FEIJEN00RDLEGI0EN BRACHT DUIZENDVOUDIG
EERBEWIJS AAN OPPERMACHTIGE KONING VOETBAL
Rotterdamse kweker lanceert
wereldprimeur: rood-witte anjer
De aanhangers stond het
leidingwater tot aan de lippen
Rotterdamse
kastelein:
„Dit is pas
onze echte
bevrijding"
IN DE RUST RUN
OP TOILETTEN
Thomassen:
„Geen woorden
voor daden"
In Rotterdam huizen
leeg, straten vol
SPORTBIJLAGE
VRIJDAG 8 MEI 1970
ROTTERDAM Dit was de dag
na de lange nacht der waarheid:
een Rotterdamse binnenstad,
geplaveid met de stralende kin
derhoofden van het op drift ge
raakte legioen. Honderdduizend
op het Stadhuisplein, honderd
duizend in de betonnen vang
armen eromheen. Een kleffe,
warme binnenzee, waarin de
golven van de overwinningslie
deren hoog opspatten. Mannen
en vrouwen in rood-witte pijen,
met rood-witte hoge hoeden op
de kletsnatte, door pils gedrai
neerde hoofden. Hand in hand
de kameraden uitkijkend naar
de helden, die als engelen der
wrake achter de onweerswolken
op hun glorieuze nederdaling op
aarde wachtten.
Gratis biertje
Natuurlijk had de Rotterdamse politie
d dat moment een charge met de
(bereden brigade kunnen uitvoeren. Na
tuurlijk had men lang tevoren drang
hekken rondom Zestienhoven kunnen
plaatsen en het waterkanon in stelling
[kunnen brengen, maar mijn 'hemel, on
welke afschuwelijke morele dwang
[had je daarmee de agenten geplaatst.
[Ze hadden nog geen veertien uur er
op hun dienststoelen zitten wippen
emotie, ze waren daarna spontaan
de Coolsingel getrokken en had-
[den hand in hand met de tienduizenden
hun triomf gevierd. Ze hadden op dat
geen andere ,keus en moesten
[noodgedwongen heulen met het legioen,
dat oppermachtig was ter land en in de
[lucht. De surveillancewagens waren be-
[dekt met roodwitte vlaggen en de
[luidsprekers, die anders opdringende
volksmenigten vermanend moet toe
spreken. produceerden nu de Feije-
noordliederen. Een radeloze vliegveld
employee. die een agent aanklampte en
vroeg, of er niet wat tegen die chaos
kon worden gedaan, werd vaderlijk
op zijn schouder geslagen en met een
gratis biertje naar zijn bureau terugge-
Helse steen
ROTTERDAM. Tussen de
honderden genodigden, die gister
middag in het eerlijke werkmans-
zweet huns Rotterdamse aan-
schijns de komst verbeidden van
het voortvluchtige Feijenoord-
elftai, stond ook de kweker C. v. d.
Adel uit Overschie. In zijn rechter
hand klemde hij zijn onverbidde
lijke wereldprimeur: een rood
witte anjer, die uitgerekend op
6 mei snij-rijp bleek te zijn.
Stralend zei hij: „Ik zit nou
35 jaar in het vak en ik heb in
die jaren honderdduizenden anjers
in mijn handen gehad, maar er
zat noodt een rood-witte tussen.
Dot is een uniclum, iik kon mijn
eigen ogen niet geloven. Mijn
vrouw zei meteen: „Het wordt
twee-één voor Feijenoord. Het
klinkt nou achteraf misschien een
beetje ongeloofwaardig, maar het
is de waarheid". Ik heb trouwens
tijdens de wedstrijd ook geen
moment getwijfeld aan de uitslag.
Ik heb rustig een borreltje inge
schonken en ben op mijn gemak
voor de buis gaan zitten. Dat ik
achteraf toch een paar kwaaie
uren heb gehad komt, omdat ik
een verschrikkelijke zenuwpees
ben. Toen er verlengd moest wor
den, heb ik even naar mijn anjer
gekeken en gezegd: „Wat is dat
nou. Laat je me toch in de
steek?"... Maar even later kwam
dat doelpunt en ik zei tegen mijn
vrouw. „Nou, wat heb ik tegen je
gezegd?". Zijn vrouw knikte ver
zaligd en riep: „Je zei: bloemen
liegen niet".
Van der Andel hield de bloem
als een relikwie tegen zijn borst
en zei: „Ik had die anjer eerst aan
een fles champagne gebonden. Ik
wilde er een klein cadeautje van
maken voor burgemeester Tho
massen, maar van pure emotie
hebben we op dat moment die fles
opgedronken. Nou geef ik alleen
die anjer. Daar gaat het toch
immers om. Die anjer is het be
langrijkste".
