Levensschool: fijne voorbereiding
op deelname aan het arbeidsproces
Leidse kunstenaars bang
dat kuituurnota op lange
baan geschoven wordt
ViEUX ROUSCHER
—Je
36.0 KP JES JETAEVER
ALS BAAS VAN EEN EETTENT VOOR STUDEN TEN EN LANG
HARIG WERKSCHUW TUIG HEB JE OOK EEN SOCIALE TAAK
Cor Snelders
BIOSCOPEN
DE KRUITDAMP IS OPGETROKKEN
vertelt
DOWDSfcDAG 9 OKTOBER I960
DE LEJ'DSE COURANT
PAGINA 3
Kater na
„gaanwerken
voorkomen
LEIDEN Vele jeugdigen gaan graag
werken, want dit is voor hen een duide
lijk teken, dat ze bijha volwassen zjjn.
Ze gaan zelf verdienen, krijgen meer
geld in handen, kunnen dat geld vrijer
besteden, raken losser van thuis en voe
len zich met dat al volwassenen Vooral
wordt het gaan werken vaak als
een onmiskenbare promotie ervaren.
Maa.r.dan komt de kater: het
bedrijf eist van hen veel meer uren op
dan vroeger de school deed en het werk
ls in het begin dikwijls nogal eentonig
en weinig aantrekkelijk. Bovendien biedt
het met name voor de minst geschoolden
niet bijster veel vooruitzichten. Wat aan
vankelijk vaak iets aantrekkelijks was,
slaat om in het tegenovergestelde.
Aanpassen
Kort geleden zaten ze nog op school, in
een kring van leeftijdgenoten, onder pe
dagogisch geschoolde leiding; men hield
er rekening mee, dat ze nog niet vol
wassen waren. Nu staan ze opeens in
een bedrijf, kantoor of winkel, waar vol
wassenen de toon aangeven. Die vol
wassenen kunnen natuurlijk wel reke
ning houden met de jeugdige werk
nemers, maar een bedrijf is nu eenmaal
in de eerste plaats een werksituatie en
niet een pedagogische" begeleidings
situatie. Daaraan zullen ook de jeugdige
werknemers zich moeten aanpassen. Zo
luiden dan - terecht - de regels. Maar...
kunnen ze dat zomaar, als ze vijftien,
zestien, zeventien, achttien jaar zijn?
In veel gevallen luidt het antwoord:
In ons land gaan 35.000 jongens en
meisjes van 15 t/m 18 jaar een hele of
halve dag per week naar een vormings
centrum. Dat geschiedt tijdens hun werk
tijd en met behoud van hun loon. Ook
in Leiden. Zij bezoeken er de Levens
school (voor het merendeel katholiek)
en de Stichting Vorminfr Werkende
Jeugd (algemeen) In de 2e Haverstraat.
LEIDEN De aktiegroep van de B(ond)
B(eeldende) K(unstenaars) afdeling
Lelden hééft het college van b. en w.
en de gemeenteraadsleden een nota doen
toekomen inzake kultuurbeleid betref
fende de beeldende kunsten.
In een schrijven aan de gemeenteraads
leden wjjst de aktiegroep er op, dat de
mogelijkheid bestaat dat het college van
b. en w. de nota voor advies zal dirige
ren naar de Kulturele Raad. De aktie
groep zegt in het schryven aan de raads
leden ernstig bezorgt te zyn over een
dergelijke gang van zaken, omdat hun
inziens de mogelijkheid niet uitgesloten
is, dat kulturele aangelegenheden op
deze manier op de lange baan geseho-
De laatste vergadering van de Kulturele
Raad zou vier maanden geleden plaats
gevonden hebben. Pogingen om eem
vergadering te beleggen zouden zijn
mislukt, omdat volgens de aktiegroep
of de stukken niet gereed waren of
het niet mogelijk bleek 6 van de 11
ledeni bijeen te krijgen.
De aktiegroep zegt in haar schrijven
dan ook: „Wij willen niet suggereren dat
er in alle gevallen sprake zou zijn van
gebrek aan belangstelling van de leden
van de Kulturele Raad, doch wij maken
ons ernstig zorgen over het juist funk-
tioneren van een voor het kulturele leven
van Leiden zo belangrijk lichaam."
