Het laatste jaar 1944-45
geen huishoui
Secretaressen
aller
directies,
verenigt u!
ONTROEREND FOTOBOEK VAN OORLOGSWINTER
10 Dagen vrij?
Erop uit
met de trein!
8-daags
kriskras-
abonnement*
NS-lentetochten
Samen op reis?
Neem een
2-pluskaart*
Avondje uit?
Avondretour!
- jjtr~ 'jgs
jyr M 1 ML
9STER, MAAR GESPREKSPARTNER
ZATERDAG 2 MEI 1970
DE LEIDSE v
PAGINA 9
(ADVERTENTIE)
f A fl (kinderen 4 t/m
1 TV." 9 jaar f20.-)
Keuze uit verschillende,
met zorg samengestelde
trips o.a. naar De Efteling,
Zuid-Limburg/Aken,
Amsterdam/ Schiphol
De Keukenhof etc.
Van 30 april t/m 10 mei
dagelijks onbeperkt een
dag voordelig reizen.
2 personen f30,
3 personen f35,
4 personen f40,
5 personen f45.
NS-identiteitsbewijs of
pasfoto meenemen!
enkele reis
een kwartje
Van 30 april t/m' 10 mei
elke avond 18.00 uur,
dus ook óp vrijdag én
zondag.
■7-x. voordelig
uit met NS
DEN HAAG Na 25 jaar heeft de Amsterdamse
fotograaf Gas Oorthuys de balans opgemaakt van een
zwarte, trieste winter en een bevrijding, waarvan ook
hij te veel verwachtingen koesterde. „Het was een
hel", schrijft hij, „de angst. Pas na zoveel jaren, toen
we veel vrienden verloren hadden, toen we ons op
gejaagd voelden, pas toen wisten we wat over ons
gekomen was. Ik zou u allen willen vertellen, zonder
cijfers, zonder de exacte gegevens, hoe het was. De
armoede aan menselijkheid. Toen we eindelijk het
laatste jaar van de oorlog (wie wist, dat het het
laatste jaar zou zijn) begonnen te fotograferen, ging
het niet meer over de verdrukking, maar hoofdzakelijk
over de armoede, de honger, de erbarmelijke ellende
van de hongerwinter, en de lang verwachte, maar niet
vrolijke bevrijding."
Cas Oorthuys legde
in 104 foto's
hellegang van
hongerend
volk vast
Over die armoe en de lang niet
vrolijke bevrijding bericht Oorthuys
aan het nageslacht in zijn boek „Het
laatste jaar 1944'45 honderdenvier
foto's, die niet uitmunten door de
fotoboeken over steden in Nederland
furore maakte, maar die het drama van
een hongerend volk wel huivering
wekkend gestalte geven. Samen vormen
zij een document van menselijke ont
reddering, van mannen en vrouwen,
die vechten voor hun leven, een korst
brood, van onderduikers in hun don
kere holen, van schimmen, die een
witte "vlag leggen over de lichamen
van gefusilleerden. Oorthuys, die werk
te met ondeugdelijk Duits filmmateriaal,
dat hij van de ondergrondse had ge
kregen. heeft in die laatste maanden
van 1944 en de eerste van 1945 als een
:innig, dat ik toen in staat ben geweest
im deze foto's te maken. Achteraf ben
k wel blij, dat ze gemaakt zijn".
,Het laatste jaar 1944—1945" is in de
ange rij herdenkingsboeken, die ver-
:chenen zijn, een onthullend en ont-
oerend document. In feite heeft het
'ele andere getuigenissen overbodig
;emaakt.
N.A.S.A. MEENT:
Apolloreis door
kortsluiting
mislukt
WASHINGTON (DPA) Een kort
luiting in de elektrische leiding van ee
■schijnlUk de oorzaal
het ii
lukken
de NASA
mogelijkheid "als 'A'éest waarschijnlijk
'Door dè^-önfploffing die daarddor Werd
veroorzaakt, sloeg de zijwand van het
dienstencompartiment tegen de richt-
antenne, die daardoor werd beschadigd
en een korte tijd geen signalen naar de
aarde doorgaf. De NASA hoopt vooral
opheldering te krijgen uit de automati-
radio
t de foto's
geva
(ADVERTENTIE)
de
beste
hekken
komen uit BesG
B G levert
gegarandeerd roestvrije
hekwerken door
geheel Nederland tegen
.de scherpste prijzen.
WW iBSHL
t Émk r 2- h
WÊmk JpL
Secretaressen (van links naar rechts de dames
375 f
Geei
kwam er. Ze blijken alle drie bü Centraal Beheer te
werken achter de groene ruiten van een glazen kantoor
paleis, dat de Amsterdammers met voorbijzien van de
bedoelingen van de architect toepasselijk „het aquarium"
hebben bijgenaamd en zij heten Nora van Breemen, Adri
Hart en Yvonne van Randwijk. Naar leeftijden vragen is
in dit klimaat onbeleefd, maar ze willen wel kwijt, hoe
Nederlands centrum
i bij kunnen houden. We
de i
voelen, dat
Noi
ir, Adri 2
Ze weten waarover ze praten. „De oprichtingsvergadering
was besloten", zegt Adri, die het meest aan het woord is.
„Stel je voor, dat we een stel Dolle Mina's binnenkrijgen.
Dan is onze goede naam meteen naar de knoppen". Wat
de vereniging NIET wil zijn, is daarmee afdoende
gedefinieerd. Wat wel? De dames blijken enige moeite
te hebben met hel formuleren van hun doelstellingen.
