mijn volgende
pakje is weer
"lero
S)e£eïdóe(Sowïci/tit
antenne
want
die smaakt
nu eenmaal
RADIOPROGRAMMA
Afwisselend program
van Ned. Kamerorkest
KUNSTENAARS NOG
VERDER UIT ELKAAR
Carl v. d. Plas
in directie
PAGINA 2 "DE LEIDSE COURANT DINSDAG 2ê DiygMRgt L969 aflj
(ADVERTENTIE)
„Klare wijn
van de liberalen
ln zijn partij het meest op de voorgrond
tredend element van de nieuwe generatie
vormend) het plan van het Liberaal
Beraad voor een niet-socialistisch ver-
kilezungsakkoord genoemd. Het inschenken
van deze „klare wijn" moet de WD-
werkgroep en de met haar als studieclub
samenwerkende min of meer onafhanke
lijke liberale organisaties weinig moeite
hebben gekost- Ten eerste is er voor de
liberalen, zolang zij de Partij van de
Arbeid (vanwege Nieuw Links) verfoeien
en de socialisten en de PPR als muur
beschouwen waartegen zij zich zeker voor
de eerstkomende verkiezingen willen
afzetten, geen zinvol alternatief In de
tweede plaats is voorstel Liberaal Be
raad tevens het enige middel om elek-
toraal met garantie op succes weerstand
te kunnen bieden aan de bekoringen
die D '66 nog altijd bij sommige poten
tiële WD-kiezers opwekt. Voor dit
laatste is te meer reden nu Van Mierlo en
anaere prominenten van D '66 zich vooi
de politieke constellatie in de toekomst
nergens aan willen binden en mogelijk
van pian zyn zich op hun positie van
vrijblijvendheid te handhaven tot na ae
8tag van de Kamerverkiezingen.
ln de praktijk komt het dus erop neer,
dat de „klare wijn", die Wiegel c.s.
scnenken, de enige drank is die ze mo
menteel serveren kunnen- Toenadering
tot de Partij van de Arbeid is momenteel
uitgesloten; het pragmatisme van D '66
ligt de liberalen poïitiek goed en naar
sympathie bij vele jonge kiezers is een
groter nadeel voor de WD wanneer
tégen dan mét Van Mierlo c.s- gestreden
moet worden.
De confessionele partijen zijn dan ten
slotte nodig óf om de coalitie waarin ae
hoeralen willen meedoen aan een meer-
dertieid te helpen óf om te verhinderen
dat er op andere basis een coalitie zonder
de VVD tot stand zou kunnen komen.
naar ziet.
Vóór D '68 mevrouw Van someren-
Dó wner en de heer Geertsema ln de
armen valt, moeten na de gebleken onwil
van net congres van D '66 om zich m
enig opzicht te binden, heel wat ge
beuren- En heel waarschijnlijk is, dat de
j WD zelf hieraan weinig of niets kan
I uver de sympathie van KVP, AK en j
I CHU voor geprolongeerde samenwerking
t de liberalen heelt de heer Wiegel
ar onze mening ie optimistische ver
wachtingen Trouw aan het met De-
trekklng tot het kabinet-De Jong gegeven
woord impliceert nog niet dal de visie
ae christen-democratische partijen
me van de liberalen voor de periode
1951 parallel zullen lopen. Wanneer
de denkbeelden van de „groep van acht
tien" bij KVP en AR zijn uitgewerkt tot
urgentieprogramma en de financie
ring ervan aan ae orde komt, is het voor
:cn groie vraag of confessionelen en
aten zo eensgezind zullen blijven
alls bij sommige stemmingen over punten
uit het programma van het zittende ka
mnet schijnt.
