EEST IN MOSKOU, PEKING, TIRANA, HAVANA, BELGRADO
IENIN 100 jaar
eleden geboren
ZANGERES
ZONDER NAAM
zingend achter
de tapkast
•enin wijdde zich
olledig aan revolutie
Mijn bezoekers
hebben er recht op
VIERING ZOU
LENIN MET
AFSCHUW
VERVULLEN
WOENSDAG 22 APRIL 1970
DE LEEDSE COURANT
(Van een onzer verslaggeefsters)
••De slingers hangen er nog. Er
Mas gisteravond een bruiloft. We
verhuren het hier", zegt de Zan
geres zonder naam in de boven
mat van haar café in Geleen.
vNee, het zijn dan geen bruilof
ten met zang erbij, want ik kan
met al die apparatuur de trap
niet op en af, en ik moet beneden
achter het buffet staan. Maar als
beneden de juke-box draait en ik
begin, zit er niemand meer op
zijn stoel. En dan zing ik altijd
voor het bruidspaar en de weder
zijdse ouders: „Bedankt lieve ou
ders". Tegen de gewone bezoekers
zeg Ik: Geef ze eens een fijn
applaus dat ze het later goed
zullen hebben samen. Dan breken
ze de boel af. Aan dat liedje ga
Ik zelf kapot van binnen. Ik zing
het met kippcvel. Gisteravond
ook. Het bruidje kon alleen maar
haar moeder om de hals vallen.
Dat is enorm ontroerend. Dat is
een stuk van je leven".
„Maar het is ook gewoon werk
Mijn man en ik hebben nu een
maal dit café. Al vier jaar. Mijn
man wilde werken. Hij was te
jong om stil te zitten.
Hij zei iedere keer: „Mary, ik wil
niet op de lauweren - van mijn
vrouw rusten. Maar hij kon ner
gens aan de slag komen. Ik wilde
altijd al graag een café hebben
Als ik optreed sta ik graag tussen
het publiek. En in een café heb je
de hele dag mensen om je heen,
dacht ik. Alle fans kunnen dan
op visite komen, en naar me ko
men kijken. Want ik kan me zo
enorm kwaad maken op mensen
als Barbara Streisand, die zeg
gen: Jullie hebben geen donder
met mijn privé-leven te maken".
Kijk, of ik een spiegeltje aan de
muur heb hangen met een gou
den lijstje of met een gouden
randje, het ia uiteindelijk eigen
dom van de mensen. De fans
hebben het betaald, dus mogen ze
mensen
wat een.
mensen
het ook zien. Een café leek me
een ideale oplossing. We zitten
hier nu vier jaar en het ia waar
gebleken.
's Zomers komen hier bussen vol
toeristen. Honderdtwintig is heel
normaal. En dan komt zon bus,
vol met Brabantse moedertjes
bijvoorbeeld, die alleen mijn stem
kennen. En die verwachten dat er
eer. Ster in de zaak staat. Met
een heel mooie jurk aan en krul
len en make-up. Dan komt de
kelner of de huishoudster zeggen
„Mary, er is weer een bus voor
je. Als ze binnenkomen zie ik ze
denken
„Nou gaan we voor die beroemde
vrouw verschijnen. Ze hebben al
tijd een bloemetje bij zich. Ze
komen zenuwachtig binnen en
gelijk de gezichten naar het buf
fet: ..Zou ze daar staan?" En dan
worden ze geconfronteerd. Ik
kom uit de keuken op mijn pan
toffeltjes of met een schort voor.
Dat is soms een klap voor ze
Soms komen er tranen in de
ogen. Dan geef ik ze allemaal een
hand en een vriendelijk woord
Ik zeg: Droog je tranen, want ik
s als u. Ik
VERGUISD
„Juist die mensen hebben mij ge
maakt. Het deel dat me heeft
verguisd heeft ongelijk gekregen.
