bijzonder knap
in driekwart en vierkwart ingezet
so*ieerde hij met een prachtige toonvor-
mtng en melodieuze vindingrijkheid.
„High-blower" Cat Anderson (trompet)
vertolkte een blues, waarbij ons bleek
dat ook bij dez>e „granieten" muzikant de
jaren beginnen te tellen, hoewel zijn
prestaties bepaald nog indrukwekkend
waren. De selectie van Ellingtonsucces-
onder andere toonde ons weer eens
de prachtige klankkleur die
<feee band collectief creëert, waaraan
tevens organist Wild Bill Davis een groot
non deel had. Bij een analyse hiervan
komt men tot de conclusie dat enerzijds
(ie zeer muzikaal geschreven arrange
menten en anderzijds de grote kunde
van elk der orkestleden hieraan
gaondslag liggen. Zonder schroom c
«ladeven wij dan ook dat deze rr
stream big-band jazz van Duke Ellington
een muziekgenre van blijvende wj
betekent. Het optreden van vo
Tony Watkins namen wij op de- koCfl
Expositie Amsterdam
AMSTERDAM In het Prentenkabi
net van het Rijksmuseum wordt van 3
juli tot en met 30 augustus een ten
toonstelling van tekeningen gehouden
onder de titel „Berchem en de Bentge
noten in Italië". De tekeningen zijn af
komstig uit het eigen bezit van het
Prentenkabinet.
DH jaar ls het 350 jaar geleden dat
een van de belangrijkste „Italianisan-
ten" uit de Nederlandse schilderkunst,
Claes Pietersz. Berchem, in Haarlem
werd geboren. Het is onbekend of deze
schilder zelf in Rome is geweest. Zijn
stijlgenoten hebben honderd jaar lang
ui Rome een soort kunstenaarssociëteit
k* stand gehouden, de Bent. Voorname
lijk Noordnederlanders, wat Vlamingen
en een enkele Duitser maakten er deel
^Veel jonge Nederlandse kunstenaars
maakten na het afsluiten van hun leer
periode een reis naar Rome. Ze werden
daar opgenomen in een vriendenkring
met een eigen luchthartige code. De
leden van de Bent noemden zich „bent
vogels". Zij weigerden zich te binden
aan de gevestigde Romeinse instellingen
en opvattingen; zij keerden zich aan
vankelijk ook tegen het verplichte lid
maatschap van de Accademia Romana
dl San Luca.
De eerste generatie Bentvogels be
stond onder meer uit Poelenburgh, Van
Swanenvelt en Pieter van Laer, waar
van de beide laatsten contact hadden
met Claude Lorrain. Zij onderscheidden
zich door hun penseelvoering en de
wijze waarop zij het licht benutten bij
de uitbeelding. Schematischer werkte
de tweede generatie, waarvan Jan As-
aelijn, Thomas Wijck en Karei Dujardin
vertegenwoordigers waren. In de derde
generatie waren er zowel strikt topo
grafisch als classicistisch werkende
schilders. Tot de eerste categorie be
hoorden Lieven Cruyl en Willem Schel
links, tot de tweede groep Albert Meye-
ringh, Jacob de Heusch en Isaac de
Moucheron. Met Theodoor Wilkens ein
digt de Nederlandse Bent in Rome.
Een interessante Bentvogel uit dé
eerste generatie was-Jan de Bisschop,
een Haags advocaat, die als dilettant op
deze tentoonstelling is vertegenwoor
digd.
In de Ermitage in Leningrad wordt
Berchem herdacht met een speciale
tentoonstelling van zijn schilderijen.
Bil deze tentoonstelling wordt een
folder uitgegeven met toelichting en
lijst van tentoongestelde werken.
Pierre Mac Orlan
overleden
PARIJS (AFP) Zaterdag is de
Franse schrijver Pierre Mac Orlan
overleden. Hij is 88 jaar geworden. Zijn
bekendste roman is „Quai des Brumes
die evenals andere romans van zijn
hand is verfilmd. Hij heeft ook veel
gedichten geschreven.
Badura-Skoda
in Frank Martin
Op een festivalconcert heeft het Resi
dentie-Orkest de Poolse dirigent Jerzy
Semkow geïntroduceerd. De jongeman
van 36 jaar. opmerkelijk lang en slank,
en met heel lange armen en handen,
begon zijn dirigentencarrière ln zijn
vaderland en in Rusland maar treedt
de laatste tijd nogal eens in Londen.
