ék
TOM
JONES:
KENNY
BURRELL
JETHRO
TULL
JIMMY
SMITH
VIKKIE CARR
THE FOUR TOPS
THE PEDDLERS' pop-jazz sound
DAVE PIKE
Nederlandse
jongeman
wint
eerste prijs
in
internationaal
modetoernooi
ZATERDAG 6 JUNI 1970
het wonder
uit Wales
Een van de meest bejubelde
en uiteraard best betaalde ar
tiesten van dit moment is de
neKentwintigjarige Brit Tom
Jones. Zo werd hij in Amerika
uitgeroepen tot „the hottest
entertainer" en in een land
waar men toch talent in over
vloed heeft betekent zoiets
eebt wel wat. Ook in dit kik
kerland mag meneer Jones re
kenen op een grote populari
teit. vooral bij de vrouwen die
smachtend aan de beeldbuis de
Tom Jonesshow gadeslaan.
Voor hen die niet afhankelijk
willen zijn van het magische
blauwgrijze scherm is er eeen
dezer dagen een nieuwe elpee
van „The Welsh wonder" ver
schenen. Op kant een trekt
Tom weer alle registers open.
Kreunend, gillend, bezeten,
sensueel zingend schotelt hij
ons zes stevig in de maag
staande meestampers voor die
er beslist mogen wezen. Naast
het Creedencesucces „Proud
Mary" en „I can't turn you
loose" van wijlen Otis Redding
valt vooral het grootse Jimmv
Spence-arrangement van de
Shocking Blue wereldhit
„Venus" op. De tweede kant
van deze -plaat tJie-simpelweg
„Tom" is gedoopt, geeft een
a<Htoi*-facel van-het talent van
de Welshe mijnwerkerszoon
(vooruit, we gooien er nog
maar eens feen cliché tegen
aan) te horen. Hier de zwij
melende, sentimentele, roman-
tlsche Tom Jones, helemaal
zoals de vrouwtjes het zo
graag horen. Uitspringers op
kant twee: „You lost that lo-
vin' feelin" (in het verleden
een Rightious Brotherssucces)
en „Can't stop loving .you".
Jammer is dat Toms laatste hit
„Daughter of darkness" niet
op deze schijf voorkomt, maar
dat zal een commercieel foefje
zijn en daar kunnen we Decca
dan ook weer geen ongelijk in
geven. (Decca SKL 5045).
Ian Anderson
grote man van
De Britse groep Jethro Tuil
bestaat nu zestien maanden en
heeft zich ontwikkeld tot een
van de meest populaire groe
pen van de wereld. Terecht
dachten we zo, want het ge
luid dat deze heren via dé
eerste twee elpee's „This was"
en „Stand up" de wereld in
zonden mag gerust uniek ge
noemd worden. Grote man van
Jethro Tuil is fluitist Ian' An
derson, die tevens zorgdraagt
voor het merendeel van de
composities. Ook op „Benefit",
het jongste produkt van deze
formatie, vinden we weer tien
Andersontitels.
De sound te ontleden van Jethro
Tuil is een vrij moeilijke
zaak. In hun muziek komen
we klassieke elementen tegen,
maar ook oriëntaalse en jazzy
invloeden klinken duidelijk
door. Het meest opvallende in
Ian Andersons composities is
de gedrevenheid, het regelma-
tig terugkeren van bepaalde
motieven en de bijzonder ste
vige ritmische ondergrond met
een eigen plaats voor de bas
als solo-instrument. Hoogtepun
ten van deze plaat noemen is
in wezen een onzinnige zaak,
'i *-X.
Stevig
swingen met
Na een paar jaar heeft ,,The
best of Jimmy Smith" einde
lijk zijn vervolg gekregen. Op
..The best of.... volume 2"
het betere
luisterwerk
Ian Anderson
omdat de
eenschakeling vormen van
compacte, homogene en uiterst
persoonlijke muziek met een
devote, bijna nostalgieke ten
dens. Voor enkele nummers
heeft men de steun ingeroepen
van pianist John Evan, het
geen de klankkleur zeker ten
goede komt. Volgens onze be
scheiden mening een van de
beste popplaten, die tot nu
in dit jaar zijn verschenen.