Die komen ook wel eens. Ze zijn
wel zó weer weg. Op een keer
lag mijn man ziek met een oorin
fectie. Boven werd bij hem ge
waakt. Ieder uur kwam de dok
ter. Ik sta beneden met een zaak
vol klanten. Ook toeristen. En
dan zit er een achter de tap:
„Zingt ze nou niet? Ze kan hele
maal niet zingen".
Het was zo druk dat de bier
kraan openstond en niet meer
dicht kwam. Nou, ik zeg tegen
dit dame: „Damt, kunt a tap
pen?" „Nou, net hoor", xegt dat
mens „Heb ik nog nooit gedaan.
En ik tal het wel nooit leren
ook". O. nou, zeg ik, als u dan
niet kunt tappen en het ook niet
kunt leren, kunt u zeker ook niet
snappen, dat ik' me hier kapot sta
te werken. En dat mens kreeg
zo'n hoofd, hè. Nou, loen heb ik
iemand anders later de microfoon
vast lalen houden en zo, met
twee handen vol glazen de klan
ten bedienend heb ik gezongen
Het mens was weggegaan
WITTE GEZICHTEN
„Of ik sta hier voor de bühne te
zingen. Halen er een paar een
hele grote zakdoek uit hun zak
en doen net alsof ze huilen. Ik
stop en zeg: „Mijnheer, bent u
dan zó geroerd van mijn liedje?
Wilt u dan maar even op de
stoep gaan zitten en wachten tot
ik uitgezongen ben? Héél mis
schien mag u dan later nog eens
binnenkomen". Of ze zitten te
proesten. Zo met hun hoord in
hun handen en schokkende
schouders.
Mensen hadden een keer om Het
Stiefkind gevraagd Nou. dat
kunnen ze dan krijgen. Of ze
hier de hele avond zitten op één
glaasje bier, hun meegebrachte
broodjes opeten, of voor honderd
gulden verleren dat is geen ver
schil. Ik zing toch Vroeger deed
ik dat met een bandje, maar dat
werd te duur. Nu gaat het met
de juke-box mee. Gaat even goed
Nou, die mensen wilden Het
Stiefkind horen en d'r beginnen
er een paar te lachen. Een oudere
heer en twee echtparen. O, ze
konden niet meer ophouden. Ze
proestten het uit. Ik zie het en ga
vlak voor ze staan.
Toen het liedje was afgelopen
kreeg ik een staande ovatie van
het publiek. Maar ik zei: „Men
sen, applaudisseer nou ook sens
voor deze fijne lui". Toen brak
het los. Onder boe-geroep en ge
fluit smeerden ze hem. Met witte
gezichten".
VAKMANSCHAP
toevallig het Levenslied en daear
sta ik helemaal echter. Deer ge
loof ik m. Andere mensen, andere
kasteleins staan achter andere
Die hebben een ander aoort café.
Maar als lk hier met vakman
schap werk, moet dat gerespec
teerd worden De mensen die dit
leuk vinden kunnen zich hier bij
mij vermaken. Moet jfi dat zater
dagsavonds zien hier. Mensen
hebben de hele week hard ge
werkt en zeggen: „Nou allez, we
gaan een tientje verdrinken. Dan
leeft iedereen zich hier uit. Op
zondag is er een ander soort pu
bliek. Meer luisterend. Die gaan
ook vroeger weg 's avonds, maar
het begint dan al veel vroeger.
Kleine kinderen vragen om De
Speelbal of Het Hobbelpaard.
Maar ik kan dat allemaal niet
aan. Ik kan niet een hele dag
klanten bedienen en dan ook nog
50 liedjes zingen. Mijn man zegt
wel eens: Mary, ik kan op maan
dag niks meer zeggen van al het
werk met die bestellingen. En jij
zingt er nog bij en kan ook d»
volgende dag nog praten. Ik weet
niet hoe dat komt. Misschien om
dat ik helemaal meevoel met wat
Ik zing. Omdat ik er liefde voor
DC CLOWN
En het is je vak. Met je vak
kweek je je publiek. Of 3e dat nu
doet met fluiten, spelen, zingen of
lachen. Het publiek is de baas in
huis. Of dat nu mijn fans zijn of
de klanten van een kruidenier.
