VERRASSING OP EUROVISIE SONFESTIVAL
Mary Hopkin vindt
„AH kind'' lief liedje
Een versnelde Matthaus
hij het Haagse Toonkunst
Dana begrijpt
het nog niet
THEATERREL IN ROTTERDAM
Einde van Stutofes
door publiek verhaast
ROBERT
CASADESUS
SPEELDE
BEETHOVEN
PAGINA 6
DE LEIDSE COURANT
MAANDAG 23 MAART 1970
(Van
verslaggevers)
AMSTERDAM -Daar stond ze
dan. De felle t.v.-lampen waren
gedoofd. De storm van applaus,
van gelukwensen, van omhelzin
gen en van honderden opdringe
rige belangstellenden was einde
lijk gaan liggen. Toen liet ze zich
gaan. De tranen waren niet meer
tegen te houden. Dit was het slot
van een overwinningsavond voor
het Ierse zangeresje Dana op het
vijftiende Eurovisie Songfestival,
winnares voor zelfs de Engelse
Mary Hopkin. Ze kon het niet
verwerken. Ze begrijpt het, zei
ze diep in de nacht, nog steeds
niet.
Dana, het schoolmeisje uit Derry,
heeft zich zaterdagavond tijdens de in
ternationale finale van het Eurovisie
Songfestival dus bij de lijst van jonge
winnaressen gevoegd. Haar „All kinds
of everything" dat voor een glorieuze
overwinning ver boven het „Knock,
knock" van de vakkundige en gedood-
verde winnares Mary Hopkin zorgde, is
enigszins te vergelijken met liedjes in
voorgaande jaren van Gigliola Cinquet-
ti en France Gall. Ook zeer jonge ar
tiestes, nog in het prille begin van een
zangcarrière en niet vertrouwd met
de maniertjes en de zwarte kant van de
show-business.
De jury in de 12-stemgerechtigde lan
den heeft zich dan ook gehouden aan
een principe van het festival. De bedoe
ling is immers om beginnende vocalis
ten internationaal te presenteren.
Gissingen door insiders tijdens de vele
repetities in het RAI-congrescentrum
voor de beslissende avond waren niet
van de lucht. Mary Hopkin, het aan-
trekkelijke zangeresje met een ever
aantrekkelijk meezingert. e, werd daar
om het meest op de gevoelige plaat
vastgelegd, zodat men van haar foto
materiaal te over heeft. De knappe
Duitse Katja Ebstein was echter de
meest fotogenieke en kreeg daarom
ook wel de derde plaats toebedeeld.
Maar de twaalf deelnemende landen
kozen toch voor het liedje van Dana,
die onder haar werkelijke naam van
Rosemary Brown, èen gewoon Iers
meisje met een heldere stem, Engels
en muziek studeert aan het Thornhill-
convent of Mercy en in juni eindexa
men moet doen. Daarna wil zij muziek
les geven. De NOS schat haar 18 jaar,
de Ierse begeleiders zeggen echter dat
zij 16 jaar is. Het ballet is niet vreemd
voor haar. Gitaar, piano en orgel wor
den door Dana met gemak bespeeld.
Haar stem was meer dan voldoende
om haar van 32 punten te verzekeren.
De 400 miljoen televisiekijkers over de
gehele wereld konden er verder getui
gen van zijn, dat de puntentelling eer
lijk verliep en dat Lenny Kuhr (terug
van een succesvol tournee met George
Brassens uit Frankrijk) de prijs met
een geroutineerd gebaar overhandigde.
Toen schalde 't Ierse volkslied en kwa
men de tranen.
Terwijl iedereen om het meisje uit de
in 't nieuws zijnde wijk Bogside drom
de, dropen de andere artiesten af. Al
leen de zelfverzekerde Spanjaard, ex-
voetballer en advocaat, Julio Iglesias
omgeven door ongeveer honderd Span
jaarden, liep in zijn lichtgevend blauw
kostuum rond. Tijdens de reptities had
hij al opvallend met zijn winterjas of
een deken rondgesjouwd. Volgens
zijn manager die hem geen ogenblik uit
het oog verliest en hem „bemoedert"
is .zijn stem zeer gevoelig".
