DE VLAEMIHCK: „BLACK OU
KOSTTE BIJNA WERELDTITEL
IJzeren" verdediging van Frans Schoofs
bezweek onder geweld van jongere broer
ELLEN
KLATT
TITEL BIJ
DAMES
MOGELIJKHEDEN SCHEPPEN
VOOR TRAINERS EN ZWEMTOP
Vyth wil school
voor wielrenners
Ellen Kort uit
Aruba terug
Nederlandse
cycle crossers
onfortuinlij'k
MAANDAG 23 FEBRUARI 1976.
DEN HAAG Gisteren en eergisteren was de in het Utrechtse stads
centrum gelegen splinternieuwe sporthal Catharijne het middelpunt van de j
Nederlandse tafeltennissport. In de werkelijk prachtige accommodatie, waar I
toch een tekort aan licht was (de officieel opgegeven 600 lux bleken er
slechts plm. 400 te zijn), leverde de strijd om de Nederlandse tafeltennis-
titels naast tal van goede en spectaculaire partijen, veel onverwachte uit-
slagen op. Daarbij deden de dames en heren weinig voor elkaar onder.
Wat te denken van de nederlaag die
de voor Hunter 25 uitkomende Rotter
dammer Nico van Slobe (nr. 3 ge
plaatst), zaterdag reeds leed tegen zijn
vroegere stadsgenoot Cees Baumgarten,
die enige klassen lager speelt dan de in
ternational en bij zijn vertrek naar Zee
land onlangs zijn sandwichbat verruilde
voor een „houten plank". Van Slobe:
„Alles was gunstig voor me, de plaatsing
en de gelote tegenstanders. Ik dacht,
als het een beetje wil, pak ik de titel.
Maar Baumgarten verdedigde verschrik
kelijk goed en mijn „loopings" op zijn
backhand nam-ie zomaar over. Onbegrij
pelijk!". Maar hij was niet de enige die
de plaatsingscommissie hoofdpijn be
zorgde. Ook Hagenaar Henny Stolk
sneuvelde notabene in zijn poule tegen
Cees Clausen, die in het 3e team van
Hunter 25 speelt. En zelfs Bert Onnes
haalde de laatste acht niet. Hij verloor
van Leo Lucas (21—18, 19—21, 16—21,
2114, 2115). Maar de grootste klap
viel toch wel bij de laatste acht, toen
drievoudig Nederlands kampioen en
NTTB-cup winnaar Bert van der Helm
door zijn Scylla-teamgenoot Ed v.d. Berg
geëlimineerd werd. V.d. Berg die eer
der Wim Schonemeijer met 3—0 had te
ruggewezen bleek een bijna „water
dichte" verdediging te heben opgetrok
ken en zijn traag teruggespeelde bal
len lieten weinig gelegenheid openingen,
te maken. Vertraagde Bert v.d. Helm
eveneens, dan lanceerde v.d. Berg „loo
pings", waarmee zijn opponent zeer veel
moeite bleek te hebben. (1821, 21—18,
1721, 2112, 2118). Bert van der
Helm verontschuldigde zich nauwelijks
voor zijn nederlaag. „Ik had zeker de
finale moeten bereiken", zei hij. „Ik had
een gunstige plaatsing, maar uiteinde
lijk is toch de vorm van één dag beslis-
Eindeloos
Ook Gerard Bakker bereikte de laat
ste vier niet. Nu moest hij na een mara
thonpartij reeds in de eerste game
werd de tijdregel van toepassing
Frans Schoofs, die hij veertien dagen
geleden in de competitie nog zo duidelijk
had verslagen feliciteren. Bakker is de
wat completere speler, maar hij zag
geen kans dit voordeel uit te buiten.
Schoofs bracht zijn loopings en klappen
eindeloos terug en als Bakker echt wil
de doorslaan, miste hij te dikwijls. (21-
18i 19—21, 21—11, 27—29, 21—18). In de
onderste helft werden Bert Schoofs
(zoals verwacht )en Leo Lucas de hal-
ve finalisten. Leo Lucas die voor het
tweede team van Deltalloyd in de hoofd
klasse uitkomt zorgde voor deze sur
prise door na Onnes ook Cees Baum
garten te verslaan. Hij kreeg van Bert
(Van onze tafeltennismedewerker
DEN HAAG In de nacht van don
derdag op vrijdag kwam de Haagse
Ellen Kort per vliegtuig weer terug
haar tafeltennismissie op Aruba,
r zjj in Oranjestad gedu
rende een halfjaar de „aanstormen
de" Antilliaanse tafeltennisjeugd on
der haar hoede had. Hoewel zij in
het begin daar wel moest wennen aan
de aggressieve trainingsmentaliteit
van de spelers, was het verblijf haar
bijzonder goed bevallen.
