STICHTING IDEËLE
RECLAME SCHOOT
MET 65+-ACTIE
MIDDEN IN DE ROOS
L. de Block:
BEKWAAM MAAR KLEURLOOS
Riet S. blijft ontkennen: „Ik heb
het niet gedaan, dat moet ge geloven
Onderscheiding voor topprestatie
op reclamegebied
Oppositie beukte
onophoudelijk
tegen hem
COMMENTAREN:
Aftreden minister De Block
is als verrassing gekomen
Rente tot 7%
Rijkspost
spaarbank
altijd safe!
Schij ndelse gifmengster voor Bossche rechtbank
WOENSDAG 7 JANUARI 1970
DE LEID SE COURANT
PAGINA 7
HIJ ZAG HET GELUID VAN DE DEURBEL
NOG VOORDAT HIJ HET HOORDE
AMSTERDAM „Ze
vroegen een jongen
van achttien; ze na-
men mU", zegt een
montere man van bo
ven de 65. Het is één
van de vUf uitgekien
de slogans, waarmee
SIRE (kort voor Stich
ting Ideële Reclame) werkgevend Nederland
opwekt, om AOWers met jeukende handen niet
aan de kant te laten staan. De actie ia een dui
delijk succes. De figuur, die uit de advertentie
kolommen driftig over zUn schouder kijkt en
uitroept: „Ik ben je opa niet, geef me wat om
handen", is in korte tijd een begrip geworden
en de oma met de kleuter op de arm, die glim-
- lacht: „Gisteren werd ik weer moeder", heeft
veel respons gehad. SIRE heeft met zijn nieuwe
65+ geheten initiatief de roos geraakt. Niemand
zal het ten onrechte vinden, dat de stichting
daarom vrijdag in Amsterdam de Willem Grol
lenbergprijs krijgt uitgereikt een tot dusver
driemaal toegekende onderscheiding voor een
topprestatie op< reclamegebied.
SIRE heeft met zijn advertenties, die door vele
bladen en tijdschriften gratis worden geplaatst,
een reservoir aangeboord, even geheim en vol
energie als eens de bel van Slochteren was. Er
blijken duizenden en duizenden AOW'ers te rijn,
die ernaar hunkeren zich nuttig te maken. Do
man in de SIRE-advertentie, die trots vertelt
„hoe ik van procuratiehouder jongste bediende
werd" is geen verzinsel. Hij bestaat fai veel-
Cijfers zijn in het Amsterdamse SIRE-hoofd-
kwartier niet bekend, maar men heeft voor
beelden, die aantonen, wat de actie heeft losge
maakt. In het blad „De Werkgever" plaatste de
Federatie van Katholieke en Protestantse Werk
geversbonden in Den Haag een 65+-adverten
tie waarin twee hulpen voor vijf uur in de week
werden gevraagd voor het klaarmaken van de
uitgaande post. Er kwamen meteen de volgende
dag 75 serieuze aanmeldingen van AOW-trek-
kende kandidaten. Mensen, die alleen maar iets
omhanden wilden hebben dat het betaalde,
was bijzaak-
Een Amsterdams blad, dat huis aan huis wordt
verspreid, heeft op de actio ingehaakt door
werkwillige bejaarden de kans te geven, in haar
kolommen namen en wensen kenbaar te maken.
Het aantal aanmeldingen ls al boven de duizend
IN EEN OUD KOFFIEMOLENTJE KAN JE
DE EENZAAMHEID KRAKEND TE BARSTEN MALEN
gekomen. Slechts één enkele negatieve reactie
tot dusver bij SIRE van een meneer die
nijdig schreef: „Mag ik alsjeblieft van mijn
pensioen genieten?" SIRE heeft hem geant-
woordt: „Natuurlijk meneer, u bent een geluk
kig man, maar niet iedereen is als u".
Algemeen gezegd beoogt SIRE het openbare be
lang te dienen door de kennis en de middelen
van de Nederlandse reclamewereld ln al haar
Sinds haar oprichting in 1967 heeft de stichting
door middel van acht campagnes zonder com
mercieel doel geprobeerd, de intermenselijke
betrekkingen te verbeteren. Eerst kwam de actie
„Studenten zoeken kamers". Daarna wierp SIRE
zich op zaken als de hoffelijkheid, de mede
menselijkheid, het schoonhouden van wegen en
stranden en („Schijf eens, bezoek eens, praat
eensach, u weet zelf wel met wie") de een
zaamheid.