Waarschijnlijk was dat na het festival
niet meer het geval. Voor de t.v.-kijkers
was het misschien een beetje vreemd,
Kon. Boot willig
AMSTERDAM (ANP) Kon. Boot
heeft vandaag op een overigens stille en
lusteloze beurs voor een verrassing ge
zorgd. Het fonds noteerde ex 7 divi
dend, maar haalde deze aftrek in een
klap in. De opening was 93 tegen 92.80
vrijdag zodat in feite een winst van I 7.20
werd behaald. De mededelingen die het
bestuur in de jaarvergadering heeft ge
daan worden gunstig beoordeeld, terwijl
de boekwinst van ruim 20 min op de
verkoop van het VNS-aandelenpakket als
een plezierig appeltje voor de dorst wordt
geschouwd. Na een korte inzinking tot
90 was de notering aan het einde van de
eerste periode weer gestegen tot 92.50.
Van de overige rederijen kon HAL een
puntje bijboeken tot 88 en klom Van
Ommeren bijna 1 punt tot 221.
De internationale waarden begonnen de
korte beursweek voor de paasvakantie
van vier1 dagen (vrijdag en maandag
blijft de beurs gesloten) in een niet on
vriendelijke stemming. Alle noteringen
konden wat aantrekken. Kon. Olie open
de op 134.70 en deed later 135.20 (134.50
vrijdag). Drie tot vier dubbeltjes beter
waren Unilever en AKZO op 103.50 en
97.50. Ook Philips was veertig cent in
herstel op 61.30 gevolgd door 61.60 terwijl
Hoogovens een halve gulden won op 112.
Heineken was eveneens in herstel op 198
of circa 1.50 beter dan vrijdag. Cultures
maakten pas op de plaats evenals KLM.
ABN een halve gulden lager. AMRO-
bgnk veertig cent beter. De staatsfondsen
waren prijshoudend tot fractioneel lager.
Gero passeert
dividend
ZEIST (ANP) Op de in mei bijeen te
roepen algemene vergadering van aan
deelhouders N.V. Gerofabriek zal worden
voorgesteld het dividend over het boek
jaar 1969 te passeren (1968 10 pet.), aldus
een communiqué.
dat Julio zo enthousiast ontvangen
werd. Maar bij het opkomen bleef de
draad van de microfoon achter het dé
cor haken. Na veel zenuwachtig getrek
kon hij nog precies op tijd en op de
juiste plaats voor de camera verschij
nen. Daar kwam nog bij, dat hij de
enige was, die voor het festival en pu-
blique en vooral bij de vele journalisten
zo opvallen mogelijk en zo dikwijls
mogelijk zijn opwachting kwam maken.
TELEURSTELLING
Mary Hopkin wist de teleurstelling, die
ze in het begin even toonde, voor de
rest van de avond goed te verbergen.
Op de vragen hoe zij het winnende lied
je vond, antwoordde ze zeer beslist:
,,Lief liedje, ik vind het heerlijk voor
de Ieren. Het zijn lieve mensen". Vele
aanwezigen vonden het jammer voor
Knock, knock". Dat zeiden ze tenmin
ste. Mary knikte spijtig. Maar zij had
waarschijnlijk nog in het achterhoofd,
dat in 1968 (Spanje won toen door Mas-
siel) de plaat van de tweede plaats
Congratulations" van Cliff Richard bij
zonder goed verkocht werd. Beter dan
,,La, la, la" en daar gaat het toch voor-
Gevraagd of zij dacht, dat de Ierse
kwestie een rol speelde en dat verschil
lende landen daarom zoveel sympathie
voelden, knikte ze eerste bevestigend,
maar later ontkende ze dit krachtig.