Een gezelligheidsvereniging? Geen sprake van. Yvonne:
„We vatten dit bijzonder serieus op. We hebben geen tijd
voor flauwekul. Ik behoef niet met collega's te carnaval
len. Hoe stelt u zich dat voor - een feestje met 400 dames
met mekaar? Ik lach me dood".
Uiteindelijk komen de dames overeen, dat de vereniging,
zoals die hun voor ogen staat, het meest weg heeft van
het begrip „vormingsinstituut". Wat er aan hun carrière
van kennelijk roestvrij staal nog bm te smeden valt?
Daarop hebben ze een door hun dagelijkse praktijk
den niet meer van bijvoorbeeld de vergaderingen, die we
ïotuleren en de dictaten, die we opkrijgen. Maar je kunt
'an je baas niet verwachten, dat hij je onder kantoortijd
:ollege gaat jj
it een vakbond. De dames willen dat wo
en. Ze blijken in de uitzonderlijke positii
ze nooit klachten hebben over hun salar
jrwaarden en prijzen zich gelukkig, dat
1 C.A.C
I. We 1
>rdt bepaald
rd niet eens
s of arbeids-
e niet in het
1 standaard
als vakopleiding. Vakkennis, tact, mensenkennis en
ordelijkheid alsmede het vermogen om in afwezigheid
van de baas zelfstandig verantwoordelijke besluiten te
kunnen nemen, achten de dames de belangrijkste ver-
kost
tijd'.
Bijspijkeren
„Daarom willen we t
van de vereniging
spijkeren en informatie op te doen. We denken aan
cursussen in de elektronische informatieverwerking
en in managementtechnieken. We denken hierbij aan
lezingen door deskundigen over bedrijfspsychologie en
bedrijfssociologie. We willen om de zes weken een
nieuwsbrief uitgeven en liefst ook een vakblad. Dat ons
vak veranderd is, kunnen we niet zeggen, maar wel
verandert de structuur van de onderneming. Je krijgt
allerlei termen voorgeschoteld, meestal Engelse, waarvan
je de achtergronden niet kent. Kreten, die je niet begrijpt
Je leert ze natuurlijk hanteren, maar het werkt veel
beter, wanneer je precies hun inhoud en achtergronden
salarissen, zeggen ze, en dat is maar goed ook.
Wat een directiesecretaresse verdient? „O, dat loopt érg
uiteen. In de randstad liggen de salarisseri heel anders
dan bijvoorbeeld in Limburg of Twente. Maar we zitten
op rozen. Het is een van de aardigste functiès, die een
vrouw zich kan wensen. Je kunt er alle kanten mee uit.
En er is een groot tekort aan. Let u rriaaï eens op de
advertenties. Dat is natuurlijk een Voordelige positie.
Daarom is er geen sprake van, dat Néderland er met
heel tevreden".
Het signalement van een directiesecretaressehoe ziet
ze eruit en wat moet ze kunnen? Ze moet een scbaap met
v(jf poten zön. luidt het niet'door originaliteit uitblin
kende antwoord. Ietsje verder komen we als Yvonne
meedeelt: „Ze moet twaalf dingen tegelijk kunnen doen
en het dertiende eerst".
ring e
i belangrijk i
is er te zwaar voor geworden
Contact
Na de uitsmijter, dat ze contact zullen gaan zoeken met
reeds bestaande zusterorganisaties in Duitsland, Frank
rijk, Engeland en Amerika vooral van de laatste
hopen ze veel wijs te worden brengen ze ons naar
Gerritsen, om te horen, wat die vinden van het initiatief.
Ietsje duidelijkheid daarover viel al te peuren uit hel
'feit, dat Nora, Adri en Yvonne interviewers in kantoor
tijd mogen ontvangen en ook andere werkzaamheden, die
de Vereniging met zich mee brengt, op de baas z'n schrijf
machine mogen verrichten.
Inderdaad treffen we in het directionele bolwerk twee
zeer enthousiaste heren aan. „Wij hebben de plicht om
i-erken". zeg" de zij vroom. „Onze secretaressen
)ijleren". J*' maar moeten ze dat doen via
1 in hun hiF^e ten koste va" uit ®igen
portemonnee ribut'e' ^ou
een vaderlijke laak gelegen hebben voor het bedrijf
Nee, vinden de heren. Dat is niet de wezenlijke taak van
de onderneming. Het kan beter in verenigingsverband
geschieden.
Zijn ze niet bang, dat er bedrijfsgeheimen over of onder
de tafel door zullen gaan. wanneer de dames de koppen
bij elkaar steken? Nee, haha. Een directiesecretaresse
moet een zeer gesloten persoon zijn anders deugt ze
niet. Vinden ze de vereniging wèl nodig? Zeer zeker. Ér
is een verandering gekomen in de gestalte van de
derictiesecretaresse. Vroeger was ahum, laat ik het
maar cru zeggen een uitvoerende kracht, een huis
houdster van de directie. Die tijd is voorbij. De secreta-
taresse krijgt te maken met complexe vraagstukken. Ze
is een stukje gesprekspartner geworden. Ze heeft een
corrigerende invloed. Haar stijl moet veranderen in de
richting van de verantwoordelijkheid.
Drs. Gerritsen: „Ik persoonlijk heb de pest aan dicteren
Ik maak een aantekening en dan zie ik het wel. Dat
moet kunnen". De heer Ruiter: „Het is niet prettig voor
de meisjes, om je telkens te moeten komen vragen: wat
bedoelt u daar nou mee? Het zal goed voor ze zijn,
wanneer ze kennis opdoen van hei management. Ze
zullen dan meer bevrediging in hun werk vinden en
■ken". zeg"de zij vroom.
i bijleren". maar moet.
