SarahVaughan
Blue Mink
Poco
Los Incas
Cal Tjader
Andy
Williams
(aravelli
opzienbarend verslag van een generatie
WADLEIGH'S
FILM
uiood/tock
fete NEDERLAND
VERZORGDE
PLAAT
VAN
NOG STEEDS
AAN TOP
VAKWERK
OP
COUNTRY-ROCK TOER
ONTSPANNEN
MAAR BEPERKT
SMAAKMAKER
ZATERDAG 20 JUNI 19*3
Woodstock, Michael Wadlcighs
opzienbarende verslag van het
driedaagse popfestival, dat ver
leden jaar zomer in het Ameri
kaanse stadje Bethel werd ge
houden, wordt eind juni, begin
juli in vier Nederlandse steden
uitgebracht.
Woodstock is een gebeuren van
„love, peace and music". Het is
nu al niet meer weg te denken
uit onze tijd. Van het gebeuren
„The Woodstock Music and Art
Fair" is de film „Woodstock"
gemaakt. Film is het medium
der Woodstockgeneratie. De
film laat drie dagen en nachten
van modder en geluk zien. Hij
werd geregisseerd door Michael
Wadleigh en geproduceerd door
Bob Maurice. Groepen en arties
ten mèt wereldnaam zijn in
Woodstock te zien en te horen:
Joan Baez, Joe Cocker. Country
Joe and The Fish. Crosby, Stills
and Nash, Arlo Guthrie, Richie
Havens. Jimi Hendrix, Santana.
Sly"annd^he^Fa'mily ^Stone3 Ten ziek' musicus cn Publiek. Niet I beuren op kleurenfilm vast te
vea r^af t e rth p Who alleen de §roePen cn ^niesten leggen. Dit alles gebeurde on-
I zijn de moeite van het bekijken der leiding van Michael Wad-
Zij traden op voor een publiek waard' ook het publiek zeil' j leigh, de jonge filmmaker die
dat uit bijna vijfhonderdduizend vormt een totaal beeld van al o.a. films als „No Vietnamese
mensen bestond en 't resultaat het doen en laten van dezt tijd. Ever Called Me Nigger „David
as een Vele camera-units waren er no- Holzman's Diary en films rond-
n mu- dig om het hele Woodsteel-ge-
Brown op zijn naam heeft
staan. Er werd bijna honderd
twintig uur opgenomen. Van dit
„ruwe" materiaal bleef uitein
delijk een ruim drie uur duren
de bioscoopfilm over. Door het
..3-panel" systeem is men echter 1
Aretha Franklin en James getuige van bijna 9 uur beeld-
en geluidmateriaal. Woodstock
wil niet uitleggen of analyseren.
De film gaat niet in discussie
over de „Woodstock-generation";
zij wil ook geen ..boodschap-
aan-de-wereld" geven.
„Woodstock" is gewoon Wood-
H
UB tÊÊtr
ANDY WILLIAMS
Een uitstekend verzorgde hoes,
gedrukt in Nederland, maar wat
belangrijker is een uitstekend
verzorgde plaat. Dat is de elpee
met belangrijke hits van Andy
Williams, vastgelegd op de CBS
S 63920. Wat de maatschappij
als de belangrijkste succesnum
mers van de zanger ziet, blijkt
uit de keuze van het repertoire:
Born free, Days of wine and
roses, Moon rivier. Dear heart.
Can't get losing you en May
each day. Over de presentatie
De volumineuze sound van Ca-
ravelli ts te horen op de CBS-
longplayer S-7-64000. Dé klan
ken, vooral die van de koper
sectie, zijn voortreffelijk geregi
streerd. De elpee, met als titel
na zyn t.v. shows, weinig ge
zegd te worden. Opvallend is dat
hij, waar nodig, een behoorlijk
tempo ontwikkelt om niet ver
velend te worden. Dal is zeker
bij dergelijke bekende num
mers, die overigens lang niet
allemaal door hem zijn groot
gemaakt, bepaald niet overbo
dig.
horen in twaalf werkjes, voorna
melijk van eigen bodem. Veelal
wordt dit soort muziek gebruikt
als achtergrond. Maar voor wie
wil weten wat orkest, koor, or
kestleider. maar vooral de ge-
luidsingenieur van sommige
liedjes hebben weten te maken,
moet even de buren vergeten en
de knoppen opendraaien.
Het is toch wel tekenend voor
de grote klasse van Sarah
Vaughan dat zy op zesenveertig-
jarige leeftijd nog steeds volop
aan de top meedraait. Je zou
haar de vrouwelijke tegenhan
ger van de zowat zestigjarige
Billy Eckstine kunnen noemen,
in wiens orkest zij dertig jaar
geleden haar carrière startte.
Ook wat ontwikkeling betreft
zijn er veel overeenkomsten
tussen Eokstine en Vaughan. Bei
den zweerden op een gegeven
moment de pure jazz af en
stortten zich toen op het schla-
gerwerk, zij het wel met een
kenbare „ja«zy touch','.
gaf als verklaring voor
.*ijn piiimezwaai op. dat zijn
kinderen toch te eten moesten"
hebben en we denken dat Sarah
wel zo'n zelfde soort reden ge
had zal hebben. Twintig jaar
terug werd zoiets als hoogver
raad beschouwd, maar gelukkig
tillen we tegenwoordig niet
meer zo zwaar aan deze zaken.