Kopenhagen en andere Westerse steden
op. Bij Columbia maakte hij zijn gram-
mofoonplatendebuut met de tweede
symfonie van Alexander Skrjabin, en
met dit werk presenteerde hij zich za
terdagavond ook voor het eerst in ons
land.
De Russische romanticus Skrjabin,
die in 1915 op 43-jarige leeftijd stierf,
was een merkwaardige en zonder twij
fel getalenteerde persoonlijkheid die
evenwel niet tot volle ontplooiing is
gekomen. De laatste jaren komt zijn
muziek kennelijk weer meer in de be
langstelling zowel bij de pianisten (de
componist was zelf een uitstekend con
certpianist die veel van zijn werken op
uitgebreide concertreizen zelf vertolkte)
als bij de orkesten.
Nu worden dikwijls vroege stukken
van Skrjabin gespeeld, en dat is in
zoverre jammer dat hij toen nog echt
een epigoon was. Vooral zijn vroege
pianomuziek staat zo sterk onder de
invloed van Chopin dat hij niet zonder
reden de Russische Chopin werd ge
noemd. Maar ook Grieg, en later De
bussy, lieten zich gelden tot hij zich
tenslotte ontwikkelde in de richting van
een mystiek expressionisme op welhaast
atonale basis.
De eigen zeggingskracht hoe men
daar dan verder over mag oordelen
is er nog niet in de zaterdag uitgevoer
de tweede symfonie uit de eerste jaren
van deze eeuw. Het stuk werd door
Semkow met een sterke innerlijke be
wogenheid en veel gevoel voor het bre
de melos, de verzadigde klank en typi
sche kleur vertolkt. Er bleek nogal wat
Tsjaikowski, maar meer nog Wagner in
te zitten en af en toe ook Berlioz, alles
in meer of minder persoonlijke ver
werkte vorm. Men kan zich voorstellen
dat de nog geen 30-jarige Skrjabin deze
muziek met zijn hartebloed componeer
de, maar dat hij zich er later van
distancieerde en zelfs uitvoeringen ver
bood.
Voor dat verbod is nu helemaal geen
reden. Het was best eens interessant
het stuk in deze knappe, boeiende en
levendige vertolking ie beluisteren en
het ging er bij de luisteraars dan ook
uitstekend in. In elk geval schonk de
weergave meer bevrediging dan die van
de symfonie no. 85 van Haydn, die
correct maar ook stijf en strak en
zonder noemenswaarige charme werd
gespeeld. Misschien was het ook geen
Festival alle zes worden gespeeld. Ze
is; dat koningin Marie Antoinette
deze stevige uitvoering wel geen vi
keur voor het werk aan de dag
hebben gelegd, zodat het stuk dan n
de bijnaam „La Reine" zou heb
gekregen.
i lange tijd in ons land wonende Zwitser
Frank Martin, die dit concert in 1968
j en 1909 componeerde (en op verzoek
I bijzonder „moeilijk" maakte) voor de
J Tsjechisch-Oostenrijkse pianist Paul
I Badura-Skoda, die het nu ten doop
hield.
I Mart
een fi
j een knap vakman te zijn, die weliswaar
niet extreem progressief is maar het
moderne idoom toch gemakkelijk han
teert en toepast voor zijn inspiratie die
in wezen laat-romantisch is. Wat opvalt
bij dit nieuwe pianoconcert is niet al
leen de overheersende, notenrijke en
met name in de snelle finale buitenge
woon hoge eisen stellende solopartij,
maar ook een bij Martin weinig voor
komende aggressiviteit in de hoekdelen,
die hier en daar bepaald een martiaal
karakter krijgt. Poëzie en lyriek zaten
dit keer nauwelijks in de solopartij, ook
eigenlijk niet in het ernstige, bedacht
zame lento, meer dan nog in de symfo
nisch behandelde orkestpartij.
Het stuk dat weinig luisterproblemen
stelt (al kan men het natuurlijk na één
keer horen niet volledig in zich opne
men) is opmerkelijk hartelijk ontvan
gen. De bejaarde componist, die voor de
suggestieve verklanking kwam bedan
ken, werd staande toegejuicht. Ook de
De serie „Special Branch" ofwel „Met
speciale opdracht", onder welke titel
de NCRV dit programma uïtzeudt,
loopt ten einde. Nog enkele afleverin
gen staan op het programma voor de
komende weken. Daarna kan de kij-
„The name of the game" (Nederlandse
titel „De regels van het spel") ver
vaardigd door M.C.A. in Amerika.
