Pax Christi:
niet berusten in
m islukkingen
Vrede niet
onmogelijk
Slagwerkers Res.-Orkest
maken indruk met
Japanse „Alter nances'
Wij proberen machteloosheid te doorbreken
P(A)RIJSWINNAARTJES KLM-JUBILEUM MET
OEBELE „IN EEN WIPPIE DOOR DE WOLKEN'
Dagje uit om
koud van te
worden
Tchaikowskij
in Diligentia
Heftige kritiek
van Harriman
op Nixon
Geen kranten
Parijs
PAGINA 4
de leidse courant
maandag 16 maart 1970
(Van onze redacteur geestelijk leven
UTRECHT „Je moet ervan overtuigd zyn dat vrede tot de mogelijkheden
hoort. Ik wil als christen geloven, dat meer vreedzame verhoudingen onder de
mensheid mogelijk zijn, dat je kunt bijdragen om de positieve trend beetje by
beetje te versterken. Ik wil bijvoorbeeld meer aandacht schenken aan de positieve
resultaten van de vredeseenhcden der Verenigde Naties in Kongo en op Cyprus,
en niet terneergeslagen berusten by de mislukkingen in Bial'ra en het Midden-
Oosten". Zo geeft dr. Louis Ter Steeg, secretaris van de Nederlandse Bisschop
penconferentie aan waarom hy al sinds 1957 actief lid is van Pax Christi, en sinds
1964 deel uitmaakt van het dagelyks bestuur der Nederlandse afdeling.
uit om een kind te leren lezen, maar
28.000 gulden om een soldaat te leren
schieten. Dr. Ter Steeg: „dat we de
wapens en het leger niet hebben om
oorlog te voeren, maar om oorlog te
voorkomen, wordt pas geloofwaardig
als we ook voor de opbouw van de vre
de grote bedragen aan geld en veel
'energie willen besteden. Dit geldt voor
internationale en nationale begrotingen,
maar evenzeer voor de eigen budge-
tering: we zullen eigen geld en energie
beschikbaar moeten stellen om ons te
oriënteren in het vredesvraagstuk."
De internationale vredesbeweging Pax
Christi, waarvan kard. Alfrink sinds
1964 voorzitter is, ontstond eind 1944
als verzoeningsbeweging van Fransen
en Duitsers, die wilden reageren op de
dwaasheid van de tweede wereldoorlog.
In maart 1945, nu 25 jaar geleden, werd
haar opzet door de kardinaal van Pa
rijs bekrachtigd. Zij steunt op de over
tuiging dat vrede in de wereld van een
vrome wens moet en kan worden een
haalbare kaart: tot een echte doel-
een haalbare kaart. Tot een echte doel
stelling die in ons denken en doen. in
onze politiek en onze economie tot
uiting komt.
Pax Christi wil het verlangen naar vre
de, dat overal ter wereld en op alle
niveaus leeft, maar verstikt wordt door
het gevoel van machteloosheid („wat
kan ik er aan doen?"), operationeel
maken. Zij doet dit, als katholieke be
weging, allereerst en speciaal onder
de katholieken, maar in de laatste ja
ren werkt zij met alle mogelijke vre
desbewegingen nauw samen. Het besef
is gegroeid, dat er geen „katholieke
vrede" bestaat naast de vrede, die
voor andere mensen geldt.
Dr. Ter Steeg' „Er zijn vredesbewe
gingen die meer revolutionair zijn dan
de onze. Die denken, dat vrede uit de
hemel afgedwongen kan worden in één
keer. Pax Christi stelt zich op 't stand
punt, dat er stapje voor stapje aan vre
de gewerkt moet worden. Radicaal pa
cifisme lijkt ons al te idealistisch. Vre
de is er nog niet als er geenoorlog
is. Dat er geen oorlog is, betekent al
leen dat je aan de vrede kunt werken".
De prijs die daarvoor betaald moet wor
den, zal veel hoger liggen dan die voor
oorlogen.