Het feit, dat zij bij een Hollandse
familie, i.e. het atletiekechtpaar Karei
en Ciska Jansen, dat daar sinds lVz
jaar woont en een zaak in sport
artikelen heeft, kon verblijven, was
daar mede debet aan. De speelgele-
genheid ter plaatse noemde zij rede
lijk tot goed, hoewel Ellen Kort vond
dat tafeltennis heel slecht samengaat
met de daar gewoonlijk heersende
temperaturen; alleen 's avonds vond
zij het drageijk. Er wordt in ieder
geval getafeltennist en mét haar
komst groeide het enthousiasme zien
derogen. Het bstuur van de Arubian
Tennis Association was dan ook bui
tengewoon tevreden, maar kon (voor
lopig?) haar verblijf en activiteiten
daar door geldgebrek niet con
tinueren. Deze jonge bond heeft zelf
zo weinig geldmiddelen, dat zij om de
komst van Ellen Kort te bekostigen,
een donatie van de NSF nodig had
den. Of het contract met Ellen Kort
vernieuwd zal worden moet dus wor
den afgewacht; zij wist echter zelf nog
niet wat ze in dat geval zou doen.
In ieder geval stond Ellen Kort zater
dagmiddag bij de Nederlandse kam
pioenschappen weer achter de groene
tafel of ze niet was weggeweest! Om
reeds in de tweede ronde haar Water
loo te vinden, tegen de uiteindelijke
kampioene Ellen Klatt. Op een vraag
of zij weer competitie gaat spelen
voor haar vereniging Scylla, ant
woordde zij daarvan dit jaar beslist
af te zien. „Maar ik ga wel veel toer
nooien doen, dat vind ik verschrik-
kelfjk leuk."
Schoofs echter geen kans op de eindstrijd.
Eén game freewheelde Bert Schoofs,
hij kon het zich permitteren: 21
17, 2117, 1321, 2112. Voor de opper
vlakkige toeschouwer was er echter wei
nig krachtsverschil in deze aantrekkelijke
wedstrijd. De beslissing tussen Ed v.d.
Berg en Frans Schoofs viel na een traag
er lopen wedstrijd, die slechts zo nu en
dan het predikaat tafeltennis verdiende.
Ed v.d. Berg verwerkte de loopings van
Frans Schoofs slecht, terwijl hij zelf
geen voordeel uit de tijdregel kon peu-
Zijn aanval kon de Deltalloydman
alleen in de derde game verontrusten.
Uitslag: 21—14, 21—13, 19—21 en 21—15.
De gebroeders Schoofs dus in de fina
le. Tot nog toe had de oudste, Frans
Schoofs (bijna 31 jaar) altijd van zijn
jongere broer Bert (24) gewonnen. Maar
i eindstrijd, die bijna als een anti
climax werkte, bleef Frans ditmaal
kansloos. In de eerste game had hij nog
wel verweer tegen de keiharde klappen
van Bert. Hij bracht de ballen keurig
achterin terug en verloor door enige on
nodige missers nét de eerste game (22
24). Maar de vermoeidheid ging Frans
parten spelen en toen hij bovendien en
kele malen een bal op zijn wijsvinger
kreeg werd hij onzeker. Bij gelijke stand
midden in de tweede game won Frans
nog een adembenemende rallye, om me
teen daarop vijf punten te verliezen en
kansloos te worden (1421). Daarna
bleek zelfs de „ijzeren" verdediging van
Frans Schoofs niet meer bij machte het
broederlijk geweld te stoppen. Het werd
1621 en Bert Schoofs was voor het
eerst in zijn tafeltennisloopbaan Neder
lands kampioen in het enkelspel.