(Island 6339 009).
der ,,1'm your Hooehie Cooehe
manvan Willie Dieon, ..One
mint julip", Duke Ellingtons
.Mellow tone', ,,B luesette"
van onze zuiderbuur Jean
..Toots" Thielemans, .Some
thing you've got" en het soul-
nummer ..Chain of fools". Drie
bluesstukken, te weten W. C.
Handy's ,.St-Louisblues", ..Ba
sin Street Blues" en een eigen
Jimmy Smithcompositie Blues
tor J.", completeren deze plaat.
Het spel van Smith behoeft
eigenlijk geen nader explica
tie. Iedere jazz of souljazzken-
ner heeft vast wel een plaat
van deze orgelgigant in zijn of
haar discotheek en als we
hen een advies mogen geven:
kopen. Zoals altijd wordt
Jimmy Smith omringd door
pure vakmensen. Alle namen
zullen we u besparen, maar
een paar moeten er toch ge-
Jimmy Smith
noemd worden: de elders in
deze kolommen al bewierookte
gitarist Kenny Burrell, drum
mer Grady Tate en de scheu
rende sax van onze vriend
Stanley Turrentine in Chain
of fools" verdienen aan de
vergetelheid ontrukt te worden.
(Ven
2304 004).
Met de Amerikaanse zange
res Vikkie Carr is het eigen
lijk hetzelfde gesteld als met
haar landgenote Bobbie
Gentry. Met een aantrekkelijk
been staan deze dames in het
Country and Westernwerk,
met het andere niet minder
fraaie been in het ..normale
populaire" werk. Daarmee
willen we niet zeggen dat C.
en W. niet populair zou zijn.
enfin u begrijpt wel wat wij
bedoelen. Hoewel de nieuwste
plaat van Vikkie Carr Nashvil
le by Carr" heet, hebben we
hier echt niet met 't originele
prairiegenre te maken. Zoals
in de aanhef al gesteld be
weegt Vikkie zich op meerde
re terreinen en dat is wel zo
prettig. Ali negei\honderddui-
zendste heeft Miss Carr zich
veelzijdig vocaliste
aide
sie nog best te verteren is.
Andere bekende nummers op
deze in prachtige hoes gesto
ken plaat: het uit de film „Mid
night Cowboy" afkomstige ,.E-
very day's talkin" en „Yester
day when I was young" van
Charles Aznavour. Voor de
verstokte C. en W.-fans:
..Crying time" van ..the great"
Buck Oioens, ..The tip of my
fingers" van Bill Anderson en
Today I started loving you
again'' van Merle Haggard.
Een aardige juf en een aar
dige schijf. (Liberty LST
HOOI).
nieuwe stijl
Hoewel we er tijdens het laat
ste Grand Gala weinig van
gemerkt hebben, zijn de Four
Tops duidelijk een nieuwe
richting ingeslagen. Producer
Frank Wilson heeft de half
vergane touwtjes van het trio
Holland-Dozier-Holland over
genomen en iets van een nieu
we stijl was al merkbaar in
de laatste single „Barbara's
boy". Met het uitkomen van
de elpee „Still waters run
deep" is de face-lift van het
Motownkwartet compleet.