Schokkend is dan de opmerking van
het mededelingenblad van de Unesco:
de wereld geeft per jaar 360 gulden
Beslissend
Van beslissende betekenis voor de Ne
derlandse afdeling van Pax Christi was
Robert Casadesus
Rustpunt tijdens
tenslotte ook: „Zich bezin
op de waarden van het menselijk leven.
de encycliek van paus Joannes over
vredesvraagstukken „Pacem in Ter-
ris" (1963). Men begreep, dat „Vrede
op aarde" een kwestie is van vooral
politieke actie. Was de Pax tot dan toe
geïdentificeerd met nationale en inter
nationale pelgrimstochten, met gebeds
stonden en bezinningsoefeningen waarin
't vredesthema centraal stond, nu werk
te deze identificatie benauwend. Men
zag het vrijblijvende ervan als een
dreigend spook naderkomen.
Na zoveel jaar zou men eindelijk tot
actie moeten overgaan. Pax Christi-Ne-
derland stelde een rapport samen,
„met Pacem in Terris onderweg",
waarin het actieprogramma verduide
lijkt werd. Politiek engagement be
hoort tot de eerste vereisten van elke
vredesbeweging. Vervolgens nauwe
samenwerking met andere vredesbe
wegingen. In Nederland leidde dit tot
de oprichting van het interkerkelijk
vredesberaad I.K.V. waarin behalve
Pax Christi ook hervormde, gerefor
meerde, lutherse, oud-katholieke,
doopsgezinde, remonstrantse en qua
kerbewegingen zitting hebben.
En daarmee was de vredesbeweging
tot een institutie geworden, die met
officiële stem mee kan spreken in het
politieke overleg. Zelf geen partij,
noch aan een bepaalde partij verbon
den, bespeelt Pax Christi, al dan niet
binnen het verband van het I.K.V., al
le politieke snaren, die ook maar iets
kunnen bijdragen tot de harmonisering
van menselijke verhoudingen in de we
reld.
Zoals: het verzet tegen de 225 mil
joen extra voor Navodefensie, waar
over in november 1968 zoveel te doen
was dat premier De Jong zelf moest
ingrijpen middels 'n. tv-toespraak: bij
stand inzake dienstplicht aan jongeren
die op grond van gewetensbezwaren
deze plicht menen te moeten verzaken:
informatie en vorming van soldaten,
in samenwerking met G-3 en vormings
centra voor militairen; benadrukken
van de positieve waarde der V.N.-
vredeseenheden als alternatief dat te
verkiezen is boven de steun aan het
Navoverband.
Minister Den Toom is op het onder
scheid tussen beide groepen van strijd
krachten gewezen; hem is duidelijk ge
maakt, overigens zonder resultaat,
dat het apart zetten van een del van
de Nederlandse strijdkrachten ten be
hoeve van de V.N. zinvoller voor de
oplossing van het oorlogsvraagstuk is
dan inzet voor de Navo.
Breed terrein
De vredesactie als vooral 'n zaak van
politiek engagement, blijkt ook in Duits
land aan te slaan. In Frankrijk daar
entegen durft Pax Christi als beweging
geen politieke stellingname te doen:
deze zou als een splijtzwam inwerken
op de katholieke gemeenschap zelf.
Inmiddels speelt de actie van Pax
Christi zich in ons land op verschil
lende terreinen tegelijkertijd af: de
Bossche voettochten trekken in hun
dertienjarig bestaan steeds meer mid
delbare scholieren. De meest geënga-
geerden van de vele duizenden gaan la
ter door in gespreksgroepen en vor
mingscursussen. Daarnaast heeft Pax
Christi een aantal diensten die aan al
le mogelijk instanties hulp en advies
verlenen, zoals de dienst voor ontwik
kelingssamenwerking.
Bewustzijnsvorming voor het vredes
vraagstuk vereist echter ook studie. tiek.