En besluit haar brief met: „Bovendien
attenderen wij er op, dat een nota kul- j
tuurbeleid betreffende beeldende kunst
2% jaar geleden aangeboden door de
Vereniging van Beeldende Kunstenaars
Buut 110 te Leiden aan b. en w., ook rog
steeds wacht op advies van de Kulturele
UNIVERSITAIR
NIEUWS
Mevrouw S. M. Bezemer-Syb.andy, ge
boren te Rotterdam en thans wonende
te Leiden, is gepromoveerd tot doctor in
de faculteit der wiskunde en natuurwe
tenschappen op proefschrift getiteld
„Onderzoekingen over cytokinines (wis
selwerking met lemna minor L.)". De
promotor was prof. dr. H. Veldstra.
Amateurs bekeren
LEIDEN Voor de voetbalama-
téurs gaat de districtsbekercom-
petitie op zondag 19 oktober
draaien. Voor de clubs in Leiden
en omgeving heeft de loting het
volgende resultaat gehad:
te ronde: DOCOSUVS, SJZ-Van
Nispen, Concordia H.Rooden-
burg, RijpweteringLugdunum,
AlphiaTeylingen, VTLLFC,
VVSBAlphen, WarmundaSJC,
RKAW-GONA, Wassenaar—
PKD.
Gelijke spelen zijn in dit toernooi
waarin gespeeld wordt volgens
't afvalsysteem niet mogelijk. Ein
digt een ontmoeting onbeslist dan
wordt het duel 2 x 15 minuten
verlengd. Is ook dan nog geen
beslissing bereikt dan zullen vijf
spelers van iedere partij straf
schoppen mogen nemen. Deze pro
cedure wordt herhaald totdat er
een winnaar uit de bus komt.
(Advertentie)
jaren van deelname aan het arbeids- I
proces. De begeleiding sluit rechtstreeks X>Citlll2
op de feitelijke deelname van de
jeugdigen aan de samenleving, met
begrip van het arbeidsbestel. De cur
sussen duren twee jaar, gedurende een
hele óf halve dag per week, tijdens de
werktijd en met doorbetaling van het
loon. Er wordt gewerkt met groepen
van ongeveer 12 tot 15 deelnemers.
Samen praten
Ook meisjes
Aan het eind van het vorige cursusjaar
heeft het bestuur van de Mater Amabilis-
school Leiden besloten zich voortaan te
beperken tot het avondwerk (meisjes en
jongens vanaf 17 t/m 25 jaar). Het dag
werk werd nu overgedragen aan de
Levensschool, vormingscentrum voor
werkende jongens. Dit betekende, dat
met ingang van het cursusjaar '69 '70
op de Levensschool ook meisjes werden
ingeschreven; werkende meisjes vanaf
14 t/m 18 jaar. Het ruime gebouw aan
de Hogewoerd is volkomen aangepast
aan de specifieke taken van het dag-
vormingswerk. Elke lokaliteit heeft zijn
bestemming, waarin door gerichte bege
leiding wordt bevorderd, dat werkende
jongens en meisjes zich optimaal kun
nen blijven ontplooien tijdens de eerste
In het gesprekslokaal worden groeps
gesprekken gevoerd over zaken waar
mee de jongeren te maken hebben of
nog krijgen (arbeid, loon, werkverhou
dingen, kleding, omgang, seksualiteit,
politiek, vrije tijdsbesteding e.d.). Door
de methode van samen praten worden
ze tegelijk geoefend in luisteren, denken,
overleg plegen, plannen, kritiek geven,
standpunt bepalen e.d. Dit gebeurt ook
vla „doe-aktiviteiten", „projecten" of
of excursies. Op de meest geschikte
manier, n.l. door ontspanning, wordt er
gewerkt aan de ontwikkeling en het
uitbouwen van de eigen mogelijkheden
en sociale vaardigheden (muziek, film,
tv, fotografie, sport, werken met een
bandrecorder, koken en handenarbeid).
Het merendeel .van deze activiteiten
wordt bedreven7 in het gezellige ont-
hét
lust
te toeven. Voor handenarbeid be
schikt men weer over een speciaal daar
voor bestemde lokaliteit. Ook wordt er
veel aan sport gedaan, zowel binnen
(in de gymzaal aan de 2e Haverstraat)
als buiten (op het sportveld aan de
Zoeterwoudse Singel).