Mijn hemel, hij geloofde het
ook nog.
dioos. Hasil heeft bewezen, dat hij
natuurtalent is. Inderdaad moet langza
merhand gezocht worden naar jor
opvolgers van ons huidige spelers, i
dat neemt niet weg, dat onze „be;
den" het formidabel gedaan hebben. Ik
heb liever een oudere ploeg met e
ring en techniek dan een jonge, die
zulke kwaliteiten niet kunnen opbi
gen. Wat Coen Moulijn met zijn 33
heeft gedaan, kan geen 23-jarige hem
verbeteren". Brox had zich voor de ni
reeds legendarische wedstrijd ook ver
baasd over het tomeloos zelfvertrouwen
dat Celtic via perspublicaties had ge
ventileerd. „Ze liepen compleet ovei
van eigenwaan", zei hij, „maar dat is
tijdens de eerste negentig minuten we!
voorgoed verdwenen. Overigens hebben
de Schotten getoond, dat ze sportieve
verliezers zijn. Er is niet één speler
Celtic geweest, die Feijenoord achteraf
niet als de beste ploeg heeft gekwalifi
ceerd. Zelfs gaven ze toe, dat die over
winning van 21 het overwicht no{
maar magertjes heeft uitgedrukt".
Aanvalsplan
Kort na half drie moest Schiphol zijn
Rotterdamse buit weer afstaan. Aan
vankelijk had het in de bedoeling gele-
ROTTERDAM Wat je al niet doet tijdens
de finale van een Europa Cupwedstrijd:
ambtenaren van het Gemeentelijk Water
leidingbedrijf in Rotterdam verdeelden
hun tijd tussen de buis en de meters, die
nauwkeurig het verbruik van hun sterk
chloorhoudend produkt registreerden.
Toen ze na 150 slopende minuten de sta
tistieken bekeken, bleek, dat het trouwe
legioen gedurende de wedstrijd volledig
droog had gestaan en zich pas in de rust
een massale run op de toiletten toestond.
Die grote trek resulteerde in een extra-verbruik van
tien miljoen liter leidingwater. Daarna was er op het
Rotterdamse waterfront weer een grote, onheilspel
lende stilte, die duurde tot aan het moment, dat de
verlenging een feiit was geworden. Op dat moment
veerde het legioen opnieuw uit de leunstoel en zorgde
voor een extra-afname van elf miljoen liter water.
Een absoluut dieptepunt iin het gebruik werd bereikt,
toen Rinus Israel de Europa Cup in ontvangst nam
en er een vreugdedans op het murwgebeukte veld
Rondom het Rotterdams Stadhuis had
het duizendkoppig thuisfront zich in
middels opnieuw geformeerd na een
dolle nacht, die elk Zuid-Amerikaans
carnaval tot een patronaatsfeest degra
deerde. De cup was nauwelijks van de
beeldbuis verdwenen, toen uit alle hoe
ken en gaten van de Maasstad de ge
trouwen toestroomden met medeneming
van de vaste trofeeën: toeters, bellen,
vlaggen, hoeden, serpentines en voetzoe
kers. Burgemeester Thomassen had een
:nt het serieuze plan om zijn volk
e spreken, maar ondanks een in-
ast aangereikte megafoon gingen
zijn gebeitelde volzinnen verloren in de
Om daarna te redden wat er te
redden viel, hief hij toen maar het
„Hand in hand kameraden" aan. Het
leek een volkssamenzang met de grote
gemeentlijke voorganger badend in
op het balkon. Een verruk
kelijk tafereel.
Aanbidding
Het leek, alsof die nacht niet meer
rertroffen kon worden. Rotterdam-
Zuid dampte tot het ochtendgloren van
;lare vreugde, sommige straten waren
■eranderd in openlucht dancings, waar-
n men hossend en schreeuwend telkens
nieuwe dammen opwierp tegen de
ilaap. „Dit heb ik zelfs na de bevrijding
niet meegemaakt", zei een kapseizende
kastelein, „dit is pas ons echte bevrij
dingsfeest".
De goede man. Hij wist toen nog niet,
at hem in de uren daarna nog boven
het geteisterde hoofd hing. Hij wist
dat de aanbidding van de cup in
alleen was voorbehouden
Sint Pietersplein in Rome, werd tegen
de Coolsingel moeiteloos
gecopieerd.
Een nieuwe religie barstte los. De
iude hymnen sloegen in brede golven
tegen de gevel van het stadhuis, waar
het balkon klaar stond voor de nieuwe
goden. Een fanfarekorps blies het vuur
q geloof, hoop en liefde telkens weer
n. Hand in hand de kameraden, hand
hand voor Feijenoord één. De duizen
den deinden, de duizenden zongen, de
duizenden brachten hun eerbewijzen
ining voetbal. Verbeten EHBO'ers
n zich door de kolkende mul op
zoek naar gevallenen, ziekenwagens
iet loeiende sirenes reden af en aan.