Verschillende commissies van deskun
digen (al dan niet officieel lid van de
Pax Christi) verstrekken discussie-
en informatiemateriaal, Onder hen be
vinden zich medewerkers van het Pole-
mologisch instituut te Groningen, van
de Nijmeegse universiteit, politici. Op
het onderwijs is een greep gedaan:
schema's zijn samengesteld om het
vredesvraagstuk hanteerbaar te maken
in de lessen: een nieuwe kijk op de ge
schiedenis speelt daarbij een centrale
rol. De oprichting onlangs van het u-
nieke Nationale Instituut voor Vredes
vraagstukken, waarbij Pax Christi een
belangrijke rol speelde, zal voor de
bundeling van krachten en informatie
van groot belang zijn.
Dr. Ter Steeg: „Zonder braintrust en
studie zou het werk van vormingscen
tra. onderwijs en gespreksgroepen
droog komen te liggen. Als we realis
tisch zijn, kunnen wc als vredesbewe
ging slechts een ding nastreven: de men
tale omvorming van de bevolking. De
macbtcloosbeid kan doorbroken worden.
In 'n democratisch bestel heeft het on
herroepelijk zijn gevolgen voor de poli-
in Mozcirt
Aan actuele muziek had het
Residentie-Orkest dit winter
seizoen tot nu toe helemaail geen
aandacht besteed. Dat gaat nu
weldra gebeuren in een speciale
cyclus die het seizoen besluit. Als
voorproefje daarvan hebben zes
slagwerkers van het orkest vrij
dagavond (voor de personeels
verenigingen) en zaterdagavond
(op een openbaar abonnements-
cnocert) in het Congresgebouw
een uitvoering gegeven van Alter-
nance(s) van Makoto Shinohara.
Shinohara, die in 1931 werd geboren,
heeft na een opleiding in Japan gestu
deerd bij Messiaen in Parijs en bij Stock-
hausen in Keulen. Ook heeft hij gewerkt
in de elektronische studio's van de Fran
se radio, bij Siemens in München en aan
de Rijksuniversiteit te Utrecht. Hij ves
tigde zich blijvend in West-Europa en
men moet zijn composities zeker reke
nen tot de actuele en, tot op zekere hoog
te ook vaak tot de experimentele muziek.
Alternances (in het meervoud) zijn „af
wisselingen" van negen episoden voor
naar gelijksoortigheid en karakter in
groepen geordende metalen en houten
slaginstrumenten en mei membranen uit
geruste speeltuigen. Elk van de negen
„evenementen" of „episoden" is gecon
centreerd op een bepaald facet van het
klankenspectrum van het slagwerk. Naar
hun aard kan men de negen episoden
onderscheiden in vijf opgewekte, vrien
delijke, rustige, en vier aggressieve, luid
ruchtige, storende. De componist laat het
aan de uitvoerenden over hoe zij de epi
soden willen rangschikken maar het ls
wel de bedoeling dat een „vriendelijke"
episode afwisselt met een „aggressieve".
In deze compositie wordt niet geteld
volgens maten maar de gedeelten zijn tot
op de seconde nauwkeurig gefixeerd-
Vandaar dat de slagwerkers beurtelings
als „dirigent" optreden en elkaar signalen
moeten geven in het belang van het slui
tende samenspel. Het behoeft dan ook
geen verwondering te wekken dat de
uitvoerenden vele uren hebben besteed
aan het instuderen van dit nauw luiste
rende. veeleisende stuk.
Gelukkig kan worden gezegd, dat -ü
er beide avonden erg veel eer mee
hebben ingelegd. Wie het stuk kende
WEER
of geen
WEER
DE BILT Tussen de Azoren en
Ierland bevindt zich op de oceaan
een hogedrukgebied waarvan het
centrum een drukwaarde van
1043 mb heejt. Aan de noordjlank
van dit systeem trekken depressies
deelt Luchtaanvoer
mede: van de
via IJsland naur het oosten. Een
uitloper van het hogedrukgebied
strekt zich over de Britse eilanden
en ons land uit. Het afgelopen
etmaal trok een zwak fronten
systeem, vergezeld van enige mot
regen, over ons land naar het
zuidoosten. Dit front vormde de
begrenzing van minder koude
lucht, die om het hogedrukgebied
xoordt aangevoerd, De eerder ge
noemde rug van hoge luchtdruk
zal zich het komende etmaal ver
der naar het zuiden verplaatsen.