Van de grotere nadruk dlle zeker bij
KVP en ARP op de programmering valt,
wordt een politieke radicalisering vei-
wacnt Wij zien nog niet zo snel, dat
daaruit een lotsverbondenheid van libe
ralen en christen-democraten voort-
veeleer de vetotactiek die de meesxe
socialistische politici, gedreven door i
Nieuw Links of uit eigen voorkeur, thans j
tegenover eeh Katholieke Volkspartij toe
passen. Splijt dit de samenwerking van
de christen-democraten wat niet waar
schijnlijk is dan is er veel gewonnen;
blijken Biesheuvel en Veerman toch meer
representatief voor de anti-revolutionaire
klezersgroep dan Boukema en Scholten.
dan kan de Partij van de Arbeid zich- i
zelf er. de PPR geen betere dienst be
wijzen dan de christen-democraten ln de
hoek van geprolongeerde samenwerking
met de WD te jagen.
Zich daarvoor te hoeden Is komend
Jaar de belangrijkste opgave voor ae
Katholieke Volkspartij. Wanneer zij met
kracht en uit volle overtuiging voor een
op maatschappijhervorming gericht pro-
gramma kiest, behoort zij zich door geen
andere partijen in een hoek te laten
drijven Desnoods moet zij maar
om heel andere redenen dan die welke nu
D '66 bewegen de beslissing ovei
kabinetsformatie tot na de verkiezingen
uitstellen-
Want wie een voorkeur uitspreekt i
richting A, kan als betrokkenen weigeren
te helpen om die koers mogelijk
maken, gedwongen woi den een richting
in te slaan, die niet strookt met zijn
Dedoelingen.
Wie vindt, dat de „klare wijn"
Wiegel wrang smaakt, heeft het r
om te weigeren haar te drinken.
anrierQrian
Deltaplan voor onderwijs
18.50 uur:
Fabeltjeskrant
19.00 uur:
Journaal
AVRO
19.07 uur:
De rare vogels
19.32 uur:
Peyton Place
20.00 uur:
Journaal (NOS)
•20.20 uur:
Strange report
21.10 uur:
Voor de vuist weg
22.10 uur:
Telervizier
22.55 uur:
Liederen in kerstsfeer
23.00 uur:
Journaal (NOS)
23-05 uur:
Teleac
NEDERLAND II
NOS
18.50 uur:
Fabeltjeskrant
19.00 uur:
Journaal
19.03 uur:
Scala
KRO
19.30 uur:
Kom allen tezamen,
volkskerstzang
20.00 uur:
Journaal (NOS)
20.20 uur:
Holiday cm Ice.
interview
20.30 uur:
De kleine democratie
documentaire
21.10 uur:
Brigthon Rock, film
22.40 uur:
Journaal (NOS)
Televisie morgen
NEDERLAND I
NCRV
15.00 uur:
Abbott en Costello
15.25 uur:
Disneyland, natuurfilm
16.15 uur:
Een honderdjarige fri
de circuswereld, oircus
16.30 uur:
Schoonmoeders
17.00 uur:
Kijkkast, voor de jeugd
De met aangegeven programma's zijn kleurentelevisieprogramma's.
WIE bij de tijd is, verkondigt dat om
het onderwijs in Nederland op de
leest te kunnen schoeien, die voor het
laatste kwant van de twintigste eeuw
nodig is, er een Dalltaplan voor het
onderwijs nodig is- De voorzitter van de
Algemene Band voor Onderwijzend Per
soneel heeft er gisteren bij het begin van
de jaarvergadering -van zijn -organisatie
(m Amsterdam weer over gesproken.
Zo'n „Deltaplan voor het onderwijs" is
een spectaculair stuk. Maar toch past
voorzichtigheid met zo'n toekomstvisie,
want de vergelijking tussen de water
staatkundige werken in het zuidwesten
des lands en het onderwijs gaat maar ten
dele op.