De immer doordrensende en
op den duur stomvervelende
dreun heeft plaats moeten ma
ken voor een meer melodieus
en genuanceerd geluid met
Levi Stubbs uiteraard op het
soloplan. Ook de begeleiding is
aangepast aan de Four Tops
nieuwe stijl. De keiharde gi-
The Four Top:
taarklanken en het oorverdo
vende drumwerk zijn inge
ruild voor smeltende violen en
Latijns-Amerikaans roffelende
bongo's, waar nodig is een da
meskoortje toegevoegd, en het
knappe is dat het geheel toch
krachtig is gebleven zonder in
de oude fout te veel volume
te vervallen. Hoogtepunt op
deze kapitale plaat is voor ons
het oude Cliff Richardsucces
„It's all in the game", op sing
le trouwens a] hoog gestegen
op de diverse charts. Maar ook
de resterende titels zijn om
van te smullen: „Still water"
met een prachtig Latin intro,
„Everbody's talking" uit „Mid
night Cowboy", „L.A. My
town". „Bring me together" en
„Reflections" dat nog het
meest aan de oude stijl appe-
leert, Zeer verrassend deze
ommekeer van The Four Tops.
waarvoor Frank Wilson wel
de meeste lof toekomt. (Tamla
Motown 5C054-91364)
Sinds de elpee „Guitar forms",
die zo'n jaar of vier, vijf gele
den verscheen, behoort de
Jazzgitarist Kenny Burrell tot
onze favoriete artiesten. Dp
deze plaat reeg Burrell een
aantal eigen stukken (waaron
der het wondermooie „Lotus
Land") en wat „vreemd" werk
aaneen tot een klankgedicht,
een soort „bluesy" suite.
Ook op zijn nieuwste lang-
speler ..Asphalt Canyon Suite"
is Kenny Burrell deze stijl en
opzet trouw gebleven. Net als
op ..Guitar forms" is kant één
gereserveerd voor eigen com
posities van Burrell. waarin
deze de eenzaamheid en dc
anonimiteit van d grote stad
probeert uit te drukken. Op de
flipsidë weer twee Burrell-
compositie-, die worden voor
afgegaan door „Things ain't
what they used to be" van
Mercer Ellington, ..Put a little
love in your heart" (bekend
door het zangeresje Jackie de
Shannon) en ..Please send me
someone to love". Zoals u ziet
staat in deze nummers hel
thema liefde centraal, hetgeen
helemaal in het kader van dc
plaat past. Burrell verwerkt
een en ander op een wat in
troverte man: zij het wel
bijzonder swingend. Helaas
vermeldt de hoes niet wie de
begeleiding verzorgde. Zo is er
in „Put a little love' een fen-
derbassist van grote klasse
aan het werk. maar met wie
hebben we het genoegen? De
ze nalatigheid doet overigens
niets af aan de kwaliteit van
deze heerlijke luisterschijf
(Verve 2304 006).
We geloven dat de Britse
groep The Peddlers na de
KRO-zaterdagavondakkoorden
den van een paar weken gele
den heel wat fans heeft ge
wonnen. Bij de „kenners"
stond deze formatie al gerui
me tijd hoog genoteerd, maar
bij het grote publick was de
appreciatie nogal dunnetjes,
ondanks de recente top-veertig
single „Girlie". Daar is nu wel
crandering in gekomen dach
ten
het i
en consorten
Tot dc „smaakmakers" van de
huidige jazz behoort zeker de
jonge vibrafonist Dave Pike.
Een paar jaar geleden deed
hij dc nachtclub „Mont d'or"
in Schcveningcn aan met een
gclegenhcidscombo (waarin on
der anderen onze landgenoot
Ruud Jacobs) en toen verrast-
te hij de met beatklanken
overspoelde badplaats met een
fijne popjazzsound, die vooral
bij dc jongeren nogal aantikte.
Inmiddels heeft Pikt- zijn
werkterrein weer verplaatst
naar de Verenigde Staten en hij
heeft daar emplooi gevonden
bij het progressieve Vortexla-
bel. Niemand minder dan dc
grote Herbic Mann bemoeide
zich met de produktie van
Pikes nieuwste album „Doors
of Perception".