De talrijke muziekkenners en festival
organisatoren in het publiek (Paul Ack-
ket, Liesbeth List, Harry Mooten)
waren het er over eens, dat de aanpak
geslaagd was. Het vervangen van
presentatrice door een filmpje voor 1
optreden, is een kleine vooruitgang
het festival, dat 14 jaar op een en
zelfde wijze heeft meegedraaid.
Vele landen hebben voor deelname be
dankt (Scandinavië, Tsjecho-Slowakije
Polen) vanwege de slechte organisatie
en de blokvorming bij het punten geven.
Festival 15 was daar wars van.
Liedjes uit Joego-Slavië zullen echter
bij de Westerse landen altijd moeilijk
verstaanbaar blijven. Misschien moet
men wel ondertiteling gebruiken. De
belanghebbenden in de vele landen zul
len de hoofden bij elkaar steken oi
aanpak totaal te veranderen. Zaterdag
werd getoond, hoewel onder de mede
dingende artiesten geen bepaalde uit-
schiets waren, dat de kwaliteit weei
iets hoger ligt en dat de belangstelling
niet geheel gedoofd is. Het 16e festival
in Dublin zal andere Europese landen
wel trekken door de totaal nieuwe
pak.
MARY OP
HIELEN
VAN DANA
1. Ierland
2. Engeland
3. W.-Duitsl.
4. Zwitserl.
Frankrijk
Dana 32 pnt
ivtary Hopkin 26 pnt
Katja Ebstein 12 pnt
Henri Dès 8 pnt
Guy Bonnet 8 pnt
Julio Iglesias 8 pnt
5. Nederl. Hearts of Soul 7 pnt
6. Italië
België
Monaco
7. Joego-Sl.
8. Luxemb.
Gianni Morandi 5 pnt
Jean Vallée 5 pnt
Dom. Dussault 5 pnt
Eva Srsven 4 pnt
D. A. Winter 0 pnt
Vader van Dana
huilend voor tv
LONDONDERRY (AP) Robert
Brown, een beroepstrompettist, liep za
terdagavond weg van zyn televisietoestel
om in een andere kamer te gaan zitten
huilen van emotie, nadat zyn dochter
Dana in Amsterdam het Eurovisie Song
festival had gewonnen.
Daarna bestormden honderden be
langstellenden zijn flat in de Bogside
van Londonderry om de trotse vader te
feliciteren. Er werd in aller ijl een luid
sprekerinstallatie geplaatst en er werden
bandopnamen van liedjes van Dana ge
speeld voor de honderden mensen op de
binnenplaats bij de flat van Brown.
..Tijdens het Songfestival was het
doodstil in de drie flatblokken. maar toen
de uitslag bekend werd gemaakt, barst
ten ze los", aldus Brown.
Nieuwe dirigent De Hoog won wedstrijd met de tijd
Amsterdammers
bezetten lege
woonpanden
AMSTERDAM Als protest tegen de
woningnood hebben ongeveer 50 jongelui
zondagmiddag twee leegstaande kantoor
panden van de gemeente Amsterdam aan
de Sarphatiestraat bezet. Zij behoren tot
de Actie "70. een onderdeel van de Oranje
Vrijstaat, die Provo is opgevolgd. De po
litic is in het kader van de tolerantie-
politiek van burgemeester Samkalden
voorlopig niet van plan in te grijpen. De
twee kantoorpanden stonden reeds ge
ruime tijd leeg. Ze zijn bestemd voor de
uitbreiding van het Weesperplein Zieken
huis. De bezetters hebben de ruimten
provisorisch bewoonbaar gemaakt voor
enkele ongehuwde moeders en studenten.
Zij hebben te kennen gegeven, de panden
niet te zullen verlaten, maar willen de
gemeente wel de verschuldigde huur be
talen.
1970: belangrijk jaar in de historie
in de opvoeringen van Bachs
Matthaus-Passion. Eén eeuw geleden, op
22 april 1870, ging namelijk, onder
leiding van Wildemar Bargiel, in de
Rotterdamse Doelen de Nederlandse
première van deze passiemuziek.