We leven immers in de tijd van
de pluriforme muziek. Het ster
ke punt van Sarah Vaughan is
altijd de slow-ballad geweest,
dat geldt trouwens ook voor
haar leermeester Eckstine. Op
de kortgeleden verschenen lang-
speler „It's a man's world"
leeft zij zich hierin uit. Sarah's
stem heeft in de loop der jaren
beslist nog aan warmte gewon-
nen en haar voordracht is in
dringender dan ooit. Wat repor-
toirekcuze betreft blijft zij wat
achter bij haar grote vakgenote
Ella Fitzgerald, die sinds een
paar jaar ..op hip gaat". Denk
maar eens aan de elpee „Ella"
\*an eind vorig jaar, waarop
men nummers vindt van Randv
Newman, The Beatles, Niils-
son e.a. Nee, Sarah Vaughan stelt
rach-Davidnummer „Alfie" te
buiten aan eigentijds reportoire.
Voor de rest beperkt zij zich tot
wat ouder werk. zoals „The
man that got away" van Ira
j Gerswin en Harold Arlen,
j „Danny Boy"', ..For every man
I there's a woman" en ..Hapiness
is a thing called Joe", eveneens
van Arlen. De keuze van deze
nummers moet voormalige
j Vaughanfans toch wel kunnen
verleiden tot een revisie van
hun vroeger vonnis, want bier
is een ..ouderwetse" Sarah aan
het werk. in de gunstige zin van
het woord uiteraard (Mercury
I Stereo 134 626).
and Tears was
popformaties
met een complete blazersseetic.
De compacte, sterk door de jazz
beïnvloede sound van deze
groep vond uiteraard veel na
volging, zeker in de CBS-gele-
deren. Denk
Chicago en The Flock, die, hoe
wel anders gericht, veel te dan
ken hebben aan de pioniersar
beid van B. S en T. Ook nu. een
paar iaar na het ontstaan van
deze nieuwe richting in de pop-
worden er nog steeds hands ge
vormd in die beproefde
stelling.
het koper, in combinatie met
het onvermijdelijke gitaarwerk.
aanwendt om de totaalsound
een wat gevarieerder beeld te
geven. Het vertolken van de
blues staat duidelijk op de eer
ste plaats in de verkiezings
campagne van Pig Ii-on. Abe's
blues", een compositie van lead
zanger Alan Abrahams, is hier
van een voorbeeld. Het wordt
vervelend, maar ook nu moeten
we weer vreemde" invloeden
in de muziek van Pig Iron loka
liseren. Verscheidene van de
nummers zijn doorspekt met I repertoire van anderen te
jazz- en rocktrekjes. Instrumen- men, in plaats van - eigen v
laai en vocaal is deze groep niet dat (nog) te stereotiep is en te
j veel minder dan voornoemde j weinig origineel. In Screamin
topgroepen, op het punt van de Jay Hawkins „I put a spell on
(eigen) composities en de arran- you" toont men aah dat werk
gementen komt men echter te- van anderen beslist niet afge-
i kort. Het zou misschien verstan- zaagd hoeft te klinken. Mogelijk
diger geweest zijn wat meer had b.v. 'n producer als James
Guercio meer gemaakt van deze
elpee, die het klinkt vreemd
door een te grote inbreng
van Pig Iron een wat onrijpe
indruk maakt. Toch zien wij
wel perspectieven voor deze
band, omdat de zes leden vocaal
en instrumentaal hun mannetje
staan. (CBS S 64044).
n-
den is zonder twijfel de bestor
ming van de hitparade door de
Britse groep Blue Mink. Met
„Melting pot" en „Good morning
freedom" bewezen ze dat er voor
sterke teksten beslist plaats is
in het popwalhalla. Natuurlijk
mogen we de inventieve mu
ziekjes waarin de boodschap ver
pakt zit niet uitvlakken, maar
bet meest in het oog springend
blijft toch voor ons het wel zeer
sterke tekstgedeelte van beide
Natuurlijk kon een langspeel- i
plaat niet uitblijven. Toch wa-
ren er wat moeilijkheden rond
de opnamedata, want eigenlijk 1
was Blue Mink geen vaste for
matie. Madeline Bell, Roger
Cook. Barry Morgan. Roger
Coulam Herbie Flowers en Alan
Parker, resep. vocaliste. voca
list. drummer, pianist en orga
nist, bassist. sologitarLst, werken
ieder voor zich als session-artiest
en als zodanig nam men ook de
single „Melting pot" op. Pas na
het succes van de tweede single
kwam er wat .lijn in de Blue
Mink gelederen en ging men
tijd vrijmaken voor live-optre
dens en de opname van een
elpee. Die langspeler is nu sinds
een paar weken uit en uiter
aard mag goudader „Melting
pot" niet in de groeven ontbre
ken. De rest van de plaat is
gevuld mei
uiteenlopende genres. Zo komt
er een heuse reggae op voor.