Die moet ook meer zijn dan een
mm die zo maar vermicelli ver
koopt. Hoe vaak zeg je nieldat
ia zo'n zure. Dan gun ik het
liever aan een ander die dat pak
je vermicelli met een lachend ge
zicht in je tasje gooit.
En 7.0 is het ook in een café. Of
de klanten nu komen voor een
man, die met ze praat, of voor
een man die mei een tamboe-
rijntje achter de tap staat. Die
man zal het ook waar moeten
maken. Als de klanten het leuk
vinden, zal hij de hele avond met
zijn tamboerijntje achter de bar
moeten staan en de clown spelen.
Zo is het met mij ook.
economische moeilijkheden en geruch-
over mutaties in de top van de com-
slische -partri te* „spijt - Wordt de £pSent'
jet-Unie de laatste maanden oyerspoeld
een propagandacampagne die hakrs
jke niet kent. Ter gelegenheid van de
dertste geboortedag van Vladimir
sj Lenin (22 april) ontwikkelen zelfs de
5 in het Kremlin een activiteit die allo
rgaande festiviteiten rond de persoon
de stichter van de Sovjetstaat veruit
Ie schaduw stellen. Scholen, kleine en
parlijorganisaties, toneelgezelschap
en massamedia zijn bij de campagne
ichakeld.
de toekomst denken, aan de
Lenin voor die toekomst, die er
als hetgjd oor hem ondernomen
Russische televisie zendt momenteel onder
„De Leninistische universiteit van
oenen" een reeks programma's uit, waarin
1 avond een stukje partijgeschiedenis
dt gedoceerd. Er worden ontelbare series
ezonden zoals „Lenin, de geschiedenis van
leven en zijn werk", of „De plaatsen
Lenin verbleef", of „Uw Leninbiblio-
larin aanbevelingen worden gedaan
de aankoop van onderwerpelijke boe
bioscopen over geheel Rusland draaien
achtereen films over de grondlegger
het Leninisme, en Michail Romm, de
van Leninfilms, heeft een docu-
gemaakt onder de titel „Lenin
Bovendien wordt de Russische boeken-
kt in deze dagen overstroomd met heruit
van Lenin boeken. Daarbij zijn niet
eigen werken van Lenin maar ook
nen herinneringen, biografieën en ge
en, opgetekend door vooraanstaande par-
1 die Lenin van nabij hebben meege-
Ook de grammofoonplatenindustrie
iet stil.
hoogtepunt van de festiviteiten werd
irmd door een feestelijke bijeenkomst in
Kremlin in Moskou Van het centrale
té van de communistische partij en de
kamers van de Opperste Sovjet, tijdens
e partijleider Brezjnev een toespraak
l gehouden. Dit alles gebeurt dan rond
""persoon van een man van wie de Britse
'ijver Bernard Shaw eens zei: „We moeten
denken dat de betekenis van Lenin iets
[ankelijks is, omdat hij al dood is. Wij
slaagt, de moderne beschaving
zal- óndergaan zoals «óvele beschavingen in
het verleden zijn ondergegaan".
Lenin was de revolutionair die bij gebrek aan
betere communicatiemiddelen slechts via zijn
boeken en pamfletten vanaf zolderkamertjes
en vanuit boekhandels in de Europese hoofd
steden kon vechten voor en richting geven
aan het optrekken van het Russische nationa
le bewustzijn. Zijn doordringende ogen, zijn
briljante beheersing van de dialectiek beang-
stigden en verbaasden zijn volgelingen. Maar
voor de velen die hem slechts oppervlakkig
kenden, leek hij een klein en onbeduidend
mannetje. Een van zijn tijdgenoten zag in
hem meer een „provinciale kruidenier" dan
de man die geboren was om een schokkende
revolutie te leiden. Een ander noemde hem
zelfs „onbenullig en kleurloos".