Hierdoor komt ons land in een
westelijke luchtstroming en kun
nen storingen van de oceaan het
weer in ons land beïnvloeden.
Voor morgen wordt verwacht, dat
een frontensysteem dichtbij ons
land zal komen. Er zal dan ook
vrij veel bewolking zijn, waaruit
later regen kan vallen.
Zon: 6.51—18.47: maan: 12.26—
5.10; hoogw. Schev.: 11.16. Laag
water: 6.20 en 19.21.
Vooruitzichten voor woensdag:
aantal uren zon: nul tot vijf; min.
temp.: één tot vier graden boven
normaal; max. temp.: omstreeks
normaal; kans op een droge pe
riode van minstens twaalf uur:
zeventig procent; kans op een ge
heel droog etmaal: dertig procent.
Weer in Nederland
Kesp.: max.temp., mtn.temp., neerslag
Amsterdam motregen 6 3 0.5
De Bilt motregen 6 2 0.3
Deel en motregen 3 2 u.4
Eelde motregen 6 2 1
Eindhoven motregen 3 3 0.4
Den Helder motregen 5 3 0.»
Weer in Europa
Aberdeen zw. bew. 10 5
Athene h. bew. 9 9
Barcelona zw. bew. 14 5
Belgrado motregen 5 2
Berlijn motregen 3 -l
Brussel motregen 4 3
onbew. 13 b
van de uitvoeringen in natura en ook
van de plaatopname van de Percussions
de Strasbourg (een plaatopname, die in
Parijs een bestseller werd!), vond de
vertolking een beetje voorzichtig en
moest vaststellen, dat de spanning op
toon en ritme niet altijd voldoende was.
Overigens kon men voor de inzet van de
slagwerkers alleen maar respect hebben.
Het stuk zelf is door de verfijnde
nuances en 't rijke klank- en kleurscala
zeer de moeite waard, men zou het zelfs
„melodieus" kunnen noemen, wat ook
wel begrijpelijk is omdat celesta,
vibrafoon, marimba en klokken er een
nogal belangrijke rol in spelen.
Het zou heel dwaas zijn als men dit
werk niet spoedig en enkele malen her
haalde. Waarom men het onder de titel-
in-het-enkfclvoud aankondigde, weten wij
niet. Het kan een slordigheid zijn zoals
die tegenwoordig nogal eens in de pro
grammaboekjes voorkomen het kan
ook een geval zijn als van de Golden
Earring die in de loop van hun carrière
hun meervoud-s verloren. In elk geval
geeft de Pfüiipsplaat en geven de Straats
burgers de titel in het meervoud. Afge
zien echter van die futiliteit: uitvoeren
den en luisteraars doen er goed aan met
deze muziek te leren „leven".
Epigonemverk
Het toeval kan soms heel inslructiei
zijn, want hetzelfde programma bevatte
nog een ander werk uit 1961: het door
Van Otterloo en de zijnen al herhaalde
lijk uitgevoerde concert voor twee strijk
orkesten van Lex van Delden- een bleek
en pover speelstuk dat naast Shinohara
als een anachronisme aandeed- Maar niet
alleen naast Shinohara. Ook naast Bar-
tok, op wie Van Delden zich soms lijkt te
hebben geïnspireerd, maar die zich in
zijn uit 1918/' 19 daterende pantomime
De wonderbaarlijke mandarijn, waaruit
Van Otterloo de concertsuite spelde, als
een heel wat markanter en krachtiger
persoonlijkheid voordoet en wiens muziek
heel wat meer substantie bevat als die
van de Amsterdamse epogoon.