Bij de dames was het aantal inschrij
vingen minder dan de helft van dat bij
de heren. Het aantal mogelijke verras
singen was dus veel beperkter. Tot de
halve finale was er dan ook slechts één
te noteren. De Haagse Veronique van
d. Laan (De Salamanders) werd uitge
schakeld door Ilse Hammeeteman met
de veelzeggende cijfers 2113, 219 en
2113. Geen sterke wedstrijd van onze
internationale speelster. De andere
meisjes bij de laatste vier waren Mary
van Ruiten (titelhoudster), Ellen. Klatt
en Mieke Jenisch-Ten Broek, de winna
res van de Limburg Coupe. Ellen Klatt
(steeds hoger-TSB) speelde zich gecon
centreerd naar de eindstrijd en liet met
21—10, 21—14, en 21—15 Mary van Rui
ten kansloos. Ondanks dat vanaf de der
de game de tijdregel van toepassing werd
of wellicht juist daardoor bleek de
verdedigster Ilse Hammeeteman niet
opgewassen tegen Mieke Jenisch-Ten
Broek (21—15, 21—14, 19—21 en 21—10).
Ook in de finale bleef de 16-jarige El
len Klatt geconcentreerd spelen. Met
forehandsmashes a la Bert v.d. Helm
doorbrak zij regelmatig de niet zo hech
te defensie van de té passief spelende
Mieke Ten Broek. De twee eerste ga
mes gaven de Haagse dan ook geen pro
blemen: 21—15, 21—12. Maar tegen het
einde van de derde game keek zij or
wacht tegen een achterstand aan,
zij niveleerde deze ronduit meesterlijk
en ondanks dat Mieke Jenisch-Ten Broek
via een kantbal vóór kwam, werd Ellen
Klatt met 23—21 toch de nieuwe Neder
landse kampioene.
Enerverend
Bij de herendubbels bereikten de kop
pels Gerard Bakker-Bert v.d. Helm en
Nico van Slobbe-Bert Schoofs de eind
strijd. De eersten hadden daartoe Ed v.
d. Berg-Frans Schoofs met 31 uitge
schakeld, terwijl Van Slobbe en Schoofs
na een enérverende wedstrijd waarin
zij met 20 achter kwamen te staan
toch nog wonnen van Bert Onnes-Peter
Joëls. Bert Onnes miste teveel kansen,
terwijl Peter Joëls dikwijls geen ant
woord had op de looping-drives. Boven
dien speelde het Haagse duo na de twee
de game steeds minder agressief. Ge
rard Bakker uitsluitend verdedigend
—en Bert v.d. Helm loerend op elke
kans werden uiteindelijk de nieuwe ti
telhouders. Alleen de eerste game moes
ten zij na een aanvankelijke voorsprong
toch nog uit handen geven (1821). De
volgende games gingen met 2116, 21
19 en 21—17 (na 20—14) naar de Leide-
De damesdubbelfinale, waarvoor zich
hadden geplaatst de combinaties Aukje
WyniaVeronique van der Laan en Ma
ry van Ruiten-Ellen Klatt, was het aan
zien nauwelijks waard. Na een wedstrijd
waarin de zenuwen de hoofdrol speel
den en beurtelings Aukje Wynia en Ma
ry van Ruiten blijk gaven deze niet in
bedwang te hebben ging de titel naar
Wynia en Van der Laan. Maar een maat
staf was deze eindstrijd beslist niet.
De titel in het gemengd dubbel ging
naar Bert v.d. Helm met Aukje Wynia,
die met 30 de baas bleven over Bert
Schoofs en Veronique van dier Laan (26
14, 2113, 2117). De organisatoren
van dit tafeltennisfestijn mogen terug
zien op een geslaagd evenement, in het
bijzonder wat betreft 't onverwacht gro
te bezoekerstal, zodanig dat in de namid
dag de bufetten goeddeels „neen" moes
ten verkopen
(Ned*)—Herman Moens (Belg.) 12—15; 15—a;
as—7; Loek Alders (Ned.)—Vic Beunissen
Coordinator
Cees de Vos
op zoek naar
faciliteiten
(Van onze sportredactie)
BREDA Na ongeveer een jaar zoe
ken is de K.N.Z.B. erin geslaagd iemand
te vinden, die geschikt wordt geacht om
als coördinator voor de topzwemsport
op te treden. Na het terugtreden van
trainer Rob Kerkhoven stond het vast,
dat het tot dan toe gehanteerde systeem
van één toptrainer op te veel weerstan
den stuitte. Er werd omgeschakeld naar
vier trainingsadviseurs en een coördi
nator. De vier adviseurs (Nico van Dam,
Jan Jiskoot, Jo Scheurs en Andre van
der Sluys) waren vrij spoedig gevonden,
maar het aantrekken van een coördina
tor bleek nogal wat voeten in de aarde
te hebben zodat het bijna een jaar in be
slag nam voordat, na diverse adverten
ties, de keuze viel op de 43-jarige Bre-
danaar Cees de Vos.