De Bolsjewistische revolutie van 1917, die zo
minutieus door Lenin werd geleid, veranderde
het aanzien van Rusland volledig. Ze inspi
reerde miljoenen mensen in andere landen,
boeren en arbeiders, die het werk van Lenin
als een nieuwe hoop beschouwden. De com
munistische machtsgreep van 7 november
1917 trof de gehele wereld als een aardbeving
en de trillingen worden nu, een halve eeuw
later nog gevoeld.
Lenin was al een legendarische figuur toen
hij in 1924 op 53-jarige leeftijd stierf als een
vermoeid man, bevreesd voor wat zijn opvol
gers zouden doen met het breekbare rege
ringssysteem dat hij zo energiek had opge
bouwd.
De vormen van communisme die tegen
woordig door het Kremlin zo worden veraf- hem, veel meer dan
schuwd, zoals het maoisme in China
gewelddadige guerrilla in Latijns-Amerika, Lenin
tonen veel overeenkomst met Lenin en zijn
revolutie. Als de Sovjet-Unie nu op zo'n
grootse manier zijn honderdste geboortedag
viert, geven zijn opvolgers
huldeblijk aan de geniale man die een derge
lijke verering verafschuwde. Het zorgvuldig
bewaren van zijn gebalsemde lijk in hel
mausoleum op het Rode Plein als een
middeleeuwse christen-martelaar en de
eerbied waarmee zijn naaiam in Rusland
wordt omgeven, zouden Lenin vermoedelijk
met afgrijzen hebben vervuld. Maar juist aan
ieder ander, dankt
de Sovjet-Unie thans haar bestaan.
het begin van 1917 uit zijn
verbanning naar huis teruggekeerd, en maak
te daartoe in een afgesloten trein een reis
door Duitsland, hoewel de twee landen nog
verkwistend steeds in oorlog waren. Hij voegde zich bij
zijn volgelingen in Petrograd. de toenmalige
Russische hoofdstad die nu de naam Lenin
grad draagt Wijle 1 sn Winston Churchill zei
over de bereidheid van de Duitsers om Lenin
hun grondgebied te laten oversteken dat ,,zi]
met een gevoel van afschuw Rusland het
meest griezelige wapen gaven. Ze vervoerden
Lenin vanuit Zwitserland naar Rusland in een
gesloten truck alsof het een bacterie van de
pest betrof".
Binnen enkele maanden na de revolutie slo
ten de vertegenwoordigers van Lenin in
Brest-Litovsk een afzonderlijke vredesover
eenkomst met Duitsland. Lenin moest daartoe dictatuur in het proletariaat hebben Rusland
Lenin en Kroepskaja in Moskou met
Lenins neefje Voktor en het dochtertje van
een arbeider.
zijn volgelingen overreden
vredesbesprekingen op gang te brengen. Veel
'Bolsjewieken namelijk, die volgens deskundi
gen door het succes waren vertroebeld, wilden
via een revolutionaire oorlog het
over de grenzen van Europa brengen.