Het belang van dit vormingswerk wordt
door de overheid onderschreven, ge
tuige het feit dat het vrijwel geheel
wordt gesubsidieerd. Thans (in geheel
Nederland) met ongeveer 40 miljoen
gulden per jaar. Ook vele werkgevers
zien het grote nut ervan in. Zij geven
hun jeugdige werknemers elke week
een dag (of een halve dag) de gelegen
heid om deel te nemen aan het vormings
werk en betalen bovendien een bijdrage
aan de niet-subsidiabele kosten. Over
heid en bedrijfsleven zien in, dat vor
mingswerk voor jeugdige werknemers
(liever nog: voor de leerplichtvrlje jeugd
in het algemeen) nodig is voor deze
jeugdigen zelf, maar, evenzeer voor het
bedrijfsleven en de maatschappij van
morgen.
De films in de week van 9 okt. t/m 15
okt. zijn door de Katholieke Film Cen
trale als volgt gekeurd:
Camera: MOVIMENT
Donderdag 9 t/m maandag 13 okt.:
Rebellion (18 jr.). Dag. 2.30, 7.00 eD
9.15 u. Zou:'.: 2 30, 4.45, 7.00 en 9.15 u.
Dinsdag: Falstaff (18 jr.) 2.30, 7.00
en 9.15 uur.
Woensdag: Oktober' (18 jr.) 2,30, 7,00
en 9.15 uur.
Nachtvoorst, vrijd.-zaterd. 23.30
Le Rageau Corps (18 jr.)
Lido: 491 (18 jr.)
Dagelijks 2.30, 7.00 en 9.15 uur
Zondag: 2.30, 4.45, 7.00 en 9.15 i
Luxor: De vernietiging van Frar
stein (18 jr.)
Dagelijks: 2.30, 7.00 en 9.15 uur.
Zondag: 2.30, 4.45, 7.00 en 9.15 i:
De vraag is alleen: zien de betreffende Studio: Inspekteur Clauseau blundert
verder (14 jr.)
Dagelijks: 2.30, 7.00 en
Zondag: 2.30, 4.45, 7.00 c
i 9.15 i
ouders dit ook? Of behoeven hun kin-
deren geen vormingswerk Een be- j
zoekje aan de Levensschool (Hogewoerd
57) zal voldoende aanleiding zijn tot Tiianon: Als adelaars vielen zij aan
een kleine overpeinzing. Het antwoord lr-
,,T I Dagelijks: 2.00 en 8.00 uur
zul JA „uil. Aanmeldingen en Inlicli- Zo°dag. 2 00i 5 00 en 8 n0 uur
tingen: dagelijks vanaf 9 tot 5 uur. Tele- j Rex; De afpersers (18 jr.)
foon van de school, die door zyn gezel- j
li ge, maar niettemin uiterst leerzame
onderwijsmethode eigenlijk helemaal geen
school is, is 01710 - 34814.
Dagelijks: 2.30, 7.15 en 9.15
Zondag: 2.30, 4.45, 7.15 en 9.
Nachtvoorst, vrijd.-zat. 23.3
Mondo Bizarro (18 jr.)
•V.
V Y
V.
LEIDEN ,,lk ben in de eerste
plaats toch wel ingesteld op jon
geren met mijn restaurant. Hier in
Leiden betekent dat grotendeels
studerenden, die in De Ruif (Jan
Vossensteeg) komen eten, maar
ook ouderen voelen zich hier wel
thuis. In Amsterdam heb ik 'n dito
zaak gehad, maar het publiek ver
schilt niet zo. In het begin was
dat wel zo, maar dat is nu hele
maal over. Toen ik pas begon heb
ik wel even moeten omschake
len, maar in feite is het zo, dat de
mentaliteit is veranderd en niet
wij". Met wij bedoelt Cor Smel-
ders zichzelf en zijn vrouw Umee.
Samen drijven ze nu al weer zo'n
zeven jaar en zaak, waar studen
ten en langharig werkschuw tuig
tegen een redelijke betaling een
goeie maaltijd kunnen nuttigen.
En dat alles in een sfeer, waar
alles even gemoedelijk gaat.
„De mentaliteit van de student is to
taal veranderd. Vroeger was het on
denkbaar, dat een student revolutio
naire kreten liet horen in de zin van
uiterst links, maar dat is helemaal
over. Baard en snor en lang haar, 't
wordt allemaal geaccepteerd.