Behalve het soliërend slagwerk trad
ile grote Franse pianist Robert Casadesus
(over een paar dagen 70) op in het laat
ste klavierconcert van Mozart, het on
volprezen meesterwerk in Bes groot,
K- 595. Zijn spel was even helder als de
licaat maar het klonk een beetje ver
moeid c-n een beetje routineus, wat wij
mede wijten aan de weergave van de
orkestpartij die de meester niet erg kan
hebben gestimuleerd. Als een groot musi
cus als Casadesus bij het Residentie-Or
kest te gast komt, mogen dirigent en or
kest muzikaal hem wel met wat meer
inspiratieve overgave ontvangen
Ks.
SCHIPHOL Twee weken mag dan
te kort heten als je Parijs wilt zien,
één uur op de Eiffeltoren bij twee graden
Celsius en een snykoude wind is meer
dan zat. Dit kunnen althans een kleine j
tweehonderd kinderen getuigen die I
zaterdag hun prijs in een tekenwedstrijd
by vijftig jaar luchtvaart in Nederland j
in ontvangst hebben genomen: één dag
Parys. „Waarom zyn jullie gisteren niet
gekomen, toen was het zo lekker", zei de
paarsgeneusde Paryzenaar die aan de
voet van de toren pogingen deed met
soepele bewegingen de stapel van twee
honderd toegangskaartjes kwijt te raken.
Hy had allang begrepen dat het geen zin
zou hebben de bocht omhoog af te raden;
de kinderen waren er voor uit Holland
gekomen. Zyn loopbaan in het hartje van
Parys is al net zo lang als de toren hoog
is, maar toch: het speelt hem werkelijk.
Zijn verdriet was aandoenlijk, maar
overbodig. Want anderen wisten allang:
hoe kun je bang zijn voor teleurstelling
als je tweehonderd kinderen waarvan er
een paar ooit hebben gevlogen in een
super DC-8 van de KLM (de extra lange
„Jan van Riebeeck") zet. extra beman
ning inzet om een eerste klas verzorging
zeker te maken en ook nog probeert ze
iets van Parijs te laten zien. Dat kan
gewoon niet misgaan. En dat is het ook
niet gegaan.
Dan mag je in nauwelijks een halve
dag geen geweldig programma kunnen
afkerken, het geelt allemaal niets. Er
mag zelfs nog wat misgaan ook. Le
Bourget, de luchthaven waar bussen
klaar stonden om de kinderen op te
vangen, zat dicht van mist. Als razenden
moesten ze naar Orly, waar alles wel in
orde was. Een rondvaart over de Seine
ging niet door: het water stond ver op
de kaden en onder de brugbogen.
In een wippfe
De vliegreis, daar ging het toch eigen
lijk om. En die was al bijzonder genoeg,
niet weinig dank zy het speciale gezel
schap dat meereisde, een compleet KRO-
Oebeleteam, mét Willem Nijholt, Wieteke
van Dort (Aagpe Ritsema) en postbode
Ab Hofstee, ook meegekomen om voor
de uitzending van aanstaande zaterdag
twee liedjes over de KLM-jeugdvlucht in
beeld te krijgen. „In e.en wippie", was
zo'n liedje gefilmd, gezongen en mee
gezongen in het vliegtuig.
„In een wippie kun je wezen waar je
wil", ging het liedje, „In een wippie dooi
de wolken, hup van Holland naar Brazil".
Nog voordat de rol cellulose op was zat
het vliegtuig boven Parijs.
Vanaf Orly waar de KLM-reus tot
stilstand kwam vlak bijp zijn sinds kort
allergrootste broer: de Boeing 747 van
de PANAM ging de rit regelrecht naar
de Eiffeltoren, waar een prima lunch
op z'n Frans klaar stond. De kou,
voordat de bus weer voorreed duurde er
minutenlang, niet meer dan dat. Alleen
de Ocbele-medewerkers, filmploegen,
De prijswinnaartjes van de K.L.M.-
jubileumprijsvraag voor de Eiffel-
acteurs en kinderen bleven achter voor
het tweede liedje: zonnig van tekst, ver
steend in de uitvoering. Ab Hofstee:
„Zonder die paar cagnacjes was ik er
niet gezond vanaf gekomen".