Als het een commerciële zaak was, zou SIRE
ondertussen zijn uitgegroeid tot een miljoenen
bedrijf, maar alles gebeurt gratis. De beste
fotografen, tekstschrijvers, lay-outmensen en
marktdeskundigen van Nederland stellen hun
talenten belangeloos in dienst van de campag
nes. Weekbladen, tijdschriften en de televisie
bieden voor honderdduizenden guldens adver
tentieruimte aan.
Toch waren de SIRE-mensen niet tevreden. De
acties zijn mooi, vond men, maar te weinig ge
richt. Je kust wel iemands bereidwilligheid
opwekken om eens met een ander te praten,
maar waar moet hij precies heen? Zo ontstond
de behoefte aan een meer concrete campagne
met duidelijk meetbare resultaten.
Het werd 65+ de aanpak van het duidelijke
probleem der werkwillige gepensioneerden, dat
in Nederland nog nagenoeg braak ligt. De ar
beidsbureaus doen wat aan bemiddeling (in Am
sterdam werd deze week nog een stukadoor
van 72 geplaatst) en er zijn enkele merendeels
particuliere werkplaatsen met weinig mogelijk
heden en lange wachtlijsten. Dat is alles. Er zijn
1.342.567 bejaarden in ons land. waarschuwt
SIRE in zijn advertenties. Laat ze niet in de
kou staan.
De man, die vermoeid-berustend uit de adver
tentiekolommen staart en verzucht: „Ik ben
veroordeeld tot welverdiende rust" is er één uit
DEN HAAG Eindelijk zijn
dan de steeds weerkerende
geruchten waarheid geworden:
De Block is als minister van
Economische Zaken afgetre
den. Eigenlijk toch op een
moment dat het gerucht met
grote vraagtekens werd om
kleed. Het ministerschap is
voor de grijze mr. Leo de
Block onverwacht gekomen.
Bij gebrek san een ander
heeft de KVP hem in het voor
jaar van 1967 als minister
naar voren geschoven. De
slechte presentatie van zijn
beleid in de „leeuwenkuil"
van de Tweede Kamer verdoe
zelde dikwijls zijn bekwaam
heden. In de vinnige woorden
strijd met vinnige opposanten
als zijn voorganger Den Uyl
en de gebekte Gerda Brau-
tigam. was hij nergens: zijn
vele Engelse woorden, zijn
gezoek naar goede Nederland
se woorden, zijn aarzelend,
hakkelend en soms verkeerd
ter.
Voordat De Block minister
werd, had hij zich op moei
zame wijze een ambtelijke
topcarrière bevochten. Als
zoon van een generaal werd
hij op 14 augustus 1904 in Den
Haag geboren. Na het gym
nasium was hij tot na de twee
de wereldoorlog bij een bank
werkzaam. In 1946 werd hij
directeur van de incassobank
in Den Haag. Door avondstudie
was hij bi 1940 meester in
de rechten geworden. In 1947
werd hij topambtenaar bij het
ministerie van Financiën, in
1958 directeur-generaal Indus
trialisatie en energievoorzie
ning bij het ministerie van
Economische Zaken. Op 1
augustus 1960 volgde zijn be
noeming tot directeur van de
KLM. Van 3 september 1963 af
is hij tot hij minister werd
onder minister Luns staats
secretaris van Buitenlandse
Zaken geweest, In die funotie
was hij een onopvallende
kleurloze figuur, die zich tij
dens onderhandelingen in
Brussel meer en beter liet
horen dan in de verdediging
van het Europese beleid voor
de Tweede Kamer.
Politieke vriend en vijand
vonden De Block een „aardige,
eerlijke man". Een bekwame
onderhandelaar, vertrouwd en
teker in het internationale po-
itieke spel. Zolang het zich
naar binnenskamers afspeel
de. Maar in het openbaar
slaagde de bescheiden, söms
schuwe en schichtige „top
ambtenaar" er moeilijk in zijn
beleid geloofwaardig te ma
ken. Vooral toen begin 1969
een zee van prijsstijgingen
hem omspoelde, beukten te
vens de golven van de oppo
sitie op de weerloze drenkeling
ln. De PvdA eiste enkele keren
zijn heengaan, Den Uyl noem
de hem een „stoethaspel". Als
een eerlijke, harde zwoeger
verdwijnt De Block met res
pectabele argumenten van
het politieke toneel. De poli
tici zullen niet meer gniffelen
om zijn versprekingen en om
het woord-geschutter van de
ze generaalszoon. Premier De
Jong is bedroefd. De KVP ook.