■an „Met speciale op-
ring een vrouw betrapt op winkeldief
stal. ondanks het feit dat haar porte
feuille veel geld bevat. Op het politie
bureau geeft de vrouw haar eigen
op,
Zij
Kunst en Kunstenaars
In de Grote Kerk te Rotterdam wordt in
juli 'n Orgelmaand gehouden. De mani
festatie wordt op maandag 6 juli geopend
met 'n uitvoering van de grote orgelmis
van Johann Seb. Bach door de organis
ten Johann Th. Lemckert en Aad v. d.
Hoeven m.m.v. de Laurens Cantory
o.l.v. Barend Schuurman. Verder wor
den op de maandagen 13, 20 en 27 juli
concerten gegeven door resp. Marie-
Claire Alain, Peter Planyavsky (orga
nist van de St.-Stephan te Wenen) en
Hans Klotz, organist te Keulen.
Alphons Mineur exposeert van 4 juli tot
en met 2 augustus foto's in Kunstzaal
Zuid, Zuidplein 120 Rotterdam.
In Theater PePijn, Nieuwe Schoolstraat
21 Den Haag worden op vier zondag
middagen jazz-concerten gegeven. Op
treden zullen: het kwartet Chris Hinze
(19 juli), het Frans Elzen kwartet (26
juli), het Theo Loevendie kwartet (2
Het Nationale Ballet start zaterdaga
vond een tournee door West-Duits-
land en Zwitserland met de eerste
opvoering in Duitsland van Rudi van
Dantzigs „Moments" in Wetzlar (Hes
sen). Ook „Giselle van Adolphe
Adams staat op het programma. De
hoofdrollen worden vertolkt door Ru-
dolf Nerejef, Margot Fonteyn en
Warcia Haydee.
Mireille Mathieu, de befaamde Franse
zangeres, treedt op woensdagavond 1
juli op in de Prins Willem-Ale:
blijkt de echtgenote te
Tsjechische diplomaat. De onschend
baarheid die de diplomatieke status
met zich meebrengt verhindert inspec-
aan een verhoor te onderwerpen.
Myra Kobylnova bekent dan ook grif
haar diefstal. Zij vertelt zelfs het met
opzet te hebben gedaan in de hoop dat
zij in handen van de politie zou val
len. Zij en haar man moeten namelijk
terug naar Tajecho-Slowakije en om
dat zij de mening ix toegedaan dat
haar man in ongenade is gevallen, wil
ze de terugkeer op alle mogelijke
manieren trachten te verhinderen. Een
toevallige ontmoeting tussen Charles
Moxon en Myra's echtgenoot werpt een
ander licht op de zaak.
Het afgelopen winterseizoen waagde
opnieuw een groot aantal amateurar
tiesten zich met wisselend succes op
de Rodeo-draaischijf. Ter afsluiting
van deze reeks uitzendingen werden
enkele amateurs opnieuw uitgenodigd
deel te nemen aan een Rodeoshow,
dus zonder het geliefde maar ook
gevreesde wedstrijdreglement, die de
NCRV vanavond in kleur uitzendt.
Cor Hermeier ontwierp hiervoor een
kleurrijk decor, Ruud Boe zorgde voor
enkele arrangementen. Ansje van
Brandenberg plaatste iedere artiest in
een eigen lijstje en het orkest van Ru
van Veen zorgt waar nodig voor een
stevige achtergrond. Medewerkenden
aan deze show zijn: Go Go Company,
Ineke van den Meydenberg, Wim
Smit, Oneofallofus, het Trio Homberg,
Dick Ridder, de Tiroler kapel Die
Lustige Burschen, de Djook Singers,
The Skiffle Three en de winnaar van
het laatste Rodeo-seizoen, Maikel.
NCRV Ned. I 20.45.
Pipo en Mammaloe
weigeren filmcontract
(Van onze radio- en tv-redacteur)
HILVERSUM In september zou in
de Spaanse badplaats Ibiza door Cine-
centrum een Pipofilm worden opgeno
men waarvoor Wim Meuldijk het
draaiboek schreef. De hoofdrolspelers
dagen geweigerd het filn
te tekenen aangezien ze niet akkoord
gaan met de financiële voorwaarden.