reld verdiend. Hij heeft verscheidene
bestuursfuncties bekleed. Onder meer is
hij al twintig jaar lid van het kring-
bestuur van Noord-Brabant (tien jaar
als voorzitter) en secretaris van de tech
nische commissie van zijn vereniging,
het Bredase Surae. Ook heeft hij een
aantal jaren zitting gehad in de sport-
commissie en was hij in 1969 voorzitter
van de organisatie-commissie van de
nationale kampioenschappen.
De Vos solliciteerde naar de functie van
coördinator en werd van 'n groot aantal
kandidaten de meest geschikte bevonden
„Ik geloof dat het hoofdzakelijk ligt aan
het feit dat ik zo goed ben ingevoerd In
de zwemsport en bij het bondsbestuur".
meent Kees de Vos. Bovendien moet
men voor deze functie 'n behoorlijke do
sis mensenkennis hebben en 'tact bezit
ten. Vandaar dat volgens mij een aantal
jongere kandidaten al vlug zijn afgeval
len".
Met eer strijken
Tact vooral zal Cees de Vos nodig
hebben om zijn veelzijdige taak zo goed
mogelijk te kunnen uitvoeren. Een coör
dinator in de zwemwereld is een unicum,
'n experiment bijna. „Maar dat is niet zo",
ontkent de heer De Vos. „Anders gaf
ik mijn vaste baan niet zo maar op. In het
verleden is gebleken dat het toptrainers-
systeem niet aan de verwachtingen vol
deed. Hiermee wil ik beslist niets zeggen
over de kwaliteit van de trainer. Maar
het grote euvel was dat de meeste top
zwemmers door hun eigen trainers naai
een hoog niveau werden geleid, waarns
zij moesten worden afgestaan aan de top
trainer, die op nationale en internationa
le evenementen met de eer van de suc
cessen ging strijken. En dat wekte wre
vel bij de clubtrainers, die zich dan te
kort gedaan voelden. Daarom heeft de
K.N.Z.B. een andier systeem uitgedokterd,
waarbij de individuele trainers volle
dig de vrije hand wordt gelaten, zodat
ze ook de eer krijgen, die hun toekomt.
Om deze trainers bij te stapn en te hel
pen en de talenten die zij hebben zo goed
mogelijk te ontwikkelen; heeft de bond
vier trainingsadviseurs aangesteld, die
alle trainers individueel benaderen,
richtlijnen geven over de te volgen en
meest effectieve methoden en hen in
lichten over de laatste ontwikkelingen op
het gebied van training in het buiten
land. Dat is al bijna een jaar aan de
gang en verloopt tot grote tevredenheid.
Baantje uitleggen
„Daarnaast moeten de individuele trai
ners en de zwem top natuurlijk wel de mo-
gelijkheid krijgen om zich tot een zo hoog
mogelijk niveau te ontwikkelen. En dat
gaat mijn taak worden. In principe, heb
ik dus niets te maken met de trainingen.
Ik moet zorgen voor de faciliteiten. Zo
zal ik, in overleg met de vier trainings
adviseurs, moeten zoeken naar een zo
gunstig mogelijk trainingsklimaat voor
de talenten. Een talent, dat zich volle
dig wil ontwikkelen, heeft bijv. vier, vijf
uur training per dag nodig. Er is vrij
wel geen zwembad, dat vijf uur beschik
baar is voor enige topzwemmers,
want dan moet het „grote zwempubliek"
buiten blijven. En per slot van rekening
moeten ze daarvan draaien. Ik zal moeten
proberen om dit toch zo goed mogelijk
voor elkaar te krijgen. Zorgen dat ze bv.