Want waar halen zij, mim
een jaar voor de verkiezingen,
een opvolger vandaan?
De Jong„De Block heeft op
vele gebieden een goed beleid
gevoerd (werkgelegenheid, in-
dustrialiatie, ultra-centrifuge
project). Ik heb veel waarde
ring voor hem". En KVP-frac-
tieleider Schmelzer gaf de
scheidende minister als troost:
„Hij heeft in de afgelopen ja
ren zeer belangrijk werk ver
richt met name voor de werk
gelegenheid en de industriali-
atie, niet in het minst in
Limburg. Ik betreur zijn be
slissing".
De Block zal voortaan tijdens
zijn sportieve wandelingen al
leen maar even aardige men
sen ontmoeten als hij zelf is
en zal tot zijn geruststelling in
een Wassenaarse duinpan niet
„voor de leeuwen" worden
geworpen.
M. Zondervan:
„De Block meest
principiële man
uit het kabinet"
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG AR-fractieleider mr.
Bicsheuvel vond het aftreden van minis
ter De Block voor deze zelf een „hele
nare en vervelende zaak". Er is geen
conflict van de minister met de Kamer,
doch wel binnen het kabinet. Maar daar
van ken ik niet alle bijzonderheden^',
aldus mr. Biesheuvel. HU noemde het
uiterst belangrijk zo snel mogelijk een
bekwame opvolger voor minister De
Block te vinden. Overigens was diens
aftreden naar aanleiding van de metaal-
CAO toch voor hem als een verrassing
gekomen. Bekend is dat mr. Biesheuvel
in 1967 geen minister-president heeft wil
len worden, omdat hü onvoldoende ver
trouwen had in minister De Block als
minister van Economische Zaken.
De waarnemend fractal
de P.v.d.A. in de Tweede Kamer. nu.
M. Vrolijk (fractieleider Den Uyl vertoeft
op Curacao) zei n.a.v. het aftreden van
mr. De Block hel in de eerste plaats
merkwaardig en weinig elegant te
vinden, dat de minister-president de
fractievoorzitters van de oppositie
partijen niet heeft ingelicht. „Ik vind
De Block een zeer aimabele man. maar
hij had nooit minister van Economische
Zaken moeten worden. Dat hebbai we
enkele keren per motie of anderszhs tot
uitdrukking gebracht.
Bovendien valt het op, dat het aftreden
geschiedt tijdens afwezigheid van minis
ter Witteveen. Het is allemaal wat
vreemd, want het financiële beleid van
Witteveen hangt ten nauwste samen met
de zorgen, die de heer De Block zich
maakte.
Met betrekking tot de opvolging zei
mr. Vrolijk dat het tijd wordt, dat de
KVP-fractie nu de parlementair» ver-
JWr. M. Vrolijk: „Ik. vind De Block
een zeer aimabele manmaar h\j had
nooit minister van Economische
Zaken moeten worden"-
antwoordelijkheid neemt. „Men heeft
daar nogal eens de neiging om lastige
departementen af te schuiven. Ik vind,
nu eens een parlementariër van de
KVP de verantwoordelijkheid op zicb
Mr. Geertsema
De fractievoorzitter van de VVD in de
Tweede Kamer, miu W. J, Gearteema,
zei one: ..Als het werkelijk nodig was,
dat er een minister in verband met de
metaal-CAO moest aftreden, dan ligt
het wel voor de hand, dat dit de minister
is die de zorg heeft, voor de prijzen.
Want alc je zo duidelijk de lonen vrij
geeft, is er heel weinig reden de prijzen
aan banden te houden. Maar dat moet
men dan wel gaan afwegen tegen de
vraag, wat er zou gebeuren als de
metaal-CAO niet goedgekeurd zou zijn.
Zoals de zaken stonden, aldus mr.