Naar verluidt overweegt Cinecentrum
thans de hoofdrollen te laten spelen
door Cees van Ooijen en Janine van
Wely.
F. Dekker, leider
Ook in die oertijd werden volgens deze
methode technisch goede prestaties
geleverd, maar geleidelijk ging men
inzien dat op deze wijze toch geen
optimaal resultaat verkregen werd,
terwijl de methode nogal kostbaar
Sindsdien werkt men met film. Men
kan dan werken onder de best denk
bare omstandigheden, is niet afbanke-
dc toevallig
op één bepaald tijdstip beschikbare
deskundigen. Bovendien kan bil de mon
tage elk oneffenheidje worden ver
werkt. elke fout gecorrigeerd. Tenslot
te zijn er geen taalmoeilijkheden,
want er is ruimschoots gelegenheid
om een andere taal „ln te spreken"
dan wel tot ondertiteling over te
Gezien een en ander was het be
vreemdend dat in „Water kent geen
grenzen" gisteren weer op de „ouder
wetse" methode werd teruggeschakeld.
Het was een documentaire
vervuiling van de Rijn, gez;
NEDERLAND I
NOS:
18.25 uur:
Tour de France
18.45 uur:
Pipo de Clown
18.55 uur:
NCRV:
19.04 uur:
Scheepsjongens
van Bontekoe
19.12 uur:
Please sir
19.37 uur:
Een geniale vonk,
0.20 1
18.55 uur:
Journaal
19.04 uur:
Wereldvoedsel-
congres '70
VARA:
19.30 uur:
Hier en nu
20.45 uur:
•21.35 uur:
Met speciale opdracht "coro
"SnTemd op aarde ""f1
•22 35 uur- Journaal
Journaal Metdemuziek
NEDERLAND II
De parachute,
vaarvoor honderd;
moeten zijn ge
i veel geld gekost
verschaft moest
gens niet half zo
filmdocumentaire
lijkbeid boden
Extra-nadeel: in het donker kan tv
niet werken, dus viel de uitzending op
een zomerse zondagmiddag. Gevolg:
waarschijnlijk een minimale kijk
dichtheid. De NOS zond „Water kent
geen grenzen" op beide netten uit.
eenmaal onvertaald, eenmaal met si-
multaanvertaling. Di
versie zal weinig belangstelling heb
ben gehad; men moest het Duits wel
zeer goed machtig zijn om de vele
technische (bijzonderheden te kunnen
Met die moeilijkheden kampte ook de
simultaanvertaalster. De vertaalde
versie werd daardoor, behalve oer-
dreun. ook heel gek af en toe, als de
moeilijkheden te groot werden. Leuk
ste: in het Westland is een keuken
zoutgehalte van 100 tot 120 kg per
liter sproeiwater nog aanvaardbaar,
daarboven wordt het bedenkelijk...
i de uitzending: als informal
eigenlijk i
petitie" voor een internationaal scha
kelprogramma dat moest aantonen dat
de samenwerkende t.v.-maatschappij-
en gereed zijn als bij een belangrijke
actuele gebeurtenis zo'n schakelpro-
zenst zou zijn: nagenoeg
groenteman). 8.50 Morgenwijding. NOS: 9.00 Mededelingen. KRO: 12.00 Stereo: van
Uitgebreide reportage of herhaling NOS- twaalf lot twee. gevarieerd programma.
u[t°grd™m MiddeleYuwe^'"^Cn" R 40 Jvl,dvan het land; 12.26^ Mededelingen
Rondolnn 1'Yogramrna voor'* de S>'rouw f^O^Pizz cat'i z if* 1 ""idd*Pro*r"a>m,n
AVRO: 12.40 Toppers8 van toen (gr). 13.00 ker:' H T! Vóór"de kleuters, i 7
Nieuws. 13.11 Radiojournaal, NOS: 13.30 17;18 Hai!. jeugdprogramma; -
Spiegel van België.' Muziek en nieuws van
van Radio Nederland ™"r h" d* mimi.r
Wereldomroep
HILVERSUM (A.N.P.) Tot hoofd van
de nieuwsdienst van Radio Nederland
Wereldomroep is benoemd de heer F.