Toen we pas open waren in Leiden,
was er een knaap, die al een paar keer
was komen eten. Op een goeie dag
zegt-ie geaffecteerd: zeg, Cor, ik eet
hier echt lekker, hoor, maar ik vind
het niet prettig, dat jij me altijd tuto
yeert. Echt op zo'n bekakte toon, zo
als die studenten toen spraken. En,
zo-zegt-ie, ik weet het van mijn vrien
den ook. Die gewoon niet komen, om
dat ze het niet prettig vinden.
Ik zeg: had dat dan gezegd, dan had er
altijd wat aan gedaan kunnen worden,
't Maakt voor mij niet zoveel uit om
meneer te zeggen of jij. Alleen één
ding: de maaltijd wordt dan wel een
gulden duurder. Die student: meen je
dat nou? Ik: ja, natuurlijk, je kan
voor 2,50 niet op de eerste rij zitten.
Toen begon die terug te krabbelen.
In het begin- probeerden ze me even
uit, maar nu, je kent de meesten bij
naam en je weet vaak, wat ze doen.
En ze weten van jou ook een heleboel.
Het is allemaal veel kameraadschap-
pelijker geworden. Toen ik hier begon,
wist ik ook helemaal niet, welke kant
het uit zou gaan. Ik opende gewoon
een restaurant en dacht: ik zie wel,
wat er binnenkomt.
In de zomer kregen we toeristen uit
de badplaatsen, die in Leiden op zoek
waren naar een goedkope gelegenheid,
waar ze lekker konden eten. Op het
laatst kwamen er bussen met hele fa
milies en dan vroeg ik voor de volgen
de keer: wat willen jullie graag heb
ben? In september ging de universi
teit draaien en kwamen er een paar
studenten, die nu nog onze vrienden
zijn. Ze hadden hier gegeten en zeiden;
dat is het nou. Daar hebben- we al
jaren op gewacht. Een goed en goed
koop' restaurant, waar je smakelijk
kan eten en waar het een beetje ge
woon toegaat, waar-je niet het gevoel
hebt, dat jg op bezoek of op visite bent.
Deze mensen werden gewoon onze
ambassadeurs en in een mum van tijd
zaten we vol. In de loop der jaren
hebben we ook bepaalde namen ge
kregen. Kijk, je hebt natuurlijk altijd
lastige klanten en er zijn ook mensen,
die je nooit tevreden kunt stellen. Dat
probeer ik ook niet, maar ik geloof
niet, dat het plezier, waarmee de men
sen hier komen eten, minder is gewor-
Het komt vaak voor, dat ze naai- de
toonbank komen en zeggen: Cor, ik
heb lekker gegeten. Dat is eigenlijk
iets bijzonders, want als je in de stad
gaat eten, doe je dat toch niet zo
gauw. Het komt ook, omdat er geen
afstand is tussen de mensen, die'eten
en de mensen, die in de zaak werken.
Het is hier van: Nannie, kan ik nog
wat jus krijgen. En in een gewone
zaak is het toch altijd van: juffrouw
of ja, meneer.
Of er een bepaalde filosofie achterzlt
Nou nee, ik doe het in de eerste plaats,
omdat ik moet bestaan. Iemand, die
dat niet doet, is rijk of gek. Maar
daarnaast is het ondanks het harde
werken toch ook fijn
te ontmoeten.
Ik ben wel tevreden met de omzet.
Het is alleen zo, dat de lasten steeds
hoger worden. Nu ook weer met die
BTW. Maar rekenen doe ik eigenlijk
nooit. Dat laat ik aan m'n vrouw
over, die noteert en controleert alles.
Dat doe ik nooit. Heb ik nooit gedaan
ook. Dat kan ik niet. Ik heb er geen
Mijn eerste zaak in Amsterdam was
een klein keldertje. Daar deed ik al
les zelf: koken, klaarmaken, schoon
maken van de zaak, bedienen, afwas
sen. Kortom, de hele rotzooi. Ik had
de kassa op de toonbank staan en als
de mensen gegeten hadden, rekenden
ze zelf af. Dat kan, totdat ik op een
gegeven moment een slecht element
in de zaak kreeg, want dat gebeurt.