Het Deltaplan weid urgent door een
incidentele ramp, de onderwij svemieu-
wing vergt een nieuwe aanpak als onder
deel in een ontwikkeling, een snelle ont
wikkeling weliswaar, maar toch geen
schok zoals de gebeurtenissen die de
aanleiding werden tot het Deltaplan
Bij het -waterstaatkundige Deltaplan
werd al spoedig duidelijk, dat het om
een afgerond eindplan kon gaan; tijdens
de uitvoering konden plannen natuurlijk
gewijzigd en verbeterd worden, maar de
eindfaze stond vast. Bij het onderwijs
geWt veeleer de conclusie van de oude
Griekse wijsgeer: Alles is in beweging".
Vergissen we ons niet, dan maken
onderwijsvernieuwers vandaag aan de
dag vaak de fout dat zij hun conclusies
verabsoluteren, voordelen worden over
schat, nadelen vaak gemakkelijk naar
het achterplan geschoven. Een gelukt
experiment wordt graag aanbevolen als
hèt lang-verhoopte wondermiddel; bij de
evaftuatie geldt maar al te vaak dat wat
pedagogen willen, ook graag als waar
heden geaccepteerd wordt.
Zou het, ondanks het bewezen feit dat
de mammoetwet maar ten dele in de
nieuwe, behoefte voorziet, niet het beste
zijn nu verder te werken met plannen
van beperkte omvang en radicale wijzi
gingen voorlopig achterwege te laten?
Er valt ontzaggelijk veel te verbeteren
zonder het nauwelijks van stapel ge
lopen schip opnieuw aan een grote dok
beurt te onderwerpen: individualisering
bij het basisonderwijs onder meer door
verdere vei l aging van klassegemiddelde,
gelijke kansen voor elk kind door bijzon
dere aandacht voor kinderen uit de
sociaal zwakkere milieus, modernisering
van leerprogramma's bij het voortgezet
onderwijs, oplossen van het probleem
van de zittenblijvers, streven naar meer
efficiency in het systeem zonder daarbij
de vormende waarde van het onderwijs
op te offeren, projectonderwijs waar dat
mogelijk is.
Er valt genoeg te doen; ook binnen het
raam van bestaande systemen.
Van Beethoven
tot Panufnik
Bepaald opvallend is het aantal
pianoconcerten van Mozart, dat men de
afgelopen weken in onze stad heeft
kunnen horen: Clifford Curzon, Christ oph
Eschenbach, Alfons en Aloys Kontarsky,
ze hadden er allen één op het programma
geplaatst en nu kwam gisteravond de
Amerikaan Malcolm Frager (34) er weer
een presenteren en wel K.V 414 in A
groot, één uit de reeks van drie door
Wolfgang Amadeus in de loop van het
jaar 1782 geschreven.
BBK uitgestoten
door federatie
AMSTERDAM De danig op de
trom slaande Beroepsvereniging van
beeldende Kunstenaars zal op 31 janu
ari geroyeerd worden als lid van de
Nederlandse Federatie van Beroepsve
renigingen van Kunstenaars, waarmee
het bestuur van dit lichaam zijn zin
krijgt.
Het heeft het scnorsingsvoorstel voor
gelegd aan de raad van afgevaardig
den. De BBK is vijf dagen geleden van
de op handen zijnde maatregel op de
hoogte gesteld, maar heeft op de brief
niet gereageerd. Wanneer de schor
sing doorgaat, verliest de bloedarme
federatie een vijfde deel van haar le
den (duizend van de vijfduizend) en
twaalf duizend gulden contributie per
jaar „Maar", aldus voorzitter J. Kas-
sies over de rebellerende beeldende
kunstenaars, „de grappenmakerij van
de heren gaat te ver De schorsing ge
schiedt niet naar aanleiding van de be
zetting van de Nachtwachtzaal of van
andere akties, door de BBK gevoerd.