een baantje uitleggen als zo'n jongen
komt trainen. Verder moet ik contact
gaan houden met gemeentelijke en ande
re overheidsinstanties, zwembaddirecties
en verenigingen om hen ertoe te be
wegen zoveel mogelijk voor de talehten
Van onze sportredactie)
BREDA Kurt Vyth gaat een wielerschool stichten. Hij heeft ee
psycho-technisch bureau opdracht gegeven een adviesrapport uit te
brengen, hetzelfde deed hij bij de economische afdeling van zijn bedrijf
en binnenkort zal hij in contact treden met het ministerie van Onder
wijs en de KNWU. Opzet van de wielerschool: amateurs- en beroeps
renners voorbereiden op de tijd dat ze van de sport niet meer kunnen
„WEG WIJZEN IN
MAATSCHAPPIJ"
,Er zijn er", zegt Kurt Vyth, „die na
hun sportcarrière in de w.w. lopen.
Dat vind ik een verschrikkelijk tries
te zaak. Er wordt in Nederland niets
gedaan voor de mensen, die aan de
sport te weinig geld verdienen om on
bezorgd de toekomst in te kunnen gaan.
Ze worden dan ineens geconfronteerd
met een situatie die hun vreemd is,
ze eigenlijk nooit aan dachten:
maatschappij. En daar staan ze
dan. Wat moeten ze? Hoe moeten ze?
Ze weten het niet. Mijn wielerschool
wil hen, tijdens hun sportleven, een
weg wijzen in de maatschappij. Kurt
Vyth nam dit initiatief, omdat hij bij
het bereiken van de 60-jarige leeftijd
het zilveren jubileum van zijn zaak
i daad wilde stellen, die de wiel
rennerij ten goede zal komen. Waarom
de wielrennerij? „Omdat", zegt Kurt
Vyth, „het individuele in die sport me
zo boeit. Ik ben zelf namelijk een groot
individualist. Het is te hopen, dat mijn
plan voor andere takken van sport
wordt overgenomen. Ze zijn er allemaal
aan toe. Ik werd erop geattendeerd
door artikelen over de begeleiding bij
Ajax en Feijenoord. Toen dacht ik:
wat mist de rest toch verschrikkelijk
veel".
Beroepsmogelijkheden
Hoe het leerplan van zijn school (die
dit jaar nog geopend wordt) er precies
komt uit te zien, weet Kurt Vyth op
dit moment nog niet. „Daarvoor het ik
contact met specialistische insanties.
Mijn persoonlijk plan komt er in grote
lijnen op neer, dat er een stichting ge
vormd moet worden. Daarvoor zal ik
verschillende industrieën benaderen.
Mocht niemand interesse hebben, dan
doe ik het alleen. Via een circulaire
aan alle amateurs- en beroepswielren-
dat 2
KURT VYTHSSCHOOL
in aanmerking komen, selecteren wij
steeds 100 leerlingen, in klassen van 25.
De jongens komen dan enkele keren
per week bijeen in een lokaal, dat ik
waarschijnlijk in midden-Nederland zal
huren. Amsterdam'vind ik niet centraal
genoeg. Waaruit de lessen precies gaan
bestaan, maken de deskundigen natuur
lijk uit, maar in iedpr geval wil ik in
het programma ruimte voor medische en
psychologische test. Op die manier hoop
ik te bereiken, dat de leerlingen een
inzicht krijgen in hun beroepsmogelijk
heden na het wielrennen en eventueel
zullen ze geholpen worden bij het zoe
ken naar een passende werkkring. Ui
schat dat deze opleiding per leerlinf
rond de 1000 gulden gaat kosten. Alles
wordt voor hem betaald, behalve reis
kosten. Ik meen, /dat ik ze op die ma
nier. een bepaald .verantwoordelijkheids
gevoel kan bijbrengen. Karakter-sterk,
maken, dat bedoel ik. Op de'fiets zijr>!
ze sterk genoeg, maar als ze afstappe:
herken je ze soms niet meer".
en hun ontwikkeling te doen. Ook werk
gevers zal ik bezoeken om te broberen
gunstige trainings-ficiliteiten voor de
top te verkrijgen".