En dan moet je opletten, gewoon. Het
't Is geen kwestie van geloven in hel
goede van de mensen. Het komt ge
woon in je op. Later constateer je, dat
er toch wel een heleboel mensen zijn,
die je belazeren. Dat zit erin, maai
als je in zo'n bedrijf stapt, want ik
kwam uit een heel ander vak, bren^
je je eigen mentaliteit mee en isdat
helemaal geen probeem. Later zegt
iemand tegen je: joh, kijk toch uit.
want die knaap bedriegt je met open
ogen. Ik geloofde dat niet en nam dc
proef op de som. Toen bleek het waai
Dan zeg ik ook zonder par<Jon: jon
gen, je hoeft hier nooit meer terug t<
komen. Nooit, want als ik politi
agent moet gaan spelen, nee, blijf da
maar weg,
Je hebt ook mensen, die onaangenaam
zijn in hun gedrag, die ruzie maken
of geen ruimte laten voor een ander.
Dat gebeurt, maar dat zei ik ook: dat
moet ik niet. Vaak heb je ook men
sen, die op macht en kracht steunen.
Dat is nu eenmaal zo. Dan zeiden ze:
wat wou je dan doen. Ik zeg: dan zet
ik je er uit. Wie doet. dat dan? Dat
doe ik. Je mag het altijd proberen, zei
ik dan, maar er is nog niemand ge
weest, die het van mij gewonnen heeft.
Onthou dat goed.
Ik blufte natuurlijk en dan zag je ze
denken, je weet het niet bij die gozer.
Dat dachten ze. Ik was zelf niet bang.
Ik vind het onaangenaam. Ik heb
nooit hoeven vechten, maar het heeft
soms wel op het kantje gestaan. Ik
heb wel eens hard moeten ingrijpen,
maar vechten is er nooit van gekomen.
Ik heb het ook altijd bewust vermeden.
Daar zie ik geen brood in. Het slaan
op zich vind ik al iets verschrikke
lijks. Ik zou het, geloof ik, geen eens
goed kunnen. Of ik zou helemaal de
kluts kwijt zijn, maar ook als ik kwaad
ben, weet ik meestal wel, wat ik doe.
Ik heb het hier niet gemakkelijk ge
had, want Leiden is een moeilijke stad.
Veel moeilijker dan Amsterdam. Daar
zeggen ze vaak van: Cor, moet-ie er
uit. Er kwamen ook wel van die bin
ken. Dan zei ik: je moet niet van die
rare taal uitslaan, jongen, hier. Dat
vinden we helemaal niet leuk. Je bent
een aardige jongen, maar daar hoef
je geen nadruk op te leggen.
Dan was het meteen: moet je 'n stoot
op je stuiter hebben. Dan zei ik: ik zou
liet niet proberen, als ik jou was, want
die kans krijg je niet eens. 't Was in
wezen geen rottige jongen, maar een
beetje een opschepper. Later was het
zo. dat hij zei: Cor, als er iemand ver
velend is, je wijst maar even en hij is
eruit. Dan zei ik: dat is niet nodig, ik
doe het altijd nog zelf. Ik wil ook niet
hebben, dat je voor me vecht. In Am
sterdam had je een bepaalde sfeer, zo
dat het publiek zelf al selecteerde.
Hier was het zo, dat je bepaalde ele-
nenten bninenkreeg, die hoe dan ook
irbij wilden zijn, maar er niet bij pas
en. Ze deden er ook geen moeite voor.
Wilden alleen maar vechten.
Er kwam ook nog eens een knaap van
twee meter binnen. Ze worden tegen
woordig allemaal zo groot en die zat
jen ander maar te jennen. Hij was al
ïalf lazerus en in principe gaf ik dan
liet meer. Ze kunnen wel koffie van
ne krijgen, maar geen bier. Je hebt
illeen maar last van die lui. Ik zeg
egen hem: je moet ophouden met dat
ejen, want als je er mee doorgaat,
eb ik liever, dat je weggaat,
n wie zet ons er dan uit?, was het
meteen. Ik zeg: ik. Probeer het dan
maar eens. Nee, zeg ik, ik heb jullie
nu gewaarschuwd en als je doorgaat,
zet ik je eruit. Hoe dan ook. Wat ge
sputter, maar verder niks. Dan dacht
ik weieens: nu krijg ik een oplazer,
maar er kwam niks.