n (Vladimir lljitsj Oeljanov) werd In het dorp Simbirsk
de Wolga niet als revolutionair geboren of opgevoed,
vader was inspecteur van het onderwijs en de huise-
omstandigheden, waarin hü opgroeide, wettigden geen
t proletarisch elan. Dc Ocljanovs vormden een burger-
ambtenarengezin en Lenin werd revolutionair, toen
oudere broer Alexander wegens samenzwering tegen
sarenregiem werd gearresteerd en doodgeschoten. Lenin
Marx studeren, omdat het door Marx veroordeelde
tl hem ztfn beste vriend had ontnomen. En in zijn
•eten strijd voor de lotsverbetering van de grote massa
h(j een eenvoudig en sober man. wars van alle
etoon, ook toen het hoogste gezag in zijnhanden berustte,
n 1900 en 1917 heeft Lenin in Russische gevangenissen
Siberische verbanning gezeten, maar de meeste jaren
ht hij samen met zijn vrouw Nadedja Konstantinovna
pskaja in het buitenland door en wel in de meest
ttedige omstandigheden, studerend en schrijvend in
ten-huiskamers of op de rand van een ijzeren ledikant,
dc behuizing nog bekrompener was. In het Parijse
tparnasse leefde hij als een monnik, zijn enige, maar
dagelijkse uitstapje was dat naar de Bibliothèque
onale. In Bern had hij geen geld om zijn huurkamer te
'armen. In het Tatragebergte woonde hij in een
enhut met een petroleumlamp als verlichting en toen
in Londen samen met de Russische schrijver Maxim
1 rijke zonderling moest bezoeken, die misschien
enige ponden voor die gekke revolutionairen over had,
hij tot grote ontsteltenis van Gorki slechts over één,
g opgelapt, kostuum te beschikken.
Lenin was een gevoelsmens Om zijn schoonmoeder een
plezier te doen, die het paar trouw volgde op de
zwerftochten door Europa, speelde hij kaart met haar. Een
dienstmeisje uit de Elzas liet hij een volksliedje zo vaak
zingen, totdat hij het van buiten kende, alleen maar omdat
er de regel In voorkwam: „Mais notre coeur vous ne l'aurez
jamais". Inderdaad een regel, waaraan een revolutionair
zich kan vastklampen In Longjumeau zette hij voor zijn
uitgeweken landgenoten een partijschool op. waar tot
verbazing van de nieuwsgierige omwonenden even
hartstochtelijk gediscussieerd als gezongen werd. In Brussel
brak hij met de Mensjewieken, omdat zij de revolutionaire
leiding opeisten voor de intellectuele elite, in Londen
ontketende hij op een partijcongres groot tumult, toen men
het waagde te betwijfelen of arbeiders wel geschikt waren
om in de revolutionaire comités zitting te nemen. Een
groep revolutionaire dames in St.-Petersburg schold hij de
huid vol. omdat zij van hun propagandistische huisbezoek
bij arbeidersvrouwen terugkeerden met klachten over
smerige kamers en luidruchtige kinderen. „Jullie hadden
ze moeten helpen met de vaat, met eten koken, met de
kinderen of wat dan ook. Als ik op de plaats van die
vrouwen was geweest, zou ik jullie op straat hebben
gegooid".
Toen bij het. uitbreken van de eerste wereldoorlog de
socialisten zowel in Duitsland als in Frankrijk de nationale
gevoelens lieten prevaleren boven de proletarische, was
Lenin diep teleurgesteld. Hij had gehoopt op een algemene
Europese staking, die de oorlog verhinderen zou, want niet
het Duitse of het Franse volk was de vijand, maar het
internationale kapitalisme en alleen de oorlog tegen deze
vijand achtte hij heilig. Hij aarzelde dan ook geen ogenblik,
toen in maart 1917 in Rusland de revolutie was uitgebroken
en kwam snel tot een akkoord met de Duitse legerleiding,
die erop rekende, dat hij aan de oorlog een einde zou
maken, zodra hij in Rusland aan de macht was. Binnen een
half uur had hij zijn kamert je bij schoenlapper Kammerer
in Zürich ontruimd en hij reisde in een verzegelde
treinwagon door Duitsland naar het neutrale Zweden om
van daaruit het opstandige St.-Petersburg te bereiken.