Dekker. De heer Dekker (42) is thans
chef van de redactie buitenland van
de nieuwe Rotterdamse Courant, Hij
zal op 1 oktober a.s. zijn nieuwe functie
bi Hilversum aanvaarden. De heer
Dekker, die na zijn middelbare school
opleiding het NOIB fce Breukelen af
trede in de journalistiek bij het Haar
lems Dagblad. Sinds 1961 is hij werk
zaam geweest bij de NRC.
de minder goeden verdwijnen geluid
loos, worden niet weggehoond.
Het spelletje „Wie ben ik?" kon ons
minder bekoren. Als de gegevens on
juist zijn heeft het geen enkele waar
de, als ze juist zijn wordt een grieze
lige geestelijke strip-tease op de deel-
s gepleegd.
Com
n we met het slotdeel
„Goed geoogst", dat vroegere sterren
van „Nieuwe Oogst" in het zonnetje
zet. Een daarvan was de destijds
bloedjongc Anneke Grönloh, die thans
bewees dat haar vroegere uitverkie
zing juist was geweest. Pim Jacobs was
in alle onderdelen een goed gastheer,
theer.
derne m i n i-m u ziekjesH.M Henk Badings afgewisseld met directe ^reportages van het
Trefpunt: discussierubriek voor actuele za- Mix: licht muziekprogramma.
BRUSSEL 324 M (NED)
HILVERSUM II 2»s M 12.00 Nieuws. 12.03 Muziekprogramma. (12.40
woord. 7.16 Stereo: Op. het eerste gehoor: pers!) *12.55 Bmtenland^pereoverztcht.* 13.00
klassieke muziek ^gr.). (7.25 Horen en zien; Nieuws, mededelingen, dagklapper en SOS-
8.00 Nieuws5' 8.11 Te Deum "aüdamul^fewij- ziekeen" fifteen "an'dff* Tou? de France.
Ge:
;rledei
Praags „Nationaal Theater"
heeft zondag revanche genomen
op de vervroegde en artistiek niet
helemaal geslaagde eerste uitvoe
ring van het Holland Festival van
Smetana's „Verkochte bruid".
Ook zondag deed de aankleding van
de opera wat simpel, bijna armetierig
aan en bleef het resultaat van de regie
te statisch. Maar het ensemble in zijn
geheel was mede als gevolg van een
wat. gewijzigde bezetting ook vocaal
veel beter ingespeeld, waardoor de
muzikale fleur niet uitsluitend van koor
en orkest behoefde te komen.
Niettemin behield het Praagse opera
orkest onbedreigd de „gele trui". Onder
leiding van Jozef Kuchinke kreeg de
partituur van Smetana alle sprankelende
vaart en klankkleur die ze in zo'n
overvloedige mate bezit. Evenals bij de
„première" van dinsdag behaalden ook
nu koor en ballet een zeer ruipie vol-
Van de solisten gaf de ervaren Eduard
Haher als huwelijksmakelaar zingend en
acterend de meest gave. Maar ook in de
beide hoofdrollen hadden Marcella
Machotkova (als de verkochte bruid) en
Ivo Zidek (Jenik) sterke momenten
Het stemmenmateriaal van de andere
solisten was van mindere kwaliteit,
hoewel daarmee in het ensemblewerk
meestal een goed peil bereikt werd.
Het Circustheater in Scheveningen
was gisteravond zo goed als uitverkocht.
Aan „opendoekjes" had het Praagse
Nationaal Theater geen gebrek en aan
:lot groeide de waardering uit tot
ivatle.
zlriiten: terecht!
AMSTERDAM Van 13 november
1970 tot en met 17 januari 1971 wordt
in het Prentenkabinet van het Rijks
museum grafiek van Goya-etsen en li-
de belangrijkste exposities van Goya's
grafische werk ooit in Europa gehou
den.
proefdrukken weten aan te trekken uit
buitenlandse openbare en Nederlandse
particuliere collecties, zoals o.m. uit de
verzameling Dutuit te Parijs. In de
catalogus worden de nieuwste gegevens
over Goya's grafiek verwerkt.
Na de zomertentoonstelling van Goya-
schilderijen in het Mauritshuis te Den
Haag geeft deze Amsterdamse tentoon
stelling niet alleen een ander facet van
j Goya's kunstenaarsschap, maar legt ook
getuigenis af van zijn t ïtrokkenheid
i met dc gebeurtenissen van zijn tijd, de
I periode voor en na de Franse revolu-
dapper tussen de fervente blazers
strijkers door. maar de vocale loopjes
zijn stem verstikten menigmaal in
eluidsgolven, die hem
stegen. In zijn liedjes met glasharde
teksten als Emancipatie en La belle
Americaine wist hij het hoofd wel bo
ven water te houden, drijvend op zijn
routine, maar het speciaal voor deze
gelegenheid in opdracht van HF en
Buma door Jules de Corte geschreven
liedje Kleine Anita, een engeltje als
verkeersslachtoffertje, eiste bepaaid een
bescheidener orkestratie, evenals het
gevoelige liefdesliedje 't Is mal en toch
van Louis Davids.