Of ze vroegen om een biertje. Dan zei
ik: nee, dan krijg ik nog meer narig
heid, alsjeblieft. Neem maar een kop
koffie en dan hoef je niet eens te be
talen ook, maar als je pils wil drinken,
ga je maar ergens anders heen. Kijk,
het is hier geen kroeg, je kan' 'n pilsje
krijgen, maar het ls hier geen tent,
waar ze je volgieten en buiten de deur
kwakken. Als je dat zei, bleven ze
meestal wel weg.
Ik kreeg ook wel mensen hier uit de
buurt. Figuren, die gauw met hun vuist
klaar staan. Dan zei ik: je kunt altijd
een biertje komen drinken, als je nuch
ter bent, maar ais je half zat bent,
moet je niet bij mij in de zaak komen.
Dat wil ik gewoon niet. Dan gingen ze
doorzeuren, maar je had ook hele mak
kelijken. Die zeiden: nou goed hoor,
chef, je bent toch niet kwaad op me.
En dan moet je ze een hand geven,
weet je wel. En al die flauwekul meer.
Het is wel zo, dat niet iedereen een
zaak kan runnen. Je moet zeer taktisch
kunnen optreden. Dat is een kwestie
van routine en van vakmanschap eigen
lijk. Dat leer je gewoon. Dat heb je
ook een beetje meegekregen.
Ik zou bijvoorbeeld een zaak, waar
een jukebox staat en waar veel men
sen komen om te hysen, niet kunnen
runnen. Ik drink zelf niet, helemaal
niet. Ik lust wel een glas wyn en een
goed glas champagne ook nog wel,
maar echt zuipen kan Ik niet. Dat ligt
helemaal buiten m'n competentie. En
als ik die mensen zie, dan denk ik,
waarom doen ze dat? Dat is onmoge-
ïyk. Dan kan je geen kroeg runnen en
zeggen: jongens, neem er nog een. Dat
gaat niet.
Met dat keldertje in Amsterdam heb
ik veel plezier gehad. Er werd gegeten
daar en elke avond was er wat. Dat
was ongelooflijk. Iedereen, die maar
wat kon, kwam er naar toe. Leerlin
gen van het conservatorium hadden
gewoon hun instrument bij zich. Fluit,
hobo, pianist erby. Ik had een oud
pianootje staan en dan maar spelen.
In de hele kelder was plaats voor der
tig mensen. Er waren er altijd meer en
die gingen dan buiten op de stoep zit
ten. En de buren hingen uit de ramen,
want het was mooi weer. En dan werd
er gespeeld. Dat klonk. Het was ge
woon geweldig en die mensen hadden
nog nooit klassieke muziek gehoord.
Ik zong in die tijd nog. Ik was lid van
de Bachvereniglng en van de opera.
En dan kwamen m'n collega's. Ik had
daar hele stapels muziek liggen. Dan
was het van: Cor, zullen we effe 'n
duetje. Of er kwam een sopraan of een
heel koor. Zo van: oh, oh, oh. Dan
dacht ik by mezelf: hoe is 't mogeiyk.
Of er kwam een stel binnen in een
heel Spaans kostuum. Die waren naar
dansles geweest en die lieten dan wat
zien. Juist mensen uit die tyd, die zo
maar wat deden, zyn nu vaak gere
nommeerde kunstenaars. Die nu ook
op internationaal gebied helemaal aan
de top zitten. Die jongleur, Dave Par
ker, begon bij mij als jongetje van
zestien met een paar sigarendooejes.
Zulke dingen.
Johnny Kraaykamp. Die kwam by my
met z'n bas (bop, bop, bop). Moppen
vertellen.
Dat ging gewoon zo. Sterren van
wereldformaat stonden in jouw
tentje een nummer weg te geven,
waar je van achterover viel. Uit
zulke dingen blijkt duidelijk, dat er
een behoefte isaan communicatie.
Gewoon mensen, die behoefte
hebben om zich te uiten. Beroemd
of niet. Iemand, die iets vertelde
over telepathie. Dan zei hij: je
hoeft er niet in te geloven, maar
het bestaat. Dan had hij het hele
keldertje al in z'n ban. Dat was
geweldig. Ergens heb je ook nog
een beetje een sociale taak. Uit
eindelijk gaat het niet alleen om
dat hapje eten.