Wat is er sindsdien niet gebeurd, ook
met dit werk? Bargiel presenteerde het
met een groot aantal coupures, zodat ze
uiterlijk overeenkwam met de vorm, die
Felix Mendelssohn daaraan in 1829 te
Leipzig gegeven had. Van een
klavecimbel was nog geen sprake en,
mag men de verslaggever van die tijd
geloven, dan werden er klarinetten
gebruikt.
Bachs Passionze werd toen en
nog jaren daarna, aanvaard en genoten
als een operaals de evangelist heel
mooi „Er ging hinaus und weinete
bitterlich" had gezongen, brak een
stormachtig applaus los, waarvoor de
tenor driemaal met een buiging dankte.
En ook de altaria „Erbarme dich" kreeg
gewoonlijk een opendoekje
Wij kunnen ons dit niet
voorstellen: voor het huidige publiek is
de Matthaus-Passion een plechtige
aangelegenheid geworden, waar
elk op eigen wijze, „zijn godsdienst
doet". Stil, ingetogen, zonder applaus.
Daarbij het gehele werk consumerend,
een onverkorte uitvoering, waartoe Evert
Cornelis in 1926 het initiatief
integrale vertolking, die een wedstrijd
met de tijd noodzakelijk maakte.
Jan de Hoog. de nieuwe dirigent
het Haagse Toonkunst, bleek daarin
een „koploper" te zijn, men merkte het
reeds bij de inzet ran het beginkoor. Het
resultaat ervan was, dat hij, om 12.20
uur beginnend, om tien over vieren kon
eindigen, waarin nog een pauze van
precies dertig minuten. Toch maakte de
weergave bepaald niet een gehaaste
indruk: dit irerd de hoorder zich eerst
bewust, wanneer één van de solisten,
in casu de sopraan Rina Cornelissens,
met haar fraaie stem blijk gaf aan een
langzamer tempo de voorkeur te geven,
meer gevoelig, meer pathetisch te willen
zijn, waardoor een discrepantie ontstond.
De opvattingen van de leider gaarne
aanvaardend, hij liet daarbij de koren
heel licht en heel transparant zingen,
moeten we echter opmerken, dat de
koralen recht-toe-recht-aan geslagen
wel wat al te zakelijk, al te nuchter
klonken: ze waren te weinig geïntegreerd
in de dramatiek van het geheel.
Waar nodig sloten de twee instru
mentale ensembles, geformeerd uit het
Residentie-Orkest, en Marius Borstlaps
Haags Knapenkoor, zich wonderwel bij
zijn overtuiging aan.
Het vocale solistenteam gedroeg zich
echter, gedeeltelijk althans, minder
soepel: we wezen reeds op Rina
Cornelissens, maar ook haar vrouwelijke
collega, de alt Ria Boelen, hoewel van
een goede smaak getuigend, had soms
neiging de door de dirigent voor
geschreven gang van zaken te vertragen.
De tenor Marius van Altena, die de
kleine partijen te verzorgen had, be-
le eveneens onrust op dit gebied:
we hem in dit geval niet euvel
duiden, omdat hij te elfder ure voor de
ziek geworden Johan Dijkman had
moeten invallen.
Bepaald indrukwekkend en zich vol
ledig aan de situatie aansluitend vonden
de bas Ruud van der Meer: diens
vertolking van het recitatief „Am
Abend, da es kühle war", gevolgd door
het recitatief „Mache dich, mein Herze,
rein" vormde één van de hoogtepunten
i de middag.
De benadering van de Christusrol door
Bernard Kruysen vonden we ronduit
meesterlijk: hij was en bleef de absolute
■conformist met de hogere onver
schilligheid, passend in het klimaat door
de tempi van dirigent Jan de Hoog ge
schapen. De evangelist Chris van Woer-
kom daarentegen vonden we in zijn
verhaal te zeer engagé, wel wat op-
Ziehier onze indrukken van
Matthaus-Passion 1970 van het Haagse
Toonkunst, waar Jan de Hoog een beste
beurt maakte. Laat hij, op deze weg
doorgaand, blijven werken aan de
ming van een vast team solisten, bekend
vertrouwd met zijn opvattingen.