Geertsema, was goedkeuring de enige
mogelijke beslissing, maar ik zie de
gev aren heel duidelijk". De instemming
van mr. Witteveen met de CAO ver
klaarde de heer Geertsema ook vanwege
het ontbreken van een alternatief.
Over de opvolging zei mr. Geertsema,
dat dit in de eerste plaats een zaak voor
de KVP is. Hij gelooft niet aan. de
mogelijkheid van verschuivingen binnen
hel kabinet. „De enige eis, die de WD
zal stellen, is dat het een bijzonder
bekwaam man moet worden.
Verrast
Mevrouw Brautiigain (P.v.d.A.), die zich
scherp heeft opgesteld tegen het prijs
beleid van ex-minister De Block, was
enigszins verrast dat de minister aftrad
vanwege de metaal-CAO. In drs. Schmel
zer als opvolger zou zij niet veel meer
vertrouwen hebben, omdat zij in hel
hele kabinetsbeleid wat betreft econo
mische zaken het vertrouwen heeft ver-
I loren. De KVP-er Nelissen kenmerkte
zij als conservatief, maar bekwaam.
De heer Nelissen liet als enig com
mentaar op de geruchten over zijn moge
lijke kandidatuur voor de opvolging van
mr. De Block weten, dat hij begrijpt dat
ook zijn naam erbij wordt genoemd.
De heer M. Zondervan. bij de CAO-
onderhandelingen voorzitter van de raad
van overleg in d» metaalindustrie, was
verheugd over het goedkeuren van de
metaal-CAO. Minder verheugd was hij
over het feit dat zijns inziens deze CAO
de stok is gebleken, waarmee minister
De Block is geslagen. Het blijkt dat
minister De Block de meest principiële
man is wit het kabinet, aldus de heer
Zandervan.
Organen docenten
aan kweekscholen
zijn samengegaan
DEN HAAG (ANP) De drie lande
lijke organisaties voor het kweekschool-
onderwijs, de „Kath. Ver. van Docenten
bij het Kweekschoolonderwijs", „De
Kweekschool bond" en de „Ver. van
Leraren aan Prot.-Christ. Kweekscholen"
hebben besloten per 1 januari 1970 over
te gaan tot fusie van hun verenigings
organen. Het nieuwe tijdschrift draagt
als naam „De Pedagogische Akademie"
en zal vanaf januari maandelijks ver
schijnen.
(ADVERTENTIE)
(Van t
verslaggevers)
DEN BOSCH In een gebroken wit
jasje, dat haar bleke gezicht nog eens be
nadrukte. verscheen vanmorgen Riet
S—H. (46). moeder van vyf kinderen
beter bekend als de „Schyndelse gif
mengster" herhaaldelijk in huilbuien
uitbarstend voor de Bossche rechtbank.
De president van de rechtbank, mr. Th.
Geense, begon met het doornemen van
het voorlichtingsrapport van de reclas
sering. „Uw zuster noemde u al vroeg
een aparte en snel seksueel geïnteres
seerde als er mannen in de buurt waren".
Riet: „Ik zou dat niet weten, het is ai
zo lang geleden". President: „U legde wel
te gemakkelijk nauwe contacten met
mannen, waardoor enorme ruzies met de
buren niet konden uitblijven". „Maar dat
Zes dagen achtereen zal deze rechtbank komt door mijn man", zei Riet. Niette-
zich met de kolossale gifzaak bezig gaan min krijgt ze van een van haar vele
houden- De officier van justitie, mr. J. vrijers een psychiater heeft haar ge-
Booster, heeft 23 getuigen gedagvaard, j karakteriseerd als hyper-seksueel een
waaronder 7 politiemannen, 5 gerechte- kind. Deze man werd door Riet gelijk
Hike doktoren en 6 (voormalige) familie- 1 tot peter gebombardeerd.
Ook twee van haar slachtoffers
haar tweede man Frans S. (65) en haar
vroegere Geleense buurvrouw Jeanne K.
zullen in de komende dagen worden
gehoord. Naast deze moordpogingen
wordt Riet S. verdacht van twee gif-
moorden. De eerste op haar eerste man.