Op dit album beweegt Pike
zich met zijn combo, die ver
der bestaat uit de voormalige
Lennie Tristanoadept Lee Ko-
nitz op altsax, Eddie Daniels
op tenor en klarinet. Don
Friedman op piano, Arnie
•Wieè op drums en de ex-Bill
Evans bassist Chuck Israel, op
verscheidene terreinen. In
..Free-improvisation" domine
ren de free-jazzgeluiden (de
titel zegt genoeg), in het daai-
opvolgende nummer „The drif
ter worden we vergast op een
stevig stampend popgeluid met
gave basloop.ies van Israel en
in de andere nummers musi
ceert men in de blanke jazz-
stijl (dus vrij cool) van zo'n
jaar of tien, vijftien geleden.
Een flexibel geluid, noem het
Commercieel, maar wat zou
het. jazzmusici moeten ten
slotte toch ook eten. (Vortex
2007).
IN HET KORT
Het veelbesproken album On
The Boards" van Taste werd
geprezen in Rolling Sto-
De
t de
\s oorden „Taste have arri d"
Herman van Veen nam afge
lopen maandag een nieuwe
single ,op. Vermoedelijke titel
is „Vader krijgt". De eerste
Blossorr. single van Big Wheel
.Curly Girl" gaat bekend wor
den als de brandweerplaat
Onze gelukwensen overigens
aan Blosse n m zijn geweldi
ge eerste hit ..She Was Naked"
van Super Sister, die in de
USA ondc; de naam „Dona
Nobis Pacem" uitgebracht zal
worden.' Op zijn solo album
gaat Eric Clapton ook zingen
Volgende week verschijnt in
de nieuwe 99 serie van Atlan
tic een historisch 12.80 LP met
oude opnamen van Buffalo
Springfield.
televisieoptreden hoorden
we links en rechts de naam
The Peddlers vallen. Voor hen
die meer van die heerlijke
swingende popjazz willen be
luisteren verscheen kortgele
den een nieuwe elpee, „Birth
day" genaamd.
Grote man van The Peddlers
is organist-zanger Roy Philips.
Naast zijn groot ..jazzy" orgel
talent beschikt hij over een
uit duizenden herkenbaar
stemgeluid, dat bepalend is
voor het eigen Peddlersge-
zicht. De reportoirekeuze van
de groep strekt zich uit van
recht-toe-reeht-aanswingers
tot zogenaamde „denkertjes".
Op de nieuwe lang'speler valt
dit onderscheid duidelijk te
maken. Tot de eerste categorie
behoren „Day in day out".
„Little red rooster" van
..Hoochie Coochie-man" Willie
Dixon. „Southern woman" en
het bijna elf minuten durende
„Lockshen pudding". De laat
ste twee nummers zijn eigen
Philipscomposilies. evenals
het tot de tweede categorie
behorende denkwerk Birth"
Zeer verrassend is de keuze
van „Where have all the flo
wers gone" van Pete Seeger.
dat een heel aparte en indrin
gende Philipsbehandeling
heeft gekregen, evenals de
firn Webbclassic „By the ti
me I get to Phoenix" Het van
single bekende „Girlie" en
..Citv living" completeren deze
plaat De eerlijkheid gebiedt
te zeggen dat niet alleen Roy
Philips hulde verdient voor
deze uitstekende schijf, want
ook bassist Tab Martin en
drummer Trevor Morais leve
ren boven de middelmaat uit
komend solowerk op dit high-
classgebeuren. (CBS S 63682).
Als je uit handen van Mare Bohan
(voor wie het niet weet: Mare Bohan
is Dior) een super-super-de-luxe
horloge ontvangt als eerste prijs voor
een modeontwerp in een internationaal
toernooi, dan is dat wat! Voor
tweeëntwintigjarige Frits Klaarenbeek
die momenteel bezig is eindexamen te
doen (en te slagenaan de Arnhemse
kunstacademie, afdeling mode, was
het zeker wat. De mededingers
brachten in Sankt Gallen hun eigen
ontwerpen, zelf vervaardigd, ook zelf
over het voetlicht. Frits had een
unisexpak bedacht en toonde dat
samen met een medestudente: ..We
hadden goed getimed. Kwamen op in
onze pakken van bijna vervelend
bruin, jasje open en dan de kick van
een enorm groot bloemdessin. Het
ging helemaal pang-pang en het
applaus duurde wel een minuut".