In akoestisch opzicht baarde deze
Matthaus-Passion ons weer de nodige
verrassingen. Na de pauze de jongens
Marius Borstlap waren toen niet
nodig werd het podium 1
kleind, doordat het brandscherm v
functie tradWe moesten dus
luisterhouding veranderen.
Onze ervaring? Voor de solisten,
wel vocaal als instrumentaal, minder
ongunstig dan te voren.
B. R.
Het Studenten Toneel Festival,
Stutofes, dat vorige week in Rot
terdam gehouden werd, is zater
dagavond afgesloten met een
regelrechte theaterrel, toen een
groep uit het puibliek, die zeer
teleurgesteld was over de resul
taten vam een voorstelling van
Sarst, het initiatief in handen nam
en door acties in de zaal de opvoe
ring deed onderbreken en stop
zetten. Een zeer terechte actie,
gezien de zaken waar het hier om
ging, een actie die niets met
Tomaat te maken had, al werd dat
achteraf gesteld door de beledigde
partij, de spelers en medewerkers.
Sarst bracht, als afsluiting, en naar
iedereeen volop hoopte als climax van
Stutofes, een voorstelling van „Gorilla
Queen", een musical uit Amerika, waar
de medewerkers zich vijf weken
hadden teruggetrokken in een conferen
tieoord. Dit reeds schiep verwachtin
gen: in een soort commune-verband
i met een experiment begon-
/ia het theater dingen te berei
ken. Een enorme subsidie was daarvoor
ter beschikking gesteld, regisseur Jo
han Greter, die als artistiek coördina
tor optrad, is geregeld komen kijken,
kortom er was alle aanleiding om finan
cieel, technisch en artistiek hoge eisen
te stellen.
De voorstelling was aangekondigd als
■n zaak zonder enige pretentie, zelfs
de pretentie van een voorstelling te
zijn ontbrak. Men sprak van een con
frontatie met het publiek, slechts een
de stadia waar men in dit experi
ment doorheen moest. Nu klinkt zoiets
behalve fraai uitermate vaag: er zat
hoe dan ook een uitverkochte zaal te
wachten op een voorstelling.
Die voorstelling bleek totaal onver
staanbaar. op drie-letterwoorden na; to
taal chaotisch van structuur, totaal on
doordacht en totaal zinloos. Het Stuto-
fes-publiek, tot dan toe elke avond ge
prikkeld tot deelname in de voorstel
lingen, pikte het niet en protesteerde na
drie kwartier tot een uur in beleefdheid
te hebben afgewacht of het mogelijk nog
worden. Toen zette het via ac
ties de voorstelling stop, een zaak waar
ik mij mee kon verenigen en metter
daad bij aan kon sluiten.
DISCUSSIE
Daarop volgde een zinloze discussie
vol verwijten over en weer, waarbij op
het toneel vage dingen werden gezegd
parodie (waar men totaal niet
toe in staat was) op de verveling in het
theater, iets wat in de oorspronkelijke
situatie van het Broadwaytheater werk
zaam is, maar niet op een Stutofes.
Er werd gebazeld over Andy Warhol
(het stuk zou verder gaan dan het werk
deze underground-artiest), zonder
dat de vraag werd opgelost of men
wist wat Warhol doet, en hoe precies
exact hij werkt, in tegenstelling tot het
vage gedoe dat hier waarneembaar
geweest.
„Gorilla Queen" was zonder meer
schandaal. De woede van de mense..
het toneel geeft aan, dat zij volledig op
de verkeerde weg waren.