Die heeft de federatie zelfs gesteund,
•want de situatie bij de beeldende kun
stenaars is abominabel en niet daar al
leen. We zijn ze zelfs financiëel van
dienst geweest. We hebben ze het af
gelopen jaar zesduizend gulden cadeau
gedaan. Helaas heeft de BBK na de
zomervakantie geen constructief beleid
meer gevoerd. Er kwamen allerlei
dachtmakingen. Het bestuur kwam niet
op normale democratische wijze tot
stand. -De BBK plaatste zich in toene
mende mate buiten normale werkge
meenschap van de federatie en wilde
dc andere beroepsverenigingen een
zijdige besluitvorming opdringen,
kwamen leden bij van vriend Allooy
ik noem de restaurateur Nicolaas Kroe-
Als het schorsingsbesluit gevallen is,
zal het federatiebestuur overwegen of
de onlangs gevormde splintergroep BBK
69 (250 beeldende kunstenaars) als lid
kan worden geaccepteerd. Voorzitter
Van het goede kan men ook te veel
krijgen.... maar dat geldt bepaald niet
voor Mozart. Een ander bezwaar is, dat
men gaat vergelijken: misschien niet
geheel juist, maar wel menselijk. En
dan kwam de laatste van de
reproducenten, Malcolm Frager, er niet
zo best af Eerlijk gezegd, zijn vertolking,
waarin hij werd geassisteerd door Het
Nederlands Kamerorkest, geleid door
Szymon Goldberg, ging ons oor eigenlijk
een beetje voorbij; de ontroering, die
bijvoorbeeld een Eschenbach ons schonk,
bleef uit. Hier werd het een technisch
gladde vertoning, zonder bewogenheid,
hier en daar ietwat hinderlijk pretentieus.
Mozarts Concert vormde een onderdeel
van een afwisselende avond, Goldberg
ingezet met de Grosse Fuge Opus 133
(1825T26) van Ludwig van Beethoven. In
feite oorspronkelijk bedoeld als finale
van zijn 17de strijkkwartet.. Romairn
Rolland heeft gelijk, dat men ze daarvan
niiet moet scheiden. Wat tevens inhoudt,
dat men in de bewerking voor piano
vierhandig en die voor strijkorkest rustig
in de kast moet laten staan: men doet
er het werk geen goed mee het in deze
gearrangeerde vormen te laten klinken.
En evenmin de executanten, die
gisteravond vergeefs getracht hebben
enige duidelijkheid te brengen in het wel
zéér gecompliceerde lijnenspel van deze
I wel zéér abstracte muziek. Niemand kon
het wellicht helpen, iedereen deed zij
best. doch het werd een manifestatu
die de hoorder, weldra verdoold in d\
labyrint van fugathema's, at ra
verveelde
HOLLYWOOD Josef von Sternberg, I Na de pauze twee werken ven onz.
óór 1935 een van de grote regisseurs a(lw. een .wiegelied'' van 1947 daterend de directie van de Haagse Comedie
nan Hollywood, ls gisterochtend op d Andrzej Panufnik. gevolgd dientengevolge bestaan uit Paul Steen-
75-jarige leeftijd overleden j door de Tweede Symfonie van Arthur bergen. Carl van der Plas, en Loes Wie-
geboortig uit Oostenrijk, en j Honegger door hem in '41 gecomponeerd.
We herinneren ons dat wiegelied: de
J. Kassies deelde voorts mede, dat re
cente gesprekken met minister Klom-
pé van CRM bevredigende suggesties
hebben opgeleverd voor de hervorming
van de kunstraad (te verwezenlijken
nog voor de begroting voor 1970 wordt
ingediend) en voor incidentele subsidies
ten bate van het artistieke experiment.
Maar de economische basis voor
de scheppende kunstenaars is een
heet hangijzer gebleven. Daarvoor be
staat geen begrip. Dit leidt ertoe dat
1970 akties te verwachten zijn met
ne van de schrijvers en van de com
ponisten, die ruiterlijk toegeven, wel
van de beeldende kunstenaars, die
zij gaan uitstoten te hebben geleerd.