We willen Dolf v. d. Linden hier niet
lastig om vallen, want in zijn toonzet
tingen werden we regelmatig prettig
verrast door kleuren, waarin hij niet
alleen een zeer persoonlijk accent legde
in bepaalde, overbekende liedjes, maar
hieraan bovendien een eigen interpre
tatie en appreciatie toevoegde, die we
als flonkerende vondsten ondergingen.
De ware schuldige van het overdadige
geluid viel door de mand bij de op
komst van Adèle Bloemendaal, toen de
man aan de knoppen, Touber (die na
atte het Holland Festival '70 onder de
titel Music Hall ook nu weer een Tour de Chant: groten uit het vaderlandse
cabaret, die uit de intimiteit van de eigen werksfeer waren gehaald om in de
rug gesteund door het Metropole-orkest zich magistraal in hun eigen liedkunst uit
te leven. Ditmaal waren daarvoor uitgenodigd Adèle Bloemendaal, Jenny Arean,
Gerard Cox en Frans Halsema, stuk voor stuk gereputeerden op hun gebied. Op
de Tour de Chant zaterdagavond ln het Scheveningse Circusgebouw zong het dan
ook lekker. Maar de man van de artistieke regie. Rob Touber, heeft er een hele toer
aan gehad om de geluidsvolgen van het 44 man tellende orkest binnen de perken
van een redelijk aantal decibellen te houden. Tevergeefs overigens.
ZANG VERDRONK
IN GELUIDSGOLF
Dolf v. d. Lindens stereotype inzet
knalhard koper na een felle pauken
slag, we hebben er onlangs nog eens
iemand van schrik door van zijn stoel
zien vallen deed ook nu weer het
ergste vermoeden. Maar de dirigent
bond zaterdagavond snel in en kwam
terstond daarna met een mooi stukje
humor op de proppen, toen hij de zoete
klarinet van het Broekje liet drijven op
ervaring dient op te doen), de kraan
zover opendraaide, dat een geluidszuil
met schei bijgeluid protesteerde tegen
dit orkaneus geweld.
Adèle Bloemendaal roeide overigens
met bijna vermetel vakvrouwschap tus
sen de golfkoppen door, al maakte zij
soms een gejaagde indruk in haar ijver
instrumentale aanzwellingen voor te
zijn. Misschien dat daarom het voor
deze gelegenheid door Lennaert Nijgh
en Boudewijn de Groot geschreven
liedje Malle Babbe wat overtrokken uit
de verf kwam. Gelukkig voor Adèle
was haar repertoire met werkjes als Na
de sexuele revolutie en Mijn beste
vriend wat humoristisch getint, humor
die zij met gebaar en beweging weet te
steunen, en gelukkig ook. dat aan het
eind van een strofe de muziek met de
lach mee mag schateren: maar onge
lukkig als aanklagende liedjes na een
rake claus even om stilte vragen, maar
verdrinken in de muziek, die door Tou-
uit de zuilen werd gestuwd. Op dit
waar zij bovendien toch al scherp 1
stem is en temeer waar zij veel terug
greep op het mangelwerk van Jaap v.
d. Merwe, die in zijn opdrachtliedje
Bedstee langs het IJ evenmin verzaakte
aan de hem blijkbaar op het lijf ge
schreven zwartgalligheid.
Het best af bleek Frans Halsema te
zijn, die als laatste optrad en zijn
Kinderen en Zondagmiddag Buitenvel-
dert, zijnde teer troetelwerk van Michel
v. d. Plas, kopje onder zag gaan. maar
het orkestrale lefwerk precies op zijn
weg vond. toen hij Showtime in Hol
land en Kaboutertango, die hij samen
met v. d. Plas maakte, met bruisende
zang inpaste in de branding van de
instrumentatie. Hier kregen we als toe
hoorder inderdaad het gevoel te toetten
in een Music Hall. Daar moet Touber
geen beattent van maken.
T. O.