Tweeëndertig sjofele partij- en landgenoten mochten zijn
lot delen en reisden met hem mee. Maar toen de
socialistische burgemeester van Stockholm hem In nieuwe
kleren wilde steken, protesteerde Lenin: „Ik ga niet naar
Rusland om een confectiezaak te beginnen". En, zoals
weldra bleek, was hij er ook niet heengegaan om langs de
weg van de minste weerstand de macht te veroveren. De
voorlopige regering wilde de oorlog tegen Duitsland
voortzetten en gaf hem te verstaan, dat van hem eenzelfde
standpunt werd verwacht. „Wij hebben op dit moment
eenheid nodig en geen verdeeldheid", zei de voorzitter van
de Sovjet van St.-Petersburg in zijn welkomstwoord, maar
Lenin hield voet bij stuk. „Onze soldaten aan het front
moeten met de Duitsers verbroederen", zo betoogde hij.
„Een regering, die de oorlog voortzet, is een kapitalistische
regering". En de bijvalskreten „Leve Lenin" corrigeerde hij
onmiddellijk met een „Leve de socialistische revolutie".
Staande op een tank hield hij zijn triomfantelijke intocht
in de stad. Op elke straathoek sprak hij de mensen toe in
heldere, eenvoudige woorden en toen de autoriteiten hem
tenslotte uitnodigden voor een diner, verontschuldigde hij
zich: „lk moet nog werken". En hij betrok een kamer in
het huis van zijn zuster Anna, waar zijn vrouw al op hem
wachtte.
Zou het ooit tot de verbitterde burgeroorlog en de bloedige
zuivering zijn gekomen als Lenin meteen het heft in handen
had kunnen nemen? Hij deed zijn greep naar de macht, toen
hem duidelijk was geworden, dat de revolutionaire ideeën,
waarmee hij de massa begeesterd had, door zijn grote
tegenstander Kerensky niet verwezenlijkt zouden worden.
afzonderlijke positie geplaatst ten op
zichte van de Westeuropese landen, die het
tsaristisch regiem al langere tijd als een
terugslag en een tirannie hadden beschouwd.
Ondanks zijn twijfels ten aanzien van Stalin
had Lenin zich al lang verzoend met dc in
zijn ogen onvermijdelijke dictatuur. „De wil
van de klasse kan vaak het best worden
gerealiseerd door een dictator, die soms meer
Maar toen het lot van Rusland in zijn handen lag,
veranderde Lenin niet. In de vestibule van het Instituut
Smolny in St.-Petersburg liet hij met schotten een
werkkamer, een spreekkamer en een slaapkamer afpalen,
welke laatste tezelfdertijd als huiskamer diende. Een
ijverig partijgenoot, die er wat tapijten neer wilde leggen,
kon met een uitbrander en met zijn tapijten een goed
heenkomen zoeken. Daar ontving de Russische
regeringsleider elke voormiddag een stroom van mensen:
arbeiders, boeren, intellectuelen, burgers, die het slachtoffer
van de omwenteling waren geworden. Zij kwamen hem
spreken.
Uren zat Lenin naar hen te luisteren, in zijn winterjas
achter zijn bureau gedoken, want kolen waren er niet.
Later, in het Kremlin te Moskou kreeg hij aan werk- en
woonruimte zowaar de beschikking over vier kamers en
een keuken, maar toen woonde zijn jongste zuster bij hem
in Evenals de volkscommissarissen verdiende hij
vijfhonderd roebel per maand, maar de commissaris van
financiën, die hij als zeer deskundig beschouwde, kende
hij een salaris van tweeduizend roebel per maand toe.
„De gezondheid is staatszaak", placht hij tegen
functionarissen te zeggen, die ziek of overwerkt waren en
hij ^tuurde ze onverbiddelijk met verlof. Maar zichzelf
spaarde hij niet. In het najaar van 1918 deden zich de
eerste tekenen van de ziekte voor, die hem ten grave zou
voeren. Twee jaar later bekende hij tijdens 't partijcongres,
dat hij rust moest nemen, maar 'het herstel was slechts
tijdelijk. Weldra traden er verlammingen op en de laatste
acht maanden van zijn leven was Lenin een menselijk
wrak. Een hersenbloeding in januari 1924 betekende de
Vladimir Ujitsj Lenin is ongetwijfeld te vroeg gestorven.