Langzaam groeien
De veelzijdige en uitgebreide taak van
de heer De Vos houdt ook in dat hij moet
nagaan of voor diverse zwakkere clubs
met enige talenten", die zich niet kun
nen ontwikkelen door gebrek aan con
currentie, de mogelijkheid bestaat tot
een fusie te komen om zo toch een ster
ke top te scheppen „Ik kijk er niet te
gen op", zegt de heer De Vos. „Neder
land heeft talent. In eerste instantie rich
ten wij ons op München, maar wij kij
ken ook verder. Met jongens en meisjes
van tien en elf jaar moet je nu begin
nen. Praten met schoolbesturen. Het moet'
wel langzaam groeien, niet overhaast
te werk gaan. Het is hetzelfde als
mensen, die in het water 'vallen en
kunnen zwemmen. Als ze zich zoud
beheersen en zich ontspannen, zouden
blijven drijven. Maar als ze
worden en ze gaan de spieren sp;
nen. gaan ze onder"
„En dat ben ik beslist niet va
W.K. cyclo-cross in Nederland
APELDOORN De wereldkampioei
schappen cycle-cross zullen in 1971
Nederland worden gehouden. Na ovei
tussen de internationale Wieier Unie
de KNW,U is besloten de wedstrijden
Berg en Bos te Apeldoorn te houde
Ook de nationale titelstrijd zal op
parkoers in Apeldoorn plaatsvinde
Over de data voor de wedstrijden
nog overleg gepleegd.
(Belg.)
(Ned.)—Roger
7—15, IS—8.
-6; Ridder—Afldei
Finale: Van
Damesenkelspel
Beusekom (Ned.)
meken—Ridder 18—as. i
'alik over; Marjan Luesken
Nooyer (Ned.) Ifl3, ia—8;
Agnes v. d. Meuien (Ned.)—Jeanne van Ca-
pelle (Ned.) ia—1, 11—0; Felice de Nooyer
(Ned.)—Henny Wesdorp (Ned.) 11—5, 11—8.
Halve finales: Joke van Beusekom—Marjan
Luesken ia—1. 12-^10; Agnes v. d. Meulen—
Felice de Nooyer 9-12, 11—2, 11—6. Finale:
Van Beusekom—Van der Meulen Hl—3, 11—0.
Damesdubbelspel: Finale: Van Bousekom-
F. de NooyerM. de Nooyer-Van der Meulen
a°HereiidubbelspclHalve finales: Moens-Van
Meerbeek (Belg.)—Leunlssen-Moger (Ned.)
15—2, 15—7; R. van Ginneken-Leldelmeyer—
Alders-P. Ridder 15—aa, 15—5. Finale: R. van
Glnneken-LeidelmeyerMoens-Van Meerbeek
(Belg.) 15-1, 15—8.
Gemengd dubbelspel:
neken—Van Beusekom-Leunissen 16—18, 16—3.
(Van onze sportredactie)
ZOLDER Zoals hij in het hotel
kamertje op bed lag, toonde de wereld
kampioen cycle cross Eric de Vlaeminck
(24) geen spoor van triomf. Zijn gezicht
was zonder uitdrukking. Hij keek naar
zijn opgezwollen linkerknie en zijn
rechtervoet, waarvan de grote teen stevig
in verband zat. Eric de Vlaeminck was
beurs van al zijn blessures. Uitgerekend
in de laatste ronde van de titelstrijd in
Zolder kwam hij weer op die knie
terecht. Een maand geleden was hij in
Keulen betrokken geweest bij een val
partij en sindsdien sukkelde hij met een
ontsteking. Een Nederlandse arts had de
vorige week die knie behandeld en toen
ging het even beter. Maar De Vlaeminck
kreeg niet minder dan vijftien
penicillin espuiten en dat haalde zijn con
ditie sterk omlaag. Hij was gisteren niet
de grote specialist-die de concurrentie
op de bospaden uit het wiel reed, wan
neer hij wilde.
In het hotelkamertje zei hij: „In het
begin had ik Van Damme en Wolfshohl
kunnen lossen, maar ik durfde niet. Ik
was bang voor de afstand en vooral voor
de sterke wind, die pal tegen woei op
het lange, rechte stuk naar de finish".