Je van Eyndhoven op 2 juni 1962 en de
tweede op haar vader Petrus H. op 26 juni
1964, toen resp. 35 en 82 jaar oud. Tydens
het vooronderzoek zou zy een dikke 20
pogingen tot moord hebben bekend-
Daarvan heeft de officier van justitie er
haar „maar" 5 ten laste gelegd. Niette
min had mr. Booster vanmorgen ruim 10
minuten nodig om de dagvaarding voor
te dragen. Hierin klonken steeds weer
massaal de woorden „opsettelyk" en „na
kalm beraad" op-
Het reclasseringsrapport spreekt zelfs
van een „ongeremde aanhalige vrouw
die, oppervlakkig gesteld, een sympa
thieke indruk maakt. Ze is kinderachtig
en manziek".
.Als de president over haar tweede
huwelijk spreekt, barst Riet in tranen
uit. ..Ik ben met grote spijt met Frans
getrouwd. Hij heeft me op zijn knieën
gesmeekt met hem te trouwen". D$
reclassering zegt hierover: „S. wilde met
haar pronken. Natuurlijk was er sen
satie in Schijndel".
Vooronderzoek
Nog groter was de opwinding toen
«iad 146ft do «aruohton steeds grotere
Dat Riet haar eerste
man -Jo van Eyndhoven zou hebben
vergiftigd. De rechtbank is vanmorgen
nog begonnen met de behandeling van
de vermoede vergiftiging van Jo van
Eyndhoven. Tot driemaal toe heeft Riet
tijdens het voronderzoek bekend Jo te
hebben vergiftigd. Na de eerste ver
horen op het politiebureau in Schijndel
heeft ze spontaan ongevraagd bekend:
„Ik heb Jo vergiftigd. Ik ben blij dat
ik het nu gezegd heb", aldus vertolkte
adjudant S. Scheen van de Schijndelse
rijkspolitie vanmorgen Riets erkenning.
Jo wilde vier katten doden door ze
Parathion te geven. Daags daarna goot
Riet een. paplepel parathion in de koffie
van Jo.
De president moest de verdachte nei-
haaldelijk tot stilte manen. Riet ontkent
nu alles en betwistte de opmerkingen
van de politieman. „Ik heb helemaal
geen flesje parathion in mijn handen
gehad. Ook geen koffie. Op het politie
bureau hebben ze me wel honderd keer
gezegd: Jo hebt hem vergiftigd. Maar ik
heb steeds gezegd: Je liegt het. Maar
uiteindelijk heb ik dan maar gezegd, ja
en zoek het nou zelf maar uit"
Zoete koek
.Adjudant Scheen zegt daarover: „We
hebben haar gewoon laten praten en
alles wat ze zei voor zoete koek geslikt
Natuurlijk zijn we wel eens uitgeschoten,
maar we hebben ons niet laten gaan
We waren natuurlijk ook niet van die
hele lieve jongens". De politieman gaf
ook toe, dat Riet vanaf het eerste uur
geëmotioneerd was. Ze huilde soms en
ze rookte ontzettend veel sigaretten".
„Ze hebben het twee uur uit me liggen
persen. Ik wist nergens van", probeerde
Riet nu te ontkennen.
Maar de president kon haar haar eigen
verklaring in detail voorhouden: „U hebt
toch zelf de politie over het voorval van
zes jaar geleden verteld, dat wist u toch
alleen?". Mr. Booster: „Waarom hebt
u de rechter-commissaris niet direot ge
zegd, dat u alleen bekende, omdat de
politie uit Schijndel erbij was?"
Riet: „Ik hem hem toch een brief
geschreven?" De officier van Justitie:
„Ja, twee maanden later". Riet: „Twee
dagen later". Booster: „Nee". Riet: „Nou,
en toch is het zeker niet waai-. Ik heb
Jo niet vergiftigd".
Na het eerste uur van de zitting
wordt Riet vinniger en brutaler. Ze ont
kent en betwist steeds weer uitlatingen
van haarzelf en van anderen. Ze draait
harnekkig rond alle vragen. Ze doet
voorkomen dat haar slechte huwelijk met
Jo van Eyndhoven er eigenlijk veel roos
kleuriger uitzag. Ze betwist een ge
tuigenverklaring waarin ze gezegd zou
hebben, toen Jo dood op de divan lag,
„Gisteren heeft hij mij nog geslagen. Nu
heeft hij zelf eens wat".
(De zitting duur voortj,