AUTORITAIR KII^DERTONEEL
De verkeerde weg werd ook zaterdag
middag op het Stutofes bewandeld door
groep, STAUT, die een kindervoor
stelling bracht, geschreven en gere
gisseerd door Manuel de Morais. Het
een anti-autoritair stuk zijn, reden
geïnteresseerd verwachtingen te
koesteren over de wijze waarop mer
kleuters zou betrekken in het spel. Zel
den heb ik een meer autoritair kinder
stuk gezien. Na een inleidende proce
dure, die kennelijk de bedoeling had de
kinderen over hun aggressiviteit heen
te helpen en tot onderling contact
staat te stellen, volgde een onduidelijk
verteld verhaal, in zeer verkeerde be
woordingen, waar de kinderen op moes
ten reageren. Moesten, er werd hun geen
vrijheid gelaten. Wanneer er iets treu
rigs was, werden ze verplicht een jam-
merpartij aan te heffen, enzovoorts. Ei
gen inbreng werd niet getolereerd door
i STAUT die het gehee
lijn moesten geven, dat viel me
len te constateren. Het was een leugen
achtige, ondoordachte, toestand zater
het Rotterdamse Odeoi
de foyer dit zich allemaal
Die laatste dag van Stutofes toont c
genlijk aan, dat men steeds opnieuw
het huidige studententoneel de denkfou
maakt, dat men vanuit het niets
beginnen. Bij Gorilla Queen" i
tm fout, omdat men het stuk pas ka
doen wanneer men een geweldige
ical-routine bezit, bij het kinderstu I
lag het op 'n ander vlak. Daar wa
't uitgangspunt vergeten. Een ze
leürstellende en weinig hoopgevende o
sluiting van 't festival, waar ik
één positieve bijdrage heb meegemaakt
de Delftse bijdrage: ,,XYZ, Bevrijdin
'70", al moet ik zeggen dat ik enkel
■stellingen heb gemist.
JAN VERSTAPPE!
De gerenommeerde Franse meester
pianist Robert Casadesus heeft gister
middag in een goed bezet Circustheate
grote eer bewezen aan de honderd jaa
geleden geboren componist Ludwig v
Beethoven door met onovertroffen stili
tisch besef en grote virtuositeit een vier
tal sonates te vertolken door laatstge
noemde in verschillende periodes va:
diens leven gemaakt.
Vier sonates kennelijk met zorg doo
Casadesus zo gekozen, dat zij door hui
gevarieerd karakter de aandacht
de luisteraars gemakkelijk konden v;
houden.
Op opus 10 no. 3 in D. gr. t (1797)
Beethovens eerste periode, met het pit
tige presto, het gevoelige largo en he
enigszins capricieuze menuet, volgde he
stormachtige, hartstochtelijke opus 57
f. kl. t. (1804), aan elke liefhebber v
pianomuziek bekend als de „Appassio
En na de pauze had de pianist
in licht sentiment doortrokken opu
81a in Es gr. t. (1809), getiteld Les adieu
en geschreven naar aanleiding van h
vertrek, de afwezigheid en de terugkei
van Beethovens vriend, aartshertog Rul
dolf, het zwaar dynamische, enigszinl
recalcitrante opus 101 in A. gr. t. (1818>B
ontstaan in de laatste, levensjaren var.B
de componist de sonate für das Ham-*
merklavier geplaatst.
De realisering door Robert Casadesui
was, zoals we van deze kunstenaar ge;
wend zyn, uitermate aristocratisch e
van een diepe, innerlyke emotionalitei
zonder enig spoor van onnodige pathe
tique, daarbij opmerkelijk doorzichti:
en fijn genuanceerd.
Het auditorium toonde zich terecht
buitengewoon enthousiast.
Als toegift speelde Casadesus de finall
lacht begonnen
op zeehondjes
CAP-AUX-MEULES (Reuter) Tiei]
Canadese jachtschepen hebben in de eer-I
ste twee dagen dat het jachtseizoen open
is in de Golf van St. Lawrence ongeveei
de helft van de toegestane 50.000 jongt
zeehonden gedood. Volgens een woord
voerder van het Canadese ministerie var
Visserij zijn er 400.000 zeehonden in he:
gebied. Tweeëntwintig ambtenaren
vertegenwoordigers van een aantal
ganisaties houden toezicht op de jacht
Het jachtseizoen sluit 23 april.