Daarom bleef Eric de Vlaeminck, anders
oppermachtig, keurig in het gelid van het
kopgroepje van drie dat de laatste ronde
ver voor de concurrentie aflegde. „Voor
een demarrage had ik de kracht niet
meer en toen kwam ook nog die val
partij. Er reed een gedubbelde Duitser
)r ons. Het was net in een afdaling
daar moest je snelheid ontwikkelen,
anders kon je niet op de fiets blijven.
Ik reed op kop en riep naar die Duitser:
,Ga opzij". Maar hij reed gewoon door
:n toen viel ik. Omdat Wolfshohl en
Van Damme over mij heen tuimelden,
kon ik de regenboogtrui redden. Dat
verlies had ik niet meer kunnen goed
maken, want Van Damme reed enorm
sterk".
Onbegrijpelijk
Enige honderden meters nadat het
drietal over elkaar was getuimeld, kwam
Wolfshohl opnieuw ten val. Ditmaal kon
de Duitser de schade van vijftien se
conden niet meer herstellen. Restte voor
Eric de Vlaeminck dus alleen nog Van
Damme. Van het laatste rechte eind
vertelde De Vlaeminck: „Van Damme
fietste op kop. Toen maakte hij een
levensgrote fout. Hij schakelde tegen de
wind naar een veel te grote versnelling.
In een flits schoot door .mij heen: hij
komt veel te traag op gang. Hoewel ik
doodop was, schoot ik onmiddellijk naar
rechts van de weg. Wat ik verwacht
had, gebeurde. Hij kon me niet volgen
en ik pakte zo enige lengten. Toen
kwam die onbegrijpelijke black out van
me. Ik stak meters voor de finish mijn
handen juichend omhoog. En toen ver
sloeg hij me bijna nog, omdat ik me,
toen hij eenmaal die grotere versnelling
draaiend had, verkeek in zijn snelheid".
Pijn in rug
Terwijl de Belgen in de gure wind het
succes van goud en zilver bejubelden,
reed Huub Harings over de finish. De
Nederlandse kampioen eindigde op de
twaalfde plaats. „Ik was goed gestart,
maar toen kreeg ik pijn in mijn rug.
Maar dat mag geen excuus zijn. Als ik
normaal had gefietst, mag een Van den
Haesevelde en een Pelchat nooit voor
mij eindigen. Ik versla hen anders alli
gemakkelijk'
Cees Zoontjes, de tweede Nederland
prof in dit wereldkampioenschap, 1;
ronden op de tiende plaats. Bij li
ingaan van de vijfde ronde verloor
i voorwiel. „Ik raakte de afrasterii
mijn wiel schoot daardoor los. Tot
ik de fiets optilde om een hindernis
ïn, had ik plotseling nog slechts e
wiel", aldus Zoontjes. „Dat heeft me e'
behoorlijke morele klap gegeven,
geloofde er plotseling niet meer i
Vooral de laatste twee ronden had
het erg te kwaad".
Valpartij
Bij de amateurs eindigde Gei"
Wildeboer als de beste Nederlander
de zevende plaats. Waarschijnlijk z
ook Cock van der Hulst, Nederlani
amateurkampioen en derde
wereldkampioenschap 1968 'in Luxen
burg, een goede kans op een ereplai
hebben gemaakt, als hij niet veer
meter na de start betrokken was f
weest bij een valpartij. Enige Denc
sloegen in het peleton plotseling linksa
gevolg een massale valpartij, wa
Cock van der Hulst het slachtoffer
„Ik begon als laatste aan de eerste rond
Ik voelde me echter enorm sterk
daag en tenslotte ben ik toch nog g<
eindigd op de twaalfde plaats. Als d
valpartij er niet geweest was, had ik
het podium gestaan".
Beroepsrennncrs: 1. Eric de Vlaeimi]
(Belg.) 23 b
Decker (Belg.) op 1.14; 4. Declercq (Be
op 1.34; 5. Renner (W.-Dld.) op 2.55; 6. 1
(Belg.) op 2.42; 7. Wildeboer (Ned.) op 2.45
Stahler (W.-Dld.) op 2.55; 9. Tortegarü
op 3.18; 10. Slgnorind (It.) op 3.21; 12.
der Hulst Ncd.) op 3.49; 16. Spetgens (N
op 4.25: 34. Scheffer (Ned.) op 7.37.