Roerend weerzien
Het maken van een groepsfoto met de
hele Eiffeltoren in beeld was ook al snel
gebeudr; ook beneden was het per slot
van rekening niet warm. De rondrit door
het drukke Parijs die er op volgde werd
veel meer. De gang naar het hoogtepunt,
de vliegreis terug. In de bus al begon
eigenlijk dat hoogtepunt: het moment
waarop de vele kinderen uit bijna even
veel windstreken aan elkaar gewend
waren. Toen bleek dat ze er allematl
waren: de brutalen, de schreeuwers, de
zingers, de bedeesden en de zeer
enkele zieken. Die rit naar het vlieg
tuig was geweldig, maar niet omdat ze
door Parijs ging. En de vlucht eigenlijk
ook, omdat die naar Schiphol ging waar
een weerzien als na jaren stond te wach
ten. Sommige waren al vijftien uur
daarvoor van huis gegaan.
Zei de KLM bij aankomst: „Het was
geweldig. De derde keer een goodwilltrip
als deze georganiseerd. En alle keren
geen enkel kind op het appèl 's morgens
ontbroken. En 's avonds ook niet".
Onder die kinderen bevonden zich
Mieke van Bruchem uit Sassenheim, I
Kee Gerretse uit Leiderdorp, Bart Kaste-
leyn, Niek Liebert en Rob van Oosterom
uit Leiden, Roel van Kooten en Piet Rim- i
meizwaan uit Leidschendam en Connie
Teunisse uit Wassenaar.
Josef Martin Bauer
overleden
MÜNCHEN (DPA) De Duitse
schrijver Josef Martin Bauer is gisteren
op 69-jarige leeftijd in zijn woonplaats
Dorfen (Beieren) overleden.
Bauer werd op 11 maart 1901 geboren.
Hij was bestemd om priester te worden,
maar zag van een theologische loopbaan
af en werd, na het in lal van andere
banen te hebben geprobeerd, in 1930
redacteur van een plaatselijke krant in
Dorfen. Na zijn eerste literaire successen
hij ontving onder meer de Jeugdprijs
voor Duitse Vertellers ging hij zich in
1935 helemaal aan de literatuur wijden.
Van zijn hand verscheen onder andere
„Siebentens die Gottesfurcht, „Der
Kranich met dem Stein" (de roman van
een kardinaal, gebaseerd op het leven
van Michael Faulhaber), de familieroman
„Der Abhang", de novelle „Die barocke
Kerze", de humoristische roman „Der
Sonntagslüger" en het verzamelwerk
„Mensch an der Wand". Bauer verwierf
ook bekendheid als hoorspelschrijver.
Zijn verhalen dragen duidelijk het
stempel van zijn Beierse afkomst.
Met een soortgelijk program
als we van hem het afgelopen
najaar mochten beluisteren in de
1 Rijswijkse schouwburgzaal, heeft
André Tchaikowsky zondag voor
een stampvol Diligentia geconcer-
teerd.
I De pinaistenserie, waarvan Tchaikows-
I ky's concert een onderdeel vormde, is
dit jaar ook qua belangstelling een
succes geworden; plezierig vinden we
I dat jongere mensen er niet zo moeilijk
j te vinden waren als de spreekwoorde
lijke naald in de hooiberg.
Gemakkelijk heeft Tchaikowsky 't gis
teren zijn gehoor allerminst gemaakt;
Beethovens „Diabelli"-variatles met
daarna de sonate in Bes. die Schubert
als opus posthumum achterliet, ls zoiets
als een lijvig symfonisch gedicht na
Bruckner; de „Diabelli"-variaties duren
rond een uur en ze vergen van de luis
teraars weinig meer dan van de moedige
pianist, die ze op zijn programma neemt.
In Diligentia konv-n de kwaliteiten en
de risico's van Tchaikowsky's spel beter
uit dan in de niet primair als i
zaal bedoelde Rijswijkse Schouwburg; de
i concertgever kan herscheppen (sommige
introverte variaties werden uitmuntend
gespeeld), maar tevens bleek, dat de
technisch voortreffelijk vaardige linker-
I hand in fortepassages gemakkelijk gaat
j domineren en dan te martiaal klinkt.