Joseph von Sternberg
overleden
jaar weer eens noort: hoe achterhaald,
hoe gedateerd klinkt dit alles nu En bij
de consumenten Geen spoor
protest: welwillende aandacht,
welwillend applaus voor een werk. dat
voor ons gevoel op de rand van
kitsch bevindt.
Hoeveel waarachtiger, hoeveel echter,
noeveel eerlijker daarentegen Honeggers
Tweede Symfonie. De wereld, waarin hij
introduceert, biedt weinig vreugde,
we minder aan de tijd van het
ontstaan dezer muziek toeschrijven dan
de stugge persoonlijkheid van de
maker, bij wie Romaanse helderheid en
Germaanse behoefte tot bespiegeling
elkaar de voorrang betwisten.
Een zeker dualisme, beleden door een
kunstenaar met 'n geladen temperament,
die steeds waf te zeggen heeft.
Aan die geladenheid ontbrak, gister
avond in de Prins Willem Alexanderzaal
wel het een en ander. Men speeldeMen
speelde de noten, onbewogen, voorzichtig
alsof men voor het eerst met deze muziek
werd geconfronteerd.
Wat heel Jammer was: ón voor de
muziek èn voor de hoorders. Want deze
laatsten hebben hierdoor heel wat ge-
B. R-
HAAGSE COMEDIE
DEN HAAG (ANP) Paul Steen
bergen, directeur van de Haagse Come
die, zal, de jongeren in hel gezelschap
een groter aandeel in de verantwoorde
lijkheid geven en zelf meer het accent
gaan leggen op het regisseren en spelen.
Naast hem is daarom door het stichtings
bestuur van de Haagse Comedie als lid
van de directie aangezocht Carl van der
Plas, tot nu toe acteur-regisseur en lid
van de artistieke leiding van het gezel-
Vanavond op t.v.:
DE KLEINE
DEMOCRATIE
In hoeverre worden in Nederland be
jaarden. zieken of mensen, die om een
of andere reden met de justitie in
aanraking komen, serieus genomen.
Deze vraag staat centraal in de drie
documentaires, die de KRO-televisie in
december en januari ouder de titel
„De kleine democratie" op het scherm
brengt.
Gedurende het seizoen 19701971 zal
begon zijn loopbaan bij de film i
1914
TlTeeompoiiert. «M»
gedachten ontwikkeld
New York. In de jaren twintig geestrijke"vader introduceerde hel zelf toekomst te komen tot
regisseerde hij films als „Underworld", L_ het tweeëntwintigste muziekfeert van ferjns en Aerjonging
„Dragnet" on „Docks of New York". J de international Society for Contemporary
Later werd hij de regisseur van Mariene j Music in Nederland (1948) en het publiek
Dietrich. Er volgden successen als „De bieef
.onbewogen" onder: het
Mariene
als „De I
blauwe engel" en Shanghai express" Hij
ctond meestal zelf achter de camera. Toen
films als „De blonde Venus", „De rode
keizerin" en „De duivél is een vrouw"
geen succes werden, keek men voor
Mariene Dietrich naar andere regisseurs
om. Zo regisseerde Ernst Lubitsch haar
in „Angel" met Herbert Marshall en
Melvyn Douglas. Nadat hij' van Mariene
Dietrich afscheid had genomen, maakte
hij een aantal minder bekende films,
zoals „Crime and Punishment" met Peter
Lorre, „The king steps out" met Grace
Moore „Sergeant Madden", „The
Shanghai gesture" met Victor Mature en
.Jet pilot". In 1964 schreef hij zijn
autobiografie „Life in a Chinese laundry",
de titel van één van zijn vroege films.
De laatste jaren deed liij weinig meer en
reisde vaak naar het buitenland en zaf
op filmfestivals vaak in de jury. Hij
laat een vrouw en twee kinderen achter.
in de nabije
democrali-
artistieke
leiding.