Men hoeft het niet eens te zijn met zijn theorieën om hem
te erkennen als eeD man, die zijn leven lang door
bewogenheid met het lot van de armsten werd gedreven.
Men hoeft het niet eens te zijn met zijn daden: hij was een
man met oprechte bedoelingen. Degenen, die hem nu zo
uitbundig huldigen, kunnen in elk geval nog veel van hem
t»€-
Westerse geschiedkundigen verafschuwen
de dictatuur in Rusland in principe vaak om
de gruwelen van het stalinisme en de zuive
ringen die miljoenen levens hebben gekost,
onder meer van vele oud-Bolsjewieken die tot
het laatste moment loyaal stonden tegenover
de ideeën van Lenin. In Moskou wordt een
dergelijk standpunt waarbij Lenins naam
in verband wordt gebracht met de excessen
die tijdens het regiem van Stalin voorkwa
men totaal verworpen.
Lenins voorspellingen over het toekomstig
verloop van het wereldgebeuren zijn tot nu
toe niet uitgekomen. Zijn theorie „ieder die
niet met ons is, is tegen ons" heeft als
vertrouwensartikel nog niets aan kracht inge
boet onder de Russische communisten. Het
huidige betrekkelijk rustig naast elkaar be
staan van twee grote kernmogendheden, de
een communistisch, de ander kapitalistisch, is
nauwelijks te rijmen met de bewering ran
Lenin dat „het bestaan van de Russische
republiek naast imperialistische staten voor
langere tijd onherkenbaar is".
Desondanks heeft Vladimir lljitsj Lenin, de
revolutionair wiens elan een brok geschiede
nis heeft gemaakt, een erfenis nagelaten die
miljoenen mensen nog aanspreekt. Door de
communistische wereld wordt hij momenteel
gevierd als een heilige. Zijn geschriften vor
men nog steeds de basis waarop men voort
leeft. Zijn plaats als een van de meest verhe
ven figuren is onbetwistbaar.
Zowel de Russen als Chinezen, die moiYienteel
gewikkeld zijn in hevige ideologische ge
vechten, beroepen zich op de theorie van
Lenin. De viering van zijn honderdste geboor
tedag zal zowel in Moskou als in Peking met
veel eerbetoon worden omgeven. De Zuid-
Slaven, de Albanezen en de Cubanen dis
reeds lang met het Kremlin hebben gebroken
zullen op even uitbundige wijze de man eren
die de Russische revolutionairen in 1917 naai
de overwinning leidde. Een eeuw na zijr
geboorte blijft de energieke kleine Rus me
het sikje het voornaamste idool in het com
munistische pantheon. Geen enkele communis
durft zijn ideeën aan te tasten.
SOFTENONPROOES
Akkoord over
smartegeld
ALSDORF (Reuter) De Westduitae
fabrikant van Softenon en de advocaten
die opkomen voor de belangen van de
kinderen die door het gebruik van dit
geneeamiddel mismaakt ter wereld zijn
gekomen, hebben overeenstemming be
reikt over de betaling van een bedrag
van 100 miljoen mark.
Een woordvoerder van „Chemie
Grünenthal" heeft op een persconferen
tie in Alsdorf meegedeeld, dat dit be
drag tegen juni ter beschikking zal
worden gesteld. In de bondsrepubliek
zijn ongeveer 2000 kinderen misvormd
ter wereld gekomen doordat hun moe
ders tijdens de eerste maanden van de
zwangerschap hét kalmeringsmiddel
Softenon hebben ingenomen. Veel van
deze kinderen zijn met korte armpjee
In het Beneluxbuis te Den Haag worrit
van 25 april t/m 15 mei een tentoon
stelling gehouden van werken van de
Belgische kunstschilder van Hongaar
se afkomst André Szabo.