Sankt Gallen is de belangrijkste
Zwitserse textielstad waar nu voor
de tiende maal door de verenigde
textielbedrijven een wedstrijd in
mode-ontwerpen werd gehóuden tus
sen kunstacademies uit verschillende
landen. Voor dit jubileum had men
uitnodigingen gestuurd aan de 10
Europese academies die in de vorige
9 jaren het meeste succes hadden
behaald. Nederland kwam in aan
merking met Arnhem; niet ten on
rechte want de opleiding staat er op
Bij de vorige wedstrijden hadden de
mededingers allen dezelfde stoffen te
verwerken gekregen. Ditmaal was
de opdracht moeilijker en ook het
jureren, omdat aan iedere academie
telkens 6 andere paketten stalen
waren gestuurd voor de 6 opdrach
ten: strand-, vakantie-, discotheek-,
middag-, avond- en bruidskleding.
Een voorgeschreven opdracht van
een gegeven stof legt de fantasie
tweemaal aan banded.
Toen de uitnodiging binnen was, be
gonnen in Arnhem zo'n twintig jon
ge mensen te tekenen. Zonder im-
menging van bovenaf zijn ze in on
derling overleg aan het uitselecteren
gegaan tot er zes ontwerpen overble
ven: daarbij was de vakantie-kle-
ding van Frits Klaarenbeek die hij
zou moeten uitvoeren in de bruine
katoen, met een lap van dezelfde
stof waarop een groot bloemdessin in
vage bruine nuancen op wit fond
was gedrukt.
Pantalons maken in katoen is moei
lijk kleermakerswerk, dat in de
praktijk het best in de confectie
wordt gedaan. Maar het werd ge
klaard. (Hopelijk mag verraden wor
den dat onze eigen Nederlandse fa
briek Menko zo behulpzaam was een
stuk nagenoeg gelijke katoen als de
Zwitserse, te willen fourneren omdat
er voor het dubbele unisex-pak net
iets te kort schoot.)
Show
„We vlogen naar Sankt Gallen en
hebben 's middags maar één keer ge
repeteerd. 's Avonds was het groots
opgezet. De stadschouwburg vol met
ik denk textiel- en modemensen.
Verplicht avondkleding. In de kleed
kamers kappers en we kregen make
up-adviezen voor de kleuren tv. Van
de 60 mededingers waren er maar 2
jongens. Twee mannenpakken dus
De kranten da. schreven de vol
gende dag dat we zelfverzekerd wa
ren als professionals. Nou, maar de
Franse hautecoutureschool niet
Mark Bohan zat zich gewoon te
schamen. Kostschoolachtig en tuttig.
Londen maakte er een verkleedpar
tij van. Hun modementaliteit is an
ders. Maar het sprak geweldig aan.
„Wat ik dacht toen ik opkwam,
trapje af, jasje open... Nou, tweede
prijs is goed genoeg," dacht ik. Na
ons moesten de Engelsen nog komen
en die hadden ook vakantie met
unisex. Maar die kregen de tweede
prijs. Ja, en wij de eerste. De jury:
couturiers uit verschillende landen.
Bohan voor Frankrijk natuurlijk. En
alleen de voorzitter een Zwitserse
textielman".