Een en ander werd openbaar gemaakt
j i„. „i~. i op een bijeenkomst van het gehele ge-
eufemistisch uitgedrukt, niet ze,gchap in het HOT" te Den Haag ter
n" onder: het verzette zich M. ,on. - - -
gelegenheid van de terugkomst
regen de kwarttonen door strijkers met j ^teenbergen die
i Paul
Wonderlijk als
Pierre Stordiau
overleden
ziekte. Tevens werd het pro-
or het tweede gedeelte van
daaraan terugdenkt i het seizoen bekendgemaakt.
Na de première van Thomas Ot way s
..Soldaten van Fortuin" op 1 januari in
de Koninklijke Schouwburg onder_ regie
van Johan de Meester en va
weg naar het verre noorden'
DEN HAAG Op 82-jarige leeftijd 16
zaterdag in de verpleeginrichting „Hert
Gulden Huis" overleden de schilder
Pierre Stordiau. Hij was 12 november
1887 in Antwerpen geboren en kwam
tijdens de eerste wereldoorlog naar
NederiJand, waar hij lid werd van de
Nederlandse Kunstkring Hij exposeerde
onder meer in het Rijksmuseum ln
Amsterdam en in Antwerpen, vooral
landschappen en portretten-
ward Bond, dat op 9 januari onder regie
van Kees Coolen in het HOT wordt uit
gebracht, neemt de Haagse Comedie de
volgende stukken in studie: „Play
Strindberg" van Friedrich Dürrenmatt,
een bewerking van Strindbergs Doden
dans, Nederlandse tekst Bert Voeten, het
„verjaardagsfeest" van Harold Pinter, in
de vertaling van G. K. van 't Reve. en
in „het HOT" een stuk van de Franse
schrijver Philip Adrien la Baye, dat ver
taald is door Paul Rodenko,
Vanavond vertoont de KRO een docu-
méntaire van drs. Leo Akkermans over
de democratie in de bejaardenzorg. In
s en rx>e» wie- januari volgen twee programma's over
Verder worden de democratie in de gezondheidszorg
1 en in de rechtspraak. Voor vele men
sen is democratie een vaag begrip dat
iets met „politiek" te maken heeft
maar dat weinig van doen heeft met
het gewone leven van alle dag. De
combinatie ..democratie" en „bejaar
dentehuis" klinkt in dit verband dan
ook velen in de oren als een onnodige
volledig hersteld doordrijverij. De bejaarden hebben
het immers over het algemeen
toch goed in de tehuizen, er wordt voor
ze gezorgd, er zijn talloze voorschrif
ten die waken over de veiligheid van
oude mensen in die instellingen. Wal
willen we dan nog meer? Wat wil die
oude mevrouw of meneer nog meer?
In vele gevallen is het bejaardentehuis
nog altijd een bolwerk van paternalis
me. De regenten heten geen regenten
meer, maar hun mentaliteit behoort
nog allerminst tot het verleden. Na
tuurlijk zijn er gunstige uitzonderin
gen. Maar het Diakenhuismannetje uit
de Camera Obscura bestaat nog steeds.
Leo Akkermans heeft hem ontmoet in
tal van tehuizen anno 1969. Het naam
loze mannetje, dat zich geduldig laat
betuttelen en kleineren uit vrees dat
hij anders op straat komt te staan. Die
De verfilming van „Brighton Rock",
een van de eerste boeken van Graham
Greene, door de tweeling Roy en John
Boulting, mag als een geslaagd voor
beeld gelden van liet adapteren van
een literaire stof ten behoeve van de
film.
De wederwaardigheden van de zeven
tienjarige gangster Pinkie kregen niet
alleen de „suspense" mee, die ook in
het boek is terug te vinden, maar te
vens wisten de Boultings de dieper lig
gende motieven en thema's aan te dui
den. Pinkie wordt gespeeld door een
nog aan het begin van zijn carrière
slaande Richard Attenborough. „Brigh
ton Rock" is immers in 1947 vervaar
digd, maar de film heeft nauwelijks
iets van z'n aantrekkelijkheid verloren.