Zo werd de weg geëffend voor de elf
een achterdeur het stadhuis werden
binnengeloodst en met hun blinkende
scalp op het balkon verschenen. Rinus
en Coentje, Henk en Theo: in hun
grijze, flanellen pakken leken het net
mensen, maar het legioen wist beter.
Zij, die uit de hemel vallen, hebben de
de onsterfelijkheid al om
het hoofd.
Zoenoffer
Het gejuich, dat in tien minuten aan-
equilibristen, één hand aan de blinken
de toeter, één hand zegenend geheven.
Het plastic dak van één der vermaaks-
huizen van C70 zakte onder het ge
wicht van tientallen supporters lang-
Het. leek een fraaie apotheose van
een cultus, die in de lage landen niet
voor mogelijk was gehouden. Maar bur
gemeester Thomassen had nog een for
midabele verrassing achter de hand.
Nadat hij was voorgegaan in de woord
dienst en de spelers had verrast met
zilveren stadspenningen en fotoboeken
barstte het orgel in de burgerzaal plot
seling los in een hernieuwd Hand in
hand. Het plechtig geluid donderde te
gen de wanden, kreeg via de luidspre
kers aan de gevel een spontane echo op
het plein, waar het legioen opnieuw
eiste, dat de elf op het balkon zouden
verschijnen.
Gelukkig het volk, dat zoiets mag
beleven.
Leo Thuring
ging, vierde Rotterdam de zege op
Celtic. Zelfs nadat het elftal van
Feijenoord zich had teruggetrokken
hulde te ontvangen, bleef het legioen
aanwezig. De supporters, de getrou
wen, wilden hun favorieten nog
even zien. Zij kregen daartoe de
kans, na afloop, maar daarvóór deel
de burgemeester Thomassen zijn
complimenten uit.
ROTTERDAM. Toen het
elftal van Feijenoord dan ein
delijk om preeies kwart voor
\ier gistermiddag op het balkon
Thomassen: „Voor hetgeen Feije
noord heeft gepresteerd, heb ik geen
woorden. Gelukkig maar dat u de
daden had". De Rotterdamse burge
meester deelde het elftal mee dat
het gemeentebestuur had besloten
verscheen, ontlaadde zich de
opgekropte vreugde van de uit
zinnige mensenmenigte. Stuk
voor stuk kregen de spelers
van Feijenoord hun hulde. Met
alle leden van het team de erepen
ning in zilver van Rotterdam te
geven. Bij het behalen van het
landskampioenschap hadden de spe
lers van Feijenoord badhanddoeken
gehad en de heer Thomassen had
het raar gevonden nu weer textiel
een brok in de keel lieten de
Feijeuoorders het gejuich over
zich heengaan. Theo Laseroms:
penning. Feijenoords voorzitter
Guus Couwenberg in zijn dankwoord
met sterk geëmotioneerde stem: „Wij
„Dit heb ik nog nooit meege-
wisten dat we in Rotterdam populair
bijna niet bedwingen, dit was
geweldig".
Terwijl de cup van hand tot hand
zijn gekomen om ons elftal alleen
maar even te zien, dat is ongeloof
lijk. Ik heb zoiets nog nooit eerder
beleefd. Het zal me dan ook altijd
bijblijven".
(Van onze sportredactie)
ROTTERDAM In Rotterdam-Zuid heeft waarschijnlijk gisteravond iedereen zijn
eten geinist Het team van Feijenoord keerde terug en dat ging echt niet ongemerkt
voorbij. De huizen stroomden leeg, de straten vol- 's Middags hadden de Fcjjenoor-
ders al een voorproefje meegemaakt bij hun tocht van Zestienhoven naar het
centrum van Rotterdam. Toen was het al een steekspel geworden tussen politie
en supporters. Kon de bus niet meer verder door al te opdringerige mensen,
dan werd de route snel verlegd.
Maar ook in de straten waar Feijenoord volgens het programma niet zou komen,
barstte het van het volk. Elke keer weer raakte de bus met Feijenoordspelers
vast. Dat was dus het voorproefje. Na de huldiging in het stadhuis kreeg „Zuid"
de kans te laten zien hoe men de zege op Celtic waardeerde. En het bolwerk van
Feijenoord heeft zich niet onbetuigd gelaten. De bus met de overwinnaars werd
als het ware bestormd. Er werd aan getrokken, sommige knapen kropen er zelfs
op en ook nu weer moest de politie enkele malen de route wijzigen omdat de
bus niet meer verder kon-
En toen het allemaal achter de rug was, zei penningmeester Jan Visser: „Het
waren me de dagen wel. Voorlopig wil ik alleen maar rust .Ik ben doodmoe".