Na een sterk, maar soms wat te uit
bundig begin, kreeg André Tchaikowsky
zo in de buurt van de twintigste variatie
een inzinking. Die duurde evenwel niet
lang; een kleine pauze hielp toen de
concertgever over het dode punt heen
en stilistisch werd het slot (waar Beet
hoven aan zijn laatste sonates herinnert)
een goede climax.
Een concert elders maakte het ons
onmogelijk de concertgever in de
Sehubertsonale te beluisteren.
WASHINGTON (AP) Averell Harri
man heeft het antwoord van de democra
tische partij gegeven op president Nixons
rede van 18 februari over de toestand
van de wereld. Hij noemde deze rede in
een felle kritiek een „simplistisch ver
maan... holle zinnen, algemeenheden
Tezelfdertijd noemde Harriman het
hoogst verontrustend, dat de regreing-
Nixon onlangs het voornemen bekendge
maakt heeft om in juni het „MIRV-pro-
jectiel" (met meervoudige kernkoppen)
operationeel te maken.
„Dit besluit vraagt om een bewape
ningswedloop, in plaats van terughou
dendheid", zei Harriman. „Het zal het
veel moeilijker maken om een beteke
nisvolle overeenkomst in de besprekingen
ter beperking van het strategische wapen
le bereiken.
Vrouw 41 jaar
als gevangene
in een stal
NAPELS (AP) Een 74-jarige vrouw,
die sinds 1929 was opgesloten in een
stal. is in een ziekenhuis in Napels op
genomen. Zij kant niet meer spieken en
ook bijna niet lopen. Carabinieri, die dooi
de telefoon waren gewaarschuwd, gingen
naar een boerderij 30 km van Napels
verwijderd, en vonden Caroline'-Meo in
de stal. Zij was zeer zwak en met vuil
bedekt. Zij lag tussen alerlei ongedierte.
Volgens de geruchten hielden haar
broer, Michaelo Meo en zijn vrouw Rosa
haar in de stal vast, Zij zou er 41 jaar
hebben gezeten en eens per dag door een
gat in de muur hebben eten hebben ge
kregen. Haar broer en zijn vrouw zijn
gearresteerd.
G. v. L.
De stichting Reina Prinsen Gecrlings-
prijs heeft weer haar jaarlijkse jeugd-
prijsvraag uitgeschreven voor auteurs
die op 24 november 1970 de leeftijd
van 20 jaar hebben bereikt en niet
ouder zijn dan 25 jaar. De prijs be
draagt f 200,Inzendingen (pro
za, gedichten of toneelstukken) moe
ten voor 1 juli in duplo gezonden wor
den naar het secretariaat van de stich
ting Koninginneweg 121, Amsterdam.
De jury bestaat uit Remco Campert,
Jaap Harten, Oscar Timers, Ferand
Auwena en Willy Vaerewijck.
111
PARIJS (DPA) :n Parijs zijn van
daag door een staking van journalisten
geen kranten verschenen. Ook in de re
dactielokalen van particuliere radio
stations lag het werk ten dele stil. De
redacteuren van de communistische „Hu-
manité" verklaarden dat ze met de di
rectie van hun blad weliswaar niet in
conflict waren, maar uit solidariteit aan
de staking deelnamen.
Het arbeidsconflict ontstond door het
mislukken van loononderhandelingen
tussen de bonden en d edirectics. De
Journalisten eisen naast salarisverhoging
Invoering van een vijfdaagse werkweek.
In Museum Fodor, Keizersgracht 609,
Amsterdam, wordt van 20 mrt tot en
met 26 april een tentoonstelling gehou
den van produkten van de Zwitserse
industrie, die door een internationale
jury werden geselecteerd ter gelegen
heid van de eerste biennale van Zwit-
o van Hensbergcn, acteur-regisseur bij
de Nederlandse Comedie, zal met in
gang van 1 september a.s. verbonden
zijn aan het Zuidelijk Toneel Globe.