Mode is business
Het gevoel voor mode
„van wanten weten" in
drijf is in het geval v;
winnaar geen toeval. Vader is foun
dationfabrikant, het familiebedrijf
Elbrina werd in Leerdam door
grootvader opgericht. Misschien
en vooral het
het modebe-
i deze prijs-
(ADVERTENTIE)
Unisex-pak in bruin katoen,
met wit en bruin grootbloeniifc
imprimé voor top, en voering
van jasje. Vakantiekleding
waarmee Frits Klaarenbeek van
de Arnhemse kunstacademie de
eerste prijs behaalde in een
internationaal concours te
Sankt Gallen. (Hoeden van
Jacques Janssen, die na een
paar jaar academie, hoeden
ging maken in Den Bosch, o.a.
voor Linette dus ook voor
koningin en prinsessen maar
nu gevestigd is in Amsterdam).
heeft vader ooit gehoopt dat zijn
zoon hem zou opvolgen. Maar toen
de jongen na de derde h.b.s. zei,
mode op een kunstacademie te wil
len gaan doen, zei vader: goed. Elk
jaar melden zich honderden jongelui,
voor het merendeel meisjes, bij de
verschillende kunstacademies aan
voor mode. Doorgaans weten ze er:
niet veel meer van af dan dat ze d<
zijn op kleren en alle mode zien i:
betrekking tot het eigen ikje. Latei r
Een witte couturesalon met goude'
stoeltjes is niet meer hét ides-u
sinds boetiekjes met speciaal SfeeKje
zo tot de verbeelding spreken. Dat je
daarvoor een middenstandsdiploma
moet hebben, dat je moet kunnen
inkopen, scherp calculeren, kortom
goede hersens moet hebben om niet
over de kop te gaan nooit over
nagedacht. In de confectie gaan
werken? Dank je wel hoor, nee lek
ker gekke kleren maken enijzeren
kettingen solderen.
Gelukkig zijn er<academies die eisen
stellen, en gelukkig valt er in dc
loop van de jaren een groot deel afJ
gaat een andex'e richting op de aca
demie volgen of verdwijnt uit hc
gezichtsveld. Wie het eindexamen
mode haalt heeft een papiertje dal
afhankelijk van de academie die hel
verstrekt heeft, meer of mindei
waard is. Meer waard is 'wat de
leerling er heeft opgestoken. De mo
dewereld zit niet om ze te springen
Maar de energieke talenten, de
meerzijdig begaafden komen erger,
op hun plaats, na eerst van oudere
jaars op de academie, aankomend
kneusje in mode geworden te zijn.
Flits Klaarenbeek begon in Dc
Bosch maar dacht later beter aan
sluiting te hebben in Arnhem. „Dal
is niet tegengevallen. Een vaster be
leid met minder vrijheid, of mis
schien andere vrijheid. Dat kon ik
volledig accepteren vanwege het on
derwijs van mevrouw Lamaker I
Ontwerpen en tekenen, geweldig!" I
En dit wordt dan gezegd door e« I
moderne jongen met halflang haa I
die het slanke lijf in smal zva l
jumpsuit (eigen ontwerp) soepel op-I
vouwt in een stoel en vriendelij I
maar critisch kan kijken en prate: I
Waarachtig het bestaat nog! Het ar I
cepteren van vaster beleid en min-l
der vrijheid! „Ik heb er ontzettend!
veel geleerd. Mijn eigen waarde tr i
vonden. Nu tegen het eind werd hdl
er wat moeilijker want ik wil graa l
mijn eigen tijd van werken gas I
bepalen.
„Toekomst? Fijn gaan leven. Inter-1
sief werken. Materieel sober. Ve I
zien. landen, steden, mensen. Mensol
vooral en daar is mode erg fijn voo. I
De komende jaren zullen moeit I
uitwijzen wat de definitieve toe-I
komst wordt'".
n uit Diors boutique zijn niet bedoeld voor kinderen, maar de Franse peuters zetten ze op om de orerdrere»
uren nog indrukwekkender te laten lijken. Natuurlijk zijn de (bolle) glazen in alle denkbare kleuren f
ougmake-up daarachter moet op de vervormende kleur van het glas berekend zgn en mag er dik opliyye"