Doordat het. verhaal in 1937 is gesitu
eerd wordt de toeschouwer, die daar
gevoelig voor vis. niet gehinderd door
„ouderwetse kleding". Die hóórt er
bij.
(Nederland II 21.10—22.40)
angst brengt hem er ook toe tegen
over de buitenstaanders te zwijgen
over de paternalistische houding van
zijn verzorgers.
De inzichten over bejaardenzorg zijn
gelukkig gewijzigd, maar als je een
bewoner van zo'n tehuis hoort vertel
len hoe blij hij is dat de directeur „ge
woon bij hem aan tafel kwam zitten
om een praatje te maken" dan merk
je toch wel dat die dankbaarheidstra
ditie een verschrikkelijk taai leven
heeft. De bewoners hebben al een stuk
onafhankelijkheid prijs moeten geven
in het tehuis. Of ze toch nog als vol
waardige burgers kunnen blijven mee
doen hangt sterk af van de instelling
van de directeur of directrice, aldus
Akkèrmans.
(Nederland II 20.30—21.10)
Het aardige van Kijkkijk, de NCRV
rubriek van Jan Fillekers en Ruud
Keers Ls. geloven wij, dc goede smaak
het programma gemaakt is.
Het is een programma van men
kijken met uiteraard veel aandacht
voor details die de lachlust wekken.
Maar het wordt zó gedaan dat de r
sen die zich bereidwillig te-kijk zetten
nooit voor schut komen te staan.
Gisteren zat Kijkkijk weer vol met lou
ter plezierige onderdelen. Beste onder
werpen leverden de lachgrage Noord-
wijkse dames, zowel in orkestverband
als in het kostelijke gesprek dat de uil
smijter van de uitzending werd. Maar
ook de rest mocht gezien. Wat knappe
montagekunst vermag bleek uit he
derwerp „kerstpakket" dat door die
knappe montage van een saai onder
werp een leuk onderwerp maakte.
Zo goed als nieuw, de VARA-strip a
Ton Capel, was niet zo slecht als we
de tweede aflevering vreesden, nt;
ook niet zo goed als we na de eer
aflevering hoopten. Er werd nogal veel
in gehuild en de dialogen klonken
meestentijds te geforceerd. Die gefor
ceerdheid levert de medewerkenden
nogal moeilijkheden op. Respect vi
Wies Andersen, en ditmaal als gast c
tredende. Mary Dressclhuys, dat ze t
moeilijkheden nagenoeg overwonnen.
VARA's Achter het Nieuws bracht
reportage over de sociale onrust in
Italië, die ons toch geen helder beeld
kon verschaffen. Misschien is de zaak|\i;
domweg te ingewikkeld om in zo kort
tijd af te doen. In Hier en Nu van d
NCRV werd het verhaal verteld van
Zuidvietnamese meisjes Pham Phim
Liem. die zegt bij Amerikaanse acties
haar gehele familie verloren te hebben
HeN interviewde terzake Jean Paul
Sartre, de man van de Vietnamtribuna-
len die bewogen commentaar leverde
Naar Amerikaans
niet gevraagd.
Hier en Nu wijdde ook aandacht a
illegale wapenhandel in ons land. De
feiten die aan de orde werden gesteld
deden nogal onheilspellend aan.
medewerkende criminoloog zag t.v.
een van de voornaamste boosdoeners,
omdat t.v. het geweld dag na dag op.
grijpbare afstand in de huiskamer
brengt. Zijn stelling lükt vooralsnog hü-
potetisch. Maar ze is voldoende
lang om er een onderzoek naar
stellen. Als de man gelijk zou hebben
dan zou dat moeten leiden tot vrijwilli-
ge, maar drastische, wijzigingen t
huidige t.v.-code. We zien het zelf niet
zo somber ln, maar de zaak is ernstig
genoeg om er diepgaand aandacht i
te besteden.
Vfr
u,