..Gimme reggae", het met jazzy
solo's doorspekte Chopin up
stix", het gospelachtige
1 „Country chic" (kolfje naar de
I hand van Madeline Bell), de
I stevige stamper ..Mary Jane" cn
nog een paar in perfecte stijl
uitgevoerde nummers. Blue Mink
I bestaat uit pure vakmensen die
I niet voor een gat te vangen
zijn, dat blijkt wel ui de voor
gaande opsomming. Hopelijk
gaat Blue Mink nog een tijdje
door, want we hebben hier te
maken met kwaliteit, zowel in
vocaal als in instrumentaal op-
i zicht. (Philips SBL 7926).
Een paar weken geleden al
schreven wij dat veelzijdigheid
een sterk in het oog springend
kenmerk Is van de heden ten
dage op de voorgrond tredende
popgroepen. Namen noemen
heeft geen zin. want dan zouden
we een waslijst krijgen van
hier tot ginder. Wel zouden wij
het assortiment willen uitbrei-
den met de naam Poco. it
Deze Amerikaanse formatie be- jT jP
staat uit drie voormalige Buffa- P
lo Springfieldmensen, te weten fry Ty m "i
Richie Furay. Jim Messina on «-»
Rusty Young, en de „outsiders"
George Grantham en Timothy
B. Schmitz. Uit de vroegere sa
menwerking in The Buffalo
Springfield valt de C en W-
invloed in het merendeel van de
nummers op de debuutelpee af
te leiden. Zeer sterk spreekt dit
in „Hbnky tonk downstairs" van
Dallas Frazier. In andere num
mers bespeuren we echter blues
elementen en ook de free-form
heeft zijn sporen achtergelaten,
vooral in de bijna achttien mi
nuten durende collage „Nobody's
fool"'-,.El lonto de nadie. re
gres". De groep heeft nog te
weinig potentie om in zo'n lang
nummer voortdurend te boeien. I
maar zeker in de kortere werk
jes noteren wij genoeg intei'es- j
santé zaken om een volgende
langspeler met vertrouwen te
gemoet te zien Misschien heeft
Poco dan ook de befaamde pia-
nist Larry Knechtel (bekend
van vele CBS-elpec's, waaron- 1
dei- Simon and Garfunkel's
„Bridge over troubled water")
niet méér nodig om sommige
nummers van lekkere rock and-
roll-achtige riedels te voorzien
om zodoende het geheel wat ..op
te fruiten" (Epic 26528).
Na hun single-successen, ook in
Nederland, zijn Los Incas nu
ook te beluisteren via een elpee.
Het is de Festival FLDX 473
„Los Incas inédits. Amerigue du
sud". Voor zover we dal nog niet
wisten, maakt deze titel duide
lijk waarover de twaalf num
mers op deze plaat gaan: ver
tolkingen ran Zuidamerikaanse
muziek dus. met name uit Boli
via, Venezuela, Argentinië, Co
lumbia en Peru. De twee Carlos-
sen en Jorge brengen een ont
spannen muziek, die toch be
luisterd moet worden. Duide
lijk blijkt dat het goede instru
mentalisten zijn, die echter in
de beperktheid van hun vertol
king niet al te lang in een
grote publieke belangstelling
zullen slaan. Het is afhankelijk
van de dosering. Op deze plaat
zijn geregistreerd: Paloma hir-
pastay, Zumba que rumba, Cha-
carera quenera. Las campanas
del olvido, Otso, Sikus, Ayacu-
cho, Poco a poco, Zamba para
un charango, San Antonio, Ya-
ravi del inca, Indicativo.
De vibrafonist Cal Tjader wordt
in jazzkringen wel eens de uit
vinder van de latin-jazz ge
noemd. Bepaald een compliment
als men bedenkt dat we hier
niet met een Zuid-Amerikaan
te maken hebben, hetgeen toch
logisch lijkt, maar met een on- j
derij.aan van Nixon, die dan ook
nog eens van Zweedse afkomst
is. Tjader leerde het Zuid-Ame7
rikaanse idiobm bij het orkest
van de bekende Tito Puente
kennen, waarna hij zich verder
in de latijnsc ritmen bekwaam- j
de en uitgroeide tot een van de j
meest prominente vertolkers j
van dit genre. Op de elpee/,,So- I
lar heat" kunnen we Tjader be-
luisteren in een tiental pévoeZi-j
ge werkjes, waaronder Bobby
Gentry's ,.Ode to Billie Joe",
Jobim's ..Felicidade" en uiter
aard de wereldbekende hit ,,La
Bamba", een eigen compositie.
De muziek die Tjader met be
hulp van zes begeleidingsmusici
produceert kan gerust commer
cieel genoemd worden, dat
blijkt wel uit de titels, de goede
smaak wordt echter nergens ge
weld aangedaan. Integendeel
mogen wij wel zeggen, het ge
heel doet juist erg smaakvol en
plezierig aan. Wat je noemt ide
ale muziek voor de late uurtjes,
een gruwelijk cliché dat overi
gens volkomen op zijn plaats is.
(Font
i Stereo 887 953).
